2013-09-13 13:20:04
Σε δημοσίευμά του με τίτλο «Μία γυναίκα για να κυριαρχήσει σε όλους», ο Economit ξεκινά με μία υπενθύμιση προς τους αναγνώστες του ότι από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση στην ευρωζώνη, το 2009, το ίδιο το περιοδικό στάθηκε... επικριτικό με την ισχυρότερη γυναίκα του κόσμου.
«Διαφωνήσαμε με την συνταγή της Μέρκελ για λιτότητα: αποτέλεσμα είναι η ύφεση της ηπείρου να έχει διαρκέσει πολύ και να είναι σκληρή. Θέλαμε η καγκελάριος να διαχωρίσει τις επιφυλακτικές πολιτικές μεταρρυθμίσεων, να απενδυθεί το μανδύα της ιστορίας της χώρας της και να οδηγήσει την Ευρώπη πιο δυναμικά. Έχει μεγάλη ευθύνη για την αποτυχία της δημιουργίας μίας πλήρους τραπεζικής ένωσης για την ευρωζώνη, την πρώτη από τις πολλές θεσμικές αλλαγές που χρειάζεται. Αρνήθηκε να οδηγήσει την κοινή γνώμη και δεν μίλησε ποτέ στους ψηφοφόρους της για τις ευθύνες τις Γερμανίας για την αναταραχή στην ευρωζώνη. Ανησυχούμε επίσης ότι δεν έχει κάνει πολλά στο εσωτερικό της χώρα της: τα τελευταία χρόνια καμία χώρα στην ΕΕ δεν έχει κάνει τις λιγότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», σημειώνει ο Economist.
«Ωστόσο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι κ.Μέρκελ είναι το σωστό πρόσωπο για να οδηγήσει της χώρα της και κατ' επέκταση την Ευρώπη: Πρωτίστως για αυτό που είναι: η πλέον χαρισματική δημοκρατική ηγέτις στον κόσμο και σαφέστατα ασφαλέστερη από οποιονδήποτε από τους αριστεριστές αντιπάλους της. Κυρίως όμως γιατί πιστεύουμε αυτό που ακόμα και τώρα μπορεί να γίνει -η ηγέτιδα που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η Γερμανία και η Ευρώπη», προσθέτει.
Το περιοδικό την συγκρίνει με ηγέτες που βρέθηκαν από το ζενίθ στο ναδίρ (πχ. Ομπάμα και Κάμερον) ή άλλους που δεν απογειώθηκαν ποτέ (όπως ο «καημένος Ολάντ»), απαριθμώντας ορισμένα από τα επιτεύγματά της: κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ, έβαλε τους βόρειους να πληρώσουν τα πακέτα διάσωσης, έβαλε τους ισπανούς να κάνουν αδιανόητες μεταρρυθμίσεις και απάλλαξε την Ευρώπη από «κλόουν» επιπέδου Μπερλουσκόνι, όπως επισημαίνει.
Στη συνέχεια αναφέρεται στην προεκλογική εκστρατεία της Άγκελα Μέρκελ εν όψει των εκλογών για την Καγκελαρία στις 22 Σεπτεμβρίου. Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για τον «μακιαβελικό» τρόπο που χειρίστηκε την προεκλογική εκστρατεία, καθώς δεν μίλησε για τα εσωτερικά και τα διεθνή θέματα, αλλά για την «εμπιστοσύνη».
«Τι θα κάνει αν επανεκλεγεί η κυρία Μέρκελ», διερωτάται ο αρθρογράφος. Και απαντά: «Υπάρχουν δύο λόγοι για να σκεφτεί κανείς ότι πιθανώς να γίνει πιο δυναμική υπέρμαχος των μεταρρυθμίσεων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Πρώτον, τα ένστικτά της είναι γενικότερα από αυτήν την πλευρά. Το 2005 διατύπωσε κάποιες ιδέες για μεταρρυθμίσεις, αν και η πτώση του μεριδίου του κόμματός της στην ψηφοφορία ενίσχυσαν την εκ φύσεως επιφυλακτικότητά της. Το 2009 ο ενθουσιασμός της σύντομα προσέκρουσε στην έναρξη της κρίσης στο ευρώ. Αλλά, καθώς η κρίση σιγοσβήνει και αρχίζει η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, μία τρίτη θητεία της Μέρκελ μπορεί να δώσει μεγαλύτερη ώθηση στις οικονομίες της Ευρώπης, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Ο δεύτερος λόγος να ελπίζει κανείς είναι ότι η επιφυλακτική της προσέγγιση μοιάζει η πιο επικίνδυνη επιλογή τόσο για τη Γερμανία όσο και για την Ευρώπη. Οι εφησυχασμένοι Γερμανοί μπορεί να εκπλαγούν όταν τους ζητηθούν περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Πλέον, παρά την δύναμή της, η οικονομία της χώρας έχει και κάποιες βασικές αδυναμίες».
