2013-03-11 22:42:26
Rick Rozoff ( Stop NATO ) (μτφ. Κριστιάν)
Στις 24 Φεβρουαρίου η πλειοψηφία του κυπριακού κοινοβουλίου ψήφισε για τη ένταξη της χώρας στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (Partnership for Peace, PfP), μια Εταιρική Σχέση του Οργανισμού Συνθήκης Βορείου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ), ένα μεταβατικό μηχανισμό που χρησιμοποιήθηκε για να φέρει τις δώδεκα χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στο κυριαρχούμενο από τις ΗΠΑ στρατιωτικό συνασπισμό στη περίοδο 1999-2009: τη Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία, την Αλβανία και την Κροατία. Η πΓΔΜ θα γινόταν πλήρες μέλος της Συμμαχίας το 2009, μαζί με τους δύο τελευταίους, αλλά δεν έγινε λόγω της παρατεταμένης διαφωνίας για το όνομα με την Ελλάδα.
Η Κύπρος είναι το μόνο μέλος της 27-εθνή Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν είναι ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP), το μόνο μέλος της ΕΕ που δεν χρειαζόταν να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή είναι έξω από την πόρτα του, προκειμένου να γίνει αποδεκτή, και η μόνη ευρωπαϊκή χώρα (εξαιρουμένων των μικροκρατών της Ανδόρας, του Λιχτενστάιν, του Μονακό, του Σαν Μαρίνου και του Βατικανού), η οποία είναι ελεύθερη από τις εμπλοκές του ΝΑΤΟ. Κάθε άλλο κράτος στην ήπειρο η νησί στη Μεσόγειο Θάλασσα είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή του PfP. (Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να καταγράφει τη Ρωσία ως μέλος του δεύτερου και από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ τον περασμένο Νοέμβριο στην Πορτογαλία δραστηριοποιείται και πάλι στο Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας.)
Η ψηφοφορία ακολούθησε κατά μήκος τις γραμμές των κόμματων, με τους 32 βουλευτές όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης να υποστηρίζουν την πρόταση ενώ όλοι οι 17 βουλευτές του κυβερνώντος αριστερού κόμματος ΑΚΕΛ την καταψήφισαν. Βουλευτές από τη δεξιά πτέρυγα του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) - του οποίου ήταν η πρόταση - το κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ) και το Ευρωπαϊκό Κόμμα (ΕΥΡΩΚΟ), οι φιλελεύθεροι Ενωμένοι Δημοκράτες (EDI) και το Κίνημα των Σοσιαλδημοκρατών (ΕΔΕΚ) έκλεισαν τις τάξεις κατά της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, σε μια κίνηση για να, σύμφωνα με τα λόγια μιας κυπριακής εφημερίδας, «αναγκάζουν τη διοίκηση να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη»
. [1]
Πριν από την ψηφοφορία, την οποία οι βουλευτές του ΑΚΕΛ πέτυχαν να αναβληθεί για μια εβδομάδα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου δήλωσε, «Η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και η λήψη αποφάσεων για την εξωτερική πολιτική διασφαλίζονται συνταγματικά ως δικαίωμα της εκτελεστικής εξουσίας». [2]
Η Κύπρος χωρίστηκε σε τουρκικό (βόρειο) και ελληνικό (νότιο) τμήματα μετά την τουρκική στρατιωτική εισβολή του 1974, αν και μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει την βόρεια οντότητα. Η Δημοκρατία της Κύπρου έχει πληθυσμό 800.000 και ένα μόνο νομοθετικό σώμα, την Βουλή των Αντιπροσώπων, και καθώς δεν υπάρχει πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι ταυτόχρονα αρχηγός του κράτους και επικεφαλής της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση κατηγόρησε το ΔΗΣΥ και τους συμμάχους του για παραβίαση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών σε μια προσπάθεια να παρακάμψουν το προνόμιο του προέδρου να αποφασίσει για την εξωτερική πολιτική, και το κυβερνών κόμμα της χώρας, κατήγγειλε την κίνηση ως «πρωτοφανή πολιτικό εκβιασμό».
Το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Άριστος Δαμιανού δήλωσε «υπάρχουν σαφείς αποδείξεις για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην διαίρεση της Κύπρου και αναρωτήθηκε γιατί η ΕΔΕΚ [συνεταίρος του ΑΚΕΛ στον συνασπισμό από το 2008 μέχρι τον Φεβρουάριο 2010], η οποία προεδρεύει της επιτροπής για το Φάκελο της Κύπρου -όπως ονομάζεται η έρευνα για το πραξικόπημα του 1974 και την εισβολή που ακολούθησε - κάθεται στο πλευρό του ΔΗΣΥ για αυτό το θέμα» [3].
Ο Δαμιανού εξέφρασε επίσης την κατηγορία ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ένα μέλος του Πράσινου Κόμματος στο Κοινοβουλίου απείχε στις 24 Φεβρουαρίου) συνωμότησαν πίσω από τις πλάτες των συναδέλφων τους του ΑΚΕΛ για να εισαγάγουν την πρόταση.
Όταν ψηφίστηκε η πρόταση να ενταχθεί στο πρόγραμμα συνεργασίας του ΝΑΤΟ, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανακοίνωσε ότι θα ασκήσει βέτο στην απόφαση, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου εξέδωσε γραπτή δήλωση που ισχυριζόταν ότι « η ένταξη στο πρόγραμμα δεν είναι σύμφωνη με τον όρκο του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια για την επίτευξη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τους αποσχιστές Τουρκοκύπριους για την αποστρατιωτικοποίηση του νησιού». [4]
Την ημέρα της ψηφοφορίας υποστηρικτές του Συμβουλίου Ειρήνης της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων των τουρκικής, αρμενικής και μαρωνιτικής μειονοτήτων της Κύπρου, και όλοι οι 17 εκπρόσωποι του ΑΚΕΛ διαδήλωσαν έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου με πανό που έγραφαν «Όχι στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» και «Όχι Κύπρος στο ΝΑΤΟ, ή ΝΑΤΟ στην Κύπρο». Ο πρώην δήμαρχος της Αμμοχώστου (σήμερα στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρος όπου το μέλος του ΝΑΤΟ Τουρκία διατηρεί 30.000 στρατιώτες) Γιαννάκης Σκορδής ζήτησε η Κύπρος να μην έχει καμία σχέση με την «δολοφονική οργάνωση, στα χέρια της οποίας η Κύπρος υποφέρει και συνεχίζει να υποφέρει». [5]
Οι διαδηλωτές παρέδωσαν ψήφισμα στον Πρόεδρο της Βουλής Μάριο Καρογιάν (ΔΗΚΟ), το οποίο περίγραφε την πορεία να συρθεί η Κύπρος στο «φιλοπόλεμο ΝΑΤΟ» ως μια πράξη «προδοσίας».
