2013-04-01 05:48:03
Η εξωτερική εικόνα, είναι η πρώτη οπτική επαφή με κάθε γεύμα κι έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τις γευστικές επιλογές μας. Σίγουρα η όρεξή μας καθορίζεται από πολλούς παράγοντες, που έχουν να κάνουν όχι μόνο με το χρώμα, αλλά και με τη γεύση, τα αρώματα ή και τις συνήθειες κάθε τόπου.
Όμως επειδή το χρώμα είναι εκείνο που δίνει την πρώτη εικόνα για ένα πιάτο, ας δούμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δημοσίευμα της βρετανικής Guardian, που δίνει εξηγήσεις για ορισμένες γευστικές μας επιλογές Οι χρωματικές προτιμήσεις και απέχθειες
Συχνά λέγεται ότι έχουμε μια έμφυτη απέχθεια προς το μπλε χρώμα, ίσως επειδή δεν μοιάζει να είναι και τόσο φυσικό. Αν όμως, ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την αγάπη που τρέφουμε για τις μικρές χρωματιστές σοκολατένιες καραμέλες, ούτε και να τεκμηριώσουμε το λόγο για τον οποίο, είναι τόσο διαδεδομένα στη νεολαία ποτά με αυτό το χρώμα.
Διαδεδομένη επίσης, είναι η θεωρία εκείνη, κατά την οποία μας προσελκύει το κόκκινο χρώμα, καθώς υποδηλώνει την ωριμότητα, τη γλυκύτητα, ενίοτε και τις θερμίδες. Ευρήματα γερμανικής μελέτης, ενισχύουν κατά πολύ τη συγκεκριμένη άποψη. Σύμφωνα με αυτά, είναι πολύ πιθανό να νιώσουμε ότι το κρασί μας, είναι πολύ πιο γλυκό (σε ποσοστό της τάξης του 50%), εάν το πιούμε κάτω από κόκκινο φως, σε σύγκριση με την αίσθηση που θα μας αφήσει αν το πιούμε κάτω από λευκό ή μπλε φως Όμως, κατά πόσο είναι τελικά, έμφυτη η τάση να αγαπάμε ή να αποφεύγουμε τροφές εξαιτίας του χρώματός τους; Ο Chris Lukehurst, επικεφαλής των ερευνών της Marketing Clinic, ισχυρίζεται ότι η επίδραση των χρωμάτων στις γαστριμαργικές μας προτιμήσεις, σχετίζεται περισσότερο με την εμπειρία, τις προσδοκίες, τα πρότυπα, αλλά και τις παραδόσεις ή τις μοντέρνες συνήθειες. Σκεφτείτε για παράδειγμα πράσινα προϊόντα. Τι σας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό;
Σίγουρα τα φρέσκα λαχανικά, όπως το αγγούρι, η ρόκα κ.α., ενδεχομένως ίσως και κάποια ώριμα ή ξινά φρούτα. Αν όμως αναφερθούμε σε πράσινο κρέας, το πιθανότερο είναι να νιώσουμε έντονες διαταραχές στο στομάχι…
Εάν πειραματιστούμε κι άλλο με τις ανθρώπινες αντιδράσεις θα διαπιστώσουμε ότι τρώγοντας στο σκοτάδι και μη δυνάμενοι να αναγνωρίσουμε το χρώμα της τροφής, δεν δυσανασχετούμε καθόλου. Τα προβλήματα αρχίζουν εκ των υστέρων, όταν μας αποκαλύψουν λ.χ. ότι η μπριζόλα που μόλις γευτήκαμε, αν και απόλυτα ασφαλής για την υγεία μας, έχει… μπλε χρώμα.
Νιώθουμε μια έντονη απέχθεια, επειδή το χρώμα ξεφεύγει από τα στερεότυπα που έχουμε καταχωρημένα στο μυαλό μας και όχι τόσο γιατί δεν μας άρεσε το χρώμα ή η γεύση της.
Όταν οι οινολόγοι μπερδεύονται…
Για κάθε πεπειραμένο οινογνώστη, αλλά και για τους λιγότερο ειδικούς, το χρώμα του κρασιού είναι δηλωτικό της ποιότητας, της ηλικίας και της φρεσκάδας του. Σε κάποιες όμως, περιπτώσεις τα πράγματα περιπλέκονται. Για παράδειγμα το 2001 σε πείραμα που διενεργήθηκε ανάμεσα σε φοιτητές οινολογίας του Πανεπιστημίου του Bordeaux, το χρώμα του κρασιού ήταν η «παγίδα», στην οποία έπεσαν με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία οι συμμετέχοντες.
