2013-04-08 12:05:03
του Γιώργου Μπούτρη*
Δεδομένα:
1) Περισσότερο από 80% των εκλεγμένων κομμάτων στην Ευρωβουλή, είναι νεοφιλελεύθερα.
2) Το Ευρωσύνταγμα / Συνταγματική συνθήκη, που καταψηφίστηκε από διάφορα κράτη, ήταν νέο-φιλευλεύθερης κατεύθυνσης.
3) Το παρατηρημένο από όλους «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ε.Ε., προκύπτει εκεί όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς πραγματική δημοκρατική νομιμότητα και όπου «χωροκτητικές» τάσεις, κυριαρχίες και αρμοδιότητες μεταπηδούν από τις εθνικές σε μια μετα-εθνική έννομη τάξη, με ρητή, εικαζόμενη ή και ανύπαρκτη συναίνεση των κρατικών οντοτήτων. Κι όλα αυτά στο όνομα του νέο-φιλελευθερισμού και της Ενιαίας Αγοράς.
4) Τα λεχθέντα το 2005, από την Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη προς τον Κάρολο Παπούλια:
«Αναλαμβάνετε κ. πρόεδρε την προεδρεία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μια 5-ετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις
. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της συνταγματικής συνθήκης. Τα εθνικά σύνορα και ενδεχομένως ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν, χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη. Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και των καθιερωμένων. Και πάντως, η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.»
5) Το μνημόνιο, είναι επίσημο διπλωματικό έγγραφο, μέσω του οποίου είτε ανταλλάσσονται απόψεις ή εντοπίζονται θέματα για διμερείς ή πολυμερείς συμβάσεις διεθνούς δικαίου. Σε ό,τι αφορά στην τυπική δομή του, το μνημόνιο περιλαμβάνει πληροφορίες για την τρέχουσα κατάσταση, συνοπτική περιγραφή της προτεινόμενης πολιτικής συζήτησης επί των κεντρικών σημείων-κλειδιών, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται θέματα υλοποίησης, γενικά οικονομικά και ειδικά χρηματιστηριακά ζητήματα, όπως επίσης και απροσδόκητες αλλαγές.
Άρα, σύμφωνα με τις παραπάνω προβλέψεις και δομές, το ευρωσύνταγμα / συνταγματική συνθήκη το οποίο καταψήφισαν οι λαοί, αντικαταστάθηκε βιαίως με τα μνημόνια και τα παρακολουθήματά τους όπως δανειακές συμβάσεις κλπ, που όμως υπογράφουν πιεζόμενες οι συνήθως διεφθαρμένες κυβερνήσεις διαφόρων χωρών.
Υπό το πρόσχημα των ούτως ή άλλως τεχνητών δανειακών αναγκών, υπογράφονται μνημόνια, με τα οποία κάποιοι εκτός χώρας, κατά τον τρόπο που νομίζουν καταλληλότερο για τους ίδιους, καθορίζουν τα εισοδήματα, αλλά ακόμα και αλλαγές στην εθνική κυριαρχία κάθε χώρας.
Όμως, για τα θέματα των δανειακών συμβάσεων των χωρών, όπως και για θέματα μεταρρυθμίσεων, τις αποφάσεις μπορούν να πάρουν οι πολίτες με προγράμματα που υπάρχουν και με νομοθεσίες που μπορούν να γίνουν από έντιμους πολιτικούς.
Δεν χρειάζονται τα μνημόνια νέο-αποικιοκρατικού τύπου, που φθάνουν από εκχώρηση του κρατικού πλούτου έως τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις και στέγες και από παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έως τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και που καθορίζουν μάλιστα και την μελλοντική οικονομική πολιτική των χωρών.
Κι αν μόνο με μνημόνια ληστείας βρίσκουν τρόπο για την ενιοποίηση της αγοράς, που δεν αφορούν μια πολιτική ένωση της Ε.Ε. αλλά μια ετεροβαρή οικονομική ένωση, κι αφού μια ομόσπονδη Ευρώπη των περιφερειών θα είναι πάλι χωρίς πολλές αρμοδιότητες για τους πολίτες, οι λαοί της Ευρώπης να ζητήσουμε Άμεση Αυτοδιοίκηση των κρατών μας που παρέχει αυτονομία, όπως υπάρχει και σε πολιτείες των Η.Π.Α.