Πρόσθεσε: «Απαιτούμε τον άμεσο τερματισμό των προσπαθειών για την ένταξη στο στρατιωτικό στρατόπεδο εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την τραγωδία της Κύπρου. Απαιτούμε σεβασμό για τους θανόντες του πραξικοπήματος και της εισβολής, σεβασμό για τους επαναστάτες, σεβασμό ως προς ό, τι οι πρόσφυγες και οι εγκλωβισμένοι έχουν υποστεί, σεβασμό στους αγνοουμένους μας». [6]
Ο τοπικός τύπος τότε ανέφερε ότι ο πρόεδρος θα «φέρει την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο, καθώς ο ίδιος πιστεύει ότι η απόφαση του Κοινοβουλίου παραβιάζει το Σύνταγμα». [7]
Η κοινοβουλευτική δράση του περασμένου μήνα, είναι το αποκορύφωμα πολλών ετών σε μια συντονισμένη εκστρατεία του ΔΗΣΥ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να ενσωματωθεί το τελευταίο πραγματικά ουδέτερο ευρωπαϊκό έθνος στο παγκόσμιο στρατιωτικό πλέγμα Πεντάγωνο-ΝΑΤΟ.
Πριν από έξι χρόνια, ο Καναδός Στρατηγός Raymond Henault (σήμερα συνταξιούχος), τότε πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, είχε πει, σχετικά με την «στρατηγική σημασία της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο», ότι «το ΝΑΤΟ έχει μια πολύ ανοιχτή πολιτική για τις χώρες που θέλουν να συνεργαστούν μαζί του και η Κύπρος θα μπορούσε να είναι μια από αυτές, εάν το αποφασίσει». [8]
Τον Ιανουάριο του 2009 ο ΔΗΣΥ εντάθηκε τις προσπάθειες για να φέρει τη Κύπρο στον PfP, κερδίζοντας την υποστήριξη του ΕΥΡΩΚΟ:
«Με το επιχείρημα ότι η Κύπρος είναι το μόνο μέλος της ΕΕ που δεν έχει ενταχθεί, ο ΔΗΣΥ προσπαθεί να σφυρηλατήσει συμμαχίες με άλλα κόμματα που υποστηρίζουν την ένταξη της. Εν τω μεταξύ, το ΑΚΕΛ είναι ανένδοτο στη θέση του ότι η είσοδος στον PfP δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Κύπρου», ιδιαίτερα ενώ οι ειρηνευτικές συνομιλίες [για την επανένωση του νησιού] βρίσκονται σε εξέλιξη». [9]
Εκείνη την εποχή ο ηγέτης του ΑΚΕΛ Δαμιανού ανάλυσε τις αντιρρήσεις του κυβερνώντος κόμματος της χώρας σε μια εταιρική σχέση με τον μοναδικό στρατιωτικό συνασπισμό του κόσμου, αυτό τον συνασπισμό που έχει εξαπολύσει ανοιχτό πόλεμο από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη έως την Νότια Ασία:
«Το ΑΚΕΛ αντιτίθεται για τρεις βασικούς λόγους. Κατ 'αρχάς, είμαστε τώρα σε μια περίοδο διαπραγματεύσεων για την επίλυση του προβλήματος της Κύπρου, και η αποστρατικοποίηση είναι μια βασική παράμετρος αυτής της λύσης.
«Θα δίναμε επομένως λάθος μηνύματα στη διεθνή κοινότητα, αν την ίδια στιγμή θα αρχίσαμε διαπραγματεύσεις για είσοδο σε μια στρατιωτική οργάνωση.
«Δεύτερον, θα πρέπει να αναλύσουμε και τις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις, τις δυνατότητές μας ως μικρό κράτος, και ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξουμε σε τέτοιο οργανισμό. Το σώμα αυτό λειτουργεί ως πύλη προς το ΝΑΤΟ, όπου η Τουρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.
«Τρίτον, δεν πρέπει να ξεχνάμε το ρόλο που έπαιξε το ΝΑΤΟ στην Κύπρο, στα γεγονότα του 1974».
Και πρόσθεσε: «Πράγματι, στα εννέα από τα δέκα νέα κράτη-μέλη που προσχώρησαν στην ΕΕ στη διεύρυνση του 2004, χορηγήθηκε η ένταξη στην ΕΕ με την προϋπόθεση ότι θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Εμείς δεν υποχρεωθήκαμε να το κάνουμε αυτό επειδή τα συμφέροντά μας είναι διαφορετικά και επιδιώκουμε μια λύση χωρίς στρατούς». [10]
Όσο αφορά τον ισχυρισμό ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη στην ΕΕ -ήτοι, ότι μέσω του ελέγχου του στρατιωτικού μπλοκ οι ΗΠΑ προσδιορίζουν πραγματικά ποίος εισέρχεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση- ο υπουργός άμυνας της μετα-«Επανάστασης Twitter» (2009) της Μολδαβίας Valeriu Marinuta , την περασμένη εβδομάδα, επιβεβαίωσε ότι «η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι ζωτικής σημασίας για την απόκτηση ημερομηνίας ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και ότι «Κατά κανόνα ... οι χώρες εντάσονται πρώτα στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση». [11]
Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ τόνισε επίσης ότι «το ΝΑΤΟ και ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη έχουν συμμετείχει σε στρατιωτικές αποστολές που δεν είχαν επιβληθεί ως κυρώσεις από τα Ηνωμένα Έθνη, όπως ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και τα πρώτα στάδια του πολέμου στο Ιράκ.
«Καθώς αγωνιζόμαστε για μια λύση με βάση το Διεθνές Δίκαιο, δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μια οργάνωση που παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες». [12]
Όλα τα δώδεκα νέα μέλη του ΝΑΤΟ (ορισμένα από αυτά ακόμα στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη) - Αλβανία, Βουλγαρία, Κροατία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία- ανέπτυξαν στρατεύματα στο Ιράκ μετά την εισβολή των ΗΠΑ του 2003 και σήμερα όλα έχουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν που υπηρετούν υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ.
Οι παρούσες χώρες στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Βοσνία, η Γεωργία, το Καζακστάν, η πΓΔΜ, η Μολδαβία και η Ουκρανία παρέχουν επίσης στις ΗΠΑ στρατεύματα για το Ιράκ και όλες, εκτός από τη Μολδαβία (προς το παρόν), έχουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν.
Τα υποψήφια μέλη για τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία, το Μαυροβούνιο (το οποίο έγινε ανεξάρτητο κράτος το 2006), η Σουηδία και η Ελβετία έχουν ανατεθεί επίσης στρατεύματα στη Διεθνή Δύναμη Βοήθειας για την Ασφάλεια του ΝΑΤΟ, ένα ονομαστικό ποσό στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά με τη Σουηδία που παρέχει 500 στρατιώτες και η Φινλανδία 200.
