2013-02-20 10:08:24
Το 2006, ο Ρομάνο Πρόντι, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ήταν ο ηγέτης του αριστερού συνασπισμού της Ιταλίας.
Οι δημοσκοπήσεις του έδιναν ένα μεγάλο προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τότε πρωθυπουργού, πριν τις γενικές εκλογές. Στο τέλος, ο κ. Πρόντι κέρδισε με 25.000 ψήφους διαφορά, ή 0,1 τοις εκατό του εκλογικού σώματος. Έγινε πρωθυπουργός με την υπόσχεση των μεταρρυθμίσεων, αλλά κατέληξε να κάνει πολύ λίγα. Δύο χρόνια αργότερα, ο κ. Πρόντι έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στην ιταλική Γερουσία. Η κυβέρνησή του κατέρρευσε. Λίγο αργότερα, ο κ. Μπερλουσκόνι επέστρεψε στην εξουσία πανηγυρικά.
Θα μπορούσε αυτό να συμβεί και πάλι - αυτή τη φορά στο Pier Luigi Bersani, ηγέτη των Δημοκρατικών, το κόμμα που σχηματίστηκε για να ενώσει την ιταλική αριστερά μετά την ήττα του κ. Πρόντι το 2008;
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια μικρή πλειοψηφία για τους Δημοκρατικούς στις εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, την Κάτω Βουλή του κοινοβουλίου της Ιταλίας
. Το κόμμα έχει τον τελευταίο καιρό έχει χάσει την στήριξη διαφόρων παραγόντων - συμπεριλαμβανομένων των Πέντε Αστέρων, ριζοσπαστικού κόμματος της αντιπολίτευσης υπό την ηγεσία του Beppe Grillo, ο οποίος υπήρξε εξαιρετικά αποτελεσματικός στην χρήση του διαδικτύου κατά την εκστρατεία του.
Αν ο κ. Bersani κερδίσει την Κάτω Βουλή στις εκλογές, ακόμη και με το μικρότερο των περιθωρίων, θα εξακολουθούν να έχει μια μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λόγω των κανόνων που δίνουν επιπλέον έδρες στο μεγαλύτερο κόμμα. Αλλά για να κυβερνήσει, θα πρέπει, επίσης να έχει και την πλειοψηφία στη Γερουσία, την Άνω Βουλή, όπου το πριμ των ψήφων κατανέμεται σε περιφερειακή βάση.
Αν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, η Ιταλία θα μπορούσε να ζήσει μια εικονική επανάληψη της εμπειρίας Πρόντι. Ο κ. Bersani θα οδηγήσει μια συμμαχία ανόμοιων πολιτικών: το συντηρητικό κ. Monti και τους Χριστιανοδημοκράτες συμμάχους του, που κάποτε κυβερνήσαν με τον κ. Μπερλουσκόνι – ένα σκληρό πυρήνα του παλαιού τύπου σοσιαλιστών εντός των Δημοκρατικών - και το Αριστερό Κόμμα Ελευθερίας και Οικολογίας του Nichi Vendola.
Ο κέντρο-αριστερός συνασπισμός θα αναλάβει τα ηνία στη μέση της χειρότερης ύφεσης που έχει ζήσει η Ιταλία. Κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2012, η ιταλική οικονομία συρρικνώθηκε με ετήσιο ρυθμό 3,6 τοις εκατό, σημειώνοντας την έκτη συνεχόμενη τριμηνιαία πτώση. Η έκταση της μείωσης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος είναι σαφώς το αποτέλεσμα του προϋπολογισμού λιτότητας του 2012 του κ. Monti, που είχε επιβληθεί σε μια οικονομία που βρισκόταν ήδη σε ύφεση. Μία από τις πιο ασφαλείς προβλέψεις που μπορεί κανείς να κάνει για τις ιταλικές εκλογές είναι ότι συνασπισμός του κ. Monti θα έρθει στην τελευταία θέση μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων.
Τι γίνεται με την δεξιά; Ο κ. Μπερλουσκόνι είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς ακτιβιστές στη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Έκλεισε ένα τεράστιο χάσμα στις δημοσκοπήσεις μεταξύ του κόμματος του κ. Bersani μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η δεξιά μπορεί να αναδειχθεί τελικά ως ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Είτε ο κ. Μπερλουσκόνι κερδίδει μια απίθανη νίκη ή η δεξιά θα ανασυνταχθεί και να αναδειχθεί ως ένα ισχυρό κίνημα κατά της λιτότητα, του ευρώ ως αντιπολίτευση σε μια αδύναμη και διχασμένη κυβέρνηση.
