2013-03-26 01:32:03
Γράφει ο Παπαθανασίου Γιάννης
Εύχομαι σε όλους σας Χρόνια Πολλά για την ημέρα αυτή που σημαίνει πολλά και για τη θρησκεία μας αλλά και για το έθνος μας.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο θέμα της Κύπρου βγάζω το συμπέρασμα πως για μια ακόμη φορά είμαστε θεατές του εμπαιγμού και των πολιτικών παιχνιδιών. Ο πρωταγωνιστές ηγέτες των γεγονότων κυβερνούν τα έθνη σαν να είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις με ψυχρότητα και απανθρωπιά.
Στο θέμα μας τώρα.
Θεωρώ πως τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα και προκύπτουν τρεις ουσιαστικές διαπιστώσεις.
Πρώτον, όταν θέλεις να ρίξεις το θύμα σου κάτω, ψάχνεις το σημείο που θα τον πληγώσει, θα τον πονέσει περισσότερο. Όπως στην Ελλάδα εντοπίσανε πως ένα από τα πιο καίρια σημεία να λακτίσουν ήταν τα κούρεμα των ομολόγων έτσι και στην Κύπρο επέλεξαν να πλήξουν τις καταθέσεις.
"Μια λεπτομέρεια άξια αναφοράς είναι το γεγονός πως μεγάλο μέρος των αποθεματικών των Ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων είναι σε ομόλογα που κουρεύτηκαν και τα αντίστοιχα Κυπριακά αποθέματα βρίσκονται κατατεθειμένα στις, προς κούρεμα, τράπεζες
. Επίσης οι δυο Κυπριακές τράπεζες που προκαλούν το έλλειμμα στην Κύπρο έχουν πάνω από 4 δις τρύπα εξαιτίας του Ελληνικού κουρέματος στα ομόλογα που επενδύσανε. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του."
Δεύτερον, από τις πρώτες βοήθειες που παρείχαν και στις δυο χώρες πέρα από το γεγονός πως ζημιώνονται σε τριτοκοσμικό επίπεδο αυτές, οι διασώστες βγαίνουν κερδισμένοι σε τέτοιο βαθμό που απορείς αν είναι τυχαίο πως τα φάρμακα που χορηγούν αποτελούν ουσιαστικά τα αναβολικά τους για να ισχυροποιηθούν.
Τρίτον ένα πονηρό μυαλό μπορεί να σκεφτεί πώς πλήττοντας τη βιομηχανία της Κύπρου, δηλαδή το τραπεζικό της σύστημα θα την αναγκάσουν να ασχοληθεί πιο άμεσα με τον φυσικό της πλούτο ως την εναλλακτική της βιομηχανία αφού η υπάρχουσα τείνει προς κατάρρευση. Και όλα αυτά συμβαίνουν εν μία νυκτί κυριολεκτικά ώστε οι αποφάσεις ως προς την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου να είναι βιαστικές και υπό την σκέπη της εθνικής χρεωκοπίας ώστε να εξαναγκαστούν στο συμβιβασμό και στη συνεκμετάλλευση. Απλή λογική, όταν είμαι οικονομικά ασφαλής μπορώ και επιλέγω συνετά πότε, πού και πώς θα επενδύσω ενώ όταν είμαι σε ανασφάλεια και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν υπάρχουν περιθώρια για το πότε,που και πώς, απλά συμβιβάζεσαι.
Ο λαός λέει "τον πεσμένο δεν τον χτυπάς". Η σοφία αυτή δεν επαληθεύεται στα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου η οποία έγινε αποδέκτης ταυτόχρονων αν όχι κοινών και συντονισμένων δηλώσεων από τη Τουρκία, την Αμερική και το Ισραήλ αναφορικά με τη δικαιοδοσία της στο φυσικό αέριο. Ας μην παραβλέπουμε και την στάση της Ρωσίας η οποία ξεκαθαρίζει πως η στήριξή της εξαρτάται από τον τρόπο εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου από το νησί της Αφροδίτης.
Εύκολα συμπεραίνει κανείς πώς όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη σε εκμεταλλεύονται. Η απορία μου είναι γιατί να βρεθεί μία χώρα σε ανάγκη ενώ βρίσκεται σε περίοδο ειρήνης και δεν έχει υποστεί φυσική καταστροφή. Προσωπικά πιστεύω πώς μόνο όταν μία χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση ή έχει "χτυπηθεί" από κάποιο φυσικό φαινόμενο δικαιολογεί την κήρυξη της έκτακτης ανάγκης.
