2013-04-12 13:04:03
του Θύμιου Παπανικολάου
«Η ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία για εκείνον που σκέφτεται διαφορετικά. Όχι από φανατισμό για τη «δικαιοσύνη», αλλά γιατί απ’ αυτό εξαρτάται κάθε τι που διδάσκει, εξυγιαίνει, ξεκαθαρίζει μέσα στην πολιτική ελευθερία, και γιατί η «ελευθερία» χάνει την αποτελεσματικότητά της όταν γίνεται προνόμιο»
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Για την ηγεσία του ΚΚΕ η «ελευθερία» είναι προνόμιο μόνο για τους οπαδούς της, τους χειροκροτητές της Ο μηχανισμός του κόμματος με συνοπτικές διαδικασίες «καθάρισε» και απέβαλε από το Συνέδριο κάθε ισχυρή ενοχλητική φωνή. Ο Νίκος Μπογιόπουλος, ο Αντώνης Σκυλάκος (γνωστά στελέχη), καθώς και άλλοι «αποβλήθηκαν» από το Συνέδριο, το Ανώτατο πολιτικό όργανο τους κόμματος!!!
Σημείωση1η: Την ίδια τύχη θα έχει ο Μπογιόπουλος και στο έντυπο του κόμματος, το «Ριζοσπάστη» (ήδη «απουσιάζει» τρεις μέρες…).
Φυσικά οι εκκαθαρίσεις αυτές γίνονται πάντα με «άλλοθι» τις «δημοκρατικές» επιλογές των « οργανώσεων βάσης».
Βεβαίως, σήμερα, μόνο οι εντελώς κρετίνοι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι οι «δημοκρατικές επιλογές» στα κόμματα (κόμματα μηχανισμοί) είναι «επιλογές» των κορυφών του μηχανισμού που επιβάλλονται μέσω της «ιεραρχίες».
«Ιεραρχία»= Σχέση αφέντη δούλου, σχέση που διασφαλίζει την «τάξη των πραγμάτων» (τη δικτατορία της Διοίκησης) ΚΑΙ την αναπαράγει στη θεμελιακή σχέση «αφέντη-δούλου»…
Από τη φύση και τη λειτουργία του, λοιπόν, ένας κομματικός μηχανισμός, μέσω της ιεραρχίας (εξουσία του αφέντη προς το δούλο) ΕΙΝΑΙ ένα καθεστώς άκρως δικτατορικό, αλλά και δόλιο, διότι επενδύεται με τσόφλια και φλούδες «δημοκρατικές»: Κάθε εξουσία, ακόμα και η πλέον μοχθηρή έχει ανάγκη τα «δημοκρατικά» φύλλα συκής…
Ο σταλινισμός αποτελεί ένα από τα πιο τέλεια τυπικά μοντέλα (την καθαρή μορφή) της ιεραρχίας. Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι αποτελεί την «ποίηση της ιεραρχίας», δηλαδή ένα τυπικό μοντέλο αυθάδους δικτατορίας που ξεπερνά και τα μοντέλα των δικτατορικών μηχανισμών των αστικών «δημοκρατικών» καθεστώτων…
Ο σταλινικός μηχανισμός είναι ο ολοκληρωτισμός της δικτατορίας της αμάθειας: Γι αυτό εδώ βλέπουμε ότι κάθε τι που ξεχωρίζει για την ευφυΐα του ή την ικανότητά του να σκέφτεται ή τα θεωρητικά και πολιτικά του χαρίσματα, ποδοπατείται, χλευάζεται, καρατομείτε, αποβάλλεται (βιαίως ή «δημοκρατικά» δολίως) από το μηχανισμό.
Ο μηχανισμός του ΚΚΕ δεν ανέχεται καμία «διαφορετικότητα», καμία «ενοχλητική» φωνή στο εσωτερικό του, καμία τριβή, καμία «άλλη» άποψη από αυτή της διοίκησης…
Ούτε καν σαν «άλλοθι» όπως οι μηχανισμοί, τα κόμματα και τα ιερατεία της προπαγάνδας (ΜΜΕ) του καπιταλιστικού καθεστώτος…
Δεν μας εκπλήσσουν, συνεπώς, καρατομήσεις και αποβολές από το Συνέδριο προσωπικοτήτων, σαν το Μπογιόπουλο, προσωπικοτήτων που ξεχωρίζουν και απειλούν την αφασία της αποστεωμένης βλακείας του ΚΚΕ, που έχουν κερδίσει τη συμπάθεια, την εκτίμηση, αλλά και το θαυμασμό μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού…
Ο Μπογιόπουλος και οι άλλοι «ενοχλητικοί» προφανώς έχουν αυταπάτες. Γιατί είναι αυταπάτη, θανάσιμη μάλιστα, να πιστεύεις ότι αγωνίζεσαι για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και να βρίσκεσαι εντός του ΚΚΕ…
Σήμερα που το ΚΚΕ έχει περάσει στην τελική ευθεία της σεχταριστικής του αποστέωσης και αποσυνθετικής του διάλυσης δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε να βήξεις και να λοξοκοιτάξεις: Θα προσληφθούν σαν «υπονόμευση»…
Σήμερα για να διατηρηθεί, ακόμα, το σάπιο σώμα αυτού του κόμματος μόνο υπό καθεστώς μιας παρατεταμένης πολιορκίας μπορεί να γίνει. Ως εκ τούτο το «σάπιο βαρέλι» πρέπει να συγκρατηθεί και με άλλα σιδερένια στεφάνια Tromaktiko
«Η ελευθερία είναι πάντα η ελευθερία για εκείνον που σκέφτεται διαφορετικά. Όχι από φανατισμό για τη «δικαιοσύνη», αλλά γιατί απ’ αυτό εξαρτάται κάθε τι που διδάσκει, εξυγιαίνει, ξεκαθαρίζει μέσα στην πολιτική ελευθερία, και γιατί η «ελευθερία» χάνει την αποτελεσματικότητά της όταν γίνεται προνόμιο»
Ρόζα Λούξεμπουργκ
Για την ηγεσία του ΚΚΕ η «ελευθερία» είναι προνόμιο μόνο για τους οπαδούς της, τους χειροκροτητές της Ο μηχανισμός του κόμματος με συνοπτικές διαδικασίες «καθάρισε» και απέβαλε από το Συνέδριο κάθε ισχυρή ενοχλητική φωνή. Ο Νίκος Μπογιόπουλος, ο Αντώνης Σκυλάκος (γνωστά στελέχη), καθώς και άλλοι «αποβλήθηκαν» από το Συνέδριο, το Ανώτατο πολιτικό όργανο τους κόμματος!!!
