2012-11-19 11:14:17
«Είναι σχεδόν εσωτερικό μας ζήτημα ό,τι συμβαίνει σε μια χώρα με την οποία μοιραζόμαστε σύνορα μήκους 900 χιλιομέτρων»
Tαγίπ Ερντογάν
Δυνάμεις Αντιπολίτευσης
Το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC) ήταν το κύριο πολιτικό όργανο της συριακής αντιπολίτευσης, πρίν την δημιουργία του Εθνικού Συνασπισμού. Δημιουργήθηκε από τις ΗΠΑ με την πλήρη στήριξη της Άγκυρας και του Σαρκοζύ. Είναι μια παράταξη επτά κομμάτων που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Διακυρηγμένος στόχος είναι η αποπομπή του Άσαντ και η δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης, που θα διοργανώσει εθνικό συνέδριο για την δημοκρατική μετάβαση και την διενέργεια εκλογών. Φέρεται να στηρίζει με στρατιωτικό υλικό τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό(FSA), ο διοικητής του οποίου το αρνείται.
Διαβάστε περισσότερα Τη μεγαλύτερη επιρροή στο Συμβούλιο ασκεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα γεγονός το οποίο προκαλεί αντιδράσεις από τις υπόλοιπες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις. Ως εκ τούτου δεν αποτελεί μια ενιαία έκφραση των αντικαθεστωτικών, με αποτέλεσμα η πολύμηνη αναζήτηση δημιουργίας ενός νέου πολιτικού οργάνου, εκφραστή και νομίμου εκπροσώπου της συριακής αντιπολίτευσης να καταλήξει στη σύσταση του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού.
Ο Συριακός Εθνικός Συνασπισμός προέκυψε πριν από λίγες μέρες στο συνέδριο της Κωνσταντινούπολης που συμμετείχαν 80 διοικητές αντικαθεστωτικών ομάδων υπο την αιγίδα του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον με σκοπό την ενιαία έκφραση των συριακών δυνάμεων αντιπολίτευσης. Αναγνωρίστηκε άμεσα ως νόμιμος αντιπρόσωπος του συριακού λαού από το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Ομάν) κι έπειτα από τις ΗΠΑ. Ο Αραβικός Σύνδεσμος αναγνώρισε απλώς ότι αποτελεί έναν νόμιμο αντιπρόσωπο και πρωταρχικό συνομιλητή κυρίως λόγω των επιφυλάξεων του Ιράκ και της Αλγερίας, με τον Λίβανο να απέχει επικαλούμενο την ευαίσθητη κι ιδιαίτερη σχέση του με τη Δαμασκό. Τον Συνασπισμό στηλίτευσε ο επικεφαλής της Χεζμπολλάχ κατηγορώντας τον ως κατασκεύασμα των ΗΠΑ. Ο Υφ.Εξ. της Συρίας χαρακτήρισε τη σύνοδο της αντιπολίτευσης στο Κατάρ ως "Κύρηξη πολέμου" και κατήγγειλε ότι δεν θέλει την ειρηνική επίλυση διευκρινίζοντας ότι "η συριακή κυβέρνηση είναι έτοιμη να συζητήσει με τη συριακή αντιπολίτευση η ηγεσία της οποίας βρίσκεται στη Συρία και όχι με αυτήν που κατασκευάστηκε ή διευθύνεται» στο εξωτερικό."Το Ιράν από την μεριά του ανακοίνωσε ότι θα φιλοξενήσει στις 18 Νοεμβρίυ μια σύνοδο στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι της συριακής κυβέρνησης, των φυλών, των πολιτικών κομμάτων, των μειονοτήτων και της αντιπολίτευσης.
Η Επιτροπή Εθνικού Συντονισμού είναι συνασπισμός δεκατριών αριστερών πολιτικών δυνάμεων, τριών κουρδικών οργανώσεων και νεολαίων ακτιβιστών. Τάσσεται ρητά κατά οποιασδήποτε ξένης στρατιωτικής επέμβασης και καλούν σε απόσυρση των ένοπλων δυνάμεων και την εξεύρεση πολιτικής λύσης μέσω διαλόγου και δημοκρατικών διαδικασιών.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Al Ekhwan al-Musslemin) στηρίζει τον ένοπλο αγώνα κρατώντας όμως επιφυλάξεις σχετικά με την δημιουργία θρησκευτικού κράτους και την εφαρμογή Ισλαμικού Νόμου (Sharia). Το θρησκευτικό κι εθνοτικό μωσαϊκό που συνυπήρχε ειρηνικά πλέον διχάζεται, δημιουργώντας ερωτηματικά σχετικά με τις μελλοντικές εξελίξεις.
Κουρδικές πολιτικές δυνάμεις και πολιτοφυλακή
Τα δύο κύρια ρεύματα πολιτικής έκφρασης των Κούρδων της Συρίας είναι το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) και το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD). Κύριο σημείο τριβής ανάμεσα τους, η επιδιωκώμενη μορφή αυτοδιάθεσης, εάν δηλαδή θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Κούρδων του Ιράκ, διεκδικώντας αυτονομία σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα αυτοδιοίκησης ή εντός της συριακής κεντρικής κυβέρνησης.
Το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) περιλαμβάνει 13 κουρδικά πολιτικά κόμματα υπό τις ευλογίες του Μπαρζανί και είναι ευρέως αποδεκτό από το πολιτικό σύστημα, αντίθετα από το PYD, το οποίο συνδέεται με το ΡΚΚ. Έχει έντονη παρουσία στις κουρδικές περιοχές της ανατολικής επαρχίας της Hasaka και ανάλογη του PYD στις πόλεις Ein Arab, Δαμασκό και στο Χαλέπι. Αρχικά συντάχθηκε με το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC) αλλά αποχώρησε υπό την πίεση των εξελίξεων και την δυναμική του PYD. Οι συνιστώσες του KNC επιδιώκουν την αναγνώριση των Κουρδικών δικαιωμάτων στα πλαίσια μιας ενωμένης Συρίας.
Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) επιδιώκει ηγεμονικό ρόλο στη Κουρδική κοινότητα της Συρίας και ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει ότι το PKK στο βόρειο Ιράκ το 1991. Απώτερος σκοπός η συνομοσπονδία με το Ιρακινό, και μελλοντικά Τουρκικό Κουρδιστάν. Δημιουργεί και αναπτύσσει κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα καθώς και δυνάμεις πολιτοφυλακής που προστατεύουν τον κουρδικό πληθυσμό από επιθέσεις των αντιμαχομένων. Είναι οργανωμένο κυρίως στην βορειοδυτική κουρδική περιοχή Afrin.
Το Ανώτατο Κουρδικό Συμβούλιο (SNC) προήλθε από την συνένωση πολιτικών δυνάμεων των PYD και KNC που έλαβε χώρα στις 25 Ιουλίου 2012, στo Ιρακινό Κουρδιστάν και υπογράφτηκε παρουσία του Προέδρου της Κουρδικής Περιφερειακής Διοίκησης του Νοτίου Κουρδιστάν (KRG), Μπαρζανί, λίγες μέρες μετά την δημιουργία της ένοπλης πτέρυγας του PYD (YPG) που αναλάμβανε την προστασία κουρδικών περιοχών και πόλεων. Η συμφωνία χαιρετίστηκε από πλήθος κόσμου που ξεχύθηκαν σε πόλεις υπό κουρδικό έλεγχο σε Kobane, Afrin, Derik, Amude και Tırbesıpi.
Οι Μονάδες της Λαϊκής Άμυνας (YPG) δημιουργήθηκαν στις 20 Ιουλίου 2012. Στα πλαίσια εφαρμογής του σχεδίου αυτονομίας του PYD ιδρύθηκαν νέοι δήμοι, σχολεία κουρδικής γλώσσας, άλλαξαν τα αραβοποιημένα ονόματα τοπωνυμίων, οργανώθηκαν τοπικά συμβούλια και συγκροτήθηκαν ομάδες αυτοάμυνας για την προστασία των κουρδικών περιοχών και πόλεων. Ο αριθμός των μαχητών του YPG εκτιμάται σε περισσότερα από 10.000 και δημιούργησαν μέχρι στιγμής τέσσερις ταξιαρχίες στην κουρδική περιοχή με έδρες τις πόλεις Afrin, Qamishli, Kobane και Sere Kaniye, μαχητές επίσης προστατεύουν τις δύο περιοχές του Χαλεπίου, Sheikh Maqsood και Achrafiye.
Γυναίκες Λαϊκής Άμυνας (ΥPG) σε μπλόκο της πόλης Derek
Αντικαθεστωτικές Ομάδες
Τις τελευταίες δεκαετίες, μετά την επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ, σημειώθηκε αύξηση του ισλαμικού φονταμενταλισμού στο εσωτερικό της Συρίας, όπως και σε γειτονικές χώρες. Φορείς του ήταν πάμπολες ισλαμιστικές ομάδες με αρκετές ιδεολογικές και σεκταριστικές διαφορές, χωρίς κοινή οργάνωση και στόχους, άλλες είχαν υπόγειες διασυνδέσεις με το κράτος ενώ πολλές από αυτές είχαν τρομοκρατική δράση εντός κι εκτός Συρίας. Αν και ο διαχωρισμός είναι δύσκολος, γενικά οι ένοπλες ομάδες χωρίζονται σε αυτές που ανήκουν στον FSA και σε εκείνες ακραίων ισλαμιστών που λειτουργούν εκτός αυτού.
Ο "Ελεύθερος Συριακός Στρατός" (Free Syrian Army - FSA) δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2011, από διάσπαρτες ένοπλες ομάδες λιποτακτών και πολιτών. Αρχικά δήλωνε έδρα την τουρκική επαρχία Hatay δημοσιεύοντας τηλέφωνο επικοινωνίας αριθμό τουρκικής τηλεπικοινωνιακής εταιρείας http://www.free-syrian-army.com/en/contact/
Μετά την δημιουργία του FSA, o πρόεδρος της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κιλιτσντάρογλου, κατηγόρησε ανοικτά την κυβέρνηση Ερντογάν για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και του τουρκικού συντάγματος που απαγορεύει την εγκατάσταση ξένων στρατευμάτων στην τουρκική επικράτεια χωρίς την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης. Να σημειωθεί ότι ο φιλοκυβερνητικός τύπος στην Τουρκία αποδίδει την επικριτική στάση του Κιλιτσντάρογλου στην προσπάθεια του να οικειοποιηθεί την ψήφο των Αλεβιτών, (διακριτή αλλά σχετικά συγγενή σέκτα προς τους Σύρους Αλαουίτες) οι οποίοι αποτελούν το 20% του τουρκικού πληθυσμού συμπεριλαμβανομένου και μεγάλου ποσοστού Κούρδων και συγκαταλέγει στα μέλη της τον ίδιο τον αρχηγό της αντιπολίτευσης.
Δορυφορική εικόνα του καταυλισμού στο Apaydin
"Προσφυγικός καταυλισμός" Apaydin, Hatay
Την ίδια ώρα ανταποκριτές από διεθνή ΜΜΕ προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τον προσφυγικό καταυλισμό του Apaydin που θεωρείται η βάση του FSA χωρίς αποτέλεσμα. Δημοσιεύθηκε πληθώρα άρθρων σχετικά με τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας, την απαγόρευση προσέγγισης και την απουσία στοιχείων που χαρακτηρίζουν προσφυγικούς καταυλισμούς όπως η ύπαρξη γυναικόπαιδων και απλωμένου ρουχισμού, καθώς και τις αναφορές του τοπικού πληθυσμού σχετικά με την παρουσία ένοπλων γενειοφόρων που πηγαινοέρχονται από και πρός τα σύνορα. Μετά από τον θόρυβο που δημιουργήθηκε φρόντισαν να αλλάξουν την αναφερόμενη έδρα και σύμφωνα με ανακοίνωσή τους το αρχηγείο μεταφέρθηκε σε"απελευθερωμένες συριακές περιοχές".
