2013-10-08 00:13:23
Αιρετικός, αυθεντικός, σκεπτόμενος, αυτοδημιούργητος, φωνή που δεν διστάζει να απορρίψει τα τετριμμένα, να συμμετέχει στα κοινά προσπαθώντας να επαναπροσδιορίσει την ουσία της πολιτικής, πρεσβεύοντας στο ρητό που χρησιμοποιεί και στην εργασία του ότι «η αλήθεια και η ηθική συμφέρουν».Συνέντευξη στον Γιάννη Πανταζόπουλο...Τα κείμενα του πάντοτε δημιουργούν συζητήσεις, προκαλούν ενώ διακρίνονται για την καυστικότητα τους αλλά και για τον πυκνό τους λόγο με αποτέλεσμα να έχει πιστούς φίλους αλλά και αρκετούς αντιπάλους. Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο πρόεδρος του κόμματος «Δημιουργία Ξανά», Θάνος Τζήμερος, μιλάει για όλους και για όλα και το πιο σημαντικό είναι ότι μας αποκαλύπτει μια άλλη πλευρά εκτός πολιτικών πλαισίων, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά δείγματα του ποιητικού του λόγου.
«Δημιουργία Ξανά», ονομάζεται το κόμμα στο οποίο είστε επικεφαλής, τι διαφορετικό κομίζετε και γιατί να σας επιλέξει ο ψηφοφόρος;
Πώς είναι τα κόμματα που ξέρετε; Καμία σχέση! Πρώτον δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Όμως, είμαστε επαγγελματίες. Από όλους τους τομείς της οικονομίας. Ανάμεσά μας είναι πολλοί άνεργοι, απολυμένοι ή νέοι που τώρα ψάχνουν, αλλά και Δημόσιοι Υπάλληλοι που θέλουν να δουλέψουν για τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Επίσης, αυτό που θέλουμε να φέρουμε στο πολιτικό σκηνικό, το εφαρμόζουμε ήδη στο εσωτερικό μας. Είμαστε το πρώτο κόμμα που αναρτά τα οικονομικά του στο διαδίκτυο και μπορεί να τα ελέγξει ο καθένας, το πρώτο που και έχει καθιερώσει την άμεση δημοκρατία με την ηλεκτρονική ψηφοφορία – το πρώτο κόμμα που έκανε εσωτερικές εκλογές διαδικτυακά. Και κάνουμε και κάτι άλλο πρωτότυπο: δεν λέμε ευχές, έχουμε προτάσεις. Συγκεκριμένες, κοστολογημένες, με χρονοδιάγραμμα εφαρμογής. Θέλουμε η πολιτική να πάψει να είναι επάγγελμα για να ενεργοποιήσει τους ικανότερους Έλληνες. Δεν θα πω εγώ στον ψηφοφόρο γιατί να μας επιλέξει. Θα του πω όμως ότι πριν επιλέξει πρέπει να ψάξει. Να αφιερώσει χρόνο. Να διαβάσει, να συγκρίνει, να στοχαστεί. Η στιγμή της ψήφου είναι ιερή. Αναθέτεις τις τύχες της ζωής σου σε κάποιους ανθρώπους για 4 χρόνια. Δεν μπορεί το κριτήριο να είναι το ποιος έχει το ωραιότερο χαμόγελο ή το ποιος μου φαίνεται πιο «τσαμπουκάς»! Είναι πιο σύνθετο το άθλημα. Και δυστυχώς, αν δεν ασχοληθείς με την πολιτική, θα ασχοληθεί αυτή με σένα. Για δικό της όφελος, όχι για δικό σου.
Δηλώσατε σε συνέντευξή σας κάτι που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ως εικόνα, ότι «Η Χρυσή Αυγή φύτρωσε εκεί που ο μύκητας της μεταπολίτευσης ξέρανε κάθε οπωροφόρο δέντρο».
Αν υπήρχε ασφάλεια, δικαιοσύνη και αξιοκρατία κανένας δεν θα ψήφιζε τους μαχαιροβγάλτες. Το σύνολο των πολιτών, όμως, αισθάνονται ότι ζουν σε ένα δυσώδες έλος, καθολικής ανομίας. Τίποτε δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Όταν πέφτεις στον γκρεμό και κάποιος σου πετάξει ένα σκοινί, δεν τον ρωτάς αν είναι νοσταλγός του Χίτλερ. Χιλιάδες απελπισμένοι Έλληνες, ειδικά στα γκέτο του κέντρου της Αθήνας, βρήκαν στη ΧΑ την αίσθηση της ασφάλειας που δεν τους παρείχε το δήθεν οργανωμένο κράτος. Το πελατειακό σύστημα είναι κι αυτό μια μορφή συμμορίας. Κλέβεις τον ιδρώτα του φορολογούμενου για να διορίσεις τους δικούς σου που θα σε εκλέξουν πάλι. Εδώ και 40 χρόνια, ο καθένας παρανομεί όσο και όπως μπορεί. Ήταν θέμα χρόνου αυτό το γαϊτανάκι ανομίας να καταλήξει και στα μαχαιρώματα. «Κοινοβουλευτισμός σημαίνει εκλογές κάθε 4 χρόνια»Επίσης γράψατε κάτι πολύ χαρακτηριστικό, ότι «η Δημοκρατία είναι ευαίσθητο πολίτευμα. Εγώ δεν δέχομαι να κρύβονται στα φουστάνια της Δημοκρατίας όσοι επιδιώκουν να την βιάσουν». Θα ήθελα να μας το αναλύσετε.
Αν δεν δέχεσαι τους κανόνες του παιχνιδιού, δεν δικαιούσαι συμμετοχή στο παιχνίδι. Απλό είναι. Κοινοβουλευτισμός σημαίνει κάθε 4 χρόνια να έχουμε εκλογές. Σημαίνει να σέβεσαι τους νόμους, ειδικά αν είσαι μέλος του κοινοβουλίου. Το ΚΚΕ λέει επίσημα ότι αν με εκλέξετε, εκλογές δεν θα ξαναδείτε! Θα επιβάλω τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα εθνικοποιήσω τα μέσα παραγωγής, θα καταργήσω το χρήμα, θα σας πληρώνω με δελτίο, τα λαϊκά δικαστήρια θα τιμωρούν όσους διαφωνούν, κι αυτή η διαδικασία είναι μη αναστρέψιμη! Αυτό σας φαίνεται σεβασμός στον κοινοβουλευτισμό; Μπορεί μέλος του κοινοβουλίου να καλεί τον κόσμο σε απείθεια και ανυπακοή, μέσα από την αίθουσα του κοινοβουλίου, λέγοντας ότι τον νόμο που μόλις ψηφίσαμε ο λαός θα τον ακυρώσει; Ποιος είναι ο λαός; Το 4% των ψηφισάντων, δηλαδή το 2% του εκλογικού σώματος; Το 98% είναι το μεγάλο κεφάλαιο; Μπορεί να παίρνει κρατική επιχορήγηση, δηλαδή χρήματα από τον δικό μου και τον δικό σου φόρο, κόμμα που αρνείται έλεγχο στα οικονομικά του; Έχουμε τρελαθεί εντελώς; Όμως και τα κόμματα εξουσίας βιάζουν τη Δημοκρατία, αλλά της ρίχνουν ναρκωτικό στο ποτό για να μην υπάρχουν ίχνη αντίστασης! Το κάνουν νομιμοφανώς ή, αν τα βρουν σκούρα, ψηφίζουν έναν κατάπτυστο νόμο και βγαίνουν λάδι.
