2013-06-23 10:00:14
COMAGUER στο Le Grand Soir(Γαλλία) (μτφ. Κριστιάν)
Στην παρούσα συριακή κρίση, η σημασία του ζητήματος του πετρελαίου (και φυσικού αερίου) δεν τέθηκε πάντα αρκετά στο φως. Αυτό εξηγείται, πρώτα από το γεγονός ότι σε αντίθεση με το γειτονικό Ιράκ, η Συρία δεν βρίσκεται μεταξύ των μεγάλων παραγωγών, αλλά δεν στερείται πόρων όπως οι άμεσοι γείτονές της: η Τουρκία, ο Λίβανος και η Ιορδανία και βρίσκεται σε μια περιοχή όπου οι υποσχέσεις των υποβρύχιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου είναι τεράστιες.
Από την άλλη πλευρά, η γεωγραφική της θέση την καθιστά πραγματικά ως ένα φυσικό πέρασμα για τη μεταφορά του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής προς τις ακτές της Μεσογείου και από εκεί στους ευρωπαίους καταναλωτές.
Τα λίγα γραφικά και χαρτογραφικά έγγραφα που ακολουθούν παρέχουν μια επισκόπηση αυτού του θέματος
ΕΓΓΡΑΦΟ 1
Τα συριακά κοιτάσματα που εκμεταλλεύονται σήμερα βρίσκονται στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Τα πολύ μεγάλα κοιτάσματα του ιρακινού Κουρδιστάν - περιοχή του Κιρκούκ- είναι στην άλλη πλευρά αυτών των συνόρων. Τα τελευταία σχεδιάστηκαν με τις αυτοκρατορική συμφωνίες Sykes-Picot που υπογράφτηκαν το 1917 μεταξύ της Γαλλίας και της Βρετανίας για να μοιραστούν τα λάφυρα που άφησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η νέα Συρία τέθηκε υπό την κηδεμονία της Γαλλίας από την Κοινωνία των Εθνών και η Γαλλία ανακάλυψε λίγο αργότερα ότι ο πετρελαϊκός θησαυρός της περιοχής ήταν στο Ιράκ υπό κηδεμονία της Μεγάλης Βρετανίας.
Τελικά, για να καλυφθούν οι διάφορες αυτοκρατορικές ορέξεις, βρέθηκε συμφωνία βάση της οποίας το πετρέλαιο του Βόρειο Ιράκ εκμεταλλεύτηκε από το 1927 από μια νέα εταιρεία: η IRAK PETROLEUM COMPANY με πέντε μετόχους: 4 που κατείχαν ο καθένας το 23,75% του μετοχικού κεφαλαίου: Η COMPAGNIE FRANCAISE DES PETROLES που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό από τη Γαλλία, η BP, η Shell και η Esso, το υπόλοιπο 5% πηγαίνοντας στον ανάδοχο του έργου Gulbenkian.
ΕΓΓΡΑΦΟ 2
Ο αγωγός που τέθηκε σε λειτουργία το 1952 έχει μια ιστορία όσο ταραγμένη όσο αυτή της περιοχής, αλλά απλώς θα αναφέρουμε ότι βομβαρδίστηκε από την αμερικανική πολεμική αεροπορία το 2003 και δεν άνοιξε εκ νέου από τότε.
Πράγματι, η Συρία καταδίκασε την εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράκ το 2003 και οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν, σύμφωνα με το SYRIA ACCOUNTABILITY ACT που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο το 2004, μια σειρά οικονομικών και χρηματοπιστωτικών μέτρων για να απομονώσουν η και να αποδυναμώσουν τη Συρία.
ΕΓΓΡΑΦΟ 3
Ο αγωγός Κιρκούκ-Τσεϊχάν
Για να παρακαμφθεί η Συρία κατασκευάστηκε ένας άλλος αγωγός που φτάνει στο τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν.
