2013-05-19 14:31:53
Η Βασιλική ή Βίκυ Τσοχατζοπούλου και όχι Σταμάτη, «όπως ακριβώς αναφέρει η ταυτότητά της», είναι πια διαφορετική! Χωρίς έπαρση, υπεροψία και ναρκισσισμό.
Βασανισμένη, απελπισμένη, πληγωμένη, ζει, αναπνέει και ελπίζει μόνο για έναν σκοπό. Να ξανασφίξει στην αγκαλιά της τον... 6,5χρονο γιο της, όχι πίσω από τα βαριά κάγκελα της φυλακής Κορυδαλλού, όπου συναντιούνται για μία ώρα κάθε Κυριακή πρωί, αλλά ελεύθερη, έξω, στο σπίτι, στη ζωή τους, που μετά από όσα μεσολάβησαν είναι πια διαφορετική Η σύζυγος του πρώην υπουργού Αμυνας Ακη Τσοχατζόπουλου, που βρίσκεται προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού από τις 27 Απριλίου του 2012, δεν έχει καμία σχέση πια με την εικόνα της γυναίκας με τα ακριβά γούστα και τις χλιδάτες απαιτήσεις, όπως προέκυψε και προβλήθηκε μέσα από τα έγγραφα της ογκωδέστατης δικογραφίας, που αφορούσε την υπόθεση με τις «χρυσές μίζες» από τα εξοπλιστικά προγράμματα, για την οποία δικάζεται μαζί με τον σύζυγό της και 17 ακόμη συγκατηγορούμενους.
Ο ξαφνικός αποχωρισμός από τον γιο της επί 13 μήνες τώρα και «ο ενταφιασμός της στο κολαστήριο του Κορυδαλλού»,όπως χαρακτηρίζει την προφυλάκισή της, την έχουν συντρίψει ψυχολογικά και σωματικά, επιδεινώνοντας μάλιστα ένα πρόβλημα υγείας, που προϋπήρχε, αλλά βρισκόταν υπό έλεγχο πριν να συμβούν όλα αυτά...
Το παιδί της είναι αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό και στην ψυχή της.
Ο αποχωρισμός τους είναι το βασανιστήριό της.Η ύπαρξή του όμως είναι ταυτόχρονα η ελπίδα της, η αναπνοή της, «το οξυγόνο της», όπως λέει.
Δεν μετράει τίποτα περισσότερο από την ύπαρξη του παιδιού της, τη σκέψη του, τις κουβέντες τους στο τηλέφωνο, τα φιλιά και τις αγκαλιές τους κάθε Κυριακή πρωί.
Ανάσες τρυφερότητας, που εισπράττει κάθε μητέρα, έστω και αν, για εκείνους, γίνονται στον κήπο των αντρικών φυλακών Κορυδαλλού, όπου η οικογένεια Τσοχατζόπουλου, ο μπαμπάς Ακης, η μαμά Βίκυ και ο μικρός Ακης ξανασμίγουν για μία ώρα τα κυριακάτικα πρωινά...
Στην αρχή είχα πολύ θυμό με τον Ακη τώρα πια όχι
Ο γιός μου είναι το οξυγόνο μου, δηλώνει δακρυσμένη.
Υποφέρει που το στερήθηκε ξαφνικά και βάναυσα και θυμάται την ημέρα που συνέλαβαν τον σύζυγό της, μέσα στο σπίτι τους, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου στις 11 Απριλίου του 2012:
«Ο μικρός κοιμόταν. Ξύπνησε και είδε κόσμο, άκουσε φωνές. Είδε να παίρνουν τον πατέρα του. Δεν ξέρω εάν κατάλαβε, αλλά μου είπε μία φράση, που με έκανε ράκος, γιατί δείχνει πώς το βίωσε. Μου είπε 'μανούλα σε παρακαλώ μην πεθάνεις ποτέ'».