Ομάδες του FSA φέρεται να εκπαιδεύονται και να εξοπλίζονται από τον τουρκικό στρατό με προφανή σκοπό τον έλεγχο της βόρειας συριακής περιοχής που κυριαρχεί κουρδικός πληθυσμός. Στήριξη επίσης έχουν κι από τις ΗΠΑ που επισήμως επιθυμούν να συνδράμουν σε "υλικοτεχνικό εξοπλισμό", όχι όμως και σε οπλισμό. Το τι γίνεται υπογείως βέβαια είναι άλλη ιστορία.. Πέραν του "προσφυγικού καταυλισμού" στο Apaydin αναφέρεται ως τόπος εκπαίδευσης οι εγκαταστάσεις στοIncirlik αλλά και στο Kilis με χαρακτηριστική αναφορά της τουρκικής εφημερίδας YENIÇAG που ανέφερε ότι 800 μαχητές, που είχαν λάβει μέρος και στις συγκρούσεις στη Λιβύη, διείσδυσαν από το προσφυγικό στρατόπεδο του Kilis στη Συρία καιεκτέλεσαν 108 αμάχους, στην πλειονότητα γυναίκες και παιδιά σε μια ακόμα προσπάθεια να κατηγορηθεί από τα δυτικά ΜΜΕ η κυβέρνηση Ασαντ και να δικαιολογηθεί μια χερσαία επέμβαση. Τις τελευταίες μέρες Κούρδοι ηγέτες καταγγέλλουν την διείσδυση Τζιχαντιστών από τουρκικό στρατόπεδο του Nusaybinστα σύνορα με την κουρδική πόλη Qamishli. Επίσης δημοσίευμα της ισπανικής ABC ανέφερε την μεταφορά Τζιχαντιστών της Ισλαμικής Ομάδας Λίβυων Μαχητών (GICL) στα τουρκοσυριακά σύνορα.
Ο "Συριακός Εθνικός Στρατός" (Syrian National Army - SNA) συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβρη με την Τουρκο-Γαλλική συμφωνία και την υποστήριξη των ΗΠΑ με σκοπό να επιτύχει εκεί που απέτυχε ο FSA, στην συσπείρωση δηλαδή των διάσπαρτων αντικαθεστωτικών ομάδων και την εκμετάλλευση χιλιάδων εκπαιδευμένων στρατιωτών που αυτομόλησαν απο τον καθεστωτικό στρατό. Διοικητής του SNA ορίστηκε ο Υποστράτηγος Muhammad Hussein al-Haj Ali που διέφυγε στην Τουρκία. Το γεγονός της συγκρότησης του SNA προβλήθηκε έντονα από τα δυτικά ΜΜΕ τον μήνα εκείνο αλλά οι μετέπειτα εξελίξεις διάψευσαν τις προσδοκίες για καλύτερη οργάνωση κι εξοπλισμό που είναι το κυριότερο πρόβλημα των αντικαθεστωτικών ομάδων. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι "υπάρχουν οι εθελοντές αλλά αδυνατούν να τους εξοπλίσουν". Τις τελευταίες μέρες γίνεται ακόμα μία προσπάθεια ένωσης των αντικαθεστωτικών -πολιτικών- δυνάμεων όπως αυτής του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού που θα καθορίσει και τις εξελίξεις στην ένοπλη πτέρυγα της αντιπολίτευσης. Τον Σεπτέμβρη περιέργως τα διεθνή ΜΜΕ βιάστηκαν, από ότι φαίνεται, να αντικαταστήσουν τον FSA από τον SNA αναφέροντας μάλιστα ότι δύο Ταξιαρχίες του SNA διοικούνται ήδη από Τούρκους αξιωματικούς χωρίς όμως να εμπλέκονται στις μάχες και περιορίζονται στην έδρα τους πλησίον της Gaziantep.
Ομάδες ακραίων ισλαμιστών και Τουρκικός συντονισμός
Δημιουργήθηκαν κι οργανώθηκαν από εξτρεμιστές με εμπειρία στην οργάνωση τέτοιων ομάδων, διαθέτοντας άφθονο χρήμα με την υποστήριξη του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας. Οι δύο πρώτες φέρονται να χρηματοδοτούν και να εξοπλίζουν τους εξτρεμιστές και η Τουρκία να αναλαμβάνει την εκπαίδευση και την υποστήριξη στα στρατόπεδα των συνόρων. Κοινό χαρακτηριστικό των ομάδων αυτών είναι η έντονη παρουσία στην Δυτική Συρία κυρίως πλησίον των τουρκοσυριακών συνόρων όπου κατοικούν στην πλειονότητα Αλαουίτες και Χριστιανοί με ότι σημαίνει αυτό στον "ιερό πόλεμο" που διεξάγουν. Οι ομάδες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού δεν θα επιβίωναν στις συγκρούσεις με τον καθεστωτικό στρατό αν δεν είχαν την υποστήριξη των ομάδων αυτών, πέραν της υποστήριξης που τους παρέχει η Άγκυρα. Οι ακραίες ισλαμιστικές ομάδες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην έκταση, στην ένταση και στην έκβαση των μαχών λόγω της εμπειρίας και του φανατισμού τους.
Η Liwaa al-Ummah η οποία δραστηριοποιείται βόρεια του Idlib, τέθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 υπό τον FSA. Ιδρυτής και διοικητής είναι ο Αl-Mahdi al-Harati. Τους προηγούμενους μήνες έδωσε συνεντεύξεις στο Canal Plus και στη Le Figaro, από ένα χωριό στα τουρκοσυριακά σύνορα όπου διέμενε για τουλάχιστον δύο μήνες, στο οποίο εκπαίδευε μαχητές της οργάνωσης. Ο συμπαθής κατα τα άλλα κ Αl-Mahdi υπήρξε μέλος της Al Qaeda, και πρώην διοικητής της Ταξιαρχίας της Τρίπολης. Ήταν παρών στη γνωστή σε όλους μας επέμβαση στο Mavi Marmara (βλέπε: Άλλος ένας Ελληνικός παραλογισμός) και αιχμαλωτίστηκε από τις Ισραηλινές δυνάμεις. Τα ίδια δημοσιεύματα ανέφεραν και τον Adem Kikli, υπολοχαγό του Abdel Ηakim Belhaj (ιστορικός ηγέτης της Λιβυκής Al Qaeda), ο οποίος πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Τουρκία και ειδικότερα στη ΝΑΤΟική βάση του Incirlik για να οργανώσει ομάδες εκατοντάδων μαχητών της Al Qaeda για την συμμετοχή τους στις συγκρούσεις της Συρίας στο πλευρό του FSA. Εξάλλου πέραν των υπολοίπων αναφορών είναι χαρακτηριστική η αναφορά του πρώην αξιωματικού της CIA, Philip Giraldi, σχετικά με τη χρήση της ΝΑΤΟικης βάσης του Incirlik για την προμήθεια και την εκπαίδευση αντικαθεστωτικών σε εξοπλισμό υποκλοπών κι επικοινωνίας. O Abdel Ηakim Belhaj παραμένει ένας από τους πιο καταζητούμενους τρομοκράτες ενώ μαζί με τον Σεΐχη Ali Al-Salibi πρωταγωνιστούν στην Λιβυκή πολιτική σκηνή. Οι Belhaj και Αl-Salibi κατάφεραν να εξασφαλίσουν μεγάλο μέρος από τα κονδύλια ύψους 2 δις δολ. της χρηματοδότησης του Κατάρ, για λογαριασμό της Λιβυκής Al Qaeda. Η αντιτρομοκρατική επιτροπή του ΟΗΕ, και το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ διατηρούν στη μαύρη λίστα τους την οργάνωση του Abdel Ηakim Belhaj και του Σεΐχη Salabi υπό την παλαιά της ονομασία "Μαχόμενη Ισλαμική Ομάδα στη Λιβύη".
Mε το μπλε αλεξίσφαιρο γιλέκο εμφανίζεται ο Paul Conroy, "φωτορεπόρτερ" της The Sunday Times πράκτορας όπως αποκαλύφθηκε της ΜΙ6, με το μαύρο ο Αl-Mahdi al-Harati και δεξιά με την παραλλαγή ο Abdel Hakim BelhajΣύμφωνα με την Daily Telegraph ήδη από τα τέλη του 2011 ο προσωρινός πρόεδρος της Λιβύης μεσολάβησε για την συνάντηση του Abdel Ηakim Belhaj με ηγετικά στελέχη του FSA στη Τουρκία με σκοπό να τον αντιπροσωπεύσει για την προμήθεια όπλων και μαχητών τους οποίους και θα αναλάμβανε να εκπαιδεύσει, έχοντας εμπειρία καθότι ήταν ο ηγέτης της Al-Jama al-Islamiyyah al-Muqatilah bi-Libya.
Το υπο Λιβυκή σημαία Al-Entisar "The Victory", Λιμάνι Αλεξανδρέττας (σημ.Iskenderun), 35 μίλια από τα συριακά σύνορα, 6 Σεπτεμβρίου 2012.Δημοσιογράφοι από το Fox News, τους Times του Λονδίνου και το BBC ανέφεραν ότι το Al Entisar μετέφερε 400 τόνους φορτίο το οποίο περιελάμβανε (το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο μέχρι στιγμής) φορτίο οπλισμού για τους αντικαθεστωτικούς, το οποίο εξασφαλίστηκε από την Λιβύη. Αναφέρεται η ύπαρξη αντιαρματικών και αντιαεροπορικών πυραύλων. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα το συγκεκριμένο φορτίο ήταν τόσο πλούσιο, ώστε ξέσπασε διαμάχη ανάμεσα στον FSA και την Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Συρίας σχετικά με την διανομή του. Ο υπεύθυνος της μεταφοράς του οπλισμού όπως αναφέρεται είναι η τουρκική ΜΚΟ με τίτλο "Τουρκικό Ιδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την Ελευθερία και την Ανθρωπιστική Βοήθεια" (ΙΗΗ) (βλέπε ΜΙΤ και Μavi Marmara) η οποία βρίσκεται πίσω από το κίνημα "Free Gaza" και τον στολίσκο της "ανθρωπιστικής βοήθειας" που προσπαθεί να σπάσει τον Ισραηλινό αποκλεισμό. Η ΜΚΟ το 2010 οδήγησε τέτοιο στολίσκο με το Mavi Marmara με τα γνωστά γεγονότα.
