2012-11-26 10:08:54
της Ελίνας Γαληνού
Κάθε τόσο, παρακολουθούμε το θρίλερ με τα φαρμακεία και την επίμονη άρνησή τους να χορηγούν φάρμακα στους ασφαλισμένους, μέσω βιβλιαρίων. Ακόμα και αν δεν αφορά άμεσα τον καθένα μας, ποιός μπορεί να αδιαφορεί για το δράμα των ασφαλισμένων που έχουν σταθερή ανάγκη φαρμάκων και αναγκάζονται να τα πληρώνουν από την τσέπη τους; Αν αγανακτεί κανείς μια φορά για την καταπάτηση του δικαιώματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, θα πρέπει να αγανακτεί δέκα με την αδιαλλαξία των φαρμακοποιών, ιδίως της Αττικής τώρα..
Κανείς βέβαια δεν υποστηρίζει ότι οι φαρμακοποιοί, ή ο όποιος επαγγελματικός κλάδος έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με ανεξόφλητες οφειλές από το δημόσιο, δεν έχει δικαίωμα αντίδρασης και απεργίας. Εντάξει, όλοι όμως αυτήν την εποχή υποφέρουν. Και εάν το κράτος παρακρατεί ένα σωρό ανεξόφλητες οφειλές λόγω ειδικών συνθηκών-που όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στην ίδια θέση. Αλλο πράγμα να πεί π.χ ένας κατασκευαστής "σταματάω τις εργασίες γιατί το κράτος δεν με εξοφλεί.." και άλλο να λένε οι φαρμακοποιοί "δεν δίνουμε φάρμακα επί πιστώσει, ώσπου να μας εξοφλήσει το κράτος και την τελευταία δεκάρα.." Οι επιπτώσεις από ανθρωπιστικής απόψεως, είναι πολύ διαφορετικές-εννοείται..
Το δικαίωμα φυσικά και στις δύο περιπτώσεις, είναι το ίδιο, διότι όταν ένας κλάδος φορτώνεται επ΄αόριστω τα έξοδα λειτουργίας του από την δική του τσέπη και του χρωστάει το κράτος συνεχώς, είναι βέβαιο ότι τα πράγματα κάπου οδηγούνται στα άκρα. Οντως οι φαρμακοποιοί δεν μπορούν να πληρώνουν από τις δικές τους οικονομίες τις προμήθειες φαρμάκων τους, το προσωπικό τους και τη συντήρηση των φαρμακείων (όταν μάλιστα οι έλεγχοι είναι εξαιρετικά αυστηροί και τα πρόστιμα πέφτουν βροχή από το υγειονομικό!!) ανεχόμενοι το κράτος να τους χρωστάει συνεχώς... Αν δεν εισπράξουν τα οφειλόμενα, πώς θα κάνουν προγραμματισμό και πώς θα πληρώσουν προκαταβολικά κάποιες παραγγελίες φαρμάκων που πρέπει να διαθέτουν; Και όπως είναι γνωστό, οι φαρμακευτικές εταιρείες από τις οποίες εισάγουν, δεν χαρίζονται σε κανέναν ως προς τους όρους των εμπορικών τους συμβολαίων Ολα αυτά τα έχουμε υπόψη μας και τα σεβόμαστε. Ομως στην τωρινή συγκυρία που βρισκόμαστε ως κράτος και ως κοινωνία, περιθώρια αναλγησίας και μεταξύ μας δεν υπάρχουν πολλά. Η σκληρή αδιαλλαξία των φαρμακοποιών, που αρνούνται να δείξουν κατανόηση και να ακολουθήσουν μια διαλλακτικότερη οδό, έχει δημιουργήσει ανθρωπιστική κρίση στην χειρότερη μορφή της. Βλέπουμε συγγενείς καρκινοπαθών που τα φάρμακά τους κοστίζουν μια περιουσία, να υφίστανται αφάννταστες ταλαιπωρίες προκειμένου να εξοικονομήσουν τα φάρμακα των ανθρώπων τους. Και αυτό, με συνέπεια να χάνουν ώρες ή μέρες από τη δουλειά τους, προκειμένου να βοηθήσουν ώστε να μην συμβούν άλλες τραγωδίες στην ελληνική κοινωνία...Αλλοι πάλι, που δεν έχουν συγγενείς και φίλους να τους βοηθήσουν, τρέχουν μονάχοι τους αν και στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, ζώντας ένα καθημερινό δράμα.