Έχετε πει ότι το κίνητρο σας για να ασχοληθείτε με την πολιτική ήταν «ένα ανίκητο δίδυμο, ο διεφθαρμένος πολιτικός και ο οπαδός με την νάιλον σημαία». Θεωρείτε ότι μπορείτε να το νικήσετε αυτό το δίδυμο;
Η δύναμη που ένωνε αυτό το δίδυμο, δηλαδή η κλοπή (ή η προσδοκία της κλοπής) του δημόσιου ταμείου, έχει εξασθενήσει αρκετά διότι... λεφτά δεν υπάρχουν! Όλο και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι τα λεφτά δεν φυτρώνουν στις πορείες των διαδηλώσεων ούτε στον κόμβο της Βιοκαρπέτ, στην αποκλεισμένη εθνική οδό. Το να πεις 10 χρόνια πριν πως η Ελλάδα θα πάει μπροστά με δουλειά και προκοπή, ήταν αρκετό για να σε... λιθοβολήσουν. Τώρα αρχίζουν να το ακούν όλο και περισσότεροι. «Η αλήθεια και η ηθική συμφέρουν»
Η ελληνική κοινωνία πιστεύετε ότι κρύβει ένα βαθύ φασισμό μέσα της;
Όχι. Καμία κοινωνία δεν κρύβει εκ προοιμίου κάτι μέσα της, επειδή ας πούμε είναι... γραμμένο στο DNA. Οι κοινωνίες είναι ζωντανοί οργανισμοί σε διαρκή αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Η κοινωνία μας σήμερα είναι φοβισμένη, οργισμένη και απελπισμένη. Άρα παρουσιάζει τα ανάλογα σύνδρομα και επίσης έχει ενεργοποιήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης, δηλαδή τους πρωτόγονους μηχανισμούς επιβίωσης. Αν νιώθεις ότι απειλείσαι, ως βιολογική πλέον ύπαρξη, ο πολιτισμός και οι κατακτήσεις του πάνε περίπατο. Αυτό ζούμε σήμερα. Πολύ φοβάμαι ότι τα χειρότερα έπονται.
Με την ιδιότητα του διαφημιστή, αν σας έλεγαν να αλλάξετε την παρωχημένη εικόνα της πολιτικής τι θα πράττατε και τι σύνθημα θα χρησιμοποιούσατε;
Ο διαφημιστής, ξέρετε, είναι ένα παρεξηγημένο επάγγελμα. Πολλοί νομίζουν ότι πουλάει αέρα κοπανιστό. Στην πραγματικότητα ο διαφημιστής φέρνει σε επαφή ένα προϊόν με το κοινό του χρησιμοποιώντας κοινούς κώδικες. Όμως, βασική προϋπόθεση για να πετύχει μια διαφήμιση είναι να πεις αλήθεια για το προϊόν. Αν το παρουσιάσεις πολύ ωραίο, αλλά δεν είναι, θα πουλήσει μόνο στην αρχή. Το κοινό θα αισθανθεί εξαπατημένο και θα τιμωρήσει και το προϊόν και σένα. Για να αλλάξω την εικόνα της πολιτικής, πρέπει να αλλάξει η ίδια η πολιτική! Αυτό που η «Δημιουργία, ξανά!» λέει στον κόσμο είναι πως η πολιτική είναι δουλειά κάθε πολίτη. Υπεύθυνη πολιτική με ανεύθυνο και αμέτοχο πολίτη δεν υπάρχει. Και σε άγιο να αναθέσεις εν λευκώ τη διαχείριση της περιουσίας σου, αν δεν τον ελέγξεις ποτέ, κάποια στιγμή θα γίνει λαμόγιο! Θα του πω επίσης κάτι που έχω κάνει σημαία και στη δουλειά μου: η αλήθεια και η ηθική συμφέρουν! Είναι μακροπρόθεσμα συστήματα επιβίωσης μιας κοινωνίας. Η αρπαχτή, το βόλεμα, η αεριτζίδικη συμπεριφορά, το ψέμα έχουν κοντά ποδάρια. Αν δεν ενδιαφερθείς εσύ για τη μοίρα σου, μην περιμένεις να το κάνει κανένας πολιτικός. «Η εποχή μας επανακαθορίζει πολλά από αυτά που ξέραμε»Πιστεύετε ότι ζούμε στην εποχή της «ιδεολογίας του τίποτα»;
Ζούμε σε μια εποχή έντονων αλλαγών με πολύ γρήγορα ρυθμό. Οι ιδεολογίες είναι πάντοτε εργαλεία ερμηνείας ή και επηρεασμού της πραγματικότητας. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαμε μέχρι τώρα είναι ανεπαρκή και ξεπερασμένα. Κάποιοι μένουν κολλημένοι σε διάφορους «–ισμούς» και προσπαθούν με ιδεολογήματα της πρώιμης βιομηχανικής επανάστασης να ερμηνεύσουν τον κόσμο της παγκοσμιοποίησης και του διαδικτύου. Το ότι δεν τα καταφέρνουν, δεν σημαίνει ότι έχει κυριαρχήσει το «τίποτα». Η εποχή μας επανακαθορίζει πολλά από αυτά που ξέραμε. Ο άνθρωπος εξελίσσεται ως ον και οι ιδεολογίες εξελίσσονται επίσης. Ας πούμε, οι ιδεολογίες που βασίζονται στην ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας, προϋποθέτουν στεγανά ανάμεσα στις τάξεις: ο γιος του φτωχού και αμόρφωτου εργάτη που είναι στη δούλεψη του πλούσιου και μορφωμένου «αφεντικού» να γίνει κι εκείνος φτωχός κι αμόρφωτος. Αυτό δεν ισχύει εδώ και ενάμιση αιώνα περίπου. Ο Αλβανός πετράς που ήρθε στην Ελλάδα πριν 20 χρόνια κι ήταν καλός μάστορας σήμερα είναι πλούσιος και τα παιδιά του κάνουν το διδακτορικό τους. Η εποχή μας, παρά την ελληνική αλλά και την παγκόσμια κρίση προσφέρει άπειρες ευκαιρίες σε όσους δημιουργούν και ρισκάρουν. Οι μικρές καινοτόμες συμμετοχικές επιχειρήσεις αντικαθιστούν τις φάμπρικες του παρελθόντος με τους χιλιάδες εργάτες. Σήμερα, από το σπίτι σου με ένα πληκτρολόγιο, με μηδέν κόστος, μπορείς να επικοινωνείς αλλά και να επηρεάζεις όλον τον κόσμο. Αυτό δημιουργεί ανάγκη για άλλα «εργαλεία» κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας, για άλλα συστήματα σκέψης. Θα τα βρούμε, να είστε σίγουρος.
