Ο «Σατράπης» έβαλε καινούρια... παπούτσια [video]

2013-04-15 11:13:03

του Μανόλη Παντινάκη

Στα χάνια των «Πεταλάδικων» της πόλης του Ρεθύμνου η γειτονιά κάποτε έβγαζε τη μυρωδιά των αλόγων και σήμερα στο στενό της «Μεγάλης Πόρτας» ο μοντέρνος αέρας εγκλωβίζεται μέσα σε κάθε είδους μαγαζιά σύγχρονων μοντέλων! Χάθηκαν πριν δεκαετίες οι πεταλάδες από εκείνο το σοκάκι όπου αφθονούσαν, όμως δεν εξαφανίστηκαν και οι περήφανες ράτσες που τα τελευταία χρόνια αβγατίζουν ιλιγγιωδώς στην ενδοχώρα και φτάνουν σήμερα κοντά στις πεντακόσιες, με κυρίαρχη αυτή των γιοργαλίδικων.

Η τελευταία διαδικασία πριν το πέταλο καρφωθεί στο πέλμα του αλόγου

Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον της απαξίωσης, ξαφνικά, ξεπετάχτηκε ο Γιάννης Γαλλιός, ένας νέος μόλις στα 19 του όταν ξεκίνησε και σήμερα στα 23 του χρόνια. «Ξέθαψε» την τέχνη και έγινε ο πεταλάς, ο ένας και… μοναδικός στο νομό του και από τους λίγους στην Κρήτη, που «καλικώνει» τα τετράποδα θηλαστικά και τους δίνει την ομορφιά και τη χάρη για να «πετάξουν» μέσα στην πεταλοταραχή με το παράστημά τους και να βγάλουν προς τα έξω το «εγώ» τους…

Όταν πρόσφατα στη «Σωχώρα» στο Αμπελάκι άρχισε να βάζει τα καινούργια... πεταλοειδή παπούτσια στα τέσσερα γιοργαλίδικα του Αντώνη Βουρβαχάκη, ο «Σατράπης» που τα δέχτηκε πρώτος ήταν υπάκουος και πειθαρχημένος σαν να τα ανέμενε… Μόνο λίγες φορές δυσανασχετούσε, ίσως επειδή ο χρόνος του στερούσε τα «ξεπετάγματα» έξω από το στάβλο που αγωνιούσε να κάνει!

Μια ζωή, από τα 15 του χρόνια, πλάι στα άλογα ο κ. Βουρβαχάκης, πήρε τη «θεία μετάληψη» από τον πατέρα του Στέλιο και μεγαλώνοντας παρέα με τα τέσσερα γιοργαλίδικα πήρε τη μορφή εξάρτησης! Γι'αυτό και «δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς άλογα» και ανυπομονεί ακόμη και στη δουλειά να τελειώσει γρήγορα και να πάει κοντά τους « να τα φροντίσει, να κουβεντιάσει μαζί τους και να τα βολτάρει».

Αντώνης Βουρβαχάκης: «Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς άλογα…»

ΑΛΟΓΟ ΘΑ ΠΕΙ ΠΟΔΙΑ

Ο Γιάννης Γαλλιός, μεγαλωμένος μέσα στα χλιμιντρίσματα των είκοσι πέντε αλόγων της οικογένειάς του, μπήκε στην… αλογοατμόσφαιρα πριν από δέκα χρόνια και θεωρεί «δουλειά του μέλλοντος» την τέχνη του πεταλά, γιατί «θα ξαναγυρίσουμε στα άλογα επειδή οι μετακινήσεις λόγω των αυξήσεων στα καύσιμα, είναι ασύμφορες».

