2013-04-23 10:36:32
Πολλά είναι τα θύματα της κρίσης στην ευρωζώνη, ωστόσο σπάνια αναφερόμαστε σε έναν από τους μεγάλους χαμένους της κρίσης: το ΔΝΤ έχει υποστεί σημαντικές παράπλευρες απώλειες.
Έχει παρασυρθεί σε έναν άνευ προηγουμένου μηχανισμό ως κατώτερος εταίρος στο εσωτερικό της Ευρώπης, χρησιμοποιείται σαν «βιτρίνα» για τους φορείς χάραξης πολιτικής της ηπείρου και η ανεξαρτησία του έχει χαθεί.
Το νομισματικό ταμείο ιδρύθηκε ως τεχνοκρατικό όργανο. Πράγματι, αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε στην Ευρώπη: θεωρήθηκε, ότι χρειαζόταν ένας ουδέτερος μεσάζοντας για να διορθώσει τα προβλήματα της ευρωζώνης.
Ήταν λογικό, ένας τρίτος, να είναι λιγότερο προκατειλημμένος όσον αφορά τις αξιολογήσεις των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης από ότι, για παράδειγμα, η καγκελάριος της Γερμανίας ή ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ενώ η κατανομή των δικαιωμάτων ψήφου εντός του ΔΝΤ υπήρξε αμφιλεγόμενη για αρκετό χρονικό διάστημα, πρόκειται για ένα όργανο με γνώμονα τη συναίνεση. Η ανεξαρτησία του από οποιαδήποτε περιοχή ή δύναμη, έχει προσφέρει τη βάση για την αποτελεσματική λήψη αποφάσεων –και είναι απαραίτητη για τη σωστή του λειτουργία.
Έτσι, το γεγονός ότι οι αποφάσεις που έχουν να κάνουν με προγράμματα προσαρμογής με την υποστήριξη του ΔΝΤ, φαινομενικά λαμβάνονται στο Βερολίνο, την Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες, θα έπρεπε να τρομοκρατεί τα μέλη του. Η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι καν μέλη του ΔΝΤ, ωστόσο φαίνεται να κινούν τα νήματα. Μαζί με το ΔΝΤ, είναι η περίφημη τρόικα που διεκπεραιώνει τις διασώσεις της ηπείρου. Το να είσαι μέρος αυτής της προσέγγισης σημαίνει ότι, πλέον, η πολιτική ανάμειξη έχει θεσμοθετηθεί. Επιπλέον, η προσέγγιση στην κρίση της ευρωζώνης υπονομεύει τις μακροχρόνιες προσπάθειες για μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης του ΔΝΤ, οι οποίες στόχευαν, εξάλλου, στη μείωση της δυσανάλογης επιρροής των δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ φαίνεται να επηρεάζεται υπερβολικά από τους μεγαλύτερους μετόχους του. Κατά τη διάρκεια των κρίσεων σε Λατινική Αμερική και Ασία, ακουγόταν ότι το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ δεν βρισκόταν ποτέ πολύ μακριά από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η νέα εξέλιξη είναι ότι σημαντικές προγραμματικές αποφάσεις του ΔΝΤ, λαμβάνονται εκτός του ταμείου. Τα συμφέροντα των άλλων χωρών ή των άλλων ιδρυμάτων της ευρωζώνης κυριαρχούν αδικαιολόγητα στις διαδικασίες, οπότε συχνά δεν είναι σαφές αν το ΔΝΤ προστατεύει τα δικά του συμφέροντα, τα συμφέροντα της παγκόσμιας οικονομίας, της ευρωζώνης ή των μεμονωμένων χωρών, μέσα από το έργο του.
Η κακή διαχείριση της διάσωσης της Κύπρου, επιβεβαίωσε τις ελλείψεις της προσέγγισης επίλυσης κρίσεων στην ευρωζώνη. Οι κακές επιδόσεις της αποτελεσματικότητας προσαρμογής έχουν υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στο ΔΝΤ· τα προγράμματα προσαρμογής της τρόικας έχουν συχνά καθοδηγηθεί από τις ανάγκες των γειτονικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αντί να εξεταστούν με βάση παγκόσμια οικονομικά κριτήρια. Το ΔΝΤ, θα είχε σίγουρα ήδη αποχωρήσει από την Ελλάδα, αν δεν το κρατούσαν εκεί πολιτικοί λόγοι.
Η ευρωζώνη έχει υπονομεύσει περαιτέρω το ΔΝΤ, δημιουργώντας το δικό της θεσμικό όργανο επίλυσης κρίσεων. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας είναι, από κάθε πρακτική άποψη, ένα ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο. Οι προτάσεις για ένα ασιατικό νομισματικό ταμείο κατά τη διάρκεια της ασιατικής κρίσης, δέχθηκαν σφοδρή επίθεση, και για καλό λόγο: υπήρχαν πραγματικές ανησυχίες, ότι ένα περιφερειακό ταμείο θα μείωνε την αποτελεσματικότητα της πολυμερούς συνεργασίας. Αυτές οι ανησυχίες, φαίνεται να έχουν ξεχαστεί.