Γιατί να ασχοληθεί κάποιος με την πολιτική σήμερα;
Γιατί να έχει δουλειά αύριο. Εμείς, στη «Δημιουργία, ξανά!» αποφασίσαμε να ορμήσουμε στο πιλοτήριο όταν διαπιστώσαμε ότι οι τιμονιέρηδες – οι επαγγελματίες πολιτικοί – οδηγούσαν το σκάφος κατευθείαν στα βράχια και δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει ακόμα πορεία. Γαντζωμένοι στο χρεωκοπημένο κρατικιστικό μοντέλο, οδηγούν ολόκληρη την οικονομία σε ασφυξία και την Ελλάδα σε κατάρρευση. Η ενασχόληση όλων με την πολιτική δηλαδή με την κοινή μας ζωή είναι η προϋπόθεση για την επιβίωσή μας. Σε λίγο θα γίνουν δημοτικές εκλογές. Κάθε δήμος έχει πληθώρα προβλημάτων. Αν ο πολίτης δεν τα ξέρει, δεν μπορεί να τα ιεραρχήσει και να αποφασίσει για τις προτεραιότητες σε σχέση με τους διαθέσιμους πόρους δεν θα ψηφίσει σωστά. Το ίδιο και με τις Ευρωεκλογές. Το πώς θα προχωρήσει η Ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι κάτι που θα επηρεάσει τη ζωή μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τι ξέρουμε γι’ αυτή την πορεία; Πώς μπορούμε να συμμετάσχουμε και να συνδιαμορφώσουμε το πρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης, που πλέον είναι αδήριτη αναγκαιότητα; Η άποψη του Αριστοτέλη ότι, εκ φύσεως, ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον, σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ. «Ηγέτες υπάρχουν, αλλά δεν ασχολούνται με την πολιτική»
Τι θεωρείτε επαναστατική πράξη σήμερα;
Αυτή που θεωρούσα πάντα: το να κάνεις καλά τη δουλειά σου. Δεν φτιάχνεις έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς να έχεις φτιάξει έναν υγιή και λειτουργικό δικό σου κόσμο.
Την οικονομική κρίση μπορείς να την αντιμετωπίσεις, το πρόβλημα της εθνικής νοοτροπίας πώς το λύνεις;
Μιλώντας στον κόσμο απλά και κατανοητά. Λέγοντάς του αλήθεια. Δίνοντας του σοβαρά, και μελετημένα προγράμματα. Θα φτιάξω αυτό, θα κοστίσει τόσο, θα ολοκληρωθεί σε τόσο χρόνο, θα έχει αυτές τις ωφέλειες. Η νοοτροπία είναι αυτό που λέει η λέξη: ο τρόπος του νοός, ένας μηχανισμός σκέψης. Δεν είναι σκαλισμένη στον γρανίτη. Αν χαθείς στην έρημο, αυτόματα θεωρείς το νερό πιο πολύτιμο από το χρυσάφι. Αλλάζεις νοοτροπία. Αν δεις, λοιπόν, ότι η αλήθεια σε συμφέρει, θα ξεχάσεις τη λαμογιά σε dt.
Γιατί απουσιάζουν οι ηγέτες σήμερα;
Αντιθέτως. Η εποχή μας είναι γεμάτη ηγέτες: στις επιστήμες, στις Τέχνες, στα γράμματα, στις επιχειρήσεις, στον αθλητισμό. Αλλά δεν ασχολούνται με την πολιτική διότι απαξιώθηκε τόσο πολύ, που μόνο άνθρωποι μειωμένων ικανοτήτων αντέχουν να κυκλοφορούν στους μουχλιασμένους, βρώμικους και ανήλιαγους διαδρόμους της. Αν μπορείς να διαπρέψεις στη δουλειά σου, να βγάλεις χρήματα, να αποκτήσεις φήμη, να χαίρεσαι με αυτό που κάνεις, γιατί να μπλέξεις με τους καθυστερημένους και τα κομματόσκυλα; Κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ο επανακαθορισμός της ουσίας της πολιτικής, όχι ως επάγγελμα, αλλά ως διαρκής συμμετοχή του πολίτη, θα αναδείξει ξανά ηγέτες. «Οι κομματικές παρατάξεις δεν έχουν θέση στα Πανεπιστήμια»
Γίνεται να υπάρξει «πολιτική χωρίς πολιτικούς»;Αυτό το slogan παρεξηγήθηκε τόσο πολύ που πρέπει κάθε φορά να το ερμηνεύω. Προφανώς δεν γίνεται να υπάρξουν υδραυλικά χωρίς υδραυλικό! Το νόημά του ήταν πως άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με την διεφθαρμένη, την παρηκμασμένη πολιτική αναλαμβάνουν πλέον πολιτικό ρόλο, για να δημιουργήσουν μία άλλη πολιτική. Όχι, ξαναλέω, με επαγγελματίες πολιτικούς, αλλά με επαγγελματίες. Που ξέρουν να λύνουν προβλήματα κι όχι απλώς να λένε ωραία λόγια. Μόνο τέτοια πολιτική μπορεί να υπάρξει. Η άλλη, η γνωστή, αφού πρώτα τελείωσε εμάς, τελειώνει κι αυτή.
Γιατί είστε υπέρ της κατάργησης των κομματικών παρατάξεων στα Πανεπιστήμια; Τι άλλο προτείνετε για μια καλύτερη παιδεία;
Σαν να μου λέτε γιατί είσαι υπέρ της κατάργησης του... τραγουδιστή στα μαγειρεία! Γιατί δεν έχουν καμία θέση εκεί. Γιατί τα Πανεπιστήμια είναι για να σπουδάζεις. Οι κομματικές παρατάξεις λειτούργησαν ως χολέρα που δεν άφησε τίποτε υγιές στα Πανεπιστήμια, «εκπαιδεύοντας» φοιτητές και καθηγητές στην αναξιοκρατία, στην τεμπελιά, στη δοσοληψία, στην αγένεια, στη βαρβαρότητα, στην εξαπάτηση. Παιδεία χωρίς αξιοκρατία δεν υπάρχει. Στην Αγγλία, κάθε σχολείο με την συμμετοχή του συλλόγου των γονέων, προσλαμβάνει δασκάλους και καθηγητές από την ελεύθερη αγορά. Αν είσαι καλός, γίνεσαι ανάρπαστος, πληρώνεσαι πολύ, σε εκτιμούν αυτοί που παίρνουν τις υπηρεσίες σου. Αν είσαι αμόρφωτος ή βαριέσαι που ζεις, συγνώμη αλλά θα μείνεις άνεργος. Δεν είναι πιο σωστό από την επετηρίδα; Η δωρεάν Παιδεία μας κοστίζει στον φορολογούμενο χρυσάφι και δεν αποδίδει τίποτε. Τις προτάσεις μας για την Παιδεία, αλλά και όλες τις προτάσεις μας για τις σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα θα τις βρείτε στο site: dimiourgiaxana.gr«Ο ευαίσθητος δεν είναι ο ευπαθής...»
