2012-12-16 12:08:03
Τί άλλο θα μπορούσε να είναι σήμερα στα «Πεταλάδικα» του Ρεθύμνου, στη γειτονιά των αλόγων και των υποζυγίων με τα χάνια, τα σαμαράδικα και τους πεταλοποιούς; Μα, φυσικά, ένα κομμάτι μιας πόλης που... άλλαξε απότομα από τη μίζερη προ τουρισμού εποχή, και σήμερα διατηρεί σε ένα μεγάλο μέρος του τα χαρακτηριστικά του. Και βέβαια, ούτε σαμαράδες υπάρχουν ούτε πεταλάδες αφού και τα υποζύγια είναι είδος προς εξαφάνιση. Και μόνο τα γιοργαλίδικα και οι άλλες ράτσες αλόγων ελκύουν, όπως ο Ερμής στη γέφυρα της Ζουρίδας!
Στην εμπορική ποικιλία των «Πεταλάδικων», άλλα μανάβικα, άλλα ρακάδικα, άλλα μικρομπακάλικα και μικρομάγαζα, υπάρχει και το φως! Αυτό, που εκπέμπουν από τα καλοδιατηρημένα ή από εκείνα που με σεβασμό ελάχιστα άλλαξαν, στην καρδιά τους και έχουν την κουλτούρα τους. Ευτυχώς, εδώ δεν μπήκαν οι πολυεθνικές γιατί δεν εξυπηρετεί τους κερδοσκοπικούς τους σκοπούς!
Στο μέσο της διαδρομής του δρόμου Τζανέ Μπουνιαλή, στο άλλοτε «Χάνι της Γραβιάς», το χάνι έκλεισε και στη δεκαετία του ’80 έφυγε και ο Φιλιππίδης ο σαμαράς. Ίσως ο πρόσφυγας να ήταν από τους τελευταίους! Από τότε, ήταν η στέγη των ποντικών και άλλων τρωκτικών και παρέμενε για δεκαετίες Μαρία Κουτσουράκη ή Μαρία Κουτσούρη που είναι το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο.
Όταν το οίκημα περιήλθε στην ιδιοκτησία του Μιχάλη Παπαντωνίου το 2005, άρχισε η από τη βάση αναστήλωση του και δαπανήθηκε ένα σεβαστό ποσό μέχρι την ολοκλήρωσή της. Εκεί, πλέον, η σύζυγός του Μαρία Κουτσουράκη με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μαρία Κουτσούρη, στεγάζει τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες σε μια πολυδιάστατη μορφή.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Πηγή των προβληματισμών της ήταν και είναι η πόλη της. Οι γωνιές της, οι άνθρωποί της, το παλιό Ρέθυμνο που ρουφούσε από τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις. Αυτή τη μόνιμη αναζήτησή της την αποτύπωσε με σεβασμό και ευαισθησία στα έργα της, που «τηρούν τους κανόνες τους, το φως, την κίνηση, την αρχιτεκτονική και την κοινωνικότητά τους».
Μπαίνοντας στο «Χάνι της Γραβιάς», η καλλιτέχνιδα έκανε τα όνειρά της και «ανέβαινε στον ουρανό», αφού, επιτέλους, σε μια ιδανική γωνιά θα έβαζε αυτό που την «έτρωγε» μια ζωή! Τι σκεφτόταν αρχικά; «Έλεγα να το κάνω καφέ και να αναβιώσω τον καραγκιόζη, το θεατράκι και τα παιδιά να έρχονται να μαθαίνουν καλά ελληνικά και να ζωγραφίζουν. Έβλεπα τη γλώσσα μας να αλλοιώνεται, όπως για σκόπιμους λόγους συμβαίνει και στην ιστορία. Χωρίς τη γλώσσα και την ιστορία τα παιδιά μας χάνονται. Αυτή είναι η διαπίστωσή μου και αυτό ήταν και το κίνητρό μου. Ξέρεις τι είναι σήμερα, τα παιδιά να βλέπουν την ελληνική σημαία ή τους τάφους των προγόνων τους και να μη νιώθουν τίποτα; Εμείς στο σχολειό είχαμε τον Κολοκοτρώνη και σήμερα έχουν τον Μπάτμαν! Ακόμη και σήμερα που διαβάζω την «Παντέρμη Κρήτη», τα μάτια μου τρέχουν…»
Αυτός ο χώρος, βέβαια, θα ήταν ο εξαίρετος για τον προβληματισμό και τη μάθηση, δίδοντας βάρος στην τοπική ιστορία που μένει κρυμμένη για τους νέους. Υπήρχε σκέψη να δημιουργήσει ακόμα και μουσείο Εθνικής Αντίστασης, αφού έως σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί στο μητροπολιτικό δήμο παρά τις προσπάθειες φορέων και ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με την ιστορία του τόπου. Το θέμα συνεχίζει κάπου να «κολλάει»!
