2013-05-26 02:29:03
«Ο Σαμαράς είναι εξυγιαντής». «Ο Σαμαράς έχει κότσια». «Ο Σαμαράς πέτυχε το ακατόρθωτο». «Ο Σαμαράς είναι νικητής.
Από πρωθυπουργός της χρεοκοπίας, φορέας ελπίδας». Οι διθύραμβοι δεν δημοσιεύονται σε προεκλογικό φυλλάδιο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά στον γερμανικό Τύπο και μάλιστα στην Bild και στην Die Welt, δύο εφημερίδες (κοινής ιδιοκτησίας, του Ομίλου Axel Springer) οι οποίες έχουν κατά το παρελθόν ασκήσει δριμεία – ως και ακραία – κριτική σε βάρος της Ελλάδας.
Τι συνέβη λοιπόν ξαφνικά στην Γερμανία; Γιατί μας αγαπούν τελευταία όχι μόνο τα ΜΜΕ αλλά και πολλά κυβερνητικά στελέχη; Μήπως έφθασε μέχρι το Βερολίνο ο αέρας αισιοδοξίας που πνέει από την κατεύθυνση του Μεγάρου Μαξίμου; Ή μήπως γνωρίζουν οι Γερμανοί κάτι περισσότερο; Δυστυχώς, η αλλαγή στάσης του Βερολίνου έχει σχέση περισσότερο με τις εσωτερικές ανάγκες της γερμανικής κυβέρνησης και λιγότερο με τις ελληνικές επιτυχίες της τελευταίας περιόδου
. Βεβαίως η Γερμανία αναγνωρίζει ευχαρίστως την προσήλωση της κυβέρνησης στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα και δεν παραλείπει να χαιρετίζει τις αποκρατικοποιήσεις. Όπως αποδείχθηκε μάλιστα κατά την πρόσφατη έγκριση της δανειακής δόσης των 7,4 δισεκατομμυρίων ευρώ από το Eurogroup, το Βερολίνο ήταν διατεθειμένη - για πρώτη φορά – να παραβλέψει και κάποια προαπαιτούμενα που δεν είχαν υλοποιηθεί εγκαίρως.
Οι εκλογές όμως που έρχονται τον Σεπτέμβριο στην Γερμανία τείνουν να λάβουν χαρακτήρα ορόσημου για τις εξελίξεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Η Αθήνα προσδοκά σε ένα νέο «κούρεμα» του χρέους της, με την συμμετοχή πλέον του δημόσιου τομέα και υπολογίζει σε μια «απελευθερωμένη Μέρκελ» που θα το επιβάλει εύκολα. Η ίδια η Καγκελάριος από την πλευρά της έχει παρουσιάσει την διαχείριση της κρίσης ως έργο δικής της έμπνευσης. Έχει λοιπόν κάθε λόγο να θέλει να πετύχει – ή έστω να φαίνεται ότι πετυχαίνει.
Όταν ξεκίνησε η κρίση, η Άγγελα Μέρκελ επέλεξε την Bild, την οποία κανείς Γερμανός δεν παραδέχεται ότι διαβάζει, αλλά πουλάει πάνω από τρία εκατομμύρια φύλλα, προκειμένου να διακηρύξει (κυρίως) εντός και εκτός Γερμανίας ότι «οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν θα πληρώνουν για τους τεμπέληδες του Νότου». Τότε είχε εκλογές στα κατά τόπους ομόσπονδα κρατίδια, τις οποίες έχανε διαρκώς. Στο μεταξύ κύλησε πολύ νερό και πολύ χρήμα στο αυλάκι που συνδέει τον Βορρά με τον Νότο της Ευρωζώνης. Το περασμένο καλοκαίρι στο Βερολίνο επικράτησε η σχολή που ήθελε την διάσωση της Ελλάδας να κοστίζει σε κάθε περίπτωση φθηνότερα από την χρεοκοπία και την κακήν κακώς έξοδό της από το ευρώ. Από τότε μέχρι σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς έχει επισκεφθεί δύο φορές την Καγκελαρία και μία τους Χριστιανοκοινωνιστές - κομματικούς φίλους της κυρίας Μέρκελ στην Βαυαρία, ενώ η Καγκελάριος έχει πραγματοποιήσει μία επίσκεψη στην Αθήνα. Η στήριξη του Βερολίνου είναι ξεκάθαρη, όπως και οι όροι της και όσο αυτοί οι όροι πληρούνται, η σχέση θα παραμένει αρμονική.
Θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο για την γερμανική κυβέρνηση αν χρειαζόταν να επανέλθει σε νουθεσίες για χρονοδιαγράμματα που δεν τηρούνται και μεταρρυθμίσεις που δεν εφαρμόζονται, ειδικά όταν, ενόψει εκλογών, καραδοκούν φωνές όπως η «Εναλλακτική για την Γερμανία», το νεοσύστατο κόμμα που προπαγανδίζει την έξοδο από την Ευρωζώνη είτε της Γερμανίας είτε των Νοτίων και επιμένει ότι η γερμανική οικονομία δεν έχει ανάγκη το κοινό νόμισμα. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν ως τώρα στους ευρωσκεπτικιστές ποσοστό 3%, πολύ μακριά από το όριο εισόδου στην Βουλή (5%). Ωστόσο όλες οι έρευνες δείχνουν ότι το νέο κόμμα αντλεί τις ψήφους του από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους και «κάθε ψήφος μετράει», όπως δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Έμπειρος στα διλήμματα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απευθύνθηκε στους Γερμανούς λέγοντάς τους ότι «κάθε ψήφος στην Εναλλακτική για την Γερμανία μπορεί να στερήσει από τους Χριστιανοδημοκράτες την εξουσία».
Αν λοιπόν το εγχείρημα της Καγκελαρίου εμφανιστεί να χωλαίνει και το σχέδιό της να αποτυγχάνει, οι δυνάμεις της αμφισβήτησης θα ενισχυθούν περαιτέρω. Δεν είναι άλλωστε πλέον λίγοι εκείνοι οι Γερμανοί που ακούν ευχάριστα τα συνθήματα περί ισχυρής Γερμανίας η οποία πρέπει επιτέλους να ξεφορτωθεί τα βαρίδια του Νότου. Κι αυτό εν μέρει διότι σπανίως στον γερμανικό Τύπο δημοσιεύονται στοιχεία σχετικώς με το πόσα χρήματα έχουν πραγματικά δώσει οι Γερμανοί φορολογούμενοι στην ευρωδιάσωση και πόσο έχει επωφεληθεί η γερμανική οικονομία από την κρίση.
Το Βερολίνο έχει λοιπόν πολλούς λόγους να προβάλλει την ελληνική πρόοδο – ακόμη και να υπερβάλλει για αυτήν και χρησιμοποιεί σε αυτή την προσπάθεια τους γνωστούς διαύλους του στα ΜΜΕ. Είναι ενδεικτικό ότι στην συζήτηση για τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας στις χώρες που πλήττονται από την κρίση δεν θίγεται καν το ενδεχόμενο να πρόκειται για συνέπεια ή αστοχία των προγραμμάτων λιτότητας. Αντιθέτως, ο κ. Σόιμπλε καταχεριάζει πλέον καθημερινά την Κομισιόν για καθυστερήσεις και εμφανίζεται ως προστάτης των απανταχού ανέργων της Ευρώπης. «Ούτως ή άλλως στην πολιτική ο χρόνος μετράει διαφορετικά», επισημαίνει στην Real News στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών που εκτιμά ότι προέχει να παραμείνει στην κυβέρνηση ο συνασπισμός CDU-FDP και μετά… βλέπουμε. Tromaktiko
Από πρωθυπουργός της χρεοκοπίας, φορέας ελπίδας». Οι διθύραμβοι δεν δημοσιεύονται σε προεκλογικό φυλλάδιο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά στον γερμανικό Τύπο και μάλιστα στην Bild και στην Die Welt, δύο εφημερίδες (κοινής ιδιοκτησίας, του Ομίλου Axel Springer) οι οποίες έχουν κατά το παρελθόν ασκήσει δριμεία – ως και ακραία – κριτική σε βάρος της Ελλάδας.
Τι συνέβη λοιπόν ξαφνικά στην Γερμανία; Γιατί μας αγαπούν τελευταία όχι μόνο τα ΜΜΕ αλλά και πολλά κυβερνητικά στελέχη; Μήπως έφθασε μέχρι το Βερολίνο ο αέρας αισιοδοξίας που πνέει από την κατεύθυνση του Μεγάρου Μαξίμου; Ή μήπως γνωρίζουν οι Γερμανοί κάτι περισσότερο; Δυστυχώς, η αλλαγή στάσης του Βερολίνου έχει σχέση περισσότερο με τις εσωτερικές ανάγκες της γερμανικής κυβέρνησης και λιγότερο με τις ελληνικές επιτυχίες της τελευταίας περιόδου
Οι εκλογές όμως που έρχονται τον Σεπτέμβριο στην Γερμανία τείνουν να λάβουν χαρακτήρα ορόσημου για τις εξελίξεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Η Αθήνα προσδοκά σε ένα νέο «κούρεμα» του χρέους της, με την συμμετοχή πλέον του δημόσιου τομέα και υπολογίζει σε μια «απελευθερωμένη Μέρκελ» που θα το επιβάλει εύκολα. Η ίδια η Καγκελάριος από την πλευρά της έχει παρουσιάσει την διαχείριση της κρίσης ως έργο δικής της έμπνευσης. Έχει λοιπόν κάθε λόγο να θέλει να πετύχει – ή έστω να φαίνεται ότι πετυχαίνει.
