2013-01-22 21:55:04
H κατάθλιψη και οι συνέπειές της είναι μία ευδιάκριτη και δυσάρεστη κατάσταση υγείας που επηρεάζει αρνητικά την κοινωνική μας λειτουργικότητα, την οικογενειακή μας ζωή και την επαγγελματική μας απόδοση. Πως αντιμετωπίζεται πέρα από την φαρμακευτική αγωγή;
Σχετικές πληροφορίες δίνει στο Life2day.gr η Ελένη Καβαζίδου - Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, με Ειδικότητα στην Αντισφαίριση (2002-). Μετεκπαίδευση στην Ειδική Φυσική Αγωγή (Χορο/κινησιοθεραπεία) και στη Διατροφή, Msc, PhD. Επιστημονικός συνεργάτης MediDiatrofi.
Για την αντιμετώπιση της, συχνά προτείνεται, πέραν της φαρμακευτικής αγωγής, της κατανάλωσης βοτάνων και άλλων εθιστικών ουσιών, απλά, βελτίωση της διατροφής και αύξηση της κίνησης σε καθημερινή βάση.
Ποιοι, λοιπόν, οι τύποι παρέμβασης από την ιατρική επιστήμη; Ποιες είναι εθιστικές ουσίες; Από τι κινδυνεύω όταν εκτεθώ σε αυτές; Σε ποιες περιπτώσεις είναι αναπόφευκτη και απολύτως απαραίτητη η χρήση τους; Πότε επαφύομαι στις ευεργετικές επιδράσεις μίας υγιεινής διατροφής, ενισχυμένης σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά που ενισχύουν την συναισθηματική αρμονία; Η άθληση είναι απαραίτητη; Και αν ναι, πότε και γιατί;
Πολλά από αυτά τα θέματα έχουν ήδη θιχτεί επανελειμμένως στις ενημερωτικές στήλες του MD. Στο παρόν άρθρο θα δοθεί ένας άξονας αναφοράς, προκειμένου να ορισθούν τα θεμιτά πλαίσια αυτενέργειας και αυτοβελτίωσης της συναισθηματικής μας ισορροπίας και να δύναται η σοφή χρήση της κατακτημένης μας γνώσης σε θέματα κατάθλιψης και τρόπων αντιμετώπισης.
Έως πρόσφατα, ο οργανισμός συνήθως έτεινε να απεκκρίνει το αρνητικό συναισθηματικό ισοζύγιο άμεσα (σε σχέση με το ερέθισμα που το προκαλούσε) σε οργανικά συμπτώματα και παρεκκλίνουσες συμπεριφορές εύκολα αναστρέψιμες και ανώδυνες. Εδώ όμως και πολλές δεκαετίες, με την εδραίωση της «Κοινωνίας του Ανταγωνισμού», η ανάγκη του «τέλειον εστί» σε καθημερινή βάση, μας ώθησε και βαθμιαία μας οδήγησε σε μία ασυνείδητη ή και ενσυνείδητη αυτό-αντίσταση σε αρνητικές φορτίσεις, ώστε να συσσωρεύονται και σε βάθος χρόνου να απεκκρίνονται «ομαδικώς» και «με αφόρητα επιτόκια δυσλειτουργίας» αυτά τα «κύματα αρνητικής ενέργειας», προκαλώντας οξείες μορφές υποτροπής της υγείας, δύσκολα αναστρέψιμες.
Σε βαριές και σοβαρές μορφές κατάθλιψης είναι απαραίτητη η ιατρική παρέμβαση και η φαρμακευτική αγωγή.