Κλείνοντας, ο αρθρογράφος τονίζει ότι «αν η Μέρκελ κερδίσει την Καγκελαρία, θα γίνει η πιο κυρίαρχη προσωπικότητα στην Ευρώπη. Το δικό μας στοίχημα είναι ότι θα θελήσει να μείνει στη μνήμη όλων ως αποφασιστική και όχι ως διστακτική».
e-go.gr
«Διαφωνήσαμε με την συνταγή της Μέρκελ για λιτότητα: αποτέλεσμα είναι η ύφεση της ηπείρου να έχει διαρκέσει πολύ και να είναι σκληρή. Θέλαμε η καγκελάριος να διαχωρίσει τις επιφυλακτικές πολιτικές μεταρρυθμίσεων, να απενδυθεί το μανδύα της ιστορίας της χώρας της και να οδηγήσει την Ευρώπη πιο δυναμικά. Έχει μεγάλη ευθύνη για την αποτυχία της δημιουργίας μίας πλήρους τραπεζικής ένωσης για την ευρωζώνη, την πρώτη από τις πολλές θεσμικές αλλαγές που χρειάζεται. Αρνήθηκε να οδηγήσει την κοινή γνώμη και δεν μίλησε ποτέ στους ψηφοφόρους της για τις ευθύνες τις Γερμανίας για την αναταραχή στην ευρωζώνη. Ανησυχούμε επίσης ότι δεν έχει κάνει πολλά στο εσωτερικό της χώρα της: τα τελευταία χρόνια καμία χώρα στην ΕΕ δεν έχει κάνει τις λιγότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», σημειώνει ο Economist.
«Ωστόσο, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι κ.Μέρκελ είναι το σωστό πρόσωπο για να οδηγήσει της χώρα της και κατ' επέκταση την Ευρώπη: Πρωτίστως για αυτό που είναι: η πλέον χαρισματική δημοκρατική ηγέτις στον κόσμο και σαφέστατα ασφαλέστερη από οποιονδήποτε από τους αριστεριστές αντιπάλους της. Κυρίως όμως γιατί πιστεύουμε αυτό που ακόμα και τώρα μπορεί να γίνει -η ηγέτιδα που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η Γερμανία και η Ευρώπη», προσθέτει.
Το περιοδικό την συγκρίνει με ηγέτες που βρέθηκαν από το ζενίθ στο ναδίρ (πχ. Ομπάμα και Κάμερον) ή άλλους που δεν απογειώθηκαν ποτέ (όπως ο «καημένος Ολάντ»), απαριθμώντας ορισμένα από τα επιτεύγματά της: κράτησε την Ελλάδα στο ευρώ, έβαλε τους βόρειους να πληρώσουν τα πακέτα διάσωσης, έβαλε τους ισπανούς να κάνουν αδιανόητες μεταρρυθμίσεις και απάλλαξε την Ευρώπη από «κλόουν» επιπέδου Μπερλουσκόνι, όπως επισημαίνει.
Στη συνέχεια αναφέρεται στην προεκλογική εκστρατεία της Άγκελα Μέρκελ εν όψει των εκλογών για την Καγκελαρία στις 22 Σεπτεμβρίου. Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για τον «μακιαβελικό» τρόπο που χειρίστηκε την προεκλογική εκστρατεία, καθώς δεν μίλησε για τα εσωτερικά και τα διεθνή θέματα, αλλά για την «εμπιστοσύνη».
«Τι θα κάνει αν επανεκλεγεί η κυρία Μέρκελ», διερωτάται ο αρθρογράφος. Και απαντά: «Υπάρχουν δύο λόγοι για να σκεφτεί κανείς ότι πιθανώς να γίνει πιο δυναμική υπέρμαχος των μεταρρυθμίσεων τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Πρώτον, τα ένστικτά της είναι γενικότερα από αυτήν την πλευρά. Το 2005 διατύπωσε κάποιες ιδέες για μεταρρυθμίσεις, αν και η πτώση του μεριδίου του κόμματός της στην ψηφοφορία ενίσχυσαν την εκ φύσεως επιφυλακτικότητά της. Το 2009 ο ενθουσιασμός της σύντομα προσέκρουσε στην έναρξη της κρίσης στο ευρώ. Αλλά, καθώς η κρίση σιγοσβήνει και αρχίζει η ανάπτυξη στην Ευρωζώνη, μία τρίτη θητεία της Μέρκελ μπορεί να δώσει μεγαλύτερη ώθηση στις οικονομίες της Ευρώπης, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές. Ο δεύτερος λόγος να ελπίζει κανείς είναι ότι η επιφυλακτική της προσέγγιση μοιάζει η πιο επικίνδυνη επιλογή τόσο για τη Γερμανία όσο και για την Ευρώπη. Οι εφησυχασμένοι Γερμανοί μπορεί να εκπλαγούν όταν τους ζητηθούν περισσότερες μεταρρυθμίσεις. Πλέον, παρά την δύναμή της, η οικονομία της χώρας έχει και κάποιες βασικές αδυναμίες».
Κλείνοντας, ο αρθρογράφος τονίζει ότι «αν η Μέρκελ κερδίσει την Καγκελαρία, θα γίνει η πιο κυρίαρχη προσωπικότητα στην Ευρώπη. Το δικό μας στοίχημα είναι ότι θα θελήσει να μείνει στη μνήμη όλων ως αποφασιστική και όχι ως διστακτική».
e-go.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο ΕΟΠΥΥ είδε φως... από τον τουρισμό
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΡΑΚΕΤΑ Ο ΜΠΕΓΚΙΤΣ»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
