2012-12-16 17:10:44
Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ
Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*
Η Συνδιάσκεψη ήταν σημαντικό γεγονός για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (μέλη του κόμματος) και τους περίοικους. Δεν αποτέλεσε, ωστόσο, «καυτό γεγονός» για την κοινωνία. Μάλλον ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ούτε η αυτόνομη κάθοδος του Αριστερού Ρεύματος (Αριστερή Πλατφόρμα) προκάλεσε αναστάτωση στο Πανελλήνιο. Προς σύγκριση: η απειλή (υπαρκτή ή κατασκευασμένη) διάλυσης των ΑΝΕΛ προκαλεί (στον κόσμο) μεγαλύτερο ενδιαφέρον διότι μπορεί να έχει βαρύνουσα πολιτική επίπτωση: θα επιμεριστούν ψήφοι, θα δημιουργηθούν νέοι συσχετισμοί και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει κανένα πιθανό σύμμαχο στη Βουλή- το αν είναι και επιθυμητός είναι άλλο ζήτημα.
Αποτυπώθηκε η αριθμητική δύναμη κάθε άποψης. Νέοι πολιτικοί συσχετισμοί προϋποθέτουν ολοκληρωμένες, σαφείς, θέσεις, πέραν της παραμονής ή εξόδου από το ευρώ/ΕΕ, πχ για τα εθνικά θέματα και όχι μόνο. Όσο οι πλευρές αφήνουν τέτοια θέματα στο περιθώριο, η «ειρηνική συνύπαρξη» είναι εφικτή. Εάν και εφ’ όσον ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, ίσως τότε εμφανιστούν κρίσιμες διαφορές περί του πρακτέου.
Η ηγετική θέση του Τσίπρα παραμένει, ουσιαστικά και τυπικά, αλώβητη, ουδείς την αμφισβητεί, παρά το ότι ένας αριθμός, πέραν της Αριστερής Πλατφόρμας, αρνήθηκε να τον ψηφίσει αν και είχε την δυνατότητα. Το «αίτημα» για μη αρχηγικό κόμμα θεμελιώνεται, χάνεται ή κερδίζεται, μόνο πολιτικά και πρακτικά. Αν ή/και όταν υπάρξει διαφορετική άποψη, ικανή να συσπειρώσει κόσμο πέραν του στενού κομματικού ακροατηρίου, σε τουλάχιστον ένα αλλά καίριας σημασίας ζήτημα, πχ η έξοδος από το ΝΑΤΟ το 1974 ήταν καθολικό αίτημα που υποχρέωσε σε ανάλογη κίνηση την κυβέρνηση Καραμανλή. Αυτή τη στιγμή η έξοδος από το ευρώ δεν έχει την αντίστοιχη ένταση.
Δεν εμφανίστηκε στη Συνδιάσκεψη ένα συνολικό και συνεκτικό σχέδιο/θέσεις για τη χώρα, ένα «μοντέλο ανάπτυξης» ταιριαστό στις ελληνικές συνθήκες, διαφορετικές από τις γερμανικές, γαλλικές κλπ. Πχ τι Γεωργία θέλουμε (βλ. σχετικά το άρθρο μου «ο κτηνοτρόφος του ΣΥΡΙΖΑ…» στην ΙΣΚΡΑ). Δεν εθίγησαν και οπωσδήποτε δεν ιεραρχήθηκαν κρίσιμα θέματα για την επιβίωση της χώρας πχ η σχέση φορολογίας και υπογεννητικότητας, ο εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων, το Μεταναστατευτικό κλπ. Ίσως αντιταχθεί ότι η Συνδιάσκεψη δεν είχε τέτοιους σκοπούς. Αλλά, τότε, επαναλαμβάνω, η καταγραφή δυνάμεων αναγκαστικά εντοπίζεται (δηλαδή περιορίζεται) μάλλον ως αριθμητικός/οργανωτικός συσχετισμός παρά ως συγκεκριμένη πολιτική διαφορά, κατανοητή και ενδιαφέρουσα για το ευρύτερο ακροατήριο, πέραν του κομματικού. Αιτιολογούνται, συνεπώς, οι δυσπιστίες του εκλογικού σώματος όπως καταγράφονται πλέον με σαφήνεια στις δημοσκοπήσεις-μακάριοι όσοι ικανοποιούνται με το ισχνό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η Συνδιάσκεψη δεν έθεσε καν στον εαυτό της αυτό το καίριο πολιτικό ζήτημα. Δεν θα είναι έκπληξη αν αυτή η δυσπιστία αποδειχθεί ο κρίσιμος (δεν αποκλείεται και δυσάρεστος) συντελεστής, εκλογικός και μετεκλογικός.
