2013-06-02 20:45:05
Γράφει ο Τσανούσης Στάμος
A little knowledge is a dangerous thing. Ακόμα την θυμάμαι αυτή τη πρόταση. Ήταν το θέμα που έπρεπε να γράψουμε στην έκθεση για τις εξετάσεις των αγγλικών.
Τελικά είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να το γράψουμε όλοι οι ενήλικες γιατί ίσως είναι ένα από τα κυριότερα αίτια της παρακμής μας.
Εδώ και λίγες μέρες στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας γίνονται επεισόδια με αφορμή τη συσσωρευμένη ενέργεια για την απαλλοτρίωση μιας πλατείας που θα μετατραπεί κατά το ήμισυ σε εμπορικό κέντρο και η υπόλοιπη σε μνημείο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, τον νόμο ελέγχου της κατανάλωσης αλκοόλ και της ανακοίνωσης της διεύθυνσης του ΜΕΤΡΟ στην Άγκυρα που απαγορεύει τα φιλιά.
Διανθίστηκε όλη αυτή η εξέγερση και με τα κλασσικά και πιασάρικα συνθήματα περί "ελευθερίας του λόγου" και "αντίστασης στο φασισμό" και έγινε μια αυθόρμητη, μη υποκινούμενη εξέγερση ή τουλάχιστον μια μαζική διαδήλωση.
Από το σημείο αυτό, ξεκινούν τα γραφικά τα δικά μας. Άλλοι δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από την πολιτικοποίηση του Τούρκων πολιτών σε αντιδιαστολή με τους υπνωτισμένους Έλληνες, άλλοι προτείνουν κινητοποιήσεις συμπαράστασης κλπ κλπ.
Όπως δηλαδή γίνεται με όλα σχεδόν τα θέματα της επικαιρότητας, όλοι έσπευσαν να διαλέξουν στρατόπεδο, να δηλώσουν με ποιόν είναι. Μου θυμίζει λίγο μερικούς ποδοσφαιρόφιλους, οι οποίοι όταν θα "πέσουν" πάνω σε κάποιον αγώνα στην τηλεόραση, για να έχει ενδιαφέρον και να μπορούν να τον παρακολουθήσουν πρέπει να διαλέξουν μια από τις δύο ομάδες.
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε, και μερικά άλλα τα που θα έπρεπε να μας κάνουν εντύπωση.
Το πρώτο είναι τα αντανακλαστικά ανθρώπων, κρατών και φορέων των οποίων οι αντιδράσεις είναι πάντα ύποπτες και υστερόβουλες.
Έτσι, ενώ κανείς ή μάλλον λίγοι, μαθαίνουν νέα και ειδήσεις για το κίνημα blockupy και για το αντίστοιχο occupywallst, το οποίο με βάναυσο τρόπο οι δυτικές κυβερνήσεις προσπαθούν να περιορίσουν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ένιωσε την ανάγκη να βγάλει αμέσως ανακοίνωση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρει ότι η ευημερία της Τουρκίας περνάει μέσα από τον σεβασμό στην δημοκρατία, έκφραση της οποίας είναι το δικαίωμα του "συνέρχεσθε και συνεταιρίζεσθαι". Μάλιστα, μαθήματα δημοκρατίας από την Αμερική. Ποιός θα το περίμενε.
Στην προσπάθεια αυτή, τα αντανακλαστικά ήταν τόσο γρήγορα και λειτούργησαν τόσο καλά που επιστράτευσαν ακόμα και διάσημους opinion controllers για να τους βοηθήσουν στην εικόνα που ο μέσος πολίτης πρέπει να σχηματίσει για την Τουρκία, ώστε να δικαιώσει αργότερα τυχόν ενέργειες των δυτικών κυβερνήσεων. Έτσι, η Madonna δήλωσε την υποστήριξη στους διαδηλωτές και ακόμα και ο Bruce Willis έγραψε στο tweeter για την συμπαράσταση που πρέπει να δείξουμε στην Τουρκία. Ο άνθρωπος ο οποίος όχι μόνο υποστήριξε απερίφραστα τον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά έκανε ακόμα και δωρεές ύψους 1.000.000$ για την χρηματοδότηση του πολέμου και την σύλληψη του Λάντεν, έρχεται τώρα να δείξει τα ευγενικά αισθήματά του.
