2012-03-26 00:45:04
Της effie B.
Σχεδιάστηκε και επανασχεδιάζεται κάθε φορά που η κεντροδεξιά φλερτάρει στα σίγουρα με αυτοδυναμία σε επερχόμενες εκλογές. Μου θυμίζει κάτι σαν το σχέδιο «Ξενοκράτης» που μπαίνει σε εφαρμογή σε έκτακτες περιπτώσεις, μόλις το καμπανάκι των εκλογών σημάνει συναγερμό και η. πλάστιγγα γέρνει δεξιά.
Και είναι σχετικά εύκολο να εφαρμοστεί, αν σκεφτεί κανείς οτι η κεντροδεξιά παλεύει διαρκώς μόνη χωρίς την στήριξη του πάλαι ποτέ κραταιού δεξιού τύπου, ο οποίος εδώ και κάποιες δεκαετίες υπέστη σχεδόν ολοκληρωτικό αφανισμό.
Το σχέδιο πάντα ένα και το ίδιο. Το μοτίβο ίδιο και απαράλλακτο, σε σημείο που να διεγείρει «αισθητικά» το κοινό αίσθημα για έλλειψη πρωτοτυπίας και στοιχειώδους φαντασίας: δημιουργία και φούσκωμα αμφιλεγόμενων «σχηματισμών» στα ύφαλα της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, με σκοπό το «κουτσούρεμα» της απήχησης της και τη στέρηση της αυτοδυναμίας.
Στοιχειοθετείται από:
Ένα πρόσωπο. Διαφορετικό κάθε φορά. Κυρίως όμως πρόθυμο. Που τη δεδομένη χρονική στιγμή αρχίζει και διαφοροποιείται χωρίς σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο και με διάφορες αφορμές διαχωρίζει πλήρως τη θέση του ως την πλήρη ρήξη και τη δημιουργία αυτοτελούς κομματικού προιόντος. Θυμίζουν, «οι εκλεκτοί», μονομάχους ρωμαικών αμφιθεάτρων. Διαλεγμένοι προσεκτικά να διεγείρουν τον όχλο, είναι βολικοί, οι δυστυχείς, μόνον όσο εξυπηρετούν τα συμφέροντα των «συγκλητικών»!
Ακολουθεί η «σπέκουλα». Στοχευμένη και μεθοδευμένη και αυτή. Η «διαφοροποίηση» παρακολουθείται στενά από τα μέσα ενημέρωσης, το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει μόνιμη παρουσία σ΄ αυτά είτε «πιάνοντας στασίδι» στα παράθυρα, είτε «πρώτο τραπέζι πίστα» στα μπλογκς! Σχολιάζεται κάθε εμφάνιση, κάθε κίνηση, κάθε γκριμάτσα, πού έφαγε, τι ήπιε, σε επίπεδο καφενείου και μεσημεριανών, «κουτσομπολίστικα», έτσι για να κρατιέται ζωηρό και έντονο το ενδιαφέρον του κοινού γύρω απο τον νέο «αντιρρησία». Από ανάλυση θέσεων και προγραμματικών δηλώσεων μηδέν. Αναμάσημα κοινότυπων διαμαρτυριών μετά πολλαπλών αρνήσεων. Θέσεις μηδέν! Δεν είναι άλλωστε ώρα για στοχαστικές και εμπεριστατωμένες πολιτικές αναλύσεις και τοποθετήσεις! Σχέδιο εκτελείται!
Και στο τέλος δημοσιεύονται σωρρηδόν σε όλο σχεδόν τον τύπο παραφουσκωμένες δημοσκοπήσεις που δίνουν στον νεότευκτο σχηματισμό, «το νέο κόμμα», θεαματικά ποσοστά αναγάγοντας το μερικές φορές ακόμη και σε πρόταση εξουσίας!
Υπήρξαν και υπάρχουν πολλά παραδείγματα εφαρμογής του σχεδίου.
Κάποια από αυτά τελείως αποτυχημένα. Όπως το πείραμα με τη ΔΗ.ΣΥ., που έδυσε πριν ανατείλλει καν. Το πάλαιψαν, το παίδεψαν, αλλά άνθρακες ο θησαυρός. Σ’ αυτή την περίπτωση μάλλον διάλεξαν μονομάχο που δεν τραβούσε! Τα τέντωναν τα ποσοστά, τα τάνιζαν, αλλά τίποτε. Κολλημένα μονίμως στο 1,5 με 2% παρά την διαρκή παρουσία στα μέσα.
