2013-06-15 22:20:02
Έγινε με τη μαζική παρουσία των μελών του Παμμικρασιατικού χτες Παρασκευή η επικήδειος ακολουθία του Αντιπροέδρου του Συνδέσμου Σπύρου Τριάντη.
Εκ μέρους του Δ.Σ ο Πρόεδρος Πελετίδης Κώστας μέσα σε κλίμα συγκίνησης τον αποχαιρέτισε με την ακόλουθη επικήδειο ομιλία:
Αγαπημένε μας Σύντροφε Σπύρο
Είμαστε όλοι εδώ από τον Παμμικρασιατικό, από τη Λαϊκή Συσπείρωση, από το Κόμμα, όχι μόνο να σε αποχαιρετίσουμε, όχι μόνο για να σε τιμήσουμε, αλλά να σου πούμε για μια ακόμα φορά ότι σε αγαπάμε, ότι ήσουν λεβέντης, ότι θα μας λείψεις, ότι τους μήνες που έδινες τη μάχη σου ο Παμμικρασιατικός έμεινε χωρίς τον οικοδεσπότη που υποδεχόταν όλους όσους έμπαιναν, και όσους έφευγαν, τα μάτια, οι καρδιές όλων των μελών των τμημάτων σ΄ έψαχναν, οι κινητοποιήσεις, οι πορείες, οι εκδηλώσεις, δεν είχαν τον μπροστάρη τους και αυτό φαινόταν.
Είναι δύσκολο με λόγια να μιλήσεις για τον Σπύρο Τριάντη, ένα σεμνό, αγέρωχο παλικάρι, δεν ήταν των λόγων, ήταν των έργων. Ενέπνεε την εκτίμηση και το σεβασμό φίλων και αντιπάλων με την ανιδιοτέλεια, την εντιμότητα, την εργατικότητα, την αυταπάρνηση του. Ήταν πάντα φιλικός και καλοπροαίρετος. Ήταν πάντα στη θέση του, στην πρώτη γραμμή.
Δούλευε ακούραστα καθημερινά για να κάνει πράξη τις αρχές και τις ιδέες του αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία. Αγανακτούσε για την αδιαφορία των Τοπικών αρχών, που δεν έλυναν τα προβλήματα της συνοικίας των Προσφυγικών. Δεν υπήρχε μέρα που να μην αγωνίζεται για να δουν καλύτερες μέρες τα λαϊκά στρώματα, για να αντιμετωπιστεί η επίθεση των κυβερνώντων στα δικαιώματα του λαού. Πικραινόταν όταν έβλεπε ότι δεν συμμετείχαν όλοι στις πορείες που ξεκίνησαν από την Πλατεία Ελευθερίας. Όταν δεν ήσαν όλοι έξω από τη ΔΕΗ, την ΔΕΥΑΠ, τις εφορίες, την Περιφέρεια, τη Δημαρχία να εκφραστεί μαζικά η αντίδραση, να απαιτηθούν μέτρα υπέρ του λαού και όχι εναντίον του.
Αγωνιζόταν να γίνει ο Παμμικρασιατικός ο χώρος που θα δίνει διέξοδο στα παιδιά των Προσφυγικών, ο χώρος όπου μπορούν όλοι να βρουν ένα αποκούμπι, να μην μείνει κανείς μόνος. Χάρη και στις δικές του προσπάθειες ο Παμμικρασιατικός βελτίωνε την δράση του, ανοιγόταν σε νέους τομείς, έφτιαχνε το μουσείο του, αποκτούσαν φορεσιές- ενδυμασία τα τμήματα του, πλήθαιναν οι εκδηλώσεις και οι πρωτοβουλίες του Παμμικρασιατικού.
Ο Σπύρος ήταν και ένας πολύ καλός οικογενειάρχης. Πιστεύουμε και το ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας Ελένη, Βασίλη, Κατερίνα, Ανέστη, Βασιλική, Μαρία, Νίκο να αντέξετε αυτό τον τραγικό αποχωρισμό. Δικαιούσαστε να είσαστε περήφανοι για τον Σπύρο, όπως ήταν και εκείνος για εσάς.
Εμείς οι Σύντροφοι του και συνάδελφοί του στον Παμμικρασιατικό θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τα ιδανικά, για τα οποία είχε τόση προσφορά ο Σπύρος. Υποσχόμαστε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις να αλλάξουν τα πράγματα, να ανθήσει το χαμόγελο στο πρόσωπο των εργαζομένων, ναναι ευτυχισμένα τα παιδιά μας, νάχουν ζωή τα Προσφυγικά και όλες οι λαϊκές συνοικίες.