Βέβαια η Αμερική την φύλαγε στον Ερντογάν, καθώς στην τελευταία επίσκεψη του στις Η.Π.Α. τόλμησε να διαφωνήσει με τον Ομπάμα και να δηλώσει ενώπιων του ότι θα επισκεφτεί την Λωρίδα της Γάζας, αντίθετα με τις υποδείξεις του μεγάλου ηγέτη.
Ακόμα και η Ευρώπη, μετά το ξύλο της προηγούμενης εβδομάδας στους διαδηλωτές έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ξαναθυμήθηκε τις δημοκρατικές της αρχές και ζήτησε από την Τουρκία να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία η ίδια δεν σέβεται, και στέλνει μάλιστα άμεσα και επίτροπο για να ελέγξει και να αξιολογήσει την κατάσταση στην Τουρκία.
Και από εκεί που ο Ερντογάν ήταν το αγαπημένο παιδί της Δύσης, με βραβεύσεις ακόμα και από το περιοδικό Times, ξαφνικά ελέγχεται για έλλειψη δημοκρατίας.
Ακόμα και ο Σύριος ηγέτης Ασαντ ένιωσε την ανάγκη να κάνει κριτική για το πώς αντιμετωπίζει τους πολίτες του ο Τούρκος πρωθυπουργός. Δεν κοιτάει τι γίνεται στην δική του χώρα, δεν κοιτάει τα χάλια της, αλλά νιώθει την ανάγκη να ασχοληθεί και με τα χάλια της Τουρκίας. Βέβαια εδώ ένιωσε την αναγκη να βγάλει ανακοίνωση και η κυρία Δούρου, άρα μπορούν και όλοι οι υπόλοιποι.
Κάτι άλλο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι και ο ίδιος ο Ερντογάν υπήρξε φυλακισμένος. Υπήρξε θύμα της λογοκρισίας την οποία τον κατηγορούν ότι επιβάλει. Το αντίπαλο στρατόπεδο στην μάχη εξουσίας στην Τουρκία, ένιωσε ενοχλημένο από ένα .........ποίημα που απήγγειλε ο δήμαρχος τότε Ερντογάν και τον έστειλε να τα βρει με τον εαυτό του για τέσσερις μήνες στην φυλακή.
Και ένα τελευταίο, για να σχηματίσουμε εικόνα, είναι το σχέδιο "Βαριοπούλα". Ένα σχέδιο το οποία είχαν δημιουργήσει οι στρατιωτικοί στην Τουρκία με σκοπό να ρίξουν από την εξουσία τον Ερντογάν. Η ιστορία αυτή είναι αρκετά παλιά αλλά ας θυμηθούμε ότι πολλοί Τούρκοι στρατιωτικοί πήγαν φυλακή, καθώς αποκαλύφθηκε ένα σχέδιο το οποίο προέβλεπε πως μέσα από μια προκαλούμενη εσωτερική αναταραχή, την κατάρριψη ενός τουρκικού αεροπλάνου από ελληνικό κατά την διάρκεια αναχαίτησης και ενός θερμού επεισοδίου στον Έβρο, θα δημιουργούνταν οι κατάλληλες συνθήκες αποσταθεροποίησης ώστε να καταλάβει την εξουσία ο Στρατός διώχνοντας τον Ερντογάν.
Το τελευταίο οδηγεί και στα αίτια της αναταραχής που βιώνει η Τουρκία αυτές τις μέρες.
Είναι ο αγώνας μεταξύ των σκληρών μουσουλμάνων που υποστηρίζει ο Ερντογάν με υπόγειο τρόπο και των κοσμικών κεμαλιστών που υποστηρίζονται από τον στρατό.