Φυσικά, δεν είναι μόνο οι καρκινοπαθείς, αν και αναφέραμε αυτούς ως την πιό ευάλωτη ομάδα φαρμακευτικών αναγκών, πράγμα ευνόητο. Εκατοντάδες περιπτώσεις ασθενών που ελέγχονται απόλυτα από φαρμακευτκές θεραπείες και φάρμακα αναντικατάστατα, βρίσκονται στην ίδια θέση. Εάν έχουν ένα ελάχιστο περίσσευμα, πληρώνουν τα φάρμακα από την τσέπη τους, στερούμενοι ακόμα και την τροφή...Και όσο τραβάει αυτή η ιστορία, όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να πληρώνουν ή να δανείζονται για να πληρώσουν φάρμακα, αδυνατώντας όμως να ανταπεξέλθουν σε άλλες πάγιες υποχρεώσεις τους...Με λίγα λόγια, όποιος δεν έχει να πληρώσει, πεθαίνει..
Εφ΄όσον όμως το δημόσιο διαμήνυσε στους φαρμακοποιούς ότι θα τους αποπληρώσει με δόσεις τα οφειλόμενα, όφειλαν κι΄αυτοί να δείξουν κάποια κατανόηση. Η σκληρή και ανένδοτη γραμμή που ακολουθούν κάποιοι απ΄αυτούς όμως, αποστερεί το δικαίωμα των ανθρώπων στην υγεία. Ακόμα και εάν η αντίδρασή τους θεωρούν ότι λειτουργεί σαν μοχλός πίεσης προς το κράτος, στην ουσία επιβαρύνουν τον ήδη επιβαρυμένο κόσμο, καταπατώντας το δικαίωμα στην ασφαλιστική κάλυψη φαρμάκων του. Δεν είχαμε υπολογίσει βέβαια, ότι το προσωπικό συμφέρον, μπορεί μια μέρα να ισοπεδώσει τα πάντα, ακόμα και να στερήσει την υγεία από τους συνανθρώπους μας. Οταν τόσες άλλες κοινωνικές ομάδες, υφίστανται αναγκαστικά περικοπές και βίαιη στέρηση των εισοδημάτων τους χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν, είναι απελπιστικό να βλέπεις πόσο σκληρά χρησιμοποιείται ο μοχλός πίεσης που έχουν στα χέρια τους κάποιοι άλλοι...
InfoGnomon
Κάθε τόσο, παρακολουθούμε το θρίλερ με τα φαρμακεία και την επίμονη άρνησή τους να χορηγούν φάρμακα στους ασφαλισμένους, μέσω βιβλιαρίων. Ακόμα και αν δεν αφορά άμεσα τον καθένα μας, ποιός μπορεί να αδιαφορεί για το δράμα των ασφαλισμένων που έχουν σταθερή ανάγκη φαρμάκων και αναγκάζονται να τα πληρώνουν από την τσέπη τους; Αν αγανακτεί κανείς μια φορά για την καταπάτηση του δικαιώματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, θα πρέπει να αγανακτεί δέκα με την αδιαλλαξία των φαρμακοποιών, ιδίως της Αττικής τώρα..
Κανείς βέβαια δεν υποστηρίζει ότι οι φαρμακοποιοί, ή ο όποιος επαγγελματικός κλάδος έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με ανεξόφλητες οφειλές από το δημόσιο, δεν έχει δικαίωμα αντίδρασης και απεργίας. Εντάξει, όλοι όμως αυτήν την εποχή υποφέρουν. Και εάν το κράτος παρακρατεί ένα σωρό ανεξόφλητες οφειλές λόγω ειδικών συνθηκών-που όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στην ίδια θέση. Αλλο πράγμα να πεί π.χ ένας κατασκευαστής "σταματάω τις εργασίες γιατί το κράτος δεν με εξοφλεί.." και άλλο να λένε οι φαρμακοποιοί "δεν δίνουμε φάρμακα επί πιστώσει, ώσπου να μας εξοφλήσει το κράτος και την τελευταία δεκάρα.." Οι επιπτώσεις από ανθρωπιστικής απόψεως, είναι πολύ διαφορετικές-εννοείται..
