2012-11-14 16:33:03
Του Αρχιμανδρίτη Δαβίδ Τσελίκα
Η σύγχυση της εποχής μας σχετικά με τις προσβολές που δέχεται η χριστιανική μας πίστη, αλλά και σχετικά με τα κίνητρα που διαμορφώνουν μια αντιδημοκρατική «πολιτική ορθότητα», αποτελεί ένα ακόμα ...θλιβερό φαινόμενο της πνευματικής μας κατάπτωσης και της αδιακρισίας που χαρακτηρίζει πολλούς από τους λεγόμενους «πνευματικούς» ανθρώπους.
Στην εποχή που το κράτος περιορίζει τους εορτασμούς των εθνικών μας εορτών καθώς και τις πτήσεις που μεταφέρουν το Άγιο Φως στα νησιά, προκειμένου δήθεν να εξοικονομήσει χρήματα, ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτεί για πρώτη φορά τις παρελάσεις των ομοφυλόφιλων, είναι φανερό ότι το «σωστό» και το «λάθος» έχουν γίνει πια έννοιες που ορίζονται από τη διάθεση του καθενός. Κι αυτό συμβαίνει γιατί απωλέσαμε όχι μόνο τον αιώνιο Νόμο του Θεού, αλλά και κάθε ηθική τάξη που προερχόταν απ’ αυτόν και στήριζε τις κοινωνίες.
Τώρα μπορούμε πλέον να καταλάβουμε για ποιο λόγο εδώ και τόσες δεκαετίες (από το 1930 και μετά) στις παραδοσιακά χριστιανικές κοινωνίες της Αμερικής και της Ευρώπης δημιουργήθηκαν τα δημοφιλή κόμικς των περιοδικών, τα καρτούνς και η «επιστημονική» φαντασία του σινεμά και της τηλεόρασης, με ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν δικαιολογείται από τα πρότυπα εκείνης της εποχής: Την απουσία της θρησκευτικής πίστης, του Θεού, των ιερών συμβόλων, της προσευχής, της εκκλησίας, ακόμα και της οικογένειας που διατηρήθηκε μόνο με μια μορφή στρεβλή, με παιδιά που έχουν μόνο θείους και όχι γονείς, με αρραβωνιασμένα ζευγάρια που δεν παντρεύονται ποτέ, με εργένηδες, μοναχικούς υπερήρωες και μάγους Εκατοντάδες εκατομμύρια νέοι, στον Δυτικό Κόσμο κυρίως, γαλουχήθηκαν με την… ανύπαρκτη πίστη, έτσι ώστε η χριστιανική πίστη που υπήρχε στα σπίτια τους να αποδυναμωθεί. Τον ίδιο προσανατολισμό ακολούθησε σταδιακά και η σχολική εκπαίδευση, με συνεχείς αλλαγές στη διδακτική ύλη, ώστε να εκλείψουν οι πνευματικές αξίες και ν’ απομείνει ένα υλιστικό αλαλούμ.
Σήμερα που σχεδόν τα πάντα διοικούνται και ελέγχονται από τις «ΑΓΟΡΕΣ», (δηλαδή από τους μεγαλοκαρχαρίες των τραπεζών και των πολυεθνικών), ήδη η Ενωμένη Ευρώπη αρνήθηκε να συμπεριλάβει στο σύνταγμά της οποιαδήποτε αναφορά στον Χριστιανισμό, αρνούμενη έτσι την ιστορία της και την ηθική του πολιτισμού της.
Μετά την επί δεκαετίες έντεχνη αποχρωματοποίηση της θρησκευτικότητας των χριστιανικών λαών, έχουμε τώρα περάσει σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο επιθετικότητας κατά του Χριστιανισμού: Στον «πολιτισμένο» ή «αναπτυγμένο» κόσμο μια φασιστική «πολιτική ορθότητα» έρχεται να επιβάλει στην πλειονότητα τη θέληση των λίγων, ασκώντας ισχυρές πιέσεις για να καταργηθούν και να απαγορευθούν από τη δημόσια ζωή τα ιερά σύμβολα και οι χριστιανικές γιορτές.
