2012-04-07 19:10:17
του Δημήτρη Καμπουράκη
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας α π ο τ α μ ι ε υ τ ή ς. Στην Αθήνα, ας πούμε, ήταν ο μπάρμπα Μήτσος που είχε το περίπτερο σε μια γειτονιά, τη δική σας γειτονιά, που δούλευε σαν το σκυλί το μαύρο, 18 ώρες το 24ωρο πουλώντας τσιγάρα, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς και έβαζε κάνα κατοστάρικο στη μπάντα το μήνα, όταν είχε δουλειά, έτσι για τα γεράματα.
Τα λεφτά ο μπάρμπα Μήτσος τα έβαζε στην τράπεζα που του έλεγε το κράτος αν και κάτι ιδιωτικές δίνανε περισσότερο τόκο, όμως αυτός φοβόταν και προτιμούσε τα λίγα και σίγουρα. Ο μπάρμπα Μήτσος ήταν 63 χρονών κι ήθελε άλλα 2 χρόνια να βγει στη σύνταξη και να πάει στο χωριό για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του εκεί με την κυρά Παγώνα, στο πατρικό καλύβι που είχε κληρονομήσει. Είχε σκοπό να νοικιάσει τη γκαρσονιέρα που έμενε τώρα στο Περιστέρι και να δίνει το νοίκι στον εγγονό που είχε περάσει στο Πολυτεχνείο. Ο γιος του πάλευε να σπουδάσει τον πιτσιρικά, αλλά δυσκολευόταν αφού είχε να ξεχρεώσει την “άδεια” από το ταξί που δούλευε και δεν περίσσευε φράγκο.
Διαβάστε τη συνέχεια : http://ellinikh-odysseia.blogspot.com/2012/04/blog-post_6784.html#ixzz1rN5rm6aZ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας α π ο τ α μ ι ε υ τ ή ς. Στην Αθήνα, ας πούμε, ήταν ο μπάρμπα Μήτσος που είχε το περίπτερο σε μια γειτονιά, τη δική σας γειτονιά, που δούλευε σαν το σκυλί το μαύρο, 18 ώρες το 24ωρο πουλώντας τσιγάρα, σοκολάτες, ξηρούς καρπούς και έβαζε κάνα κατοστάρικο στη μπάντα το μήνα, όταν είχε δουλειά, έτσι για τα γεράματα.
Τα λεφτά ο μπάρμπα Μήτσος τα έβαζε στην τράπεζα που του έλεγε το κράτος αν και κάτι ιδιωτικές δίνανε περισσότερο τόκο, όμως αυτός φοβόταν και προτιμούσε τα λίγα και σίγουρα. Ο μπάρμπα Μήτσος ήταν 63 χρονών κι ήθελε άλλα 2 χρόνια να βγει στη σύνταξη και να πάει στο χωριό για να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του εκεί με την κυρά Παγώνα, στο πατρικό καλύβι που είχε κληρονομήσει. Είχε σκοπό να νοικιάσει τη γκαρσονιέρα που έμενε τώρα στο Περιστέρι και να δίνει το νοίκι στον εγγονό που είχε περάσει στο Πολυτεχνείο. Ο γιος του πάλευε να σπουδάσει τον πιτσιρικά, αλλά δυσκολευόταν αφού είχε να ξεχρεώσει την “άδεια” από το ταξί που δούλευε και δεν περίσσευε φράγκο.
Διαβάστε τη συνέχεια : http://ellinikh-odysseia.blogspot.com/2012/04/blog-post_6784.html#ixzz1rN5rm6aZ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Διεθνής Αμνηστία για τις συνθήκες διαβίωσης των Ρομά
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
