2012-12-21 10:22:07
(του Κωνσταντίνου Μάγνη)
Αυτά που έγιναν προχθές στο γήπεδο της Παναχαϊκής, δεν ήταν έκπληξη. Αυτή είναι η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Αυτή είναι η Ελλάδα, γενικότερα. Οταν δεν πρόκειται για τους ποδοσφαρικούς καρχαρίες, τα στρατεύματα και τους παρατρεχάμενούς τους στις ομοσπονδίες και τα παρασκήνια, θα πρόκειται για τους κομματικούς καρχαρίες που έδρασαν στη χώρα με ευγενή μεν συνθήματα, με μεγαλοπρεπείς επιδιώξεις, με καθηλωτικές αναφορές στις ιερές ιστορικές και θρησκευτικές παρακαταθήκες. Αλλά με δομές, μηχανισμούς και μεθοδεύσεις που οδήγησαν τη χώρα εκεί όπου γνωρίζουμε.
Αλλά δεν διδασκόμαστε. Μπορεί ο οπαδός του Ολυμπιακού να συμμερίζεται τη βδελυγμία εναντίον "των πολιτικών που τα φάγανε", αλλά δεν προβάλλει και μεγάλες συνειδησιακές ενστάσεις αν διαπιστώνει ότι επιστρατεύονται αθέμιτα μέσα για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συλλόγου. Μας επιτρέπει να πιστεύουμε ότι το "τα φάγανε" είναι ένας αφορισμός δεν θα ίσχυε αν ο αφορίζων είχε τη δυνατότητα να φάει κατά παρέκκλισιν κι εκείνος, όπως δεν ίσχυε τον καιρό που όντως έτρωγε, διοριζόμενος ή εξυπηρετούμενος δια της τεθλασμένης.
Αυτά, βέβαια, δεν αφορούν ειδικά τον οπαδό του Ολυμπιακού (μην κατσαβιδιαστούμε, χριστουγεννιάτικα). Η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών όλων των ομάδων δεν θα είχαν καμία αντίρρηση, αν είχαν τα μέσα, να εξασφαλίσουν ή να ανεχθούν φαύλες διαιτησίες υπέρ της ομάδας τους. Οπως και δεν είχαν αντίρρηση, όταν είχαν κατά καιρούς τα μέσα αυτά.
Τυχαίνει, απλώς, το ποδόσφαιρο να είναι καθρέπτης μιας κοινωνίας παθογενούς. Τι να φοβηθούμε περισσότερο; Τη χαλαρή μας συνείδηση ή την βαθειά μας υποκρισία, καθώς, μέσα σε όλα αυτά, παριστάνουμε και τους ηθικούς από πάνω. Πετάει ο Δίας κεραυνούς μπας και μας συνετίσει, το χαβά μας εμείς. Μας φταίνε οι άλλοι, τα πάντα, ο εαυτός μας ποτέ. Η προφητεία των Ινκας έχει πιάσει ειδικά για τον τόπο, τα πελώρια κύματα έχουν υψωθεί πάνω από τις πόλεις μας, αλλά εμείς επιμένουμε στους λεβέντικους χορούς μας. Χειρότερα και από Πομπηία. Τουλάχιστον, εκείνοι έκαναν πάρτι την ώρα που ερχότανε η λάβα. Εμείς, ούτε αυτό. Τελειώσανε εκείνοι που κάνανε τα πάρτι, βλέπεις. Ου να χαθούνε. Μας χρωστάνε τα υπόλοιπα.
(pelop.gr)
Αυτά που έγιναν προχθές στο γήπεδο της Παναχαϊκής, δεν ήταν έκπληξη. Αυτή είναι η ποδοσφαιρική Ελλάδα. Αυτή είναι η Ελλάδα, γενικότερα. Οταν δεν πρόκειται για τους ποδοσφαρικούς καρχαρίες, τα στρατεύματα και τους παρατρεχάμενούς τους στις ομοσπονδίες και τα παρασκήνια, θα πρόκειται για τους κομματικούς καρχαρίες που έδρασαν στη χώρα με ευγενή μεν συνθήματα, με μεγαλοπρεπείς επιδιώξεις, με καθηλωτικές αναφορές στις ιερές ιστορικές και θρησκευτικές παρακαταθήκες. Αλλά με δομές, μηχανισμούς και μεθοδεύσεις που οδήγησαν τη χώρα εκεί όπου γνωρίζουμε.
Αλλά δεν διδασκόμαστε. Μπορεί ο οπαδός του Ολυμπιακού να συμμερίζεται τη βδελυγμία εναντίον "των πολιτικών που τα φάγανε", αλλά δεν προβάλλει και μεγάλες συνειδησιακές ενστάσεις αν διαπιστώνει ότι επιστρατεύονται αθέμιτα μέσα για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος του συλλόγου. Μας επιτρέπει να πιστεύουμε ότι το "τα φάγανε" είναι ένας αφορισμός δεν θα ίσχυε αν ο αφορίζων είχε τη δυνατότητα να φάει κατά παρέκκλισιν κι εκείνος, όπως δεν ίσχυε τον καιρό που όντως έτρωγε, διοριζόμενος ή εξυπηρετούμενος δια της τεθλασμένης.
Αυτά, βέβαια, δεν αφορούν ειδικά τον οπαδό του Ολυμπιακού (μην κατσαβιδιαστούμε, χριστουγεννιάτικα). Η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών όλων των ομάδων δεν θα είχαν καμία αντίρρηση, αν είχαν τα μέσα, να εξασφαλίσουν ή να ανεχθούν φαύλες διαιτησίες υπέρ της ομάδας τους. Οπως και δεν είχαν αντίρρηση, όταν είχαν κατά καιρούς τα μέσα αυτά.
Τυχαίνει, απλώς, το ποδόσφαιρο να είναι καθρέπτης μιας κοινωνίας παθογενούς. Τι να φοβηθούμε περισσότερο; Τη χαλαρή μας συνείδηση ή την βαθειά μας υποκρισία, καθώς, μέσα σε όλα αυτά, παριστάνουμε και τους ηθικούς από πάνω. Πετάει ο Δίας κεραυνούς μπας και μας συνετίσει, το χαβά μας εμείς. Μας φταίνε οι άλλοι, τα πάντα, ο εαυτός μας ποτέ. Η προφητεία των Ινκας έχει πιάσει ειδικά για τον τόπο, τα πελώρια κύματα έχουν υψωθεί πάνω από τις πόλεις μας, αλλά εμείς επιμένουμε στους λεβέντικους χορούς μας. Χειρότερα και από Πομπηία. Τουλάχιστον, εκείνοι έκαναν πάρτι την ώρα που ερχότανε η λάβα. Εμείς, ούτε αυτό. Τελειώσανε εκείνοι που κάνανε τα πάρτι, βλέπεις. Ου να χαθούνε. Μας χρωστάνε τα υπόλοιπα.
(pelop.gr)
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο φαρμακοποιός…
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