Ο κ. Grillo είχε σύμφωνα με ορισμένες απόψεις μια ακόμη πιο αποτελεσματική εκστρατεία. Ήρθε από το πουθενά - ή μάλλον, από την μπλογκόσφαιρα - σε διάστημα λίγων μηνών – και ο ίδιος έχει υποστηρίξει ανοιχτά την αποχώρηση από το ευρώ. Τα μέσα τον υποτιμούν επισημαίνοντας πάντα ότι είναι ένας κωμικός, αλλά να τον απορρίψει κανείς με αυτόν τον τρόπο απλά υποτιμάει την πολιτική οξυδέρκεια του.
Αυτή είναι η εβδομάδα της αλήθειας πριν από τις εκλογές. Το πιθανό αποτέλεσμα είναι μια διασπασμένη πλειοψηφία της κεντροαριστεράς, και μια δεξιά κατά της λιτότητας ίσως και κατά του ευρώ ενωμένη πιθανώς ως αντιπολίτευση. Ωστόσο, αυτό που καθιστά κάθε είδους πρόβλεψη ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι ο ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει. Περιέργως, ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. Ένα αποτέλεσμα-έκπληξη είναι πιθανόν - προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ένας άλλος παράγοντας αβεβαιότητας είναι η αλλαγή του ρόλου των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οι εφημερίδες ιδίως έχουν χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής τους, ενώ οι ιστοσελίδες όπως η linkiesta.it και τα κοινωνικά δίκτυα γίνονται όλο και πιο σημαντικά.
Πριν από λίγους μήνες, υπήρξε μια σύντομη πιθανότητα για μια σημαντική νέα είσοδο στην ιταλική πολιτική σκηνή, όταν ο Matteo Renzi, ο νέος δήμαρχος της Φλωρεντίας, έθεσε ως στόχο να αμφισβητήσει τον κ. Bersani στις προκριματικές εκλογές, και όταν ο κ. Monti δεν είχε ακόμη επιβεβαιώσει το ρόλο του. Η Ιταλία θα μπορούσε σήμερα να αναμένει τη νίκη ενός εκσυγχρονισμένου αριστερού συνδυασμού – μάλλον η μόνη λύση στην Ιταλία που είναι σε θέση να παρέχει το σωστό μείγμα πολιτικής: διαρθρωτική μεταρρύθμιση χωρίς λιτότητα. Ο κ. Bersani, ωστόσο, είχε τον κομματικό μηχανισμό στο πλευρό του και νίκησε τον κ. Renzi. Ο κ. Bersani φαινόταν να είναι μια ασφαλής, λογική επιλογή. Και ο κ. Monti άλλωστε.
Αλλά να θυμάστε, την ίδια εντύπωση έδινε και ο κ. Πρόντι το 2006.
Πηγή / http://www.sofokleous10.gr
Οι δημοσκοπήσεις του έδιναν ένα μεγάλο προβάδισμα έναντι του αντιπάλου του, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, τότε πρωθυπουργού, πριν τις γενικές εκλογές. Στο τέλος, ο κ. Πρόντι κέρδισε με 25.000 ψήφους διαφορά, ή 0,1 τοις εκατό του εκλογικού σώματος. Έγινε πρωθυπουργός με την υπόσχεση των μεταρρυθμίσεων, αλλά κατέληξε να κάνει πολύ λίγα. Δύο χρόνια αργότερα, ο κ. Πρόντι έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης στην ιταλική Γερουσία. Η κυβέρνησή του κατέρρευσε. Λίγο αργότερα, ο κ. Μπερλουσκόνι επέστρεψε στην εξουσία πανηγυρικά.
Θα μπορούσε αυτό να συμβεί και πάλι - αυτή τη φορά στο Pier Luigi Bersani, ηγέτη των Δημοκρατικών, το κόμμα που σχηματίστηκε για να ενώσει την ιταλική αριστερά μετά την ήττα του κ. Πρόντι το 2008;
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια μικρή πλειοψηφία για τους Δημοκρατικούς στις εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, την Κάτω Βουλή του κοινοβουλίου της Ιταλίας
Αν ο κ. Bersani κερδίσει την Κάτω Βουλή στις εκλογές, ακόμη και με το μικρότερο των περιθωρίων, θα εξακολουθούν να έχει μια μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, λόγω των κανόνων που δίνουν επιπλέον έδρες στο μεγαλύτερο κόμμα. Αλλά για να κυβερνήσει, θα πρέπει, επίσης να έχει και την πλειοψηφία στη Γερουσία, την Άνω Βουλή, όπου το πριμ των ψήφων κατανέμεται σε περιφερειακή βάση.
Αν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές, η Ιταλία θα μπορούσε να ζήσει μια εικονική επανάληψη της εμπειρίας Πρόντι. Ο κ. Bersani θα οδηγήσει μια συμμαχία ανόμοιων πολιτικών: το συντηρητικό κ. Monti και τους Χριστιανοδημοκράτες συμμάχους του, που κάποτε κυβερνήσαν με τον κ. Μπερλουσκόνι – ένα σκληρό πυρήνα του παλαιού τύπου σοσιαλιστών εντός των Δημοκρατικών - και το Αριστερό Κόμμα Ελευθερίας και Οικολογίας του Nichi Vendola.