Ο Ισλανδός Πρόεδρος Δημοκρατίας, δήλωσε πρόσφατα «Κυρίαρχη πρέπει να είναι η βούληση του λαού και όχι η αγορά». «Οι πολίτες πρέπει να έχουν αυτοπεποιήθηση, φιλοδοξία, ενέργεια.»
Αλήθεια, πόσο μακριά είναι αυτή τη στιγμή οι Έλληνες πολίτες, από κάτι τέτοιο;
Μπροστά σ’ αυτό το δραματικά γοργό νέο-ταξικό διαμελισμό των κρατών και μπροστά σ’ αυτές τις ζημιογόνες αλλαγές για όλες πλην δύο χώρες, μήπως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις ευγένειες όπως των: «να επανακαθορίσουμε τη θέση μας για το € και την Ε.Ε.», «να επαναθεμελιώσουμε την Ε.Ε.», «να επανατοποθετηθούμε …», κλπ, και να ενεργοποιήσουμε την δυναμική συγκεκριμένων μορφών δημοκρατικής αντίστασης των πολιτών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, π.χ. απέναντι στην υπερφορολόγηση, απέναντι στην προσφορά εργασίας, κλπ, σε συντομευμένο πολιτικό χρόνο, πριν νομιμοποιηθεί η εξάπλωση του υιού;
Προτάσεις: Ευρώπη Άμεσης Αυτοδιοίκησης των κρατών της ή Ευρώπη Ομοσπονδιακή.
*Ο Γιώργος Μπούτρης έχει διδάξει οικονομικά και είναι μέλος του Π.Σ. του ΔΗ.Κ.ΚΙ.-Σοσιαλιστική Αριστερά και της Π.Σ.Ε. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "Η ΑΥΓΗ" 05.04.2013 Tromaktiko
Δεδομένα:
1) Περισσότερο από 80% των εκλεγμένων κομμάτων στην Ευρωβουλή, είναι νεοφιλελεύθερα.
2) Το Ευρωσύνταγμα / Συνταγματική συνθήκη, που καταψηφίστηκε από διάφορα κράτη, ήταν νέο-φιλευλεύθερης κατεύθυνσης.
3) Το παρατηρημένο από όλους «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ε.Ε., προκύπτει εκεί όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς πραγματική δημοκρατική νομιμότητα και όπου «χωροκτητικές» τάσεις, κυριαρχίες και αρμοδιότητες μεταπηδούν από τις εθνικές σε μια μετα-εθνική έννομη τάξη, με ρητή, εικαζόμενη ή και ανύπαρκτη συναίνεση των κρατικών οντοτήτων. Κι όλα αυτά στο όνομα του νέο-φιλελευθερισμού και της Ενιαίας Αγοράς.
4) Τα λεχθέντα το 2005, από την Άννα Ψαρούδα - Μπενάκη προς τον Κάρολο Παπούλια:
«Αναλαμβάνετε κ. πρόεδρε την προεδρεία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μια 5-ετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις
5) Το μνημόνιο, είναι επίσημο διπλωματικό έγγραφο, μέσω του οποίου είτε ανταλλάσσονται απόψεις ή εντοπίζονται θέματα για διμερείς ή πολυμερείς συμβάσεις διεθνούς δικαίου. Σε ό,τι αφορά στην τυπική δομή του, το μνημόνιο περιλαμβάνει πληροφορίες για την τρέχουσα κατάσταση, συνοπτική περιγραφή της προτεινόμενης πολιτικής συζήτησης επί των κεντρικών σημείων-κλειδιών, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται θέματα υλοποίησης, γενικά οικονομικά και ειδικά χρηματιστηριακά ζητήματα, όπως επίσης και απροσδόκητες αλλαγές.