Με απλά λόγια ο Στρατός στην Τουρκία είναι θεματοφύλακας της παρακαταθήκης που άφησε ο Κεμάλ περί κοσμικού κράτους. Ο Στρατός σύμφωνα με την παρακαταθήκη θα προστατεύει την Τουρκία από το να γίνει ένα θεοκρατικό σκληρό μουσουλμανικό κράτος. Και τώρα ο Στρατός με την πρόθεση του Ερντογάν να φτιάξει μνημεία σε σουλτάνους, να βάλει περιορισμούς στην κατανάλωση αλκοόλ, να απαγορεύσει τα φιλιά στο μετρό , να ζητήσει την παύση της επιχορήγηση των θεάτρων λόγω προσβολής του Ισλάμ, να πετάει υπονοούμενα για αλκοολικούς Τούρκους ηγέτες, νιώθει την ανάγκη να αμυνθεί.
Η εξέγερση λοιπόν στην Τουρκία απέχει πολύ από τα όρια της κοινωνικής εξέγερσης. Είναι μια εξέγερση πίσω από την οποία κρύβεται η μάχη μεταξύ κοσμικής και θεοκρατικής εξουσίας, με τις δυο να απέχουν εξίσου από τη δημοκρατία. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι μπορούν να κυβερνήσουν δημοκρατικά οι στρατηγοί.
Για τον λόγο αυτό δεν χρειάζεται να ταυτιζόμαστε με κάποιο από τα δυο στρατόπεδα. Αφορά τους ίδιους. Διότι τα θύματα είναι σίγουρα απλοί άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να έχουν τέτοια τύχη, αλλά προστίθενται στα θύματα των δυο στρατοπέδων, αντίπαλων παρατάξεων εδω και πολλά χρόνια, σε έναν εσωτερικό πόλεμο εξουσίας γεμάτο ανατροπές εκλεγμένων κυβερνήσεων και πραξικοπημάτων.
stsanoussis.blogspot.gr
A little knowledge is a dangerous thing. Ακόμα την θυμάμαι αυτή τη πρόταση. Ήταν το θέμα που έπρεπε να γράψουμε στην έκθεση για τις εξετάσεις των αγγλικών.
Τελικά είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να το γράψουμε όλοι οι ενήλικες γιατί ίσως είναι ένα από τα κυριότερα αίτια της παρακμής μας.
Εδώ και λίγες μέρες στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες πόλεις της Τουρκίας γίνονται επεισόδια με αφορμή τη συσσωρευμένη ενέργεια για την απαλλοτρίωση μιας πλατείας που θα μετατραπεί κατά το ήμισυ σε εμπορικό κέντρο και η υπόλοιπη σε μνημείο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, τον νόμο ελέγχου της κατανάλωσης αλκοόλ και της ανακοίνωσης της διεύθυνσης του ΜΕΤΡΟ στην Άγκυρα που απαγορεύει τα φιλιά.
Διανθίστηκε όλη αυτή η εξέγερση και με τα κλασσικά και πιασάρικα συνθήματα περί "ελευθερίας του λόγου" και "αντίστασης στο φασισμό" και έγινε μια αυθόρμητη, μη υποκινούμενη εξέγερση ή τουλάχιστον μια μαζική διαδήλωση.
Από το σημείο αυτό, ξεκινούν τα γραφικά τα δικά μας. Άλλοι δηλώνουν εντυπωσιασμένοι από την πολιτικοποίηση του Τούρκων πολιτών σε αντιδιαστολή με τους υπνωτισμένους Έλληνες, άλλοι προτείνουν κινητοποιήσεις συμπαράστασης κλπ κλπ.
Όπως δηλαδή γίνεται με όλα σχεδόν τα θέματα της επικαιρότητας, όλοι έσπευσαν να διαλέξουν στρατόπεδο, να δηλώσουν με ποιόν είναι. Μου θυμίζει λίγο μερικούς ποδοσφαιρόφιλους, οι οποίοι όταν θα "πέσουν" πάνω σε κάποιον αγώνα στην τηλεόραση, για να έχει ενδιαφέρον και να μπορούν να τον παρακολουθήσουν πρέπει να διαλέξουν μια από τις δύο ομάδες.
Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα τα οποία δεν γνωρίζουμε, και μερικά άλλα τα που θα έπρεπε να μας κάνουν εντύπωση.
Το πρώτο είναι τα αντανακλαστικά ανθρώπων, κρατών και φορέων των οποίων οι αντιδράσεις είναι πάντα ύποπτες και υστερόβουλες.
Έτσι, ενώ κανείς ή μάλλον λίγοι, μαθαίνουν νέα και ειδήσεις για το κίνημα blockupy και για το αντίστοιχο occupywallst, το οποίο με βάναυσο τρόπο οι δυτικές κυβερνήσεις προσπαθούν να περιορίσουν, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ένιωσε την ανάγκη να βγάλει αμέσως ανακοίνωση η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ αναφέρει ότι η ευημερία της Τουρκίας περνάει μέσα από τον σεβασμό στην δημοκρατία, έκφραση της οποίας είναι το δικαίωμα του "συνέρχεσθε και συνεταιρίζεσθαι". Μάλιστα, μαθήματα δημοκρατίας από την Αμερική. Ποιός θα το περίμενε.
Στην προσπάθεια αυτή, τα αντανακλαστικά ήταν τόσο γρήγορα και λειτούργησαν τόσο καλά που επιστράτευσαν ακόμα και διάσημους opinion controllers για να τους βοηθήσουν στην εικόνα που ο μέσος πολίτης πρέπει να σχηματίσει για την Τουρκία, ώστε να δικαιώσει αργότερα τυχόν ενέργειες των δυτικών κυβερνήσεων. Έτσι, η Madonna δήλωσε την υποστήριξη στους διαδηλωτές και ακόμα και ο Bruce Willis έγραψε στο tweeter για την συμπαράσταση που πρέπει να δείξουμε στην Τουρκία. Ο άνθρωπος ο οποίος όχι μόνο υποστήριξε απερίφραστα τον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά έκανε ακόμα και δωρεές ύψους 1.000.000$ για την χρηματοδότηση του πολέμου και την σύλληψη του Λάντεν, έρχεται τώρα να δείξει τα ευγενικά αισθήματά του.
Βέβαια η Αμερική την φύλαγε στον Ερντογάν, καθώς στην τελευταία επίσκεψη του στις Η.Π.Α. τόλμησε να διαφωνήσει με τον Ομπάμα και να δηλώσει ενώπιων του ότι θα επισκεφτεί την Λωρίδα της Γάζας, αντίθετα με τις υποδείξεις του μεγάλου ηγέτη.
Ακόμα και η Ευρώπη, μετά το ξύλο της προηγούμενης εβδομάδας στους διαδηλωτές έξω από τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ξαναθυμήθηκε τις δημοκρατικές της αρχές και ζήτησε από την Τουρκία να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία η ίδια δεν σέβεται, και στέλνει μάλιστα άμεσα και επίτροπο για να ελέγξει και να αξιολογήσει την κατάσταση στην Τουρκία.
Και από εκεί που ο Ερντογάν ήταν το αγαπημένο παιδί της Δύσης, με βραβεύσεις ακόμα και από το περιοδικό Times, ξαφνικά ελέγχεται για έλλειψη δημοκρατίας.
Ακόμα και ο Σύριος ηγέτης Ασαντ ένιωσε την ανάγκη να κάνει κριτική για το πώς αντιμετωπίζει τους πολίτες του ο Τούρκος πρωθυπουργός. Δεν κοιτάει τι γίνεται στην δική του χώρα, δεν κοιτάει τα χάλια της, αλλά νιώθει την ανάγκη να ασχοληθεί και με τα χάλια της Τουρκίας. Βέβαια εδώ ένιωσε την αναγκη να βγάλει ανακοίνωση και η κυρία Δούρου, άρα μπορούν και όλοι οι υπόλοιποι.