Τι ακριβώς συνέβη; Μετά τη δοκιμή ενός λευκού κρασιού, που για τις ανάγκες του πειράματος, είχε χρωματιστεί κόκκινο, οι φοιτητές χρησιμοποίησαν για την περιγραφή του. όρους που αποδίδονται κυρίως στο κόκκινο κρασί, όπως αρώματα από σοκολάτα, δαμάσκηνα κτλ. Ενώ στη δοκιμή του ίδιου κρασιού με το φυσικό του όμως χρώμα, είχαν μεταχειριστεί για την περιγραφή του όρους που ταιριάζουν απόλυτα στο λευκό κρασί, όπως μέλι, λεμόνι, φρούτα κτλ.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε και σε έναν από τους διασημότερους οινογνώστες της Ισπανίας, ο οποίος χρειάστηκε αρκετό χρόνο μέχρι να καταλήξει στην τελική του απόφαση. Στο τέλος βέβαια, έδειχνε να αμφιταλαντεύεται έντονα ως προς το που οφείλεται η φρουτώδης γεύση του κρασιού...
Η ποικιλία… μας ανοίγει την όρεξη
Η χρήση πολλών και διαφορετικών χρωμάτων, ιδίως στα γλυκά -θυμηθείτε τις πολύχρωμες μικροσκοπικές σοκολατένιες καραμέλες των παιδικών μας χρόνων- είναι μια πολύ καλή «στρατηγική» για την αύξηση της κατανάλωσης. Όπως έχει διαπιστωθεί οι άνθρωποι έχουν την τάση να καταναλώνουν περισσότερα γλυκά διαφορετικού χρώματος από κάποιο βάζο, ενώ η αντίδρασή τους είναι διαφορετική, όταν τα γλυκά είναι πανομοιότυπα ως προς το χρώμα και την εμφάνιση.
Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα που διενεργήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cornell, έδειξε ότι έχουμε την τάση να καταναλώνουμε περισσότερο φαγητό, όταν η απόχρωση του πιάτου σερβιρίσματος ταιριάζει με το χρώμα του γεύματός μας, ενώ μειώνουμε την ποσότητα, όταν τα χρώματα κάνουν έντονη αντίθεση.
Το πακέτο… έχει τη δική του γεύση
Δεν είναι μόνο το χρώμα του φαγητού που μας επηρεάζει βέβαια, αλλά η επίδραση του χρώματος ξεκινά από την ίδια τη συσκευασία και το περιτύλιγμα. Ο Spence και πάλι σε ένα από τα πειράματά του, έδρασε παραπλανητικά. Άλλαξε τις συσκευασίες από τα αλμυρά πατατάκια με ξίδι με τη συσκευασία από τα πατατάκια με γεύση τυριού και κρεμμυδιού. Δοκιμάζοντάς τα, οι περισσότεροι δεν αντιλήφθηκαν τη διαφορά ανάμεσά τους. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Spence, το μυαλό μας ενεργεί περισσότερο μηχανικά και μερικές συντομεύσεις ή συσχετισμοί υπερτερούν κατά πολύ έναντι άλλων. Η γεύση πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική από την προσδοκώμενη, για να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν πάει καλά.
Τι λένε οι σεφ για το χρώμα στα πιάτα;
Για τους ειδικούς της γεύσης το χρώμα δεν παίζει τελικά και τόσο μεγάλο ρόλο. Αρκετοί υποστηρίζουν πως όταν χρειάζεται να δημιουργήσουν νέα πιάτα, δεν δίνουν και τόση έμφαση στα χρώματα που θα χρησιμοποιήσουν. Αν τα συστατικά έχουν από μόνα τους ελκυστικά χρώματα, έχει καλώς. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν δείχνουν να απογοητεύονται ή να το πολυσκέφτονται, καθώς για εκείνους μετράει περισσότερο η γεύση…
Για παράδειγμα, σκουρόχρωμα γεύματα που φάνταζαν μέχρι πρόσφατα, τεχνητά αλλά και άνοστα, έχουν πλέον καθιερωθεί και έγιναν πια… της μόδας. Αντίστοιχα κάτι, που μέχρι σήμερα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο λόγω χρώματος, μπορεί να το δούμε να αποσύρεται από το εμπόριο, καθώς έπαψε να είναι πλέον στη μόδα...