Καλό ταξίδι ακριβέ μας Σύντροφε.
xespao
Εκ μέρους του Δ.Σ ο Πρόεδρος Πελετίδης Κώστας μέσα σε κλίμα συγκίνησης τον αποχαιρέτισε με την ακόλουθη επικήδειο ομιλία:
Αγαπημένε μας Σύντροφε Σπύρο
Είμαστε όλοι εδώ από τον Παμμικρασιατικό, από τη Λαϊκή Συσπείρωση, από το Κόμμα, όχι μόνο να σε αποχαιρετίσουμε, όχι μόνο για να σε τιμήσουμε, αλλά να σου πούμε για μια ακόμα φορά ότι σε αγαπάμε, ότι ήσουν λεβέντης, ότι θα μας λείψεις, ότι τους μήνες που έδινες τη μάχη σου ο Παμμικρασιατικός έμεινε χωρίς τον οικοδεσπότη που υποδεχόταν όλους όσους έμπαιναν, και όσους έφευγαν, τα μάτια, οι καρδιές όλων των μελών των τμημάτων σ΄ έψαχναν, οι κινητοποιήσεις, οι πορείες, οι εκδηλώσεις, δεν είχαν τον μπροστάρη τους και αυτό φαινόταν.
Είναι δύσκολο με λόγια να μιλήσεις για τον Σπύρο Τριάντη, ένα σεμνό, αγέρωχο παλικάρι, δεν ήταν των λόγων, ήταν των έργων. Ενέπνεε την εκτίμηση και το σεβασμό φίλων και αντιπάλων με την ανιδιοτέλεια, την εντιμότητα, την εργατικότητα, την αυταπάρνηση του. Ήταν πάντα φιλικός και καλοπροαίρετος. Ήταν πάντα στη θέση του, στην πρώτη γραμμή.
Δούλευε ακούραστα καθημερινά για να κάνει πράξη τις αρχές και τις ιδέες του αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία. Αγανακτούσε για την αδιαφορία των Τοπικών αρχών, που δεν έλυναν τα προβλήματα της συνοικίας των Προσφυγικών. Δεν υπήρχε μέρα που να μην αγωνίζεται για να δουν καλύτερες μέρες τα λαϊκά στρώματα, για να αντιμετωπιστεί η επίθεση των κυβερνώντων στα δικαιώματα του λαού. Πικραινόταν όταν έβλεπε ότι δεν συμμετείχαν όλοι στις πορείες που ξεκίνησαν από την Πλατεία Ελευθερίας. Όταν δεν ήσαν όλοι έξω από τη ΔΕΗ, την ΔΕΥΑΠ, τις εφορίες, την Περιφέρεια, τη Δημαρχία να εκφραστεί μαζικά η αντίδραση, να απαιτηθούν μέτρα υπέρ του λαού και όχι εναντίον του.
Αγωνιζόταν να γίνει ο Παμμικρασιατικός ο χώρος που θα δίνει διέξοδο στα παιδιά των Προσφυγικών, ο χώρος όπου μπορούν όλοι να βρουν ένα αποκούμπι, να μην μείνει κανείς μόνος. Χάρη και στις δικές του προσπάθειες ο Παμμικρασιατικός βελτίωνε την δράση του, ανοιγόταν σε νέους τομείς, έφτιαχνε το μουσείο του, αποκτούσαν φορεσιές- ενδυμασία τα τμήματα του, πλήθαιναν οι εκδηλώσεις και οι πρωτοβουλίες του Παμμικρασιατικού.
Ο Σπύρος ήταν και ένας πολύ καλός οικογενειάρχης. Πιστεύουμε και το ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας Ελένη, Βασίλη, Κατερίνα, Ανέστη, Βασιλική, Μαρία, Νίκο να αντέξετε αυτό τον τραγικό αποχωρισμό. Δικαιούσαστε να είσαστε περήφανοι για τον Σπύρο, όπως ήταν και εκείνος για εσάς.
Εμείς οι Σύντροφοι του και συνάδελφοί του στον Παμμικρασιατικό θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τα ιδανικά, για τα οποία είχε τόση προσφορά ο Σπύρος. Υποσχόμαστε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις να αλλάξουν τα πράγματα, να ανθήσει το χαμόγελο στο πρόσωπο των εργαζομένων, ναναι ευτυχισμένα τα παιδιά μας, νάχουν ζωή τα Προσφυγικά και όλες οι λαϊκές συνοικίες.
Καλό ταξίδι ακριβέ μας Σύντροφε.
xespao
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι πρώτες εικόνες από το φλεγόμενο «Nήσος Μύκονος»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