Διασχίζοντας τις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας αποτελεί ένα σημαντικό στρατιωτικό διακύβευμα στη σύγκρουση μεταξύ του ΡΚΚ και της τουρκικής κυβέρνησης και τέθηκε συχνά εκτός λειτουργίας από συχνές επιθέσεις. Εξακολουθεί να είναι η μόνη και εύθραυστη διέξοδος του πετρελαίου του βόρειου Ιράκ
ΕΓΓΡΑΦΟ 4
ΠΕΤΡΕΛΑΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
Θα παρατηρήσουμε ότι αυτή η παραγωγή ελέγχεται σε σχεδόν 60% από εθνικές επιχειρήσεις SYRIAN PETROLEUM COMPANY και SYRIAN GAS COMPANY.
Με μια «απελευθερωμένη» Συρία» από το ΝΑΤΟ και παραδομένη στους φανατικά νεοφιλελεύθερους Αδελφούς Μουσουλμάνους , η αγορά θα άνοιγε ευρύτερα και οι εθνικές επιχειρήσεις πιθανότατα να διαλυθούν.
ΕΓΓΡΑΦΟ 5
ΣΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Αυτό το έγγραφο απεικονίζει την πολιτική πετρελαϊκής αυτονομίας της Συρίας και τις εξελίξεις.
Μετά από κορύφωση το 1997 -1998, η εθνική παραγωγή άρχισε να μειώνεται.
Δύο λόγοι: η ηλικία των κοιτασμάτων και το κλείσιμο του αγωγού Μπανιάς-Κιρκούκ το 2003 που περιόρισε την εξαγωγική ικανότητα της χώρας.
Στο τέλος της περιόδου, οι επιπτώσεις της κρίσης του 2011 είναι ορατές τόσο για την παραγωγή όσο και για την κατανάλωση.
ΕΓΓΡΑΦΟ 6
ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Για να αυξηθεί η εθνική παραγωγή και να ανοίξουν νέα κοιτάσματα, η συριακή κυβέρνηση είχε προγραμματίσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα εξερεύνησης και δεχούμενος τον Μπασάρ αλ-Άσαντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων το 2008, ο Νικολά Σαρκοζί είχε διαπραγματευθεί τη χορήγηση μιας περιοχής εξερεύνησης για τη Total.
ΕΓΓΡΑΦΑ 7 ΚΑΙ 8
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΡΙΞΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ Τα αποθέματα φυσικού αερίου στο υπέδαφος της Ανατολικής Μεσογείου είναι πολύ πλούσια.
Ήδη η Αίγυπτος εκμεταλλεύεται τα πρώτα πεδία στα βόρεια του Δέλτα του Νείλου και το ισραηλινό κοίτασμα Λεβιάθαν αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2017.
Η Συρία έχει ορίσει τις περιοχές εξερεύνησης εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της, αλλά προφανώς ο πόλεμος εμποδίζει το ξεκίνημα των εργασιών εξερεύνησης.
Συριακό άφθονο αέριο πολύ πιο εγγύς στις ευρωπαϊκές αγορές θα ήταν ένας επίφοβος ανταγωνιστής για το καταριανό αέριο.
Ένας εξαιρετικός λόγος για το εμιράτο να χρηματοδοτήσει τους Σύρους «αντάρτες»... όσο περισσότερο που εγκρίθηκε επίσημα από τις τρεις κυβερνήσεις (Ιράν, Ιράκ, Συρία), ένα αντίπαλο σχέδιο μεταφοράς του ιρανικού φυσικού αερίου προς τη Συρία μέσω της κουρδικής επαρχίας του Ιράκ.
