2013-10-10 14:40:33
© Κολάζ: «Η Φωνή της Ρωσίας»Η εξέλιξη της κατάστασης γύρω από τη Συρία, καθώς και η απρόσμενη αναθέρμανση των ιρανο-αμερικανικών σχέσεων αναγκάζει τους δυτικούς εμπειρογνώμονες να κάνουν λόγο για την αποκατάσταση των θέσεων της Ρωσίας ως αντιβάρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Η Ρωσία εφαρμόζει νέες γραμμές στον τομέα της διπλωματίας», - θεωρούν πολλοί δυτικοί εμπειρογνώμονες μετά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στον συριακό ζήτημα. Η μείωση της έντασης στη Μέση Ανατολή, που σχετίζεται με τη συριακή πρωτοβουλία της Μόσχας, έχει επηρεάσει και τις αμερικανο-ιρανικές σχέσεις. Όπως βλέπουμε, ο Ομπάμα και ο Ρουχανί δεν είναι ενάντια στην αναθέρμανση. Και αν κάτι τους συγκρατεί, αυτό είναι η διαφοροποιημένη αντίδραση των πολιτικών ελίτ. Στο θέμα αναφέρεται ο πολιτικός αναλυτής Λεονίντ Πολιακόφ:
- Νομίζω ότι και τα δύο μέρη έχουν εξαντλήσει το δυναμικό της αντιπαράθεσης. Οι Αμερικανοί προηγουμένως πίεζαν το Ιράν με όλα τα δυνατά μέσα. Το Ιράν αντιδρώντας ανάπτυσσε σκληρή αντιαμερικανική ρητορική. Ως αποτέλεσμα ούτε ένα από τα μέρη δεν μπορούσε να πετύχει το επιθυμητό. Δημιουργήθηκε αδιέξοδο. Με τον ερχομό του νέου Προέδρου οι Ηνωμένες Πολιτείες ένιωσαν τη δυνατότητα εξόδου από το αδιέξοδο.
Η Αμερική θα βγει ζημιωμένη, αν αποφασίσει να εξαπολύσει χτύπημα στο Ιράν. Τέτοιες μη φιλικές ενέργειες μόνο θα ενισχύσουν τη θέση των Ιρανών φονταμενταλιστών. Γι΄ αυτό το πιο λογικό για τους Αμερικανούς είναι η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων. Κατ΄ αρχήν, η Ρωσία θα μπορούσε και εδώ να αναλάβει το ρόλο του μεσολαβητή. Όμως αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό, αν χρειάζεται τέτοιο πράγμα. Στο θέμα αναφέρεται ο εμπειρογνώμονας στα προβλήματα της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής Σεμιόν Μπαγκντασάροφ:
- Θεωρώ ότι η Ρωσία δεν πρέπει να επέμβει σε αυτή τη διαδικασία. Γενικά πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι το Ιράν δεν είναι στρατηγικός εταίρος μας για τον αιώνα τον άπαντα. Για να είμαστε ειλικρινείς, ένα Ιράν με ισχυρό στρατό και ισχυρό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα στο πλευρό μας επίσης δεν το χρειαζόμαστε. Σήμερα αυτή η χώρα έχει κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα, όμως αύριο θα θυμηθεί τα συμφέροντά της στο Νότιο Καύκασο και την Κασπία θάλασσα. Και δεν συμπίπτουν πάντα αυτά τα συμφέροντα με τα ρωσικά. Δεν είναι ευχάριστο πράγμα να παίζει κανείς το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν. Ας ξεκαθαρίσουν μόνοι τους τις διαφορές τους.
Και εδώ προβάλλει το θέμα της Ρωσίας ως αντιβάρου της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, λέει ο Λεονίντ Πολιακόφ:
- Το ζήτημα δεν είναι ότι η Ρωσία θέλει να είναι αντίβαρο. Το ζήτημα είναι ότι βρίσκει νέο ρόλο στη Μέση Ανατολή. Τα τελευταία χρόνια η Ρωσία συχνά βρισκόταν στο ρόλο του θεατή. Όμως μετά τη συριακή πρωτοβουλία εμφανίστηκε η δυνατότητα να εισέλθει ενεργά στην περιοχή της Μ. Ανατολής όχι με το ρόλο του θεατή, αλλά σαν παίκτης-κλειδί. Αν αυτό θεωρείται από κάποιους σαν δημιουργία αντιβάρου των ΗΠΑ, αυτό οφείλεται μόνο στο ότι μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες οι ίδιες θεωρούσαν τον εαυτό τους ως το μοναδικό παίκτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για επιδίωξη αποκατάστασης της ισοτιμίας.
Σήμερα οι ΗΠΑ έχουν βρεθεί ενόψει του ρίσκου να χάσουν την παραδοσιακή ζώνη κυριαρχίας τους – τη Μέση Ανατολή. Είναι κοντόφθαλμο να κατηγορείται γι΄ αυτό η Ρωσία. Απλώς οι Αμερικανοί δεν έχουν συνηθίσει να υπάρχουν στο πλαίσιο του γεωπολιτικού πλουραλισμού.