Άρα, σύμφωνα με τις παραπάνω προβλέψεις και δομές, το ευρωσύνταγμα / συνταγματική συνθήκη το οποίο καταψήφισαν οι λαοί, αντικαταστάθηκε βιαίως με τα μνημόνια και τα παρακολουθήματά τους όπως δανειακές συμβάσεις κλπ, που όμως υπογράφουν πιεζόμενες οι συνήθως διεφθαρμένες κυβερνήσεις διαφόρων χωρών.
Υπό το πρόσχημα των ούτως ή άλλως τεχνητών δανειακών αναγκών, υπογράφονται μνημόνια, με τα οποία κάποιοι εκτός χώρας, κατά τον τρόπο που νομίζουν καταλληλότερο για τους ίδιους, καθορίζουν τα εισοδήματα, αλλά ακόμα και αλλαγές στην εθνική κυριαρχία κάθε χώρας.
Όμως, για τα θέματα των δανειακών συμβάσεων των χωρών, όπως και για θέματα μεταρρυθμίσεων, τις αποφάσεις μπορούν να πάρουν οι πολίτες με προγράμματα που υπάρχουν και με νομοθεσίες που μπορούν να γίνουν από έντιμους πολιτικούς.
Δεν χρειάζονται τα μνημόνια νέο-αποικιοκρατικού τύπου, που φθάνουν από εκχώρηση του κρατικού πλούτου έως τις ιδιωτικές αποταμιεύσεις και στέγες και από παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έως τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και που καθορίζουν μάλιστα και την μελλοντική οικονομική πολιτική των χωρών.
Κι αν μόνο με μνημόνια ληστείας βρίσκουν τρόπο για την ενιοποίηση της αγοράς, που δεν αφορούν μια πολιτική ένωση της Ε.Ε. αλλά μια ετεροβαρή οικονομική ένωση, κι αφού μια ομόσπονδη Ευρώπη των περιφερειών θα είναι πάλι χωρίς πολλές αρμοδιότητες για τους πολίτες, οι λαοί της Ευρώπης να ζητήσουμε Άμεση Αυτοδιοίκηση των κρατών μας που παρέχει αυτονομία, όπως υπάρχει και σε πολιτείες των Η.Π.Α.
Ο Ισλανδός Πρόεδρος Δημοκρατίας, δήλωσε πρόσφατα «Κυρίαρχη πρέπει να είναι η βούληση του λαού και όχι η αγορά». «Οι πολίτες πρέπει να έχουν αυτοπεποιήθηση, φιλοδοξία, ενέργεια.»
Αλήθεια, πόσο μακριά είναι αυτή τη στιγμή οι Έλληνες πολίτες, από κάτι τέτοιο;
Μπροστά σ’ αυτό το δραματικά γοργό νέο-ταξικό διαμελισμό των κρατών και μπροστά σ’ αυτές τις ζημιογόνες αλλαγές για όλες πλην δύο χώρες, μήπως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις ευγένειες όπως των: «να επανακαθορίσουμε τη θέση μας για το € και την Ε.Ε.», «να επαναθεμελιώσουμε την Ε.Ε.», «να επανατοποθετηθούμε …», κλπ, και να ενεργοποιήσουμε την δυναμική συγκεκριμένων μορφών δημοκρατικής αντίστασης των πολιτών στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, π.χ. απέναντι στην υπερφορολόγηση, απέναντι στην προσφορά εργασίας, κλπ, σε συντομευμένο πολιτικό χρόνο, πριν νομιμοποιηθεί η εξάπλωση του υιού;
Προτάσεις: Ευρώπη Άμεσης Αυτοδιοίκησης των κρατών της ή Ευρώπη Ομοσπονδιακή.
*Ο Γιώργος Μπούτρης έχει διδάξει οικονομικά και είναι μέλος του Π.Σ. του ΔΗ.Κ.ΚΙ.-Σοσιαλιστική Αριστερά και της Π.Σ.Ε. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "Η ΑΥΓΗ" 05.04.2013 Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η ορθή οδός - Η συγγνώμη Νετανιάχου και οι επιπτώσεις
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αποφυλακίστηκε ο φοροφυγάς Wesley Snipes
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
