2012-11-26 10:07:25
Γαλδαδάς Αλκης
FoodChain,
Δεν υπάρχει περίπτωση, προτού αγοράσω κάτι από το οποιοδήποτε υπερ-μπακάλικο, να μην ψάξω το σημείο της συσκευασίας όπου περιγράφεται το τι έχει μέσα. Και αν αυτό θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει μίζερο, παράξενο, φανατικό ή και υποχόνδριο, όταν πρόκειται να προσφέρω το συγκεκριμένο προϊόν και σε παιδιά, τότε επιβάλλεται, νομίζω, να είμαστε όλοι πολύ πιο προσεκτικοί. Ετσι, διαβάζοντας το τι υπάρχει μέσα σε κάτι παιδικά γλειφιτζούρια που τα βάζεις πρώτα στην κατάψυξη και μετά τα προσφέρεις αντί για παγωτό στα μικρά, θέλοντας να αποφύγεις όσα μπορεί να περιέχει ένα πρόχειρα φτιαγμένο παγωτό του δρόμου, συνάντησα μια ουσία που δεν είχα δει ή ακούσει άλλη φορά. «Κόκκινο της κοχυνελίνης» έγραφε η συσκευασία και πηγαίνοντας στο σπίτι άρχισα το ψάξιμο.
Η σωστή ονομασία είναι «κόκκινο της κοχενίλης». Αν δεν υπήρχε η αλλεργία των περισσότερων κατασκευαστών τροφίμων για τα λεγόμενα «Ε-ψιλον», δηλαδή τις πρόσθετες ουσίες που έχουν κωδικοποιηθεί και αποκτήσει… πινακίδες κυκλοφορίας αλλά κάποια από αυτά έχουν ήδη (όχι άδικα) κακή φήμη, τότε η αναζήτηση θα ήταν πιο εύκολη
. Ε120 είναι η δική του πινακίδα και πίσω απ' όλα αυτά έχουμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία που μας πηγαίνει ως τους Μάγια (300-900 μ.Χ.) και τους Αζτέκους (από το 1200 περίπου ως και την εισβολή των Ισπανών το 1425) στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική. Διάφορες πόλεις έπρεπε να στέλνουν στην πρωτεύουσα κάθε χρόνο μερικούς σάκους κόκκινης βαφής για τον αυτοκράτορα ως φόρο, γιατί ήταν κάτι πολύτιμο. Για να βγει ένα κιλό βαφής χρειάζονται κάπου 155.000 έντομα, και μάλιστα θηλυκά. Και εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον. Τα Coccus Cacti, όπως ονομάζονται διότι ζουν επάνω σε κάκτους του γένους Opundia, επωφελούνται από τις σταγόνες δροσιάς που αιχμαλωτίζονται στο ανθεκτικό αυτό φυτό κατά τη διάρκεια της νύχτας και τα όποια θρεπτικά συστατικά μπορούν να αποσπάσουν από τα παχιά φύλλα του. Εδώ και αιώνες λοιπόν τα μικροσκοπικά έντομα με το μαλακό σώμα σε σχήμα ωοειδές και με τα θηλυκά και τα μωρά τους να είναι πλούσια σε μια χρωστική ουσία, το καρμινικό οξύ με βαθύ κόκκινο χρώμα, που πιστεύεται ότι αποτρέπει τους εχθρούς τους να τα καταβροχθίζουν, καθώς αυτά δεν είναι σε θέση να κινούνται πολύ γρήγορα, δίνουν χρώμα στα πιο ποικιλόμορφα αντικείμενα. Από τις κόκκινες ρόμπες των καθολικών καρδιναλίων ως το πιο διάσημο ερυθρόχρωμο απεριτίφ.
Σήμερα έχουμε να κάνουμε πλέον με κανονικά εκτροφεία, που βρίσκονται στο Περού, στο Μεξικό, στη Χιλή, ενώ παλαιότερα ακόμη ένας βασικός εξαγωγέας του καρμινικού οξέος, το καθ' αυτό συστατικό της κόκκινης βαφής, ήταν τα Κανάρια Νησιά. Τα έντομα συλλέγονται με ειδικά χτένια από τα φύλλα των κάκτων, μπαίνουν σε σάκους και στέλνονται στο εργοστάσιο, όπου περνούν από καυτό ατμό, ζεστό νερό, φούρνο ή εκτίθενται στον ήλιο. Μετά κρατούν το τμήμα που περιέχει τη χρωστική, το τρίβουν και μερικές φορές το βράζουν κιόλας για να αποσπάσουν το μέγιστο σε καρμινικό οξύ, μια ένωση με έντονο κόκκινο χρώμα που την αποτελούν 22 άνθρακες, 20 υδρογόνα και 13 οξυγόνα. Σήμερα χρησιμοποιείται αρκετά στην παραγωγή τυποποιημένων τροφίμων, όταν οι καταναλωτές άρχισαν να αποφεύγουν τα τεχνητά χρώματα. Μπορούμε να συναντήσουμε τη χρωστική αυτή οπουδήποτε χρειάζεται κόκκινο χρώμα στη Χημεία Τροφίμων. Από το περίφημο κερασάκι στην τούρτα ως και το κρέας. Επίσης σε φρουτοποτά, σε υγρά που υπόσχονται την πρόσληψη υψηλής ποσότητας ενέργειας πολύ γρήγορα, σε παγωτά με έντονο χρώμα, σε γιαούρτια με κόκκινα φρούτα, σε γλυκά, σε τσίχλες, σε κομπόστες και σε μαρμελάδες κεράσι. Θεωρείται ουσία «αβλαβής», αρκεί να μην έχεις κάποια μορφή αλλεργίας σε ζωικά προϊόντα τέτοιου τύπου. Πάντως στις Ηνωμένες Πολιτείες από την αρχή της προηγούμενης χρονιάς έχει επιβληθεί η αναγραφή του στις συσκευασίες, μόνο που όλος ο κόσμος δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται. Οταν δεν είναι απόλυτα καθαρό πάντως μπορεί πραγματικά να προκαλέσει και αντιδράσεις αλλεργικές, όχι εξαιτίας του καρμινικού οξέος αλλά των προσμείξεων όταν στο εργοστάσιο δεν έχει προηγηθεί καλός καθαρισμός. Επίσης πολλοί άνθρωποι, κυρίως οι χορτοφάγοι, θα ήθελαν να μη φάνε κάτι που το περιέχει, στο πλαίσιο της αποφυγής κάθε τροφής προερχόμενης από τον θάνατο ενός ζωντανού οργανισμού.