Μιλάει για τη σχέση της με τον γιο της:
«Με το παιδί μου η σχέση μας είναι τραυματική και πολυεπίπεδη. Βιώνουμε και οι δύο διαδρομές παράλληλες, σε γκρίζες ζώνες.
Εγω μόνη, ανήμπορη, ψυχικά, ηθικά και σωματικά συντετριμμένη, το παιδί μου ανήμπορο να αντιδράσει στη σκληρή πραγματικότητα, στοχοποιημένο από την εικονική πραγματικότητα».
Με συντριβή για το τι βίωσε ο γιος της, που βρέθηκε ξαφνικά, από το άνετο και αποστειρωμένο περιβάλλον του νεοκλασικού σπιτιού της Αρεοπαγίτου, όπου «ο μπαμπάς Ακης, φεύγοντας το πρωί για το γραφείο, τον παρέδιδε στη δασκάλα και η μαμά Βίκυ τον έπαιρνε το μεσημέρι από το σχολικό», μόνος του, ανήμπορος σε ένα χωριό με τους ηλικιωμένους παππούδες του, στο επίκεντρο μίας σκληρής και κακής πραγματικότητας για την οποία το ίδιο δεν έφερε την παραμικρή ευθύνη.
Η Βίκυ παραδέχεται:
«Είχα υποτιμήσει το παιδί μου, γιατί πίστευα ότι, λόγω ηλικίας, δεν είχε αντιληφθεί την πραγματική κατάσταση και είχε βολευτεί στην εικονική κατάσταση, που του παρουσίαζα.
Πίστευα στην αρχή ότι δεν γνώριζε τον τόπο που συναντούσε τη μητέρα του, όταν ερχόταν στη φυλακή. Του λέγαμε ότι είναι το αεροδρόμιο και μετά το νοσοκομείο. Με συνέτριψε όμως το γεγονός που και τηλεφωνικά αλλά και διά ζώσης εισέπραξα από ερωτήσεις και απορίες-αποκαλύψεις του για το πού πραγματικά βρισκόμουν. Το παιδί μου είχε αναγκαστεί να διαχειρίζεται από μόνο του, στους ανήμπορους ώμους του, ένα συναισθηματικό φορτίο, το οποίο είναι τόσο βαρύ, που τον λυγίζει σαν κλαδί»...
Μιλάνε πολύ στο τηλέφωνο. Υποκατάστατο στην έλλειψη της μητέρας...
«Κάνουμε μέχρι και... μάθημα αρχαίων ελληνικών. Για να μην ξεχάσει τις ρίζες του». Του μαθαίνει και αγγλικά από το τηλέφωνο. Ομως εκεί που ξετρελαίνεται ο μικρός Ακης είναι η ελληνική μυθολογία και οι ήρωές της. Τις προάλλες ζήτησε από τη μητέρα του στο τηλέφωνο: «Μανούλα, να πεις του μπαμπά, θέλω τα σανδάλια που φοράει ο Αχιλλέας», εννοώντας τα σανδάλια του Αχιλλέα της Τροίας!
Η Βίκυ Τσοχατζοπούλου περνάει πολλές ώρες της ημέρας στη φυλακή, ζωγραφίζοντας για τον γιο της. Ετσι ανακάλυψε και ένα κρυμμένο ταλέντο της.
Ζωγραφίζει με χρώματα ήρωες του Ντίσνεϊ και άλλα κινούμενα σχέδια. Μαζεύει τις ζωγραφιές της, του γράφει πάνω αφιερώσεις λατρείας και κάθε Κυριακή, που συναντιούνται, του τις δίνει...
Είναι μια ακόμη επαφή τους αυτές οι ζωγραφιές.
«Παραμένω αφοσιωμένη»
Στο μυαλό της και στην ψυχή της υπάρχει έντονα ο σύζυγός της, Ακης.
«Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή και εξακολουθώ να παραμένω αφοσιωμένη σε εκείνον, που είναι η ζωή μου. Για μένα η σχέση μας μετράει από τότε. Για εκείνον δεν ξέρω εάν ήταν έτσι, αλλά για μένα η σχέση μας μετράει από τότε».