clickatlife.gr
Όμως επειδή το χρώμα είναι εκείνο που δίνει την πρώτη εικόνα για ένα πιάτο, ας δούμε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δημοσίευμα της βρετανικής Guardian, που δίνει εξηγήσεις για ορισμένες γευστικές μας επιλογές Οι χρωματικές προτιμήσεις και απέχθειες
Συχνά λέγεται ότι έχουμε μια έμφυτη απέχθεια προς το μπλε χρώμα, ίσως επειδή δεν μοιάζει να είναι και τόσο φυσικό. Αν όμως, ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την αγάπη που τρέφουμε για τις μικρές χρωματιστές σοκολατένιες καραμέλες, ούτε και να τεκμηριώσουμε το λόγο για τον οποίο, είναι τόσο διαδεδομένα στη νεολαία ποτά με αυτό το χρώμα.
Διαδεδομένη επίσης, είναι η θεωρία εκείνη, κατά την οποία μας προσελκύει το κόκκινο χρώμα, καθώς υποδηλώνει την ωριμότητα, τη γλυκύτητα, ενίοτε και τις θερμίδες. Ευρήματα γερμανικής μελέτης, ενισχύουν κατά πολύ τη συγκεκριμένη άποψη. Σύμφωνα με αυτά, είναι πολύ πιθανό να νιώσουμε ότι το κρασί μας, είναι πολύ πιο γλυκό (σε ποσοστό της τάξης του 50%), εάν το πιούμε κάτω από κόκκινο φως, σε σύγκριση με την αίσθηση που θα μας αφήσει αν το πιούμε κάτω από λευκό ή μπλε φως Όμως, κατά πόσο είναι τελικά, έμφυτη η τάση να αγαπάμε ή να αποφεύγουμε τροφές εξαιτίας του χρώματός τους; Ο Chris Lukehurst, επικεφαλής των ερευνών της Marketing Clinic, ισχυρίζεται ότι η επίδραση των χρωμάτων στις γαστριμαργικές μας προτιμήσεις, σχετίζεται περισσότερο με την εμπειρία, τις προσδοκίες, τα πρότυπα, αλλά και τις παραδόσεις ή τις μοντέρνες συνήθειες. Σκεφτείτε για παράδειγμα πράσινα προϊόντα. Τι σας έρχεται κατευθείαν στο μυαλό;
Σίγουρα τα φρέσκα λαχανικά, όπως το αγγούρι, η ρόκα κ.α., ενδεχομένως ίσως και κάποια ώριμα ή ξινά φρούτα. Αν όμως αναφερθούμε σε πράσινο κρέας, το πιθανότερο είναι να νιώσουμε έντονες διαταραχές στο στομάχι…
Εάν πειραματιστούμε κι άλλο με τις ανθρώπινες αντιδράσεις θα διαπιστώσουμε ότι τρώγοντας στο σκοτάδι και μη δυνάμενοι να αναγνωρίσουμε το χρώμα της τροφής, δεν δυσανασχετούμε καθόλου. Τα προβλήματα αρχίζουν εκ των υστέρων, όταν μας αποκαλύψουν λ.χ. ότι η μπριζόλα που μόλις γευτήκαμε, αν και απόλυτα ασφαλής για την υγεία μας, έχει… μπλε χρώμα.
Νιώθουμε μια έντονη απέχθεια, επειδή το χρώμα ξεφεύγει από τα στερεότυπα που έχουμε καταχωρημένα στο μυαλό μας και όχι τόσο γιατί δεν μας άρεσε το χρώμα ή η γεύση της.
Όταν οι οινολόγοι μπερδεύονται…
Για κάθε πεπειραμένο οινογνώστη, αλλά και για τους λιγότερο ειδικούς, το χρώμα του κρασιού είναι δηλωτικό της ποιότητας, της ηλικίας και της φρεσκάδας του. Σε κάποιες όμως, περιπτώσεις τα πράγματα περιπλέκονται. Για παράδειγμα το 2001 σε πείραμα που διενεργήθηκε ανάμεσα σε φοιτητές οινολογίας του Πανεπιστημίου του Bordeaux, το χρώμα του κρασιού ήταν η «παγίδα», στην οποία έπεσαν με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία οι συμμετέχοντες.
