2012-11-17 23:48:49
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Μάλλον για κατάρρευση του ελληνικού πολιτικού συστήματος πρέπει να μιλάμε: Από τα παραδοσιακά επίπεδα του 80% ο δικομματισμός κατακρημνίστηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στο 42%,
παρά τη μαχητική στράτευση των μεγάλης επιρροής μέσων ενημέρωσης και του ξένου παράγοντα. Το ένα τρίτο των πολιτών επέλεξε την Αριστερά, γεγονός χωρίς προηγούμενο μετά τον εμφύλιο.
Με το ΠΑΣΟΚ σε τροχιά διάλυσης, ο παραδοσιακός δικομματισμός είναι ήδη νεκρός. Ένας νέου τύπου δικομματισμός, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά και δεν είναι βέβαιο ότι θα προκύψει. Η πολιτική τάξη της μεταδικτατορικής Ελλάδας έχει ήδη διαλυθεί, αλλά μια καινούργια, ευσταθής πολιτική τάξη δεν έχει ακόμη γεννηθεί.
Φαινόμενα προϊούσας διάλυσης εμφανίζονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Τα παραδοσιακά συστημικά κόμματα φθείρονται ταχύτατα, προς όφελος της ξενοφοβικής ακροδεξιάς ή αυτονομιστικών κινημάτων. Ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ η Ευρωζώνη οικοδομήθηκε με βάση τον εξοστρακισμό της πολιτικής από την οικονομία: η γερμανική ψύχωση αναγορεύει τα όρια του 3% για το έλλειμμα και 60% για το χρέος σε απαραβίαστες εντολές.
Στην Ελλάδα, με ταχείς ρυθμούς η επιχειρηματική τάξη μετατρέπεται σε προστατευόμενη κάστα, ενώ μεγάλο μέρος της εργατικής εκφυλίζεται από τη χρόνια ανεργία. Η μεσαία τάξη συρρικνώνεται. Σε αυτό το κοινωνικό φόντο οι παραδοσιακές ταυτότητες ξεθωριάζουν, οι σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης αλλά και οι μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας χάνουν τη σταθερότητά τους αποκτώντας πρόσκαιρο χαρακτήρα.
Ισχυροί κύκλοι του συστήματος έλκονται όχι από παραδοσιακού τύπου φασισμό ή δικτατορία, αλλά από κάποιου είδους κράτος εκτάκτου ανάγκης, το οποίο θα επιχειρούσε, σε συνθήκες ακραίας κοινωνικής πόλωσης, να εφαρμόσει με σιδερένια αποφασιστικότητα τις θεραπείες - σοκ, όταν οι υπόλοιπες, ομαλές λύσεις θα είχαν εξαντληθεί.
Ανησυχητικός οιωνός και η διάδοση των θεωριών περί πολιτικών άκρων -προσβλητική για το ένα τρίτο των Ελλήνων που στρέφονται στην Αριστερά-, που υποτίθεται ότι απειλούν εξίσου τη δημοκρατική τάξη. Η Αριστερά εξισώνεται ηθικά με μια νεοναζιστική συμμορία. Το ταχυδακτυλουργικό τρικ είναι γνωστό: αφού τα "άκρα" είναι εξ ορισμού κακά, εμείς οι υπόλοιποι, το περίφημο κέντρο, είμαστε οι καλοί της ιστορίας. Μόνο που, όπως έλεγε και ο Γκαίτε, ανάμεσα στα δύο άκρα δεν υπάρχει η λύση, αλλά το ίδιο το πρόβλημα.
Πηγή / Η ΑΥΓΗ
communenews
Μάλλον για κατάρρευση του ελληνικού πολιτικού συστήματος πρέπει να μιλάμε: Από τα παραδοσιακά επίπεδα του 80% ο δικομματισμός κατακρημνίστηκε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στο 42%,
παρά τη μαχητική στράτευση των μεγάλης επιρροής μέσων ενημέρωσης και του ξένου παράγοντα. Το ένα τρίτο των πολιτών επέλεξε την Αριστερά, γεγονός χωρίς προηγούμενο μετά τον εμφύλιο.
Με το ΠΑΣΟΚ σε τροχιά διάλυσης, ο παραδοσιακός δικομματισμός είναι ήδη νεκρός. Ένας νέου τύπου δικομματισμός, με τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά και δεν είναι βέβαιο ότι θα προκύψει. Η πολιτική τάξη της μεταδικτατορικής Ελλάδας έχει ήδη διαλυθεί, αλλά μια καινούργια, ευσταθής πολιτική τάξη δεν έχει ακόμη γεννηθεί.
Φαινόμενα προϊούσας διάλυσης εμφανίζονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Τα παραδοσιακά συστημικά κόμματα φθείρονται ταχύτατα, προς όφελος της ξενοφοβικής ακροδεξιάς ή αυτονομιστικών κινημάτων. Ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ η Ευρωζώνη οικοδομήθηκε με βάση τον εξοστρακισμό της πολιτικής από την οικονομία: η γερμανική ψύχωση αναγορεύει τα όρια του 3% για το έλλειμμα και 60% για το χρέος σε απαραβίαστες εντολές.
Στην Ελλάδα, με ταχείς ρυθμούς η επιχειρηματική τάξη μετατρέπεται σε προστατευόμενη κάστα, ενώ μεγάλο μέρος της εργατικής εκφυλίζεται από τη χρόνια ανεργία. Η μεσαία τάξη συρρικνώνεται. Σε αυτό το κοινωνικό φόντο οι παραδοσιακές ταυτότητες ξεθωριάζουν, οι σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης αλλά και οι μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας χάνουν τη σταθερότητά τους αποκτώντας πρόσκαιρο χαρακτήρα.
Ισχυροί κύκλοι του συστήματος έλκονται όχι από παραδοσιακού τύπου φασισμό ή δικτατορία, αλλά από κάποιου είδους κράτος εκτάκτου ανάγκης, το οποίο θα επιχειρούσε, σε συνθήκες ακραίας κοινωνικής πόλωσης, να εφαρμόσει με σιδερένια αποφασιστικότητα τις θεραπείες - σοκ, όταν οι υπόλοιπες, ομαλές λύσεις θα είχαν εξαντληθεί.
Ανησυχητικός οιωνός και η διάδοση των θεωριών περί πολιτικών άκρων -προσβλητική για το ένα τρίτο των Ελλήνων που στρέφονται στην Αριστερά-, που υποτίθεται ότι απειλούν εξίσου τη δημοκρατική τάξη. Η Αριστερά εξισώνεται ηθικά με μια νεοναζιστική συμμορία. Το ταχυδακτυλουργικό τρικ είναι γνωστό: αφού τα "άκρα" είναι εξ ορισμού κακά, εμείς οι υπόλοιποι, το περίφημο κέντρο, είμαστε οι καλοί της ιστορίας. Μόνο που, όπως έλεγε και ο Γκαίτε, ανάμεσα στα δύο άκρα δεν υπάρχει η λύση, αλλά το ίδιο το πρόβλημα.
Πηγή / Η ΑΥΓΗ
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πρόοδο στις συζητήσεις με το ΔΝΤ διαπιστώνει ο Γιούνκερ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μας σέρνουν σε ένα εκρηκτικό δίπολο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
