2013-10-20 07:00:16
Βλάχοι στο Μοναστήρι, στις αρχές του 20ού αιώνα
της Ελίνας Γαληνού
Εύλογη η αντίδραση της Παγκόσμιας Βλάχικης Αμφικτυονίας προς τον νέο ρουμανικό νόμο, κατά τον οποίο "οι εκτός Ρουμανίας βλαχόφωνοι πληθυσμοί, θεωρούνται Ρουμάνοι..". Είναι εμφανές ότι ο νέος αυτός ρουμανικός νόμος, ενέχει κινδύνους αναζωπύρωσης ενός παλαιού ζητήματος που αφορά τους Ελληνες Βλάχους. Η μάλλον και την παλαιά εκείνη προπαγάνδα, η οποία είχε τις αφετηρίες της στις τότε εχθρικές βλέψεις της Βουλγαρίας προς την Μακεδονία μας και αποτέλεσε βήμα για την αντίστοιχη ρουμανική προπαγάνδα.
Ας θυμηθούμε όμως λίγο τα πράγματα με τη σειρά τους. Το θέμα αυτό είχε ξεκινήσει τον 19ο αιώνα, και αναμοχλεύτηκε πάλι κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, ενώ η χώρα περνούσε διάφορες ταραχώδεις περιόδους. Συνήθως, όταν μια γειτονική χώρα εγείρει τέτοιου είδους προπαγάνδες, προφανώς επιδιώκει να εγείρει ζήτημα μεινοτήτων τις οποίες θα υποκινήσει για αυτονόμηση, ώστε να εξασφαλίσει μέσω αυτών, κάποια επιρροή στη χώρα που κατοικούν.
Οπως γνωρίζουμε, διάφορα σλαυικά φύλα που ενέσκυψαν στην περιοχή μας, εγκαταστάθηκαν περί τον 6ο και 7ο μ.Χ αιώνα στη βόρειο πλευρά της τότε Βυζαντινής αυτοκρατορίας με την ανοχή των τότε βυζαντινών αυτοκρατόρων. Οι πληθυσμοί αυτοί αφομοιώθηκαν ως επί το πλείστον και ασπάστηκαν τον χριστιανισμό. Η φυλετική διαφορετικότητά τους όμως, χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους επίδοξους κατακτητές γείτονες, ώστε να επιχειρήσουν να στηρίξουν προπαγάνδες εις βάρος της Ελλάδος και κυρίως, της Μακεδονίας. Η δε Ρουμανία, προσπάθησε να στηρίξει την προπαγάνδα της στο ότι οι Κουτσοβλάχοι ή Βαλάκοι (Vlagues), ή Βλάχοι, ή Αραμούνοι, είναι Μακεδόνες (βλ. μελέτη Γερμανού μελετητή G. Weigand ( Die Aramunen, Leipsig 1895) συγγενείς με τους Ρουμάνους. Βασικά οι πληθυσμοί εκείνοι ήταν αγνώστου καταγωγής, αλλά φαίνεται ότι οι διάφοροι σφετεριστές, επιχειρούσαν να αντλήσουν τα συμπεράσματα που τους ωφελούσαν, στηριζόμενοι σε διάφορες ιστορικές περιόδους που δικαιολογούσαν μαζικές πληθυσμιακές αλλοιώσεις στον ελληνικό χώρο (π.χ Φραγκοκρατία). Ωστόσο, η Ρουμανία προπαγάνδιζε ότι η Μακεδονία υπήρξε κατά τον τελευταίο π.Χ αιώνα, μια έρημος που εποικίστηκε από Ρωμαίους Αυτοκράτορες με Λατινικό πληθυσμό και άρα, οι Μακεδόνες-Βλάχοι, ήταν απόγονοι αυτών και κατά συνέπεια, αδελφοί των Λατίνων-Ρουμάνων. Η θεωρία αυτή όμως δεν ευσταθεί, αν λάβουμε υπόψη ότι οι λίγοι εκείνοι Λατίνοι, είχαν εξελληνιστεί κυρίως με επιγαμίες. Τα πράγματα όμως απέδειξαν ότι, αδιάφορα από την καταγωγή των Κουτσοβλάχων και παρά τις έντονες προσπάθειες της Ρουμανικής προπαγάνδας και την κάποια αλλοίωση που υπέστη το γλωσσικό τους ιδίωμα, οι Βλάχοι έχουν Ελληνική συνείδηση. Μια απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος επισκεπτόμενος τους δήθεν εκλατινισθέντες Φιλίππους, μίλησε και έγραψε στα Ελληνικά.
