2013-01-04 15:22:07
Η Κατερίνα Στανίση σε μια κατάθεση ψυχής μίλησε στον Γιάννη Βίτσα και στο περιοδικό ΕΓΩ.
Ποια είναι η χειρότερη περιπέτεια που βιώσατε στη ζωή σας;
Βίωσα πολλές στη δουλειά. Οι περισσότερες ήταν βέβαια στα προσωπικά. Αυτά δεν πήγαιναν καλά. Πέρασα επίσης σκληρά παιδικά χρόνια. Θυμάμαι ότι ήρθαμε για πρώτη φορά τα Χριστούγεννά στην Ελλάδα, από τη Γερμανία, επειδή έδιωχναν κόσμο, υπήρχε μεγάλη κρίση. Η μάνα μου ξενοδούλευε και με έπαιρνε μαζί της. Σφουγγάριζα, ήμουν παραδουλεύτρα. Δε θα ξεχάσω ότι ανάλογες ημέρες είχαμε πάει σε μία πολύ καλή κυρία να της καθαρίσουμε το σπίτι. Μας έδωσε παραπάνω χρήματα από εκείνα που έπρεπε να πάρουμε και διάφορα γλυκά. Στην επιστροφή για το σπίτι κρατούσα τη μητέρα μου αγκαζέ στο δρόμο και θυμάμαι ότι ήμασταν τόσο ευτυχισμένες! Αυτά τα λίγα για εμάς ήταν τόσο πολλά. Θέλω να πω μ’ αυτό το παράδειγμα ότι είχα σκληραγωγηθεί στη ζωή από μικρή. Ήμουν μαθημένη στα δύσκολα.
Αντιλαμβάνομαι από το παράδειγμα μας ότι περάσατε περιόδους που δεν είχατε στην κυριολεξία να φάτε.
Ναι. Δεν είχαμε ούτε να φάμε. Ήρθαμε από τη Γερμανία με μία βαλίτσα. Ήμουν όμως δεκαοκτώ ετών και γεμάτη όνειρα. Ευτυχώς ορισμένα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Πολλά απ’ όσα σκεπτόμουν πραγματοποιήθηκαν. Είμαι ένας άνθρωπος που έχω παλέψει πολύ για να καταφέρω πράγματα στη ζωή μου και πόσο μάλλον μέσα σ’ αυτή τη δουλειά, που υπάρχουν ανταγωνισμοί. Εγώ δεν βγήκα στην νύχτα για να κάνω τη ζωή μου. Είχα τη φωνούλα αυτή που ο Θεός μου χάρισε, γιατί αυτά είναι χαρίσματα και πήγα να δουλέψω, να βγάλω το μεροκάματο.
Πονέσατε στη ζωή σας;
Βεβαίως. Έπιασα πολλές φορές πάτο και ξανασηκώθηκα.
Βιώσατε από άνδρες της ζωής σας κακοποίηση. Επειδή σε πολλές γυναίκες έχουν συμβεί ανάλογα γεγονότα εσείς τι θα λέγατε σε κάθε γυναίκα που πέφτει θύμα κακοποίησης;
Είναι πολύ δύσκολο να δώσεις συμβουλή σε τέτοια πράγματα, γιατί δεν ξέρεις πώς είναι η οικογένειά. Αν μια γυναίκα κακοποιείται δεν ξέρεις αν κάθεται γιατί υπάρχει λόγος,αν έχει παιδιά, αν είναι μεγάλη, αν φοβάται μη τυχόν και δεν πατήσει στα πόδια της, αν δεν την πάρουν σε δουλειά. Ξέρω γυναίκες, 40 ετών με εμπειρία στη δουλειά τους,που δεν μπορούν να εργαστούν και αναγκάζονται να σφουγγαρίζουν σπίτια και σκάλες. Ακόμη και εκεί θέλουν τις γυναίκες να είναι ντυμένες σέξι. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Τι έχουν, κανένα μπάρ; Μια γυναίκα που θέλει να ξεφύγει, το σκέπτεται. Που να πάει; Πώς να αφήσει τα βλαστάρια της; Εγώ πήρα τη δύναμη να φύγω από το γάμο μου και τις σχέσεις μου, έπειτα από πολλή σκέψη πολλών ετών και πολύ αγώνα.