Πώς επιτυγχάνεται ο συνδυασμός ευαισθησίας και δύναμης;
Είναι κάτι που το έχεις στο κύτταρο, αλλά το καλλιεργείς, κιόλας. Ο ευαίσθητος δεν είναι, όπως νομίζουμε, ο ευπαθής, ο μή μου άπτου. Ευαίσθητος είναι αυτός που έχει τα αισθητήριά του τεταμένα και εκπαιδευμένα σαν το αυτί του σκύλου και το μάτι του γερακιού. «Ακούς» τον σεισμό, πριν τους άλλους. «Βλέπεις» τον γκρεμό ή και τις ευκαιρίες, πιο νωρίς. Αφουγκράζεσαι τον πόνο του ανθρώπου. Σε πυρώνει κι ας είναι μακρινή η φωτιά. Όσο πιο ευαίσθητος είσαι, τόσο πιο δυναμικός, γιατί αυτά που αισθάνεσαι σε εξωθούν σε δράση.
Για πολλά χρόνια ήσασταν καθηγητής μουσικής, τι είναι η μουσική για εσάς;
Ένας ολόκληρος κόσμος. Η άλλη πλευρά της ζωής, πέρα από το εφήμερο. Η γλώσσα που σου μιλάει για τη μεγαλοσύνη αλλά και τη ματαιότητα της Ύπαρξης. Μια πνοή, ένα χάδι, ένας οργασμικός σπασμός. Η Τέχνη σού απαλύνει αλλά και σου επιτείνει ταυτόχρονα την αίσθηση του τραγικού. Η μουσική είναι επίσης τα μαθηματικά των συναισθημάτων. Ένας κώδικας αυτοπειθαρχίας. Κάθε μέρα, ακόμα κι όταν το πρόγραμμά μου είναι πολύ βαρύ, βρίσκω χρόνο, μερικά λεπτά έστω, για να παίξω λίγο κιθάρα, πιάνο ή φυσαρμόνικα.
«Η μουσική είναι το φεγγαρόφωτο στην σκοτεινή νύχτα της ζωής»;
Δεν συμπαθώ, ξέρετε, τις πολύ ρομαντικές μεταφορές!
Ποιο είναι το πιο ωραίο ταξίδι που έχετε κάνει;
Το ωραίο είναι σχετική έννοια. Το πιο «πυκνό», δηλαδή αυτό που μου άφησε τις εντονότερες καταγραφές, ήταν στην Κούβα πριν από κάποια χρόνια. Σαν να ήμουν σε ένα εργαστήριο και να έβλεπα πολλά πειράματα ζωής να λαμβάνουν χώρα τοποθετημένα σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο, αλλά ταυτόχρονα! Ζούσες, μύριζες, άγγιζες όλες τις εποχές: από την αποικιοκρατία των Ισπανών μέχρι τη σημερινή. Όλα τα κοινωνικά συστήματα: από την εποχή των σκλάβων μέχρι τη σημερινή – ταυτόχρονα! - κι ανάμεσά τους, η ζωή με την πίκρα της, το πάθος της, την ελαφράδα και τη βαρύτητά της να ανθίζει παντού παρά την οικονομική ερημιά σαν την παπαρούνα που ανακάλυψε ο Μυριβήλης ανάμεσα στα σακιά των οχυρωμάτων. «Αγαπημένος χώρος καταφυγής η ποίηση»Οι αγαπημένοι σας στίχοι και ποιο είναι το βιβλίο της ζωής σας;
Επειδή η ποίηση είναι ένας άλλος αγαπημένος χώρος καταφυγής, υπάρχουν πολλοί αγαπημένοι στίχοι. Βέβαια, να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στην ποίηση και όχι στην «ποιηματογραφία». Το τι είναι το ένα και τι το άλλο είναι μια μεγάλη αλλά και περιττή κουβέντα: όσοι νιώθουν τη διαφορά δεν την χρειάζονται, οι άλλοι δεν θα καταλάβουν. Το ίδιο και με τα βιβλία. Αυτά που μου ήρθαν αυτόματα στο μυαλό, αυτή τη στιγμή ως αγαπημένα, χωρίς να είναι τα βιβλία της ζωής μου (τι θα πει άλλωστε...) είναι το «Για ένα φιλότιμο» του Ιωάννου και η «Περσινή Αρραβωνιαστικιά» της Ζατέλη. Ίσως για τις ανθισμένες ρωγμές τους. Συμβαίνει όμως να γράφω κι εγώ. Ανόρεχτα - σαν έναν ζωγράφο που τα 'χει παρατήσει, αλλά πού και πού, σε κάποιο φευγαλέο χαρτί, λόγω κινητικής μνήμης, σκαρώνει κι από κανένα σκίτσο. Κάποια στιγμή μπορεί να τα εκδώσω, αν βεβαιωθώ ότι μπορώ να τα προστατεύσω. Κάνω ένα πείραμα αφήνοντας εκτεθειμένα τα παλιά, σχεδόν εφηβικά, επόμενα: Αντιποίηση τέλους
Κάπνισα όλα μου τα ποιήματα.
Σβήνω τώρα στο χαρτί
τις γόπες.
Κατάθεση
Προφανώς, είπε ο αξιωματικός υπηρεσίας,
ο διαρρήκτης σάς παρακολουθούσε
κι ήξερε τις κινήσεις σας.
Χαλάλι του – σκέφτηκα.
Όσοι με ρήμαξαν
δεν μπήκαν στον κόπο να μάθουν τίποτε.
Εράσθαι
Όπως μια φήμη απλώνεται
ένα φριχτό μαντάτο
και τρέχουν παραλοϊσμένοι στις γωνιές και τις πλατείες
ρωτώντας «έμαθες τίποτε»
«λες να μας πάρουν όλους»
γιατί μυρίζουν το θανατικό που έρχεται
πότε με δρασκελιές και πότε αδιάφορα καπνίζοντας,
γιατί το νοιώθουν
να τους κοιτάει περιπαιχτικά
τόσο που εκείνο το «να μαζευτείτε όλοι στην πλατεία»
ακούγεται περιττό
αφού είναι ήδη εκεί
αδικαιολογήτως παρόντες
με τις κλειδώσεις λυμένες
με την ανάσα κλειδωμένη
δίνουν συγχώρεση κι ελπίζουν
γι’ αυτό λέω οι άνθρωποι
παν κι ανασαίνουν δίπλα-δίπλα
γι’ αυτό ιδρώνουν τα κορμιά τους
γι’ αυτό κυλιούνται στα σεντόνια
λεν «σ’ αγαπώ» γιατί πώς να ρωτήσεις
αν έμαθες μήπως και δώσαν σε κανέναν χάρη
ψάχνουν νερό
βαφτίζουν πόθο
του πηγαδιού τα δάκρυα
μουγκρίζουν ύστερα σαν το σφαχτό
μήπως και λυπηθεί ο ταυρομάχος
μπας και ντραπεί τόση ομορφιά και τόση απόγνωση
στήνουν φωνές χορεύοντας
καταντικρύ στις κάννες
στήνουν χορούς φωνάζοντας
να μην ακούσουν το κροτάλισμα.«Τα αστέρια της δικής μας ζωής, εμείς τα φτιάχνουμε»
Τι σημαίνει «είμαι ροκάς στην σκέψη»;
Σημαίνει ότι το αντισυμβατικό είναι κατ’ αρχήν η πιο συμπαθής νοητική διαδρομή. Συχνά αποδεικνύεται και η καλύτερη, με... συμβατικά κριτήρια. Σημαίνει ότι χρησιμοποιώ για την κατανόηση της ζωής την περιέργεια του παιδιού, τη λαχτάρα του εφήβου, τον ρεαλισμό του μεσήλικα και τον σαρκασμό του γέρου. Σημαίνει ότι κάθε στιγμή έχω έτοιμο ένα βαν για ένα ατελείωτο road movie, ακόμα κι αν δεν ξεκινήσω ποτέ.
