2012-11-13 09:49:07
Του Γιώργου Κράλογλου
Μπορούσαμε πράγματι, ως χώρα, να έχουμε πρωταγωνιστικό ενεργειακό ρόλο στα Βαλκάνια. Μπορούσαμε να αναβαθμίσουμε την ενεργειακή μας παρουσία. Το «ενεργειακό τρένο» όμως που μοίραζε ρόλους πέρασε την δεκαετία 1995-2005. Το χάσαμε λόγω βλακείας και πολιτικής ανεπάρκειας. Τώρα, για πάντα, θα είμαστε οι ενεργειακοί επαίτες των Βαλκανίων. Αυτόν τον ρόλο διαλέξαμε γιατί όταν οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί «ανακάτευαν την τράπουλα» παίζοντας ως «στοίχημα» την ευρωπαϊκή ενεργειακή ανασφάλεια εμείς είχαμε την πολιτική μας τύφλα και τον πολιτικό μας νανισμό που δεν μας επέτρεπαν να βαρέσουμε την μπουνιά μας στο τραπέζι ως ηγέτες με άποψη για τις ενεργειακές ανακατατάξεις στην ανατολική Ευρώπη.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Παρακολουθείστε την διπλανή μας Τουρκία τι ρόλο έχει αναλάβει στις ενεργειακές εξελίξεις και θα καταλάβετε. Ρίξτε και μια ματιά στο πως οι Ιταλοί έχουν γίνει «ενεργειακοί σωματέμπορες» της Ελλάδας και επίσης θα καταλάβετε τι συμβαίνει.
Το ποιος ευθύνεται και το γιατί φθάσαμε στην κατάντια αυτή θα το αναλύσουμε στο μέλλον και όταν δρομολογηθούν οι οριστικές αποφάσεις για την τύχη της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ και του κυκλώματος των εναλλακτικών μορφών όπου πρωταγωνιστεί η κλοπή όσων ασχολήθηκαν με τα φωτοβολταϊκά.
Θα χρειασθεί (τότε) ανάλυση και η εικόνα στο κύκλωμα καυσίμων εάν τελικά πάρουν σάρκα και οστά τα (αθέατα σήμερα) σενάρια υποκατάστασης της παραγωγής καυσίμων από τα δύο διυλιστήρια της χώρας με εισαγωγές σε μια ευρύτερη προσπάθεια διάλυσης της εθνικής παραγωγής προϊόντων βαριάς βιομηχανίας.
Σήμερα ας περιοριστούμε να σχηματοποιήσουμε την εικόνα του ενεργειακού επαίτη που προκύπτει αβίαστα.
Ας ξεκινήσουμε από τα «γραφειοκρατικό ξεκοίλιασμα» που κάναμε στην Gazprom ως βασικού προμηθευτή μας στο αέριο με δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες μας και τα δήθεν «ηρωικά ανοίγματά» μας, ως ΔΕΠΑ και ως υπουργείο Ενέργειας, στην διεθνή αγορά επί πρωθυπουργίας Σημίτη. Μπλόφες για αγορές από τους Ιταλούς και από το Αλγέρι. Έμμεσοι εκβιασμοί ότι δεν θα ανανεώσουμε τις συμβάσεις με τους Ρώσους. Δικαστήρια για την πληρωμή του αερίου. Και άλλα γλαφυρά που τελικά λειτούργησαν σε βάρος μας.
Γιατί όλα αυτά;
Για να δείξουμε ότι οι δυνάμεις της «αλλαγής» του 1995 και μετά έχουν «τσαγανό».
Το «τσαγανό» το δείξαμε και το σχέδιο του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη που το μετατρέψαμε σε σήριαλ και καλύφθηκε έτσι η αλαζονεία της Βουλγαρίας και η μπλόφα της Ρωσίας στο όλο θέμα.