Υπήρξε άνδρας που απείλησε την ζωή σας;
Όταν σε χτυπάνε, τρώς συνεχώς ξύλο, δεν ξέρεις από πού να ξεφύγεις, έχεις το φόβο μέσα σου μην τυχόν και φύγεις από το σπίτι γιατί μπορεί να σε σκοτώσει. Ζεις υπό την απειλή. Τέλος πάντων, μάλλον η ζωή μου θα πρέπει να γυριστεί σε ταινία!
Δεν το βάλατε ποτέ κάτω όμως και αυτό είναι σημαντικό.
Προσευχόμουν πολύ. Ο Θεός δεν με άφησε. Δεν είχα φίλους ή φίλες που να μπορώ να μιλήσω. Φοβόμουν μην πούν σε άλλους όσα τους ανέφερα. Δεν είχα έναν άνθρωπο να ανοίξω την καρδιά μου. Τα κρατούσα μέσα μου. Πήρα δύναμη, όμως μέσα μου για να στηριχτώ στα πόδια μου και να φύγω.
Φθάσατε στα όρια της κατάθλιψης;
Έπαθα πολλές φορές κατάθλιψη. Δεν ήξερα τι μου συμβαίνει. Ξέδινα με τη δουλειά. Πήγαινα όπου με ζητούσαν, χωρίς να εξετάσω αν το μαγαζί που θα πάω είναι καλό ή όχι. Δεν έδινα ουσιαστικά σημασία στην πρόταση. Πήγαινα μόνο για να είμαι στον κόσμο, να περάσει η νύχτα να ξημερώσει και μετά να κοιμηθώ. Και μόνο μέσα από την αγάπη του κόσμου ξεπέρασα τα πάντα. Το κοινό με αγάπησε, με στήριξε και με στηρίζει ακόμα.
Δεν αντέχατε αυτό που ζούσατε Δεν άντεχα γι’ αυτό και σκέφθηκα άσχημα πράγματα. Δόξα το Θεό είμαι πάρα πολύ καλά τώρα. Είμαι άνθρωπος βέβαια. Σίγουρα έχω και εγώ τα πάνω και τα κάτω μου, αλλά δε μπορώ να πω ότι έχω ψυχολογικά.
Πηγή: entertv
xespao
Ποια είναι η χειρότερη περιπέτεια που βιώσατε στη ζωή σας;
Βίωσα πολλές στη δουλειά. Οι περισσότερες ήταν βέβαια στα προσωπικά. Αυτά δεν πήγαιναν καλά. Πέρασα επίσης σκληρά παιδικά χρόνια. Θυμάμαι ότι ήρθαμε για πρώτη φορά τα Χριστούγεννά στην Ελλάδα, από τη Γερμανία, επειδή έδιωχναν κόσμο, υπήρχε μεγάλη κρίση. Η μάνα μου ξενοδούλευε και με έπαιρνε μαζί της. Σφουγγάριζα, ήμουν παραδουλεύτρα. Δε θα ξεχάσω ότι ανάλογες ημέρες είχαμε πάει σε μία πολύ καλή κυρία να της καθαρίσουμε το σπίτι. Μας έδωσε παραπάνω χρήματα από εκείνα που έπρεπε να πάρουμε και διάφορα γλυκά. Στην επιστροφή για το σπίτι κρατούσα τη μητέρα μου αγκαζέ στο δρόμο και θυμάμαι ότι ήμασταν τόσο ευτυχισμένες! Αυτά τα λίγα για εμάς ήταν τόσο πολλά. Θέλω να πω μ’ αυτό το παράδειγμα ότι είχα σκληραγωγηθεί στη ζωή από μικρή. Ήμουν μαθημένη στα δύσκολα.
Αντιλαμβάνομαι από το παράδειγμα μας ότι περάσατε περιόδους που δεν είχατε στην κυριολεξία να φάτε.
Ναι. Δεν είχαμε ούτε να φάμε. Ήρθαμε από τη Γερμανία με μία βαλίτσα. Ήμουν όμως δεκαοκτώ ετών και γεμάτη όνειρα. Ευτυχώς ορισμένα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Πολλά απ’ όσα σκεπτόμουν πραγματοποιήθηκαν. Είμαι ένας άνθρωπος που έχω παλέψει πολύ για να καταφέρω πράγματα στη ζωή μου και πόσο μάλλον μέσα σ’ αυτή τη δουλειά, που υπάρχουν ανταγωνισμοί. Εγώ δεν βγήκα στην νύχτα για να κάνω τη ζωή μου. Είχα τη φωνούλα αυτή που ο Θεός μου χάρισε, γιατί αυτά είναι χαρίσματα και πήγα να δουλέψω, να βγάλω το μεροκάματο.