Δεν κρύβει ότι «στην αρχή, όταν ξέσπασε η υπόθεση είχα πολύ θυμό μαζί του. Ομως τώρα όχι πια».
Θεωρεί ότι πληρώνει για πράγματα που δεν έφταιξε και που δεν γνώριζε και πιστεύει ότι δεν ήταν η μοναδική κοπέλα από φτωχή οικογένεια που παντρεύτηκε έναν ευκατάστατο άνδρα...
Από την αρχή που ξέσπασε η υπόθεση, η Βίκυ Τσοχατζοπούλου επικαλέστηκε λόγους υγείας, για να αποφυλακιστεί, αλλά χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Τελευταία υποβλήθηκε σε σειρά εξετάσεων για ένα πρόβλημα που προϋπήρχε και προέκυψε από τη λήψη ορμονών, προκειμένου να αποκτήσει παιδί. Ανέβηκε Γολγοθά, λέει, για να γίνει μητέρα.
ο πρόβλημα υγείας, που βρισκόταν υπό έλεγχο, επιδεινώθηκε στη φυλακή και πρέπει να το αντιμετωπίσει επειδή «η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό για το ανήλικο τέκνο της». Για τη σύζυγο του πρώην υπουργού η προφυλάκισή της ήταν «ο ενταφιασμός της στο δεσμωτήριο του Κορυδαλλού».
«Δεν οφείλεται σε δικές μου πράξεις, αλλά στους συκοφάντες και στους διαβολείς μου, οι οποίοι διέθεταν επηρεασμό και εξουσία. H σημερινή μου κατάσταση δεν οφείλεται σε πράξεις μου, οι οποίες είναι απόλυτα διαυγείς. Δεν προκύπτει από δικές μου πράξεις, οι οποίες ήταν ευθείες και κρυστάλλινες. Πολιτικά, ηθικά, νομικά εγκληματική η επιλογή τους να με κατηγορήσουν»...
Πώς το εξηγεί;
Οταν γνώρισε τον σύζυγό της, ήταν ήδη δημιουργημένος, ευκατάστατος. Η ζωή του ήταν δομημένη. Δεν δημιούργησαν τίποτα μαζί, ώστε να διερωτάται ή να τον ρωτάει πώς έγινε αυτό ή πού βρήκανε το άλλο...
«Δεν δέχομαι την οικογενειακή ευθύνη», λέει. «Θέλω την εφαρμογή του νόμου. Δεν θέλω χάρες. Το σπίτι αγοράστηκε με δάνειο στο όνομα μου.
Εαν έχω εγώ ευθύνη γι' αυτό, γιατί δεν έχει και ο υπάλληλος της τράπεζας, που το ενέκρινε. Μου έδωσαν αυτό το δάνειο, επειδή υπήρχε δίπλα μου ένα πρόσωπο με κύρος... Θα έπαιρνα εγώ ποτέ τέτοιο δάνειο, ως Βίκυ Σταμάτη; Γιατί δεν έπαιρνα και πριν;» διερωτάται.
Λένε ότι, όταν η ζωή σου παίρνει κάτι, σου δίνει ως αντάλλαγμα κάτι άλλο. Για τη Βίκυ Τσοχατζοπούλου, «η δυστυχία γέννησε φίλους και φίλες».
Είναι οι κρατούμενες, με τις οποίες, όπως λένε οι σωφρονιστικές υπάλληλοι στον Κορυδαλλό, «μοιράζεται τα πάντα».
Φύλακες και κρατούμενες την αποκαλούν «η Βικούλα μας».
Λένε ότι πρόσφατα έδωσε τη μοναδική της τηλεκάρτα σε μία συγκρατούμενη, επειδή δεν είχε χρήματα να αγοράσει δική της.
Φτιάχνει ζωγραφιές και για τα παιδιά κάποιων σωφρονιστικών.