Να σημειώσουμε επίσης ότι μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη θα διέθετε ιδίους πόρους φυσικού αερίου στα ανοικτά της Γάζας
Le Grand Soir
InfoGnomon
Στην παρούσα συριακή κρίση, η σημασία του ζητήματος του πετρελαίου (και φυσικού αερίου) δεν τέθηκε πάντα αρκετά στο φως. Αυτό εξηγείται, πρώτα από το γεγονός ότι σε αντίθεση με το γειτονικό Ιράκ, η Συρία δεν βρίσκεται μεταξύ των μεγάλων παραγωγών, αλλά δεν στερείται πόρων όπως οι άμεσοι γείτονές της: η Τουρκία, ο Λίβανος και η Ιορδανία και βρίσκεται σε μια περιοχή όπου οι υποσχέσεις των υποβρύχιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου είναι τεράστιες.
Από την άλλη πλευρά, η γεωγραφική της θέση την καθιστά πραγματικά ως ένα φυσικό πέρασμα για τη μεταφορά του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής προς τις ακτές της Μεσογείου και από εκεί στους ευρωπαίους καταναλωτές.
Τα λίγα γραφικά και χαρτογραφικά έγγραφα που ακολουθούν παρέχουν μια επισκόπηση αυτού του θέματος
ΕΓΓΡΑΦΟ 1
Τα συριακά κοιτάσματα που εκμεταλλεύονται σήμερα βρίσκονται στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας. Τα πολύ μεγάλα κοιτάσματα του ιρακινού Κουρδιστάν - περιοχή του Κιρκούκ- είναι στην άλλη πλευρά αυτών των συνόρων. Τα τελευταία σχεδιάστηκαν με τις αυτοκρατορική συμφωνίες Sykes-Picot που υπογράφτηκαν το 1917 μεταξύ της Γαλλίας και της Βρετανίας για να μοιραστούν τα λάφυρα που άφησε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η νέα Συρία τέθηκε υπό την κηδεμονία της Γαλλίας από την Κοινωνία των Εθνών και η Γαλλία ανακάλυψε λίγο αργότερα ότι ο πετρελαϊκός θησαυρός της περιοχής ήταν στο Ιράκ υπό κηδεμονία της Μεγάλης Βρετανίας.
Τελικά, για να καλυφθούν οι διάφορες αυτοκρατορικές ορέξεις, βρέθηκε συμφωνία βάση της οποίας το πετρέλαιο του Βόρειο Ιράκ εκμεταλλεύτηκε από το 1927 από μια νέα εταιρεία: η IRAK PETROLEUM COMPANY με πέντε μετόχους: 4 που κατείχαν ο καθένας το 23,75% του μετοχικού κεφαλαίου: Η COMPAGNIE FRANCAISE DES PETROLES που δημιουργήθηκε για αυτό το σκοπό από τη Γαλλία, η BP, η Shell και η Esso, το υπόλοιπο 5% πηγαίνοντας στον ανάδοχο του έργου Gulbenkian.
ΕΓΓΡΑΦΟ 2
Ο αγωγός που τέθηκε σε λειτουργία το 1952 έχει μια ιστορία όσο ταραγμένη όσο αυτή της περιοχής, αλλά απλώς θα αναφέρουμε ότι βομβαρδίστηκε από την αμερικανική πολεμική αεροπορία το 2003 και δεν άνοιξε εκ νέου από τότε.
Πράγματι, η Συρία καταδίκασε την εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράκ το 2003 και οι Ηνωμένες Πολιτείες πήραν, σύμφωνα με το SYRIA ACCOUNTABILITY ACT που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο το 2004, μια σειρά οικονομικών και χρηματοπιστωτικών μέτρων για να απομονώσουν η και να αποδυναμώσουν τη Συρία.
ΕΓΓΡΑΦΟ 3
Ο αγωγός Κιρκούκ-Τσεϊχάν
Για να παρακαμφθεί η Συρία κατασκευάστηκε ένας άλλος αγωγός που φτάνει στο τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν.
