2013-09-23 19:26:04
του Νίκου Νυφούδη*
Θα σας διηγηθώ ένα… παραμύθι.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας δήμαρχος. Που ήθελε να τον συμπαθούν όλοι. Μπλε, πράσινοι, ροζ, κόκκινοι.
Επειδή όμως ήθελε να τον συμπαθούν ακόμα περισσότεροι δεν δίστασε να καλέσει και ΕΚΕΙΝΟΥΣ. Τους νοσταλγούς αυτών που μας έκαψαν και μας έσφαξαν! Και επειδή τον… κρέμασαν στα μανταλάκια παρακαλούσε ΕΚΕΙΝΟΙ να μην έρθουν!
Αστεία που είναι η ζωή. Που ξεχνάει. Και τα media που επιλεκτικά ξεχνούν για τα πρόσωπα που συμπαθούν. Έτσι κάποιοι πηγαίνουν στα Διαβατά ή τον Κορυδαλλό, όταν πια το σύστημα τους αποβάλλει, και κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ωσάν χαϊδεμένα παιδιά. Ότι κι αν κάνουν ή ότι κι αν δεν κάνουν. Μετριότητες σε ένα μέτριο κόσμο που απλά τους ανέχεται. Και αποδεχόμαστε όλοι εμείς να υποτιμά το μέλλον του τόπο του, στη χώρα του, την επιχείρησή του ή ότι άλλο σε μια στασιμότητα γοητευτική. Δεν μας ενοχλεί κανείς.
Πέρασε ένα χρόνος, αλλά θυμάται κανείς άραγε;
Θυμάται άραγε κανείς την αντιφασιστική πορεία, τα συναισθήματα, την κατακραυγή, την δική μας ώριμη στάση να στηρίξουμε και να μην δώσουμε αφορμή να διαλύσουμε το μνημόσυνο των νεκρών συμπολιτών μας. Και έπειτα η επιστολή, έκκλησης στους «εκπροσώπους» του Έθνους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να μην έρθουν. Τι ντροπή. Δώδεκα χρόνια στην εξουσία, και τι σου είναι ο χρόνος. Στη δύση της πολιτικής σου καριέρας να εκλιπαρείς τους φασίστες να μην ανταποκριθούν στην πρόσκλησή σου γιατί έγινες… πρωτοσέλιδο εφημερίδων! Τι σου είναι η ζωή.
Μα, δήμαρχέ μου, μια ζωή τα ήθελες όλα. Και τους ΠΑΣΟΚους, και τους Νεοδημοκράτες, και τους Αριστερούς. Σήμερα, όπως φαίνεται, θέλεις και τους Φασίστες. ΜΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΟΛΑ δήμαρχέ μου. Το καλό παιδί. Πάντα το καλό παιδί. Που ξέρει όλους τους συμπολίτες του με το μικρό τους όνομα. Τόσο απλά. Και εκεί σταματά η ιστορία.
Η Ιστορία όμως δεν γράφεται έτσι. Ούτε απειλώντας όλους τους αντιπάλους σου με αγωγές. Ούτε προχωρώντας σε αγωγή δημιουργώντας προσωπικά προβλήματα στους πολιτικούς σου αντιπάλους, πιστεύοντας πως έτσι θα τους λυγίσεις.
Και μετά… Η ειρωνεία με την οποία άλλοτε σχολιάζεις, είτε τα μικρά ποσοστά στις εκλογές είτε την σχολαστικότητα με την οποία κάποιος στο συμβούλιο ρωτά τους συνεργάτες σου, και τους στριμώχνει στη γωνία.
Η Ιστορία γράφεται από ανθρώπους που τολμούν. Και δεν φοβούνται, ακόμα και να προπηλακιστούν και να βιώσουν την σωματική ή ψυχολογική βία. Η Ιστορία γράφεται από γειτονικούς δημάρχους που πήρανε χωριά και φτιάξανε πόλεις. Όχι από διαχειριστές μιας εγχώριας μικροκοινωνίας. Έτσι γράφεται η ιστορία ΥΓ: Όλα τα παραπάνω είναι φανταστικά. Και οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι… τυχαία!
ΥΓ2: Και επειδή κάποιοι είναι φίλοι των δικαστηρίων, ο Θεός είναι μεγάλος και ελπίζω να καταδικάσει με τον ίδιο αυστηρό τρόπο και όλους τους μεγάλους πολιτικούς εγκληματίες των 30 τελευταίων χρόνων!
* Ο κ. Νυφούδης είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δημοτικός σύμβουλος του δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη και δημιουργός του "The Life Goddess"
Tromaktiko
Θα σας διηγηθώ ένα… παραμύθι.