Στις περιπτώσεις Ελλάδας και Κύπρου κανείς πλέον δεν αρνείται πώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δρουν βάσει ενός παραπολιτικού και ιδιοτελούς σχεδίου. Όταν βλέπεις πώς ένας δικός σου άνθρωπος παίρνει την "κάτω βόλτα" τον προειδοποιείς τον αποτρέπεις και τον προστατεύεις, κάτι που δεν έκαναν "οι δικοί μας" φίλοι Ευρωπαίοι. Διότι δεν είναι δυνατόν οι τεχνοκράτες όλων των ενώσεων, Ευρωπαϊκών, Νομισματικών κ.ο.κ. να μην αντιλήφθηκαν τα στραβά μας και να μην προβλέψανε εγκαίρως το που θα οδηγηθούμε αντιθέτως εθελοτυφλήσανε προς το συμφέρον τους. Αλλιώς δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός πώς οι διάφοροι παγκόσμιοι κερδοσκόποι όπως τους αποκαλούν τα Μ.Μ.Ε. προέβλεψαν τις εξελίξεις και αυξήσαν τα Funds τους. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες βλέπανε, ξέρανε, γνωρίζανε αλλά δεν μιλάγανε ώστε οι δύο χώρες να φτάσουν στο έσχατο σημείο και να βρεθούν στην ανάγκη τους. Αυτό που λέω στην ουσία είναι πως οι ξένοι δεν δημιούργησαν τα δικά μας οικονομικά προβλήματα απλά είδαν φως και μπήκαν.
Ξαναρωτάω λοιπόν "γιατί να προκύψουν αυτά τα οικονομικά προβλήματα αφού ούτε πόλεμο έχουμε, ούτε σεισμούς και καταποντισμούς, ούτε οι ξένοι έβαλαν το χεράκι τους;"
Μαθηματικά αποδεικνύεται ότι φταίνε οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί που τις απαρτίζουν και εμείς που επανειλημμένως τους ψηφίζουμε και τους διατηρούμε στο προσκήνιο που ενώ όταν, όλα ήταν μέλι γάλα, αυτοί καταφέρανε να τα γκρεμίσουν είτε με την απραγία τους, είτε με τη διαφθορά τους , είτε με την ανικανότητα τους και σ' αυτούς τους ίδιους με τη ψήφο μας ξανά, τους δώσαμε την εξουσία να διαχειριστούν και πάλι τις χώρες μας αλλά τώρα σε συνθήκες χρεωκοπίας. Πώς πιστεύετε ότι θα τα πάνε;
Ωραία τα συμπεράσματα αλλά τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Εγώ θα σας πω μόνο ποια πιστεύω πως πρέπει να είναι η αρχή.
Σίγουρα δεν είναι οι βίαιοι ξεσηκωμοί και οι κοινωνικές εντάσεις. Σας λέω με στόμφο πώς δεν χρειάζεται. Η αρχή της διεξόδου είναι η ψήφος. Εμείς κρίνουμε ποιοι μας κυβερνούν και ποιοι μας οδηγούν. Δίνεις ποτέ να οδηγήσει το αυτοκίνητο σου ένας τυφλός με εσένα και την οικογένεια σου μέσα επειδή βρήκε δουλειά στην κόρη σου ή σε σένα ενώ θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια όσων κυκλοφορούν με την πεποίθηση ότι όσοι κυκλοφορούν δεν μπορεί να είναι τυφλοί;
Πριν αποφασίσουμε να βγούμε με τα όπλα στους δρόμους και να τα κάνουμε γης μαδιάμ ας χρησιμοποιήσουμε το πιο δυνατό και απλό όπλο, αυτό της ψήφου.
Παλιότερα σκεφτόμουνα πως ίσως θα έπρεπε να αλλάξει και το πολιτικό σύστημα αλλά ξαναχρησιμοποιώντας την παρομοίωση του αυτοκινήτου δεν χρειαζόμαστε άλλο μέσο μεταφοράς, αλλά να αλλάξουμε οδηγό και γιατί όχι να οδηγήσουμε εμείς οι ίδιοι.
Πρώτο βήμα λοιπόν είναι να ψηφίσουμε ανιδιοτελώς με λογική και με γνώμονα το κοινό συμφέρον καταλληλότερους ανθρώπους να μας κυβερνήσουν.
Θα κλείσω λοιπόν με τα εξής ερωτήματα:
Υπάρχουν αξιοπρεπείς και φιλότιμοι άνθρωποι;
Υπάρχουν τίμιοι τεχνοκράτες;
Υπάρχουν φιλότιμοι επιστήμονες;
Υπάρχουν πολιτικοί κοινωνικοί λειτουργοί;
Υπάρχουν νοικοκυραίοι αρχηγοί;
Αν ναι ας τους βγάλουμε μπροστά, ας μας οδηγήσουν.
Αν όχι, τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά!
Απλή λογική!