Και όπως λέει η ίδια η Βικυ «το πρώτο πιάτο με σπιτικό φαγητό που έφαγα μετά την απεργία πείνας μου στη φυλακή, μου το έφερε μια σωφρονιστική υπάλληλος από το σπίτι της»...
Εύχεται και ελπίζει «ο γιος της να εξοπλιστεί με τα αντισώματα της δικής της δοκιμασίας και να βγει σε μια κοινωνία λύκων ως λιοντάρι».
Αλέξης Κούγιας
Περιμένουμε ότι θα γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης
Ο συνήγορος υπεράσπισής της Αλέξης Κούγιας πιστεύει ότι σύντομα θα αποφυλακιστεί.
Οπως εξηγεί: «Το κατηγορητήριο έχει στο μεγαλύτερο μέρος του καταρρεύσει και θα καταρρεύσει ολόκληρο, μετά από τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας και στα οποία θα κληθεί να απαντήσει ο μάρτυρας Μαϊτός μέσα στην εβδομάδα. Ομως ανεξαρτήτως της κατάρρευσης της κατηγορίας για το ακίνητο της Αρεοπαγίτου, μετά την αποδοχή από το δικαστήριο της ένστασης για τον λογαριασμό στην ελβετική CBS, με ικανοποιεί η αθώωσή της γι' αυτή την κατηγορία, που είναι διαδικαστικού χαρακτήρα.
Μου προκαλεί εντύπωση γιατί κανένας στο στάδιο της ανακρίσεως δεν έκανε αυτή την έρευνα που έκανε το δικηγορικό μας γραφείο, οπότε θα κατέρρεε η κατ' επάγγελμα νομιμοποίηση και θα γινόταν απλή, που δεν επιτρέπει προφυλάκιση. Κατόπιν αυτού μπορούμε να περιμένουμε ότι θα γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης που υποβάλλουμε.
ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΜΠΕΝΕΑ από το Έθνος της Κυριακής Tromaktiko
Βασανισμένη, απελπισμένη, πληγωμένη, ζει, αναπνέει και ελπίζει μόνο για έναν σκοπό. Να ξανασφίξει στην αγκαλιά της τον... 6,5χρονο γιο της, όχι πίσω από τα βαριά κάγκελα της φυλακής Κορυδαλλού, όπου συναντιούνται για μία ώρα κάθε Κυριακή πρωί, αλλά ελεύθερη, έξω, στο σπίτι, στη ζωή τους, που μετά από όσα μεσολάβησαν είναι πια διαφορετική Η σύζυγος του πρώην υπουργού Αμυνας Ακη Τσοχατζόπουλου, που βρίσκεται προφυλακισμένη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού από τις 27 Απριλίου του 2012, δεν έχει καμία σχέση πια με την εικόνα της γυναίκας με τα ακριβά γούστα και τις χλιδάτες απαιτήσεις, όπως προέκυψε και προβλήθηκε μέσα από τα έγγραφα της ογκωδέστατης δικογραφίας, που αφορούσε την υπόθεση με τις «χρυσές μίζες» από τα εξοπλιστικά προγράμματα, για την οποία δικάζεται μαζί με τον σύζυγό της και 17 ακόμη συγκατηγορούμενους.
Ο ξαφνικός αποχωρισμός από τον γιο της επί 13 μήνες τώρα και «ο ενταφιασμός της στο κολαστήριο του Κορυδαλλού»,όπως χαρακτηρίζει την προφυλάκισή της, την έχουν συντρίψει ψυχολογικά και σωματικά, επιδεινώνοντας μάλιστα ένα πρόβλημα υγείας, που προϋπήρχε, αλλά βρισκόταν υπό έλεγχο πριν να συμβούν όλα αυτά...
Το παιδί της είναι αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό και στην ψυχή της.
Ο αποχωρισμός τους είναι το βασανιστήριό της.Η ύπαρξή του όμως είναι ταυτόχρονα η ελπίδα της, η αναπνοή της, «το οξυγόνο της», όπως λέει.