Κάτι άλλο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό είναι ότι και ο ίδιος ο Ερντογάν υπήρξε φυλακισμένος. Υπήρξε θύμα της λογοκρισίας την οποία τον κατηγορούν ότι επιβάλει. Το αντίπαλο στρατόπεδο στην μάχη εξουσίας στην Τουρκία, ένιωσε ενοχλημένο από ένα .........ποίημα που απήγγειλε ο δήμαρχος τότε Ερντογάν και τον έστειλε να τα βρει με τον εαυτό του για τέσσερις μήνες στην φυλακή.
Και ένα τελευταίο, για να σχηματίσουμε εικόνα, είναι το σχέδιο "Βαριοπούλα". Ένα σχέδιο το οποία είχαν δημιουργήσει οι στρατιωτικοί στην Τουρκία με σκοπό να ρίξουν από την εξουσία τον Ερντογάν. Η ιστορία αυτή είναι αρκετά παλιά αλλά ας θυμηθούμε ότι πολλοί Τούρκοι στρατιωτικοί πήγαν φυλακή, καθώς αποκαλύφθηκε ένα σχέδιο το οποίο προέβλεπε πως μέσα από μια προκαλούμενη εσωτερική αναταραχή, την κατάρριψη ενός τουρκικού αεροπλάνου από ελληνικό κατά την διάρκεια αναχαίτησης και ενός θερμού επεισοδίου στον Έβρο, θα δημιουργούνταν οι κατάλληλες συνθήκες αποσταθεροποίησης ώστε να καταλάβει την εξουσία ο Στρατός διώχνοντας τον Ερντογάν.
Το τελευταίο οδηγεί και στα αίτια της αναταραχής που βιώνει η Τουρκία αυτές τις μέρες.
Είναι ο αγώνας μεταξύ των σκληρών μουσουλμάνων που υποστηρίζει ο Ερντογάν με υπόγειο τρόπο και των κοσμικών κεμαλιστών που υποστηρίζονται από τον στρατό.
Με απλά λόγια ο Στρατός στην Τουρκία είναι θεματοφύλακας της παρακαταθήκης που άφησε ο Κεμάλ περί κοσμικού κράτους. Ο Στρατός σύμφωνα με την παρακαταθήκη θα προστατεύει την Τουρκία από το να γίνει ένα θεοκρατικό σκληρό μουσουλμανικό κράτος. Και τώρα ο Στρατός με την πρόθεση του Ερντογάν να φτιάξει μνημεία σε σουλτάνους, να βάλει περιορισμούς στην κατανάλωση αλκοόλ, να απαγορεύσει τα φιλιά στο μετρό , να ζητήσει την παύση της επιχορήγηση των θεάτρων λόγω προσβολής του Ισλάμ, να πετάει υπονοούμενα για αλκοολικούς Τούρκους ηγέτες, νιώθει την ανάγκη να αμυνθεί.
Η εξέγερση λοιπόν στην Τουρκία απέχει πολύ από τα όρια της κοινωνικής εξέγερσης. Είναι μια εξέγερση πίσω από την οποία κρύβεται η μάχη μεταξύ κοσμικής και θεοκρατικής εξουσίας, με τις δυο να απέχουν εξίσου από τη δημοκρατία. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι μπορούν να κυβερνήσουν δημοκρατικά οι στρατηγοί.
Για τον λόγο αυτό δεν χρειάζεται να ταυτιζόμαστε με κάποιο από τα δυο στρατόπεδα. Αφορά τους ίδιους. Διότι τα θύματα είναι σίγουρα απλοί άνθρωποι που δεν θα έπρεπε να έχουν τέτοια τύχη, αλλά προστίθενται στα θύματα των δυο στρατοπέδων, αντίπαλων παρατάξεων εδω και πολλά χρόνια, σε έναν εσωτερικό πόλεμο εξουσίας γεμάτο ανατροπές εκλεγμένων κυβερνήσεων και πραξικοπημάτων.
stsanoussis.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Αλλάζουν γραμμή οι Γερμανοί;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