Πονέσατε στη ζωή σας;
Βεβαίως. Έπιασα πολλές φορές πάτο και ξανασηκώθηκα.
Βιώσατε από άνδρες της ζωής σας κακοποίηση. Επειδή σε πολλές γυναίκες έχουν συμβεί ανάλογα γεγονότα εσείς τι θα λέγατε σε κάθε γυναίκα που πέφτει θύμα κακοποίησης;
Είναι πολύ δύσκολο να δώσεις συμβουλή σε τέτοια πράγματα, γιατί δεν ξέρεις πώς είναι η οικογένειά. Αν μια γυναίκα κακοποιείται δεν ξέρεις αν κάθεται γιατί υπάρχει λόγος,αν έχει παιδιά, αν είναι μεγάλη, αν φοβάται μη τυχόν και δεν πατήσει στα πόδια της, αν δεν την πάρουν σε δουλειά. Ξέρω γυναίκες, 40 ετών με εμπειρία στη δουλειά τους,που δεν μπορούν να εργαστούν και αναγκάζονται να σφουγγαρίζουν σπίτια και σκάλες. Ακόμη και εκεί θέλουν τις γυναίκες να είναι ντυμένες σέξι. Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Τι έχουν, κανένα μπάρ; Μια γυναίκα που θέλει να ξεφύγει, το σκέπτεται. Που να πάει; Πώς να αφήσει τα βλαστάρια της; Εγώ πήρα τη δύναμη να φύγω από το γάμο μου και τις σχέσεις μου, έπειτα από πολλή σκέψη πολλών ετών και πολύ αγώνα.
Υπήρξε άνδρας που απείλησε την ζωή σας;
Όταν σε χτυπάνε, τρώς συνεχώς ξύλο, δεν ξέρεις από πού να ξεφύγεις, έχεις το φόβο μέσα σου μην τυχόν και φύγεις από το σπίτι γιατί μπορεί να σε σκοτώσει. Ζεις υπό την απειλή. Τέλος πάντων, μάλλον η ζωή μου θα πρέπει να γυριστεί σε ταινία!
Δεν το βάλατε ποτέ κάτω όμως και αυτό είναι σημαντικό.
Προσευχόμουν πολύ. Ο Θεός δεν με άφησε. Δεν είχα φίλους ή φίλες που να μπορώ να μιλήσω. Φοβόμουν μην πούν σε άλλους όσα τους ανέφερα. Δεν είχα έναν άνθρωπο να ανοίξω την καρδιά μου. Τα κρατούσα μέσα μου. Πήρα δύναμη, όμως μέσα μου για να στηριχτώ στα πόδια μου και να φύγω.
Φθάσατε στα όρια της κατάθλιψης;
Έπαθα πολλές φορές κατάθλιψη. Δεν ήξερα τι μου συμβαίνει. Ξέδινα με τη δουλειά. Πήγαινα όπου με ζητούσαν, χωρίς να εξετάσω αν το μαγαζί που θα πάω είναι καλό ή όχι. Δεν έδινα ουσιαστικά σημασία στην πρόταση. Πήγαινα μόνο για να είμαι στον κόσμο, να περάσει η νύχτα να ξημερώσει και μετά να κοιμηθώ. Και μόνο μέσα από την αγάπη του κόσμου ξεπέρασα τα πάντα. Το κοινό με αγάπησε, με στήριξε και με στηρίζει ακόμα.
Δεν αντέχατε αυτό που ζούσατε Δεν άντεχα γι’ αυτό και σκέφθηκα άσχημα πράγματα. Δόξα το Θεό είμαι πάρα πολύ καλά τώρα. Είμαι άνθρωπος βέβαια. Σίγουρα έχω και εγώ τα πάνω και τα κάτω μου, αλλά δε μπορώ να πω ότι έχω ψυχολογικά.
Πηγή: entertv
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Έρευνα: Το τηλεκοντρόλ μας…τρώει 15 μέρες από τη ζωή μας!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
