2013-08-01 12:52:09
Αλέξανδρος Τάρκας
Η (προγραμματιζόμενη ως ωριαία) συνάντηση Ομπάμα - Σαμαρά στην Ουάσινγκτον, την προσεχή εβδομάδα, συμπίπτει με τον οξύ προβληματισμό των ΗΠΑ για το μέλλον της Τουρκίας και για τη φιλοϊσλαμική πολιτική της στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.
Για πρώτη φορά από την αναρρίχηση του κ. Ερντογάν στην εξουσία, το 2003, ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ φέρονται να συνειδητοποιούν, σύμφωνα με εγκυρότατες διπλωματικές πηγές, ότι, ενδεχομένως, η πολιτική τους ήταν μονοδιάστατη. Είτε για λόγους πρακτικούς (ευκολότερη η ολοκληρωτική στήριξη του περιφερειακού ρόλου της Αγκυρας αντί του διπλωματικού άγχους επαφών με περισσότερα κράτη) είτε λόγω πραγματικής πίστης ότι ο κ. Ερντογάν αποτελούσε αυθεντικό εκφραστή ενός μοντέρνου και μετριοπαθούς Ισλάμ, οι ΗΠΑ επένδυσαν, σχεδόν, τα πάντα στον Τούρκο πρωθυπουργό. Δεν ανησύχησαν για την πολιτική τους επένδυση ούτε όταν ο κ. Ερντογάν ανέτρεπε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για το Ιράκ ούτε όταν μεθόδευε τον πλου του στολίσκου της Γάζας, ρισκάροντας σύγκρουση με το Ισραήλ.
Αντίθετα, σήμερα, γίνεται φανερό ότι οι επενδύσεις στον κ. Ερντογάν και στο κόμμα του, το AKP, δεν είναι τόσο προσοδοφόρες όσο φαίνονταν. Ολο και περισσότεροι Δυτικοί και, ειδικά, Αμερικανοί αξιωματούχοι αντιλαμβάνονται ότι η μελλοντική στάση του κ. Ερντογάν θα καθορίζεται περισσότερο από την προσωπική του ατζέντα. Στο εξωτερικό, προωθώντας τον ισλαμισμό (με τη στήριξη στους Σύρους αντάρτες και στον Αιγύπτιο «Αδελφό Μουσουλμάνο» Μ. Μόρσι να αποτελούν μόνον την αρχή) και στο εσωτερικό, προσπαθώντας να αναδειχθεί στην προεδρία της δημοκρατίας ή να επανεκλεγεί στην πρωθυπουργία παρά τις διαψεύσεις του.
Τα λογικά ερωτήματα είναι αν η Ουάσιγκτον θεωρεί παρελθόν τον κ. Ερντογάν και αν η Ελλάδα μπορεί να αναζητήσει ευρύτερο ρόλο κατά τον επανασχεδιασμό της αμερικανικής και ΝΑΤΟϊκής πολιτικής στη ΝΑ Μεσόγειο. Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αρνητική, αλλά θετική στο δεύτερο. Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις κλονίζονται, χωρίς να καταρρέουν και χωρίς ο κ. Ερντογάν να θεωρείται «ξεγραμμένος». Υπάρχει μάλιστα ο κίνδυνος να ωφεληθεί με ανταλλάγματα στο Κυπριακό. Η Ουάσινγκτον, σύμφωνα με τις ίδιες -πρωτογενώς πληροφορημένες- πηγές, προβλέπει ότι ο κ. Ερντογάν θα επιτύχει στους ελιγμούς για την εκλογή του στην προεδρία. Ωστόσο, η μεταπήδηση στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα δεν εγγυάται σταθερότητα, επειδή σημαίνει και αναδιάταξη δυνάμεων στο AKP. Ο κ. Ερντογάν, το 2014, θα ελέγχει περισσότερο τη χώρα και λιγότερο το κόμμα του!
Η ανησυχία των ΗΠΑ μπορεί να προσφέρει οφέλη για τα ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν πρόκειται, ασφαλώς, να αντικαταστήσει την Τουρκία στον στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ στο άμεσο μέλλον. Η μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι η Αθήνα αποκτά τη δυνατότητα μιας διπλής σχέσης με την Ουάσινγκτον: αφενός με τον ειρηνικό, σταθεροποιητικό ρόλο της απέναντι στο επιθετικό, ισλαμικό πρόσωπο της Αγκυρας και αφετέρου εγκαινιάζοντας (έπειτα από αρκετά χρόνια) έναν αυτόνομο διάλογο με τις ΗΠΑ για την οικονομία και για την ασφάλεια εκμετάλλευσης και μεταφοράς των ενεργειακών πόρων της ΝΑ Μεσογείου προς τη Δύση.