Και αιτιολογεί την άποψή του: «Στο Άνω Μέρος, τυροκόμος αναγκάστηκε να αφήσει το αυτοκίνητό του και να μετακινείται στο βουνό με άλογο, μεταφέροντας τα τυριά στις σπηλιές παρασκευάζοντας το τυρί της τρύπας…»

Γιάννης Γαλλιός: «Η αγάπη στα άλογα με έκανε πεταλά…»

Όμως, το κίνητρο που τον έκανε πεταλά ήταν τα άλογα που διατηρούν στον ιππικό όμιλό τους. Δηλαδή, εξηγεί «με ώθησε η ανάγκη και δε με συνέφερε να καλώ πεταλά για να πεταλώσει τα ζώα μας. Έπρεπε να μάθω και πήρα γνώσεις σπουδάζοντας τη δουλειά και πλέον όταν πεταλώνω το άλογο διασκεδάζω, αλλά και όταν υποφέρει, πονώ και εγώ. Είναι ζήτημα σχέσης που αποκτάς μαζί τους, πώς να το κάνουμε!»

Η διαδικασία για να φορέσει το καινούργιο του… παπούτσι το ζωντανό είναι χρονοβόρα και απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και λεπτότητα χειρισμών, γιατί άλογο «θα πει πόδια!» Μία αστοχία, είναι δυνατό να του προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη που θα το ακολουθεί μέχρι το τέλος της διαδρομής του και για το λόγο αυτό «πρέπει να προβληματιστείς», επισημαίνει ο κ. Γαλλιός , «ακόμη και από αρρώστια που κουβαλά στα πόδια του, ώστε να το βελτιώσεις και να του κάνεις τη ζωή του καλύτερη…»

Επαγγελματικά, ο νεαρός ασχολείται τώρα και τέσσερα χρόνια και κάθε δυο με δυόμιση μήνες καλείται από τους «τριάντα με σαράντα πελάτες» που έχει, να αλλάξει τα πέταλα στα «μπεγίρια και τις φοράδες». Η διαδικασία είναι απλή και ανώδυνη και έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του ζωντανού, που εμποτίζεται από το χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του. «Στο άλογο», σημειώνει, «πρέπει να δίνεις κίνητρα να σε αγαπήσει, να του δίνεις ώρα και ποτέ να μην το τιμωρείς χτυπώντας το. Ύστερα η συμπεριφορά του έχει να κάνει και με τη συμπεριφορά που δέχεται από το αφεντικό του…»

ΤΑ ΝΕΑ…ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Ο «Σατράπης», πάντως, το απόγευμα που του φόρεσαν τα ολοκαίνουρια… παπούτσια ήταν συνεργάσιμος, υπομονετικός και ευγενικός! Ακουμπισμένος στον ώμο του αφέντη του, δέχονταν, όλη την ώρα σχεδόν χωρίς διαμαρτυρία, τις τεχνικές του πεταλά μέχρι να τον «καλικώσει»… Μετά, ευπαρουσίαστος ως… γαμπρός, έφυγε για την βόλτα του με καμάρι!

Το ολοκαίνουργιο «παπούτσι» που φορέθηκε

Μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας, ακολουθούνται τα βήματα: Καθαρίζεται η οπλή στο πέλμα και κόβεται το «αμορτισέρ» του αλόγου, η χελιδόνα. Ισιώνεται συνέχεια με ράσπα η οπλή και παίρνεις τις μοίρες του νυχιού για να βγάλεις τις σωστές κλίσεις. Προσαρμόζεις το πέταλο σύμφωνα με την οπλή και βάζεις τα διαμαντάκια ή πυράκια στις οπές που έχεις ανοίξει στο πέταλο, καρφώνεις το πέταλο και κόβεις τα καρφιά που περισσεύουν…

Αλλάζουν τα.. πέταλα στο άλογο όταν έχουν «φαγωθεί» και έχει μεγαλώσει το νύχι, που σημαίνει ότι το ζώο έχει πολυδουλέψει και τα καρφιά είναι «φαγωμένα»… Αλλά και στον άνθρωπο «αλλάζουν τα … πέταλα», όπως έχει επικρατήσει στην καθομιλουμένη. Διαφορετικά είναι, άλλωστε, τα πέταλα στα δυο είδη της ζωής και σε διαφορετικές κοινωνίες δραστηριοποιούνται. Όμως και αυτός χρειάζεται πολλάκις τον… πεταλά του!

madeincreta.gr

VIDEO