Τώρα απολύονται άνθρωποι από τις δουλειές τους μόνο επειδή αρνούνται να βγάλουν τον σταυρό που φορούν, ενώ ταυτόχρονα βιβλία και θεάματα βρίθουν από βλάσφημες «αποκαλύψεις» που συκοφαντούν το πρόσωπο του Χριστού, την Αγία Γραφή, το ρόλο της Εκκλησίας. Ωστόσο τα ανιστόρητα και αισχρά τους ψεύδη προστατεύονται από μια παράλογη… ελευθερία έκφρασης, η οποία μεροληπτεί κατά της χριστιανικής πίστης, αφού κανείς δεν δέχεται παρόμοιες προσβολές για άλλη πίστη ή για κάποιο δημόσιο πρόσωπο!
Στο λεγόμενο «αναπτυσσόμενο» κόσμο από την άλλη, χριστιανοί θανατώνονται εξαιτίας της πίστης τους, με βίαιη μανία που υποδαυλίζεται ολοένα και περισσότερο (βλ. Ινδία, Συρία, Πακιστάν, Αραβικές χώρες, Αίγυπτο, Νιγηρία, Σομαλία κ.α.). Επιπλέον η λαθρομετανάστευση έρχεται να δημιουργήσει ένα κλίμα θρησκευτικής τρομοκρατίας στις χώρες που ο Χριστιανισμός ήταν η κρατούσα θρησκεία.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Θρησκευτικής Ελευθερίας για το 2012 , έρευνα σε 196 χώρες καταδεικνύει ότι οι χριστιανοί αποτελούν την ομάδα που δέχεται τις μεγαλύτερες διακρίσεις και διωγμούς εξαιτίας της πίστης σε παγκόσμια κλίμακα.
Ο πόλεμος λοιπόν είναι άλλοτε εμφανώς βίαιος και άλλοτε ύπουλα υποκριτικός, με «πολιτισμένο» προσωπείο, που είναι και ο πιο επικίνδυνος. Γιατί η υποτιθέμενη «ουδετερότητα» που επιβάλλεται, ασκεί πιέσεις περιοριστικές σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στους χριστιανούς, χωρίς να τολμά ή να ενδιαφέρεται να εφαρμόσει την ίδια τακτική έναντι άλλης θρησκείας, ή σέκτας, ή καταστροφικής λατρείας. Των τελευταίων μάλιστα η διάδοση παρουσιάζεται ως ευεργεσία, χωρίς κανείς να σχολιάζει κατά πόσο το πέρασμά μας στον θρησκευτικό πλουραλισμό είναι επιλογή μας ή αποτέλεσμα χειραγώγησης…
Η «ουδετερότητα» αυτή στρέφεται ουσιαστικά κατά των χριστιανών με το να ονομάζει την πίστη «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο», κάτι που ταιριάζει σε αποκρυφιστικές λατρείες όπως η μασονία, αλλά ποτέ στην πίστη του Χριστού!
Γιατί το σοβαρότερο γνώρισμα του χριστιανού και μάλιστα της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ!
Γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει ρητή εντολή λέγοντας: «Όποιος θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα ομολογήσω κι εγώ γι’ αυτόν μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μου» (Ματθ. Ι΄ 32-33, Λουκ. ΙΒ΄ 8).
Και ο αγαπημένος Του μαθητής γράφει στην επιστολή του: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήρθε κι έγινε αληθινός άνθρωπος, αυτός έχει το Πνεύμα του Θεού. Και όποιος δεν το ομολογεί, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού, αλλά του αντιχρίστου, που έχετε ακούσει πως έρχεται» (Α΄ Ιωάν. Δ΄ 2-3).
