2013-07-20 11:36:06
Τα τελευταία χρόνια το θέμα της οφειλής από την Γερμανία στην Ελλάδα σημαντικών ποσών για πολεμικές αποζημιώσεις έχει επανέλθει στην δημοσιότητα με αυξανόμενη έμφαση. Μερικοί από τους αρθογράφους και σχολιαστές αμφισβητούν την βασιμότητα των Ελληνικών διεκδικήσεων. Τα επιχειρήματα τους περιλαμβάνουν:
Οι Διεκδικήσεις έχουν παραγραφεί με την Συμφωνία του Λονδίνου το 1953.
Το Άρθρο 5, παράγραφος 2 της Συμφωνίας αναφέρει: « Απαιτήσεις κατά του Ράϊχ και κατά υπηρεσιών του Ράϊχ που απορρέουν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χωρών που ήσαν σε πόλεμο ή υπό κατοχή από την Γερμανία κατά την διάρκεια του πολέμου και που συμπεριλαμβάνουν έξοδα της Γερμανικής κατοχής … θα αναβληθούν μέχρι τον τελικό διακανονισμό του προβλήματος των επανορθώσεων». Επομένως η υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις δεν διεγράφη με τη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953.
Δεν μπορεί να διεκδικούνται αποζημιώσεις τόσα χρόνια μετά τον πόλεμο.
Η Ελλάδα έχει απαιτήσει την πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων, που της επιδικαστήκαν από την Διάσκεψη των Παρισίων το 1946, και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995. Στην Διάσκεψη του Λονδίνου το 1953, η Γερμανία επιδίωξε και επέτυχε την αναβολή πληρωμών. Προβλήθηκε με επιτυχία το επιχείρημα ότι η Γερμανική Κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να αναλάβει την υποχρέωση του συνολικού χρέους δεδομένου ότι αντιπροσώπευε μόνο την Δυτική Γερμανία, και ο διακανονισμός των διεκδικήσεων ανεβλήθη μέχρι την ενοποίηση της Γερμανίας.
Η ενοποίηση της Γερμανίας επιτεύχθηκε με την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας της Γερμανίας με τις ΗΠΑ, την Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Το Γερμανικό περιοδικό “Der Spiegel”, 23 Ιουλίου, 1990, έγραψε ότι η Γερμανία απέφυγε την υπογραφή «συνθήκης ειρήνης» με όλες τις εμπόλεμες χώρες για να αποφύγει τον εφιάλτη απαιτήσεων πολεμικών επανορθώσεων από όλους αυτούς που υπέστησαν καταστροφές από τους Γερμανούς. Με άλλα λόγια, με αυτή τη συμφωνία η Γερμανία επιδίωξε να παρακάμψει την παράγραφο 2 του άρθρου 5 της Συμφωνίας του Λονδίνου.
Δεν μπορεί η σημερινή γενιά των Γερμανών να έχει υποχρέωση πληρωμής αποζημιώσεων
Η Ελλάδα έχει επιδιώξει συνεχώς την πληρωμή των αποζημιώσεων από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα, από την γενιά των Γερμανών που διέπραξε τα εγκλήματα και από την γενιά των παιδιών τους. Είναι οι Γερμανοί που εζήτησαν και επέτυχαν, με την Συμφωνία του Λονδίνου το 1953, την αναβολή πληρωμών και την μεταφορά των υποχρεώσεων τους στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους.
Τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ωφελήθηκαν τα μέγιστα από την αναβολή των πληρωμών. Η σημερινή ευημερία της Γερμανίας οφείλεται κατά πολύ στην αποδοχή από την Ελλάδα και άλλες χώρες να αναβληθούν οι πληρωμές αποζημιώσεων, και να δοθεί η ευκαιρία στην γενιά των Γερμανών που διέπραξε τα εγκλήματα να ανοικοδομήσει την χώρα τους και να οικοδομήσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, ενώ οι Έλληνες ήταν αναγκασμένοι να κτίσουν πάνω στα ερείπια που άφησε πίσω της η πολεμική μηχανή των Γερμανών μετά από ένα βάρβαρο και απόλυτα απρόκλητο πόλεμο.
Αντιδράσεις της Γερμανικής Κυβέρνησης
Ο πρεσβευτής της Γερμανίας στην Ελλάδα κ. Wolfgang Dold σε συνέντευξη στην εφημερίδα Καθημερινή (12 Μαΐου 2013) και σε απάντηση σε σχετική ερώτηση είπε: « Υπάρχει μία νομική πλευρά στο θέμα και μία ηθική και πολιτική. Όσον αφορά τη νομική πλευρά, η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει νομική βάση για να διεκδικήσει επανορθώσεις η Ελλάδα από τη Γερμανία.