Όταν ξεκίνησε η κρίση, η Άγγελα Μέρκελ επέλεξε την Bild, την οποία κανείς Γερμανός δεν παραδέχεται ότι διαβάζει, αλλά πουλάει πάνω από τρία εκατομμύρια φύλλα, προκειμένου να διακηρύξει (κυρίως) εντός και εκτός Γερμανίας ότι «οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν θα πληρώνουν για τους τεμπέληδες του Νότου». Τότε είχε εκλογές στα κατά τόπους ομόσπονδα κρατίδια, τις οποίες έχανε διαρκώς. Στο μεταξύ κύλησε πολύ νερό και πολύ χρήμα στο αυλάκι που συνδέει τον Βορρά με τον Νότο της Ευρωζώνης. Το περασμένο καλοκαίρι στο Βερολίνο επικράτησε η σχολή που ήθελε την διάσωση της Ελλάδας να κοστίζει σε κάθε περίπτωση φθηνότερα από την χρεοκοπία και την κακήν κακώς έξοδό της από το ευρώ. Από τότε μέχρι σήμερα ο Αντώνης Σαμαράς έχει επισκεφθεί δύο φορές την Καγκελαρία και μία τους Χριστιανοκοινωνιστές - κομματικούς φίλους της κυρίας Μέρκελ στην Βαυαρία, ενώ η Καγκελάριος έχει πραγματοποιήσει μία επίσκεψη στην Αθήνα. Η στήριξη του Βερολίνου είναι ξεκάθαρη, όπως και οι όροι της και όσο αυτοί οι όροι πληρούνται, η σχέση θα παραμένει αρμονική.
Θα ήταν εξαιρετικά δυσάρεστο για την γερμανική κυβέρνηση αν χρειαζόταν να επανέλθει σε νουθεσίες για χρονοδιαγράμματα που δεν τηρούνται και μεταρρυθμίσεις που δεν εφαρμόζονται, ειδικά όταν, ενόψει εκλογών, καραδοκούν φωνές όπως η «Εναλλακτική για την Γερμανία», το νεοσύστατο κόμμα που προπαγανδίζει την έξοδο από την Ευρωζώνη είτε της Γερμανίας είτε των Νοτίων και επιμένει ότι η γερμανική οικονομία δεν έχει ανάγκη το κοινό νόμισμα. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν ως τώρα στους ευρωσκεπτικιστές ποσοστό 3%, πολύ μακριά από το όριο εισόδου στην Βουλή (5%). Ωστόσο όλες οι έρευνες δείχνουν ότι το νέο κόμμα αντλεί τις ψήφους του από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους και «κάθε ψήφος μετράει», όπως δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Έμπειρος στα διλήμματα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών απευθύνθηκε στους Γερμανούς λέγοντάς τους ότι «κάθε ψήφος στην Εναλλακτική για την Γερμανία μπορεί να στερήσει από τους Χριστιανοδημοκράτες την εξουσία».
Αν λοιπόν το εγχείρημα της Καγκελαρίου εμφανιστεί να χωλαίνει και το σχέδιό της να αποτυγχάνει, οι δυνάμεις της αμφισβήτησης θα ενισχυθούν περαιτέρω. Δεν είναι άλλωστε πλέον λίγοι εκείνοι οι Γερμανοί που ακούν ευχάριστα τα συνθήματα περί ισχυρής Γερμανίας η οποία πρέπει επιτέλους να ξεφορτωθεί τα βαρίδια του Νότου. Κι αυτό εν μέρει διότι σπανίως στον γερμανικό Τύπο δημοσιεύονται στοιχεία σχετικώς με το πόσα χρήματα έχουν πραγματικά δώσει οι Γερμανοί φορολογούμενοι στην ευρωδιάσωση και πόσο έχει επωφεληθεί η γερμανική οικονομία από την κρίση.
Το Βερολίνο έχει λοιπόν πολλούς λόγους να προβάλλει την ελληνική πρόοδο – ακόμη και να υπερβάλλει για αυτήν και χρησιμοποιεί σε αυτή την προσπάθεια τους γνωστούς διαύλους του στα ΜΜΕ. Είναι ενδεικτικό ότι στην συζήτηση για τα πρωτοφανή επίπεδα ανεργίας στις χώρες που πλήττονται από την κρίση δεν θίγεται καν το ενδεχόμενο να πρόκειται για συνέπεια ή αστοχία των προγραμμάτων λιτότητας. Αντιθέτως, ο κ. Σόιμπλε καταχεριάζει πλέον καθημερινά την Κομισιόν για καθυστερήσεις και εμφανίζεται ως προστάτης των απανταχού ανέργων της Ευρώπης. «Ούτως ή άλλως στην πολιτική ο χρόνος μετράει διαφορετικά», επισημαίνει στην Real News στέλεχος των Χριστιανοδημοκρατών που εκτιμά ότι προέχει να παραμείνει στην κυβέρνηση ο συνασπισμός CDU-FDP και μετά… βλέπουμε. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Κουβέλης: Η Ελλάδα μπορεί και πάλι να ελπίζει
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
