2012-04-06 15:57:47
Το Sport24.gr ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και θυμάται τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η αναβίωση και η κόντρα του πρώτου χρυσού Ολυμπιονίκη με το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.
Για τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν, τον υπεύθυνο για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα. Το σίγουρο ήταν πως ο Γάλλος αριστοκράτης ήταν επίμονος και ξεροκέφαλος.
Μια απλή σκέψη στη διεθνή έκθεση του Παρισιού το 1889, έγινε ιδέα την οποία μοιράστηκαν και πολλοί άλλοι. Τον Ιούνιο του 1894 εκπρόσωποι δώδεκα χωρών ψήφισαν υπέρ της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και άλλες 21 χώρες εξέφρασαν τη θερμή συμπαράσταση τους.
Μετά από 1.500 χρόνια σιωπής οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα διεξάγονταν ξανά. Όχι στο Παρίσι όπως ήθελε ο Κουμπερτέν, αλλά στην Αθήνα, ένα χωριό συγκριτικά με το Παρίσι του 1894. Οι Έλληνες πάτησαν πόδι και εξασφάλισαν πως οι πρώτοι Αγώνες θα διεξάγονταν στην Αθήνα το 1896.
Σαν σήμερα πριν από 116 χρόνια (στις 25/3 με το παλιό ημερολόγιο) ο Βασιλιάς Γεώργιος κήρυξε την έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με τη συμμετοχή 14 χωρών. Το Παναθηναϊκό Στάδιο είχε χτιστεί με έξοδα του ελληνικού λαού και τη συνδρομή εθνικών ευεργετών όπως ο ένθερμος υποστηρικτής Γεώργιος Αβέρωφ.
Οι Έλληνες αγκάλιασαν τη διοργάνωση και ερασιτέχνες αθλητές από ολόκληρο τον κόσμο έρχονταν στην Αθήνα για να ζήσουν το μεγαλείο των Ολυμπιακών Αγώνων και να αποκτήσουν αιώνια δόξα.
Η εκκίνηση των 100μ.
Η γκάφα των Αμερικάνων
Ορισμένοι δεν ήταν αρκετά τυχεροί. Για παράδειγμα η αμερικανική αποστολή. Ως επί το πλείστον αθλητές από τη Βοστόνη χρειάστηκαν 16 μέρες για να διασχίσουν με πλοίο τον Ατλαντικό Ωκεανό πριν τους "χτυπήσει" ο Μεσογειακός ήλιος.
Κι εκεί που νόμιζαν πως είχαν δώδεκα μέρες στη διάθεση τους, προκειμένου να εγκλιματιστούν και να συνηθίσουν τις υψηλές θερμοκρασίες στην ελληνική πρωτεύουσα, κατατρομαγμένοι ξύπνησαν τα ξημερώματα (04.00) της 6ης Απριλίου για να συνειδητοποιήσουν το λάθος τους. Δεν είχαν υπολογίσει πως οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το Ιουλιανό ημερολόγιο δηλαδή βρίσκονταν έντεκα ημέρες μπροστά!
Αθλητές της αμερικανικής αποστολής
Ο ατυχέστερος αθλητής των αγώνων ήταν ο Ιταλός Κάρλο Αϊρόλντι. Ξεκίνησε από την πόλη του, το Μιλάνο στις 28 Φεβρουαρίου και έφτασε στη Ραγκούσα της πρώην Γιουγκοσλαβίας στις 19 Μαρτίου. Με τα πόδια! Στις 23 Μαρτίου μπήκε σε ένα πλοίο που πήγαινε στην Πάτρα.
Χρειάστηκε πέντε μέρες για να φτάσει περπατώντας στην Αθήνα. Πρόλαβε να δηλώσει συμμετοχή στο μαραθώνιο, ωστόσο κρίθηκε πως ήταν επαγγελματίας και δεν κατάφερε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν πραγματικά μεγάλο.