Η Γεωργία έχει 950 στρατιώτες στο θέατρο του πολέμου στο Αφγανιστάν και είχε 2.000 στο Ιράκ το 2008, το τρίτο μεγαλύτερο εθνικό στράτευμα κατά το χρόνο έως ότου οι ΗΠΑ τους έστειλαν πίσω σπίτι για τον πόλεμο των πέντε ημερών με τη Ρωσία τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Πριν από δύο χρόνια το ΑΚΕΛ προειδοποίησε επίσης για τους κινδύνους της συμμετοχής στον PfP σε σχέση με έναν άλλο πόλεμο -την 78μερή βομβαρδιστική εκστρατεία πρώτα από τις ΗΠΑ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999- υπενθυμίζοντας ότι «κατά τη διάρκεια της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο, η Αλβανία και η πΓΔΜ είχαν χρησιμοποιήσει ένα μηχανισμό που προβλέπεται στο έγγραφο-πλαίσιο του PfP, ο οποίος καλεί τους εταίρους να ειδοποιούν τον οργανισμό, όταν αντιλαμβάνονται μια άμεση απειλή για την εδαφική του ακεραιότητα, την πολιτική ανεξαρτησία ή την ασφάλεια». [13] Δηλαδή, και ας πουν το αντίθετο το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, όλα τα μέλη του PfP υποχρεώνονται de facto από το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε απειλή, πραγματική ή σκηνοθετημένη, σε βάρος άλλου μέλους. Ή εταίρου.
Ένα σχόλιο στον κυπριακό Τύπο πριν από δύο χρόνια πλαισίωνε τη προοπτική της ένταξης στον PfP με τον παρακάτω τρόπο:
«Επικαλέστε με ιδεαλιστή, αλλά φαίνεται λίγο αντιφατικό το γεγονός ότι ένα νησί το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, θα εξακολουθήσει να θέλει να θέτει τον εαυτό του στη γραμμή του πυρός για κάθε πιθανό μελλοντικό πόλεμο στην περιοχή.
«Η Κύπρος θα μπορούσε εύκολα να γίνει η Ελβετία της Μέσης Ανατολής, μετά μια ειρηνική λύση για το Cy Prob [Πρόβλημα της Κύπρου] και την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του νησιού». [14]
Ο προαναφερόμενος κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου ζήτησε μόλις τώρα πληροφορίες από τη Βρετανία σχετικά με τα σχέδια για την ανάπτυξη των μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter Typhoon σε μία από τις δύο στρατιωτικές βάσεις που το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να διατηρεί στη Κύπρο, αυτή στο Ακρωτήρι, για χρήση εναντίον της Λιβύης. (Η βάση και αυτή στη Δεκέλεια αναφέρονται ως βρετανικό υπερπόντιο έδαφος και Κυρίαρχη Περιοχή των Βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει αναφερθεί στις βάσεις ως «αποικιοκρατική κηλίδα αίματος».)
Στις 20 Φεβρουαρίου 2009, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της ΕΕ συμπλήρωσε την ώθηση του ΔΗΣΥ να προσληφθεί το έθνος στον PfP στη Κύπρο χαρακτηρίζοντας «το πρόβλημα της Κύπρου ως σημαντικό εμπόδιο στις σχέσεις ΕΕ-ΝΑΤΟ» και «αποδοκίμασε» το γεγονός ότι συνέχισε να «εμποδίζει άσχημα την ανάπτυξη της συνεργασίας ΕΕ-ΝΑΤΟ». «Κάλεσε περεταίρω την κυβέρνηση της Κύπρου να ενταχθεί στην εταιρική σχέση του ΝΑΤΟ, τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP). "
Η πρώτη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το ΝΑΤΟ κατήγγειλε το γεγονός «ότι μόνο έξι κράτη μέλη της ΕΕ δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Από αυτά, μόνο ένα, η Κύπρος, δεν έχει διμερείς σχέσεις με το ΝΑΤΟ μέσω του προγράμματος του PfP».
Ο Αδάμος Αδάμου, ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, είπε ότι η έκθεση ήταν «μια παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μιας κυρίαρχης χώρας, ζητώντας να συμμετάσχει σε μια οργάνωση που δεν έχει καμία υποχρέωση να ενταχθεί». [15]
Ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο οποίος αντικατέστησε τον Δημήτρη Χριστόφια σε αυτόν τον ρόλο, μετά που ο τελευταίος εξελέγη πρόεδρος το 2008, κατηγόρησε την μετά βίας εγκεκριμένη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου -293 ψήφοι υπέρ, 283 κατά και 60 αποχές- η οποία «περιλαμβάνει μια ρήτρα που εισάχθηκε από τον Κύπριο Ευρωβουλευτή Γιαννάκη Μάτση [μέλος του ΔΗΣΥ και τότε μέλος του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος] ζητώντας από την κυπριακή κυβέρνηση να ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP) του ΝΑΤΟ».
Ο Κυπριανού χαρακτήρισε τη δράση του Μάτση και τους συναδέλφους βουλευτές του ΔΗΣΥ «απαράδεκτη και ανήθικη» και περιέγραψε το ΝΑΤΟ ως «μια επιθετική οργάνωση που έχει διασκορπίσει το θάνατο και την καταστροφή σε πολλές γωνιές του κόσμου» και εκείνο που «παραβιάζει συνεχώς το διεθνές δίκαιο και το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ τόνισε επίσης ότι οι υποχρεώσεις των μελών του PfP συμπεριλαμβάνουν την υποβολή των σχεδίων άμυνας και των προϋπολογισμών τους προς όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, προσθέτοντας: «Εάν αυτό δεν ενοχλεί κάποιους ανθρώπους, θα πρέπει να το πόυνε ανοιχτά στον κυπριακό λαό».