Εμείς το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε ως χώρα ήταν να επιστρατεύσουμε τις κλαδικές των οικολόγων, των αριστερών και πασοκικών ομάδων να ουρλιάζουν για την ματαίωσή του γιατί θα μας χάλαγαν τον τουρισμό στην Αλεξανδρούπολη και όπου πέρναγε ο αναθεματισμένος ο αγωγός.
Δείξαμε δηλαδή την γνωστή ελληνική μιζέρια και «ας ήταν τα ψάρια ακόμη στο γιαλό».
Πολιτικά βέβαια για την κατάργηση του αγωγού φροντίσαμε να διαδώσουμε άλλα «σκοτεινά» σενάρια που μας βόλευαν. Αλλά ποιος μας έδωσε και ποιος μας δίνει σημασία τι λέμε Κατά τα άλλα τόσο η κυβέρνηση Σημίτη όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή σχεδόν μας παρότρυναν να βάλουμε κελεμπίες να υποδεχθούμε «...την αναβάθμιση του ενεργειακού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης».
Βεβαίως οι Ρώσοι, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι που γνώριζαν από τότε το οικονομικό θρίλερ που ετοιμαζότανε ουδέποτε μας πήραν στα σοβαρά.
Απόδειξη ότι και σήμερα οι Ρώσοι της Gazprom ανακοίνωσαν στην Ελλάδα, μέσω των εφημερίδων, ότι την παρακάμπτουν ως χώρα διέλευσης του αγωγού South Stream για την παροχή αερίου στην Ευρώπη και προσεγγίζουν απ΄ ευθείας την Ιταλία. Παρακάμπτουν ακόμη την Ελλάδα και ως προς την υποθαλάσσια διασύνδεση του αγωγού με την Ιταλία. (διαβάσετε στο χθεσινό Capital.gr το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ από την Μόσχα του κ. Χ. Φλουδόπουλου για περισσότερες λεπτομέρειες).
Τι σημαίνει για την Ελλάδα πλήρης έξοδός της από το παιχνίδι των ενεργειακών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια με την κατάργηση του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και την παράκαμψη του Ρωσικού South Stream.
Κατά την προσωπική μου άποψη τίποτε ουσιαστικό από οικονομικής πλευράς ή της εισροής επενδύσεων. Τα ενοίκια στις περιπτώσεις αυτές είναι τόσο χαμηλά που δεν αξίζει ούτε τον κόπο αναφοράς. Τα πενιχρά πραγματικά κέρδη θα ήταν ίσως από κάποια καθαρά ελληνικά εργοτάξια και πιθανώς προτίμηση ελληνικών κατασκευών και προμηθειών μερών των αγωγών.
Όλα αυτά όμως προσωρινά και με σύντομες ημερομηνίες λήξεως.
Το κέρδος όμως σε επίπεδο κύρους της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη και μέσα στις εξελίξεις θα ήταν σημαντικό.
Οι ρωσικοί αγωγοί πάντως θα φθάσουν στα Βαλκάνια και θα παίξουν εκεί τον ρόλο τους.
Και εμείς με το μονοπώλιο της ΔΕΗ του Φωτόπουλου θα συνεχίζουμε να ζητιανεύουμε ρεύμα από τους Βαλκανικούς λαούς για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας.
Γιατί οι συντεχνίες προκειμένου να μην χαθούν τα προνόμια τους σακάτεψαν κάθε μορφή δυναμικής επενδυτικής συνεργασίας με στρατηγικούς επενδυτές για τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση του συστήματος παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος από την ΔΕΗ.
Το αίσχος αυτό έχει οδηγήσει στην ενεργειακή ανεπάρκεια της χώρας προς όφελος βεβαίως των εισαγωγών. Αλλά το κεφαλαίο εισαγωγές ρεύματος δεν το αγγίζει κανείς από τους πολιτικούς που φέρνουν και την ευθύνη για την ελληνική ζητιανιά ρεύματος από τα Βαλκάνια και την Τουρκία.