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
FoodChain,
Δεν υπάρχει περίπτωση, προτού αγοράσω κάτι από το οποιοδήποτε υπερ-μπακάλικο, να μην ψάξω το σημείο της συσκευασίας όπου περιγράφεται το τι έχει μέσα. Και αν αυτό θα μπορούσε να με χαρακτηρίσει μίζερο, παράξενο, φανατικό ή και υποχόνδριο, όταν πρόκειται να προσφέρω το συγκεκριμένο προϊόν και σε παιδιά, τότε επιβάλλεται, νομίζω, να είμαστε όλοι πολύ πιο προσεκτικοί. Ετσι, διαβάζοντας το τι υπάρχει μέσα σε κάτι παιδικά γλειφιτζούρια που τα βάζεις πρώτα στην κατάψυξη και μετά τα προσφέρεις αντί για παγωτό στα μικρά, θέλοντας να αποφύγεις όσα μπορεί να περιέχει ένα πρόχειρα φτιαγμένο παγωτό του δρόμου, συνάντησα μια ουσία που δεν είχα δει ή ακούσει άλλη φορά. «Κόκκινο της κοχυνελίνης» έγραφε η συσκευασία και πηγαίνοντας στο σπίτι άρχισα το ψάξιμο.
Η σωστή ονομασία είναι «κόκκινο της κοχενίλης». Αν δεν υπήρχε η αλλεργία των περισσότερων κατασκευαστών τροφίμων για τα λεγόμενα «Ε-ψιλον», δηλαδή τις πρόσθετες ουσίες που έχουν κωδικοποιηθεί και αποκτήσει… πινακίδες κυκλοφορίας αλλά κάποια από αυτά έχουν ήδη (όχι άδικα) κακή φήμη, τότε η αναζήτηση θα ήταν πιο εύκολη
Σήμερα έχουμε να κάνουμε πλέον με κανονικά εκτροφεία, που βρίσκονται στο Περού, στο Μεξικό, στη Χιλή, ενώ παλαιότερα ακόμη ένας βασικός εξαγωγέας του καρμινικού οξέος, το καθ' αυτό συστατικό της κόκκινης βαφής, ήταν τα Κανάρια Νησιά. Τα έντομα συλλέγονται με ειδικά χτένια από τα φύλλα των κάκτων, μπαίνουν σε σάκους και στέλνονται στο εργοστάσιο, όπου περνούν από καυτό ατμό, ζεστό νερό, φούρνο ή εκτίθενται στον ήλιο. Μετά κρατούν το τμήμα που περιέχει τη χρωστική, το τρίβουν και μερικές φορές το βράζουν κιόλας για να αποσπάσουν το μέγιστο σε καρμινικό οξύ, μια ένωση με έντονο κόκκινο χρώμα που την αποτελούν 22 άνθρακες, 20 υδρογόνα και 13 οξυγόνα. Σήμερα χρησιμοποιείται αρκετά στην παραγωγή τυποποιημένων τροφίμων, όταν οι καταναλωτές άρχισαν να αποφεύγουν τα τεχνητά χρώματα. Μπορούμε να συναντήσουμε τη χρωστική αυτή οπουδήποτε χρειάζεται κόκκινο χρώμα στη Χημεία Τροφίμων. Από το περίφημο κερασάκι στην τούρτα ως και το κρέας. Επίσης σε φρουτοποτά, σε υγρά που υπόσχονται την πρόσληψη υψηλής ποσότητας ενέργειας πολύ γρήγορα, σε παγωτά με έντονο χρώμα, σε γιαούρτια με κόκκινα φρούτα, σε γλυκά, σε τσίχλες, σε κομπόστες και σε μαρμελάδες κεράσι. Θεωρείται ουσία «αβλαβής», αρκεί να μην έχεις κάποια μορφή αλλεργίας σε ζωικά προϊόντα τέτοιου τύπου. Πάντως στις Ηνωμένες Πολιτείες από την αρχή της προηγούμενης χρονιάς έχει επιβληθεί η αναγραφή του στις συσκευασίες, μόνο που όλος ο κόσμος δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται. Οταν δεν είναι απόλυτα καθαρό πάντως μπορεί πραγματικά να προκαλέσει και αντιδράσεις αλλεργικές, όχι εξαιτίας του καρμινικού οξέος αλλά των προσμείξεων όταν στο εργοστάσιο δεν έχει προηγηθεί καλός καθαρισμός. Επίσης πολλοί άνθρωποι, κυρίως οι χορτοφάγοι, θα ήθελαν να μη φάνε κάτι που το περιέχει, στο πλαίσιο της αποφυγής κάθε τροφής προερχόμενης από τον θάνατο ενός ζωντανού οργανισμού.
Αναδημοσιευσα Από Βημα
molibixarti
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