Τι ακριβώς συνέβη; Μετά τη δοκιμή ενός λευκού κρασιού, που για τις ανάγκες του πειράματος, είχε χρωματιστεί κόκκινο, οι φοιτητές χρησιμοποίησαν για την περιγραφή του. όρους που αποδίδονται κυρίως στο κόκκινο κρασί, όπως αρώματα από σοκολάτα, δαμάσκηνα κτλ. Ενώ στη δοκιμή του ίδιου κρασιού με το φυσικό του όμως χρώμα, είχαν μεταχειριστεί για την περιγραφή του όρους που ταιριάζουν απόλυτα στο λευκό κρασί, όπως μέλι, λεμόνι, φρούτα κτλ.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε και σε έναν από τους διασημότερους οινογνώστες της Ισπανίας, ο οποίος χρειάστηκε αρκετό χρόνο μέχρι να καταλήξει στην τελική του απόφαση. Στο τέλος βέβαια, έδειχνε να αμφιταλαντεύεται έντονα ως προς το που οφείλεται η φρουτώδης γεύση του κρασιού...
Η ποικιλία… μας ανοίγει την όρεξη
Η χρήση πολλών και διαφορετικών χρωμάτων, ιδίως στα γλυκά -θυμηθείτε τις πολύχρωμες μικροσκοπικές σοκολατένιες καραμέλες των παιδικών μας χρόνων- είναι μια πολύ καλή «στρατηγική» για την αύξηση της κατανάλωσης. Όπως έχει διαπιστωθεί οι άνθρωποι έχουν την τάση να καταναλώνουν περισσότερα γλυκά διαφορετικού χρώματος από κάποιο βάζο, ενώ η αντίδρασή τους είναι διαφορετική, όταν τα γλυκά είναι πανομοιότυπα ως προς το χρώμα και την εμφάνιση.
Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα που διενεργήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Cornell, έδειξε ότι έχουμε την τάση να καταναλώνουμε περισσότερο φαγητό, όταν η απόχρωση του πιάτου σερβιρίσματος ταιριάζει με το χρώμα του γεύματός μας, ενώ μειώνουμε την ποσότητα, όταν τα χρώματα κάνουν έντονη αντίθεση.
Το πακέτο… έχει τη δική του γεύση
Δεν είναι μόνο το χρώμα του φαγητού που μας επηρεάζει βέβαια, αλλά η επίδραση του χρώματος ξεκινά από την ίδια τη συσκευασία και το περιτύλιγμα. Ο Spence και πάλι σε ένα από τα πειράματά του, έδρασε παραπλανητικά. Άλλαξε τις συσκευασίες από τα αλμυρά πατατάκια με ξίδι με τη συσκευασία από τα πατατάκια με γεύση τυριού και κρεμμυδιού. Δοκιμάζοντάς τα, οι περισσότεροι δεν αντιλήφθηκαν τη διαφορά ανάμεσά τους. Όπως εξηγεί ο ίδιος ο Spence, το μυαλό μας ενεργεί περισσότερο μηχανικά και μερικές συντομεύσεις ή συσχετισμοί υπερτερούν κατά πολύ έναντι άλλων. Η γεύση πρέπει να είναι εντελώς διαφορετική από την προσδοκώμενη, για να αντιληφθούμε ότι κάτι δεν πάει καλά.
Τι λένε οι σεφ για το χρώμα στα πιάτα;
Για τους ειδικούς της γεύσης το χρώμα δεν παίζει τελικά και τόσο μεγάλο ρόλο. Αρκετοί υποστηρίζουν πως όταν χρειάζεται να δημιουργήσουν νέα πιάτα, δεν δίνουν και τόση έμφαση στα χρώματα που θα χρησιμοποιήσουν. Αν τα συστατικά έχουν από μόνα τους ελκυστικά χρώματα, έχει καλώς. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν δείχνουν να απογοητεύονται ή να το πολυσκέφτονται, καθώς για εκείνους μετράει περισσότερο η γεύση…
Για παράδειγμα, σκουρόχρωμα γεύματα που φάνταζαν μέχρι πρόσφατα, τεχνητά αλλά και άνοστα, έχουν πλέον καθιερωθεί και έγιναν πια… της μόδας. Αντίστοιχα κάτι, που μέχρι σήμερα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο λόγω χρώματος, μπορεί να το δούμε να αποσύρεται από το εμπόριο, καθώς έπαψε να είναι πλέον στη μόδα...
clickatlife.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πτήσεις επίδειξης του Solar Impulse στις ΗΠΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