Εδώ γίνεται σαφές ότι η «πολιτική ορθότητα» που εκβιάζει να έχεις την πίστη σου κρυμμένη σαν εσωτερική υπόθεση και μόνο, είναι αντιχριστιανική! Γιατί δεν αναιρεί απλώς την ελευθερία έκφρασης (υπέρ της οποίας κραυγάζουν όσοι υποστηρίζουν τα βλάσφημα έργα), αλλά καικαταργεί την δημόσια ΟΜΟΛΟΓΙΑ ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Άναρχος Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, που για χάρη της ομολογίας αυτής αγίασαν εκατομμύρια μάρτυρες και ομολογητές!
Η «πολιτική ορθότητα» που διαφημίζεται ως πρόοδος, σαφέστατα υποκρύπτει ένα μεγάλοαντιχριστιανικό μίσος. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι έχει ως κύριους μοχλούς τα «μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας» που τόσο συχνά διευθύνονται από τους γόνους της εβραϊκής φυλής, τους διεσπαρμένους εδώ και αιώνες στις χριστιανικές χώρες, αυτούς που είναι οι αρχαιότεροι αρνητές του Ιησού Χριστού… Όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό, αρκεί να ερευνήσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεγαλύτερων καναλιών, εφημερίδων και περιοδικών σε Αμερική και Ευρώπη. Τότε θα καταλάβει από ΠΟΥ μας έρχονται τόσα ανεξήγητα και εξωφρενικά της καθημερινότητάς μας…
Για τον ίδιο λόγο μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα ο Χριστιανισμός παρουσιάζεται ως μια άνευ όρων υποχώρηση, έναντι κάθε προσβολής. Για τον ίδιο λόγο μας προβάλλεται μια ψευδοχριστιανική εικόνα του «πολιτισμένου» χριστιανού που σαν ανόητος αποδέχεται κάθε βεβήλωση της πίστης του! Κι ενώ το Ευαγγέλιο επαναλαμβάνει με επιμονή ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση και πνευματική ετοιμότητα, αυτοί μας θέλουν πνευματικά παράλυτους κι ανίκανους για οποιαδήποτε αντίδραση…
Όχι, οι χριστιανοί δεν βιαιοπραγούν, ούτε χρησιμοποιούν μάχαιρα κατά των δημίων τους. Αλλά επίσης δεν αδρανούν και δεν αδιαφορούν όταν προσβάλλεται ο Θεός τους και η πίστη τους, ό,τι έχουν ιερότερο και πιο αγαπητό στη ζωή!
Κανείς όταν αγαπά πραγματικά δεν παρακολουθεί απαθής να δέχεται επίθεση και να κινδυνεύει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Πόσο μάλλον όταν προσβάλλεται η πίστη του με ακατονόμαστες ύβρεις και συκοφαντίες.
Αλλά και καμιά κοινωνία πολιτισμένη και δημοκρατική δεν μπορεί να επιτρέπει την προσβλητική βία κατά του θρησκευτικού αισθήματος των οπαδών οποιασδήποτε θρησκείας και πολύ περισσότερο εκείνης που εκφράζει τη μεγαλύτερη μερίδα του συνόλου και είναι ιστορικά δεμένη με την ενότητα ενός λαού. Γιατί πρόκειται για ταυτόχρονη προσβολή στο πρόσωπο του λαού αυτού, ασέβεια στην ιστορική του κληρονομιά και εξώθηση προς τη διάσπαση και την αυτοκαταστροφή του.
Τελικά, για όσους θέλουμε να λεγόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανόι και Έλληνες, για όσους εξακολουθούμε να αποδίδουμε τιμή σε τόσους ήρωες και αγίους, υπάρχει κάτι που είναι ξεκάθαρο: Δεν οφείλουμε υποχρέωση σιωπής σε κανένα δήθεν «πολιτισμένο» image, αλλά έχουμε χρέος ομολογίας απέναντι σ’ αυτήν την πίστη που διαμόρφωσε τον πολιτισμό μας και μας οδήγησε στην κατάκτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
pentapostagma.gr
Η σύγχυση της εποχής μας σχετικά με τις προσβολές που δέχεται η χριστιανική μας πίστη, αλλά και σχετικά με τα κίνητρα που διαμορφώνουν μια αντιδημοκρατική «πολιτική ορθότητα», αποτελεί ένα ακόμα ...θλιβερό φαινόμενο της πνευματικής μας κατάπτωσης και της αδιακρισίας που χαρακτηρίζει πολλούς από τους λεγόμενους «πνευματικούς» ανθρώπους.
