2012-11-23 00:07:05
By Editorial
Όταν οι ευρωπαίοι δανειστές συμφώνησαν τον περασμένο Μάρτιο σε ένα δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, τόνισαν ότι η οικονομική βοήθεια εξαρτάται από το εάν η Αθήνα θα κάνει ότι υποσχέθηκε. Εξι μήνες μετά, η κυβέρνηση τήρησε το δικό της μέρος της συμφωνίας.
Κι’ όμως, η διαφωνία μεταξύ των μελών της ευρωζώνης και του ΔΝΤ αναφορικά με την βιωσιμότητα του χρέους άφησε την Αθήνα να περιμένει τα 44 δισ. ευρώ που της υποσχέθηκαν.
Η καθυστέρηση δεν θα φέρει κανένα «καλό» και θα προκαλέσει πολλές πληγές στην ελληνική οικονομία. Πάνω από τα μισά εξ αυτών των κεφαλαίων προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού κλάδου, ο οποίος σήμερα κρατιέται εν ζωή χάρη στην υποστήριξη της ΕΚΤ. Ενώ οι τράπεζες παραμένουν σε «μηχανική υποστήριξη», οι ελληνικές επιχειρήσεις στερούνται της δυνατότητας για επενδύσεις που θα οδηγήσουν την οικονομία σε έξοδο από την επιδεινούμενη ύφεση.
Οι πολιτικές συνέπειες από το αδιέξοδο αυτής της εβδομάδας είναι εξίσου τοξικές. Οι επίσημοι δανειστές ταπεινώνουν την ελληνική κυβέρνηση της οποίας ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος χρησιμοποίησε μεγάλο μέρος από το εκλογικό του κεφάλαιο προκειμένου να «περάσει» το πρόγραμμα προσαρμογής που απαίτησαν οι δανειστές. Εκτός εάν η εκταμίευση της δόσης εγκριθεί σύντομα, η περιορισμένη πλειοψηφία που απολαμβάνει στο κοινοβούλιο θα διαβρωθεί σύντομα. Το να αυξηθεί η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα δεν είναι σίγουρα προς το συμφέρον της ευρωζώνης.
Φυσικά, η εξασφάλιση ότι η Αθήνα θα πληρωθεί σύντομα δεν βοηθά στο να μπει το χρέος της χώρας σε βιώσιμο μονοπάτι. Αυτό γιατί το ΔΝΤ, έχει δίκιο που επιμένει ότι η ευρωζώνη πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη για νέα αναδιάρθρωση. Το χρέος της Ελλάδας αναμένεται να φτάσει το 192% του ΑΕΠ το 2014. Καθώς το 70% βρίσκεται στα χέρια ευρωπαϊκών θεσμών, οποιαδήποτε μείωση που θα έχει αξία απαιτεί από αυτούς να μοιραστούν μέρος από τον «πόνο».
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Οι ακριβείς μηχανισμοί γι’ αυτή τη νέα αναδιάρθρωση πρέπει, όσο το δυνατόν, να λάβουν υπόψη τους πολιτικούς περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι πιστώτριες χώρες. Λύσεις όπως η επέκταση των λήξεων υφιστάμενου χρέους, περαιτέρω μείωσης των επιτοκίων μπορεί να είναι ευκολότερο να «πουληθούν» στο εκλογικό σώμα απ’ ότι άμεσες περικοπές. Ωστόσο η προτεραιότητα πρέπει να είναι ότι η εξασφάλιση ότι δεν θα χρειαστούν νέες αναδιαρθρώσεις στο μέλλον.
Ολες οι επιλογές -περιλαμβανομένου του «κουρέματος» - πρέπει να εξεταστούν.
Ως τώρα, οι αγορές υπήρξαν επιεικείς στην επανεμφάνιση της ευρωπαϊκής αδράνειας. Η ελληνική υπόθεση όπως έχει δείξει επανειλημμένα στο παρελθόν ότι είναι πολύ ευκολότερο να χαθεί η εμπιστοσύνη των αγορών παρά να ξανακερδηθεί.
