2013-01-28 10:58:03
Γράφει ο Λ. Γαλανός
Επιλέγοντας τη «σκληρή γραμμή» του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης η κυβέρνηση δεν θέλησε να κερδίσει απλά μία μάχη έναντι των απεργών του μετρό ούτε να στείλει ένα απλό μήνυμα ότι οι νόμοι θα εφαρμοστούν ούτε ο σκοπός της ήταν στενά επικοινωνιακός ώστε να κερδίσει στις επόμενες δημοσκοπήσεις μερικές ποσοστιαίες μονάδες από την ικανοποίηση των ταλαιπωρημένων εκατομμυρίων επιβατών, που ξαναμπήκαν στους συρμούς.
Μπορεί φυσικά να ισχύουν όλα τα προηγούμενα. Εκείνο όμως που μέτρησε περισσότερο στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης ήταν ο κίνδυνος για ένα γενικευμένο «μπλακ άουτ» της παραγωγικής διαδικασίας της χώρας μέσα από ένα κύμα συνεχιζόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων με τη συμμετοχή και άλλων επαγγελματικών ομάδων, πέραν των εργαζομένων στις συγκοινωνίες.
Η κυβέρνηση είδε ξαφνικά μπροστά της να ορθώνεται ένας νέος εφιάλτης, πέραν εκείνου της τρομοκρατίας. Αυτόν να χαθεί η δόση από μία κοινωνική έκρηξη, μία πολιτική ή επικοινωνιακή αστοχία, ένα τυχαίο γεγονός. Τα πολλά ανοικτά μέτωπα μπορούν άλλωστε ανά πάσα στιγμή να αποτελέσουν βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του ελληνικού προγράμματος διάσωσης, από την πιστή εκτέλεση του οποίου εξαρτάται η βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας.
Η κοινωνική και εργασιακή ειρήνη θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της δημοσιονομικής επιτυχίας του ελληνικού προγράμματος γι'Α αυτό και στο Μέγαρο Μαξίμου εδώ και μέρες σήμανε «συναγερμός» για το πώς θα διαχειριστεί η κυβέρνηση το ζήτημα των απεργών στο μετρό και στις συγκοινωνίες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η επίταξη των απεργών το απόγευμα της Πέμπτης συνοδεύτηκε με δημόσια παρέμβαση-δήλωση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, προκειμένου να φανεί η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης για την εφαρμογή των νόμων έναντι όλων.
Εκείνο που προβλημάτισε ιδιαίτερα την κυβέρνηση ήταν ο κίνδυνος να υπάρξει γενική παράλυση της συμπιεσμένης άλλωστε παραγωγικής δραστηριότητας (οι συνεχιζόμενες απεργίες στα μέσα μεταφοράς πλήττουν το εμπόριο) και η επέκταση της… φωτιάς που άναψαν οι συνδικαλιστές στις αστικές συγκοινωνίες και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση –πέραν του ανοικτού πολιτικού μετώπου με τον ΣΥΡΙΖΑ– είχε να διαχειριστεί και το επιχειρησιακό σκέλος αντιμετώπισης του φαινομένου της τρομοκρατίας, που δείχνει να αναβιώνει με αποκορύφωμα το τελευταίο «χτύπημα» στο MALL.
Το θέμα είναι πολυδιάστατο και δεν είναι μόνο ζήτημα δημόσιας τάξης καθώς πέραν της ασφάλειας των πολιτών, εκείνο που απασχολεί είναι το ενδεχόμενο να κυριαρχήσει ο φόβος στην ελληνική κοινωνία, κάτι που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή της γενικότερης κοινωνικής συμπεριφοράς των ήδη εξαντλημένων οικονομικά πολιτών από το μνημόνιο (περιορισμός των μετακινήσεων, ακόμη μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης κ.ά.)
express.gr
Επιλέγοντας τη «σκληρή γραμμή» του μέτρου της πολιτικής επιστράτευσης η κυβέρνηση δεν θέλησε να κερδίσει απλά μία μάχη έναντι των απεργών του μετρό ούτε να στείλει ένα απλό μήνυμα ότι οι νόμοι θα εφαρμοστούν ούτε ο σκοπός της ήταν στενά επικοινωνιακός ώστε να κερδίσει στις επόμενες δημοσκοπήσεις μερικές ποσοστιαίες μονάδες από την ικανοποίηση των ταλαιπωρημένων εκατομμυρίων επιβατών, που ξαναμπήκαν στους συρμούς.
