2013-02-02 22:12:03
Σε έναν τόπο που οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε πάρα πολλές έννοιες,τι σημαίνει άραγε τέχνη ;
Είναι γεγονός πως η ζωή μας άλλαξε και αναμένεται να αλλάξει ακόμα πιο δραματικά το επόμενο διάστημα λόγω της οικονομικής κρίσης,απο την "γενιά των 700 ευρώ" στην γενιά των ποίος ξέρει πόσων ευρώ σε λίγο,μέσα σε μια κοινωνία η οποία έχει χάσει τον προορισμό της εδώ και δεκαετίες η τέχνη δείχνει αποπροσανατολισμένη και αυτή με την σειρά της χαμένη ανάμεσα σε χαμένα κοινωνικά οράματα που δεν ήρθαν ποτέ και στην μοναξιά του ατόμου,μοιάζει πλέον ως ουραγός των εξελίξεων.
Δύστυχως η σημερινή μορφή της,δεν δείχνει καμιά διάθεση περαν των λαμπρών εξαιρέσεων πάντοτε να ασχοληθεί με τα προβλήματα μιάς ολάκερης κοινωνιάς ως σύνολο,ενω το οτιδήποτε εθνικό έχει οχι μόνο πάει στην άκρη αλλά και στιγματιστεί ως "ακραίο" και "φασισμός",η σημερινή τέχνη δείχνει επίσης να αναλώνεται σε χιλιάδες εσωτερικούς μονολόγους και δεν προβάλει ως οδηγός και μια σανίδα σωτηρίας για το σύνολο και έχει πλέον απωλέσει τον βασικό της ρόλο με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Σε μια κοινωνία σε βαθιά κρίση αξιών,αντι - ηρωική,χωρίς πίστη σε αξίες που κάποτε ξεσήκωναν τον κόσμο,η τέχνη δείχνει απλός θεατής και παρατηρητής μιάς κατάστασης που χειροτερεύει απο μέρα σε μέρα,ενώ την ίδια στιγμή σπαταλά τον χρόνο της χαριεντιζόμενη με οτιδήποτε επουσιώδες έχοντας μεταλλαχθεί σε φάντασμα του πρότερου της εαυτού ευαγγελιζόμενη μια ασυδοσία που οι περισσότεροι θεωρούν ελευθερία,απο την ελευθερία στην ελευθεριότητα χωρίς σκοπό το λοιπόν ή μάλλον με σκοπό που δεν είναι κατά πρώτης τόσο προφανής...
Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος Tromaktiko
Είναι γεγονός πως η ζωή μας άλλαξε και αναμένεται να αλλάξει ακόμα πιο δραματικά το επόμενο διάστημα λόγω της οικονομικής κρίσης,απο την "γενιά των 700 ευρώ" στην γενιά των ποίος ξέρει πόσων ευρώ σε λίγο,μέσα σε μια κοινωνία η οποία έχει χάσει τον προορισμό της εδώ και δεκαετίες η τέχνη δείχνει αποπροσανατολισμένη και αυτή με την σειρά της χαμένη ανάμεσα σε χαμένα κοινωνικά οράματα που δεν ήρθαν ποτέ και στην μοναξιά του ατόμου,μοιάζει πλέον ως ουραγός των εξελίξεων.
Δύστυχως η σημερινή μορφή της,δεν δείχνει καμιά διάθεση περαν των λαμπρών εξαιρέσεων πάντοτε να ασχοληθεί με τα προβλήματα μιάς ολάκερης κοινωνιάς ως σύνολο,ενω το οτιδήποτε εθνικό έχει οχι μόνο πάει στην άκρη αλλά και στιγματιστεί ως "ακραίο" και "φασισμός",η σημερινή τέχνη δείχνει επίσης να αναλώνεται σε χιλιάδες εσωτερικούς μονολόγους και δεν προβάλει ως οδηγός και μια σανίδα σωτηρίας για το σύνολο και έχει πλέον απωλέσει τον βασικό της ρόλο με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Σε μια κοινωνία σε βαθιά κρίση αξιών,αντι - ηρωική,χωρίς πίστη σε αξίες που κάποτε ξεσήκωναν τον κόσμο,η τέχνη δείχνει απλός θεατής και παρατηρητής μιάς κατάστασης που χειροτερεύει απο μέρα σε μέρα,ενώ την ίδια στιγμή σπαταλά τον χρόνο της χαριεντιζόμενη με οτιδήποτε επουσιώδες έχοντας μεταλλαχθεί σε φάντασμα του πρότερου της εαυτού ευαγγελιζόμενη μια ασυδοσία που οι περισσότεροι θεωρούν ελευθερία,απο την ελευθερία στην ελευθεριότητα χωρίς σκοπό το λοιπόν ή μάλλον με σκοπό που δεν είναι κατά πρώτης τόσο προφανής...
Πάνος Χατζηγεωργιάδης
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Άφαντος ο Κιμούλη - Aναζητείται για χρέη 200.000 ευρώ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