Δεν μετράει τίποτα περισσότερο από την ύπαρξη του παιδιού της, τη σκέψη του, τις κουβέντες τους στο τηλέφωνο, τα φιλιά και τις αγκαλιές τους κάθε Κυριακή πρωί.
Ανάσες τρυφερότητας, που εισπράττει κάθε μητέρα, έστω και αν, για εκείνους, γίνονται στον κήπο των αντρικών φυλακών Κορυδαλλού, όπου η οικογένεια Τσοχατζόπουλου, ο μπαμπάς Ακης, η μαμά Βίκυ και ο μικρός Ακης ξανασμίγουν για μία ώρα τα κυριακάτικα πρωινά...
Στην αρχή είχα πολύ θυμό με τον Ακη τώρα πια όχι
Ο γιός μου είναι το οξυγόνο μου, δηλώνει δακρυσμένη.
Υποφέρει που το στερήθηκε ξαφνικά και βάναυσα και θυμάται την ημέρα που συνέλαβαν τον σύζυγό της, μέσα στο σπίτι τους, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου στις 11 Απριλίου του 2012:
«Ο μικρός κοιμόταν. Ξύπνησε και είδε κόσμο, άκουσε φωνές. Είδε να παίρνουν τον πατέρα του. Δεν ξέρω εάν κατάλαβε, αλλά μου είπε μία φράση, που με έκανε ράκος, γιατί δείχνει πώς το βίωσε. Μου είπε 'μανούλα σε παρακαλώ μην πεθάνεις ποτέ'».
Μιλάει για τη σχέση της με τον γιο της:
«Με το παιδί μου η σχέση μας είναι τραυματική και πολυεπίπεδη. Βιώνουμε και οι δύο διαδρομές παράλληλες, σε γκρίζες ζώνες.
Εγω μόνη, ανήμπορη, ψυχικά, ηθικά και σωματικά συντετριμμένη, το παιδί μου ανήμπορο να αντιδράσει στη σκληρή πραγματικότητα, στοχοποιημένο από την εικονική πραγματικότητα».
Με συντριβή για το τι βίωσε ο γιος της, που βρέθηκε ξαφνικά, από το άνετο και αποστειρωμένο περιβάλλον του νεοκλασικού σπιτιού της Αρεοπαγίτου, όπου «ο μπαμπάς Ακης, φεύγοντας το πρωί για το γραφείο, τον παρέδιδε στη δασκάλα και η μαμά Βίκυ τον έπαιρνε το μεσημέρι από το σχολικό», μόνος του, ανήμπορος σε ένα χωριό με τους ηλικιωμένους παππούδες του, στο επίκεντρο μίας σκληρής και κακής πραγματικότητας για την οποία το ίδιο δεν έφερε την παραμικρή ευθύνη.
Η Βίκυ παραδέχεται:
«Είχα υποτιμήσει το παιδί μου, γιατί πίστευα ότι, λόγω ηλικίας, δεν είχε αντιληφθεί την πραγματική κατάσταση και είχε βολευτεί στην εικονική κατάσταση, που του παρουσίαζα.
Πίστευα στην αρχή ότι δεν γνώριζε τον τόπο που συναντούσε τη μητέρα του, όταν ερχόταν στη φυλακή. Του λέγαμε ότι είναι το αεροδρόμιο και μετά το νοσοκομείο. Με συνέτριψε όμως το γεγονός που και τηλεφωνικά αλλά και διά ζώσης εισέπραξα από ερωτήσεις και απορίες-αποκαλύψεις του για το πού πραγματικά βρισκόμουν. Το παιδί μου είχε αναγκαστεί να διαχειρίζεται από μόνο του, στους ανήμπορους ώμους του, ένα συναισθηματικό φορτίο, το οποίο είναι τόσο βαρύ, που τον λυγίζει σαν κλαδί»...