Όσον αφορά το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο κ. Κυπριανού δήλωσε: «Είναι απαράδεκτο για μια δημοκρατική χώρα, που λειτουργεί με τελεία δημοκρατική βάση, να δει την κυριαρχία της σε κίνδυνο και να δεχθεί απόψεις που επιβάλλονται από το εξωτερικό, από όπου και να προέρχεται αυτή η άποψη». [16]
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ήταν εξίσου σταθερός απορρίπτοντας το αίτημα να ενταχθεί η Κύπρος στο πρόγραμμα PfP του ΝΑΤΟ και «αναφερόμενος στις αποφάσεις που πάρθηκαν από τους πρώην προέδρους Τάσσο Παπαδόπουλο και Γλαύκο Κληρίδη να μην υποβάλουν αίτηση για ένταξη στο PfP, αναρωτήθηκε γιατί η κυβέρνησή του καλείται τώρα να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο PfP». [17]
Τον Απρίλιο του 2009, οι βουλευτές του ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ στο κοινοβούλιο συγκέντρωσαν την πλειοψηφία για να περάσουν ένα ψήφισμα ζητώντας από την κυβέρνηση να ενταχθεί η χώρα στο PfP.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου καταδίκασε την κίνηση, χαρακτηρίζοντας τον PfP ως «προθάλαμο» για πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ, και ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΕΛ κ. Κυπριανού είπε ότι κάθε συνεταιρισμό με το ΝΑΤΟ θα έθετε ανεπανόρθωτα σε κίνδυνο την επίτευξη μιας δίκαιης λύσης στο κυπριακό πρόβλημα, προσθέτοντας:
«Παραμένουμε δεσμευμένοι στη θέση μας για αποστρατιωτικοποίηση του νησιού. Επιμένουμε στην υπεράσπιση της υπόθεσης της Κύπρου με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
«Είμαστε ανένδοτοι ότι δεν πρέπει να δέσουμε τους εαυτούς ως τελευταίο βαγόνι του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα έθνη πρέπει να βασίζουν τη συμπεριφορά τους στο διεθνές δίκαιο και όχι στο δίκαιο του «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». [18]
Συμμετέχοντας στο PfP θα ασκηθεί πίεση έτσι ώστε η Κύπρος να τιμήσει τις υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ -και μέσω του ΝΑΤΟ στις ΗΠΑ- με παροχή στρατευμάτων για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και την παροχή υποστήριξης για την Επιχείρηση Active Endeavor του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο Θάλασσα και την επιχείρηση Operation Ocean Shield στα ανοικτά του Κέρατος της Αφρική. Αν είχε η Κύπρος γίνει μέλος πριν από δύο χρόνια όπως το προωθούν ο ΔΗΣΥ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μπορεί αυτή τη στιγμή να να είχαμε συρθεί σε σχέδια για στρατιωτική επέμβαση κατά της Λιβύης.
Θα έπρεπε να αναμένουμε να φιλοξενήσουμε πλοία και υποβρύχια που είναι ενταγμένα στον Έκτο Στόλο των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και στις ομάδες επίθεσης (το αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower επισκέφθηκε τη Κύπρο το 2006) που διέρχονται από το στενό του Γιβραλτάρ προς το Κανάλι του Σουέζ για επιχειρήσεις στο Κέρας της Αφρικής και για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Ως εταίρος του ΝΑΤΟ, η Κύπρος δεν θα είναι σε θέση να αρνηθεί στη Συμμαχία και στις ΗΠΑ η χρήση και η αναβάθμιση στρατιωτικών βάσεων -πεζικό, αεροπορικές και ναυτικές- και θα χρησιμοποιηθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για το σύστημα αναχαίτισης πυραύλων που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και το Νότιο Καύκασο, αρχικά σε σχέση με τα αμερικανικά πολεμικά πλοία κατηγορίας Aegis με το με κοινούς πυραύλους αναχαίτισης-3 του είδους που ήδη έχει αναπτυχθεί στην περιοχή της Μεσογείου.
Η Κύπρος, τα νότια της Τουρκίας και τα δυτικά της Συρίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας που επιτρέπει το ΝΑΤΟ να ελέγχει ολόκληρη τη θάλασσα.
Κάθε άλλο ευρωπαϊκό έθνος που συνορεύει με ή είναι στη θάλασσα είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή του PfP: η Αλβανία, η Βρετανία (μέσω του Γιβραλτάρ), η Κροατία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Σλοβενία, η Ισπανία και η Τουρκία στο ΝΑΤΟ και η Βοσνία, η Μάλτα (η οποία αποσύρθηκε το 1996 και επανήλθε το 2008) και το Μαυροβούνιο στο PfP. Στη Βοσνία και το Μαυροβούνιο δόθηκαν προηγμένα νατοϊκά ατομικά σχέδια δράσης του Συνεταιρισμού, στο Μαυροβούνιο μόνο δύο χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του. Και οι δύο χώρες έχουν τώρα ένα σχέδιο δράσης μέλους, το τελευταίο στάδιο πριν από την πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Όλα τα αφρικανικά κράτη της Μεσογείου με εξαίρεση τη Λιβύη είναι μέλη της ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης Διάλογου του ΝΑΤΟ: Αλγερία, Αίγυπτο, Μαρόκο και Τυνησία. Μια νέα κυβέρνηση στη Λιβύη, που θα τοποθετηθεί ειδικά μετά από μια στρατιωτική επέμβαση του ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, αναμένεται να ενταχθεί στο Μεσογειακό Διάλογο.
Το Ισραήλ είναι το κύριο μέλος του εν λόγω προγράμματος, αφήνοντας μόνο τον Λίβανο (κάτω από πενταετή ναυτικό αποκλεισμό που επιβάλλεται από κράτη του ΝΑΤΟ), τη Λιβύη και τη Συρία μεταξύ των μεσογειακών παράκτιων χωρών που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ και των προγραμμάτων συνεργασίας του. (Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν ήταν στο Ισραήλ τον περασμένο μήνα, όπου συζήτησε την ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, ως μέρος ενός μελλοντικού ισραηλοπαλαιστινιακού ειρηνευτικού σχεδίου, το οποίο σημαίνει πρώτα την αποστολή τους στη Λωρίδα της Γάζας).
Η μικρή και νησιωτική Κύπρος είναι προς το παρόν η τελευταία αντίσταση στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να παγιώσει τον έλεγχο πάνω από την Ευρώπη και τη λεκάνη της Μεσογείου.
Σημειώσεις
1) Cyprus Mail, February19, 2011
2) Ibid
3) Ibid
4) Associated Press, February24, 2011
5) Cyprus Mail, February25, 2011
6) Ibid
7) Famagusta Gazette, February25, 2011
8) Kathimerini, December 5, 2005
9) Cyprus Mail, January28, 2009
10) Ibid
11) Radio Free Europe/RadioLiberty, February 24, 2011
12) Cyprus Mail, January28, 2009
13) Ibid
14) Haji Mike, Fromthe sublime tothe ridiculous
Cyprus Mail, February21, 2009
15) Cyprus Mail, February21, 2009
16) Ibid
17) Famagusta Gazette, February23, 2009
18) Cyprus Mail, April3, 2009
nsnbc international
InfoGnomon
Στις 24 Φεβρουαρίου η πλειοψηφία του κυπριακού κοινοβουλίου ψήφισε για τη ένταξη της χώρας στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (Partnership for Peace, PfP), μια Εταιρική Σχέση του Οργανισμού Συνθήκης Βορείου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ), ένα μεταβατικό μηχανισμό που χρησιμοποιήθηκε για να φέρει τις δώδεκα χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στο κυριαρχούμενο από τις ΗΠΑ στρατιωτικό συνασπισμό στη περίοδο 1999-2009: τη Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία, την Αλβανία και την Κροατία. Η πΓΔΜ θα γινόταν πλήρες μέλος της Συμμαχίας το 2009, μαζί με τους δύο τελευταίους, αλλά δεν έγινε λόγω της παρατεταμένης διαφωνίας για το όνομα με την Ελλάδα.
