2012-11-27 13:31:43
Του Τασου Tελλογλου
Οσοι πιστεύουν ότι η ιστορία και η πραγματικότητα είναι ασυνέχειες θα μπορούσαν να πάρουν ένα μάθημα από τη βιογραφία του. Ο Βασίλης Ντερτιλής ήταν επί πολλά χρόνια ένας από τους ανθρώπους που φύλασσε μερικά από τα πιο σημαντικά μυστικά της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτής που αναδύθηκε από τις στάχτες της Β΄ Δημοκρατίας, την οποία είχε ανατρέψει ο πατέρας του Νίκος Ντερτιλής, τελευταίος φυλακισμένος στον Κορυδαλλό. Εχω γνωρίσει και τους δύο προσωπικά και μπορώ να πω ότι μοιάζουν όσο ένας γιος με τον πατέρα του, αλλά και ότι ήταν τόσο διαφορετικοί όχι μόνο εξαιτίας του ιστορικού τους ρόλου, αλλά και σαν άνθρωποι. Ο γιος, Βασίλης Ντερτιλής, «έφυγε» από τη ζωή το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Λιντς της Αυστρίας, όπου ζούσε, σε ηλικία 62 ετών.
Διαβάστε περισσότερα Ο Βασίλης Ντερτιλής μπήκε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1967 και γρήγορα ξεχώρισε ανάμεσα στους αξιωματικούς της τάξης του. Του άρεσαν η δράση και τα πράγματα που θα μπορούσαν να είναι «έξω από το κανονικό».
Με διαφορετικούς υπουργούς και για διαφορετικές κυβερνήσεις ήταν υπεύθυνος για μερικές από τις πιο ευαίσθητες μυστικές επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού. Γιατί ήταν από τους καλύτερους αξιωματικούς της σειράς του. Στη Γιουγκοσλαβία και τη Γεωργία, στην Αφρική και την Αλβανία, ο Ντερτιλής έκανε εκείνα που δεν μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι.
Κάθε μεγάλη ή μικρότερη χώρα διαθέτει ένα τμήμα των μυστικών της υπηρεσιών για τις «δύσκολες» και «επικίνδυνες» αποστολές. Στην Ελλάδα, επειδή δεν υφίσταται ένα τέτοιο τμήμα υπηρεσιών, για ιστορικούς λόγους τις επιχειρήσεις αυτές αναλαμβάνει ο στρατός.
Η πιο γνωστή είναι η «Επιχείρηση Χρυσόμαλλο Δέρας», η απεμπλοκή δηλαδή των Ελλήνων ομογενών (Ποντίων) από το Σοχούμι του εμφυλίου πολέμου. Ηταν τον Αύγουστο του 1993, όταν ο Ντερτιλής έστειλε μία ομάδα δέκα ανδρών από το ειδικό τμήμα αλεξιπτωτιστών, ύστερα από εντολή της τότε υφυπουργού Εξωτερικών Βιργινίας Τσουδερού, στη Γεωργία ως ειδικούς της «αγροτικής οικονομίας». Με τη βοήθεια πολιτικών υπαλλήλων είχε οργανωθεί η συγκέντρωση των στοιχείων για τη διανομή διαβατηρίων μιας χρήσεως (της πρώην ΕΣΣΔ) για την εκκένωση των ελληνικών χωριών από την ορεινή Αμπχαζία.
Ο Ντερτιλής είχε πετάξει στο Σοχούμι και είχε διασφαλίσει την ανοχή του ρωσικού συντάγματος, που πολιορκούσε με τις αποσχιστικές δυνάμεις την πόλη του Σοχούμι. Η επιβίβαση των Ποντίων στο φέρι μποτ που είχε έρθει από την Ελλάδα με πλήρωμα άλλους αλεξιπτωτιστές, ντυμένους καμαρώτους και ναύτες, έγινε με απόλυτη τάξη παρά τους σποραδικούς πυροβολισμούς. Ο Ντερτιλής και η ομάδα του έκλειναν εκείνη την ώρα την ιστορία 3.000 χρόνων της παρουσίας των Ελλήνων στην περιοχή. Οταν εφτασαν στα Δαρδανέλια, ο Τούρκος αξιωματικός ανέβηκε να επιθεωρήσει το ελληνικό φέρι μποτ. Ο Ντερτιλής φορούσε πολιτικά. Ο Τούρκος τον χαιρέτησε στρατιωτικά λέγοντάς του «καλή δουλειά καπετάνιε», την ώρα που υπέργηροι Πόντιοι ακόνιζαν τις λίρες τους τραγουδώντας στο καταστρωμα του πλοίου «ΒΙΣΚΑΟΥΝΤΕΣ».
