2013-10-13 01:22:05
Φαντασθείτε ότι βρίσκεστε στα δυο χιλιάδες μέτρα. Ξαπλωμένοι στο χορτάρι, κάτω από τις ακτίνες του ανοιξιάτικου ήλιου. Γύρω σας πανύψηλες κορυφές με τα τελευταία χιόνια να λειώνουν στις χαράδρες τους. Ο μόνος ήχος, τα νερά του ρέματος που φιδοκυλά, γεμίζοντας τη λίμνη. Αυτή καθρεπτίζει τη μεγαλοπρέπεια των κορυφών, ανταποδίδοντας το δώρο τους.
Είσαστε στη Βερλίγκα την καρδιά του ορεινού όγκου του Περιστερίου. Παρακολουθείτε το θαύμα της γέννησης του Αχελώου που με εφηβική ορμή ξεχύνεται για το μακρύ ταξίδι του μέχρι τη θάλασσα του Ιονίου. Πηδώντας από μαίανδρο σε μαίανδρο κινούμενοι προς τις πηγές του, κλέβετε κάτι από τη δύναμή του. Πίνοντας από το παγωμένο του νερό γίνεστε κοινωνοί των μυστικών του.
Κατά κοινή ομολογία, βρίσκεστε σε μια από τις ομορφότερες γωνιές της χώρας μας, σ' έναν επίγειο παράδεισο. Σ' ένα τόπο που σαν ορειβάτες πολύ αγαπάμε και που συχνά επισκεπτόμαστε.
Σύμφωνα με το πρόγραμμά μας λοιπόν, το προηγούμενο Σάββατο μια μεγάλη ομάδα μελών του συλλόγου ξεκινήσαμε από το Χαλίκι, το πιο απομακρυσμένο χωριό του νομού μας και αργά το απόγευμα φτάσαμε στη θέση «Κριθάρια», σε υψόμετρο 1600 μέτρα όπου κατασκηνώσαμε. Το νεαρό χορτάρι έχουν αποικήσει χιλιάδες τριζόνια που μπαίνουν μέσα στις σκηνές και τα σακίδιά μας. Τη σιωπή ταράζει ο ήχος του καταρράκτη που τροφοδοτείται από τα χιόνια της διπλανής κορυφής. Λίγο πριν ανέβουν τα πρόβατα στα υποαλπικά λιβάδια, είμαστε εμείς οι αφέντες της περιοχής.
Με το πέσιμο του ήλιου το κρύο γίνεται όλο και πιο αισθητό. Απαραίτητη λοιπόν η φωτιά, γύρω από την οποία μαζευόμαστε για ζεσταθούμε, να κουβεντιάσουμε, να ψήσουμε λουκάνικα και να πιούμε από το τσίπουρο του προέδρου. Κι όσο περνούσε η ώρα, η νύχτα γινόταν όλο και λαμπερότερη, καθώς άναβαν ένα – ένα τα άστρα. Μέχρι που ολόγιομο πρόβαλλε το φεγγάρι πάνω από το φρύδι του βουνού σκεπάζοντας με τη δόξα του τον ουρανό και αχρηστεύοντας τους φακούς μας. Διακρίνουμε τώρα καθαρά την Τσουκαρέλα, την ψηλότερη κορυφή με τα χιόνια να ασπρίζουν στις χαράδρες της.
Με αναμμένη ακόμα τη φωτιά, κοιμόμαστε απολαυστικά μέχρι το ξημέρωμα. Όταν ο ήλιος κοκκινίζει τις κορφές, ξεκινάμε τη μακριά πορεία μας για το υψόμετρο των 2295 μέτρων. Διασχίζουμε το βασίλειο του νερού: Πολύβουοι καταρράκτες, ρέματα, λιμνούλες, από παντού νερό που ρέει, χιόνια που λιώνουν. Και τα πρώτα λουλούδια, που ομορφαίνουν το χορτάρι: Κρόκοι, χιονολούλουδα και υάκινθοι, οι πρίγκιπες του Περιστερίου. Σύντομα, όλο το βουνό θα γίνει ένας απέραντος λειμώνας.
Φτάνοντας κάτω από τον κώνο της κορυφής, κάνουμε μια στάση για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Λεπτές γάζες σύννεφων κυκλώνουν το βουνό, κρύβοντας παροδικά τον ήλιο. Βαδίζουμε έχοντας δεξιά μας ένα βάραθρο δεκάδων μέτρων. Μακριά, ξεχωρίζει το Μέτσοβο και τα χωριά του Ανατολικού Ζαγορίου. Από το τριγωνομετρικό της Τσουκαρέλας διακρίνουμε την πόλη των Ιωαννίνων.