Η Κύπρος είναι το μόνο μέλος της 27-εθνή Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν είναι ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP), το μόνο μέλος της ΕΕ που δεν χρειαζόταν να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ ή είναι έξω από την πόρτα του, προκειμένου να γίνει αποδεκτή, και η μόνη ευρωπαϊκή χώρα (εξαιρουμένων των μικροκρατών της Ανδόρας, του Λιχτενστάιν, του Μονακό, του Σαν Μαρίνου και του Βατικανού), η οποία είναι ελεύθερη από τις εμπλοκές του ΝΑΤΟ. Κάθε άλλο κράτος στην ήπειρο η νησί στη Μεσόγειο Θάλασσα είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή του PfP. (Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να καταγράφει τη Ρωσία ως μέλος του δεύτερου και από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ τον περασμένο Νοέμβριο στην Πορτογαλία δραστηριοποιείται και πάλι στο Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας.)
Η ψηφοφορία ακολούθησε κατά μήκος τις γραμμές των κόμματων, με τους 32 βουλευτές όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης να υποστηρίζουν την πρόταση ενώ όλοι οι 17 βουλευτές του κυβερνώντος αριστερού κόμματος ΑΚΕΛ την καταψήφισαν. Βουλευτές από τη δεξιά πτέρυγα του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ) - του οποίου ήταν η πρόταση - το κεντρώο Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ) και το Ευρωπαϊκό Κόμμα (ΕΥΡΩΚΟ), οι φιλελεύθεροι Ενωμένοι Δημοκράτες (EDI) και το Κίνημα των Σοσιαλδημοκρατών (ΕΔΕΚ) έκλεισαν τις τάξεις κατά της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, σε μια κίνηση για να, σύμφωνα με τα λόγια μιας κυπριακής εφημερίδας, «αναγκάζουν τη διοίκηση να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη»
Πριν από την ψηφοφορία, την οποία οι βουλευτές του ΑΚΕΛ πέτυχαν να αναβληθεί για μια εβδομάδα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου δήλωσε, «Η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και η λήψη αποφάσεων για την εξωτερική πολιτική διασφαλίζονται συνταγματικά ως δικαίωμα της εκτελεστικής εξουσίας». [2]
Η Κύπρος χωρίστηκε σε τουρκικό (βόρειο) και ελληνικό (νότιο) τμήματα μετά την τουρκική στρατιωτική εισβολή του 1974, αν και μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει την βόρεια οντότητα. Η Δημοκρατία της Κύπρου έχει πληθυσμό 800.000 και ένα μόνο νομοθετικό σώμα, την Βουλή των Αντιπροσώπων, και καθώς δεν υπάρχει πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι ταυτόχρονα αρχηγός του κράτους και επικεφαλής της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση κατηγόρησε το ΔΗΣΥ και τους συμμάχους του για παραβίαση της αρχής της διάκρισης των εξουσιών σε μια προσπάθεια να παρακάμψουν το προνόμιο του προέδρου να αποφασίσει για την εξωτερική πολιτική, και το κυβερνών κόμμα της χώρας, κατήγγειλε την κίνηση ως «πρωτοφανή πολιτικό εκβιασμό».
Το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Άριστος Δαμιανού δήλωσε «υπάρχουν σαφείς αποδείξεις για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην διαίρεση της Κύπρου και αναρωτήθηκε γιατί η ΕΔΕΚ [συνεταίρος του ΑΚΕΛ στον συνασπισμό από το 2008 μέχρι τον Φεβρουάριο 2010], η οποία προεδρεύει της επιτροπής για το Φάκελο της Κύπρου -όπως ονομάζεται η έρευνα για το πραξικόπημα του 1974 και την εισβολή που ακολούθησε - κάθεται στο πλευρό του ΔΗΣΥ για αυτό το θέμα» [3].
Ο Δαμιανού εξέφρασε επίσης την κατηγορία ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ένα μέλος του Πράσινου Κόμματος στο Κοινοβουλίου απείχε στις 24 Φεβρουαρίου) συνωμότησαν πίσω από τις πλάτες των συναδέλφων τους του ΑΚΕΛ για να εισαγάγουν την πρόταση.
Όταν ψηφίστηκε η πρόταση να ενταχθεί στο πρόγραμμα συνεργασίας του ΝΑΤΟ, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ανακοίνωσε ότι θα ασκήσει βέτο στην απόφαση, και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου εξέδωσε γραπτή δήλωση που ισχυριζόταν ότι « η ένταξη στο πρόγραμμα δεν είναι σύμφωνη με τον όρκο του Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια για την επίτευξη μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τους αποσχιστές Τουρκοκύπριους για την αποστρατιωτικοποίηση του νησιού». [4]
Την ημέρα της ψηφοφορίας υποστηρικτές του Συμβουλίου Ειρήνης της Κύπρου, συμπεριλαμβανομένων των τουρκικής, αρμενικής και μαρωνιτικής μειονοτήτων της Κύπρου, και όλοι οι 17 εκπρόσωποι του ΑΚΕΛ διαδήλωσαν έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου με πανό που έγραφαν «Όχι στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» και «Όχι Κύπρος στο ΝΑΤΟ, ή ΝΑΤΟ στην Κύπρο». Ο πρώην δήμαρχος της Αμμοχώστου (σήμερα στην Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρος όπου το μέλος του ΝΑΤΟ Τουρκία διατηρεί 30.000 στρατιώτες) Γιαννάκης Σκορδής ζήτησε η Κύπρος να μην έχει καμία σχέση με την «δολοφονική οργάνωση, στα χέρια της οποίας η Κύπρος υποφέρει και συνεχίζει να υποφέρει». [5]
Οι διαδηλωτές παρέδωσαν ψήφισμα στον Πρόεδρο της Βουλής Μάριο Καρογιάν (ΔΗΚΟ), το οποίο περίγραφε την πορεία να συρθεί η Κύπρος στο «φιλοπόλεμο ΝΑΤΟ» ως μια πράξη «προδοσίας».