Οι νομικοί λόγοι είναι περίπλοκοι και δεν θα ήθελα να επεκταθώ ακριβώς λόγω της πολυπλοκότητας και διότι θα πρέπει να είμαι απόλυτα ακριβής. Κατανοώ βέβαια πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις όσον αφορά τη νομιμότητα της διεκδίκησης…. εμείς ως Γερμανοί πάντα δεχτήκαμε την ηθική μας ευθύνη για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα… όταν πάμε σε όλα αυτά τα μαρτυρικά χωριά, γιατί οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές.
Ηθικά κατανοώ ότι η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει και η Γερμανία να κάνει περισσότερα για να αποδείξει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του παρελθόντος της. Η επίσημη θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο αναγκαστικό δάνειο και στις υπόλοιπες επανορθώσεις…. Ως νομικός γνωρίζω ότι υπάρχουν κάποια νομικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Αν, δηλαδή, οι διεκδικήσεις στέκονται νομικά, αν αυτό ισχύει, αν έχουν ικανοποιηθεί, αλλά κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί, αν μπορούν να ικανοποιηθούν παρ’ όλο που υφίστανται».
Ενώ ο κ. πρεσβευτής ισχυρίσθηκε ότι δεν υπάρχει νομική βάση για να διεκδικήσει η Ελλάδα επανορθώσεις από τη Γερμανία, και δεν θέλησε να επεκταθεί λόγω της πολυπλοκότητας και διότι θα έπρεπε να είναι απόλυτα ακριβής, κατανοεί όμως πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στη νομιμότητα της διεκδίκησης. Ακολούθως πρόσθεσε: «εμείς ως Γερμανοί πάντα δεχτήκαμε την ηθική μας ευθύνη για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα». Αποδοχή ηθικής ευθύνης δεν είναι μια απλή ρητορική έκφραση, ή κάλυψη πίσω από πολυπλοκότητες ενός διεθνούς συστήματος δικαιοσύνης που από πολλές απόψεις είναι σχεδιασμένο να παρέχει προστασία στους ισχυρούς. Αποδοχή ηθικής ευθύνης σημαίνει ότι ο αποδέκτης της ευθύνης κάνει ότι είναι δυνατό να επανορθώσει της συνέπειες των εγκλημάτων.
Ο κ. πρεσβευτής κατανοεί, προς τιμή του, «ότι η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει και η Γερμανία να κάνει περισσότερα για να αποδείξει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του παρελθόντος της» . Όσον αφορά το κατοχικό δάνειο, δήλωσε ότι η επίσημη θέση της κυβέρνησης του είναι ότι « δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο αναγκαστικό δάνειο και στις υπόλοιπες επανορθώσεις», αν και ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει το δάνειο. Σαν νομικός γνωρίζει «ότι υπάρχουν κάποια νομικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν».
Αυτή η δήλωση αντιφάσκει με την δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας (1η Απριλίου 1912) ότι «το ερώτημα των αποζημιώσεων από την σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα», και με αυτή του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας κ. Schaeuble (11 Απριλίου 2013), που δήλωσε ότι «αυτό το θέμα έχει λυθεί προ πολλού» χωρίς να θεωρήσει αναγκαίο να εξηγήσει πως έχει λυθεί. Στην συνέχεια ο κ. πρεσβευτής είπε ότι πρέπει να απαντηθεί « Αν, δηλαδή, οι διεκδικήσεις στέκονται νομικά, και αν αυτό ισχύει, αν έχουν ικανοποιηθεί, αλλά κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί, αν μπορούν να ικανοποιηθούν παρ’ όλο που υφίστανται».
Ενώ αρχικά ο κ. πρεσβευτής ισχυρίσθηκε ότι δεν υπάρχει νομική βάση στις Ελληνικές απαιτήσεις, εδώ θεώρει, ότι πρέπει να απαντηθεί αν οι διεκδικήσεις στέκονται νομικά. Επί πλέον, πως μπορεί αυτή η δήλωση να συμβιβασθεί με τον ισχυρισμό του και με τον ισχυρισμό πολλών Γερμανών επισήμων ότι η Γερμανία πάντοτε αποδέχθηκε την ηθική ευθύνη για ότι συνέβη στην Ελλάδα; Αυτό που έχει ζητηθεί και ζητείται από την Γερμανία, σαν θέμα δικαιοσύνης, είναι να πληρώσει τις οφειλές της στην Ελλάδα, αίτημα που είναι μέσα στα όρια του δυνατού, εκτός εάν η δήλωση αποδοχής ηθικής ευθύνης είναι απλώς κενή ρητορική.
Πηγή : http://www.vimaonline.gr
Οι Διεκδικήσεις έχουν παραγραφεί με την Συμφωνία του Λονδίνου το 1953.