Υποστηρικτής και χρηματοδότης της ροής εξοπλισμού από την Λιβύη αναφέρονται το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία οι οποίες όμως ανταγωνίζονται για τις ομάδες-τελικούς αποδέκτες. Ενώ το Κατάρ υποστηρίζει την Μουσουλμανική Αδελφότητα σε αντίθεση με την Σ.Αραβία ο αραβικός σύνδεσμος στο τουρκικό κέντρο συντονισμού είναι σε επαφή με τον Abu Khalid της Ταξιαρχίας Tawhid. Η συγκεκριμένη ομάδα είναι Σαλαφιστική και ως εκτούτου δεν έχει καλές σχέσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Όχι τυχαία, ο ηγέτης της οργάνωσης Shuqur Al Sham Ahmad, εν ονόματι Abu Issa, δημοσίευσε video με καταγγελίες κατά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, σε στενή πάντα συνεργασία με την Jabhat al-Nusra, αμφότερες "ανταγωνιστικές" ομάδες για τον FSA, υπό Σαουδαραβική επιρροή. Παρά τον ανταγωνισμό" των κέντρων υποστήριξης Κατάρ-Σ.Αραβίας οι περισσότερες δυνάμεις ακραίων ισλαμιστών συνεχίζουν να λαμβάνουν εξοπλισμό κι υποστήριξη μέσω του οργανωτικού τουρκικού κέντρου που έχει στηθεί στην Κωνσταντινούπολη και το οποίο λειτουργεί ως σύνδεσμος-διαμεσολαβητής ανάμεσα στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Σαουδική Αραβία με στόχο να ελέγξουν τη συριακή εξέγερση. Τον περασμένο Αύγουστο περισσότεροι από 3500 μαχητές από τα κράτη του Κόλπου, την Λιβύη, την Τυνησία, την Τσετσενία, την Σομαλία και το Σουδάν πέρασαν τα σύνορα από την Τουρκία στη Συρία, ενώ η προσπάθειες ποδηγέτησης του FSA από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, σε αντάλλαγμα εξοπλισμού και χρηματοδότητησης, κορυφώνονται. Τον Ιούνιο του 2012 σε ρεπορτάζ των New York Times αναφέρθηκε ότι η CIA αγοράζει οπλισμό από Κατάρ-Σ.Αραβία και τα προωθεί στην Μουσουλμανική Αδελφότητα ενώ παράλληλα τους τροφοδοτεί με δορυφορικές πληροφορίες σχετικά με τις μετακινήσεις των καθεστωτικών δυνάμεων.
Ταξιαρχία Tawhid. Ηγέτες της είναι ο Abdul Aziz al-Salama κι ένα πρώην μέλος τηςFatah al Islam ο Τζιχαντιστής Abdul Qader Al-Saleh (με ψευδώνυμο Abu Khalid) που έγινε διεθνώς γνωστός από την συνέντευξή που παραχώρησε στον δημοσιογράφο του Al Jazeera, Ahmet Muvaffak Zeydan. Ο κ.Zeydan που είναι γνωστός για την συμπάθεια που τρέφει στην Al-Qaeda και τις συνεντεύξεις που πήρε από τον Osama bin Laden, είναι πρώην μέλος των Αδελφών Μουσουλμάνων της Συρίας. H Tαξιαρχία Tawhid Υποστηρίζεται από το Kατάρ και οργανώθηκε στα πρότυπα της Λιβυκής Ισλαμικής Ταξιαρχίας της Τρίπολης. Η ηγετική ομάδα της δεν δίστασε να χαιρετίσει δημοσίως την συμμετοχή της Al-Nusra Front, παραστρατιωτικής ομάδας της Al-Qaeda, στις συγκρούσεις. Κουρδικά ΜΜΕ τον περασμένο Ιούνιο είχαν αποκαλύψει μυστικό έγγραφο του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών το οποίο απευθύνονταν στο τουρκικό προξενείο της πρωτεύουσας του Ιρακινού Κουρδιστάν σχετικά με την αποσταθεροποίηση της κουρδικής περιοχής. Σε αυτό γίνονταν αναφορά σε συναντήσεις μεταξύ των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και του Abdul Qader Al-Saleh με απώτερο σκοπό να αναγκάσει τις κουρδικές δυνάμεις να ενταχθούν σε αυτές τις συριακής εξέγερσης.
Abdul Qader Al-SalehΈτερος στόχος, ήταν να στρατολογήσει και να ενώσει τις διάσπαρτες ένοπλες ομάδες που μάχονταν στο Χαλέπι κι άνηκαν στον FSA. Τους προηγούμενους μήνες προσπάθησε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να προβάλει την ομάδα του ως θριαμβεύτρια των συγκρούσεων στο Χαλέπι και στην Ιντλιμπ, ανεβάζοντας εκατοντάδες προπαγανδιστικά video στο διαδίκτυο κι αναφέροντας ότι οι μαχητές του φτάνουν τους 8.000. Στις αρχές Σεπτεμβρίου υποστήριξε ενεργά την προσπάθεια ένωσης διαφόρων εξτρεμιστικών ομάδων με τον FSA, για την δημιουργία του Syrian National Army, χωρίς θετικά αποτελέσματα. Να σημειωθεί ότι οι άνδρες των ομάδων αυτών υποχρεώνονται να αφήνουν γενειάδα και να προσεύχονται τηρώντας τον Σαλαφιστικό ισλαμικό κώδικα όπως ορίζουν οι χρηματοδότες (Κατάρ-Σαουδική Αραβία) για να απολαμβάνουν χρηματοδότηση και εξοπλισμό. Στις συγκρούσεις που βιντεοσκόπησαν κι ανάρτησαν στο διαδίκτυο εμφανίζονται να συνεργάζονται με την ομάδα Τζιχαντιστών της Jabhat Nusrah , σε άλλο εμφανίζονται με την Σαλαφιστική Ahrar al-Sham (επίθεση αυτοκτονίας) ενώ επιτέθηκαν και σε βάση αεράμυνας στο Salqin σε συνεργασία με τις προηγούμενες δύο και την Deraa al-Thawra. Κύριος χρηματοδότης και κέντρο υποστήριξής της αποτελεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Συρίας.
Μία από τις ομάδες που είναι υπό την διοίκησή του κ. Al-Saleh (απλή συνωνυμία με την πρώην σύμβουλο του κ.Βούγια) είναι και η Ταξιαρχία Salahuddin Al Ayoubi,ομάδες της οποίας δρούν στο Ιράκ κατά των Αμερικανικών δυνάμεων και χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση. Το τελευταίο διάστημα η συγκεκριμένη οργάνωση ευθύνεται για σειρά επιθέσεων κατά των κουρδικών πληθυσμών όπως αναφέρουν οι κουρδικές Μονάδες Λαικής Άμυνας (YPG), με προφανή στόχο να τις εμπλέξουν στην εμφύλια σύγκρουση. Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του PKK.
«Οι επιτιθέμενες ομάδες πρέπει να σταματήσουν τις επιθέσεις τους εναντίον του κουρδικού λαού. Δεν πρέπει να είναι οι δολοφόνοι του κουρδικού λαού εμπιστευόμενοι την Τουρκία. Αν επιμείνουν για αυτές τις επιθέσεις, θα πρέπει να ξέρουν ότι εμείς, ως κίνημα για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν, θα υποχρεωθούμε να παρέχουμε στρατιωτική υποστήριξη στον λαό μας του Δυτικού Κουρδιστάν»
Τους τελευταίους μήνες η ταξιαρχία αυτή ευθύνεται για μια σειρά επιθέσεων σε άμαχο πληθυσμό σε γειτονιές του Χαλεπίου και σε κοντινά χωριά που προστατεύονται από τις κουρδικές Μονάδες Λαϊκής Άμυνας (YPG) που είχε ως αποτέλεσμα να διεξαχθούν μάχες και αντίποινα εκατέρωθεν. Στις αρχές του μήνα απήγαγαν κι εκτέλεσαν διοικητή ομάδας YPG, μετά από αποτυχημένη προσπάθεια ανταλλαγής σωρών φονευθέντων μαχητών. Το YPG καταγγέλλει ότι πίσω από αυτήν βρίσκεται το πολιτικό κίνημα, Kurdish Freedom Party-Azadi (Ελευθερία), που υποστηρίζεται από την Άγκυρα. Άξια αναφοράς είναι η σύλληψη (τέλη Ιουλίου) του Γενικού Γραμματέα του Azadi και μέλος του KNC, Mustafa Juma, όταν μετά από έλεγχο σε διασυνοριακό σταθμό στα σύνορα με το Ιράκ, διαπιστώθηκε ότι μετέφερε έγγραφα σχετικά με τις δυνάμεις του YPG στο τουρκικό προξενείο του Ιρακινού Κουρδιστάν... Ο Juma ελευθερώθηκε έπειτα από την παρέμβαση του Μπαρζανί ο οποίος έπειτα πρωταγωνίστησε στη προσπάθεια δημιουργίας ενιαίου οργάνου που θα αντιπροσωπεύει τον συροκουρδικό πληθυσμό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ, η Άγκυρα επίσης υποστηρίζει ένοπλες ομάδες Τουρκμάνων όπως την Abou Omar Dadika που επιτέθηκε στα τέλη Οκτωβρίου σε κουρδικό χωριό στην περιοχή Afrin κι απωθήθηκε από δυνάμεις των YPG. Χαρακτηριστική του παιχνιδιού που παίζει η Άγκυρα στο Συριακό Κουρδιστάν είναι η συνέντευξη ενός κουρδικής καταγωγής σύρου ηγέτη μιας 45μελούς ένοπλης ομάδας που συμμετείχε στις συγκρούσεις στο Χαλέπι. "If we - Kurds and Arabs - join ranks, and are able to get military support from Turkey, we can fight not only the regime but also the PKK," Η συνέντευξη δόθηκε από το κρησφύγετό του στην επαρχία Hatay...
H Jabhat al-Nusra γνωστή κι ως al-Nusra Front με πλήρες ονομασία Jabhat al-Nusra li-Ahl al-Sham min Mujahedi al-Sham fi Sahat al-Jihad (The Front for Aid to the People of the Levant by the Mujahideen of the Levant on the Battlefields of the Jihad) όπως παρουσιάστηκε φέτος τον Ιανουάριο, με το "πεδία μαχών της Jihad" να υποδηλώνει τη διεθνή δράση των μαχητών της. Δεν είναι η πολυπληθέστερη ομάδα Τζιχαντιστών, αλλά σίγουρα είναι η πιο περιβόητη με τους πλέον έμπειρους μαχητές κι αποτελεί παρακλάδι της Al Qaeda με πλούσια τρομοκρατική δράση. Ο FSA αρνείται ότι ανήκει στις τάξεις του αλλά τους μαχητές της τους χαρακτήρισε ως"Ειδικές Δυνάμεις του Χαλεπίου" μετά από τις επιτυχημένες επιχειρήσεις υποστήριξης τις φορές που δυνάμεις του FSA πιέζονταν και οπισθοχωρούσαν. Ενισχύθηκε με μέλη της Ιρακινής Al Qaeda και της Fatah al-Islam και στις 23 Ιανουρίου με video στο youtube ανακοίνωσε την ίδρυση των Free Ones of the Levant Brigades. Η δράση της περιλαμβάνει πολλές βομβιστικές επιθέσεις από τη Δαμασκό και τα περίχωρα της μέχρι τα βόρεια κι ανατολικά σύνορα. Σε συνεργασία με άλλες ισλαμιστικές ομάδες, όπως τάγματα της Al Farouq συμμετείχε σε σφοδρές μάχες, καταλαμβάνοντας Συριακές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Αρωγοί, μέλη του Ισλαμικού κινήματος al-Fajr και Tσετσένοι μαχητές. Συνήθεις τακτικές δράσης είναι οι επιθέσεις με IED, οι επιθέσεις αυτοκτονίας και οι εκτελέσεις απαχθέντων κι αιχμαλώτων που κινηματογραφούν και δημοσιεύουν στο διαδίκτυο.