Στην εποχή που το κράτος περιορίζει τους εορτασμούς των εθνικών μας εορτών καθώς και τις πτήσεις που μεταφέρουν το Άγιο Φως στα νησιά, προκειμένου δήθεν να εξοικονομήσει χρήματα, ενώ ταυτόχρονα χρηματοδοτεί για πρώτη φορά τις παρελάσεις των ομοφυλόφιλων, είναι φανερό ότι το «σωστό» και το «λάθος» έχουν γίνει πια έννοιες που ορίζονται από τη διάθεση του καθενός. Κι αυτό συμβαίνει γιατί απωλέσαμε όχι μόνο τον αιώνιο Νόμο του Θεού, αλλά και κάθε ηθική τάξη που προερχόταν απ’ αυτόν και στήριζε τις κοινωνίες.
Τώρα μπορούμε πλέον να καταλάβουμε για ποιο λόγο εδώ και τόσες δεκαετίες (από το 1930 και μετά) στις παραδοσιακά χριστιανικές κοινωνίες της Αμερικής και της Ευρώπης δημιουργήθηκαν τα δημοφιλή κόμικς των περιοδικών, τα καρτούνς και η «επιστημονική» φαντασία του σινεμά και της τηλεόρασης, με ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν δικαιολογείται από τα πρότυπα εκείνης της εποχής: Την απουσία της θρησκευτικής πίστης, του Θεού, των ιερών συμβόλων, της προσευχής, της εκκλησίας, ακόμα και της οικογένειας που διατηρήθηκε μόνο με μια μορφή στρεβλή, με παιδιά που έχουν μόνο θείους και όχι γονείς, με αρραβωνιασμένα ζευγάρια που δεν παντρεύονται ποτέ, με εργένηδες, μοναχικούς υπερήρωες και μάγους Εκατοντάδες εκατομμύρια νέοι, στον Δυτικό Κόσμο κυρίως, γαλουχήθηκαν με την… ανύπαρκτη πίστη, έτσι ώστε η χριστιανική πίστη που υπήρχε στα σπίτια τους να αποδυναμωθεί. Τον ίδιο προσανατολισμό ακολούθησε σταδιακά και η σχολική εκπαίδευση, με συνεχείς αλλαγές στη διδακτική ύλη, ώστε να εκλείψουν οι πνευματικές αξίες και ν’ απομείνει ένα υλιστικό αλαλούμ.
Σήμερα που σχεδόν τα πάντα διοικούνται και ελέγχονται από τις «ΑΓΟΡΕΣ», (δηλαδή από τους μεγαλοκαρχαρίες των τραπεζών και των πολυεθνικών), ήδη η Ενωμένη Ευρώπη αρνήθηκε να συμπεριλάβει στο σύνταγμά της οποιαδήποτε αναφορά στον Χριστιανισμό, αρνούμενη έτσι την ιστορία της και την ηθική του πολιτισμού της.
Μετά την επί δεκαετίες έντεχνη αποχρωματοποίηση της θρησκευτικότητας των χριστιανικών λαών, έχουμε τώρα περάσει σε ένα πιο προχωρημένο στάδιο επιθετικότητας κατά του Χριστιανισμού: Στον «πολιτισμένο» ή «αναπτυγμένο» κόσμο μια φασιστική «πολιτική ορθότητα» έρχεται να επιβάλει στην πλειονότητα τη θέληση των λίγων, ασκώντας ισχυρές πιέσεις για να καταργηθούν και να απαγορευθούν από τη δημόσια ζωή τα ιερά σύμβολα και οι χριστιανικές γιορτές.