Το Άρθρο 5, παράγραφος 2 της Συμφωνίας αναφέρει: « Απαιτήσεις κατά του Ράϊχ και κατά υπηρεσιών του Ράϊχ που απορρέουν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο χωρών που ήσαν σε πόλεμο ή υπό κατοχή από την Γερμανία κατά την διάρκεια του πολέμου και που συμπεριλαμβάνουν έξοδα της Γερμανικής κατοχής … θα αναβληθούν μέχρι τον τελικό διακανονισμό του προβλήματος των επανορθώσεων». Επομένως η υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις δεν διεγράφη με τη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953.
Δεν μπορεί να διεκδικούνται αποζημιώσεις τόσα χρόνια μετά τον πόλεμο.
Η Ελλάδα έχει απαιτήσει την πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων, που της επιδικαστήκαν από την Διάσκεψη των Παρισίων το 1946, και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, το 1945, 1946, 1947, 1964, 1965, 1966, 1974, 1987, και το 1995. Στην Διάσκεψη του Λονδίνου το 1953, η Γερμανία επιδίωξε και επέτυχε την αναβολή πληρωμών. Προβλήθηκε με επιτυχία το επιχείρημα ότι η Γερμανική Κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να αναλάβει την υποχρέωση του συνολικού χρέους δεδομένου ότι αντιπροσώπευε μόνο την Δυτική Γερμανία, και ο διακανονισμός των διεκδικήσεων ανεβλήθη μέχρι την ενοποίηση της Γερμανίας.
Η ενοποίηση της Γερμανίας επιτεύχθηκε με την υπογραφή της σχετικής συμφωνίας της Γερμανίας με τις ΗΠΑ, την Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Το Γερμανικό περιοδικό “Der Spiegel”, 23 Ιουλίου, 1990, έγραψε ότι η Γερμανία απέφυγε την υπογραφή «συνθήκης ειρήνης» με όλες τις εμπόλεμες χώρες για να αποφύγει τον εφιάλτη απαιτήσεων πολεμικών επανορθώσεων από όλους αυτούς που υπέστησαν καταστροφές από τους Γερμανούς. Με άλλα λόγια, με αυτή τη συμφωνία η Γερμανία επιδίωξε να παρακάμψει την παράγραφο 2 του άρθρου 5 της Συμφωνίας του Λονδίνου.
Δεν μπορεί η σημερινή γενιά των Γερμανών να έχει υποχρέωση πληρωμής αποζημιώσεων
Η Ελλάδα έχει επιδιώξει συνεχώς την πληρωμή των αποζημιώσεων από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα, από την γενιά των Γερμανών που διέπραξε τα εγκλήματα και από την γενιά των παιδιών τους. Είναι οι Γερμανοί που εζήτησαν και επέτυχαν, με την Συμφωνία του Λονδίνου το 1953, την αναβολή πληρωμών και την μεταφορά των υποχρεώσεων τους στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους.
Τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ωφελήθηκαν τα μέγιστα από την αναβολή των πληρωμών. Η σημερινή ευημερία της Γερμανίας οφείλεται κατά πολύ στην αποδοχή από την Ελλάδα και άλλες χώρες να αναβληθούν οι πληρωμές αποζημιώσεων, και να δοθεί η ευκαιρία στην γενιά των Γερμανών που διέπραξε τα εγκλήματα να ανοικοδομήσει την χώρα τους και να οικοδομήσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της, ενώ οι Έλληνες ήταν αναγκασμένοι να κτίσουν πάνω στα ερείπια που άφησε πίσω της η πολεμική μηχανή των Γερμανών μετά από ένα βάρβαρο και απόλυτα απρόκλητο πόλεμο.
Αντιδράσεις της Γερμανικής Κυβέρνησης
Ο πρεσβευτής της Γερμανίας στην Ελλάδα κ. Wolfgang Dold σε συνέντευξη στην εφημερίδα Καθημερινή (12 Μαΐου 2013) και σε απάντηση σε σχετική ερώτηση είπε: « Υπάρχει μία νομική πλευρά στο θέμα και μία ηθική και πολιτική. Όσον αφορά τη νομική πλευρά, η ουσία είναι ότι δεν υπάρχει νομική βάση για να διεκδικήσει επανορθώσεις η Ελλάδα από τη Γερμανία.
Οι νομικοί λόγοι είναι περίπλοκοι και δεν θα ήθελα να επεκταθώ ακριβώς λόγω της πολυπλοκότητας και διότι θα πρέπει να είμαι απόλυτα ακριβής. Κατανοώ βέβαια πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις όσον αφορά τη νομιμότητα της διεκδίκησης…. εμείς ως Γερμανοί πάντα δεχτήκαμε την ηθική μας ευθύνη για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα… όταν πάμε σε όλα αυτά τα μαρτυρικά χωριά, γιατί οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές.