ΠΗΓΗ: newsaction.gr
«Δημιουργία Ξανά», ονομάζεται το κόμμα στο οποίο είστε επικεφαλής, τι διαφορετικό κομίζετε και γιατί να σας επιλέξει ο ψηφοφόρος;
Πώς είναι τα κόμματα που ξέρετε; Καμία σχέση! Πρώτον δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί. Όμως, είμαστε επαγγελματίες. Από όλους τους τομείς της οικονομίας. Ανάμεσά μας είναι πολλοί άνεργοι, απολυμένοι ή νέοι που τώρα ψάχνουν, αλλά και Δημόσιοι Υπάλληλοι που θέλουν να δουλέψουν για τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Επίσης, αυτό που θέλουμε να φέρουμε στο πολιτικό σκηνικό, το εφαρμόζουμε ήδη στο εσωτερικό μας. Είμαστε το πρώτο κόμμα που αναρτά τα οικονομικά του στο διαδίκτυο και μπορεί να τα ελέγξει ο καθένας, το πρώτο που και έχει καθιερώσει την άμεση δημοκρατία με την ηλεκτρονική ψηφοφορία – το πρώτο κόμμα που έκανε εσωτερικές εκλογές διαδικτυακά. Και κάνουμε και κάτι άλλο πρωτότυπο: δεν λέμε ευχές, έχουμε προτάσεις. Συγκεκριμένες, κοστολογημένες, με χρονοδιάγραμμα εφαρμογής. Θέλουμε η πολιτική να πάψει να είναι επάγγελμα για να ενεργοποιήσει τους ικανότερους Έλληνες. Δεν θα πω εγώ στον ψηφοφόρο γιατί να μας επιλέξει. Θα του πω όμως ότι πριν επιλέξει πρέπει να ψάξει. Να αφιερώσει χρόνο. Να διαβάσει, να συγκρίνει, να στοχαστεί. Η στιγμή της ψήφου είναι ιερή. Αναθέτεις τις τύχες της ζωής σου σε κάποιους ανθρώπους για 4 χρόνια. Δεν μπορεί το κριτήριο να είναι το ποιος έχει το ωραιότερο χαμόγελο ή το ποιος μου φαίνεται πιο «τσαμπουκάς»! Είναι πιο σύνθετο το άθλημα. Και δυστυχώς, αν δεν ασχοληθείς με την πολιτική, θα ασχοληθεί αυτή με σένα. Για δικό της όφελος, όχι για δικό σου.
Δηλώσατε σε συνέντευξή σας κάτι που μου έκανε εξαιρετική εντύπωση ως εικόνα, ότι «Η Χρυσή Αυγή φύτρωσε εκεί που ο μύκητας της μεταπολίτευσης ξέρανε κάθε οπωροφόρο δέντρο».
Αν υπήρχε ασφάλεια, δικαιοσύνη και αξιοκρατία κανένας δεν θα ψήφιζε τους μαχαιροβγάλτες. Το σύνολο των πολιτών, όμως, αισθάνονται ότι ζουν σε ένα δυσώδες έλος, καθολικής ανομίας. Τίποτε δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Όταν πέφτεις στον γκρεμό και κάποιος σου πετάξει ένα σκοινί, δεν τον ρωτάς αν είναι νοσταλγός του Χίτλερ. Χιλιάδες απελπισμένοι Έλληνες, ειδικά στα γκέτο του κέντρου της Αθήνας, βρήκαν στη ΧΑ την αίσθηση της ασφάλειας που δεν τους παρείχε το δήθεν οργανωμένο κράτος. Το πελατειακό σύστημα είναι κι αυτό μια μορφή συμμορίας. Κλέβεις τον ιδρώτα του φορολογούμενου για να διορίσεις τους δικούς σου που θα σε εκλέξουν πάλι. Εδώ και 40 χρόνια, ο καθένας παρανομεί όσο και όπως μπορεί. Ήταν θέμα χρόνου αυτό το γαϊτανάκι ανομίας να καταλήξει και στα μαχαιρώματα. «Κοινοβουλευτισμός σημαίνει εκλογές κάθε 4 χρόνια»Επίσης γράψατε κάτι πολύ χαρακτηριστικό, ότι «η Δημοκρατία είναι ευαίσθητο πολίτευμα. Εγώ δεν δέχομαι να κρύβονται στα φουστάνια της Δημοκρατίας όσοι επιδιώκουν να την βιάσουν». Θα ήθελα να μας το αναλύσετε.
Αν δεν δέχεσαι τους κανόνες του παιχνιδιού, δεν δικαιούσαι συμμετοχή στο παιχνίδι. Απλό είναι. Κοινοβουλευτισμός σημαίνει κάθε 4 χρόνια να έχουμε εκλογές. Σημαίνει να σέβεσαι τους νόμους, ειδικά αν είσαι μέλος του κοινοβουλίου. Το ΚΚΕ λέει επίσημα ότι αν με εκλέξετε, εκλογές δεν θα ξαναδείτε! Θα επιβάλω τη δικτατορία του προλεταριάτου, θα εθνικοποιήσω τα μέσα παραγωγής, θα καταργήσω το χρήμα, θα σας πληρώνω με δελτίο, τα λαϊκά δικαστήρια θα τιμωρούν όσους διαφωνούν, κι αυτή η διαδικασία είναι μη αναστρέψιμη! Αυτό σας φαίνεται σεβασμός στον κοινοβουλευτισμό; Μπορεί μέλος του κοινοβουλίου να καλεί τον κόσμο σε απείθεια και ανυπακοή, μέσα από την αίθουσα του κοινοβουλίου, λέγοντας ότι τον νόμο που μόλις ψηφίσαμε ο λαός θα τον ακυρώσει; Ποιος είναι ο λαός; Το 4% των ψηφισάντων, δηλαδή το 2% του εκλογικού σώματος; Το 98% είναι το μεγάλο κεφάλαιο; Μπορεί να παίρνει κρατική επιχορήγηση, δηλαδή χρήματα από τον δικό μου και τον δικό σου φόρο, κόμμα που αρνείται έλεγχο στα οικονομικά του; Έχουμε τρελαθεί εντελώς; Όμως και τα κόμματα εξουσίας βιάζουν τη Δημοκρατία, αλλά της ρίχνουν ναρκωτικό στο ποτό για να μην υπάρχουν ίχνη αντίστασης! Το κάνουν νομιμοφανώς ή, αν τα βρουν σκούρα, ψηφίζουν έναν κατάπτυστο νόμο και βγαίνουν λάδι.