Ο κίνδυνος κατακερματισμού της διεθνούς συνεργασίας, είναι έντονος. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα σενάριο στο οποίο μία χώρα θα έχει υποστεί ισχυρό οικονομικό σοκ και θα χρειάζεται σημαντικούς οικονομικούς πόρους για να αποφύγει μία επώδυνη και αποδιοργανωτική προσαρμογή –παραδείγματος χάρη, μία μεγάλη αναδιάρθρωση χρέους. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα συμφέροντα του κράτους, του πλανήτη, και των γειτονικών χωρών, πιθανότατα δεν θα είναι τα ίδια. Για αυτόν τον λόγο, μία πολυμερής προσέγγιση θα είναι πιο αποτελεσματική.
Το ταμείο, δε μπορεί από τη μία να είναι ουδέτερο, και από την άλλη να εξυπηρετεί τα άμεσα συμφέροντα της ευρωζώνης. Αυτό δε σημαίνει ότι ένα αξιόπιστο ΔΝΤ θα ήταν σε θέση να σώσει την παγκόσμια οικονομία από τη μία μέρα στην άλλη. Θα ήταν αδύνατον -άλλωστε έχει κάνει λάθη και στο παρελθόν. Ωστόσο τα σενάρια κατάρρευσης της ευρωζώνης κινδυνεύουν να καταστρέψουν την αξιοπιστία του ΔΝΤ –και, ως εκ τούτου, τα θεμέλια για πολυμερή οικονομική συνεργασία.
Η δυνητική αποτελεσματικότητα του ΔΝΤ έχει δεχθεί πλήγμα, και οι χώρες μπορεί πλέον να είναι λιγότερο πρόθυμες να ζητήσουν βοήθεια από το ταμείο, παρατείνοντας έτσι τα μελλοντικά οικονομικά τους δεινά. Όλο αυτό, θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο, στην περίπτωση που μία μεγαλύτερη χώρα της ευρωζώνης φτάσει στο σημείο να χρειαστεί τη βοήθειά του. Για να επιβιώσει, το ΔΝΤ πρέπει να αποχωρήσει από την τρόικα.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2013-04-22-20-44-21-2013042294703/
Έχει παρασυρθεί σε έναν άνευ προηγουμένου μηχανισμό ως κατώτερος εταίρος στο εσωτερικό της Ευρώπης, χρησιμοποιείται σαν «βιτρίνα» για τους φορείς χάραξης πολιτικής της ηπείρου και η ανεξαρτησία του έχει χαθεί.
Το νομισματικό ταμείο ιδρύθηκε ως τεχνοκρατικό όργανο. Πράγματι, αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε στην Ευρώπη: θεωρήθηκε, ότι χρειαζόταν ένας ουδέτερος μεσάζοντας για να διορθώσει τα προβλήματα της ευρωζώνης.
Ήταν λογικό, ένας τρίτος, να είναι λιγότερο προκατειλημμένος όσον αφορά τις αξιολογήσεις των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης από ότι, για παράδειγμα, η καγκελάριος της Γερμανίας ή ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ενώ η κατανομή των δικαιωμάτων ψήφου εντός του ΔΝΤ υπήρξε αμφιλεγόμενη για αρκετό χρονικό διάστημα, πρόκειται για ένα όργανο με γνώμονα τη συναίνεση. Η ανεξαρτησία του από οποιαδήποτε περιοχή ή δύναμη, έχει προσφέρει τη βάση για την αποτελεσματική λήψη αποφάσεων –και είναι απαραίτητη για τη σωστή του λειτουργία.