Λίγο αργότερα ο Ντερτιλής παρέλαβε από την ελληνική κυβέρνηση -εν τω μεταξύ, το ΠΑΣΟΚ είχε διαδεχθεί στην κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία και ο κ. Γεράσιμος Αρσένης ήταν υπουργός Αμύνης- ένα δορυφορικό τηλέφωνο, δώρο στην κυβέρνηση των Σερβοβοσνίων από κάποια αμερικανική εταιρεία στη Φρανκφούρτη. Η έρευνα έδειξε ότι η εταιρεία είχε στηθεί μερικές μέρες νωρίτερα, ένδειξη ότι ηταν «εταιρεία παραβάν». Αφού συνεννοήθηκε με την κυβέρνηση, ο Ντερτιλής παρέδωσε το τηλέφωνο στη σερβοβοσνιακή ηγεσία με την υπόδειξη: «Εγώ στη θέση σας δεν θα έκανα ούτε ένα τηλεφώνημα». Οταν μου είπε την ιστορία 12 χρόνια αργότερα και αναζητήσαμε τη συσκευή, ανακαλύψαμε ότι ήταν τμήμα μιας... γλάστρας στο αστυνομικό τμήμα της Μπάνια Λούκα.
Ο Ντερτιλής έμεινε στο ναυτικό έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 όταν αντελήφθη ότι μετά τον κ. Γεράσιμο Αρσένη και τον αρχηγό του ναυτικού και μετέπειτα Α/ΓΕΕΘΑ κ. Χρ. Λυμπέρη, τους οποίους υπεραγαπούσε, οι διάδοχοί τους δεν έπαιρναν στα σοβαρά αυτά που μπορούσε να κάνει. Παραιτήθηκε χωρίς να έχει διασφαλίσει ότι θα πάρει σύνταξη. Ανέλαβε γενικός αντιπρόσωπος των επιχειρήσεων Στασινόπουλου στο Βελιγράδι μέσω της εταιρείας Metal Globe και το 2010 έγινε μέλος του Δ.Σ. των ελληνικών επιχειρήσεων στη Γιουγκοσλαβία.
Ο Βασίλης Ντερτιλής γνώριζε όλους όσοι εμπλέκονταν στο γιουγκοσλαβικό δράμα. Προσωπικά. Μπορούσε να μιλάει επί ίσοις όροις και με έναν άνθρωπο του σερβικού υποκόσμου και με έναν υπουργό, κρατώντας πάντα σε απόσταση αυτόν που ήταν απέναντί του. Γύριζε στην Ελλάδα για να επισκεφθεί τους γιους του, τους γονείς και τους φίλους του, καθώς και τους συναδέλφους του στον όμιλο Στασινόπουλου. Εμενε συνήθως 5 - 6 μέρες. Πάντα στο Σύνταγμα, απέναντι από τη Βουλή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_27/11/2012_503046
Οσοι πιστεύουν ότι η ιστορία και η πραγματικότητα είναι ασυνέχειες θα μπορούσαν να πάρουν ένα μάθημα από τη βιογραφία του. Ο Βασίλης Ντερτιλής ήταν επί πολλά χρόνια ένας από τους ανθρώπους που φύλασσε μερικά από τα πιο σημαντικά μυστικά της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτής που αναδύθηκε από τις στάχτες της Β΄ Δημοκρατίας, την οποία είχε ανατρέψει ο πατέρας του Νίκος Ντερτιλής, τελευταίος φυλακισμένος στον Κορυδαλλό. Εχω γνωρίσει και τους δύο προσωπικά και μπορώ να πω ότι μοιάζουν όσο ένας γιος με τον πατέρα του, αλλά και ότι ήταν τόσο διαφορετικοί όχι μόνο εξαιτίας του ιστορικού τους ρόλου, αλλά και σαν άνθρωποι. Ο γιος, Βασίλης Ντερτιλής, «έφυγε» από τη ζωή το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Λιντς της Αυστρίας, όπου ζούσε, σε ηλικία 62 ετών.
Διαβάστε περισσότερα Ο Βασίλης Ντερτιλής μπήκε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1967 και γρήγορα ξεχώρισε ανάμεσα στους αξιωματικούς της τάξης του. Του άρεσαν η δράση και τα πράγματα που θα μπορούσαν να είναι «έξω από το κανονικό».
Με διαφορετικούς υπουργούς και για διαφορετικές κυβερνήσεις ήταν υπεύθυνος για μερικές από τις πιο ευαίσθητες μυστικές επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού. Γιατί ήταν από τους καλύτερους αξιωματικούς της σειράς του. Στη Γιουγκοσλαβία και τη Γεωργία, στην Αφρική και την Αλβανία, ο Ντερτιλής έκανε εκείνα που δεν μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι.
Κάθε μεγάλη ή μικρότερη χώρα διαθέτει ένα τμήμα των μυστικών της υπηρεσιών για τις «δύσκολες» και «επικίνδυνες» αποστολές. Στην Ελλάδα, επειδή δεν υφίσταται ένα τέτοιο τμήμα υπηρεσιών, για ιστορικούς λόγους τις επιχειρήσεις αυτές αναλαμβάνει ο στρατός.