Η «κλινική» ψυχοθεραπεία (που εκπροσωπείται από το σώμα των Ψυχοθεραπευτών) και άλλες εναλλακτικές μορφές «συμβατικής» ψυχοθεραπείας (που εκπροσωπείται από άλλους επαγγελματίες διαχείρισης της ψυχικής υγείας), δύναται να συμβάλλουν στην επιτάχυνση της ανάρρωσης, και στη χειρότερη περίπτωση, στη βελτίωση του ψυχοκοινωνικού προφίλ του πάσχοντος. Οι ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις σε βαριάς μορφής κατάθλιψη, είναι μακροχρόνιες, ώστε δεν μπορούν να αντικαταστήσουν και να επιφέρουν το βραχύ ευεργετικό αναμενόμενο της φαρμακοθεραπείας, η οποία επιφέρει θετικές προσαρμογές στο ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα. Για τους πιο αυστηρούς και δριμείς επικριτές της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης και οπαδούς της λαϊκής παράδοσης και του εναλλακτικού οργανικού ανεφοδιασμού, είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι οι κατά κανόνα μακροχρόνιες εναλλακτικές θεραπείες αντιμετώπισης της κατάθλιψης ναι μεν δύναται να επιφέρουν αποτέλεσμα, αλλά μόνο όταν η εξίσωση επίλυσης (του οργανικού προβλήματος) είναι μικροσκελής και ο διαθέσιμος χρόνος – για θεραπεία και ανάρρωση – αρκετός, ειδάλλως τέτοιες επιλογές συνήθως καταλήγουν σε θεραπευτικούς επαναπροσδιορισμούς έως και σε «θεραπευτικά αδιέξοδα».
Σε σοβαρές λοιπόν και βαριές καταστάσεις υγείας απαιτούνται δραστικές, αιφνίδιες και ΚΑΘΕΤΕΣ οργανικές παρεμβάσεις, που συνήθως αποτελούν προϊόντα της αμιγώς δυτικής ιατρικής και επιστήμης. Τέλος, είναι καλό να λαμβάνουμε υπόψη τα κοινωνικά απόβλητα και συμπεριφορικές τοξίνες που προκαλεί ένας συμπεριφορικά νοσούντας: ο πάσχοντας, όσο πιο ισχυρή η επίδρασή του στον κοινωνό του (αδερφό, συνάδελφο, συνεργάτη, φίλο κ.α.) εξωθεί τον δέκτη να αντιγράψει, να μεταφέρει και να πολλαπλασιάσει την όποια «τοξική» συμπεριφορά. Η αντιμετώπιση λοιπόν της ψυχικής υγείας πρέπει να συνοδοιπορεί με σεβασμό της υγείας αλλήλων και προστασία του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.
Όσον αφορά τον ρόλο της διατροφής, με την ευρεία έννοια του όρου, στην γκάμα του κλινικού διατροφολογίου συμπεριλαμβάνονται, από τα φάρμακα έως και η πρωτογενής τροφή (ανεπεξέργαστα λαχανικά, δημητριακά, βότανα κτλ). Όσο πιο βαριά η κατάθλιψη τόσο πιο παρενεργής η φαρμακευτική αγωγή και αποκλίνουσες του μέσου όρου οι διατροφικές συστάσεις, ενώ όσο πιο ήπια η κατάθλιψη, τόσο πιο συμβατικές και ανεκτές από τον οργανισμό οι προτεινόμενες διατροφικές επιλογές. Παραταύτα, αν και η φαρμακευτική και διαιτολογική παρέμβαση είναι ευεργετικές, η αντίσταση του οργανισμού στα φάρμακα, τις θεραπευτικές ουσίες και τα ιαματικά βότανα είναι σε κάθε νεότερο άνθρωπο, πιο έντονη και πιο μόνιμη! Γιατί; Γιατί απλά εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι, λόγω του «νοθευμένου» και «μολυσμένου» που διοχετεύουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις τις καθημερινότητας, της αυθαίρετης εφαρμογής κεκτημένων πληροφοριών (παρά γνώσεων), καθώς και της κατάχρησης της «εύκολης λύσης» (δηλ. φάρμακα), από μικρή κιόλας ηλικία κινδυνοδρομούμε οργανικά σε λανθάνοντα ομοιοδυναμικό ρυθμό (!!!) και λανθάνουσα ομοιοστατική χωροταξία (!!!).