Ηθικά κατανοώ ότι η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει και η Γερμανία να κάνει περισσότερα για να αποδείξει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του παρελθόντος της. Η επίσημη θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης είναι πως δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο αναγκαστικό δάνειο και στις υπόλοιπες επανορθώσεις…. Ως νομικός γνωρίζω ότι υπάρχουν κάποια νομικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν. Αν, δηλαδή, οι διεκδικήσεις στέκονται νομικά, αν αυτό ισχύει, αν έχουν ικανοποιηθεί, αλλά κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί, αν μπορούν να ικανοποιηθούν παρ’ όλο που υφίστανται».
Ενώ ο κ. πρεσβευτής ισχυρίσθηκε ότι δεν υπάρχει νομική βάση για να διεκδικήσει η Ελλάδα επανορθώσεις από τη Γερμανία, και δεν θέλησε να επεκταθεί λόγω της πολυπλοκότητας και διότι θα έπρεπε να είναι απόλυτα ακριβής, κατανοεί όμως πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις στη νομιμότητα της διεκδίκησης. Ακολούθως πρόσθεσε: «εμείς ως Γερμανοί πάντα δεχτήκαμε την ηθική μας ευθύνη για ό,τι συνέβη στην Ελλάδα». Αποδοχή ηθικής ευθύνης δεν είναι μια απλή ρητορική έκφραση, ή κάλυψη πίσω από πολυπλοκότητες ενός διεθνούς συστήματος δικαιοσύνης που από πολλές απόψεις είναι σχεδιασμένο να παρέχει προστασία στους ισχυρούς. Αποδοχή ηθικής ευθύνης σημαίνει ότι ο αποδέκτης της ευθύνης κάνει ότι είναι δυνατό να επανορθώσει της συνέπειες των εγκλημάτων.
Ο κ. πρεσβευτής κατανοεί, προς τιμή του, «ότι η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει και η Γερμανία να κάνει περισσότερα για να αποδείξει ότι αναλαμβάνει τις ευθύνες του παρελθόντος της» . Όσον αφορά το κατοχικό δάνειο, δήλωσε ότι η επίσημη θέση της κυβέρνησης του είναι ότι « δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο αναγκαστικό δάνειο και στις υπόλοιπες επανορθώσεις», αν και ο Χίτλερ είχε αναγνωρίσει την υποχρέωση της Γερμανίας να πληρώσει το δάνειο. Σαν νομικός γνωρίζει «ότι υπάρχουν κάποια νομικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν».
Αυτή η δήλωση αντιφάσκει με την δήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας (1η Απριλίου 1912) ότι «το ερώτημα των αποζημιώσεων από την σκοπιά της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης δεν αποτελεί πλέον θέμα», και με αυτή του υπουργού οικονομικών της Γερμανίας κ. Schaeuble (11 Απριλίου 2013), που δήλωσε ότι «αυτό το θέμα έχει λυθεί προ πολλού» χωρίς να θεωρήσει αναγκαίο να εξηγήσει πως έχει λυθεί. Στην συνέχεια ο κ. πρεσβευτής είπε ότι πρέπει να απαντηθεί « Αν, δηλαδή, οι διεκδικήσεις στέκονται νομικά, και αν αυτό ισχύει, αν έχουν ικανοποιηθεί, αλλά κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί, αν μπορούν να ικανοποιηθούν παρ’ όλο που υφίστανται».
Ενώ αρχικά ο κ. πρεσβευτής ισχυρίσθηκε ότι δεν υπάρχει νομική βάση στις Ελληνικές απαιτήσεις, εδώ θεώρει, ότι πρέπει να απαντηθεί αν οι διεκδικήσεις στέκονται νομικά. Επί πλέον, πως μπορεί αυτή η δήλωση να συμβιβασθεί με τον ισχυρισμό του και με τον ισχυρισμό πολλών Γερμανών επισήμων ότι η Γερμανία πάντοτε αποδέχθηκε την ηθική ευθύνη για ότι συνέβη στην Ελλάδα; Αυτό που έχει ζητηθεί και ζητείται από την Γερμανία, σαν θέμα δικαιοσύνης, είναι να πληρώσει τις οφειλές της στην Ελλάδα, αίτημα που είναι μέσα στα όρια του δυνατού, εκτός εάν η δήλωση αποδοχής ηθικής ευθύνης είναι απλώς κενή ρητορική.
Πηγή : http://www.vimaonline.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Τα βασανιστήρια των 150 εργατών στη Μανωλάδα συνεχίζονται»
![Σκύλος ράτσας boxer έρχεται αντιμέτωπος με αγελάδες [Video]](https://images.newsnowgreece.com/46/469098/skylos-ratsas-boxer-erxetai-antimetopos-me-agelades-Video-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