Οι Ρουμάνοι, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τα προαναφερόμενα περί Κουτσοβλάχων και το αμφισβητούμενο από τους Βουλγάρους Μέγα Βλάχικο Κράτος, (το εκτεινόμενο μεταξύ Πίνδου και Αίμου..) παρουσίασαν από το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, έντονη προπαγάνδα στη Μακεδονία, θέλοντας όλο σχεδόν τον Μακεδονικό πληθυσμό ως Ρουμάνους. Στα 1853, κυκλοφόρησε ένα φυλλάδιο από κάποιον Ιωάννη Radoylesco με τίτλο "Reves d' un proscrit" , όπου σ΄έναν χαιρετισμό του προς την Ελλάδα (Haire Hellas), ο....μεγάλος φιλέλληνας ποιητής, θέλει τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Τζαβέλλα και τον Γρίβα, Ρουμάνους! "Marco Botzari, Griva, Tsavella, enfants du Pinde, sang d' Italie.., freres des mes freres, salut! " (Μάρκο Μπότσαρη, Γρίβα, Τζαβέλα, παιδιά της Πίνδου, αίμα της Ιταλίας, αδέλφια των αδελφιών μου, χαιρετώ). Η προπαγάνδα αυτή, εντάθηκε τα επόμενα έτη θέτοντας το Κουτσοβλαχικό ζήτημα επί τάπητος, προφανώς ελπίζοντας να αποσπάσει η Ρουμανία ανταλλάγματα από τα άλλα Βαλκανικά κράτη. Ωστόσο αργότερα, πολλές επιστημονικές φωνές ακόμα και Ρουμάνων, παραδέχτηκαν το αστήρικτο του Κουτσοβλαχικού ζητήματος, και βεβαίως, το ότι οι Κουτσοβλάχοι είναι περισσότεροι Ελληνες παρά Ρουμάνοι, εφ΄όσον υπάρχουν στοιχεία ελληνικής ομιλίας και γραφής από τον 3ο μ.Χ αιώνα στην περιοχή τους. Παραδέχονται ακόμα, ότι οι Ελληνες που κατέφυγαν στη Ρουμανία μετά την πτώση του Βυζαντίου, συνέβαλαν καθοριστικά στην καλλιέργεια και ανάπτυξη του Ρουμανικού λαού.
Είναι λοιπόν άστοχο να επαναφέρονται στο προσκήνιο τέτοιου είδους δοξασίες σαν αυτή που ανακινεί ο εν λόγω νέος ρουμανικός νόμος. Είναι όμως απορίας άξιο γιατί ένα τέτοιο θέμα ανακύπτει και μάλιστα, σ΄αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μέσω αυτού του νόμου. Να πρόκειται για απλή σύμπτωση ή για κάτι που χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και από τη δική μας πλευρά;
InfoGnomon
της Ελίνας Γαληνού
Εύλογη η αντίδραση της Παγκόσμιας Βλάχικης Αμφικτυονίας προς τον νέο ρουμανικό νόμο, κατά τον οποίο "οι εκτός Ρουμανίας βλαχόφωνοι πληθυσμοί, θεωρούνται Ρουμάνοι..". Είναι εμφανές ότι ο νέος αυτός ρουμανικός νόμος, ενέχει κινδύνους αναζωπύρωσης ενός παλαιού ζητήματος που αφορά τους Ελληνες Βλάχους. Η μάλλον και την παλαιά εκείνη προπαγάνδα, η οποία είχε τις αφετηρίες της στις τότε εχθρικές βλέψεις της Βουλγαρίας προς την Μακεδονία μας και αποτέλεσε βήμα για την αντίστοιχη ρουμανική προπαγάνδα.
Ας θυμηθούμε όμως λίγο τα πράγματα με τη σειρά τους. Το θέμα αυτό είχε ξεκινήσει τον 19ο αιώνα, και αναμοχλεύτηκε πάλι κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, ενώ η χώρα περνούσε διάφορες ταραχώδεις περιόδους. Συνήθως, όταν μια γειτονική χώρα εγείρει τέτοιου είδους προπαγάνδες, προφανώς επιδιώκει να εγείρει ζήτημα μεινοτήτων τις οποίες θα υποκινήσει για αυτονόμηση, ώστε να εξασφαλίσει μέσω αυτών, κάποια επιρροή στη χώρα που κατοικούν.