Όσον αφορά την άθληση, η οποία μεταφράζεται ως «οργανωμένη φυσική δραστηριότητα», προτείνεται ανεπιφύλακτα σε κάθε μορφής κατάθλιψη, από την πιο βαριά έως την πιο ήπια μορφή της, καθώς ευθυγραμμίζει και επαναφέρει την ομοιοστασία και την ομοιοδυναμική των εσωτερικών υγρών, ιστών και ευαίσθητων οργάνων μας σε φυσιολογικές ροπές και πλαίσια. Είναι λοιπόν, καταλυτική η επίδρασή της. Σε ήπιας μορφής κατάθλιψη, με η τακτική άθληση επιφέρει -έως και άμεσα- ιδιαίτερα ευεργετικές λειτουργικές προσαρμογές.
Σημαντικό, ότι όσο πιο βαριά είναι η ασθένεια τόσο πιο ελεύθερη και αυτόβουλη (δηλαδή αρεστή στον πάσχοντα) πρέπει να είναι η επιλεχθείσα αθλητική δραστηριότητα. Οι ενδείξεις και αντενδείξεις του τύπου και της έντασης της άθλησης διαφοροποιούνται ανά άτομο και απαιτούν επίβλεψη και καθοδήγηση από ειδικό προσωπικό.
Για την προφύλαξή μας από συναισθηματικές διαταραχές το καλύτερο «πακέτο πρόληψης» είναι ο συνδυασμός υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, χωρίς πολλές καταχρήσεις και διατροφικούς εθισμούς σε συνδυασμό με αυξημένη καθημερινή κινητικότητα μέτριας έντασης.
Επιλογικά, η επιπόλαια διαχείριση της πληροφορίας που καθένας αποσπά από ηλεκτρονικές και έντυπες «Τράπεζες Γνώσης» σε θέματα αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας εκθέτει τον καθένα μας σε επιπόλαια συμπεράσματα και εφαρμογές, ώστε πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες του θεραπευτικού αδιέξοδου, η δε παραπληροφόρηση διευκολύνει την υποταγή μας στο έθνος του «φαίνεσθαι» και αυξάνει τις ευκαιρίες αυτοκαταστροφής μας.
life2day.gr
Σχετικές πληροφορίες δίνει στο Life2day.gr η Ελένη Καβαζίδου - Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, με Ειδικότητα στην Αντισφαίριση (2002-). Μετεκπαίδευση στην Ειδική Φυσική Αγωγή (Χορο/κινησιοθεραπεία) και στη Διατροφή, Msc, PhD. Επιστημονικός συνεργάτης MediDiatrofi.
Για την αντιμετώπιση της, συχνά προτείνεται, πέραν της φαρμακευτικής αγωγής, της κατανάλωσης βοτάνων και άλλων εθιστικών ουσιών, απλά, βελτίωση της διατροφής και αύξηση της κίνησης σε καθημερινή βάση.
Ποιοι, λοιπόν, οι τύποι παρέμβασης από την ιατρική επιστήμη; Ποιες είναι εθιστικές ουσίες; Από τι κινδυνεύω όταν εκτεθώ σε αυτές; Σε ποιες περιπτώσεις είναι αναπόφευκτη και απολύτως απαραίτητη η χρήση τους; Πότε επαφύομαι στις ευεργετικές επιδράσεις μίας υγιεινής διατροφής, ενισχυμένης σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά που ενισχύουν την συναισθηματική αρμονία; Η άθληση είναι απαραίτητη; Και αν ναι, πότε και γιατί;
Πολλά από αυτά τα θέματα έχουν ήδη θιχτεί επανελειμμένως στις ενημερωτικές στήλες του MD. Στο παρόν άρθρο θα δοθεί ένας άξονας αναφοράς, προκειμένου να ορισθούν τα θεμιτά πλαίσια αυτενέργειας και αυτοβελτίωσης της συναισθηματικής μας ισορροπίας και να δύναται η σοφή χρήση της κατακτημένης μας γνώσης σε θέματα κατάθλιψης και τρόπων αντιμετώπισης.