Έχετε πει ότι το κίνητρο σας για να ασχοληθείτε με την πολιτική ήταν «ένα ανίκητο δίδυμο, ο διεφθαρμένος πολιτικός και ο οπαδός με την νάιλον σημαία». Θεωρείτε ότι μπορείτε να το νικήσετε αυτό το δίδυμο;
Η δύναμη που ένωνε αυτό το δίδυμο, δηλαδή η κλοπή (ή η προσδοκία της κλοπής) του δημόσιου ταμείου, έχει εξασθενήσει αρκετά διότι... λεφτά δεν υπάρχουν! Όλο και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι τα λεφτά δεν φυτρώνουν στις πορείες των διαδηλώσεων ούτε στον κόμβο της Βιοκαρπέτ, στην αποκλεισμένη εθνική οδό. Το να πεις 10 χρόνια πριν πως η Ελλάδα θα πάει μπροστά με δουλειά και προκοπή, ήταν αρκετό για να σε... λιθοβολήσουν. Τώρα αρχίζουν να το ακούν όλο και περισσότεροι. «Η αλήθεια και η ηθική συμφέρουν»
Η ελληνική κοινωνία πιστεύετε ότι κρύβει ένα βαθύ φασισμό μέσα της;
Όχι. Καμία κοινωνία δεν κρύβει εκ προοιμίου κάτι μέσα της, επειδή ας πούμε είναι... γραμμένο στο DNA. Οι κοινωνίες είναι ζωντανοί οργανισμοί σε διαρκή αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Η κοινωνία μας σήμερα είναι φοβισμένη, οργισμένη και απελπισμένη. Άρα παρουσιάζει τα ανάλογα σύνδρομα και επίσης έχει ενεργοποιήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης, δηλαδή τους πρωτόγονους μηχανισμούς επιβίωσης. Αν νιώθεις ότι απειλείσαι, ως βιολογική πλέον ύπαρξη, ο πολιτισμός και οι κατακτήσεις του πάνε περίπατο. Αυτό ζούμε σήμερα. Πολύ φοβάμαι ότι τα χειρότερα έπονται.
Με την ιδιότητα του διαφημιστή, αν σας έλεγαν να αλλάξετε την παρωχημένη εικόνα της πολιτικής τι θα πράττατε και τι σύνθημα θα χρησιμοποιούσατε;
Ο διαφημιστής, ξέρετε, είναι ένα παρεξηγημένο επάγγελμα. Πολλοί νομίζουν ότι πουλάει αέρα κοπανιστό. Στην πραγματικότητα ο διαφημιστής φέρνει σε επαφή ένα προϊόν με το κοινό του χρησιμοποιώντας κοινούς κώδικες. Όμως, βασική προϋπόθεση για να πετύχει μια διαφήμιση είναι να πεις αλήθεια για το προϊόν. Αν το παρουσιάσεις πολύ ωραίο, αλλά δεν είναι, θα πουλήσει μόνο στην αρχή. Το κοινό θα αισθανθεί εξαπατημένο και θα τιμωρήσει και το προϊόν και σένα. Για να αλλάξω την εικόνα της πολιτικής, πρέπει να αλλάξει η ίδια η πολιτική! Αυτό που η «Δημιουργία, ξανά!» λέει στον κόσμο είναι πως η πολιτική είναι δουλειά κάθε πολίτη. Υπεύθυνη πολιτική με ανεύθυνο και αμέτοχο πολίτη δεν υπάρχει. Και σε άγιο να αναθέσεις εν λευκώ τη διαχείριση της περιουσίας σου, αν δεν τον ελέγξεις ποτέ, κάποια στιγμή θα γίνει λαμόγιο! Θα του πω επίσης κάτι που έχω κάνει σημαία και στη δουλειά μου: η αλήθεια και η ηθική συμφέρουν! Είναι μακροπρόθεσμα συστήματα επιβίωσης μιας κοινωνίας. Η αρπαχτή, το βόλεμα, η αεριτζίδικη συμπεριφορά, το ψέμα έχουν κοντά ποδάρια. Αν δεν ενδιαφερθείς εσύ για τη μοίρα σου, μην περιμένεις να το κάνει κανένας πολιτικός. «Η εποχή μας επανακαθορίζει πολλά από αυτά που ξέραμε»Πιστεύετε ότι ζούμε στην εποχή της «ιδεολογίας του τίποτα»;
Ζούμε σε μια εποχή έντονων αλλαγών με πολύ γρήγορα ρυθμό. Οι ιδεολογίες είναι πάντοτε εργαλεία ερμηνείας ή και επηρεασμού της πραγματικότητας. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, ότι τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαμε μέχρι τώρα είναι ανεπαρκή και ξεπερασμένα. Κάποιοι μένουν κολλημένοι σε διάφορους «–ισμούς» και προσπαθούν με ιδεολογήματα της πρώιμης βιομηχανικής επανάστασης να ερμηνεύσουν τον κόσμο της παγκοσμιοποίησης και του διαδικτύου. Το ότι δεν τα καταφέρνουν, δεν σημαίνει ότι έχει κυριαρχήσει το «τίποτα». Η εποχή μας επανακαθορίζει πολλά από αυτά που ξέραμε. Ο άνθρωπος εξελίσσεται ως ον και οι ιδεολογίες εξελίσσονται επίσης. Ας πούμε, οι ιδεολογίες που βασίζονται στην ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας, προϋποθέτουν στεγανά ανάμεσα στις τάξεις: ο γιος του φτωχού και αμόρφωτου εργάτη που είναι στη δούλεψη του πλούσιου και μορφωμένου «αφεντικού» να γίνει κι εκείνος φτωχός κι αμόρφωτος. Αυτό δεν ισχύει εδώ και ενάμιση αιώνα περίπου. Ο Αλβανός πετράς που ήρθε στην Ελλάδα πριν 20 χρόνια κι ήταν καλός μάστορας σήμερα είναι πλούσιος και τα παιδιά του κάνουν το διδακτορικό τους. Η εποχή μας, παρά την ελληνική αλλά και την παγκόσμια κρίση προσφέρει άπειρες ευκαιρίες σε όσους δημιουργούν και ρισκάρουν. Οι μικρές καινοτόμες συμμετοχικές επιχειρήσεις αντικαθιστούν τις φάμπρικες του παρελθόντος με τους χιλιάδες εργάτες. Σήμερα, από το σπίτι σου με ένα πληκτρολόγιο, με μηδέν κόστος, μπορείς να επικοινωνείς αλλά και να επηρεάζεις όλον τον κόσμο. Αυτό δημιουργεί ανάγκη για άλλα «εργαλεία» κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας, για άλλα συστήματα σκέψης. Θα τα βρούμε, να είστε σίγουρος.