Μαχητής της Al Nusrah Front εκτελεί αιχμαλώτους στρατιώτες μετά την επίθεση στην Hanano
Η Ghouraba al-Sham (Ξένα Συντάγματα Δαμασκού) είναι γνωστή ομάδα Τζιχαντιστών παρακλάδι της Al Qaeda με πλούσια τρομοκρατική δράση στο Αφγανιστάν, στη Δαμασκό και στο Ιράκ. Πιστεύεται ότι είναι η μετονομασία ή αδελφή ομάδα της Jund Al-Sham που πολεμούσε τις Αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ σε συνεργασία με άλλες ομάδες της Al Qaeda. Τα διεθνή δημοσιεύματα την αναφέρουν ως κομμάτι του FSA και η συριακή κυβέρνηση την κατονομάζει τα τελευταία χρόνια ως μια την κύρια ακραία ισλαμιστική ομάδα που καθοδηγείται κι υποστηρίζεται από ξένες δυνάμεις για την ανατροπή του καθεστώτος.
Ταξιαρχία Shuhada γνωστή κι ως The Martyrs of Idlib Brigade συμμετέχει σε συγκρούσεις στην επαρχία Idlib. O διοικητής της Basel Eissa σκοτώθηκε σε αεροπορική προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 2012 στην πόλη Harem στην οποία οι μαχητές του μάχονται επί βδομάδες για τον έλεγχό της. Λίγες μέρες πριν εξέφραζε σε δημοσιογράφο του France24 τους φόβους του για τις αεροπορικές προσβολές. Η Harem των 25.000 κατοίκων βρίσκεται στα τουρκοσυριακά σύνορα κι από τις μάχες έχει μετατραπεί σε πόλη φάντασμα, σε αυτήν λήφθηκε το βίντεο από το Ιρανικό PressTV που αναμεταδόθηκε κι από το Al Jazeera, με την εκτέλεση ενός άοπλου από μαχητές της συγκεκριμένης ταξιαρχίας ισλαμιστών.
Ο Eissa είχε γίνει γνωστός για την επιτυχημένη διοίκηση μαχητών στην Idlib τον Μάρτιο και την κατάληψη της Armanaz τον Ιούνιο, γειτονική πόλη της Harem στα τουρκοσυριανά σύνορα. Απαντώντας στις καταγγελίες του Reuters εκτελέσεις αιχμαλώτων στρατιωτών και άλλα εγκλήματα πολέμου από δικούς του ενόπλυς, δήλωσε ότι προσπάθησε να τους αποτρέψει, ότι η βιαιότητα υπάρχει στον πόλεμο αλλά είναι κάτι που οι μαχητές του γενικά αποφεύγουν... Πάντως οι δημοσιογράφοι φωτογράφισαν πλήθος νεκρών στρατιώτών στις πόλεις Harem και Armanaz. Οι θανόντες είχαν εκτελεστεί, δεμένοι πισθάγκωνα και απο μία σφαίρα στο κεφάλι.
O Συριακός Απελευθερωτικός Στρατός (Syrian Liberation Army - SLA) που συγχέεται συνήθως με τον FSA, αποτελεί ένα μέτωπο ομάδων Σαλαφιστών αλλά και μετριοπαθών ισλαμιστών που δραστηριοποιείται κυρίως στην επαρχία Idlib. Ο εξοπλισμός του είναι μάλλον ελλειπής αφού καταγγέλλει ότι ο καλύτερα εξοπλισμένος FSA δεν εμπλέκεται το ίδιο ενεργά στις μάχες. Μεγάλο μέρος της δράσης του αναλώνεται σε βομβιστικές ενέργειες με IED. Στον SLA ανήκουν οι ομάδες Ansar al-Islam στη Δαμασκό, Shuqur Al Sham σε Idlib και Hama, al-Farouq στη Homs, Amro Bin A’as και Deir Azzour Revolutionary Council στην Deir Azzour.
H Μεραρχία Haqq είναι μια ριζοσπαστική ισλαμιστική συμμαχία ομάδων που μάχονται με την γνωστότερη Ταξιαρχία Farouq στη Homs. Ηγείται από τον Abderrahman Suways, πρώην αλεξιπτωτιστή που φυλακίστηκε μαζί με εκατοντάδες άλλους στις έρευνες του 2000, για συμμετοχή στην πολιτική οργάνωση Ηizb ut Τahrir.
H Ταξιαρχία Al Farouq μάχεται δυτικά της Homs. Τα μέλη της έχουν δεί εκτεταμένη δράση, ενώ συχνά βιντεοσκοπούν και αναρτούν στο διαδίκτυο πληθώρα εγκληματικών ενεργειών, γεγονός που έχει απασχολήσει τα διεθνή ΜΜΕ ούκ ολίγες φορές. Σύμφωνα με τους ίδιους, ανήκουν στις τάξεις του FSA κάτι που επίσημα απορρίπτεται εδώ και μήνες. Φέρεται να συνεργάζεται με άλλες γνωστές ομάδες και να αποτελεί σύνδεσμό της Fatah al-Islam στην ευρύτερη περιοχή. Όπως προείπαμε είναι γνωστή κυρίως από τα video με τις απαγωγές κι εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων του καθεστωτικού στρατού. Μαχητές της απήγαγαν ομάδα Ιρανών μηχανικών σε πετρελαϊκή εταιρεία. Το Time την χαρακτηρίζει από τις πλέον ισχυρές δυνάμεις ακραίων ισλαμιστών.
Η Al Abbas είναι μια από τις ομάδες που μάχεται στη πόλη Deir Al Zour, ανήκει στην Al Farouq.
Η Ahrar al-Sham θεωρείται η πολυπληθέστερη Ταξιαρχία Τζιχαντιστών, η συνεχής εισροή χιλιάδων Σαλαφιστών όμως την μετέβαλε ουσιαστικά σε Σαλαφιστική. Συνεργάζεται στενά με την Jabhat al-Nusra και τον FSA κι άλλες ομάδες, αλλά οι επιθέσεις της επικεντρώνονται κυρίως σε κυβερνητικούς και στρατιωτικούς στόχους με βομβιστικές επιθέσεις και επιθέσεις αυτοκτονίας. Συγκροτήθηκε στα τέλη του 2011, οι ίδιοι δηλώνουν ότι αποτελείται από 25 Ταξιαρχίες διεσπαρμένες σε όλη τη Συρία, στην ιστοσελίδα τους περιλαμβάνονται 60 ομάδες. Καρπώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο από την χρηματοδότηση του Καταρ και της Σαουδικής Αραβίας και το μεγαλύτερο μέρος των "εισαγόμενων" μαχητών. Ηγέτης της θεωρείται ο Abdul-Rahman al-Souri που αναφέρεται κι ως Abu Abdullah.
Απο την επίσημη ιστοσελίδα της Ahrar al-Sham
H Shuqur Al Sham μάχεται μαζί με την Ahrar al-Sham, εμπνέεται από την Al Qaeda και σε αυτή μετέχουν Σύριοι, Άραβες, Γάλλοι και Βέλγοι Τζιχαντιστές. Ηγέτης της οAhmad Abu Issa τον οποίον έχουμε ήδη αναφέρει.
Η Fatah al-Islam αποτελείται κυρίως από Τζιχαντιστές και Σαλαφιστές μαχητές, είναι από τις ομάδες που εμπνέονται από την Al Qaeda κι έχει πλούσιο παρελθόν τρομοκρατικών ενεργειών και μαχών κυριότερα σε Λίβανο αλλά και στο Ιράκ. Υπέστη μεγάλες απώλειες τα προηγούμενα χρόνια και η κατάσταση στη Συρία της δίνει την ευκαιρία για στρατολόγηση νέων μαχητών. Πρόσφατα αναφέρθηκαν μαχητές της να εισέρχονται στη Συρία με βαρύ οπλισμό, ο ηγέτης της Abu Hussam al Shami, γνωστός κι ως Abdul Aziz al Kourkli, ο οποίος σκοτώθηκε τις προηγούμενες μέρες σε συγκρούσεις στη Δαμασκό.
H Ansar Al Sham συγκροτήθηκε από τον Σείχη Abu Baseer al-Tartusi (Abdal Munem Mustafa Halima) στρατολογώντας δεκάδες Βρετανούς Tζιχαντιστές. Ο al-Tartusi θεωρείται από τους κορυφαίους θεωρητικούς και διαμορφωτές κοινής γνώμης, κι από τους πλέον εξέχοντες σαλαφιστές ιεροκήρυκες που προωθεί το κίνημα των Τζιχαντιστών. Διέμενε στη Βρετανία από το ΄80 αφού διώχθηκε από το καθεστώς Άσαντ. Τις τελευταίες βδομάδες εμφανίστηκε σε video στη πόλη Λατάκια. Τις περασμένες δεκαετίες υποστήριζε την επιβολή δια της βίας Ισλαμιστικών καθεστώτων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά είναι αντίθετος σε επιθέσεις αυτοκτονίας και επίθεσεις σε μη-μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ενώ κατάγγειλε τη μη συνεργασία της Jabhat al-Nusra με τον -κοσμικό- FSA, υπέρ του οποίου τάσσεται. Το σκεπτικό είναι απλό : "Ας ρίξουμε τώρα τον Ασάντ και μιλάμε για θεολογικές διαφορές αργότερα"
H Ahfad al-Rasul ανήκει στον FSA, μάχεται στη Δαμασκό κι είναι γνωστή για τις εκτελέσεις υψηλόβαθμων αξιωματικών του συριακού στρατού.
Η Suleiman Fighting Company είναι ομάδα που εμφανίστηκε σε συγκρούσεις σε Idlib και Ηama και ηγείται από τον Σαλαφιστή Abu Suleiman al-Hamawi. Πρώην έγκλειστος φυλακών υψηλής ασφάλειας που φημίζεται για εγκληματικές δραστηριότητες σχετιζόμενες με την διακίνηση ναρκωτικών ουσιών.
Η Deraa Al Thawrah αποτελείται από ομάδες Βεδουίνων στα νότια σύνορα της χώρας, που διευκολύνουν και διασφαλίζουν τις οδούς μεταφοράς δυνάμεων και υλικού προς το εσωτερικό.
Κοινό χαρακτηριστικό των ομάδων ακραίων ισλαμιστών είναι συνήθης πρακτική εκτέλεσης αιχμαλώτων, απαχθέντων αμάχων, κατηγορούμενων ως πρακτόρων του κράτους και των αποστατών (Kafir). Κοινό τους χαρακτηριστικό επίσης είναι η εχθρική στάση έναντι όλων εκείνων που χαρακτηρίζουν κατά τα κριτήριά τους ως μη "γνήσιων μουσουλμάνων" στοχοποιώντας όχι μόνο αλλόθρησκους αλλά κι ομόθρησκους κατοίκους, πέραν των καθεστωτικών δυνάμεων. Ως εισαγόμενοι μαχητές κι ως μισθοφόροι πιστοί ενδιαφέρονται μόνο για την δημιουργία ενός κράτους που θα εφαρμόζονται οι επιταγές του Ισλαμικού Νόμου κι αδιαφορούν κατά τη δράση τους για τις συνέπειες επί του τοπικού πληθυσμού. Αυτό μεταφράζεται σε εισβολές σε κατοικημένες περιοχές που δεν υπάρχουν συγκρούσεις και επιθέσεις σε κυβερνητικούς στόχους άνευ ουσιαστικής αξίας με σκοπό να προκαλέσουν την αντίδραση του καθεστωτικού στρατού, είτε με πυροβολικό, είτε με αεροπορικές προσβολές, με συνέπεια την καταστροφή οικιών και τη δημιουργία νέων προσφυγικών κυμάτων. Να σημειωθεί ότι οι καθεστωτικές δυνάμεις χρησιμοποιούν συχνά πυρομαχικά διασποράς με καταστροφικές συνέπειες.
http://www.enkripto.com/2012/11/who-is-who.html
Tαγίπ Ερντογάν
Δυνάμεις Αντιπολίτευσης
Το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC) ήταν το κύριο πολιτικό όργανο της συριακής αντιπολίτευσης, πρίν την δημιουργία του Εθνικού Συνασπισμού. Δημιουργήθηκε από τις ΗΠΑ με την πλήρη στήριξη της Άγκυρας και του Σαρκοζύ. Είναι μια παράταξη επτά κομμάτων που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Διακυρηγμένος στόχος είναι η αποπομπή του Άσαντ και η δημιουργία μεταβατικής κυβέρνησης, που θα διοργανώσει εθνικό συνέδριο για την δημοκρατική μετάβαση και την διενέργεια εκλογών. Φέρεται να στηρίζει με στρατιωτικό υλικό τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό(FSA), ο διοικητής του οποίου το αρνείται.