Πρόσθεσε: «Απαιτούμε τον άμεσο τερματισμό των προσπαθειών για την ένταξη στο στρατιωτικό στρατόπεδο εκείνων που είναι υπεύθυνοι για την τραγωδία της Κύπρου. Απαιτούμε σεβασμό για τους θανόντες του πραξικοπήματος και της εισβολής, σεβασμό για τους επαναστάτες, σεβασμό ως προς ό, τι οι πρόσφυγες και οι εγκλωβισμένοι έχουν υποστεί, σεβασμό στους αγνοουμένους μας». [6]
Ο τοπικός τύπος τότε ανέφερε ότι ο πρόεδρος θα «φέρει την απόφαση στο Ανώτατο Δικαστήριο, καθώς ο ίδιος πιστεύει ότι η απόφαση του Κοινοβουλίου παραβιάζει το Σύνταγμα». [7]
Η κοινοβουλευτική δράση του περασμένου μήνα, είναι το αποκορύφωμα πολλών ετών σε μια συντονισμένη εκστρατεία του ΔΗΣΥ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ να ενσωματωθεί το τελευταίο πραγματικά ουδέτερο ευρωπαϊκό έθνος στο παγκόσμιο στρατιωτικό πλέγμα Πεντάγωνο-ΝΑΤΟ.
Πριν από έξι χρόνια, ο Καναδός Στρατηγός Raymond Henault (σήμερα συνταξιούχος), τότε πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, είχε πει, σχετικά με την «στρατηγική σημασία της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο», ότι «το ΝΑΤΟ έχει μια πολύ ανοιχτή πολιτική για τις χώρες που θέλουν να συνεργαστούν μαζί του και η Κύπρος θα μπορούσε να είναι μια από αυτές, εάν το αποφασίσει». [8]
Τον Ιανουάριο του 2009 ο ΔΗΣΥ εντάθηκε τις προσπάθειες για να φέρει τη Κύπρο στον PfP, κερδίζοντας την υποστήριξη του ΕΥΡΩΚΟ:
«Με το επιχείρημα ότι η Κύπρος είναι το μόνο μέλος της ΕΕ που δεν έχει ενταχθεί, ο ΔΗΣΥ προσπαθεί να σφυρηλατήσει συμμαχίες με άλλα κόμματα που υποστηρίζουν την ένταξη της. Εν τω μεταξύ, το ΑΚΕΛ είναι ανένδοτο στη θέση του ότι η είσοδος στον PfP δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Κύπρου», ιδιαίτερα ενώ οι ειρηνευτικές συνομιλίες [για την επανένωση του νησιού] βρίσκονται σε εξέλιξη». [9]
Εκείνη την εποχή ο ηγέτης του ΑΚΕΛ Δαμιανού ανάλυσε τις αντιρρήσεις του κυβερνώντος κόμματος της χώρας σε μια εταιρική σχέση με τον μοναδικό στρατιωτικό συνασπισμό του κόσμου, αυτό τον συνασπισμό που έχει εξαπολύσει ανοιχτό πόλεμο από τη Νοτιοανατολική Ευρώπη έως την Νότια Ασία:
«Το ΑΚΕΛ αντιτίθεται για τρεις βασικούς λόγους. Κατ 'αρχάς, είμαστε τώρα σε μια περίοδο διαπραγματεύσεων για την επίλυση του προβλήματος της Κύπρου, και η αποστρατικοποίηση είναι μια βασική παράμετρος αυτής της λύσης.
«Θα δίναμε επομένως λάθος μηνύματα στη διεθνή κοινότητα, αν την ίδια στιγμή θα αρχίσαμε διαπραγματεύσεις για είσοδο σε μια στρατιωτική οργάνωση.
«Δεύτερον, θα πρέπει να αναλύσουμε και τις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις, τις δυνατότητές μας ως μικρό κράτος, και ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξουμε σε τέτοιο οργανισμό. Το σώμα αυτό λειτουργεί ως πύλη προς το ΝΑΤΟ, όπου η Τουρκία διαδραματίζει σημαντικό ρόλο.
«Τρίτον, δεν πρέπει να ξεχνάμε το ρόλο που έπαιξε το ΝΑΤΟ στην Κύπρο, στα γεγονότα του 1974».
Και πρόσθεσε: «Πράγματι, στα εννέα από τα δέκα νέα κράτη-μέλη που προσχώρησαν στην ΕΕ στη διεύρυνση του 2004, χορηγήθηκε η ένταξη στην ΕΕ με την προϋπόθεση ότι θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Εμείς δεν υποχρεωθήκαμε να το κάνουμε αυτό επειδή τα συμφέροντά μας είναι διαφορετικά και επιδιώκουμε μια λύση χωρίς στρατούς». [10]
Όσο αφορά τον ισχυρισμό ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη στην ΕΕ -ήτοι, ότι μέσω του ελέγχου του στρατιωτικού μπλοκ οι ΗΠΑ προσδιορίζουν πραγματικά ποίος εισέρχεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση- ο υπουργός άμυνας της μετα-«Επανάστασης Twitter» (2009) της Μολδαβίας Valeriu Marinuta , την περασμένη εβδομάδα, επιβεβαίωσε ότι «η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι ζωτικής σημασίας για την απόκτηση ημερομηνίας ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και ότι «Κατά κανόνα ... οι χώρες εντάσονται πρώτα στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση». [11]
Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ τόνισε επίσης ότι «το ΝΑΤΟ και ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη έχουν συμμετείχει σε στρατιωτικές αποστολές που δεν είχαν επιβληθεί ως κυρώσεις από τα Ηνωμένα Έθνη, όπως ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και τα πρώτα στάδια του πολέμου στο Ιράκ.
«Καθώς αγωνιζόμαστε για μια λύση με βάση το Διεθνές Δίκαιο, δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε σε μια οργάνωση που παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες». [12]
Όλα τα δώδεκα νέα μέλη του ΝΑΤΟ (ορισμένα από αυτά ακόμα στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη) - Αλβανία, Βουλγαρία, Κροατία, Δημοκρατία της Τσεχίας, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία και Σλοβενία- ανέπτυξαν στρατεύματα στο Ιράκ μετά την εισβολή των ΗΠΑ του 2003 και σήμερα όλα έχουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν που υπηρετούν υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ.
Οι παρούσες χώρες στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Βοσνία, η Γεωργία, το Καζακστάν, η πΓΔΜ, η Μολδαβία και η Ουκρανία παρέχουν επίσης στις ΗΠΑ στρατεύματα για το Ιράκ και όλες, εκτός από τη Μολδαβία (προς το παρόν), έχουν στρατεύματα στο Αφγανιστάν.
Τα υποψήφια μέλη για τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, η Αυστρία, η Φινλανδία, η Ιρλανδία, το Μαυροβούνιο (το οποίο έγινε ανεξάρτητο κράτος το 2006), η Σουηδία και η Ελβετία έχουν ανατεθεί επίσης στρατεύματα στη Διεθνή Δύναμη Βοήθειας για την Ασφάλεια του ΝΑΤΟ, ένα ονομαστικό ποσό στις περισσότερες περιπτώσεις, αλλά με τη Σουηδία που παρέχει 500 στρατιώτες και η Φινλανδία 200.
