2013-08-13 11:16:05
του Στρατή Μαζίδη
"Μπαμπά με τα λεφτά που έχω στον κουμπαρά μου μπορούμε να πάμε διακοπές; Να σας τα δώσω αν είναι να πάμε”. Αυτό ήρθε και μου είπε ξαφνικά ο γιος μου πριν λίγες ημέρες.
Αμέσως το στομάχι μου δέθηκε κόμπος, τόσο σφικτός που ούτε το σπαθί του Μεγαλέξανδρου θα μπορούσε να κόψει. Κι ύστερα όπως τα καρτούν έγινα μικρά μικρά κομματάκια.
Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και οι διακοπές φαντάζουν το πρώτο πρόσφορο έδαφος όπου μπορεί κανείς να αρχίσει τις περικοπές. Καταρχήν ξεγελάς τον εαυτό σου στις αρχές του καλοκαιριού λέγοντας “τον Αύγουστο” κι όσο πλησιάζει ο καιρός πετάς κι ένα “μετά της Παναγίας”. Εκεί θα βρεις πολλούς συνοδοιπόρους που ελπίζουν ότι θα βρουν την καταπληκτική ευκαιρία που πράγματι υπάρχει πολλές φορές εκείνη την περίοδο. Και ή την κάνεις ή όχι.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού προβληματίζεται φέτος για να φύγει έστω λίγες ημέρες όταν κάποτε έφευγε μήνα ολόκληρο. Το συζητάμε τόσο πολύ, το κουράζουμε τόσο ώστε στο τέλος να μη μας ενδιαφέρει. Οι καλοκαιρινές διακοπές μετατρέπονται σε πρόβλημα ενώ ήταν κανονικά μέρος της λύσης των προβλημάτων.
Κατά βάση όσοι είμαστε γονείς σκεπτόμαστε αποκλειστικά τα παιδιά και τις ανάγκες τους. Τι να πουν άραγε και τα μεγαλύτερα παιδιά φίλου μου που βλέπουν τον πατέρα τους στα 47 του να κλείνει το μαγαζί του και να μην μπορεί ούτε στον ΟΑΕΔ να γραφτεί γιατί χρωστά στον ΟΑΕΕ. Μα για αυτό έκλεισε. Και τα προηγούμενα χρόνια δε μετρούν.
Τέλος πάντων Απλά εκεί που κάθεσαι, σκέπτεσαι και βασανίζεσαι έρχεται ένα μικρό παιδί με το φιλότιμό του να προσφέρει τα ελάχιστα που έχει μαζέψει. Γιατί δεν έχει σημασία σε αυτές τις περιπτώσεις το ποσό. Άλλωστε κι ο Χριστός στην προσφορά της φτωχής γυναίκας στάθηκε. Αυτό που μετρά είναι η χειρονομία, η σκέψη, η ανιδιοτέλεια.
Πολλά παιδιά, πολλές σκοτούρες. Κανένα παιδί, καμιά χαρά.
Κικέρων, 106-43 π.Χ., Ρωμαίος ρήτορας & πολιτικός
Και καμιά συγκίνηση αν μου επιτρέπεται να συμπληρώσω τη φράση…
freepen.gr
"Μπαμπά με τα λεφτά που έχω στον κουμπαρά μου μπορούμε να πάμε διακοπές; Να σας τα δώσω αν είναι να πάμε”. Αυτό ήρθε και μου είπε ξαφνικά ο γιος μου πριν λίγες ημέρες.
Αμέσως το στομάχι μου δέθηκε κόμπος, τόσο σφικτός που ούτε το σπαθί του Μεγαλέξανδρου θα μπορούσε να κόψει. Κι ύστερα όπως τα καρτούν έγινα μικρά μικρά κομματάκια.
Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και οι διακοπές φαντάζουν το πρώτο πρόσφορο έδαφος όπου μπορεί κανείς να αρχίσει τις περικοπές. Καταρχήν ξεγελάς τον εαυτό σου στις αρχές του καλοκαιριού λέγοντας “τον Αύγουστο” κι όσο πλησιάζει ο καιρός πετάς κι ένα “μετά της Παναγίας”. Εκεί θα βρεις πολλούς συνοδοιπόρους που ελπίζουν ότι θα βρουν την καταπληκτική ευκαιρία που πράγματι υπάρχει πολλές φορές εκείνη την περίοδο. Και ή την κάνεις ή όχι.
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού προβληματίζεται φέτος για να φύγει έστω λίγες ημέρες όταν κάποτε έφευγε μήνα ολόκληρο. Το συζητάμε τόσο πολύ, το κουράζουμε τόσο ώστε στο τέλος να μη μας ενδιαφέρει. Οι καλοκαιρινές διακοπές μετατρέπονται σε πρόβλημα ενώ ήταν κανονικά μέρος της λύσης των προβλημάτων.
Κατά βάση όσοι είμαστε γονείς σκεπτόμαστε αποκλειστικά τα παιδιά και τις ανάγκες τους. Τι να πουν άραγε και τα μεγαλύτερα παιδιά φίλου μου που βλέπουν τον πατέρα τους στα 47 του να κλείνει το μαγαζί του και να μην μπορεί ούτε στον ΟΑΕΔ να γραφτεί γιατί χρωστά στον ΟΑΕΕ. Μα για αυτό έκλεισε. Και τα προηγούμενα χρόνια δε μετρούν.
Τέλος πάντων Απλά εκεί που κάθεσαι, σκέπτεσαι και βασανίζεσαι έρχεται ένα μικρό παιδί με το φιλότιμό του να προσφέρει τα ελάχιστα που έχει μαζέψει. Γιατί δεν έχει σημασία σε αυτές τις περιπτώσεις το ποσό. Άλλωστε κι ο Χριστός στην προσφορά της φτωχής γυναίκας στάθηκε. Αυτό που μετρά είναι η χειρονομία, η σκέψη, η ανιδιοτέλεια.
Πολλά παιδιά, πολλές σκοτούρες. Κανένα παιδί, καμιά χαρά.
Κικέρων, 106-43 π.Χ., Ρωμαίος ρήτορας & πολιτικός
Και καμιά συγκίνηση αν μου επιτρέπεται να συμπληρώσω τη φράση…
freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Τέσσερις ημέρες χωρίς νερό στο Kατάκολο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