* Η άποψη της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτει με την άποψη του/της αρθρογράφου.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο: http://greek.ruvr.ru/2013_10_10/246011302/
InfoGnomon
«Η Ρωσία εφαρμόζει νέες γραμμές στον τομέα της διπλωματίας», - θεωρούν πολλοί δυτικοί εμπειρογνώμονες μετά την πρόοδο που έχει σημειωθεί στον συριακό ζήτημα. Η μείωση της έντασης στη Μέση Ανατολή, που σχετίζεται με τη συριακή πρωτοβουλία της Μόσχας, έχει επηρεάσει και τις αμερικανο-ιρανικές σχέσεις. Όπως βλέπουμε, ο Ομπάμα και ο Ρουχανί δεν είναι ενάντια στην αναθέρμανση. Και αν κάτι τους συγκρατεί, αυτό είναι η διαφοροποιημένη αντίδραση των πολιτικών ελίτ. Στο θέμα αναφέρεται ο πολιτικός αναλυτής Λεονίντ Πολιακόφ:
- Νομίζω ότι και τα δύο μέρη έχουν εξαντλήσει το δυναμικό της αντιπαράθεσης. Οι Αμερικανοί προηγουμένως πίεζαν το Ιράν με όλα τα δυνατά μέσα. Το Ιράν αντιδρώντας ανάπτυσσε σκληρή αντιαμερικανική ρητορική. Ως αποτέλεσμα ούτε ένα από τα μέρη δεν μπορούσε να πετύχει το επιθυμητό. Δημιουργήθηκε αδιέξοδο. Με τον ερχομό του νέου Προέδρου οι Ηνωμένες Πολιτείες ένιωσαν τη δυνατότητα εξόδου από το αδιέξοδο.
Η Αμερική θα βγει ζημιωμένη, αν αποφασίσει να εξαπολύσει χτύπημα στο Ιράν. Τέτοιες μη φιλικές ενέργειες μόνο θα ενισχύσουν τη θέση των Ιρανών φονταμενταλιστών. Γι΄ αυτό το πιο λογικό για τους Αμερικανούς είναι η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων. Κατ΄ αρχήν, η Ρωσία θα μπορούσε και εδώ να αναλάβει το ρόλο του μεσολαβητή. Όμως αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό, αν χρειάζεται τέτοιο πράγμα. Στο θέμα αναφέρεται ο εμπειρογνώμονας στα προβλήματα της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής Σεμιόν Μπαγκντασάροφ:
- Θεωρώ ότι η Ρωσία δεν πρέπει να επέμβει σε αυτή τη διαδικασία. Γενικά πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη το γεγονός ότι το Ιράν δεν είναι στρατηγικός εταίρος μας για τον αιώνα τον άπαντα. Για να είμαστε ειλικρινείς, ένα Ιράν με ισχυρό στρατό και ισχυρό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα στο πλευρό μας επίσης δεν το χρειαζόμαστε. Σήμερα αυτή η χώρα έχει κάποια συγκεκριμένα συμφέροντα, όμως αύριο θα θυμηθεί τα συμφέροντά της στο Νότιο Καύκασο και την Κασπία θάλασσα. Και δεν συμπίπτουν πάντα αυτά τα συμφέροντα με τα ρωσικά. Δεν είναι ευχάριστο πράγμα να παίζει κανείς το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν. Ας ξεκαθαρίσουν μόνοι τους τις διαφορές τους.
Και εδώ προβάλλει το θέμα της Ρωσίας ως αντιβάρου της Αμερικής στη Μέση Ανατολή, λέει ο Λεονίντ Πολιακόφ:
- Το ζήτημα δεν είναι ότι η Ρωσία θέλει να είναι αντίβαρο. Το ζήτημα είναι ότι βρίσκει νέο ρόλο στη Μέση Ανατολή. Τα τελευταία χρόνια η Ρωσία συχνά βρισκόταν στο ρόλο του θεατή. Όμως μετά τη συριακή πρωτοβουλία εμφανίστηκε η δυνατότητα να εισέλθει ενεργά στην περιοχή της Μ. Ανατολής όχι με το ρόλο του θεατή, αλλά σαν παίκτης-κλειδί. Αν αυτό θεωρείται από κάποιους σαν δημιουργία αντιβάρου των ΗΠΑ, αυτό οφείλεται μόνο στο ότι μέχρι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες οι ίδιες θεωρούσαν τον εαυτό τους ως το μοναδικό παίκτη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για επιδίωξη αποκατάστασης της ισοτιμίας.
Σήμερα οι ΗΠΑ έχουν βρεθεί ενόψει του ρίσκου να χάσουν την παραδοσιακή ζώνη κυριαρχίας τους – τη Μέση Ανατολή. Είναι κοντόφθαλμο να κατηγορείται γι΄ αυτό η Ρωσία. Απλώς οι Αμερικανοί δεν έχουν συνηθίσει να υπάρχουν στο πλαίσιο του γεωπολιτικού πλουραλισμού.
* Η άποψη της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτει με την άποψη του/της αρθρογράφου.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο: http://greek.ruvr.ru/2013_10_10/246011302/
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