Κατηφορίζουμε από τη βορινή πλευρά με κατεύθυνση τη Βερλίγκα. Δίπλα στη μαγεία των νερών της σχεδιάζουμε ήδη την επόμενη επίσκεψή μας. Άνοιξη πάντα. Τούτη η εποχή ταιριάζει στο Περιστέρι.
http://www.trikalongeuseis.gr/en/topika/eksormiseis/peristeri-enas-epigeios-paradeisos
Είσαστε στη Βερλίγκα την καρδιά του ορεινού όγκου του Περιστερίου. Παρακολουθείτε το θαύμα της γέννησης του Αχελώου που με εφηβική ορμή ξεχύνεται για το μακρύ ταξίδι του μέχρι τη θάλασσα του Ιονίου. Πηδώντας από μαίανδρο σε μαίανδρο κινούμενοι προς τις πηγές του, κλέβετε κάτι από τη δύναμή του. Πίνοντας από το παγωμένο του νερό γίνεστε κοινωνοί των μυστικών του.
Κατά κοινή ομολογία, βρίσκεστε σε μια από τις ομορφότερες γωνιές της χώρας μας, σ' έναν επίγειο παράδεισο. Σ' ένα τόπο που σαν ορειβάτες πολύ αγαπάμε και που συχνά επισκεπτόμαστε.
Σύμφωνα με το πρόγραμμά μας λοιπόν, το προηγούμενο Σάββατο μια μεγάλη ομάδα μελών του συλλόγου ξεκινήσαμε από το Χαλίκι, το πιο απομακρυσμένο χωριό του νομού μας και αργά το απόγευμα φτάσαμε στη θέση «Κριθάρια», σε υψόμετρο 1600 μέτρα όπου κατασκηνώσαμε. Το νεαρό χορτάρι έχουν αποικήσει χιλιάδες τριζόνια που μπαίνουν μέσα στις σκηνές και τα σακίδιά μας. Τη σιωπή ταράζει ο ήχος του καταρράκτη που τροφοδοτείται από τα χιόνια της διπλανής κορυφής. Λίγο πριν ανέβουν τα πρόβατα στα υποαλπικά λιβάδια, είμαστε εμείς οι αφέντες της περιοχής.
Με το πέσιμο του ήλιου το κρύο γίνεται όλο και πιο αισθητό. Απαραίτητη λοιπόν η φωτιά, γύρω από την οποία μαζευόμαστε για ζεσταθούμε, να κουβεντιάσουμε, να ψήσουμε λουκάνικα και να πιούμε από το τσίπουρο του προέδρου. Κι όσο περνούσε η ώρα, η νύχτα γινόταν όλο και λαμπερότερη, καθώς άναβαν ένα – ένα τα άστρα. Μέχρι που ολόγιομο πρόβαλλε το φεγγάρι πάνω από το φρύδι του βουνού σκεπάζοντας με τη δόξα του τον ουρανό και αχρηστεύοντας τους φακούς μας. Διακρίνουμε τώρα καθαρά την Τσουκαρέλα, την ψηλότερη κορυφή με τα χιόνια να ασπρίζουν στις χαράδρες της.
Με αναμμένη ακόμα τη φωτιά, κοιμόμαστε απολαυστικά μέχρι το ξημέρωμα. Όταν ο ήλιος κοκκινίζει τις κορφές, ξεκινάμε τη μακριά πορεία μας για το υψόμετρο των 2295 μέτρων. Διασχίζουμε το βασίλειο του νερού: Πολύβουοι καταρράκτες, ρέματα, λιμνούλες, από παντού νερό που ρέει, χιόνια που λιώνουν. Και τα πρώτα λουλούδια, που ομορφαίνουν το χορτάρι: Κρόκοι, χιονολούλουδα και υάκινθοι, οι πρίγκιπες του Περιστερίου. Σύντομα, όλο το βουνό θα γίνει ένας απέραντος λειμώνας.
Φτάνοντας κάτω από τον κώνο της κορυφής, κάνουμε μια στάση για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Λεπτές γάζες σύννεφων κυκλώνουν το βουνό, κρύβοντας παροδικά τον ήλιο. Βαδίζουμε έχοντας δεξιά μας ένα βάραθρο δεκάδων μέτρων. Μακριά, ξεχωρίζει το Μέτσοβο και τα χωριά του Ανατολικού Ζαγορίου. Από το τριγωνομετρικό της Τσουκαρέλας διακρίνουμε την πόλη των Ιωαννίνων.
Κατηφορίζουμε από τη βορινή πλευρά με κατεύθυνση τη Βερλίγκα. Δίπλα στη μαγεία των νερών της σχεδιάζουμε ήδη την επόμενη επίσκεψή μας. Άνοιξη πάντα. Τούτη η εποχή ταιριάζει στο Περιστέρι.
http://www.trikalongeuseis.gr/en/topika/eksormiseis/peristeri-enas-epigeios-paradeisos
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σε θέση «μάχης» οι φοιτητές του Ανοιχτού Πανεπιστημίου Κρήτης!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ευρεία αστυνομική επιχείρηση στην Κορινθία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