Φυσικά, υπήρχαν και αθλητές περισσότερο προνομιούχοι. Όπως ο Ιρλανδός Τζον Μπόλαντ που έκανε διακοπές στην Ελλάδα και κατέκτησε την πρώτη θέση στο απλό στο τένις, ενώ πήρε και το διπλό με παρτενέρ τον Γερμανό Φρίντριχ Τράουν.
Χρυσά μετάλλια δεν απονεμήθηκαν, μόνο αργυρά για τον νικητή μαζί με κλαδιά ελιάς και ένα δίπλωμα, χάλκινα για τον δεύτερο και... τίποτα για τον τρίτο.
Το αργυρό μετάλλιο του χρυσού Ολυμπιονίκη
Το ολυμπιακό πνεύμα & η ευγενής άμιλλα
Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τις παραπάνω λέξεις από αθλητές, από τον πρόεδρο Ζακ Ρογκ και την παρέα των "αθάνατων", ωστόσο ευγενής άμιλλα δεν υπάρχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες των επαγγελματιών αθλητών του σήμερα. Τουλάχιστον ανάμεσα στους πρωταγωνιστές.Αν... μοίραζαν βραβεία "fair play" και το 1896, αυτό θα κατέληξε στα χέρια του Γάλλου ποδηλάτη, Λέον Φλαμάν. Όταν χάλασε το ποδήλατο του μεγάλου αντιπάλου του, Γεωργίου Κωλέττη, ο Γάλλος σταμάτησε και τον περίμενε. Ο Φλαμάν έπεσε στο τέλος, ωστόσο η περίπτωση του αποτέλεσε παράδειγμα για τον Κουμπερτέν.
Ο Φλαμάν (αριστερά) με Γάλλο συναθλητή του
Ακόμα ένας Γάλλος αθλητής στίβου, το όνομα του οποίου δεν διασώθηκε, δεν ήθελε να αφαιρέσει τα γάντια του, καθώς δεν ήθελε να φανεί ασεβής απέναντι στη βασιλική οικογένεια.
Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στέφθηκαν με επιτύχια. Μπορεί ο Κουμπερτέν να αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση του βασιλιά να τελούνται οι αγώνες μόνιμα στην Αθήνα, ωστόσο δίχως αυτή τη διοργάνωση, το όνειρο θα είχε εγκαταλειφθεί.
Ο πρώτος χρυσός Ολυμπιονίκης
Ο Αμερικάνος Τζέιμς Μπρένταν Κόνολι στο τριπλούν ήταν ο πρώτος νικητής στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο 18χρονος γιος Ιρλανδών μεταναστών στη Βοστόνη θυσίασε το Χάρβαρντ για να συμμετάσχει στους αγώνες της Αθήνας. Ο πρύτανης του πανεπιστημίου και ο επικεφαλής του αθλητικού προγράμματος αρνήθηκαν να του δώσουν άδεια γιατί δεν ενέκρυναν αυτό το "πανηγύρι", όπως το χαρακτήρισαν.
Μάλιστα του ζήτησαν να αποσυρθεί από το πανεπιστήμιο και να γραφτεί ξανά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκνευρισμένος ο Κόνολι τους ενημέρωσε πως δεν θα επέστρεφε στο πανεπιστήμιο. Και να φανταστεί κανείς πως το Χάρβαρντ είχε δώσει άδεια σε έναν άλλο φοιτητή, τον Έλερι Κλαρκ να ταξιδέψει στην Αθήνα και να συμμετάσχει στους αγώνες.
Ο Τζέιμς Κόνολι
Φτωχός ο Κόνολι δεν ήταν μέλος του αθλητικού κλαμπ της Βοστόνης. Ξόδεψε τις οικονομίες που είχε, $700, για να αγοράσει ένα εισιτήριο για το πλοίο. Οι Αμερικάνοι έφτασαν στις 5 Απριλίου στην Αθήνα και ο Κόνολι απογοητεύτηκε όταν είδε πως έπρεπε να αγωνιστεί στο αγαπημένο αγώνισμα του την πρώτη ημέρα.