Η Γεωργία έχει 950 στρατιώτες στο θέατρο του πολέμου στο Αφγανιστάν και είχε 2.000 στο Ιράκ το 2008, το τρίτο μεγαλύτερο εθνικό στράτευμα κατά το χρόνο έως ότου οι ΗΠΑ τους έστειλαν πίσω σπίτι για τον πόλεμο των πέντε ημερών με τη Ρωσία τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Πριν από δύο χρόνια το ΑΚΕΛ προειδοποίησε επίσης για τους κινδύνους της συμμετοχής στον PfP σε σχέση με έναν άλλο πόλεμο -την 78μερή βομβαρδιστική εκστρατεία πρώτα από τις ΗΠΑ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999- υπενθυμίζοντας ότι «κατά τη διάρκεια της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο, η Αλβανία και η πΓΔΜ είχαν χρησιμοποιήσει ένα μηχανισμό που προβλέπεται στο έγγραφο-πλαίσιο του PfP, ο οποίος καλεί τους εταίρους να ειδοποιούν τον οργανισμό, όταν αντιλαμβάνονται μια άμεση απειλή για την εδαφική του ακεραιότητα, την πολιτική ανεξαρτησία ή την ασφάλεια». [13] Δηλαδή, και ας πουν το αντίθετο το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, όλα τα μέλη του PfP υποχρεώνονται de facto από το άρθρο 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε απειλή, πραγματική ή σκηνοθετημένη, σε βάρος άλλου μέλους. Ή εταίρου.
Ένα σχόλιο στον κυπριακό Τύπο πριν από δύο χρόνια πλαισίωνε τη προοπτική της ένταξης στον PfP με τον παρακάτω τρόπο:
«Επικαλέστε με ιδεαλιστή, αλλά φαίνεται λίγο αντιφατικό το γεγονός ότι ένα νησί το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί για αιώνες, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, θα εξακολουθήσει να θέλει να θέτει τον εαυτό του στη γραμμή του πυρός για κάθε πιθανό μελλοντικό πόλεμο στην περιοχή.
«Η Κύπρος θα μπορούσε εύκολα να γίνει η Ελβετία της Μέσης Ανατολής, μετά μια ειρηνική λύση για το Cy Prob [Πρόβλημα της Κύπρου] και την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του νησιού». [14]
Ο προαναφερόμενος κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου ζήτησε μόλις τώρα πληροφορίες από τη Βρετανία σχετικά με τα σχέδια για την ανάπτυξη των μαχητικά αεροσκάφη Eurofighter Typhoon σε μία από τις δύο στρατιωτικές βάσεις που το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να διατηρεί στη Κύπρο, αυτή στο Ακρωτήρι, για χρήση εναντίον της Λιβύης. (Η βάση και αυτή στη Δεκέλεια αναφέρονται ως βρετανικό υπερπόντιο έδαφος και Κυρίαρχη Περιοχή των Βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει αναφερθεί στις βάσεις ως «αποικιοκρατική κηλίδα αίματος».)
Στις 20 Φεβρουαρίου 2009, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της ΕΕ συμπλήρωσε την ώθηση του ΔΗΣΥ να προσληφθεί το έθνος στον PfP στη Κύπρο χαρακτηρίζοντας «το πρόβλημα της Κύπρου ως σημαντικό εμπόδιο στις σχέσεις ΕΕ-ΝΑΤΟ» και «αποδοκίμασε» το γεγονός ότι συνέχισε να «εμποδίζει άσχημα την ανάπτυξη της συνεργασίας ΕΕ-ΝΑΤΟ». «Κάλεσε περεταίρω την κυβέρνηση της Κύπρου να ενταχθεί στην εταιρική σχέση του ΝΑΤΟ, τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP). "
Η πρώτη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το ΝΑΤΟ κατήγγειλε το γεγονός «ότι μόνο έξι κράτη μέλη της ΕΕ δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ. Από αυτά, μόνο ένα, η Κύπρος, δεν έχει διμερείς σχέσεις με το ΝΑΤΟ μέσω του προγράμματος του PfP».
Ο Αδάμος Αδάμου, ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, είπε ότι η έκθεση ήταν «μια παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μιας κυρίαρχης χώρας, ζητώντας να συμμετάσχει σε μια οργάνωση που δεν έχει καμία υποχρέωση να ενταχθεί». [15]
Ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, ο οποίος αντικατέστησε τον Δημήτρη Χριστόφια σε αυτόν τον ρόλο, μετά που ο τελευταίος εξελέγη πρόεδρος το 2008, κατηγόρησε την μετά βίας εγκεκριμένη έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου -293 ψήφοι υπέρ, 283 κατά και 60 αποχές- η οποία «περιλαμβάνει μια ρήτρα που εισάχθηκε από τον Κύπριο Ευρωβουλευτή Γιαννάκη Μάτση [μέλος του ΔΗΣΥ και τότε μέλος του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος] ζητώντας από την κυπριακή κυβέρνηση να ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP) του ΝΑΤΟ».
Ο Κυπριανού χαρακτήρισε τη δράση του Μάτση και τους συναδέλφους βουλευτές του ΔΗΣΥ «απαράδεκτη και ανήθικη» και περιέγραψε το ΝΑΤΟ ως «μια επιθετική οργάνωση που έχει διασκορπίσει το θάνατο και την καταστροφή σε πολλές γωνιές του κόσμου» και εκείνο που «παραβιάζει συνεχώς το διεθνές δίκαιο και το Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».
Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ τόνισε επίσης ότι οι υποχρεώσεις των μελών του PfP συμπεριλαμβάνουν την υποβολή των σχεδίων άμυνας και των προϋπολογισμών τους προς όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, προσθέτοντας: «Εάν αυτό δεν ενοχλεί κάποιους ανθρώπους, θα πρέπει να το πόυνε ανοιχτά στον κυπριακό λαό».
