«Το Σπίτι του Πολιού», ένα αστέρι στο… Αστέρι

2013-03-04 00:18:03

Στο «Σπίτι του Πολιού» στο μαρτυρικό Αστέρι, δεκαπέντε χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του Ρεθύμνου, έχουν βγει στην κοινή θέα εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες αντικείμενα - ντοκουμέντα, της παραδοσιακής ζωής και της ιστορίας των χωριών του πρώην δήμου Αρκαδίου, καθώς και πλούσιο φωτογραφικό υλικό αλλά και υλικό σπάνιων εγγράφων.

Σ' αυτό τον οικισμό των χωριών του Αρίου, όπως αναφέρει ο Μπουνιαλής, των ογδόντα μόνιμων ανθρώπων, έγιναν την 1η Ιουνίου 1941 οι πρώτες μαζικές εκτελέσεις κατοίκων στην Κρήτη από την εισβολή και επικράτηση των Γερμανών στο νησί. Δυο μέρες μετά την εκτέλεση των δώδεκα ανθρώπων, το Αστέρι παραδόθηκε στις φλόγες από τους ίδιους.

Στο αρχοντικό, λοιπόν, του Γιώργη Πολιουδάκη στο Αστέρι, επί σειρά ετών κοινοτάρχη στο Χαμαλεύρι και δημοτικό παράγοντα στον πρώην δήμο Αρκαδίου, στεγάζεται η ζώσα ιστορία, το παλαιό συγκροτημένο νοικοκυριό της περιοχής και η καθημερινή απασχόληση των κατοίκων στα επαγγέλματα, που το σύνολό τους σχεδόν έσβησε στις μέρες μας Τα αντικείμενα, τα περισσότερα άγνωστα στις νεώτερες γενιές, συγκεντρώθηκαν με ζωντανές τις μνήμες, με αγάπη, μεράκι και σεβασμό από τον κ

. Πολιουδάκη τις τελευταίες δεκαετίες και ταξινομήθηκαν σε χώρους, όπως θα τοποθετούνταν στο παλαιό κρητικό σπίτι. Όμως, η πορεία σ’ αυτό το «άγνωστο για πολλούς» περιβάλλον συνεχίζεται και ο συλλέκτης ανασύροντας τη νοσταλγία τόλμησε μια «βουτιά» στις οικογένειες ολόκληρου του πρώην δήμου Αρκαδίου, ως λεπτομερής και επιμελής δημοτολόγος ερευνώντας και τις λεπτομέρειες, ώστε να αναδείξει το σύνολο των οικογενειών. Δηλαδή πως «ξεφύτρωσαν», πως επεκτάθηκαν και με επαρκή στοιχεία του γενεαλογικού τους δέντρου πως πορεύονται. Πρόκειται για μια χρονοβόρα και επίπονη εργασία…

ΑΓΩΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1980…

Κι αν πριν δεκαετίες ο στόχος ήταν οι επισκέπτες μετά την περιδιάβασή τους στους χώρους να ρουφούν ένα καφέ στο «Σπίτι του Πολιού», στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν καθώς ζητούσαν και «κάτι παραπάνω». Έτσι, το αρχοντικό από το Πάσχα του 2009 που άνοιξε, στεγάζει και ταβέρνα με τα παραδοσιακά εδέσματα της κρητικής κουζίνας.

Η αρχή για να έλθει το σημερινό αποτέλεσμα, μπήκε από τον Γιώργη Πολιουδάκη το 1980: «Ξεκίνησα επιλεκτικά», λέει ο ίδιος στο MadeinCreta, «να μαζεύω κάποια γράμματα, νομίσματα και γραμματόσημα. Όταν είδα ότι τα πράγματα χάνονται, ενώ ήμουν πρόεδρος στην κοινότητα Χαμαλευρίου, εκεί που υπάγεται και το Αστέρι, άρχισα να ασχολούμαι πιο έντονα…»

Επισημαίνει με πόνο ψυχής: «Χάθηκε σπουδαίο υλικό της λαογραφίας και φωτογραφικό υλικό και αντικείμενα αξίας, ξεπουλήθηκαν έναντι ευτελών ποσών σε γυρολόγους ή ανταλλάχτηκαν. Δυστυχώς, είχαμε περάσει ενώ συνέβαιναν αυτά τα φοβερά, στις εποχές της ευμάρειας και αυτή η ευμάρεια οδήγησε πολλούς στην απαξίωση των θησαυρών που κατείχαν και δεν μπορούσαν να το συνειδητοποιήσουν. Και εδώ, αξίζει να πω, συνέπεια αυτών των νοοτροπιών ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας και της παράδοσής μας πετάχτηκε στις χωματερές ως… άχρηστο. Εκεί μάζευα εγώ, απαραιτήτως, μια φορά την εβδομάδα συγκεντρώνοντας υλικό αξίας…» εμπνευστής και δημιουργός του, περιλαμβάνει «όλους τους χώρους που διέθετε το παλιό σπίτι της Κρήτης»και αυτοί ήδη είναι «φορτωμένοι» με πολύτιμα αντικείμενα, τα οποία συγκέντρωνε επί κοντά 35 χρόνια ο κ. Πολιουδάκης. Η πλούσια συλλογή ταξινομήθηκε επιμελώς και κάθε κομμάτι της πήρε τη θέση του εκεί που ταιριάζει, δηλαδή στον ενιαίο χώρο της κουζίνας και της τραπεζαρίας, στο σαλόνι, στο δωμάτιο εργασίας του νοικοκυριού, στην κρεβατοκάμαρα και στο παραδοσιακό καφενείο που φιλοξενεί και την ιστορία του τόπου. Εξωτερικά του αρχοντικού και σε ένα ιδιαίτερο χώρο στεγάζονται με τα εργαλεία τους τα παραδοσιακά επαγγέλματα της περιοχής…

ΕΚΔΙΚΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ…

Και ενώ ο συλλέκτης διέθεσε μεγάλο μέρος της ζωής του για να συγκεντρώσει τα σπάνια εκθέματα, απαρχαιωμένες νομοθεσίες που ισχύουν ακόμη και σήμερα στο Κράτος της πλάκας και της διαφθοράς αρνούνται να χορηγήσουν άδεια σε ιδιώτες και στον κ. Πολιουδάκη για τη νόμιμη λειτουργία ενός μουσείου.

Δηλαδή, εν προκειμένω, τα εκθέματα, όσο σπάνια και αξιόλογα κι αν είναι, θα πρέπει να μείνουν κρυμμένα στις… αποθήκες και να μην εμφανιστούν ποτέ στους ανθρώπους που επιθυμούν να γνωρίσουν την ιστορία και την παράδοση του τόπου τους; Εκδικούμαστε με τον πλέον απαξιωτικό τρόπο την ταυτότητά μας… Δυστυχώς!
madeincreta.gr

VIDEO