Εν τέλει, αποφάσισε και εγκατέστησε το καλλιτεχνικό της εργαστήρι και καλλιτεχνική βιβλιοδεσία.
ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Τα έργα της, παραγωγή ψυχής είναι μοναδικά, σε περιορισμένο αριθμό και αριθμημένα. Έχουν ταξινομηθεί σε φακέλους και κάθε φάκελος έχει τη δική του θεματολογία. Στο φάκελο «Φαρικό δίκτυο της Κρήτης», περιλαμβάνονται δέκα σχέδια με το ιστορικό κομμάτι των φάρων , στο φάκελο «Πέτρινα γεφύρια του νομού Ρεθύμνου» τριάντα σχέδια, στο φάκελο «Οχυρά και Καστέλια της Κρήτης» δεκαπέντε έργα, στο φάκελο «Λιμάνια και πόλεις της Κρήτης» δεκαπέντε, στο φάκελο «Η πολιτεία Ρέθεμνος» πλέον των δεκαπέντε και στο φάκελο «Γειτονιές της πόλης» μεγάλος.
Τα εξώφυλλα των φακέλων που καθένας έχει και τη δική του θεματολογία.
Οι εικόνες στα σχέδια αποτυπώθηκαν μετά από αναζήτηση χρόνων σε πηγές (μουσεία, βιβλιοθήκες, αρχεία, συλλογές και ιδιώτες) και μέχρι να έλθει το τελικό αποτέλεσμα μπήκαν, πέρα από τα υπάρχοντα πενιχρά εικονογραφικά στοιχεία της εποχής, και το προσωπικό βίωμα του καλλιτέχνη, όπως συμβαίνει σε κάθε έργο τέχνης. Δηλαδή, «πως ήταν το Ρέθυμνο, πως είναι σήμερα και πως θα ήθελε να είναι, η συνύπαρξη πολιτισμών κλπ).
Οι δημιουργίες της, εκπληκτικές σε σύλληψη και αποτύπωση, έχουν προκαλέσει εκτός των άλλων επισκεπτών Ελλήνων και ξένων και το μεγάλο ενδιαφέρον καλλιτεχνών και επιστημόνων από τη Βενετία, και ζητήθηκε από την καλλιτέχνιδα να τα εκθέσει σε μια πανηγυρική έκθεση στην Ιταλία.
Επί του παρόντος το σκέφτεται…
madeincreta.gr
Στην εμπορική ποικιλία των «Πεταλάδικων», άλλα μανάβικα, άλλα ρακάδικα, άλλα μικρομπακάλικα και μικρομάγαζα, υπάρχει και το φως! Αυτό, που εκπέμπουν από τα καλοδιατηρημένα ή από εκείνα που με σεβασμό ελάχιστα άλλαξαν, στην καρδιά τους και έχουν την κουλτούρα τους. Ευτυχώς, εδώ δεν μπήκαν οι πολυεθνικές γιατί δεν εξυπηρετεί τους κερδοσκοπικούς τους σκοπούς!
Στο μέσο της διαδρομής του δρόμου Τζανέ Μπουνιαλή, στο άλλοτε «Χάνι της Γραβιάς», το χάνι έκλεισε και στη δεκαετία του ’80 έφυγε και ο Φιλιππίδης ο σαμαράς. Ίσως ο πρόσφυγας να ήταν από τους τελευταίους! Από τότε, ήταν η στέγη των ποντικών και άλλων τρωκτικών και παρέμενε για δεκαετίες Μαρία Κουτσουράκη ή Μαρία Κουτσούρη που είναι το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο.
Όταν το οίκημα περιήλθε στην ιδιοκτησία του Μιχάλη Παπαντωνίου το 2005, άρχισε η από τη βάση αναστήλωση του και δαπανήθηκε ένα σεβαστό ποσό μέχρι την ολοκλήρωσή της. Εκεί, πλέον, η σύζυγός του Μαρία Κουτσουράκη με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Μαρία Κουτσούρη, στεγάζει τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες σε μια πολυδιάστατη μορφή.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
Πηγή των προβληματισμών της ήταν και είναι η πόλη της. Οι γωνιές της, οι άνθρωποί της, το παλιό Ρέθυμνο που ρουφούσε από τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις. Αυτή τη μόνιμη αναζήτησή της την αποτύπωσε με σεβασμό και ευαισθησία στα έργα της, που «τηρούν τους κανόνες τους, το φως, την κίνηση, την αρχιτεκτονική και την κοινωνικότητά τους».