Όταν οι ευρωπαίοι συναντηθούν τη Δευτέρα για να συζητήσουν για την Ελλάδα θα πρέπει να δράσουν αποφασιστικά για να λύσουν τις διαφορές.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Όταν οι ευρωπαίοι δανειστές συμφώνησαν τον περασμένο Μάρτιο σε ένα δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας, τόνισαν ότι η οικονομική βοήθεια εξαρτάται από το εάν η Αθήνα θα κάνει ότι υποσχέθηκε. Εξι μήνες μετά, η κυβέρνηση τήρησε το δικό της μέρος της συμφωνίας.
Κι’ όμως, η διαφωνία μεταξύ των μελών της ευρωζώνης και του ΔΝΤ αναφορικά με την βιωσιμότητα του χρέους άφησε την Αθήνα να περιμένει τα 44 δισ. ευρώ που της υποσχέθηκαν.
Η καθυστέρηση δεν θα φέρει κανένα «καλό» και θα προκαλέσει πολλές πληγές στην ελληνική οικονομία. Πάνω από τα μισά εξ αυτών των κεφαλαίων προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού κλάδου, ο οποίος σήμερα κρατιέται εν ζωή χάρη στην υποστήριξη της ΕΚΤ. Ενώ οι τράπεζες παραμένουν σε «μηχανική υποστήριξη», οι ελληνικές επιχειρήσεις στερούνται της δυνατότητας για επενδύσεις που θα οδηγήσουν την οικονομία σε έξοδο από την επιδεινούμενη ύφεση.
Οι πολιτικές συνέπειες από το αδιέξοδο αυτής της εβδομάδας είναι εξίσου τοξικές. Οι επίσημοι δανειστές ταπεινώνουν την ελληνική κυβέρνηση της οποίας ηγείται ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος χρησιμοποίησε μεγάλο μέρος από το εκλογικό του κεφάλαιο προκειμένου να «περάσει» το πρόγραμμα προσαρμογής που απαίτησαν οι δανειστές. Εκτός εάν η εκταμίευση της δόσης εγκριθεί σύντομα, η περιορισμένη πλειοψηφία που απολαμβάνει στο κοινοβούλιο θα διαβρωθεί σύντομα. Το να αυξηθεί η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα δεν είναι σίγουρα προς το συμφέρον της ευρωζώνης.
Φυσικά, η εξασφάλιση ότι η Αθήνα θα πληρωθεί σύντομα δεν βοηθά στο να μπει το χρέος της χώρας σε βιώσιμο μονοπάτι. Αυτό γιατί το ΔΝΤ, έχει δίκιο που επιμένει ότι η ευρωζώνη πρέπει να συνειδητοποιήσει την ανάγκη για νέα αναδιάρθρωση. Το χρέος της Ελλάδας αναμένεται να φτάσει το 192% του ΑΕΠ το 2014. Καθώς το 70% βρίσκεται στα χέρια ευρωπαϊκών θεσμών, οποιαδήποτε μείωση που θα έχει αξία απαιτεί από αυτούς να μοιραστούν μέρος από τον «πόνο».
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Οι ακριβείς μηχανισμοί γι’ αυτή τη νέα αναδιάρθρωση πρέπει, όσο το δυνατόν, να λάβουν υπόψη τους πολιτικούς περιορισμούς που αντιμετωπίζουν οι πιστώτριες χώρες. Λύσεις όπως η επέκταση των λήξεων υφιστάμενου χρέους, περαιτέρω μείωσης των επιτοκίων μπορεί να είναι ευκολότερο να «πουληθούν» στο εκλογικό σώμα απ’ ότι άμεσες περικοπές. Ωστόσο η προτεραιότητα πρέπει να είναι ότι η εξασφάλιση ότι δεν θα χρειαστούν νέες αναδιαρθρώσεις στο μέλλον.
Ολες οι επιλογές -περιλαμβανομένου του «κουρέματος» - πρέπει να εξεταστούν.
Ως τώρα, οι αγορές υπήρξαν επιεικείς στην επανεμφάνιση της ευρωπαϊκής αδράνειας. Η ελληνική υπόθεση όπως έχει δείξει επανειλημμένα στο παρελθόν ότι είναι πολύ ευκολότερο να χαθεί η εμπιστοσύνη των αγορών παρά να ξανακερδηθεί.
Όταν οι ευρωπαίοι συναντηθούν τη Δευτέρα για να συζητήσουν για την Ελλάδα θα πρέπει να δράσουν αποφασιστικά για να λύσουν τις διαφορές.
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Οι συγνώμες τελείωσαν...»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
