2013-03-22 11:32:03
Γράφει ο Ανδρέας Μαζαράκης, Δ/ντής Καρδιολογικής Κλινικής, Πρόεδρος ΝΟ.Δ.Ε. Ν.Δ. Ν. Αχαΐας
Το να βρεθεί στην ανάγκη το Ελληνικό Έθνος και να αναζητήσει βοήθεια από τη Δύση είναι κάτι που έχει ρίζες, βαθειά μέσα στο χρόνο. Είναι ένα γεγονός που δεν φαίνεται να είναι ούτε σύγχρονο ούτε συγκυριακό.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους θα διαπιστώσουμε ότι οι ''ηγέτες'' αυτού του τόπου πάντα πίστευαν ότι οι διάφορες απειλές εναντίον του Έθνους, της ακεραιότητας του, αλλά και η ίδια η πολιτική του υπόσταση δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς τη βοήθεια της Δύσης.
Επισκοπώντας την πορεία του Έθνους μας, τους τελευταίους οκτώ και πλέον αιώνες της ύπαρξής του, ανακαλύπτουμε έκπληκτοι ότι η έννοια της ανάγκης για βοήθεια, ήταν πάντα παρούσα και πάντα ''αναγκαία''. Η ανάγκη αυτή παρουσιαζόταν πάντα από τους ηγεμόνες και τους ''επαϊοντες'' ως η μόνη διέξοδος από την κρίση και ως η αναπόφευκτη λύση για την σωτηρία της Πατρίδας. Στον αντίποδα βρισκόταν από τότε το λαϊκό αίσθημα, που διαισθανόταν ότι η βοήθεια δεν ήταν προϊόν φιλελληνικής προσφοράς ούτε από τους δανειστές, ούτε από τους ''εταίρους'', αλλ' ούτε και από τους ''συμμάχους''. Κι αυτό γεννούσε αντιδράσεις και σαφή επιθετικότητα.
Η κερδοσκοπία ήταν πάντα έκδηλη και προφανής και σχεδόν πάντα ενυπήρχε από τους δανειστές και ένα αίσθημα υπεροψίας και αλαζονείας, που η ερμηνεία του χρήζει ιδιαίτερης μελέτης.
Στις σημερινές συνθήκες τίποτα δεν φαίνεται καινούργιο ή διαφορετικό. Το πανάρχαιο ερώτημα ''Υποταγή στη Δύση ή Απομόνωση'', διατηρεί ισχυρή την τραγική του επικαιρότητα. Και ατυχώς οι λαοί που έχουν χάσει την Αυτογνωσία τους φοβούνται την ΄΄Απομόνωση΄΄, ''καλεί γαρ ημάς Γραικούς, και τούτό εστιν ύβρις. Πώς ουν απελευσόμεθα εκεί, επεί υβρίζει μας;'
Tromaktiko
Το να βρεθεί στην ανάγκη το Ελληνικό Έθνος και να αναζητήσει βοήθεια από τη Δύση είναι κάτι που έχει ρίζες, βαθειά μέσα στο χρόνο. Είναι ένα γεγονός που δεν φαίνεται να είναι ούτε σύγχρονο ούτε συγκυριακό.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους θα διαπιστώσουμε ότι οι ''ηγέτες'' αυτού του τόπου πάντα πίστευαν ότι οι διάφορες απειλές εναντίον του Έθνους, της ακεραιότητας του, αλλά και η ίδια η πολιτική του υπόσταση δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν χωρίς τη βοήθεια της Δύσης.
Επισκοπώντας την πορεία του Έθνους μας, τους τελευταίους οκτώ και πλέον αιώνες της ύπαρξής του, ανακαλύπτουμε έκπληκτοι ότι η έννοια της ανάγκης για βοήθεια, ήταν πάντα παρούσα και πάντα ''αναγκαία''. Η ανάγκη αυτή παρουσιαζόταν πάντα από τους ηγεμόνες και τους ''επαϊοντες'' ως η μόνη διέξοδος από την κρίση και ως η αναπόφευκτη λύση για την σωτηρία της Πατρίδας. Στον αντίποδα βρισκόταν από τότε το λαϊκό αίσθημα, που διαισθανόταν ότι η βοήθεια δεν ήταν προϊόν φιλελληνικής προσφοράς ούτε από τους δανειστές, ούτε από τους ''εταίρους'', αλλ' ούτε και από τους ''συμμάχους''. Κι αυτό γεννούσε αντιδράσεις και σαφή επιθετικότητα.
Η κερδοσκοπία ήταν πάντα έκδηλη και προφανής και σχεδόν πάντα ενυπήρχε από τους δανειστές και ένα αίσθημα υπεροψίας και αλαζονείας, που η ερμηνεία του χρήζει ιδιαίτερης μελέτης.
Στις σημερινές συνθήκες τίποτα δεν φαίνεται καινούργιο ή διαφορετικό. Το πανάρχαιο ερώτημα ''Υποταγή στη Δύση ή Απομόνωση'', διατηρεί ισχυρή την τραγική του επικαιρότητα. Και ατυχώς οι λαοί που έχουν χάσει την Αυτογνωσία τους φοβούνται την ΄΄Απομόνωση΄΄, ''καλεί γαρ ημάς Γραικούς, και τούτό εστιν ύβρις. Πώς ουν απελευσόμεθα εκεί, επεί υβρίζει μας;'
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ - Βουτιά στην "καυτή" πισίνα μέσα στα... χιόνια
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σοφία Βογιατζάκη: «Χρωστάω σε οποίον μιλάει Ελληνικά»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