Όσον αφορά το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο κ. Κυπριανού δήλωσε: «Είναι απαράδεκτο για μια δημοκρατική χώρα, που λειτουργεί με τελεία δημοκρατική βάση, να δει την κυριαρχία της σε κίνδυνο και να δεχθεί απόψεις που επιβάλλονται από το εξωτερικό, από όπου και να προέρχεται αυτή η άποψη». [16]
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας ήταν εξίσου σταθερός απορρίπτοντας το αίτημα να ενταχθεί η Κύπρος στο πρόγραμμα PfP του ΝΑΤΟ και «αναφερόμενος στις αποφάσεις που πάρθηκαν από τους πρώην προέδρους Τάσσο Παπαδόπουλο και Γλαύκο Κληρίδη να μην υποβάλουν αίτηση για ένταξη στο PfP, αναρωτήθηκε γιατί η κυβέρνησή του καλείται τώρα να υποβάλει αίτηση για ένταξη στο PfP». [17]
Τον Απρίλιο του 2009, οι βουλευτές του ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ στο κοινοβούλιο συγκέντρωσαν την πλειοψηφία για να περάσουν ένα ψήφισμα ζητώντας από την κυβέρνηση να ενταχθεί η χώρα στο PfP.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου καταδίκασε την κίνηση, χαρακτηρίζοντας τον PfP ως «προθάλαμο» για πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ, και ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΕΛ κ. Κυπριανού είπε ότι κάθε συνεταιρισμό με το ΝΑΤΟ θα έθετε ανεπανόρθωτα σε κίνδυνο την επίτευξη μιας δίκαιης λύσης στο κυπριακό πρόβλημα, προσθέτοντας:
«Παραμένουμε δεσμευμένοι στη θέση μας για αποστρατιωτικοποίηση του νησιού. Επιμένουμε στην υπεράσπιση της υπόθεσης της Κύπρου με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
«Είμαστε ανένδοτοι ότι δεν πρέπει να δέσουμε τους εαυτούς ως τελευταίο βαγόνι του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών. Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα έθνη πρέπει να βασίζουν τη συμπεριφορά τους στο διεθνές δίκαιο και όχι στο δίκαιο του «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». [18]
Συμμετέχοντας στο PfP θα ασκηθεί πίεση έτσι ώστε η Κύπρος να τιμήσει τις υποχρεώσεις της στο ΝΑΤΟ -και μέσω του ΝΑΤΟ στις ΗΠΑ- με παροχή στρατευμάτων για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και την παροχή υποστήριξης για την Επιχείρηση Active Endeavor του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο Θάλασσα και την επιχείρηση Operation Ocean Shield στα ανοικτά του Κέρατος της Αφρική. Αν είχε η Κύπρος γίνει μέλος πριν από δύο χρόνια όπως το προωθούν ο ΔΗΣΥ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μπορεί αυτή τη στιγμή να να είχαμε συρθεί σε σχέδια για στρατιωτική επέμβαση κατά της Λιβύης.
Θα έπρεπε να αναμένουμε να φιλοξενήσουμε πλοία και υποβρύχια που είναι ενταγμένα στον Έκτο Στόλο των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και στις ομάδες επίθεσης (το αεροπλανοφόρο USS Dwight D. Eisenhower επισκέφθηκε τη Κύπρο το 2006) που διέρχονται από το στενό του Γιβραλτάρ προς το Κανάλι του Σουέζ για επιχειρήσεις στο Κέρας της Αφρικής και για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Ως εταίρος του ΝΑΤΟ, η Κύπρος δεν θα είναι σε θέση να αρνηθεί στη Συμμαχία και στις ΗΠΑ η χρήση και η αναβάθμιση στρατιωτικών βάσεων -πεζικό, αεροπορικές και ναυτικές- και θα χρησιμοποιηθεί από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για το σύστημα αναχαίτισης πυραύλων που αναπτύσσεται στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και το Νότιο Καύκασο, αρχικά σε σχέση με τα αμερικανικά πολεμικά πλοία κατηγορίας Aegis με το με κοινούς πυραύλους αναχαίτισης-3 του είδους που ήδη έχει αναπτυχθεί στην περιοχή της Μεσογείου.
Η Κύπρος, τα νότια της Τουρκίας και τα δυτικά της Συρίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας που επιτρέπει το ΝΑΤΟ να ελέγχει ολόκληρη τη θάλασσα.
Κάθε άλλο ευρωπαϊκό έθνος που συνορεύει με ή είναι στη θάλασσα είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή του PfP: η Αλβανία, η Βρετανία (μέσω του Γιβραλτάρ), η Κροατία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Σλοβενία, η Ισπανία και η Τουρκία στο ΝΑΤΟ και η Βοσνία, η Μάλτα (η οποία αποσύρθηκε το 1996 και επανήλθε το 2008) και το Μαυροβούνιο στο PfP. Στη Βοσνία και το Μαυροβούνιο δόθηκαν προηγμένα νατοϊκά ατομικά σχέδια δράσης του Συνεταιρισμού, στο Μαυροβούνιο μόνο δύο χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του. Και οι δύο χώρες έχουν τώρα ένα σχέδιο δράσης μέλους, το τελευταίο στάδιο πριν από την πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Όλα τα αφρικανικά κράτη της Μεσογείου με εξαίρεση τη Λιβύη είναι μέλη της ευρωμεσογειακής εταιρικής σχέσης Διάλογου του ΝΑΤΟ: Αλγερία, Αίγυπτο, Μαρόκο και Τυνησία. Μια νέα κυβέρνηση στη Λιβύη, που θα τοποθετηθεί ειδικά μετά από μια στρατιωτική επέμβαση του ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, αναμένεται να ενταχθεί στο Μεσογειακό Διάλογο.
Το Ισραήλ είναι το κύριο μέλος του εν λόγω προγράμματος, αφήνοντας μόνο τον Λίβανο (κάτω από πενταετή ναυτικό αποκλεισμό που επιβάλλεται από κράτη του ΝΑΤΟ), τη Λιβύη και τη Συρία μεταξύ των μεσογειακών παράκτιων χωρών που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ και των προγραμμάτων συνεργασίας του. (Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν ήταν στο Ισραήλ τον περασμένο μήνα, όπου συζήτησε την ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ, ως μέρος ενός μελλοντικού ισραηλοπαλαιστινιακού ειρηνευτικού σχεδίου, το οποίο σημαίνει πρώτα την αποστολή τους στη Λωρίδα της Γάζας).
Η μικρή και νησιωτική Κύπρος είναι προς το παρόν η τελευταία αντίσταση στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να παγιώσει τον έλεγχο πάνω από την Ευρώπη και τη λεκάνη της Μεσογείου.
Σημειώσεις
1) Cyprus Mail, February19, 2011
2) Ibid
3) Ibid
4) Associated Press, February24, 2011
5) Cyprus Mail, February25, 2011
6) Ibid
7) Famagusta Gazette, February25, 2011
8) Kathimerini, December 5, 2005
9) Cyprus Mail, January28, 2009
10) Ibid
11) Radio Free Europe/RadioLiberty, February 24, 2011
12) Cyprus Mail, January28, 2009
13) Ibid
14) Haji Mike, Fromthe sublime tothe ridiculous
Cyprus Mail, February21, 2009
15) Cyprus Mail, February21, 2009
16) Ibid
17) Famagusta Gazette, February23, 2009
18) Cyprus Mail, April3, 2009
nsnbc international
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκτός Στερεάς τα Κέντρα Υποστήριξης για τα ΑΜΕΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΕΙΤΕ: Εντυπωσιακή διαδρομή πατινάζ πάνω σε λίμνη!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