Tromaktiko
Εύχομαι σε όλους σας Χρόνια Πολλά για την ημέρα αυτή που σημαίνει πολλά και για τη θρησκεία μας αλλά και για το έθνος μας.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο θέμα της Κύπρου βγάζω το συμπέρασμα πως για μια ακόμη φορά είμαστε θεατές του εμπαιγμού και των πολιτικών παιχνιδιών. Ο πρωταγωνιστές ηγέτες των γεγονότων κυβερνούν τα έθνη σαν να είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις με ψυχρότητα και απανθρωπιά.
Στο θέμα μας τώρα.
Θεωρώ πως τα πράγματα είναι αρκετά ξεκάθαρα και προκύπτουν τρεις ουσιαστικές διαπιστώσεις.
Πρώτον, όταν θέλεις να ρίξεις το θύμα σου κάτω, ψάχνεις το σημείο που θα τον πληγώσει, θα τον πονέσει περισσότερο. Όπως στην Ελλάδα εντοπίσανε πως ένα από τα πιο καίρια σημεία να λακτίσουν ήταν τα κούρεμα των ομολόγων έτσι και στην Κύπρο επέλεξαν να πλήξουν τις καταθέσεις.
"Μια λεπτομέρεια άξια αναφοράς είναι το γεγονός πως μεγάλο μέρος των αποθεματικών των Ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων είναι σε ομόλογα που κουρεύτηκαν και τα αντίστοιχα Κυπριακά αποθέματα βρίσκονται κατατεθειμένα στις, προς κούρεμα, τράπεζες
Δεύτερον, από τις πρώτες βοήθειες που παρείχαν και στις δυο χώρες πέρα από το γεγονός πως ζημιώνονται σε τριτοκοσμικό επίπεδο αυτές, οι διασώστες βγαίνουν κερδισμένοι σε τέτοιο βαθμό που απορείς αν είναι τυχαίο πως τα φάρμακα που χορηγούν αποτελούν ουσιαστικά τα αναβολικά τους για να ισχυροποιηθούν.
Τρίτον ένα πονηρό μυαλό μπορεί να σκεφτεί πώς πλήττοντας τη βιομηχανία της Κύπρου, δηλαδή το τραπεζικό της σύστημα θα την αναγκάσουν να ασχοληθεί πιο άμεσα με τον φυσικό της πλούτο ως την εναλλακτική της βιομηχανία αφού η υπάρχουσα τείνει προς κατάρρευση. Και όλα αυτά συμβαίνουν εν μία νυκτί κυριολεκτικά ώστε οι αποφάσεις ως προς την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου να είναι βιαστικές και υπό την σκέπη της εθνικής χρεωκοπίας ώστε να εξαναγκαστούν στο συμβιβασμό και στη συνεκμετάλλευση. Απλή λογική, όταν είμαι οικονομικά ασφαλής μπορώ και επιλέγω συνετά πότε, πού και πώς θα επενδύσω ενώ όταν είμαι σε ανασφάλεια και σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν υπάρχουν περιθώρια για το πότε,που και πώς, απλά συμβιβάζεσαι.
Ο λαός λέει "τον πεσμένο δεν τον χτυπάς". Η σοφία αυτή δεν επαληθεύεται στα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου η οποία έγινε αποδέκτης ταυτόχρονων αν όχι κοινών και συντονισμένων δηλώσεων από τη Τουρκία, την Αμερική και το Ισραήλ αναφορικά με τη δικαιοδοσία της στο φυσικό αέριο. Ας μην παραβλέπουμε και την στάση της Ρωσίας η οποία ξεκαθαρίζει πως η στήριξή της εξαρτάται από τον τρόπο εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου από το νησί της Αφροδίτης.
Εύκολα συμπεραίνει κανείς πώς όταν βρίσκεσαι σε ανάγκη σε εκμεταλλεύονται. Η απορία μου είναι γιατί να βρεθεί μία χώρα σε ανάγκη ενώ βρίσκεται σε περίοδο ειρήνης και δεν έχει υποστεί φυσική καταστροφή. Προσωπικά πιστεύω πώς μόνο όταν μία χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση ή έχει "χτυπηθεί" από κάποιο φυσικό φαινόμενο δικαιολογεί την κήρυξη της έκτακτης ανάγκης.