Κάποια άλλα όμως στέφονται με μεγαλύτερη επιτυχία και «παίζουν» για κάποιο καιρό. Όπως για παράδειγμα το ΛΑΟΣ. Έκει έπαιξαν για λίγο πολύ δυνατά. Ποιός δεν θυμάται τα άρθρα-ύμνους σε εφημερίδες εμβέλειας, τις αγιογραφίες σε πρωτοκλασσάτες εκπομπές της τηλεόρασης, τα ιλιγγιώδη ποσοστά των δημοσκοπήσεων που έδωσαν αέρα και κατέλυσαν δραματικά τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις επιβάλλοντας με θεατρικό τρόπο τη λύση Παπαδήμου;
Και ύστερα, στο τέλος, ήρθαν και οι μέλισσες. Να κορφολογήσουν κι αυτές από τους χυμούς μιας κεντροδεξιάς σε πλήρη ανασυγκρότηση και λίγο πριν την αυτοδυναμία: η δημιουργία των Ανεξάρτητων λίγο πριν της εκλογές.
Δημιουργήθηκαν πρώτα ως ανεξάρτητοι και μετά ως Έλληνες.
Προτάσσοντας πρώτα την δική τους ανεξαρτησία από «ασφυκτικούς» κομματικούς κλοιούς που δεν άφηναν χώρο για αρχηγηλίκια και καπετανάτα και δευτευρευόντως ως Έλληνες, ετσι διαμαρτυρόμενοι χωρίς πρόγραμμα! Και για του λόγου το αληθές, πριν καλά-καλά στεγνώσουν οι υπογραφές προσάρτισης, ήρθαν οι έριδες διότι ειναι το εγώ στη μέση.
Και επειδή αυτά τα πρόσκαιρα μορφώματα δεν πατάνε σε στέρεα ιδεολογική βάση παρά μόνο φτιάχνονται στηριζόμενα σε προσωπικότητες με έντονο αρχηγικό ταμπεραμέντο, έχουν από την γέννηση τους σύμφυτα προβλήματα, που γρήγορα τα οδηγούν στην τελική αποδόμηση τους!
Εκεί πρωτίστως βασίζεται και η ολοκλήρωση του σχεδίου δημιουργίας τους. Η διάλυση επέρχεται μόλις ολοκληρωθεί ο σκοπός για τον οποίο σχηματίστηκαν!
Το σκηνικό ίδιο και απαράλλακτο κάθε φορά, αδιάληπτα επαναλαμβανόμενο. Οι εμπλεκόμενοι βεβαίως θα έπρεπε να το είχαν αποστηθήσει αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Το μόρφωμα ξεφουσκώνει όπως ακριβώς φούσκωσε με περισσή ευκολία, φυλλορροώντας ακατάσχετα σε πρόσωπα. Απορίας άξιο η προθυμία των πρωταγωνιστών να παίξουν σ’ ενα έργο με γνωστή αρχή και δύσκολο τέλος.
Και επειδή αυτή τη φορά ο κόσμος της κεντροδεξιάς είναι υποψιασμένος γιατί το έργο το έχει δει κατ’ επανάληψη και το έχει εμπεδώσει, δεν θα «μασήσει». Πολύ περισσότερο επειδή έχει πάθει και έχει μάθει από «συγκλητικούς» που οργανώνουν και «μονομάχους» που εκτελούν.
Έχει αποκωδικοποιήσει άλλωστε τα στημένα παιχνίδια. Και γνωρίζει πως ο θυμός και η δικαιολογημένη οργή του χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά ώστε να στραφεί προς τα εντεταλμένα «αποκόμματα», κατακερματίζοντας το συμπαγές μέτωπο μιας ευρείας κεντροδεξιάς και αποδυναμώνοντας την προοπτική της αυτοδυναμίας.
Ο τόπος μας σήμερα ιδιαίτερα έχει ανάγκη από μιά ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση.
Η αναγκαστική μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου κατέδειξε τα δεινά μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, τον κύριο υπαίτιο της καταστροφής της χώρας.
Οι έλληνες ψηφοφόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η κρίση δεν θα τελειώσει αύριο. Η ψήφος διαμαρτυρίας σε «όμορα αποκόμματα» του «έτσι, χωρίς πρόγραμμα», προκαθορισμένη απο την κρίση και τις αμαρτίες ενός αναγκαστικού Μνημονίου, δεν αποτελούν λύση.
Οι απέλπιδες προσπάθειες κατακερματισμού της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα.
Η προοπτική εξόδου από την κρίση στοχευμένα, με πρόγραμμα και όχι με θυμικές αντιδράσεις ας υπερβεί την απόγνωση και την απελπισία των ψηφοφόρων, και ας δώσουν ελπιδοφόρα λύση σταθερής διακυβέρνησης και διαχείρισης.
Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί αύριο!
http://www.antinews.gr/
Σχεδιάστηκε και επανασχεδιάζεται κάθε φορά που η κεντροδεξιά φλερτάρει στα σίγουρα με αυτοδυναμία σε επερχόμενες εκλογές. Μου θυμίζει κάτι σαν το σχέδιο «Ξενοκράτης» που μπαίνει σε εφαρμογή σε έκτακτες περιπτώσεις, μόλις το καμπανάκι των εκλογών σημάνει συναγερμό και η. πλάστιγγα γέρνει δεξιά.
Και είναι σχετικά εύκολο να εφαρμοστεί, αν σκεφτεί κανείς οτι η κεντροδεξιά παλεύει διαρκώς μόνη χωρίς την στήριξη του πάλαι ποτέ κραταιού δεξιού τύπου, ο οποίος εδώ και κάποιες δεκαετίες υπέστη σχεδόν ολοκληρωτικό αφανισμό.
Το σχέδιο πάντα ένα και το ίδιο. Το μοτίβο ίδιο και απαράλλακτο, σε σημείο που να διεγείρει «αισθητικά» το κοινό αίσθημα για έλλειψη πρωτοτυπίας και στοιχειώδους φαντασίας: δημιουργία και φούσκωμα αμφιλεγόμενων «σχηματισμών» στα ύφαλα της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης, με σκοπό το «κουτσούρεμα» της απήχησης της και τη στέρηση της αυτοδυναμίας.
Στοιχειοθετείται από:
Ένα πρόσωπο. Διαφορετικό κάθε φορά. Κυρίως όμως πρόθυμο. Που τη δεδομένη χρονική στιγμή αρχίζει και διαφοροποιείται χωρίς σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο και με διάφορες αφορμές διαχωρίζει πλήρως τη θέση του ως την πλήρη ρήξη και τη δημιουργία αυτοτελούς κομματικού προιόντος. Θυμίζουν, «οι εκλεκτοί», μονομάχους ρωμαικών αμφιθεάτρων. Διαλεγμένοι προσεκτικά να διεγείρουν τον όχλο, είναι βολικοί, οι δυστυχείς, μόνον όσο εξυπηρετούν τα συμφέροντα των «συγκλητικών»!
Ακολουθεί η «σπέκουλα». Στοχευμένη και μεθοδευμένη και αυτή. Η «διαφοροποίηση» παρακολουθείται στενά από τα μέσα ενημέρωσης, το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει μόνιμη παρουσία σ΄ αυτά είτε «πιάνοντας στασίδι» στα παράθυρα, είτε «πρώτο τραπέζι πίστα» στα μπλογκς! Σχολιάζεται κάθε εμφάνιση, κάθε κίνηση, κάθε γκριμάτσα, πού έφαγε, τι ήπιε, σε επίπεδο καφενείου και μεσημεριανών, «κουτσομπολίστικα», έτσι για να κρατιέται ζωηρό και έντονο το ενδιαφέρον του κοινού γύρω απο τον νέο «αντιρρησία». Από ανάλυση θέσεων και προγραμματικών δηλώσεων μηδέν. Αναμάσημα κοινότυπων διαμαρτυριών μετά πολλαπλών αρνήσεων. Θέσεις μηδέν! Δεν είναι άλλωστε ώρα για στοχαστικές και εμπεριστατωμένες πολιτικές αναλύσεις και τοποθετήσεις! Σχέδιο εκτελείται!
Και στο τέλος δημοσιεύονται σωρρηδόν σε όλο σχεδόν τον τύπο παραφουσκωμένες δημοσκοπήσεις που δίνουν στον νεότευκτο σχηματισμό, «το νέο κόμμα», θεαματικά ποσοστά αναγάγοντας το μερικές φορές ακόμη και σε πρόταση εξουσίας!
Υπήρξαν και υπάρχουν πολλά παραδείγματα εφαρμογής του σχεδίου.
Κάποια από αυτά τελείως αποτυχημένα. Όπως το πείραμα με τη ΔΗ.ΣΥ., που έδυσε πριν ανατείλλει καν. Το πάλαιψαν, το παίδεψαν, αλλά άνθρακες ο θησαυρός. Σ’ αυτή την περίπτωση μάλλον διάλεξαν μονομάχο που δεν τραβούσε! Τα τέντωναν τα ποσοστά, τα τάνιζαν, αλλά τίποτε. Κολλημένα μονίμως στο 1,5 με 2% παρά την διαρκή παρουσία στα μέσα.