Διαβάστε περισσότερα Τη μεγαλύτερη επιρροή στο Συμβούλιο ασκεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα γεγονός το οποίο προκαλεί αντιδράσεις από τις υπόλοιπες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις. Ως εκ τούτου δεν αποτελεί μια ενιαία έκφραση των αντικαθεστωτικών, με αποτέλεσμα η πολύμηνη αναζήτηση δημιουργίας ενός νέου πολιτικού οργάνου, εκφραστή και νομίμου εκπροσώπου της συριακής αντιπολίτευσης να καταλήξει στη σύσταση του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού.
Ο Συριακός Εθνικός Συνασπισμός προέκυψε πριν από λίγες μέρες στο συνέδριο της Κωνσταντινούπολης που συμμετείχαν 80 διοικητές αντικαθεστωτικών ομάδων υπο την αιγίδα του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον με σκοπό την ενιαία έκφραση των συριακών δυνάμεων αντιπολίτευσης. Αναγνωρίστηκε άμεσα ως νόμιμος αντιπρόσωπος του συριακού λαού από το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Ομάν) κι έπειτα από τις ΗΠΑ. Ο Αραβικός Σύνδεσμος αναγνώρισε απλώς ότι αποτελεί έναν νόμιμο αντιπρόσωπο και πρωταρχικό συνομιλητή κυρίως λόγω των επιφυλάξεων του Ιράκ και της Αλγερίας, με τον Λίβανο να απέχει επικαλούμενο την ευαίσθητη κι ιδιαίτερη σχέση του με τη Δαμασκό. Τον Συνασπισμό στηλίτευσε ο επικεφαλής της Χεζμπολλάχ κατηγορώντας τον ως κατασκεύασμα των ΗΠΑ. Ο Υφ.Εξ. της Συρίας χαρακτήρισε τη σύνοδο της αντιπολίτευσης στο Κατάρ ως "Κύρηξη πολέμου" και κατήγγειλε ότι δεν θέλει την ειρηνική επίλυση διευκρινίζοντας ότι "η συριακή κυβέρνηση είναι έτοιμη να συζητήσει με τη συριακή αντιπολίτευση η ηγεσία της οποίας βρίσκεται στη Συρία και όχι με αυτήν που κατασκευάστηκε ή διευθύνεται» στο εξωτερικό."Το Ιράν από την μεριά του ανακοίνωσε ότι θα φιλοξενήσει στις 18 Νοεμβρίυ μια σύνοδο στην οποία θα συμμετέχουν εκπρόσωποι της συριακής κυβέρνησης, των φυλών, των πολιτικών κομμάτων, των μειονοτήτων και της αντιπολίτευσης.
Η Επιτροπή Εθνικού Συντονισμού είναι συνασπισμός δεκατριών αριστερών πολιτικών δυνάμεων, τριών κουρδικών οργανώσεων και νεολαίων ακτιβιστών. Τάσσεται ρητά κατά οποιασδήποτε ξένης στρατιωτικής επέμβασης και καλούν σε απόσυρση των ένοπλων δυνάμεων και την εξεύρεση πολιτικής λύσης μέσω διαλόγου και δημοκρατικών διαδικασιών.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Al Ekhwan al-Musslemin) στηρίζει τον ένοπλο αγώνα κρατώντας όμως επιφυλάξεις σχετικά με την δημιουργία θρησκευτικού κράτους και την εφαρμογή Ισλαμικού Νόμου (Sharia). Το θρησκευτικό κι εθνοτικό μωσαϊκό που συνυπήρχε ειρηνικά πλέον διχάζεται, δημιουργώντας ερωτηματικά σχετικά με τις μελλοντικές εξελίξεις.
Κουρδικές πολιτικές δυνάμεις και πολιτοφυλακή
Τα δύο κύρια ρεύματα πολιτικής έκφρασης των Κούρδων της Συρίας είναι το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) και το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD). Κύριο σημείο τριβής ανάμεσα τους, η επιδιωκώμενη μορφή αυτοδιάθεσης, εάν δηλαδή θα πρέπει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Κούρδων του Ιράκ, διεκδικώντας αυτονομία σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα αυτοδιοίκησης ή εντός της συριακής κεντρικής κυβέρνησης.
Το Κουρδικό Εθνικό Συμβούλιο (KNC) περιλαμβάνει 13 κουρδικά πολιτικά κόμματα υπό τις ευλογίες του Μπαρζανί και είναι ευρέως αποδεκτό από το πολιτικό σύστημα, αντίθετα από το PYD, το οποίο συνδέεται με το ΡΚΚ. Έχει έντονη παρουσία στις κουρδικές περιοχές της ανατολικής επαρχίας της Hasaka και ανάλογη του PYD στις πόλεις Ein Arab, Δαμασκό και στο Χαλέπι. Αρχικά συντάχθηκε με το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC) αλλά αποχώρησε υπό την πίεση των εξελίξεων και την δυναμική του PYD. Οι συνιστώσες του KNC επιδιώκουν την αναγνώριση των Κουρδικών δικαιωμάτων στα πλαίσια μιας ενωμένης Συρίας.
Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) επιδιώκει ηγεμονικό ρόλο στη Κουρδική κοινότητα της Συρίας και ουσιαστικά προσπαθεί να κάνει ότι το PKK στο βόρειο Ιράκ το 1991. Απώτερος σκοπός η συνομοσπονδία με το Ιρακινό, και μελλοντικά Τουρκικό Κουρδιστάν. Δημιουργεί και αναπτύσσει κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα καθώς και δυνάμεις πολιτοφυλακής που προστατεύουν τον κουρδικό πληθυσμό από επιθέσεις των αντιμαχομένων. Είναι οργανωμένο κυρίως στην βορειοδυτική κουρδική περιοχή Afrin.
Το Ανώτατο Κουρδικό Συμβούλιο (SNC) προήλθε από την συνένωση πολιτικών δυνάμεων των PYD και KNC που έλαβε χώρα στις 25 Ιουλίου 2012, στo Ιρακινό Κουρδιστάν και υπογράφτηκε παρουσία του Προέδρου της Κουρδικής Περιφερειακής Διοίκησης του Νοτίου Κουρδιστάν (KRG), Μπαρζανί, λίγες μέρες μετά την δημιουργία της ένοπλης πτέρυγας του PYD (YPG) που αναλάμβανε την προστασία κουρδικών περιοχών και πόλεων. Η συμφωνία χαιρετίστηκε από πλήθος κόσμου που ξεχύθηκαν σε πόλεις υπό κουρδικό έλεγχο σε Kobane, Afrin, Derik, Amude και Tırbesıpi.
Οι Μονάδες της Λαϊκής Άμυνας (YPG) δημιουργήθηκαν στις 20 Ιουλίου 2012. Στα πλαίσια εφαρμογής του σχεδίου αυτονομίας του PYD ιδρύθηκαν νέοι δήμοι, σχολεία κουρδικής γλώσσας, άλλαξαν τα αραβοποιημένα ονόματα τοπωνυμίων, οργανώθηκαν τοπικά συμβούλια και συγκροτήθηκαν ομάδες αυτοάμυνας για την προστασία των κουρδικών περιοχών και πόλεων. Ο αριθμός των μαχητών του YPG εκτιμάται σε περισσότερα από 10.000 και δημιούργησαν μέχρι στιγμής τέσσερις ταξιαρχίες στην κουρδική περιοχή με έδρες τις πόλεις Afrin, Qamishli, Kobane και Sere Kaniye, μαχητές επίσης προστατεύουν τις δύο περιοχές του Χαλεπίου, Sheikh Maqsood και Achrafiye.
Γυναίκες Λαϊκής Άμυνας (ΥPG) σε μπλόκο της πόλης Derek
Αντικαθεστωτικές Ομάδες
Τις τελευταίες δεκαετίες, μετά την επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ, σημειώθηκε αύξηση του ισλαμικού φονταμενταλισμού στο εσωτερικό της Συρίας, όπως και σε γειτονικές χώρες. Φορείς του ήταν πάμπολες ισλαμιστικές ομάδες με αρκετές ιδεολογικές και σεκταριστικές διαφορές, χωρίς κοινή οργάνωση και στόχους, άλλες είχαν υπόγειες διασυνδέσεις με το κράτος ενώ πολλές από αυτές είχαν τρομοκρατική δράση εντός κι εκτός Συρίας. Αν και ο διαχωρισμός είναι δύσκολος, γενικά οι ένοπλες ομάδες χωρίζονται σε αυτές που ανήκουν στον FSA και σε εκείνες ακραίων ισλαμιστών που λειτουργούν εκτός αυτού.
Ο "Ελεύθερος Συριακός Στρατός" (Free Syrian Army - FSA) δημιουργήθηκε τον Αύγουστο του 2011, από διάσπαρτες ένοπλες ομάδες λιποτακτών και πολιτών. Αρχικά δήλωνε έδρα την τουρκική επαρχία Hatay δημοσιεύοντας τηλέφωνο επικοινωνίας αριθμό τουρκικής τηλεπικοινωνιακής εταιρείας http://www.free-syrian-army.com/en/contact/
Μετά την δημιουργία του FSA, o πρόεδρος της τουρκικής αξιωματικής αντιπολίτευσης Κιλιτσντάρογλου, κατηγόρησε ανοικτά την κυβέρνηση Ερντογάν για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και του τουρκικού συντάγματος που απαγορεύει την εγκατάσταση ξένων στρατευμάτων στην τουρκική επικράτεια χωρίς την έγκριση της Εθνοσυνέλευσης. Να σημειωθεί ότι ο φιλοκυβερνητικός τύπος στην Τουρκία αποδίδει την επικριτική στάση του Κιλιτσντάρογλου στην προσπάθεια του να οικειοποιηθεί την ψήφο των Αλεβιτών, (διακριτή αλλά σχετικά συγγενή σέκτα προς τους Σύρους Αλαουίτες) οι οποίοι αποτελούν το 20% του τουρκικού πληθυσμού συμπεριλαμβανομένου και μεγάλου ποσοστού Κούρδων και συγκαταλέγει στα μέλη της τον ίδιο τον αρχηγό της αντιπολίτευσης.
Δορυφορική εικόνα του καταυλισμού στο Apaydin
"Προσφυγικός καταυλισμός" Apaydin, Hatay
Την ίδια ώρα ανταποκριτές από διεθνή ΜΜΕ προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τον προσφυγικό καταυλισμό του Apaydin που θεωρείται η βάση του FSA χωρίς αποτέλεσμα. Δημοσιεύθηκε πληθώρα άρθρων σχετικά με τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας, την απαγόρευση προσέγγισης και την απουσία στοιχείων που χαρακτηρίζουν προσφυγικούς καταυλισμούς όπως η ύπαρξη γυναικόπαιδων και απλωμένου ρουχισμού, καθώς και τις αναφορές του τοπικού πληθυσμού σχετικά με την παρουσία ένοπλων γενειοφόρων που πηγαινοέρχονται από και πρός τα σύνορα. Μετά από τον θόρυβο που δημιουργήθηκε φρόντισαν να αλλάξουν την αναφερόμενη έδρα και σύμφωνα με ανακοίνωσή τους το αρχηγείο μεταφέρθηκε σε"απελευθερωμένες συριακές περιοχές".