Στις περιπτώσεις Ελλάδας και Κύπρου κανείς πλέον δεν αρνείται πώς οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δρουν βάσει ενός παραπολιτικού και ιδιοτελούς σχεδίου. Όταν βλέπεις πώς ένας δικός σου άνθρωπος παίρνει την "κάτω βόλτα" τον προειδοποιείς τον αποτρέπεις και τον προστατεύεις, κάτι που δεν έκαναν "οι δικοί μας" φίλοι Ευρωπαίοι. Διότι δεν είναι δυνατόν οι τεχνοκράτες όλων των ενώσεων, Ευρωπαϊκών, Νομισματικών κ.ο.κ. να μην αντιλήφθηκαν τα στραβά μας και να μην προβλέψανε εγκαίρως το που θα οδηγηθούμε αντιθέτως εθελοτυφλήσανε προς το συμφέρον τους. Αλλιώς δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός πώς οι διάφοροι παγκόσμιοι κερδοσκόποι όπως τους αποκαλούν τα Μ.Μ.Ε. προέβλεψαν τις εξελίξεις και αυξήσαν τα Funds τους. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες βλέπανε, ξέρανε, γνωρίζανε αλλά δεν μιλάγανε ώστε οι δύο χώρες να φτάσουν στο έσχατο σημείο και να βρεθούν στην ανάγκη τους. Αυτό που λέω στην ουσία είναι πως οι ξένοι δεν δημιούργησαν τα δικά μας οικονομικά προβλήματα απλά είδαν φως και μπήκαν.
Ξαναρωτάω λοιπόν "γιατί να προκύψουν αυτά τα οικονομικά προβλήματα αφού ούτε πόλεμο έχουμε, ούτε σεισμούς και καταποντισμούς, ούτε οι ξένοι έβαλαν το χεράκι τους;"
Μαθηματικά αποδεικνύεται ότι φταίνε οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί που τις απαρτίζουν και εμείς που επανειλημμένως τους ψηφίζουμε και τους διατηρούμε στο προσκήνιο που ενώ όταν, όλα ήταν μέλι γάλα, αυτοί καταφέρανε να τα γκρεμίσουν είτε με την απραγία τους, είτε με τη διαφθορά τους , είτε με την ανικανότητα τους και σ' αυτούς τους ίδιους με τη ψήφο μας ξανά, τους δώσαμε την εξουσία να διαχειριστούν και πάλι τις χώρες μας αλλά τώρα σε συνθήκες χρεωκοπίας. Πώς πιστεύετε ότι θα τα πάνε;
Ωραία τα συμπεράσματα αλλά τι κάνουμε από εδώ και πέρα;
Εγώ θα σας πω μόνο ποια πιστεύω πως πρέπει να είναι η αρχή.
Σίγουρα δεν είναι οι βίαιοι ξεσηκωμοί και οι κοινωνικές εντάσεις. Σας λέω με στόμφο πώς δεν χρειάζεται. Η αρχή της διεξόδου είναι η ψήφος. Εμείς κρίνουμε ποιοι μας κυβερνούν και ποιοι μας οδηγούν. Δίνεις ποτέ να οδηγήσει το αυτοκίνητο σου ένας τυφλός με εσένα και την οικογένεια σου μέσα επειδή βρήκε δουλειά στην κόρη σου ή σε σένα ενώ θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια όσων κυκλοφορούν με την πεποίθηση ότι όσοι κυκλοφορούν δεν μπορεί να είναι τυφλοί;
Πριν αποφασίσουμε να βγούμε με τα όπλα στους δρόμους και να τα κάνουμε γης μαδιάμ ας χρησιμοποιήσουμε το πιο δυνατό και απλό όπλο, αυτό της ψήφου.
Παλιότερα σκεφτόμουνα πως ίσως θα έπρεπε να αλλάξει και το πολιτικό σύστημα αλλά ξαναχρησιμοποιώντας την παρομοίωση του αυτοκινήτου δεν χρειαζόμαστε άλλο μέσο μεταφοράς, αλλά να αλλάξουμε οδηγό και γιατί όχι να οδηγήσουμε εμείς οι ίδιοι.
Πρώτο βήμα λοιπόν είναι να ψηφίσουμε ανιδιοτελώς με λογική και με γνώμονα το κοινό συμφέρον καταλληλότερους ανθρώπους να μας κυβερνήσουν.
Θα κλείσω λοιπόν με τα εξής ερωτήματα:
Υπάρχουν αξιοπρεπείς και φιλότιμοι άνθρωποι;
Υπάρχουν τίμιοι τεχνοκράτες;
Υπάρχουν φιλότιμοι επιστήμονες;
Υπάρχουν πολιτικοί κοινωνικοί λειτουργοί;
Υπάρχουν νοικοκυραίοι αρχηγοί;
Αν ναι ας τους βγάλουμε μπροστά, ας μας οδηγήσουν.
Αν όχι, τότε σηκώνω τα χέρια ψηλά!
Απλή λογική!
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επιστολή για το ΕΑΚ Αμπελοκήπων στον υφυπουργό Αθλητισμού Γ. Ιωαννίδη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γκάνγκστα ραπ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