Σημείωση1η: Την ίδια τύχη θα έχει ο Μπογιόπουλος και στο έντυπο του κόμματος, το «Ριζοσπάστη» (ήδη «απουσιάζει» τρεις μέρες…).
Φυσικά οι εκκαθαρίσεις αυτές γίνονται πάντα με «άλλοθι» τις «δημοκρατικές» επιλογές των « οργανώσεων βάσης».
Βεβαίως, σήμερα, μόνο οι εντελώς κρετίνοι δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι οι «δημοκρατικές επιλογές» στα κόμματα (κόμματα μηχανισμοί) είναι «επιλογές» των κορυφών του μηχανισμού που επιβάλλονται μέσω της «ιεραρχίες».
«Ιεραρχία»= Σχέση αφέντη δούλου, σχέση που διασφαλίζει την «τάξη των πραγμάτων» (τη δικτατορία της Διοίκησης) ΚΑΙ την αναπαράγει στη θεμελιακή σχέση «αφέντη-δούλου»…
Από τη φύση και τη λειτουργία του, λοιπόν, ένας κομματικός μηχανισμός, μέσω της ιεραρχίας (εξουσία του αφέντη προς το δούλο) ΕΙΝΑΙ ένα καθεστώς άκρως δικτατορικό, αλλά και δόλιο, διότι επενδύεται με τσόφλια και φλούδες «δημοκρατικές»: Κάθε εξουσία, ακόμα και η πλέον μοχθηρή έχει ανάγκη τα «δημοκρατικά» φύλλα συκής…
Ο σταλινισμός αποτελεί ένα από τα πιο τέλεια τυπικά μοντέλα (την καθαρή μορφή) της ιεραρχίας. Θα μπορούσαμε να πούμε, με μια δόση ειρωνείας, ότι αποτελεί την «ποίηση της ιεραρχίας», δηλαδή ένα τυπικό μοντέλο αυθάδους δικτατορίας που ξεπερνά και τα μοντέλα των δικτατορικών μηχανισμών των αστικών «δημοκρατικών» καθεστώτων…
Ο σταλινικός μηχανισμός είναι ο ολοκληρωτισμός της δικτατορίας της αμάθειας: Γι αυτό εδώ βλέπουμε ότι κάθε τι που ξεχωρίζει για την ευφυΐα του ή την ικανότητά του να σκέφτεται ή τα θεωρητικά και πολιτικά του χαρίσματα, ποδοπατείται, χλευάζεται, καρατομείτε, αποβάλλεται (βιαίως ή «δημοκρατικά» δολίως) από το μηχανισμό.
Ο μηχανισμός του ΚΚΕ δεν ανέχεται καμία «διαφορετικότητα», καμία «ενοχλητική» φωνή στο εσωτερικό του, καμία τριβή, καμία «άλλη» άποψη από αυτή της διοίκησης…
Ούτε καν σαν «άλλοθι» όπως οι μηχανισμοί, τα κόμματα και τα ιερατεία της προπαγάνδας (ΜΜΕ) του καπιταλιστικού καθεστώτος…
Δεν μας εκπλήσσουν, συνεπώς, καρατομήσεις και αποβολές από το Συνέδριο προσωπικοτήτων, σαν το Μπογιόπουλο, προσωπικοτήτων που ξεχωρίζουν και απειλούν την αφασία της αποστεωμένης βλακείας του ΚΚΕ, που έχουν κερδίσει τη συμπάθεια, την εκτίμηση, αλλά και το θαυμασμό μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού…
Ο Μπογιόπουλος και οι άλλοι «ενοχλητικοί» προφανώς έχουν αυταπάτες. Γιατί είναι αυταπάτη, θανάσιμη μάλιστα, να πιστεύεις ότι αγωνίζεσαι για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό και να βρίσκεσαι εντός του ΚΚΕ…
Σήμερα που το ΚΚΕ έχει περάσει στην τελική ευθεία της σεχταριστικής του αποστέωσης και αποσυνθετικής του διάλυσης δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε να βήξεις και να λοξοκοιτάξεις: Θα προσληφθούν σαν «υπονόμευση»…
Σήμερα για να διατηρηθεί, ακόμα, το σάπιο σώμα αυτού του κόμματος μόνο υπό καθεστώς μιας παρατεταμένης πολιορκίας μπορεί να γίνει. Ως εκ τούτο το «σάπιο βαρέλι» πρέπει να συγκρατηθεί και με άλλα σιδερένια στεφάνια Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