Υπήρξε απόλυτη ελευθερία του λόγου. Ουδείς ήθελε, αλλά και δεν μπορούσε, να την περιορίσει/απαγορεύσει. Ωστόσο η ελευθερία του λόγου είναι μόνο μια παράμετρος της Δημοκρατίας. Όταν η (μειοψηφική) διαφορετική άποψη θέλησε να μορφοποιηθεί και οργανωτικά, οι αντιδράσεις δεν ήταν ό,τι το καλύτερο. Το δημοκρατικό κεκτημένο υφίσταται μεν (και) ως προϊόν μακράς και πικρής πείρας αλλά εφαρμόζεται αβίαστα όταν το επιβάλλουν οι συσχετισμοί και όχι ως (προ)διάθεση εμπλοκής ή και συμπλοκής ιδεών, όπως υποδηλώνει και η μονομερής συνολική εικόνα των Μέσων κομματικής επιρροής, έντυπων ή ηλεκτρονικών. Σε κόμμα του 4% είναι αδιάφορο, σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εμπόδιο.
Η τομή – και το επείγον πρόβλημα- είναι η μετατροπή ενός μικρού (αλλά όχι περιθωριακού) κόμματος σε κόμμα διακυβέρνησης. Ο Λαφαζάνης είχε ένα δίκιο, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όταν επικαλέστηκε τους Μπολσεβίκους ώστε να αιτιολογήσει την αυτόνομη κάθοδο της «Αριστερής Πλατφόρμας». Είναι ίσως η πρώτη φορά από τότε (σχεδόν ένας αιώνας) που στην ηγεσία ενός αριστερού κόμματος (αλλά όχι κομμουνιστικού) συνυπάρχουν διαφορετικές απόψεις, διαφορετικής ιστορικής, πολιτικής και κοινωνικής προέλευσης. Το όποιο αποτέλεσμα δεν είναι προκαθορισμένο, μοιραίο και αναπόφευκτο. Αυτοί έχουν τα γένια. Ο κόσμος αναμένει να έχουν και τα χτένια.
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012
InfoGnomon
Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*
Η Συνδιάσκεψη ήταν σημαντικό γεγονός για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (μέλη του κόμματος) και τους περίοικους. Δεν αποτέλεσε, ωστόσο, «καυτό γεγονός» για την κοινωνία. Μάλλον ούτε κρύο ούτε ζέστη. Ούτε η αυτόνομη κάθοδος του Αριστερού Ρεύματος (Αριστερή Πλατφόρμα) προκάλεσε αναστάτωση στο Πανελλήνιο. Προς σύγκριση: η απειλή (υπαρκτή ή κατασκευασμένη) διάλυσης των ΑΝΕΛ προκαλεί (στον κόσμο) μεγαλύτερο ενδιαφέρον διότι μπορεί να έχει βαρύνουσα πολιτική επίπτωση: θα επιμεριστούν ψήφοι, θα δημιουργηθούν νέοι συσχετισμοί και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει κανένα πιθανό σύμμαχο στη Βουλή- το αν είναι και επιθυμητός είναι άλλο ζήτημα.
Αποτυπώθηκε η αριθμητική δύναμη κάθε άποψης. Νέοι πολιτικοί συσχετισμοί προϋποθέτουν ολοκληρωμένες, σαφείς, θέσεις, πέραν της παραμονής ή εξόδου από το ευρώ/ΕΕ, πχ για τα εθνικά θέματα και όχι μόνο. Όσο οι πλευρές αφήνουν τέτοια θέματα στο περιθώριο, η «ειρηνική συνύπαρξη» είναι εφικτή. Εάν και εφ’ όσον ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί να κυβερνήσει, ίσως τότε εμφανιστούν κρίσιμες διαφορές περί του πρακτέου.
Η ηγετική θέση του Τσίπρα παραμένει, ουσιαστικά και τυπικά, αλώβητη, ουδείς την αμφισβητεί, παρά το ότι ένας αριθμός, πέραν της Αριστερής Πλατφόρμας, αρνήθηκε να τον ψηφίσει αν και είχε την δυνατότητα. Το «αίτημα» για μη αρχηγικό κόμμα θεμελιώνεται, χάνεται ή κερδίζεται, μόνο πολιτικά και πρακτικά. Αν ή/και όταν υπάρξει διαφορετική άποψη, ικανή να συσπειρώσει κόσμο πέραν του στενού κομματικού ακροατηρίου, σε τουλάχιστον ένα αλλά καίριας σημασίας ζήτημα, πχ η έξοδος από το ΝΑΤΟ το 1974 ήταν καθολικό αίτημα που υποχρέωσε σε ανάλογη κίνηση την κυβέρνηση Καραμανλή. Αυτή τη στιγμή η έξοδος από το ευρώ δεν έχει την αντίστοιχη ένταση.