Μπορεί φυσικά να ισχύουν όλα τα προηγούμενα. Εκείνο όμως που μέτρησε περισσότερο στην απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης ήταν ο κίνδυνος για ένα γενικευμένο «μπλακ άουτ» της παραγωγικής διαδικασίας της χώρας μέσα από ένα κύμα συνεχιζόμενων απεργιακών κινητοποιήσεων με τη συμμετοχή και άλλων επαγγελματικών ομάδων, πέραν των εργαζομένων στις συγκοινωνίες.
Η κυβέρνηση είδε ξαφνικά μπροστά της να ορθώνεται ένας νέος εφιάλτης, πέραν εκείνου της τρομοκρατίας. Αυτόν να χαθεί η δόση από μία κοινωνική έκρηξη, μία πολιτική ή επικοινωνιακή αστοχία, ένα τυχαίο γεγονός. Τα πολλά ανοικτά μέτωπα μπορούν άλλωστε ανά πάσα στιγμή να αποτελέσουν βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του ελληνικού προγράμματος διάσωσης, από την πιστή εκτέλεση του οποίου εξαρτάται η βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας.
Η κοινωνική και εργασιακή ειρήνη θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της δημοσιονομικής επιτυχίας του ελληνικού προγράμματος γι'Α αυτό και στο Μέγαρο Μαξίμου εδώ και μέρες σήμανε «συναγερμός» για το πώς θα διαχειριστεί η κυβέρνηση το ζήτημα των απεργών στο μετρό και στις συγκοινωνίες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η επίταξη των απεργών το απόγευμα της Πέμπτης συνοδεύτηκε με δημόσια παρέμβαση-δήλωση του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, προκειμένου να φανεί η αποφασιστικότητα της κυβέρνησης για την εφαρμογή των νόμων έναντι όλων.
Εκείνο που προβλημάτισε ιδιαίτερα την κυβέρνηση ήταν ο κίνδυνος να υπάρξει γενική παράλυση της συμπιεσμένης άλλωστε παραγωγικής δραστηριότητας (οι συνεχιζόμενες απεργίες στα μέσα μεταφοράς πλήττουν το εμπόριο) και η επέκταση της… φωτιάς που άναψαν οι συνδικαλιστές στις αστικές συγκοινωνίες και σε άλλες επαγγελματικές ομάδες.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση –πέραν του ανοικτού πολιτικού μετώπου με τον ΣΥΡΙΖΑ– είχε να διαχειριστεί και το επιχειρησιακό σκέλος αντιμετώπισης του φαινομένου της τρομοκρατίας, που δείχνει να αναβιώνει με αποκορύφωμα το τελευταίο «χτύπημα» στο MALL.
Το θέμα είναι πολυδιάστατο και δεν είναι μόνο ζήτημα δημόσιας τάξης καθώς πέραν της ασφάλειας των πολιτών, εκείνο που απασχολεί είναι το ενδεχόμενο να κυριαρχήσει ο φόβος στην ελληνική κοινωνία, κάτι που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αλλαγή της γενικότερης κοινωνικής συμπεριφοράς των ήδη εξαντλημένων οικονομικά πολιτών από το μνημόνιο (περιορισμός των μετακινήσεων, ακόμη μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης κ.ά.)
express.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ακούστε τον Michel Telo σε μια νέα συνεργασία!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