Ο κέντρο-αριστερός συνασπισμός θα αναλάβει τα ηνία στη μέση της χειρότερης ύφεσης που έχει ζήσει η Ιταλία. Κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2012, η ιταλική οικονομία συρρικνώθηκε με ετήσιο ρυθμό 3,6 τοις εκατό, σημειώνοντας την έκτη συνεχόμενη τριμηνιαία πτώση. Η έκταση της μείωσης του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος είναι σαφώς το αποτέλεσμα του προϋπολογισμού λιτότητας του 2012 του κ. Monti, που είχε επιβληθεί σε μια οικονομία που βρισκόταν ήδη σε ύφεση. Μία από τις πιο ασφαλείς προβλέψεις που μπορεί κανείς να κάνει για τις ιταλικές εκλογές είναι ότι συνασπισμός του κ. Monti θα έρθει στην τελευταία θέση μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων κομμάτων.
Τι γίνεται με την δεξιά; Ο κ. Μπερλουσκόνι είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς ακτιβιστές στη σύγχρονη πολιτική ιστορία. Έκλεισε ένα τεράστιο χάσμα στις δημοσκοπήσεις μεταξύ του κόμματος του κ. Bersani μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Η δεξιά μπορεί να αναδειχθεί τελικά ως ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Είτε ο κ. Μπερλουσκόνι κερδίδει μια απίθανη νίκη ή η δεξιά θα ανασυνταχθεί και να αναδειχθεί ως ένα ισχυρό κίνημα κατά της λιτότητα, του ευρώ ως αντιπολίτευση σε μια αδύναμη και διχασμένη κυβέρνηση.
Ο κ. Grillo είχε σύμφωνα με ορισμένες απόψεις μια ακόμη πιο αποτελεσματική εκστρατεία. Ήρθε από το πουθενά - ή μάλλον, από την μπλογκόσφαιρα - σε διάστημα λίγων μηνών – και ο ίδιος έχει υποστηρίξει ανοιχτά την αποχώρηση από το ευρώ. Τα μέσα τον υποτιμούν επισημαίνοντας πάντα ότι είναι ένας κωμικός, αλλά να τον απορρίψει κανείς με αυτόν τον τρόπο απλά υποτιμάει την πολιτική οξυδέρκεια του.
Αυτή είναι η εβδομάδα της αλήθειας πριν από τις εκλογές. Το πιθανό αποτέλεσμα είναι μια διασπασμένη πλειοψηφία της κεντροαριστεράς, και μια δεξιά κατά της λιτότητας ίσως και κατά του ευρώ ενωμένη πιθανώς ως αντιπολίτευση. Ωστόσο, αυτό που καθιστά κάθε είδους πρόβλεψη ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι ο ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός ανθρώπων που δεν έχουν ακόμα αποφασίσει. Περιέργως, ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί κατά τη διάρκεια της εκστρατείας. Ένα αποτέλεσμα-έκπληξη είναι πιθανόν - προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ένας άλλος παράγοντας αβεβαιότητας είναι η αλλαγή του ρόλου των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Οι εφημερίδες ιδίως έχουν χάσει μεγάλο μέρος της επιρροής τους, ενώ οι ιστοσελίδες όπως η linkiesta.it και τα κοινωνικά δίκτυα γίνονται όλο και πιο σημαντικά.
Πριν από λίγους μήνες, υπήρξε μια σύντομη πιθανότητα για μια σημαντική νέα είσοδο στην ιταλική πολιτική σκηνή, όταν ο Matteo Renzi, ο νέος δήμαρχος της Φλωρεντίας, έθεσε ως στόχο να αμφισβητήσει τον κ. Bersani στις προκριματικές εκλογές, και όταν ο κ. Monti δεν είχε ακόμη επιβεβαιώσει το ρόλο του. Η Ιταλία θα μπορούσε σήμερα να αναμένει τη νίκη ενός εκσυγχρονισμένου αριστερού συνδυασμού – μάλλον η μόνη λύση στην Ιταλία που είναι σε θέση να παρέχει το σωστό μείγμα πολιτικής: διαρθρωτική μεταρρύθμιση χωρίς λιτότητα. Ο κ. Bersani, ωστόσο, είχε τον κομματικό μηχανισμό στο πλευρό του και νίκησε τον κ. Renzi. Ο κ. Bersani φαινόταν να είναι μια ασφαλής, λογική επιλογή. Και ο κ. Monti άλλωστε.
Αλλά να θυμάστε, την ίδια εντύπωση έδινε και ο κ. Πρόντι το 2006.
Πηγή / http://www.sofokleous10.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάτρα: Ο Δημήτρης Κοντολάζος στο "Γυάλινο live" - Τιμή φιάλης
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παραιτήθηκε η βουλγαρική κυβέρνηση
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