Το δικαίωμα φυσικά και στις δύο περιπτώσεις, είναι το ίδιο, διότι όταν ένας κλάδος φορτώνεται επ΄αόριστω τα έξοδα λειτουργίας του από την δική του τσέπη και του χρωστάει το κράτος συνεχώς, είναι βέβαιο ότι τα πράγματα κάπου οδηγούνται στα άκρα. Οντως οι φαρμακοποιοί δεν μπορούν να πληρώνουν από τις δικές τους οικονομίες τις προμήθειες φαρμάκων τους, το προσωπικό τους και τη συντήρηση των φαρμακείων (όταν μάλιστα οι έλεγχοι είναι εξαιρετικά αυστηροί και τα πρόστιμα πέφτουν βροχή από το υγειονομικό!!) ανεχόμενοι το κράτος να τους χρωστάει συνεχώς... Αν δεν εισπράξουν τα οφειλόμενα, πώς θα κάνουν προγραμματισμό και πώς θα πληρώσουν προκαταβολικά κάποιες παραγγελίες φαρμάκων που πρέπει να διαθέτουν; Και όπως είναι γνωστό, οι φαρμακευτικές εταιρείες από τις οποίες εισάγουν, δεν χαρίζονται σε κανέναν ως προς τους όρους των εμπορικών τους συμβολαίων Ολα αυτά τα έχουμε υπόψη μας και τα σεβόμαστε. Ομως στην τωρινή συγκυρία που βρισκόμαστε ως κράτος και ως κοινωνία, περιθώρια αναλγησίας και μεταξύ μας δεν υπάρχουν πολλά. Η σκληρή αδιαλλαξία των φαρμακοποιών, που αρνούνται να δείξουν κατανόηση και να ακολουθήσουν μια διαλλακτικότερη οδό, έχει δημιουργήσει ανθρωπιστική κρίση στην χειρότερη μορφή της. Βλέπουμε συγγενείς καρκινοπαθών που τα φάρμακά τους κοστίζουν μια περιουσία, να υφίστανται αφάννταστες ταλαιπωρίες προκειμένου να εξοικονομήσουν τα φάρμακα των ανθρώπων τους. Και αυτό, με συνέπεια να χάνουν ώρες ή μέρες από τη δουλειά τους, προκειμένου να βοηθήσουν ώστε να μην συμβούν άλλες τραγωδίες στην ελληνική κοινωνία...Αλλοι πάλι, που δεν έχουν συγγενείς και φίλους να τους βοηθήσουν, τρέχουν μονάχοι τους αν και στο τελευταίο στάδιο της ασθένειας, ζώντας ένα καθημερινό δράμα.
Φυσικά, δεν είναι μόνο οι καρκινοπαθείς, αν και αναφέραμε αυτούς ως την πιό ευάλωτη ομάδα φαρμακευτικών αναγκών, πράγμα ευνόητο. Εκατοντάδες περιπτώσεις ασθενών που ελέγχονται απόλυτα από φαρμακευτκές θεραπείες και φάρμακα αναντικατάστατα, βρίσκονται στην ίδια θέση. Εάν έχουν ένα ελάχιστο περίσσευμα, πληρώνουν τα φάρμακα από την τσέπη τους, στερούμενοι ακόμα και την τροφή...Και όσο τραβάει αυτή η ιστορία, όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να πληρώνουν ή να δανείζονται για να πληρώσουν φάρμακα, αδυνατώντας όμως να ανταπεξέλθουν σε άλλες πάγιες υποχρεώσεις τους...Με λίγα λόγια, όποιος δεν έχει να πληρώσει, πεθαίνει..
Εφ΄όσον όμως το δημόσιο διαμήνυσε στους φαρμακοποιούς ότι θα τους αποπληρώσει με δόσεις τα οφειλόμενα, όφειλαν κι΄αυτοί να δείξουν κάποια κατανόηση. Η σκληρή και ανένδοτη γραμμή που ακολουθούν κάποιοι απ΄αυτούς όμως, αποστερεί το δικαίωμα των ανθρώπων στην υγεία. Ακόμα και εάν η αντίδρασή τους θεωρούν ότι λειτουργεί σαν μοχλός πίεσης προς το κράτος, στην ουσία επιβαρύνουν τον ήδη επιβαρυμένο κόσμο, καταπατώντας το δικαίωμα στην ασφαλιστική κάλυψη φαρμάκων του. Δεν είχαμε υπολογίσει βέβαια, ότι το προσωπικό συμφέρον, μπορεί μια μέρα να ισοπεδώσει τα πάντα, ακόμα και να στερήσει την υγεία από τους συνανθρώπους μας. Οταν τόσες άλλες κοινωνικές ομάδες, υφίστανται αναγκαστικά περικοπές και βίαιη στέρηση των εισοδημάτων τους χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν, είναι απελπιστικό να βλέπεις πόσο σκληρά χρησιμοποιείται ο μοχλός πίεσης που έχουν στα χέρια τους κάποιοι άλλοι...
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η επέτειος ανατροπής του Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη, το 1973
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μετά τον δυτικό πολιτισμό,
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