Γιατί να ασχοληθεί κάποιος με την πολιτική σήμερα;
Γιατί να έχει δουλειά αύριο. Εμείς, στη «Δημιουργία, ξανά!» αποφασίσαμε να ορμήσουμε στο πιλοτήριο όταν διαπιστώσαμε ότι οι τιμονιέρηδες – οι επαγγελματίες πολιτικοί – οδηγούσαν το σκάφος κατευθείαν στα βράχια και δυστυχώς δεν έχουν αλλάξει ακόμα πορεία. Γαντζωμένοι στο χρεωκοπημένο κρατικιστικό μοντέλο, οδηγούν ολόκληρη την οικονομία σε ασφυξία και την Ελλάδα σε κατάρρευση. Η ενασχόληση όλων με την πολιτική δηλαδή με την κοινή μας ζωή είναι η προϋπόθεση για την επιβίωσή μας. Σε λίγο θα γίνουν δημοτικές εκλογές. Κάθε δήμος έχει πληθώρα προβλημάτων. Αν ο πολίτης δεν τα ξέρει, δεν μπορεί να τα ιεραρχήσει και να αποφασίσει για τις προτεραιότητες σε σχέση με τους διαθέσιμους πόρους δεν θα ψηφίσει σωστά. Το ίδιο και με τις Ευρωεκλογές. Το πώς θα προχωρήσει η Ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι κάτι που θα επηρεάσει τη ζωή μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Τι ξέρουμε γι’ αυτή την πορεία; Πώς μπορούμε να συμμετάσχουμε και να συνδιαμορφώσουμε το πρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης, που πλέον είναι αδήριτη αναγκαιότητα; Η άποψη του Αριστοτέλη ότι, εκ φύσεως, ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον, σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ. «Ηγέτες υπάρχουν, αλλά δεν ασχολούνται με την πολιτική»
Τι θεωρείτε επαναστατική πράξη σήμερα;
Αυτή που θεωρούσα πάντα: το να κάνεις καλά τη δουλειά σου. Δεν φτιάχνεις έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς να έχεις φτιάξει έναν υγιή και λειτουργικό δικό σου κόσμο.
Την οικονομική κρίση μπορείς να την αντιμετωπίσεις, το πρόβλημα της εθνικής νοοτροπίας πώς το λύνεις;
Μιλώντας στον κόσμο απλά και κατανοητά. Λέγοντάς του αλήθεια. Δίνοντας του σοβαρά, και μελετημένα προγράμματα. Θα φτιάξω αυτό, θα κοστίσει τόσο, θα ολοκληρωθεί σε τόσο χρόνο, θα έχει αυτές τις ωφέλειες. Η νοοτροπία είναι αυτό που λέει η λέξη: ο τρόπος του νοός, ένας μηχανισμός σκέψης. Δεν είναι σκαλισμένη στον γρανίτη. Αν χαθείς στην έρημο, αυτόματα θεωρείς το νερό πιο πολύτιμο από το χρυσάφι. Αλλάζεις νοοτροπία. Αν δεις, λοιπόν, ότι η αλήθεια σε συμφέρει, θα ξεχάσεις τη λαμογιά σε dt.
Γιατί απουσιάζουν οι ηγέτες σήμερα;
Αντιθέτως. Η εποχή μας είναι γεμάτη ηγέτες: στις επιστήμες, στις Τέχνες, στα γράμματα, στις επιχειρήσεις, στον αθλητισμό. Αλλά δεν ασχολούνται με την πολιτική διότι απαξιώθηκε τόσο πολύ, που μόνο άνθρωποι μειωμένων ικανοτήτων αντέχουν να κυκλοφορούν στους μουχλιασμένους, βρώμικους και ανήλιαγους διαδρόμους της. Αν μπορείς να διαπρέψεις στη δουλειά σου, να βγάλεις χρήματα, να αποκτήσεις φήμη, να χαίρεσαι με αυτό που κάνεις, γιατί να μπλέξεις με τους καθυστερημένους και τα κομματόσκυλα; Κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ο επανακαθορισμός της ουσίας της πολιτικής, όχι ως επάγγελμα, αλλά ως διαρκής συμμετοχή του πολίτη, θα αναδείξει ξανά ηγέτες. «Οι κομματικές παρατάξεις δεν έχουν θέση στα Πανεπιστήμια»
Γίνεται να υπάρξει «πολιτική χωρίς πολιτικούς»;Αυτό το slogan παρεξηγήθηκε τόσο πολύ που πρέπει κάθε φορά να το ερμηνεύω. Προφανώς δεν γίνεται να υπάρξουν υδραυλικά χωρίς υδραυλικό! Το νόημά του ήταν πως άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με την διεφθαρμένη, την παρηκμασμένη πολιτική αναλαμβάνουν πλέον πολιτικό ρόλο, για να δημιουργήσουν μία άλλη πολιτική. Όχι, ξαναλέω, με επαγγελματίες πολιτικούς, αλλά με επαγγελματίες. Που ξέρουν να λύνουν προβλήματα κι όχι απλώς να λένε ωραία λόγια. Μόνο τέτοια πολιτική μπορεί να υπάρξει. Η άλλη, η γνωστή, αφού πρώτα τελείωσε εμάς, τελειώνει κι αυτή.
Γιατί είστε υπέρ της κατάργησης των κομματικών παρατάξεων στα Πανεπιστήμια; Τι άλλο προτείνετε για μια καλύτερη παιδεία;
Σαν να μου λέτε γιατί είσαι υπέρ της κατάργησης του... τραγουδιστή στα μαγειρεία! Γιατί δεν έχουν καμία θέση εκεί. Γιατί τα Πανεπιστήμια είναι για να σπουδάζεις. Οι κομματικές παρατάξεις λειτούργησαν ως χολέρα που δεν άφησε τίποτε υγιές στα Πανεπιστήμια, «εκπαιδεύοντας» φοιτητές και καθηγητές στην αναξιοκρατία, στην τεμπελιά, στη δοσοληψία, στην αγένεια, στη βαρβαρότητα, στην εξαπάτηση. Παιδεία χωρίς αξιοκρατία δεν υπάρχει. Στην Αγγλία, κάθε σχολείο με την συμμετοχή του συλλόγου των γονέων, προσλαμβάνει δασκάλους και καθηγητές από την ελεύθερη αγορά. Αν είσαι καλός, γίνεσαι ανάρπαστος, πληρώνεσαι πολύ, σε εκτιμούν αυτοί που παίρνουν τις υπηρεσίες σου. Αν είσαι αμόρφωτος ή βαριέσαι που ζεις, συγνώμη αλλά θα μείνεις άνεργος. Δεν είναι πιο σωστό από την επετηρίδα; Η δωρεάν Παιδεία μας κοστίζει στον φορολογούμενο χρυσάφι και δεν αποδίδει τίποτε. Τις προτάσεις μας για την Παιδεία, αλλά και όλες τις προτάσεις μας για τις σοβαρές δομικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα θα τις βρείτε στο site: dimiourgiaxana.gr«Ο ευαίσθητος δεν είναι ο ευπαθής...»
Πώς επιτυγχάνεται ο συνδυασμός ευαισθησίας και δύναμης;
Είναι κάτι που το έχεις στο κύτταρο, αλλά το καλλιεργείς, κιόλας. Ο ευαίσθητος δεν είναι, όπως νομίζουμε, ο ευπαθής, ο μή μου άπτου. Ευαίσθητος είναι αυτός που έχει τα αισθητήριά του τεταμένα και εκπαιδευμένα σαν το αυτί του σκύλου και το μάτι του γερακιού. «Ακούς» τον σεισμό, πριν τους άλλους. «Βλέπεις» τον γκρεμό ή και τις ευκαιρίες, πιο νωρίς. Αφουγκράζεσαι τον πόνο του ανθρώπου. Σε πυρώνει κι ας είναι μακρινή η φωτιά. Όσο πιο ευαίσθητος είσαι, τόσο πιο δυναμικός, γιατί αυτά που αισθάνεσαι σε εξωθούν σε δράση.