Μπαίνοντας στο «Χάνι της Γραβιάς», η καλλιτέχνιδα έκανε τα όνειρά της και «ανέβαινε στον ουρανό», αφού, επιτέλους, σε μια ιδανική γωνιά θα έβαζε αυτό που την «έτρωγε» μια ζωή! Τι σκεφτόταν αρχικά; «Έλεγα να το κάνω καφέ και να αναβιώσω τον καραγκιόζη, το θεατράκι και τα παιδιά να έρχονται να μαθαίνουν καλά ελληνικά και να ζωγραφίζουν. Έβλεπα τη γλώσσα μας να αλλοιώνεται, όπως για σκόπιμους λόγους συμβαίνει και στην ιστορία. Χωρίς τη γλώσσα και την ιστορία τα παιδιά μας χάνονται. Αυτή είναι η διαπίστωσή μου και αυτό ήταν και το κίνητρό μου. Ξέρεις τι είναι σήμερα, τα παιδιά να βλέπουν την ελληνική σημαία ή τους τάφους των προγόνων τους και να μη νιώθουν τίποτα; Εμείς στο σχολειό είχαμε τον Κολοκοτρώνη και σήμερα έχουν τον Μπάτμαν! Ακόμη και σήμερα που διαβάζω την «Παντέρμη Κρήτη», τα μάτια μου τρέχουν…»
Αυτός ο χώρος, βέβαια, θα ήταν ο εξαίρετος για τον προβληματισμό και τη μάθηση, δίδοντας βάρος στην τοπική ιστορία που μένει κρυμμένη για τους νέους. Υπήρχε σκέψη να δημιουργήσει ακόμα και μουσείο Εθνικής Αντίστασης, αφού έως σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί στο μητροπολιτικό δήμο παρά τις προσπάθειες φορέων και ανθρώπων που έχουν ασχοληθεί με την ιστορία του τόπου. Το θέμα συνεχίζει κάπου να «κολλάει»!
Εν τέλει, αποφάσισε και εγκατέστησε το καλλιτεχνικό της εργαστήρι και καλλιτεχνική βιβλιοδεσία.
ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Τα έργα της, παραγωγή ψυχής είναι μοναδικά, σε περιορισμένο αριθμό και αριθμημένα. Έχουν ταξινομηθεί σε φακέλους και κάθε φάκελος έχει τη δική του θεματολογία. Στο φάκελο «Φαρικό δίκτυο της Κρήτης», περιλαμβάνονται δέκα σχέδια με το ιστορικό κομμάτι των φάρων , στο φάκελο «Πέτρινα γεφύρια του νομού Ρεθύμνου» τριάντα σχέδια, στο φάκελο «Οχυρά και Καστέλια της Κρήτης» δεκαπέντε έργα, στο φάκελο «Λιμάνια και πόλεις της Κρήτης» δεκαπέντε, στο φάκελο «Η πολιτεία Ρέθεμνος» πλέον των δεκαπέντε και στο φάκελο «Γειτονιές της πόλης» μεγάλος.
Τα εξώφυλλα των φακέλων που καθένας έχει και τη δική του θεματολογία.
Οι εικόνες στα σχέδια αποτυπώθηκαν μετά από αναζήτηση χρόνων σε πηγές (μουσεία, βιβλιοθήκες, αρχεία, συλλογές και ιδιώτες) και μέχρι να έλθει το τελικό αποτέλεσμα μπήκαν, πέρα από τα υπάρχοντα πενιχρά εικονογραφικά στοιχεία της εποχής, και το προσωπικό βίωμα του καλλιτέχνη, όπως συμβαίνει σε κάθε έργο τέχνης. Δηλαδή, «πως ήταν το Ρέθυμνο, πως είναι σήμερα και πως θα ήθελε να είναι, η συνύπαρξη πολιτισμών κλπ).
Οι δημιουργίες της, εκπληκτικές σε σύλληψη και αποτύπωση, έχουν προκαλέσει εκτός των άλλων επισκεπτών Ελλήνων και ξένων και το μεγάλο ενδιαφέρον καλλιτεχνών και επιστημόνων από τη Βενετία, και ζητήθηκε από την καλλιτέχνιδα να τα εκθέσει σε μια πανηγυρική έκθεση στην Ιταλία.
Επί του παρόντος το σκέφτεται…
madeincreta.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Νεογέννητο μαϊμουδάκι βρήκε καινούρια μαμά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