Ομάδες του FSA φέρεται να εκπαιδεύονται και να εξοπλίζονται από τον τουρκικό στρατό με προφανή σκοπό τον έλεγχο της βόρειας συριακής περιοχής που κυριαρχεί κουρδικός πληθυσμός. Στήριξη επίσης έχουν κι από τις ΗΠΑ που επισήμως επιθυμούν να συνδράμουν σε "υλικοτεχνικό εξοπλισμό", όχι όμως και σε οπλισμό. Το τι γίνεται υπογείως βέβαια είναι άλλη ιστορία.. Πέραν του "προσφυγικού καταυλισμού" στο Apaydin αναφέρεται ως τόπος εκπαίδευσης οι εγκαταστάσεις στοIncirlik αλλά και στο Kilis με χαρακτηριστική αναφορά της τουρκικής εφημερίδας YENIÇAG που ανέφερε ότι 800 μαχητές, που είχαν λάβει μέρος και στις συγκρούσεις στη Λιβύη, διείσδυσαν από το προσφυγικό στρατόπεδο του Kilis στη Συρία καιεκτέλεσαν 108 αμάχους, στην πλειονότητα γυναίκες και παιδιά σε μια ακόμα προσπάθεια να κατηγορηθεί από τα δυτικά ΜΜΕ η κυβέρνηση Ασαντ και να δικαιολογηθεί μια χερσαία επέμβαση. Τις τελευταίες μέρες Κούρδοι ηγέτες καταγγέλλουν την διείσδυση Τζιχαντιστών από τουρκικό στρατόπεδο του Nusaybinστα σύνορα με την κουρδική πόλη Qamishli. Επίσης δημοσίευμα της ισπανικής ABC ανέφερε την μεταφορά Τζιχαντιστών της Ισλαμικής Ομάδας Λίβυων Μαχητών (GICL) στα τουρκοσυριακά σύνορα.
Ο "Συριακός Εθνικός Στρατός" (Syrian National Army - SNA) συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβρη με την Τουρκο-Γαλλική συμφωνία και την υποστήριξη των ΗΠΑ με σκοπό να επιτύχει εκεί που απέτυχε ο FSA, στην συσπείρωση δηλαδή των διάσπαρτων αντικαθεστωτικών ομάδων και την εκμετάλλευση χιλιάδων εκπαιδευμένων στρατιωτών που αυτομόλησαν απο τον καθεστωτικό στρατό. Διοικητής του SNA ορίστηκε ο Υποστράτηγος Muhammad Hussein al-Haj Ali που διέφυγε στην Τουρκία. Το γεγονός της συγκρότησης του SNA προβλήθηκε έντονα από τα δυτικά ΜΜΕ τον μήνα εκείνο αλλά οι μετέπειτα εξελίξεις διάψευσαν τις προσδοκίες για καλύτερη οργάνωση κι εξοπλισμό που είναι το κυριότερο πρόβλημα των αντικαθεστωτικών ομάδων. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι "υπάρχουν οι εθελοντές αλλά αδυνατούν να τους εξοπλίσουν". Τις τελευταίες μέρες γίνεται ακόμα μία προσπάθεια ένωσης των αντικαθεστωτικών -πολιτικών- δυνάμεων όπως αυτής του Συριακού Εθνικού Συνασπισμού που θα καθορίσει και τις εξελίξεις στην ένοπλη πτέρυγα της αντιπολίτευσης. Τον Σεπτέμβρη περιέργως τα διεθνή ΜΜΕ βιάστηκαν, από ότι φαίνεται, να αντικαταστήσουν τον FSA από τον SNA αναφέροντας μάλιστα ότι δύο Ταξιαρχίες του SNA διοικούνται ήδη από Τούρκους αξιωματικούς χωρίς όμως να εμπλέκονται στις μάχες και περιορίζονται στην έδρα τους πλησίον της Gaziantep.
Ομάδες ακραίων ισλαμιστών και Τουρκικός συντονισμός
Δημιουργήθηκαν κι οργανώθηκαν από εξτρεμιστές με εμπειρία στην οργάνωση τέτοιων ομάδων, διαθέτοντας άφθονο χρήμα με την υποστήριξη του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας και της Τουρκίας. Οι δύο πρώτες φέρονται να χρηματοδοτούν και να εξοπλίζουν τους εξτρεμιστές και η Τουρκία να αναλαμβάνει την εκπαίδευση και την υποστήριξη στα στρατόπεδα των συνόρων. Κοινό χαρακτηριστικό των ομάδων αυτών είναι η έντονη παρουσία στην Δυτική Συρία κυρίως πλησίον των τουρκοσυριακών συνόρων όπου κατοικούν στην πλειονότητα Αλαουίτες και Χριστιανοί με ότι σημαίνει αυτό στον "ιερό πόλεμο" που διεξάγουν. Οι ομάδες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού δεν θα επιβίωναν στις συγκρούσεις με τον καθεστωτικό στρατό αν δεν είχαν την υποστήριξη των ομάδων αυτών, πέραν της υποστήριξης που τους παρέχει η Άγκυρα. Οι ακραίες ισλαμιστικές ομάδες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην έκταση, στην ένταση και στην έκβαση των μαχών λόγω της εμπειρίας και του φανατισμού τους.
Η Liwaa al-Ummah η οποία δραστηριοποιείται βόρεια του Idlib, τέθηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 υπό τον FSA. Ιδρυτής και διοικητής είναι ο Αl-Mahdi al-Harati. Τους προηγούμενους μήνες έδωσε συνεντεύξεις στο Canal Plus και στη Le Figaro, από ένα χωριό στα τουρκοσυριακά σύνορα όπου διέμενε για τουλάχιστον δύο μήνες, στο οποίο εκπαίδευε μαχητές της οργάνωσης. Ο συμπαθής κατα τα άλλα κ Αl-Mahdi υπήρξε μέλος της Al Qaeda, και πρώην διοικητής της Ταξιαρχίας της Τρίπολης. Ήταν παρών στη γνωστή σε όλους μας επέμβαση στο Mavi Marmara (βλέπε: Άλλος ένας Ελληνικός παραλογισμός) και αιχμαλωτίστηκε από τις Ισραηλινές δυνάμεις. Τα ίδια δημοσιεύματα ανέφεραν και τον Adem Kikli, υπολοχαγό του Abdel Ηakim Belhaj (ιστορικός ηγέτης της Λιβυκής Al Qaeda), ο οποίος πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Τουρκία και ειδικότερα στη ΝΑΤΟική βάση του Incirlik για να οργανώσει ομάδες εκατοντάδων μαχητών της Al Qaeda για την συμμετοχή τους στις συγκρούσεις της Συρίας στο πλευρό του FSA. Εξάλλου πέραν των υπολοίπων αναφορών είναι χαρακτηριστική η αναφορά του πρώην αξιωματικού της CIA, Philip Giraldi, σχετικά με τη χρήση της ΝΑΤΟικης βάσης του Incirlik για την προμήθεια και την εκπαίδευση αντικαθεστωτικών σε εξοπλισμό υποκλοπών κι επικοινωνίας. O Abdel Ηakim Belhaj παραμένει ένας από τους πιο καταζητούμενους τρομοκράτες ενώ μαζί με τον Σεΐχη Ali Al-Salibi πρωταγωνιστούν στην Λιβυκή πολιτική σκηνή. Οι Belhaj και Αl-Salibi κατάφεραν να εξασφαλίσουν μεγάλο μέρος από τα κονδύλια ύψους 2 δις δολ. της χρηματοδότησης του Κατάρ, για λογαριασμό της Λιβυκής Al Qaeda. Η αντιτρομοκρατική επιτροπή του ΟΗΕ, και το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ διατηρούν στη μαύρη λίστα τους την οργάνωση του Abdel Ηakim Belhaj και του Σεΐχη Salabi υπό την παλαιά της ονομασία "Μαχόμενη Ισλαμική Ομάδα στη Λιβύη".
Mε το μπλε αλεξίσφαιρο γιλέκο εμφανίζεται ο Paul Conroy, "φωτορεπόρτερ" της The Sunday Times πράκτορας όπως αποκαλύφθηκε της ΜΙ6, με το μαύρο ο Αl-Mahdi al-Harati και δεξιά με την παραλλαγή ο Abdel Hakim BelhajΣύμφωνα με την Daily Telegraph ήδη από τα τέλη του 2011 ο προσωρινός πρόεδρος της Λιβύης μεσολάβησε για την συνάντηση του Abdel Ηakim Belhaj με ηγετικά στελέχη του FSA στη Τουρκία με σκοπό να τον αντιπροσωπεύσει για την προμήθεια όπλων και μαχητών τους οποίους και θα αναλάμβανε να εκπαιδεύσει, έχοντας εμπειρία καθότι ήταν ο ηγέτης της Al-Jama al-Islamiyyah al-Muqatilah bi-Libya.
Το υπο Λιβυκή σημαία Al-Entisar "The Victory", Λιμάνι Αλεξανδρέττας (σημ.Iskenderun), 35 μίλια από τα συριακά σύνορα, 6 Σεπτεμβρίου 2012.Δημοσιογράφοι από το Fox News, τους Times του Λονδίνου και το BBC ανέφεραν ότι το Al Entisar μετέφερε 400 τόνους φορτίο το οποίο περιελάμβανε (το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο μέχρι στιγμής) φορτίο οπλισμού για τους αντικαθεστωτικούς, το οποίο εξασφαλίστηκε από την Λιβύη. Αναφέρεται η ύπαρξη αντιαρματικών και αντιαεροπορικών πυραύλων. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα το συγκεκριμένο φορτίο ήταν τόσο πλούσιο, ώστε ξέσπασε διαμάχη ανάμεσα στον FSA και την Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Συρίας σχετικά με την διανομή του. Ο υπεύθυνος της μεταφοράς του οπλισμού όπως αναφέρεται είναι η τουρκική ΜΚΟ με τίτλο "Τουρκικό Ιδρυμα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την Ελευθερία και την Ανθρωπιστική Βοήθεια" (ΙΗΗ) (βλέπε ΜΙΤ και Μavi Marmara) η οποία βρίσκεται πίσω από το κίνημα "Free Gaza" και τον στολίσκο της "ανθρωπιστικής βοήθειας" που προσπαθεί να σπάσει τον Ισραηλινό αποκλεισμό. Η ΜΚΟ το 2010 οδήγησε τέτοιο στολίσκο με το Mavi Marmara με τα γνωστά γεγονότα.