Έως πρόσφατα, ο οργανισμός συνήθως έτεινε να απεκκρίνει το αρνητικό συναισθηματικό ισοζύγιο άμεσα (σε σχέση με το ερέθισμα που το προκαλούσε) σε οργανικά συμπτώματα και παρεκκλίνουσες συμπεριφορές εύκολα αναστρέψιμες και ανώδυνες. Εδώ όμως και πολλές δεκαετίες, με την εδραίωση της «Κοινωνίας του Ανταγωνισμού», η ανάγκη του «τέλειον εστί» σε καθημερινή βάση, μας ώθησε και βαθμιαία μας οδήγησε σε μία ασυνείδητη ή και ενσυνείδητη αυτό-αντίσταση σε αρνητικές φορτίσεις, ώστε να συσσωρεύονται και σε βάθος χρόνου να απεκκρίνονται «ομαδικώς» και «με αφόρητα επιτόκια δυσλειτουργίας» αυτά τα «κύματα αρνητικής ενέργειας», προκαλώντας οξείες μορφές υποτροπής της υγείας, δύσκολα αναστρέψιμες.
Σε βαριές και σοβαρές μορφές κατάθλιψης είναι απαραίτητη η ιατρική παρέμβαση και η φαρμακευτική αγωγή.
Η «κλινική» ψυχοθεραπεία (που εκπροσωπείται από το σώμα των Ψυχοθεραπευτών) και άλλες εναλλακτικές μορφές «συμβατικής» ψυχοθεραπείας (που εκπροσωπείται από άλλους επαγγελματίες διαχείρισης της ψυχικής υγείας), δύναται να συμβάλλουν στην επιτάχυνση της ανάρρωσης, και στη χειρότερη περίπτωση, στη βελτίωση του ψυχοκοινωνικού προφίλ του πάσχοντος. Οι ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις σε βαριάς μορφής κατάθλιψη, είναι μακροχρόνιες, ώστε δεν μπορούν να αντικαταστήσουν και να επιφέρουν το βραχύ ευεργετικό αναμενόμενο της φαρμακοθεραπείας, η οποία επιφέρει θετικές προσαρμογές στο ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα. Για τους πιο αυστηρούς και δριμείς επικριτές της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης και οπαδούς της λαϊκής παράδοσης και του εναλλακτικού οργανικού ανεφοδιασμού, είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι οι κατά κανόνα μακροχρόνιες εναλλακτικές θεραπείες αντιμετώπισης της κατάθλιψης ναι μεν δύναται να επιφέρουν αποτέλεσμα, αλλά μόνο όταν η εξίσωση επίλυσης (του οργανικού προβλήματος) είναι μικροσκελής και ο διαθέσιμος χρόνος – για θεραπεία και ανάρρωση – αρκετός, ειδάλλως τέτοιες επιλογές συνήθως καταλήγουν σε θεραπευτικούς επαναπροσδιορισμούς έως και σε «θεραπευτικά αδιέξοδα».
Σε σοβαρές λοιπόν και βαριές καταστάσεις υγείας απαιτούνται δραστικές, αιφνίδιες και ΚΑΘΕΤΕΣ οργανικές παρεμβάσεις, που συνήθως αποτελούν προϊόντα της αμιγώς δυτικής ιατρικής και επιστήμης. Τέλος, είναι καλό να λαμβάνουμε υπόψη τα κοινωνικά απόβλητα και συμπεριφορικές τοξίνες που προκαλεί ένας συμπεριφορικά νοσούντας: ο πάσχοντας, όσο πιο ισχυρή η επίδρασή του στον κοινωνό του (αδερφό, συνάδελφο, συνεργάτη, φίλο κ.α.) εξωθεί τον δέκτη να αντιγράψει, να μεταφέρει και να πολλαπλασιάσει την όποια «τοξική» συμπεριφορά. Η αντιμετώπιση λοιπόν της ψυχικής υγείας πρέπει να συνοδοιπορεί με σεβασμό της υγείας αλλήλων και προστασία του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος.