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας δήμαρχος. Που ήθελε να τον συμπαθούν όλοι. Μπλε, πράσινοι, ροζ, κόκκινοι.
Επειδή όμως ήθελε να τον συμπαθούν ακόμα περισσότεροι δεν δίστασε να καλέσει και ΕΚΕΙΝΟΥΣ. Τους νοσταλγούς αυτών που μας έκαψαν και μας έσφαξαν! Και επειδή τον… κρέμασαν στα μανταλάκια παρακαλούσε ΕΚΕΙΝΟΙ να μην έρθουν!
Αστεία που είναι η ζωή. Που ξεχνάει. Και τα media που επιλεκτικά ξεχνούν για τα πρόσωπα που συμπαθούν. Έτσι κάποιοι πηγαίνουν στα Διαβατά ή τον Κορυδαλλό, όταν πια το σύστημα τους αποβάλλει, και κάποιοι άλλοι συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ωσάν χαϊδεμένα παιδιά. Ότι κι αν κάνουν ή ότι κι αν δεν κάνουν. Μετριότητες σε ένα μέτριο κόσμο που απλά τους ανέχεται. Και αποδεχόμαστε όλοι εμείς να υποτιμά το μέλλον του τόπο του, στη χώρα του, την επιχείρησή του ή ότι άλλο σε μια στασιμότητα γοητευτική. Δεν μας ενοχλεί κανείς.
Πέρασε ένα χρόνος, αλλά θυμάται κανείς άραγε;
Θυμάται άραγε κανείς την αντιφασιστική πορεία, τα συναισθήματα, την κατακραυγή, την δική μας ώριμη στάση να στηρίξουμε και να μην δώσουμε αφορμή να διαλύσουμε το μνημόσυνο των νεκρών συμπολιτών μας. Και έπειτα η επιστολή, έκκλησης στους «εκπροσώπους» του Έθνους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο να μην έρθουν. Τι ντροπή. Δώδεκα χρόνια στην εξουσία, και τι σου είναι ο χρόνος. Στη δύση της πολιτικής σου καριέρας να εκλιπαρείς τους φασίστες να μην ανταποκριθούν στην πρόσκλησή σου γιατί έγινες… πρωτοσέλιδο εφημερίδων! Τι σου είναι η ζωή.
Μα, δήμαρχέ μου, μια ζωή τα ήθελες όλα. Και τους ΠΑΣΟΚους, και τους Νεοδημοκράτες, και τους Αριστερούς. Σήμερα, όπως φαίνεται, θέλεις και τους Φασίστες. ΜΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΟΛΑ δήμαρχέ μου. Το καλό παιδί. Πάντα το καλό παιδί. Που ξέρει όλους τους συμπολίτες του με το μικρό τους όνομα. Τόσο απλά. Και εκεί σταματά η ιστορία.
Η Ιστορία όμως δεν γράφεται έτσι. Ούτε απειλώντας όλους τους αντιπάλους σου με αγωγές. Ούτε προχωρώντας σε αγωγή δημιουργώντας προσωπικά προβλήματα στους πολιτικούς σου αντιπάλους, πιστεύοντας πως έτσι θα τους λυγίσεις.
Και μετά… Η ειρωνεία με την οποία άλλοτε σχολιάζεις, είτε τα μικρά ποσοστά στις εκλογές είτε την σχολαστικότητα με την οποία κάποιος στο συμβούλιο ρωτά τους συνεργάτες σου, και τους στριμώχνει στη γωνία.
Η Ιστορία γράφεται από ανθρώπους που τολμούν. Και δεν φοβούνται, ακόμα και να προπηλακιστούν και να βιώσουν την σωματική ή ψυχολογική βία. Η Ιστορία γράφεται από γειτονικούς δημάρχους που πήρανε χωριά και φτιάξανε πόλεις. Όχι από διαχειριστές μιας εγχώριας μικροκοινωνίας. Έτσι γράφεται η ιστορία ΥΓ: Όλα τα παραπάνω είναι φανταστικά. Και οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι… τυχαία!
ΥΓ2: Και επειδή κάποιοι είναι φίλοι των δικαστηρίων, ο Θεός είναι μεγάλος και ελπίζω να καταδικάσει με τον ίδιο αυστηρό τρόπο και όλους τους μεγάλους πολιτικούς εγκληματίες των 30 τελευταίων χρόνων!
* Ο κ. Νυφούδης είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δημοτικός σύμβουλος του δήμου Πυλαίας- Χορτιάτη και δημιουργός του "The Life Goddess"
Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιοι κερδίζουν, ποιοι χάνουν από την κυριαρχία των γενοσήμων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