Τώρα απολύονται άνθρωποι από τις δουλειές τους μόνο επειδή αρνούνται να βγάλουν τον σταυρό που φορούν, ενώ ταυτόχρονα βιβλία και θεάματα βρίθουν από βλάσφημες «αποκαλύψεις» που συκοφαντούν το πρόσωπο του Χριστού, την Αγία Γραφή, το ρόλο της Εκκλησίας. Ωστόσο τα ανιστόρητα και αισχρά τους ψεύδη προστατεύονται από μια παράλογη… ελευθερία έκφρασης, η οποία μεροληπτεί κατά της χριστιανικής πίστης, αφού κανείς δεν δέχεται παρόμοιες προσβολές για άλλη πίστη ή για κάποιο δημόσιο πρόσωπο!
Στο λεγόμενο «αναπτυσσόμενο» κόσμο από την άλλη, χριστιανοί θανατώνονται εξαιτίας της πίστης τους, με βίαιη μανία που υποδαυλίζεται ολοένα και περισσότερο (βλ. Ινδία, Συρία, Πακιστάν, Αραβικές χώρες, Αίγυπτο, Νιγηρία, Σομαλία κ.α.). Επιπλέον η λαθρομετανάστευση έρχεται να δημιουργήσει ένα κλίμα θρησκευτικής τρομοκρατίας στις χώρες που ο Χριστιανισμός ήταν η κρατούσα θρησκεία.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Έκθεση Θρησκευτικής Ελευθερίας για το 2012 , έρευνα σε 196 χώρες καταδεικνύει ότι οι χριστιανοί αποτελούν την ομάδα που δέχεται τις μεγαλύτερες διακρίσεις και διωγμούς εξαιτίας της πίστης σε παγκόσμια κλίμακα.
Ο πόλεμος λοιπόν είναι άλλοτε εμφανώς βίαιος και άλλοτε ύπουλα υποκριτικός, με «πολιτισμένο» προσωπείο, που είναι και ο πιο επικίνδυνος. Γιατί η υποτιθέμενη «ουδετερότητα» που επιβάλλεται, ασκεί πιέσεις περιοριστικές σχεδόν αποκλειστικά και μόνο στους χριστιανούς, χωρίς να τολμά ή να ενδιαφέρεται να εφαρμόσει την ίδια τακτική έναντι άλλης θρησκείας, ή σέκτας, ή καταστροφικής λατρείας. Των τελευταίων μάλιστα η διάδοση παρουσιάζεται ως ευεργεσία, χωρίς κανείς να σχολιάζει κατά πόσο το πέρασμά μας στον θρησκευτικό πλουραλισμό είναι επιλογή μας ή αποτέλεσμα χειραγώγησης…
Η «ουδετερότητα» αυτή στρέφεται ουσιαστικά κατά των χριστιανών με το να ονομάζει την πίστη «ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο», κάτι που ταιριάζει σε αποκρυφιστικές λατρείες όπως η μασονία, αλλά ποτέ στην πίστη του Χριστού!
Γιατί το σοβαρότερο γνώρισμα του χριστιανού και μάλιστα της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ!
Γιατί ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει ρητή εντολή λέγοντας: «Όποιος θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους, θα ομολογήσω κι εγώ γι’ αυτόν μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα μου» (Ματθ. Ι΄ 32-33, Λουκ. ΙΒ΄ 8).
Και ο αγαπημένος Του μαθητής γράφει στην επιστολή του: «Κάθε πνεύμα που ομολογεί ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός που ήρθε κι έγινε αληθινός άνθρωπος, αυτός έχει το Πνεύμα του Θεού. Και όποιος δεν το ομολογεί, δεν έχει το Πνεύμα του Θεού, αλλά του αντιχρίστου, που έχετε ακούσει πως έρχεται» (Α΄ Ιωάν. Δ΄ 2-3).