Οπως γνωρίζουμε, διάφορα σλαυικά φύλα που ενέσκυψαν στην περιοχή μας, εγκαταστάθηκαν περί τον 6ο και 7ο μ.Χ αιώνα στη βόρειο πλευρά της τότε Βυζαντινής αυτοκρατορίας με την ανοχή των τότε βυζαντινών αυτοκρατόρων. Οι πληθυσμοί αυτοί αφομοιώθηκαν ως επί το πλείστον και ασπάστηκαν τον χριστιανισμό. Η φυλετική διαφορετικότητά τους όμως, χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους επίδοξους κατακτητές γείτονες, ώστε να επιχειρήσουν να στηρίξουν προπαγάνδες εις βάρος της Ελλάδος και κυρίως, της Μακεδονίας. Η δε Ρουμανία, προσπάθησε να στηρίξει την προπαγάνδα της στο ότι οι Κουτσοβλάχοι ή Βαλάκοι (Vlagues), ή Βλάχοι, ή Αραμούνοι, είναι Μακεδόνες (βλ. μελέτη Γερμανού μελετητή G. Weigand ( Die Aramunen, Leipsig 1895) συγγενείς με τους Ρουμάνους. Βασικά οι πληθυσμοί εκείνοι ήταν αγνώστου καταγωγής, αλλά φαίνεται ότι οι διάφοροι σφετεριστές, επιχειρούσαν να αντλήσουν τα συμπεράσματα που τους ωφελούσαν, στηριζόμενοι σε διάφορες ιστορικές περιόδους που δικαιολογούσαν μαζικές πληθυσμιακές αλλοιώσεις στον ελληνικό χώρο (π.χ Φραγκοκρατία). Ωστόσο, η Ρουμανία προπαγάνδιζε ότι η Μακεδονία υπήρξε κατά τον τελευταίο π.Χ αιώνα, μια έρημος που εποικίστηκε από Ρωμαίους Αυτοκράτορες με Λατινικό πληθυσμό και άρα, οι Μακεδόνες-Βλάχοι, ήταν απόγονοι αυτών και κατά συνέπεια, αδελφοί των Λατίνων-Ρουμάνων. Η θεωρία αυτή όμως δεν ευσταθεί, αν λάβουμε υπόψη ότι οι λίγοι εκείνοι Λατίνοι, είχαν εξελληνιστεί κυρίως με επιγαμίες. Τα πράγματα όμως απέδειξαν ότι, αδιάφορα από την καταγωγή των Κουτσοβλάχων και παρά τις έντονες προσπάθειες της Ρουμανικής προπαγάνδας και την κάποια αλλοίωση που υπέστη το γλωσσικό τους ιδίωμα, οι Βλάχοι έχουν Ελληνική συνείδηση. Μια απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι ο Απόστολος Παύλος επισκεπτόμενος τους δήθεν εκλατινισθέντες Φιλίππους, μίλησε και έγραψε στα Ελληνικά.
Οι Ρουμάνοι, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν τα προαναφερόμενα περί Κουτσοβλάχων και το αμφισβητούμενο από τους Βουλγάρους Μέγα Βλάχικο Κράτος, (το εκτεινόμενο μεταξύ Πίνδου και Αίμου..) παρουσίασαν από το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, έντονη προπαγάνδα στη Μακεδονία, θέλοντας όλο σχεδόν τον Μακεδονικό πληθυσμό ως Ρουμάνους. Στα 1853, κυκλοφόρησε ένα φυλλάδιο από κάποιον Ιωάννη Radoylesco με τίτλο "Reves d' un proscrit" , όπου σ΄έναν χαιρετισμό του προς την Ελλάδα (Haire Hellas), ο....μεγάλος φιλέλληνας ποιητής, θέλει τον Μάρκο Μπότσαρη, τον Τζαβέλλα και τον Γρίβα, Ρουμάνους! "Marco Botzari, Griva, Tsavella, enfants du Pinde, sang d' Italie.., freres des mes freres, salut! " (Μάρκο Μπότσαρη, Γρίβα, Τζαβέλα, παιδιά της Πίνδου, αίμα της Ιταλίας, αδέλφια των αδελφιών μου, χαιρετώ). Η προπαγάνδα αυτή, εντάθηκε τα επόμενα έτη θέτοντας το Κουτσοβλαχικό ζήτημα επί τάπητος, προφανώς ελπίζοντας να αποσπάσει η Ρουμανία ανταλλάγματα από τα άλλα Βαλκανικά κράτη. Ωστόσο αργότερα, πολλές επιστημονικές φωνές ακόμα και Ρουμάνων, παραδέχτηκαν το αστήρικτο του Κουτσοβλαχικού ζητήματος, και βεβαίως, το ότι οι Κουτσοβλάχοι είναι περισσότεροι Ελληνες παρά Ρουμάνοι, εφ΄όσον υπάρχουν στοιχεία ελληνικής ομιλίας και γραφής από τον 3ο μ.Χ αιώνα στην περιοχή τους. Παραδέχονται ακόμα, ότι οι Ελληνες που κατέφυγαν στη Ρουμανία μετά την πτώση του Βυζαντίου, συνέβαλαν καθοριστικά στην καλλιέργεια και ανάπτυξη του Ρουμανικού λαού.
Είναι λοιπόν άστοχο να επαναφέρονται στο προσκήνιο τέτοιου είδους δοξασίες σαν αυτή που ανακινεί ο εν λόγω νέος ρουμανικός νόμος. Είναι όμως απορίας άξιο γιατί ένα τέτοιο θέμα ανακύπτει και μάλιστα, σ΄αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μέσω αυτού του νόμου. Να πρόκειται για απλή σύμπτωση ή για κάτι που χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και από τη δική μας πλευρά;
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Θεοποίηση της τεχνολογίας...
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το έγκλημα των Νεότουρκων κατά της ανθρωπότητας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