Αλέξανδρος Τάρκας
δημοκρατία
InfoGnomon
Η (προγραμματιζόμενη ως ωριαία) συνάντηση Ομπάμα - Σαμαρά στην Ουάσινγκτον, την προσεχή εβδομάδα, συμπίπτει με τον οξύ προβληματισμό των ΗΠΑ για το μέλλον της Τουρκίας και για τη φιλοϊσλαμική πολιτική της στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.
Για πρώτη φορά από την αναρρίχηση του κ. Ερντογάν στην εξουσία, το 2003, ο Λευκός Οίκος και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ φέρονται να συνειδητοποιούν, σύμφωνα με εγκυρότατες διπλωματικές πηγές, ότι, ενδεχομένως, η πολιτική τους ήταν μονοδιάστατη. Είτε για λόγους πρακτικούς (ευκολότερη η ολοκληρωτική στήριξη του περιφερειακού ρόλου της Αγκυρας αντί του διπλωματικού άγχους επαφών με περισσότερα κράτη) είτε λόγω πραγματικής πίστης ότι ο κ. Ερντογάν αποτελούσε αυθεντικό εκφραστή ενός μοντέρνου και μετριοπαθούς Ισλάμ, οι ΗΠΑ επένδυσαν, σχεδόν, τα πάντα στον Τούρκο πρωθυπουργό. Δεν ανησύχησαν για την πολιτική τους επένδυση ούτε όταν ο κ. Ερντογάν ανέτρεπε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για το Ιράκ ούτε όταν μεθόδευε τον πλου του στολίσκου της Γάζας, ρισκάροντας σύγκρουση με το Ισραήλ.
Αντίθετα, σήμερα, γίνεται φανερό ότι οι επενδύσεις στον κ. Ερντογάν και στο κόμμα του, το AKP, δεν είναι τόσο προσοδοφόρες όσο φαίνονταν. Ολο και περισσότεροι Δυτικοί και, ειδικά, Αμερικανοί αξιωματούχοι αντιλαμβάνονται ότι η μελλοντική στάση του κ. Ερντογάν θα καθορίζεται περισσότερο από την προσωπική του ατζέντα. Στο εξωτερικό, προωθώντας τον ισλαμισμό (με τη στήριξη στους Σύρους αντάρτες και στον Αιγύπτιο «Αδελφό Μουσουλμάνο» Μ. Μόρσι να αποτελούν μόνον την αρχή) και στο εσωτερικό, προσπαθώντας να αναδειχθεί στην προεδρία της δημοκρατίας ή να επανεκλεγεί στην πρωθυπουργία παρά τις διαψεύσεις του.
Τα λογικά ερωτήματα είναι αν η Ουάσιγκτον θεωρεί παρελθόν τον κ. Ερντογάν και αν η Ελλάδα μπορεί να αναζητήσει ευρύτερο ρόλο κατά τον επανασχεδιασμό της αμερικανικής και ΝΑΤΟϊκής πολιτικής στη ΝΑ Μεσόγειο. Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι αρνητική, αλλά θετική στο δεύτερο. Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις κλονίζονται, χωρίς να καταρρέουν και χωρίς ο κ. Ερντογάν να θεωρείται «ξεγραμμένος». Υπάρχει μάλιστα ο κίνδυνος να ωφεληθεί με ανταλλάγματα στο Κυπριακό. Η Ουάσινγκτον, σύμφωνα με τις ίδιες -πρωτογενώς πληροφορημένες- πηγές, προβλέπει ότι ο κ. Ερντογάν θα επιτύχει στους ελιγμούς για την εκλογή του στην προεδρία. Ωστόσο, η μεταπήδηση στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα δεν εγγυάται σταθερότητα, επειδή σημαίνει και αναδιάταξη δυνάμεων στο AKP. Ο κ. Ερντογάν, το 2014, θα ελέγχει περισσότερο τη χώρα και λιγότερο το κόμμα του!
Η ανησυχία των ΗΠΑ μπορεί να προσφέρει οφέλη για τα ελληνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα δεν πρόκειται, ασφαλώς, να αντικαταστήσει την Τουρκία στον στρατηγικό σχεδιασμό των ΗΠΑ στο άμεσο μέλλον. Η μεγάλη διαφορά όμως είναι ότι η Αθήνα αποκτά τη δυνατότητα μιας διπλής σχέσης με την Ουάσινγκτον: αφενός με τον ειρηνικό, σταθεροποιητικό ρόλο της απέναντι στο επιθετικό, ισλαμικό πρόσωπο της Αγκυρας και αφετέρου εγκαινιάζοντας (έπειτα από αρκετά χρόνια) έναν αυτόνομο διάλογο με τις ΗΠΑ για την οικονομία και για την ασφάλεια εκμετάλλευσης και μεταφοράς των ενεργειακών πόρων της ΝΑ Μεσογείου προς τη Δύση.
Αλέξανδρος Τάρκας
δημοκρατία
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο παππούς, η διαθήκη και το "δωράκι" στην νοσοκόμα του!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