Όχι μόνο νίκησε με διαφορά, αλλά πήρε τη δεύτερη θέση στο ύψος και την τρίτη στο μήκος. "Οι νέοι από δώδεκα χώρες έκαναν τα άλματα με τη σειρά και στο τέλος την πρώτη θέση διεκδικούσαν ένας Έλληνας, ένας Γάλλος και ένας Αμερικάνος. Η νίκη του Αμερικανού συνοδεύτηκε από επευφημίες 140.000 ανθρώπων. Τα μάτια 140.000 ανθρώπων βρίσκονταν επάνω του. Και όταν το όνομα του γράφτηκε πρώτο στον πίνακα. Ήταν μια στιγμή άξια θαυμασμού!", έγραψε το 1906 ο Κόνολι στο περιοδικό "The Outing".
Από το σκάμμα στον πόλεμο
Μετά την επιστροφή του στη Βοστόνη κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί του. Έγινε συντάκτης στο περιοδικό "Land and Water: The Authority of American Athletic Sports". Πολέμησε στον αμερικανοϊσπανικό πόλεμο το 1898 και έστελνε άρθρα στην εφημερίδα "Boston Globe".
Το 1900 δεν κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση στο τριπλούν στο Παρίσι. Περιορίστηκε στη δεύτερη θέση και εγκατέλειψε τους αγώνες. Αφοσιώθηκε στην αγάπη του, στο γράψιμο και φυσικά στη θάλασσα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έγραψε 50 μυθιστορήματα και 200 διηγήματα. Το 1949 πήρε εκδίκηση από το Χάρβαρντ, όταν του προσφέρθηκε ένας τιμητικός τίτλος. Δεν τον δέχτηκε και το 1957 έκλεισε τα μάτια του, χορτασμένος από τη ζωή.
πηγή: sport24.gr
Για τον Πιέρ ντε Κουμπερτέν, τον υπεύθυνο για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα. Το σίγουρο ήταν πως ο Γάλλος αριστοκράτης ήταν επίμονος και ξεροκέφαλος.
Μια απλή σκέψη στη διεθνή έκθεση του Παρισιού το 1889, έγινε ιδέα την οποία μοιράστηκαν και πολλοί άλλοι. Τον Ιούνιο του 1894 εκπρόσωποι δώδεκα χωρών ψήφισαν υπέρ της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και άλλες 21 χώρες εξέφρασαν τη θερμή συμπαράσταση τους.
Μετά από 1.500 χρόνια σιωπής οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα διεξάγονταν ξανά. Όχι στο Παρίσι όπως ήθελε ο Κουμπερτέν, αλλά στην Αθήνα, ένα χωριό συγκριτικά με το Παρίσι του 1894. Οι Έλληνες πάτησαν πόδι και εξασφάλισαν πως οι πρώτοι Αγώνες θα διεξάγονταν στην Αθήνα το 1896.
Σαν σήμερα πριν από 116 χρόνια (στις 25/3 με το παλιό ημερολόγιο) ο Βασιλιάς Γεώργιος κήρυξε την έναρξη των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με τη συμμετοχή 14 χωρών. Το Παναθηναϊκό Στάδιο είχε χτιστεί με έξοδα του ελληνικού λαού και τη συνδρομή εθνικών ευεργετών όπως ο ένθερμος υποστηρικτής Γεώργιος Αβέρωφ.
Οι Έλληνες αγκάλιασαν τη διοργάνωση και ερασιτέχνες αθλητές από ολόκληρο τον κόσμο έρχονταν στην Αθήνα για να ζήσουν το μεγαλείο των Ολυμπιακών Αγώνων και να αποκτήσουν αιώνια δόξα.
Η εκκίνηση των 100μ.