Κάποια άλλα όμως στέφονται με μεγαλύτερη επιτυχία και «παίζουν» για κάποιο καιρό. Όπως για παράδειγμα το ΛΑΟΣ. Έκει έπαιξαν για λίγο πολύ δυνατά. Ποιός δεν θυμάται τα άρθρα-ύμνους σε εφημερίδες εμβέλειας, τις αγιογραφίες σε πρωτοκλασσάτες εκπομπές της τηλεόρασης, τα ιλιγγιώδη ποσοστά των δημοσκοπήσεων που έδωσαν αέρα και κατέλυσαν δραματικά τις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις επιβάλλοντας με θεατρικό τρόπο τη λύση Παπαδήμου;
Και ύστερα, στο τέλος, ήρθαν και οι μέλισσες. Να κορφολογήσουν κι αυτές από τους χυμούς μιας κεντροδεξιάς σε πλήρη ανασυγκρότηση και λίγο πριν την αυτοδυναμία: η δημιουργία των Ανεξάρτητων λίγο πριν της εκλογές.
Δημιουργήθηκαν πρώτα ως ανεξάρτητοι και μετά ως Έλληνες.
Προτάσσοντας πρώτα την δική τους ανεξαρτησία από «ασφυκτικούς» κομματικούς κλοιούς που δεν άφηναν χώρο για αρχηγηλίκια και καπετανάτα και δευτευρευόντως ως Έλληνες, ετσι διαμαρτυρόμενοι χωρίς πρόγραμμα! Και για του λόγου το αληθές, πριν καλά-καλά στεγνώσουν οι υπογραφές προσάρτισης, ήρθαν οι έριδες διότι ειναι το εγώ στη μέση.
Και επειδή αυτά τα πρόσκαιρα μορφώματα δεν πατάνε σε στέρεα ιδεολογική βάση παρά μόνο φτιάχνονται στηριζόμενα σε προσωπικότητες με έντονο αρχηγικό ταμπεραμέντο, έχουν από την γέννηση τους σύμφυτα προβλήματα, που γρήγορα τα οδηγούν στην τελική αποδόμηση τους!
Εκεί πρωτίστως βασίζεται και η ολοκλήρωση του σχεδίου δημιουργίας τους. Η διάλυση επέρχεται μόλις ολοκληρωθεί ο σκοπός για τον οποίο σχηματίστηκαν!
Το σκηνικό ίδιο και απαράλλακτο κάθε φορά, αδιάληπτα επαναλαμβανόμενο. Οι εμπλεκόμενοι βεβαίως θα έπρεπε να το είχαν αποστηθήσει αποφεύγοντας τις κακοτοπιές. Το μόρφωμα ξεφουσκώνει όπως ακριβώς φούσκωσε με περισσή ευκολία, φυλλορροώντας ακατάσχετα σε πρόσωπα. Απορίας άξιο η προθυμία των πρωταγωνιστών να παίξουν σ’ ενα έργο με γνωστή αρχή και δύσκολο τέλος.
Και επειδή αυτή τη φορά ο κόσμος της κεντροδεξιάς είναι υποψιασμένος γιατί το έργο το έχει δει κατ’ επανάληψη και το έχει εμπεδώσει, δεν θα «μασήσει». Πολύ περισσότερο επειδή έχει πάθει και έχει μάθει από «συγκλητικούς» που οργανώνουν και «μονομάχους» που εκτελούν.
Έχει αποκωδικοποιήσει άλλωστε τα στημένα παιχνίδια. Και γνωρίζει πως ο θυμός και η δικαιολογημένη οργή του χρησιμοποιούνται αριστοτεχνικά ώστε να στραφεί προς τα εντεταλμένα «αποκόμματα», κατακερματίζοντας το συμπαγές μέτωπο μιας ευρείας κεντροδεξιάς και αποδυναμώνοντας την προοπτική της αυτοδυναμίας.
Ο τόπος μας σήμερα ιδιαίτερα έχει ανάγκη από μιά ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση.
Η αναγκαστική μεταβατική κυβέρνηση Παπαδήμου κατέδειξε τα δεινά μιας μελλοντικής συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ, τον κύριο υπαίτιο της καταστροφής της χώρας.
Οι έλληνες ψηφοφόροι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η κρίση δεν θα τελειώσει αύριο. Η ψήφος διαμαρτυρίας σε «όμορα αποκόμματα» του «έτσι, χωρίς πρόγραμμα», προκαθορισμένη απο την κρίση και τις αμαρτίες ενός αναγκαστικού Μνημονίου, δεν αποτελούν λύση.
Οι απέλπιδες προσπάθειες κατακερματισμού της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα.
Η προοπτική εξόδου από την κρίση στοχευμένα, με πρόγραμμα και όχι με θυμικές αντιδράσεις ας υπερβεί την απόγνωση και την απελπισία των ψηφοφόρων, και ας δώσουν ελπιδοφόρα λύση σταθερής διακυβέρνησης και διαχείρισης.
Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί αύριο!
http://www.antinews.gr/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η επανάσταση τέλειωσε νωρίς στα Τρίκαλα!... Ζήτω τα ούζα
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