Όσον αφορά τον ρόλο της διατροφής, με την ευρεία έννοια του όρου, στην γκάμα του κλινικού διατροφολογίου συμπεριλαμβάνονται, από τα φάρμακα έως και η πρωτογενής τροφή (ανεπεξέργαστα λαχανικά, δημητριακά, βότανα κτλ). Όσο πιο βαριά η κατάθλιψη τόσο πιο παρενεργής η φαρμακευτική αγωγή και αποκλίνουσες του μέσου όρου οι διατροφικές συστάσεις, ενώ όσο πιο ήπια η κατάθλιψη, τόσο πιο συμβατικές και ανεκτές από τον οργανισμό οι προτεινόμενες διατροφικές επιλογές. Παραταύτα, αν και η φαρμακευτική και διαιτολογική παρέμβαση είναι ευεργετικές, η αντίσταση του οργανισμού στα φάρμακα, τις θεραπευτικές ουσίες και τα ιαματικά βότανα είναι σε κάθε νεότερο άνθρωπο, πιο έντονη και πιο μόνιμη! Γιατί; Γιατί απλά εμείς οι σύγχρονοι άνθρωποι, λόγω του «νοθευμένου» και «μολυσμένου» που διοχετεύουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις τις καθημερινότητας, της αυθαίρετης εφαρμογής κεκτημένων πληροφοριών (παρά γνώσεων), καθώς και της κατάχρησης της «εύκολης λύσης» (δηλ. φάρμακα), από μικρή κιόλας ηλικία κινδυνοδρομούμε οργανικά σε λανθάνοντα ομοιοδυναμικό ρυθμό (!!!) και λανθάνουσα ομοιοστατική χωροταξία (!!!).
Όσον αφορά την άθληση, η οποία μεταφράζεται ως «οργανωμένη φυσική δραστηριότητα», προτείνεται ανεπιφύλακτα σε κάθε μορφής κατάθλιψη, από την πιο βαριά έως την πιο ήπια μορφή της, καθώς ευθυγραμμίζει και επαναφέρει την ομοιοστασία και την ομοιοδυναμική των εσωτερικών υγρών, ιστών και ευαίσθητων οργάνων μας σε φυσιολογικές ροπές και πλαίσια. Είναι λοιπόν, καταλυτική η επίδρασή της. Σε ήπιας μορφής κατάθλιψη, με η τακτική άθληση επιφέρει -έως και άμεσα- ιδιαίτερα ευεργετικές λειτουργικές προσαρμογές.
Σημαντικό, ότι όσο πιο βαριά είναι η ασθένεια τόσο πιο ελεύθερη και αυτόβουλη (δηλαδή αρεστή στον πάσχοντα) πρέπει να είναι η επιλεχθείσα αθλητική δραστηριότητα. Οι ενδείξεις και αντενδείξεις του τύπου και της έντασης της άθλησης διαφοροποιούνται ανά άτομο και απαιτούν επίβλεψη και καθοδήγηση από ειδικό προσωπικό.
Για την προφύλαξή μας από συναισθηματικές διαταραχές το καλύτερο «πακέτο πρόληψης» είναι ο συνδυασμός υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, χωρίς πολλές καταχρήσεις και διατροφικούς εθισμούς σε συνδυασμό με αυξημένη καθημερινή κινητικότητα μέτριας έντασης.
Επιλογικά, η επιπόλαια διαχείριση της πληροφορίας που καθένας αποσπά από ηλεκτρονικές και έντυπες «Τράπεζες Γνώσης» σε θέματα αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας εκθέτει τον καθένα μας σε επιπόλαια συμπεράσματα και εφαρμογές, ώστε πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες του θεραπευτικού αδιέξοδου, η δε παραπληροφόρηση διευκολύνει την υποταγή μας στο έθνος του «φαίνεσθαι» και αυξάνει τις ευκαιρίες αυτοκαταστροφής μας.
life2day.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΑΠΟ... ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΤΖΙΜΠΟΥΡ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το μακελειό των κηπουρών...!!!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