Δεν εμφανίστηκε στη Συνδιάσκεψη ένα συνολικό και συνεκτικό σχέδιο/θέσεις για τη χώρα, ένα «μοντέλο ανάπτυξης» ταιριαστό στις ελληνικές συνθήκες, διαφορετικές από τις γερμανικές, γαλλικές κλπ. Πχ τι Γεωργία θέλουμε (βλ. σχετικά το άρθρο μου «ο κτηνοτρόφος του ΣΥΡΙΖΑ…» στην ΙΣΚΡΑ). Δεν εθίγησαν και οπωσδήποτε δεν ιεραρχήθηκαν κρίσιμα θέματα για την επιβίωση της χώρας πχ η σχέση φορολογίας και υπογεννητικότητας, ο εξοπλισμός των Ενόπλων Δυνάμεων, το Μεταναστατευτικό κλπ. Ίσως αντιταχθεί ότι η Συνδιάσκεψη δεν είχε τέτοιους σκοπούς. Αλλά, τότε, επαναλαμβάνω, η καταγραφή δυνάμεων αναγκαστικά εντοπίζεται (δηλαδή περιορίζεται) μάλλον ως αριθμητικός/οργανωτικός συσχετισμός παρά ως συγκεκριμένη πολιτική διαφορά, κατανοητή και ενδιαφέρουσα για το ευρύτερο ακροατήριο, πέραν του κομματικού. Αιτιολογούνται, συνεπώς, οι δυσπιστίες του εκλογικού σώματος όπως καταγράφονται πλέον με σαφήνεια στις δημοσκοπήσεις-μακάριοι όσοι ικανοποιούνται με το ισχνό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η Συνδιάσκεψη δεν έθεσε καν στον εαυτό της αυτό το καίριο πολιτικό ζήτημα. Δεν θα είναι έκπληξη αν αυτή η δυσπιστία αποδειχθεί ο κρίσιμος (δεν αποκλείεται και δυσάρεστος) συντελεστής, εκλογικός και μετεκλογικός.
Υπήρξε απόλυτη ελευθερία του λόγου. Ουδείς ήθελε, αλλά και δεν μπορούσε, να την περιορίσει/απαγορεύσει. Ωστόσο η ελευθερία του λόγου είναι μόνο μια παράμετρος της Δημοκρατίας. Όταν η (μειοψηφική) διαφορετική άποψη θέλησε να μορφοποιηθεί και οργανωτικά, οι αντιδράσεις δεν ήταν ό,τι το καλύτερο. Το δημοκρατικό κεκτημένο υφίσταται μεν (και) ως προϊόν μακράς και πικρής πείρας αλλά εφαρμόζεται αβίαστα όταν το επιβάλλουν οι συσχετισμοί και όχι ως (προ)διάθεση εμπλοκής ή και συμπλοκής ιδεών, όπως υποδηλώνει και η μονομερής συνολική εικόνα των Μέσων κομματικής επιρροής, έντυπων ή ηλεκτρονικών. Σε κόμμα του 4% είναι αδιάφορο, σε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εμπόδιο.
Η τομή – και το επείγον πρόβλημα- είναι η μετατροπή ενός μικρού (αλλά όχι περιθωριακού) κόμματος σε κόμμα διακυβέρνησης. Ο Λαφαζάνης είχε ένα δίκιο, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, όταν επικαλέστηκε τους Μπολσεβίκους ώστε να αιτιολογήσει την αυτόνομη κάθοδο της «Αριστερής Πλατφόρμας». Είναι ίσως η πρώτη φορά από τότε (σχεδόν ένας αιώνας) που στην ηγεσία ενός αριστερού κόμματος (αλλά όχι κομμουνιστικού) συνυπάρχουν διαφορετικές απόψεις, διαφορετικής ιστορικής, πολιτικής και κοινωνικής προέλευσης. Το όποιο αποτέλεσμα δεν είναι προκαθορισμένο, μοιραίο και αναπόφευκτο. Αυτοί έχουν τα γένια. Ο κόσμος αναμένει να έχουν και τα χτένια.
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ανθρώπινο DNA και Τηλεπάθεια!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