Έτσι, το γεγονός ότι οι αποφάσεις που έχουν να κάνουν με προγράμματα προσαρμογής με την υποστήριξη του ΔΝΤ, φαινομενικά λαμβάνονται στο Βερολίνο, την Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλλες, θα έπρεπε να τρομοκρατεί τα μέλη του. Η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι καν μέλη του ΔΝΤ, ωστόσο φαίνεται να κινούν τα νήματα. Μαζί με το ΔΝΤ, είναι η περίφημη τρόικα που διεκπεραιώνει τις διασώσεις της ηπείρου. Το να είσαι μέρος αυτής της προσέγγισης σημαίνει ότι, πλέον, η πολιτική ανάμειξη έχει θεσμοθετηθεί. Επιπλέον, η προσέγγιση στην κρίση της ευρωζώνης υπονομεύει τις μακροχρόνιες προσπάθειες για μεταρρύθμιση της διακυβέρνησης του ΔΝΤ, οι οποίες στόχευαν, εξάλλου, στη μείωση της δυσανάλογης επιρροής των δυτικοευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΔΝΤ φαίνεται να επηρεάζεται υπερβολικά από τους μεγαλύτερους μετόχους του. Κατά τη διάρκεια των κρίσεων σε Λατινική Αμερική και Ασία, ακουγόταν ότι το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ δεν βρισκόταν ποτέ πολύ μακριά από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η νέα εξέλιξη είναι ότι σημαντικές προγραμματικές αποφάσεις του ΔΝΤ, λαμβάνονται εκτός του ταμείου. Τα συμφέροντα των άλλων χωρών ή των άλλων ιδρυμάτων της ευρωζώνης κυριαρχούν αδικαιολόγητα στις διαδικασίες, οπότε συχνά δεν είναι σαφές αν το ΔΝΤ προστατεύει τα δικά του συμφέροντα, τα συμφέροντα της παγκόσμιας οικονομίας, της ευρωζώνης ή των μεμονωμένων χωρών, μέσα από το έργο του.
Η κακή διαχείριση της διάσωσης της Κύπρου, επιβεβαίωσε τις ελλείψεις της προσέγγισης επίλυσης κρίσεων στην ευρωζώνη. Οι κακές επιδόσεις της αποτελεσματικότητας προσαρμογής έχουν υπονομεύσει την εμπιστοσύνη στο ΔΝΤ· τα προγράμματα προσαρμογής της τρόικας έχουν συχνά καθοδηγηθεί από τις ανάγκες των γειτονικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αντί να εξεταστούν με βάση παγκόσμια οικονομικά κριτήρια. Το ΔΝΤ, θα είχε σίγουρα ήδη αποχωρήσει από την Ελλάδα, αν δεν το κρατούσαν εκεί πολιτικοί λόγοι.
Η ευρωζώνη έχει υπονομεύσει περαιτέρω το ΔΝΤ, δημιουργώντας το δικό της θεσμικό όργανο επίλυσης κρίσεων. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας είναι, από κάθε πρακτική άποψη, ένα ευρωπαϊκό νομισματικό ταμείο. Οι προτάσεις για ένα ασιατικό νομισματικό ταμείο κατά τη διάρκεια της ασιατικής κρίσης, δέχθηκαν σφοδρή επίθεση, και για καλό λόγο: υπήρχαν πραγματικές ανησυχίες, ότι ένα περιφερειακό ταμείο θα μείωνε την αποτελεσματικότητα της πολυμερούς συνεργασίας. Αυτές οι ανησυχίες, φαίνεται να έχουν ξεχαστεί.
Ο κίνδυνος κατακερματισμού της διεθνούς συνεργασίας, είναι έντονος. Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα σενάριο στο οποίο μία χώρα θα έχει υποστεί ισχυρό οικονομικό σοκ και θα χρειάζεται σημαντικούς οικονομικούς πόρους για να αποφύγει μία επώδυνη και αποδιοργανωτική προσαρμογή –παραδείγματος χάρη, μία μεγάλη αναδιάρθρωση χρέους. Υπό αυτές τις συνθήκες, τα συμφέροντα του κράτους, του πλανήτη, και των γειτονικών χωρών, πιθανότατα δεν θα είναι τα ίδια. Για αυτόν τον λόγο, μία πολυμερής προσέγγιση θα είναι πιο αποτελεσματική.
Το ταμείο, δε μπορεί από τη μία να είναι ουδέτερο, και από την άλλη να εξυπηρετεί τα άμεσα συμφέροντα της ευρωζώνης. Αυτό δε σημαίνει ότι ένα αξιόπιστο ΔΝΤ θα ήταν σε θέση να σώσει την παγκόσμια οικονομία από τη μία μέρα στην άλλη. Θα ήταν αδύνατον -άλλωστε έχει κάνει λάθη και στο παρελθόν. Ωστόσο τα σενάρια κατάρρευσης της ευρωζώνης κινδυνεύουν να καταστρέψουν την αξιοπιστία του ΔΝΤ –και, ως εκ τούτου, τα θεμέλια για πολυμερή οικονομική συνεργασία.
Η δυνητική αποτελεσματικότητα του ΔΝΤ έχει δεχθεί πλήγμα, και οι χώρες μπορεί πλέον να είναι λιγότερο πρόθυμες να ζητήσουν βοήθεια από το ταμείο, παρατείνοντας έτσι τα μελλοντικά οικονομικά τους δεινά. Όλο αυτό, θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο, στην περίπτωση που μία μεγαλύτερη χώρα της ευρωζώνης φτάσει στο σημείο να χρειαστεί τη βοήθειά του. Για να επιβιώσει, το ΔΝΤ πρέπει να αποχωρήσει από την τρόικα.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2013-04-22-20-44-21-2013042294703/
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Συνταγή της Ημέρας!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