Υποστηρικτής και χρηματοδότης της ροής εξοπλισμού από την Λιβύη αναφέρονται το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία οι οποίες όμως ανταγωνίζονται για τις ομάδες-τελικούς αποδέκτες. Ενώ το Κατάρ υποστηρίζει την Μουσουλμανική Αδελφότητα σε αντίθεση με την Σ.Αραβία ο αραβικός σύνδεσμος στο τουρκικό κέντρο συντονισμού είναι σε επαφή με τον Abu Khalid της Ταξιαρχίας Tawhid. Η συγκεκριμένη ομάδα είναι Σαλαφιστική και ως εκτούτου δεν έχει καλές σχέσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Όχι τυχαία, ο ηγέτης της οργάνωσης Shuqur Al Sham Ahmad, εν ονόματι Abu Issa, δημοσίευσε video με καταγγελίες κατά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, σε στενή πάντα συνεργασία με την Jabhat al-Nusra, αμφότερες "ανταγωνιστικές" ομάδες για τον FSA, υπό Σαουδαραβική επιρροή. Παρά τον ανταγωνισμό" των κέντρων υποστήριξης Κατάρ-Σ.Αραβίας οι περισσότερες δυνάμεις ακραίων ισλαμιστών συνεχίζουν να λαμβάνουν εξοπλισμό κι υποστήριξη μέσω του οργανωτικού τουρκικού κέντρου που έχει στηθεί στην Κωνσταντινούπολη και το οποίο λειτουργεί ως σύνδεσμος-διαμεσολαβητής ανάμεσα στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τη Σαουδική Αραβία με στόχο να ελέγξουν τη συριακή εξέγερση. Τον περασμένο Αύγουστο περισσότεροι από 3500 μαχητές από τα κράτη του Κόλπου, την Λιβύη, την Τυνησία, την Τσετσενία, την Σομαλία και το Σουδάν πέρασαν τα σύνορα από την Τουρκία στη Συρία, ενώ η προσπάθειες ποδηγέτησης του FSA από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, σε αντάλλαγμα εξοπλισμού και χρηματοδότητησης, κορυφώνονται. Τον Ιούνιο του 2012 σε ρεπορτάζ των New York Times αναφέρθηκε ότι η CIA αγοράζει οπλισμό από Κατάρ-Σ.Αραβία και τα προωθεί στην Μουσουλμανική Αδελφότητα ενώ παράλληλα τους τροφοδοτεί με δορυφορικές πληροφορίες σχετικά με τις μετακινήσεις των καθεστωτικών δυνάμεων.
Ταξιαρχία Tawhid. Ηγέτες της είναι ο Abdul Aziz al-Salama κι ένα πρώην μέλος τηςFatah al Islam ο Τζιχαντιστής Abdul Qader Al-Saleh (με ψευδώνυμο Abu Khalid) που έγινε διεθνώς γνωστός από την συνέντευξή που παραχώρησε στον δημοσιογράφο του Al Jazeera, Ahmet Muvaffak Zeydan. Ο κ.Zeydan που είναι γνωστός για την συμπάθεια που τρέφει στην Al-Qaeda και τις συνεντεύξεις που πήρε από τον Osama bin Laden, είναι πρώην μέλος των Αδελφών Μουσουλμάνων της Συρίας. H Tαξιαρχία Tawhid Υποστηρίζεται από το Kατάρ και οργανώθηκε στα πρότυπα της Λιβυκής Ισλαμικής Ταξιαρχίας της Τρίπολης. Η ηγετική ομάδα της δεν δίστασε να χαιρετίσει δημοσίως την συμμετοχή της Al-Nusra Front, παραστρατιωτικής ομάδας της Al-Qaeda, στις συγκρούσεις. Κουρδικά ΜΜΕ τον περασμένο Ιούνιο είχαν αποκαλύψει μυστικό έγγραφο του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών το οποίο απευθύνονταν στο τουρκικό προξενείο της πρωτεύουσας του Ιρακινού Κουρδιστάν σχετικά με την αποσταθεροποίηση της κουρδικής περιοχής. Σε αυτό γίνονταν αναφορά σε συναντήσεις μεταξύ των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και του Abdul Qader Al-Saleh με απώτερο σκοπό να αναγκάσει τις κουρδικές δυνάμεις να ενταχθούν σε αυτές τις συριακής εξέγερσης.
Abdul Qader Al-SalehΈτερος στόχος, ήταν να στρατολογήσει και να ενώσει τις διάσπαρτες ένοπλες ομάδες που μάχονταν στο Χαλέπι κι άνηκαν στον FSA. Τους προηγούμενους μήνες προσπάθησε να κερδίσει τις εντυπώσεις και να προβάλει την ομάδα του ως θριαμβεύτρια των συγκρούσεων στο Χαλέπι και στην Ιντλιμπ, ανεβάζοντας εκατοντάδες προπαγανδιστικά video στο διαδίκτυο κι αναφέροντας ότι οι μαχητές του φτάνουν τους 8.000. Στις αρχές Σεπτεμβρίου υποστήριξε ενεργά την προσπάθεια ένωσης διαφόρων εξτρεμιστικών ομάδων με τον FSA, για την δημιουργία του Syrian National Army, χωρίς θετικά αποτελέσματα. Να σημειωθεί ότι οι άνδρες των ομάδων αυτών υποχρεώνονται να αφήνουν γενειάδα και να προσεύχονται τηρώντας τον Σαλαφιστικό ισλαμικό κώδικα όπως ορίζουν οι χρηματοδότες (Κατάρ-Σαουδική Αραβία) για να απολαμβάνουν χρηματοδότηση και εξοπλισμό. Στις συγκρούσεις που βιντεοσκόπησαν κι ανάρτησαν στο διαδίκτυο εμφανίζονται να συνεργάζονται με την ομάδα Τζιχαντιστών της Jabhat Nusrah , σε άλλο εμφανίζονται με την Σαλαφιστική Ahrar al-Sham (επίθεση αυτοκτονίας) ενώ επιτέθηκαν και σε βάση αεράμυνας στο Salqin σε συνεργασία με τις προηγούμενες δύο και την Deraa al-Thawra. Κύριος χρηματοδότης και κέντρο υποστήριξής της αποτελεί η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Συρίας.
Μία από τις ομάδες που είναι υπό την διοίκησή του κ. Al-Saleh (απλή συνωνυμία με την πρώην σύμβουλο του κ.Βούγια) είναι και η Ταξιαρχία Salahuddin Al Ayoubi,ομάδες της οποίας δρούν στο Ιράκ κατά των Αμερικανικών δυνάμεων και χαρακτηρίζεται ως τρομοκρατική οργάνωση. Το τελευταίο διάστημα η συγκεκριμένη οργάνωση ευθύνεται για σειρά επιθέσεων κατά των κουρδικών πληθυσμών όπως αναφέρουν οι κουρδικές Μονάδες Λαικής Άμυνας (YPG), με προφανή στόχο να τις εμπλέξουν στην εμφύλια σύγκρουση. Χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση του PKK.
«Οι επιτιθέμενες ομάδες πρέπει να σταματήσουν τις επιθέσεις τους εναντίον του κουρδικού λαού. Δεν πρέπει να είναι οι δολοφόνοι του κουρδικού λαού εμπιστευόμενοι την Τουρκία. Αν επιμείνουν για αυτές τις επιθέσεις, θα πρέπει να ξέρουν ότι εμείς, ως κίνημα για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν, θα υποχρεωθούμε να παρέχουμε στρατιωτική υποστήριξη στον λαό μας του Δυτικού Κουρδιστάν»
Τους τελευταίους μήνες η ταξιαρχία αυτή ευθύνεται για μια σειρά επιθέσεων σε άμαχο πληθυσμό σε γειτονιές του Χαλεπίου και σε κοντινά χωριά που προστατεύονται από τις κουρδικές Μονάδες Λαϊκής Άμυνας (YPG) που είχε ως αποτέλεσμα να διεξαχθούν μάχες και αντίποινα εκατέρωθεν. Στις αρχές του μήνα απήγαγαν κι εκτέλεσαν διοικητή ομάδας YPG, μετά από αποτυχημένη προσπάθεια ανταλλαγής σωρών φονευθέντων μαχητών. Το YPG καταγγέλλει ότι πίσω από αυτήν βρίσκεται το πολιτικό κίνημα, Kurdish Freedom Party-Azadi (Ελευθερία), που υποστηρίζεται από την Άγκυρα. Άξια αναφοράς είναι η σύλληψη (τέλη Ιουλίου) του Γενικού Γραμματέα του Azadi και μέλος του KNC, Mustafa Juma, όταν μετά από έλεγχο σε διασυνοριακό σταθμό στα σύνορα με το Ιράκ, διαπιστώθηκε ότι μετέφερε έγγραφα σχετικά με τις δυνάμεις του YPG στο τουρκικό προξενείο του Ιρακινού Κουρδιστάν... Ο Juma ελευθερώθηκε έπειτα από την παρέμβαση του Μπαρζανί ο οποίος έπειτα πρωταγωνίστησε στη προσπάθεια δημιουργίας ενιαίου οργάνου που θα αντιπροσωπεύει τον συροκουρδικό πληθυσμό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα ξένων ΜΜΕ, η Άγκυρα επίσης υποστηρίζει ένοπλες ομάδες Τουρκμάνων όπως την Abou Omar Dadika που επιτέθηκε στα τέλη Οκτωβρίου σε κουρδικό χωριό στην περιοχή Afrin κι απωθήθηκε από δυνάμεις των YPG. Χαρακτηριστική του παιχνιδιού που παίζει η Άγκυρα στο Συριακό Κουρδιστάν είναι η συνέντευξη ενός κουρδικής καταγωγής σύρου ηγέτη μιας 45μελούς ένοπλης ομάδας που συμμετείχε στις συγκρούσεις στο Χαλέπι. "If we - Kurds and Arabs - join ranks, and are able to get military support from Turkey, we can fight not only the regime but also the PKK," Η συνέντευξη δόθηκε από το κρησφύγετό του στην επαρχία Hatay...
H Jabhat al-Nusra γνωστή κι ως al-Nusra Front με πλήρες ονομασία Jabhat al-Nusra li-Ahl al-Sham min Mujahedi al-Sham fi Sahat al-Jihad (The Front for Aid to the People of the Levant by the Mujahideen of the Levant on the Battlefields of the Jihad) όπως παρουσιάστηκε φέτος τον Ιανουάριο, με το "πεδία μαχών της Jihad" να υποδηλώνει τη διεθνή δράση των μαχητών της. Δεν είναι η πολυπληθέστερη ομάδα Τζιχαντιστών, αλλά σίγουρα είναι η πιο περιβόητη με τους πλέον έμπειρους μαχητές κι αποτελεί παρακλάδι της Al Qaeda με πλούσια τρομοκρατική δράση. Ο FSA αρνείται ότι ανήκει στις τάξεις του αλλά τους μαχητές της τους χαρακτήρισε ως"Ειδικές Δυνάμεις του Χαλεπίου" μετά από τις επιτυχημένες επιχειρήσεις υποστήριξης τις φορές που δυνάμεις του FSA πιέζονταν και οπισθοχωρούσαν. Ενισχύθηκε με μέλη της Ιρακινής Al Qaeda και της Fatah al-Islam και στις 23 Ιανουρίου με video στο youtube ανακοίνωσε την ίδρυση των Free Ones of the Levant Brigades. Η δράση της περιλαμβάνει πολλές βομβιστικές επιθέσεις από τη Δαμασκό και τα περίχωρα της μέχρι τα βόρεια κι ανατολικά σύνορα. Σε συνεργασία με άλλες ισλαμιστικές ομάδες, όπως τάγματα της Al Farouq συμμετείχε σε σφοδρές μάχες, καταλαμβάνοντας Συριακές στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Αρωγοί, μέλη του Ισλαμικού κινήματος al-Fajr και Tσετσένοι μαχητές. Συνήθεις τακτικές δράσης είναι οι επιθέσεις με IED, οι επιθέσεις αυτοκτονίας και οι εκτελέσεις απαχθέντων κι αιχμαλώτων που κινηματογραφούν και δημοσιεύουν στο διαδίκτυο.