[email protected]
Μπορούσαμε πράγματι, ως χώρα, να έχουμε πρωταγωνιστικό ενεργειακό ρόλο στα Βαλκάνια. Μπορούσαμε να αναβαθμίσουμε την ενεργειακή μας παρουσία. Το «ενεργειακό τρένο» όμως που μοίραζε ρόλους πέρασε την δεκαετία 1995-2005. Το χάσαμε λόγω βλακείας και πολιτικής ανεπάρκειας. Τώρα, για πάντα, θα είμαστε οι ενεργειακοί επαίτες των Βαλκανίων. Αυτόν τον ρόλο διαλέξαμε γιατί όταν οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί «ανακάτευαν την τράπουλα» παίζοντας ως «στοίχημα» την ευρωπαϊκή ενεργειακή ανασφάλεια εμείς είχαμε την πολιτική μας τύφλα και τον πολιτικό μας νανισμό που δεν μας επέτρεπαν να βαρέσουμε την μπουνιά μας στο τραπέζι ως ηγέτες με άποψη για τις ενεργειακές ανακατατάξεις στην ανατολική Ευρώπη.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;
Παρακολουθείστε την διπλανή μας Τουρκία τι ρόλο έχει αναλάβει στις ενεργειακές εξελίξεις και θα καταλάβετε. Ρίξτε και μια ματιά στο πως οι Ιταλοί έχουν γίνει «ενεργειακοί σωματέμπορες» της Ελλάδας και επίσης θα καταλάβετε τι συμβαίνει.
Το ποιος ευθύνεται και το γιατί φθάσαμε στην κατάντια αυτή θα το αναλύσουμε στο μέλλον και όταν δρομολογηθούν οι οριστικές αποφάσεις για την τύχη της ΔΕΠΑ, της ΔΕΗ και του κυκλώματος των εναλλακτικών μορφών όπου πρωταγωνιστεί η κλοπή όσων ασχολήθηκαν με τα φωτοβολταϊκά.
Θα χρειασθεί (τότε) ανάλυση και η εικόνα στο κύκλωμα καυσίμων εάν τελικά πάρουν σάρκα και οστά τα (αθέατα σήμερα) σενάρια υποκατάστασης της παραγωγής καυσίμων από τα δύο διυλιστήρια της χώρας με εισαγωγές σε μια ευρύτερη προσπάθεια διάλυσης της εθνικής παραγωγής προϊόντων βαριάς βιομηχανίας.
Σήμερα ας περιοριστούμε να σχηματοποιήσουμε την εικόνα του ενεργειακού επαίτη που προκύπτει αβίαστα.
Ας ξεκινήσουμε από τα «γραφειοκρατικό ξεκοίλιασμα» που κάναμε στην Gazprom ως βασικού προμηθευτή μας στο αέριο με δήθεν περιβαλλοντικές ευαισθησίες μας και τα δήθεν «ηρωικά ανοίγματά» μας, ως ΔΕΠΑ και ως υπουργείο Ενέργειας, στην διεθνή αγορά επί πρωθυπουργίας Σημίτη. Μπλόφες για αγορές από τους Ιταλούς και από το Αλγέρι. Έμμεσοι εκβιασμοί ότι δεν θα ανανεώσουμε τις συμβάσεις με τους Ρώσους. Δικαστήρια για την πληρωμή του αερίου. Και άλλα γλαφυρά που τελικά λειτούργησαν σε βάρος μας.
Γιατί όλα αυτά;
Για να δείξουμε ότι οι δυνάμεις της «αλλαγής» του 1995 και μετά έχουν «τσαγανό».
Το «τσαγανό» το δείξαμε και το σχέδιο του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη που το μετατρέψαμε σε σήριαλ και καλύφθηκε έτσι η αλαζονεία της Βουλγαρίας και η μπλόφα της Ρωσίας στο όλο θέμα.
Εμείς το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε ως χώρα ήταν να επιστρατεύσουμε τις κλαδικές των οικολόγων, των αριστερών και πασοκικών ομάδων να ουρλιάζουν για την ματαίωσή του γιατί θα μας χάλαγαν τον τουρισμό στην Αλεξανδρούπολη και όπου πέρναγε ο αναθεματισμένος ο αγωγός.