Διασχίζοντας τις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας αποτελεί ένα σημαντικό στρατιωτικό διακύβευμα στη σύγκρουση μεταξύ του ΡΚΚ και της τουρκικής κυβέρνησης και τέθηκε συχνά εκτός λειτουργίας από συχνές επιθέσεις. Εξακολουθεί να είναι η μόνη και εύθραυστη διέξοδος του πετρελαίου του βόρειου Ιράκ
ΕΓΓΡΑΦΟ 4
ΠΕΤΡΕΛΑΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ
Θα παρατηρήσουμε ότι αυτή η παραγωγή ελέγχεται σε σχεδόν 60% από εθνικές επιχειρήσεις SYRIAN PETROLEUM COMPANY και SYRIAN GAS COMPANY.
Με μια «απελευθερωμένη» Συρία» από το ΝΑΤΟ και παραδομένη στους φανατικά νεοφιλελεύθερους Αδελφούς Μουσουλμάνους , η αγορά θα άνοιγε ευρύτερα και οι εθνικές επιχειρήσεις πιθανότατα να διαλυθούν.
ΕΓΓΡΑΦΟ 5
ΣΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Αυτό το έγγραφο απεικονίζει την πολιτική πετρελαϊκής αυτονομίας της Συρίας και τις εξελίξεις.
Μετά από κορύφωση το 1997 -1998, η εθνική παραγωγή άρχισε να μειώνεται.
Δύο λόγοι: η ηλικία των κοιτασμάτων και το κλείσιμο του αγωγού Μπανιάς-Κιρκούκ το 2003 που περιόρισε την εξαγωγική ικανότητα της χώρας.
Στο τέλος της περιόδου, οι επιπτώσεις της κρίσης του 2011 είναι ορατές τόσο για την παραγωγή όσο και για την κατανάλωση.
ΕΓΓΡΑΦΟ 6
ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ
Για να αυξηθεί η εθνική παραγωγή και να ανοίξουν νέα κοιτάσματα, η συριακή κυβέρνηση είχε προγραμματίσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα εξερεύνησης και δεχούμενος τον Μπασάρ αλ-Άσαντ στο Μέγαρο των Ηλυσίων το 2008, ο Νικολά Σαρκοζί είχε διαπραγματευθεί τη χορήγηση μιας περιοχής εξερεύνησης για τη Total.
ΕΓΓΡΑΦΑ 7 ΚΑΙ 8
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΡΙΞΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ Τα αποθέματα φυσικού αερίου στο υπέδαφος της Ανατολικής Μεσογείου είναι πολύ πλούσια.
Ήδη η Αίγυπτος εκμεταλλεύεται τα πρώτα πεδία στα βόρεια του Δέλτα του Νείλου και το ισραηλινό κοίτασμα Λεβιάθαν αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2017.
Η Συρία έχει ορίσει τις περιοχές εξερεύνησης εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της, αλλά προφανώς ο πόλεμος εμποδίζει το ξεκίνημα των εργασιών εξερεύνησης.
Συριακό άφθονο αέριο πολύ πιο εγγύς στις ευρωπαϊκές αγορές θα ήταν ένας επίφοβος ανταγωνιστής για το καταριανό αέριο.
Ένας εξαιρετικός λόγος για το εμιράτο να χρηματοδοτήσει τους Σύρους «αντάρτες»... όσο περισσότερο που εγκρίθηκε επίσημα από τις τρεις κυβερνήσεις (Ιράν, Ιράκ, Συρία), ένα αντίπαλο σχέδιο μεταφοράς του ιρανικού φυσικού αερίου προς τη Συρία μέσω της κουρδικής επαρχίας του Ιράκ.
Να σημειώσουμε επίσης ότι μια ανεξάρτητη Παλαιστίνη θα διέθετε ιδίους πόρους φυσικού αερίου στα ανοικτά της Γάζας
Le Grand Soir
InfoGnomon
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο Πετρόπουλος προτίμησε Απόλλωνα από τα διπλάσια λεφτά των Ρώσων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