Η γκάφα των Αμερικάνων
Ορισμένοι δεν ήταν αρκετά τυχεροί. Για παράδειγμα η αμερικανική αποστολή. Ως επί το πλείστον αθλητές από τη Βοστόνη χρειάστηκαν 16 μέρες για να διασχίσουν με πλοίο τον Ατλαντικό Ωκεανό πριν τους "χτυπήσει" ο Μεσογειακός ήλιος.
Κι εκεί που νόμιζαν πως είχαν δώδεκα μέρες στη διάθεση τους, προκειμένου να εγκλιματιστούν και να συνηθίσουν τις υψηλές θερμοκρασίες στην ελληνική πρωτεύουσα, κατατρομαγμένοι ξύπνησαν τα ξημερώματα (04.00) της 6ης Απριλίου για να συνειδητοποιήσουν το λάθος τους. Δεν είχαν υπολογίσει πως οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το Ιουλιανό ημερολόγιο δηλαδή βρίσκονταν έντεκα ημέρες μπροστά!
Αθλητές της αμερικανικής αποστολής
Ο ατυχέστερος αθλητής των αγώνων ήταν ο Ιταλός Κάρλο Αϊρόλντι. Ξεκίνησε από την πόλη του, το Μιλάνο στις 28 Φεβρουαρίου και έφτασε στη Ραγκούσα της πρώην Γιουγκοσλαβίας στις 19 Μαρτίου. Με τα πόδια! Στις 23 Μαρτίου μπήκε σε ένα πλοίο που πήγαινε στην Πάτρα.
Χρειάστηκε πέντε μέρες για να φτάσει περπατώντας στην Αθήνα. Πρόλαβε να δηλώσει συμμετοχή στο μαραθώνιο, ωστόσο κρίθηκε πως ήταν επαγγελματίας και δεν κατάφερε να συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ταξίδι της επιστροφής ήταν πραγματικά μεγάλο.
Φυσικά, υπήρχαν και αθλητές περισσότερο προνομιούχοι. Όπως ο Ιρλανδός Τζον Μπόλαντ που έκανε διακοπές στην Ελλάδα και κατέκτησε την πρώτη θέση στο απλό στο τένις, ενώ πήρε και το διπλό με παρτενέρ τον Γερμανό Φρίντριχ Τράουν.
Χρυσά μετάλλια δεν απονεμήθηκαν, μόνο αργυρά για τον νικητή μαζί με κλαδιά ελιάς και ένα δίπλωμα, χάλκινα για τον δεύτερο και... τίποτα για τον τρίτο.
Το αργυρό μετάλλιο του χρυσού Ολυμπιονίκη
Το ολυμπιακό πνεύμα & η ευγενής άμιλλα
Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τις παραπάνω λέξεις από αθλητές, από τον πρόεδρο Ζακ Ρογκ και την παρέα των "αθάνατων", ωστόσο ευγενής άμιλλα δεν υπάρχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες των επαγγελματιών αθλητών του σήμερα. Τουλάχιστον ανάμεσα στους πρωταγωνιστές.Αν... μοίραζαν βραβεία "fair play" και το 1896, αυτό θα κατέληξε στα χέρια του Γάλλου ποδηλάτη, Λέον Φλαμάν. Όταν χάλασε το ποδήλατο του μεγάλου αντιπάλου του, Γεωργίου Κωλέττη, ο Γάλλος σταμάτησε και τον περίμενε. Ο Φλαμάν έπεσε στο τέλος, ωστόσο η περίπτωση του αποτέλεσε παράδειγμα για τον Κουμπερτέν.
Ο Φλαμάν (αριστερά) με Γάλλο συναθλητή του
Ακόμα ένας Γάλλος αθλητής στίβου, το όνομα του οποίου δεν διασώθηκε, δεν ήθελε να αφαιρέσει τα γάντια του, καθώς δεν ήθελε να φανεί ασεβής απέναντι στη βασιλική οικογένεια.
Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στέφθηκαν με επιτύχια. Μπορεί ο Κουμπερτέν να αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση του βασιλιά να τελούνται οι αγώνες μόνιμα στην Αθήνα, ωστόσο δίχως αυτή τη διοργάνωση, το όνειρο θα είχε εγκαταλειφθεί.
Ο πρώτος χρυσός Ολυμπιονίκης
Ο Αμερικάνος Τζέιμς Μπρένταν Κόνολι στο τριπλούν ήταν ο πρώτος νικητής στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο 18χρονος γιος Ιρλανδών μεταναστών στη Βοστόνη θυσίασε το Χάρβαρντ για να συμμετάσχει στους αγώνες της Αθήνας. Ο πρύτανης του πανεπιστημίου και ο επικεφαλής του αθλητικού προγράμματος αρνήθηκαν να του δώσουν άδεια γιατί δεν ενέκρυναν αυτό το "πανηγύρι", όπως το χαρακτήρισαν.
Μάλιστα του ζήτησαν να αποσυρθεί από το πανεπιστήμιο και να γραφτεί ξανά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκνευρισμένος ο Κόνολι τους ενημέρωσε πως δεν θα επέστρεφε στο πανεπιστήμιο. Και να φανταστεί κανείς πως το Χάρβαρντ είχε δώσει άδεια σε έναν άλλο φοιτητή, τον Έλερι Κλαρκ να ταξιδέψει στην Αθήνα και να συμμετάσχει στους αγώνες.
Ο Τζέιμς Κόνολι
Φτωχός ο Κόνολι δεν ήταν μέλος του αθλητικού κλαμπ της Βοστόνης. Ξόδεψε τις οικονομίες που είχε, $700, για να αγοράσει ένα εισιτήριο για το πλοίο. Οι Αμερικάνοι έφτασαν στις 5 Απριλίου στην Αθήνα και ο Κόνολι απογοητεύτηκε όταν είδε πως έπρεπε να αγωνιστεί στο αγαπημένο αγώνισμα του την πρώτη ημέρα.
Όχι μόνο νίκησε με διαφορά, αλλά πήρε τη δεύτερη θέση στο ύψος και την τρίτη στο μήκος. "Οι νέοι από δώδεκα χώρες έκαναν τα άλματα με τη σειρά και στο τέλος την πρώτη θέση διεκδικούσαν ένας Έλληνας, ένας Γάλλος και ένας Αμερικάνος. Η νίκη του Αμερικανού συνοδεύτηκε από επευφημίες 140.000 ανθρώπων. Τα μάτια 140.000 ανθρώπων βρίσκονταν επάνω του. Και όταν το όνομα του γράφτηκε πρώτο στον πίνακα. Ήταν μια στιγμή άξια θαυμασμού!", έγραψε το 1906 ο Κόνολι στο περιοδικό "The Outing".
Από το σκάμμα στον πόλεμο
Μετά την επιστροφή του στη Βοστόνη κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί του. Έγινε συντάκτης στο περιοδικό "Land and Water: The Authority of American Athletic Sports". Πολέμησε στον αμερικανοϊσπανικό πόλεμο το 1898 και έστελνε άρθρα στην εφημερίδα "Boston Globe".
Το 1900 δεν κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση στο τριπλούν στο Παρίσι. Περιορίστηκε στη δεύτερη θέση και εγκατέλειψε τους αγώνες. Αφοσιώθηκε στην αγάπη του, στο γράψιμο και φυσικά στη θάλασσα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έγραψε 50 μυθιστορήματα και 200 διηγήματα. Το 1949 πήρε εκδίκηση από το Χάρβαρντ, όταν του προσφέρθηκε ένας τιμητικός τίτλος. Δεν τον δέχτηκε και το 1957 έκλεισε τα μάτια του, χορτασμένος από τη ζωή.
πηγή: sport24.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τελείωσε η ομιλία Βενιζέλου
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
18ο Ράλλυ Φίλιππος: Τελική φάση προετοιμασίας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