Μιλάνε πολύ στο τηλέφωνο. Υποκατάστατο στην έλλειψη της μητέρας...
«Κάνουμε μέχρι και... μάθημα αρχαίων ελληνικών. Για να μην ξεχάσει τις ρίζες του». Του μαθαίνει και αγγλικά από το τηλέφωνο. Ομως εκεί που ξετρελαίνεται ο μικρός Ακης είναι η ελληνική μυθολογία και οι ήρωές της. Τις προάλλες ζήτησε από τη μητέρα του στο τηλέφωνο: «Μανούλα, να πεις του μπαμπά, θέλω τα σανδάλια που φοράει ο Αχιλλέας», εννοώντας τα σανδάλια του Αχιλλέα της Τροίας!
Η Βίκυ Τσοχατζοπούλου περνάει πολλές ώρες της ημέρας στη φυλακή, ζωγραφίζοντας για τον γιο της. Ετσι ανακάλυψε και ένα κρυμμένο ταλέντο της.
Ζωγραφίζει με χρώματα ήρωες του Ντίσνεϊ και άλλα κινούμενα σχέδια. Μαζεύει τις ζωγραφιές της, του γράφει πάνω αφιερώσεις λατρείας και κάθε Κυριακή, που συναντιούνται, του τις δίνει...
Είναι μια ακόμη επαφή τους αυτές οι ζωγραφιές.
«Παραμένω αφοσιωμένη»
Στο μυαλό της και στην ψυχή της υπάρχει έντονα ο σύζυγός της, Ακης.
«Τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή και εξακολουθώ να παραμένω αφοσιωμένη σε εκείνον, που είναι η ζωή μου. Για μένα η σχέση μας μετράει από τότε. Για εκείνον δεν ξέρω εάν ήταν έτσι, αλλά για μένα η σχέση μας μετράει από τότε».
Δεν κρύβει ότι «στην αρχή, όταν ξέσπασε η υπόθεση είχα πολύ θυμό μαζί του. Ομως τώρα όχι πια».
Θεωρεί ότι πληρώνει για πράγματα που δεν έφταιξε και που δεν γνώριζε και πιστεύει ότι δεν ήταν η μοναδική κοπέλα από φτωχή οικογένεια που παντρεύτηκε έναν ευκατάστατο άνδρα...
Από την αρχή που ξέσπασε η υπόθεση, η Βίκυ Τσοχατζοπούλου επικαλέστηκε λόγους υγείας, για να αποφυλακιστεί, αλλά χωρίς αποτέλεσμα μέχρι σήμερα.
Τελευταία υποβλήθηκε σε σειρά εξετάσεων για ένα πρόβλημα που προϋπήρχε και προέκυψε από τη λήψη ορμονών, προκειμένου να αποκτήσει παιδί. Ανέβηκε Γολγοθά, λέει, για να γίνει μητέρα.
ο πρόβλημα υγείας, που βρισκόταν υπό έλεγχο, επιδεινώθηκε στη φυλακή και πρέπει να το αντιμετωπίσει επειδή «η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό για το ανήλικο τέκνο της». Για τη σύζυγο του πρώην υπουργού η προφυλάκισή της ήταν «ο ενταφιασμός της στο δεσμωτήριο του Κορυδαλλού».
«Δεν οφείλεται σε δικές μου πράξεις, αλλά στους συκοφάντες και στους διαβολείς μου, οι οποίοι διέθεταν επηρεασμό και εξουσία. H σημερινή μου κατάσταση δεν οφείλεται σε πράξεις μου, οι οποίες είναι απόλυτα διαυγείς. Δεν προκύπτει από δικές μου πράξεις, οι οποίες ήταν ευθείες και κρυστάλλινες. Πολιτικά, ηθικά, νομικά εγκληματική η επιλογή τους να με κατηγορήσουν»...