Για πολλά χρόνια ήσασταν καθηγητής μουσικής, τι είναι η μουσική για εσάς;
Ένας ολόκληρος κόσμος. Η άλλη πλευρά της ζωής, πέρα από το εφήμερο. Η γλώσσα που σου μιλάει για τη μεγαλοσύνη αλλά και τη ματαιότητα της Ύπαρξης. Μια πνοή, ένα χάδι, ένας οργασμικός σπασμός. Η Τέχνη σού απαλύνει αλλά και σου επιτείνει ταυτόχρονα την αίσθηση του τραγικού. Η μουσική είναι επίσης τα μαθηματικά των συναισθημάτων. Ένας κώδικας αυτοπειθαρχίας. Κάθε μέρα, ακόμα κι όταν το πρόγραμμά μου είναι πολύ βαρύ, βρίσκω χρόνο, μερικά λεπτά έστω, για να παίξω λίγο κιθάρα, πιάνο ή φυσαρμόνικα.
«Η μουσική είναι το φεγγαρόφωτο στην σκοτεινή νύχτα της ζωής»;
Δεν συμπαθώ, ξέρετε, τις πολύ ρομαντικές μεταφορές!
Ποιο είναι το πιο ωραίο ταξίδι που έχετε κάνει;
Το ωραίο είναι σχετική έννοια. Το πιο «πυκνό», δηλαδή αυτό που μου άφησε τις εντονότερες καταγραφές, ήταν στην Κούβα πριν από κάποια χρόνια. Σαν να ήμουν σε ένα εργαστήριο και να έβλεπα πολλά πειράματα ζωής να λαμβάνουν χώρα τοποθετημένα σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο, αλλά ταυτόχρονα! Ζούσες, μύριζες, άγγιζες όλες τις εποχές: από την αποικιοκρατία των Ισπανών μέχρι τη σημερινή. Όλα τα κοινωνικά συστήματα: από την εποχή των σκλάβων μέχρι τη σημερινή – ταυτόχρονα! - κι ανάμεσά τους, η ζωή με την πίκρα της, το πάθος της, την ελαφράδα και τη βαρύτητά της να ανθίζει παντού παρά την οικονομική ερημιά σαν την παπαρούνα που ανακάλυψε ο Μυριβήλης ανάμεσα στα σακιά των οχυρωμάτων. «Αγαπημένος χώρος καταφυγής η ποίηση»Οι αγαπημένοι σας στίχοι και ποιο είναι το βιβλίο της ζωής σας;
Επειδή η ποίηση είναι ένας άλλος αγαπημένος χώρος καταφυγής, υπάρχουν πολλοί αγαπημένοι στίχοι. Βέβαια, να διευκρινίσω ότι αναφέρομαι στην ποίηση και όχι στην «ποιηματογραφία». Το τι είναι το ένα και τι το άλλο είναι μια μεγάλη αλλά και περιττή κουβέντα: όσοι νιώθουν τη διαφορά δεν την χρειάζονται, οι άλλοι δεν θα καταλάβουν. Το ίδιο και με τα βιβλία. Αυτά που μου ήρθαν αυτόματα στο μυαλό, αυτή τη στιγμή ως αγαπημένα, χωρίς να είναι τα βιβλία της ζωής μου (τι θα πει άλλωστε...) είναι το «Για ένα φιλότιμο» του Ιωάννου και η «Περσινή Αρραβωνιαστικιά» της Ζατέλη. Ίσως για τις ανθισμένες ρωγμές τους. Συμβαίνει όμως να γράφω κι εγώ. Ανόρεχτα - σαν έναν ζωγράφο που τα 'χει παρατήσει, αλλά πού και πού, σε κάποιο φευγαλέο χαρτί, λόγω κινητικής μνήμης, σκαρώνει κι από κανένα σκίτσο. Κάποια στιγμή μπορεί να τα εκδώσω, αν βεβαιωθώ ότι μπορώ να τα προστατεύσω. Κάνω ένα πείραμα αφήνοντας εκτεθειμένα τα παλιά, σχεδόν εφηβικά, επόμενα: Αντιποίηση τέλους
Κάπνισα όλα μου τα ποιήματα.
Σβήνω τώρα στο χαρτί
τις γόπες.
Κατάθεση
Προφανώς, είπε ο αξιωματικός υπηρεσίας,
ο διαρρήκτης σάς παρακολουθούσε
κι ήξερε τις κινήσεις σας.
Χαλάλι του – σκέφτηκα.
Όσοι με ρήμαξαν
δεν μπήκαν στον κόπο να μάθουν τίποτε.
Εράσθαι
Όπως μια φήμη απλώνεται
ένα φριχτό μαντάτο
και τρέχουν παραλοϊσμένοι στις γωνιές και τις πλατείες
ρωτώντας «έμαθες τίποτε»
«λες να μας πάρουν όλους»
γιατί μυρίζουν το θανατικό που έρχεται
πότε με δρασκελιές και πότε αδιάφορα καπνίζοντας,
γιατί το νοιώθουν
να τους κοιτάει περιπαιχτικά
τόσο που εκείνο το «να μαζευτείτε όλοι στην πλατεία»
ακούγεται περιττό
αφού είναι ήδη εκεί
αδικαιολογήτως παρόντες
με τις κλειδώσεις λυμένες
με την ανάσα κλειδωμένη
δίνουν συγχώρεση κι ελπίζουν
γι’ αυτό λέω οι άνθρωποι
παν κι ανασαίνουν δίπλα-δίπλα
γι’ αυτό ιδρώνουν τα κορμιά τους
γι’ αυτό κυλιούνται στα σεντόνια
λεν «σ’ αγαπώ» γιατί πώς να ρωτήσεις
αν έμαθες μήπως και δώσαν σε κανέναν χάρη
ψάχνουν νερό
βαφτίζουν πόθο
του πηγαδιού τα δάκρυα
μουγκρίζουν ύστερα σαν το σφαχτό
μήπως και λυπηθεί ο ταυρομάχος
μπας και ντραπεί τόση ομορφιά και τόση απόγνωση
στήνουν φωνές χορεύοντας
καταντικρύ στις κάννες
στήνουν χορούς φωνάζοντας
να μην ακούσουν το κροτάλισμα.«Τα αστέρια της δικής μας ζωής, εμείς τα φτιάχνουμε»
Τι σημαίνει «είμαι ροκάς στην σκέψη»;
Σημαίνει ότι το αντισυμβατικό είναι κατ’ αρχήν η πιο συμπαθής νοητική διαδρομή. Συχνά αποδεικνύεται και η καλύτερη, με... συμβατικά κριτήρια. Σημαίνει ότι χρησιμοποιώ για την κατανόηση της ζωής την περιέργεια του παιδιού, τη λαχτάρα του εφήβου, τον ρεαλισμό του μεσήλικα και τον σαρκασμό του γέρου. Σημαίνει ότι κάθε στιγμή έχω έτοιμο ένα βαν για ένα ατελείωτο road movie, ακόμα κι αν δεν ξεκινήσω ποτέ.
ΠΗΓΗ: newsaction.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ιδιώτες γιατροί θα καλύπτουν τα κενά των νοσοκομείων
![Διαρροή σκόνης στο ΤΙΤΑΝ - Καταγγελίες από κατοίκους της περιοχής [Video]](https://images.newsnowgreece.com/52/522078/diarroi-skonis-sto-titan---kataggelies-apo-katoikous-tis-perioxis-Video-1-124x78.jpg)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