Μαχητής της Al Nusrah Front εκτελεί αιχμαλώτους στρατιώτες μετά την επίθεση στην Hanano
Η Ghouraba al-Sham (Ξένα Συντάγματα Δαμασκού) είναι γνωστή ομάδα Τζιχαντιστών παρακλάδι της Al Qaeda με πλούσια τρομοκρατική δράση στο Αφγανιστάν, στη Δαμασκό και στο Ιράκ. Πιστεύεται ότι είναι η μετονομασία ή αδελφή ομάδα της Jund Al-Sham που πολεμούσε τις Αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ σε συνεργασία με άλλες ομάδες της Al Qaeda. Τα διεθνή δημοσιεύματα την αναφέρουν ως κομμάτι του FSA και η συριακή κυβέρνηση την κατονομάζει τα τελευταία χρόνια ως μια την κύρια ακραία ισλαμιστική ομάδα που καθοδηγείται κι υποστηρίζεται από ξένες δυνάμεις για την ανατροπή του καθεστώτος.
Ταξιαρχία Shuhada γνωστή κι ως The Martyrs of Idlib Brigade συμμετέχει σε συγκρούσεις στην επαρχία Idlib. O διοικητής της Basel Eissa σκοτώθηκε σε αεροπορική προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 2012 στην πόλη Harem στην οποία οι μαχητές του μάχονται επί βδομάδες για τον έλεγχό της. Λίγες μέρες πριν εξέφραζε σε δημοσιογράφο του France24 τους φόβους του για τις αεροπορικές προσβολές. Η Harem των 25.000 κατοίκων βρίσκεται στα τουρκοσυριακά σύνορα κι από τις μάχες έχει μετατραπεί σε πόλη φάντασμα, σε αυτήν λήφθηκε το βίντεο από το Ιρανικό PressTV που αναμεταδόθηκε κι από το Al Jazeera, με την εκτέλεση ενός άοπλου από μαχητές της συγκεκριμένης ταξιαρχίας ισλαμιστών.
Ο Eissa είχε γίνει γνωστός για την επιτυχημένη διοίκηση μαχητών στην Idlib τον Μάρτιο και την κατάληψη της Armanaz τον Ιούνιο, γειτονική πόλη της Harem στα τουρκοσυριανά σύνορα. Απαντώντας στις καταγγελίες του Reuters εκτελέσεις αιχμαλώτων στρατιωτών και άλλα εγκλήματα πολέμου από δικούς του ενόπλυς, δήλωσε ότι προσπάθησε να τους αποτρέψει, ότι η βιαιότητα υπάρχει στον πόλεμο αλλά είναι κάτι που οι μαχητές του γενικά αποφεύγουν... Πάντως οι δημοσιογράφοι φωτογράφισαν πλήθος νεκρών στρατιώτών στις πόλεις Harem και Armanaz. Οι θανόντες είχαν εκτελεστεί, δεμένοι πισθάγκωνα και απο μία σφαίρα στο κεφάλι.
O Συριακός Απελευθερωτικός Στρατός (Syrian Liberation Army - SLA) που συγχέεται συνήθως με τον FSA, αποτελεί ένα μέτωπο ομάδων Σαλαφιστών αλλά και μετριοπαθών ισλαμιστών που δραστηριοποιείται κυρίως στην επαρχία Idlib. Ο εξοπλισμός του είναι μάλλον ελλειπής αφού καταγγέλλει ότι ο καλύτερα εξοπλισμένος FSA δεν εμπλέκεται το ίδιο ενεργά στις μάχες. Μεγάλο μέρος της δράσης του αναλώνεται σε βομβιστικές ενέργειες με IED. Στον SLA ανήκουν οι ομάδες Ansar al-Islam στη Δαμασκό, Shuqur Al Sham σε Idlib και Hama, al-Farouq στη Homs, Amro Bin A’as και Deir Azzour Revolutionary Council στην Deir Azzour.
H Μεραρχία Haqq είναι μια ριζοσπαστική ισλαμιστική συμμαχία ομάδων που μάχονται με την γνωστότερη Ταξιαρχία Farouq στη Homs. Ηγείται από τον Abderrahman Suways, πρώην αλεξιπτωτιστή που φυλακίστηκε μαζί με εκατοντάδες άλλους στις έρευνες του 2000, για συμμετοχή στην πολιτική οργάνωση Ηizb ut Τahrir.
H Ταξιαρχία Al Farouq μάχεται δυτικά της Homs. Τα μέλη της έχουν δεί εκτεταμένη δράση, ενώ συχνά βιντεοσκοπούν και αναρτούν στο διαδίκτυο πληθώρα εγκληματικών ενεργειών, γεγονός που έχει απασχολήσει τα διεθνή ΜΜΕ ούκ ολίγες φορές. Σύμφωνα με τους ίδιους, ανήκουν στις τάξεις του FSA κάτι που επίσημα απορρίπτεται εδώ και μήνες. Φέρεται να συνεργάζεται με άλλες γνωστές ομάδες και να αποτελεί σύνδεσμό της Fatah al-Islam στην ευρύτερη περιοχή. Όπως προείπαμε είναι γνωστή κυρίως από τα video με τις απαγωγές κι εκτελέσεις αμάχων και αιχμαλώτων του καθεστωτικού στρατού. Μαχητές της απήγαγαν ομάδα Ιρανών μηχανικών σε πετρελαϊκή εταιρεία. Το Time την χαρακτηρίζει από τις πλέον ισχυρές δυνάμεις ακραίων ισλαμιστών.
Η Al Abbas είναι μια από τις ομάδες που μάχεται στη πόλη Deir Al Zour, ανήκει στην Al Farouq.
Η Ahrar al-Sham θεωρείται η πολυπληθέστερη Ταξιαρχία Τζιχαντιστών, η συνεχής εισροή χιλιάδων Σαλαφιστών όμως την μετέβαλε ουσιαστικά σε Σαλαφιστική. Συνεργάζεται στενά με την Jabhat al-Nusra και τον FSA κι άλλες ομάδες, αλλά οι επιθέσεις της επικεντρώνονται κυρίως σε κυβερνητικούς και στρατιωτικούς στόχους με βομβιστικές επιθέσεις και επιθέσεις αυτοκτονίας. Συγκροτήθηκε στα τέλη του 2011, οι ίδιοι δηλώνουν ότι αποτελείται από 25 Ταξιαρχίες διεσπαρμένες σε όλη τη Συρία, στην ιστοσελίδα τους περιλαμβάνονται 60 ομάδες. Καρπώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο από την χρηματοδότηση του Καταρ και της Σαουδικής Αραβίας και το μεγαλύτερο μέρος των "εισαγόμενων" μαχητών. Ηγέτης της θεωρείται ο Abdul-Rahman al-Souri που αναφέρεται κι ως Abu Abdullah.
Απο την επίσημη ιστοσελίδα της Ahrar al-Sham
H Shuqur Al Sham μάχεται μαζί με την Ahrar al-Sham, εμπνέεται από την Al Qaeda και σε αυτή μετέχουν Σύριοι, Άραβες, Γάλλοι και Βέλγοι Τζιχαντιστές. Ηγέτης της οAhmad Abu Issa τον οποίον έχουμε ήδη αναφέρει.
Η Fatah al-Islam αποτελείται κυρίως από Τζιχαντιστές και Σαλαφιστές μαχητές, είναι από τις ομάδες που εμπνέονται από την Al Qaeda κι έχει πλούσιο παρελθόν τρομοκρατικών ενεργειών και μαχών κυριότερα σε Λίβανο αλλά και στο Ιράκ. Υπέστη μεγάλες απώλειες τα προηγούμενα χρόνια και η κατάσταση στη Συρία της δίνει την ευκαιρία για στρατολόγηση νέων μαχητών. Πρόσφατα αναφέρθηκαν μαχητές της να εισέρχονται στη Συρία με βαρύ οπλισμό, ο ηγέτης της Abu Hussam al Shami, γνωστός κι ως Abdul Aziz al Kourkli, ο οποίος σκοτώθηκε τις προηγούμενες μέρες σε συγκρούσεις στη Δαμασκό.
H Ansar Al Sham συγκροτήθηκε από τον Σείχη Abu Baseer al-Tartusi (Abdal Munem Mustafa Halima) στρατολογώντας δεκάδες Βρετανούς Tζιχαντιστές. Ο al-Tartusi θεωρείται από τους κορυφαίους θεωρητικούς και διαμορφωτές κοινής γνώμης, κι από τους πλέον εξέχοντες σαλαφιστές ιεροκήρυκες που προωθεί το κίνημα των Τζιχαντιστών. Διέμενε στη Βρετανία από το ΄80 αφού διώχθηκε από το καθεστώς Άσαντ. Τις τελευταίες βδομάδες εμφανίστηκε σε video στη πόλη Λατάκια. Τις περασμένες δεκαετίες υποστήριζε την επιβολή δια της βίας Ισλαμιστικών καθεστώτων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά είναι αντίθετος σε επιθέσεις αυτοκτονίας και επίθεσεις σε μη-μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ενώ κατάγγειλε τη μη συνεργασία της Jabhat al-Nusra με τον -κοσμικό- FSA, υπέρ του οποίου τάσσεται. Το σκεπτικό είναι απλό : "Ας ρίξουμε τώρα τον Ασάντ και μιλάμε για θεολογικές διαφορές αργότερα"
H Ahfad al-Rasul ανήκει στον FSA, μάχεται στη Δαμασκό κι είναι γνωστή για τις εκτελέσεις υψηλόβαθμων αξιωματικών του συριακού στρατού.
Η Suleiman Fighting Company είναι ομάδα που εμφανίστηκε σε συγκρούσεις σε Idlib και Ηama και ηγείται από τον Σαλαφιστή Abu Suleiman al-Hamawi. Πρώην έγκλειστος φυλακών υψηλής ασφάλειας που φημίζεται για εγκληματικές δραστηριότητες σχετιζόμενες με την διακίνηση ναρκωτικών ουσιών.
Η Deraa Al Thawrah αποτελείται από ομάδες Βεδουίνων στα νότια σύνορα της χώρας, που διευκολύνουν και διασφαλίζουν τις οδούς μεταφοράς δυνάμεων και υλικού προς το εσωτερικό.
Κοινό χαρακτηριστικό των ομάδων ακραίων ισλαμιστών είναι συνήθης πρακτική εκτέλεσης αιχμαλώτων, απαχθέντων αμάχων, κατηγορούμενων ως πρακτόρων του κράτους και των αποστατών (Kafir). Κοινό τους χαρακτηριστικό επίσης είναι η εχθρική στάση έναντι όλων εκείνων που χαρακτηρίζουν κατά τα κριτήριά τους ως μη "γνήσιων μουσουλμάνων" στοχοποιώντας όχι μόνο αλλόθρησκους αλλά κι ομόθρησκους κατοίκους, πέραν των καθεστωτικών δυνάμεων. Ως εισαγόμενοι μαχητές κι ως μισθοφόροι πιστοί ενδιαφέρονται μόνο για την δημιουργία ενός κράτους που θα εφαρμόζονται οι επιταγές του Ισλαμικού Νόμου κι αδιαφορούν κατά τη δράση τους για τις συνέπειες επί του τοπικού πληθυσμού. Αυτό μεταφράζεται σε εισβολές σε κατοικημένες περιοχές που δεν υπάρχουν συγκρούσεις και επιθέσεις σε κυβερνητικούς στόχους άνευ ουσιαστικής αξίας με σκοπό να προκαλέσουν την αντίδραση του καθεστωτικού στρατού, είτε με πυροβολικό, είτε με αεροπορικές προσβολές, με συνέπεια την καταστροφή οικιών και τη δημιουργία νέων προσφυγικών κυμάτων. Να σημειωθεί ότι οι καθεστωτικές δυνάμεις χρησιμοποιούν συχνά πυρομαχικά διασποράς με καταστροφικές συνέπειες.
http://www.enkripto.com/2012/11/who-is-who.html
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άλλος… Παναθηναϊκός
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