Πώς το εξηγεί;
Οταν γνώρισε τον σύζυγό της, ήταν ήδη δημιουργημένος, ευκατάστατος. Η ζωή του ήταν δομημένη. Δεν δημιούργησαν τίποτα μαζί, ώστε να διερωτάται ή να τον ρωτάει πώς έγινε αυτό ή πού βρήκανε το άλλο...
«Δεν δέχομαι την οικογενειακή ευθύνη», λέει. «Θέλω την εφαρμογή του νόμου. Δεν θέλω χάρες. Το σπίτι αγοράστηκε με δάνειο στο όνομα μου.
Εαν έχω εγώ ευθύνη γι' αυτό, γιατί δεν έχει και ο υπάλληλος της τράπεζας, που το ενέκρινε. Μου έδωσαν αυτό το δάνειο, επειδή υπήρχε δίπλα μου ένα πρόσωπο με κύρος... Θα έπαιρνα εγώ ποτέ τέτοιο δάνειο, ως Βίκυ Σταμάτη; Γιατί δεν έπαιρνα και πριν;» διερωτάται.
Λένε ότι, όταν η ζωή σου παίρνει κάτι, σου δίνει ως αντάλλαγμα κάτι άλλο. Για τη Βίκυ Τσοχατζοπούλου, «η δυστυχία γέννησε φίλους και φίλες».
Είναι οι κρατούμενες, με τις οποίες, όπως λένε οι σωφρονιστικές υπάλληλοι στον Κορυδαλλό, «μοιράζεται τα πάντα».
Φύλακες και κρατούμενες την αποκαλούν «η Βικούλα μας».
Λένε ότι πρόσφατα έδωσε τη μοναδική της τηλεκάρτα σε μία συγκρατούμενη, επειδή δεν είχε χρήματα να αγοράσει δική της.
Φτιάχνει ζωγραφιές και για τα παιδιά κάποιων σωφρονιστικών.
Και όπως λέει η ίδια η Βικυ «το πρώτο πιάτο με σπιτικό φαγητό που έφαγα μετά την απεργία πείνας μου στη φυλακή, μου το έφερε μια σωφρονιστική υπάλληλος από το σπίτι της»...
Εύχεται και ελπίζει «ο γιος της να εξοπλιστεί με τα αντισώματα της δικής της δοκιμασίας και να βγει σε μια κοινωνία λύκων ως λιοντάρι».
Αλέξης Κούγιας
Περιμένουμε ότι θα γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης
Ο συνήγορος υπεράσπισής της Αλέξης Κούγιας πιστεύει ότι σύντομα θα αποφυλακιστεί.
Οπως εξηγεί: «Το κατηγορητήριο έχει στο μεγαλύτερο μέρος του καταρρεύσει και θα καταρρεύσει ολόκληρο, μετά από τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας και στα οποία θα κληθεί να απαντήσει ο μάρτυρας Μαϊτός μέσα στην εβδομάδα. Ομως ανεξαρτήτως της κατάρρευσης της κατηγορίας για το ακίνητο της Αρεοπαγίτου, μετά την αποδοχή από το δικαστήριο της ένστασης για τον λογαριασμό στην ελβετική CBS, με ικανοποιεί η αθώωσή της γι' αυτή την κατηγορία, που είναι διαδικαστικού χαρακτήρα.
Μου προκαλεί εντύπωση γιατί κανένας στο στάδιο της ανακρίσεως δεν έκανε αυτή την έρευνα που έκανε το δικηγορικό μας γραφείο, οπότε θα κατέρρεε η κατ' επάγγελμα νομιμοποίηση και θα γινόταν απλή, που δεν επιτρέπει προφυλάκιση. Κατόπιν αυτού μπορούμε να περιμένουμε ότι θα γίνει δεκτή η αίτηση αποφυλάκισης που υποβάλλουμε.
ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΜΠΕΝΕΑ από το Έθνος της Κυριακής Tromaktiko
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Παπάζογλου:"Ο ΟΦΗ με ανέδειξε μέσα και από τη προσωπική δουλειά"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