Εδώ γίνεται σαφές ότι η «πολιτική ορθότητα» που εκβιάζει να έχεις την πίστη σου κρυμμένη σαν εσωτερική υπόθεση και μόνο, είναι αντιχριστιανική! Γιατί δεν αναιρεί απλώς την ελευθερία έκφρασης (υπέρ της οποίας κραυγάζουν όσοι υποστηρίζουν τα βλάσφημα έργα), αλλά καικαταργεί την δημόσια ΟΜΟΛΟΓΙΑ ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Άναρχος Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, που για χάρη της ομολογίας αυτής αγίασαν εκατομμύρια μάρτυρες και ομολογητές!
Η «πολιτική ορθότητα» που διαφημίζεται ως πρόοδος, σαφέστατα υποκρύπτει ένα μεγάλοαντιχριστιανικό μίσος. Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι έχει ως κύριους μοχλούς τα «μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας» που τόσο συχνά διευθύνονται από τους γόνους της εβραϊκής φυλής, τους διεσπαρμένους εδώ και αιώνες στις χριστιανικές χώρες, αυτούς που είναι οι αρχαιότεροι αρνητές του Ιησού Χριστού… Όποιος αμφιβάλλει γι’ αυτό, αρκεί να ερευνήσει το ιδιοκτησιακό καθεστώς των μεγαλύτερων καναλιών, εφημερίδων και περιοδικών σε Αμερική και Ευρώπη. Τότε θα καταλάβει από ΠΟΥ μας έρχονται τόσα ανεξήγητα και εξωφρενικά της καθημερινότητάς μας…
Για τον ίδιο λόγο μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα ο Χριστιανισμός παρουσιάζεται ως μια άνευ όρων υποχώρηση, έναντι κάθε προσβολής. Για τον ίδιο λόγο μας προβάλλεται μια ψευδοχριστιανική εικόνα του «πολιτισμένου» χριστιανού που σαν ανόητος αποδέχεται κάθε βεβήλωση της πίστης του! Κι ενώ το Ευαγγέλιο επαναλαμβάνει με επιμονή ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε εγρήγορση και πνευματική ετοιμότητα, αυτοί μας θέλουν πνευματικά παράλυτους κι ανίκανους για οποιαδήποτε αντίδραση…
Όχι, οι χριστιανοί δεν βιαιοπραγούν, ούτε χρησιμοποιούν μάχαιρα κατά των δημίων τους. Αλλά επίσης δεν αδρανούν και δεν αδιαφορούν όταν προσβάλλεται ο Θεός τους και η πίστη τους, ό,τι έχουν ιερότερο και πιο αγαπητό στη ζωή!
Κανείς όταν αγαπά πραγματικά δεν παρακολουθεί απαθής να δέχεται επίθεση και να κινδυνεύει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Πόσο μάλλον όταν προσβάλλεται η πίστη του με ακατονόμαστες ύβρεις και συκοφαντίες.
Αλλά και καμιά κοινωνία πολιτισμένη και δημοκρατική δεν μπορεί να επιτρέπει την προσβλητική βία κατά του θρησκευτικού αισθήματος των οπαδών οποιασδήποτε θρησκείας και πολύ περισσότερο εκείνης που εκφράζει τη μεγαλύτερη μερίδα του συνόλου και είναι ιστορικά δεμένη με την ενότητα ενός λαού. Γιατί πρόκειται για ταυτόχρονη προσβολή στο πρόσωπο του λαού αυτού, ασέβεια στην ιστορική του κληρονομιά και εξώθηση προς τη διάσπαση και την αυτοκαταστροφή του.
Τελικά, για όσους θέλουμε να λεγόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανόι και Έλληνες, για όσους εξακολουθούμε να αποδίδουμε τιμή σε τόσους ήρωες και αγίους, υπάρχει κάτι που είναι ξεκάθαρο: Δεν οφείλουμε υποχρέωση σιωπής σε κανένα δήθεν «πολιτισμένο» image, αλλά έχουμε χρέος ομολογίας απέναντι σ’ αυτήν την πίστη που διαμόρφωσε τον πολιτισμό μας και μας οδήγησε στην κατάκτηση της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
pentapostagma.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Eρχεται ο Ρότσα!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πολύ μπροστά ο Βασίλης Λεβέντης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