Η πιο γνωστή είναι η «Επιχείρηση Χρυσόμαλλο Δέρας», η απεμπλοκή δηλαδή των Ελλήνων ομογενών (Ποντίων) από το Σοχούμι του εμφυλίου πολέμου. Ηταν τον Αύγουστο του 1993, όταν ο Ντερτιλής έστειλε μία ομάδα δέκα ανδρών από το ειδικό τμήμα αλεξιπτωτιστών, ύστερα από εντολή της τότε υφυπουργού Εξωτερικών Βιργινίας Τσουδερού, στη Γεωργία ως ειδικούς της «αγροτικής οικονομίας». Με τη βοήθεια πολιτικών υπαλλήλων είχε οργανωθεί η συγκέντρωση των στοιχείων για τη διανομή διαβατηρίων μιας χρήσεως (της πρώην ΕΣΣΔ) για την εκκένωση των ελληνικών χωριών από την ορεινή Αμπχαζία.
Ο Ντερτιλής είχε πετάξει στο Σοχούμι και είχε διασφαλίσει την ανοχή του ρωσικού συντάγματος, που πολιορκούσε με τις αποσχιστικές δυνάμεις την πόλη του Σοχούμι. Η επιβίβαση των Ποντίων στο φέρι μποτ που είχε έρθει από την Ελλάδα με πλήρωμα άλλους αλεξιπτωτιστές, ντυμένους καμαρώτους και ναύτες, έγινε με απόλυτη τάξη παρά τους σποραδικούς πυροβολισμούς. Ο Ντερτιλής και η ομάδα του έκλειναν εκείνη την ώρα την ιστορία 3.000 χρόνων της παρουσίας των Ελλήνων στην περιοχή. Οταν εφτασαν στα Δαρδανέλια, ο Τούρκος αξιωματικός ανέβηκε να επιθεωρήσει το ελληνικό φέρι μποτ. Ο Ντερτιλής φορούσε πολιτικά. Ο Τούρκος τον χαιρέτησε στρατιωτικά λέγοντάς του «καλή δουλειά καπετάνιε», την ώρα που υπέργηροι Πόντιοι ακόνιζαν τις λίρες τους τραγουδώντας στο καταστρωμα του πλοίου «ΒΙΣΚΑΟΥΝΤΕΣ».
Λίγο αργότερα ο Ντερτιλής παρέλαβε από την ελληνική κυβέρνηση -εν τω μεταξύ, το ΠΑΣΟΚ είχε διαδεχθεί στην κυβέρνηση τη Νέα Δημοκρατία και ο κ. Γεράσιμος Αρσένης ήταν υπουργός Αμύνης- ένα δορυφορικό τηλέφωνο, δώρο στην κυβέρνηση των Σερβοβοσνίων από κάποια αμερικανική εταιρεία στη Φρανκφούρτη. Η έρευνα έδειξε ότι η εταιρεία είχε στηθεί μερικές μέρες νωρίτερα, ένδειξη ότι ηταν «εταιρεία παραβάν». Αφού συνεννοήθηκε με την κυβέρνηση, ο Ντερτιλής παρέδωσε το τηλέφωνο στη σερβοβοσνιακή ηγεσία με την υπόδειξη: «Εγώ στη θέση σας δεν θα έκανα ούτε ένα τηλεφώνημα». Οταν μου είπε την ιστορία 12 χρόνια αργότερα και αναζητήσαμε τη συσκευή, ανακαλύψαμε ότι ήταν τμήμα μιας... γλάστρας στο αστυνομικό τμήμα της Μπάνια Λούκα.
Ο Ντερτιλής έμεινε στο ναυτικό έως τα τέλη της δεκαετίας του ’90 όταν αντελήφθη ότι μετά τον κ. Γεράσιμο Αρσένη και τον αρχηγό του ναυτικού και μετέπειτα Α/ΓΕΕΘΑ κ. Χρ. Λυμπέρη, τους οποίους υπεραγαπούσε, οι διάδοχοί τους δεν έπαιρναν στα σοβαρά αυτά που μπορούσε να κάνει. Παραιτήθηκε χωρίς να έχει διασφαλίσει ότι θα πάρει σύνταξη. Ανέλαβε γενικός αντιπρόσωπος των επιχειρήσεων Στασινόπουλου στο Βελιγράδι μέσω της εταιρείας Metal Globe και το 2010 έγινε μέλος του Δ.Σ. των ελληνικών επιχειρήσεων στη Γιουγκοσλαβία.
Ο Βασίλης Ντερτιλής γνώριζε όλους όσοι εμπλέκονταν στο γιουγκοσλαβικό δράμα. Προσωπικά. Μπορούσε να μιλάει επί ίσοις όροις και με έναν άνθρωπο του σερβικού υποκόσμου και με έναν υπουργό, κρατώντας πάντα σε απόσταση αυτόν που ήταν απέναντί του. Γύριζε στην Ελλάδα για να επισκεφθεί τους γιους του, τους γονείς και τους φίλους του, καθώς και τους συναδέλφους του στον όμιλο Στασινόπουλου. Εμενε συνήθως 5 - 6 μέρες. Πάντα στο Σύνταγμα, απέναντι από τη Βουλή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_27/11/2012_503046
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τα 15 πιο hot πράγματα αυτήν τη στιγμή στον κόσμο και τα 5 στην Ελλάδα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