Δείξαμε δηλαδή την γνωστή ελληνική μιζέρια και «ας ήταν τα ψάρια ακόμη στο γιαλό».
Πολιτικά βέβαια για την κατάργηση του αγωγού φροντίσαμε να διαδώσουμε άλλα «σκοτεινά» σενάρια που μας βόλευαν. Αλλά ποιος μας έδωσε και ποιος μας δίνει σημασία τι λέμε Κατά τα άλλα τόσο η κυβέρνηση Σημίτη όσο και η κυβέρνηση Καραμανλή σχεδόν μας παρότρυναν να βάλουμε κελεμπίες να υποδεχθούμε «...την αναβάθμιση του ενεργειακού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης».
Βεβαίως οι Ρώσοι, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι που γνώριζαν από τότε το οικονομικό θρίλερ που ετοιμαζότανε ουδέποτε μας πήραν στα σοβαρά.
Απόδειξη ότι και σήμερα οι Ρώσοι της Gazprom ανακοίνωσαν στην Ελλάδα, μέσω των εφημερίδων, ότι την παρακάμπτουν ως χώρα διέλευσης του αγωγού South Stream για την παροχή αερίου στην Ευρώπη και προσεγγίζουν απ΄ ευθείας την Ιταλία. Παρακάμπτουν ακόμη την Ελλάδα και ως προς την υποθαλάσσια διασύνδεση του αγωγού με την Ιταλία. (διαβάσετε στο χθεσινό Capital.gr το εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ από την Μόσχα του κ. Χ. Φλουδόπουλου για περισσότερες λεπτομέρειες).
Τι σημαίνει για την Ελλάδα πλήρης έξοδός της από το παιχνίδι των ενεργειακών ανακατατάξεων στα Βαλκάνια με την κατάργηση του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και την παράκαμψη του Ρωσικού South Stream.
Κατά την προσωπική μου άποψη τίποτε ουσιαστικό από οικονομικής πλευράς ή της εισροής επενδύσεων. Τα ενοίκια στις περιπτώσεις αυτές είναι τόσο χαμηλά που δεν αξίζει ούτε τον κόπο αναφοράς. Τα πενιχρά πραγματικά κέρδη θα ήταν ίσως από κάποια καθαρά ελληνικά εργοτάξια και πιθανώς προτίμηση ελληνικών κατασκευών και προμηθειών μερών των αγωγών.
Όλα αυτά όμως προσωρινά και με σύντομες ημερομηνίες λήξεως.
Το κέρδος όμως σε επίπεδο κύρους της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη και μέσα στις εξελίξεις θα ήταν σημαντικό.
Οι ρωσικοί αγωγοί πάντως θα φθάσουν στα Βαλκάνια και θα παίξουν εκεί τον ρόλο τους.
Και εμείς με το μονοπώλιο της ΔΕΗ του Φωτόπουλου θα συνεχίζουμε να ζητιανεύουμε ρεύμα από τους Βαλκανικούς λαούς για να καλύπτουμε τις ανάγκες μας.
Γιατί οι συντεχνίες προκειμένου να μην χαθούν τα προνόμια τους σακάτεψαν κάθε μορφή δυναμικής επενδυτικής συνεργασίας με στρατηγικούς επενδυτές για τον εκσυγχρονισμό και την αναδιάρθρωση του συστήματος παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος από την ΔΕΗ.
Το αίσχος αυτό έχει οδηγήσει στην ενεργειακή ανεπάρκεια της χώρας προς όφελος βεβαίως των εισαγωγών. Αλλά το κεφαλαίο εισαγωγές ρεύματος δεν το αγγίζει κανείς από τους πολιτικούς που φέρνουν και την ευθύνη για την ελληνική ζητιανιά ρεύματος από τα Βαλκάνια και την Τουρκία.
[email protected]
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διατηρεί ο Fitch την πιστοληπτική ικανότητα της Πορτογαλίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
