2012-04-11 14:56:39
Ο Νίκος Παπαδογιάννης χαιρετίζει από το blog του στο gazzetta. gr τα ατρόμητα Ελληνόπουλα που έδειξαν στις ομάδες μας το δρόμο προς την Πόλη και αναρωτιέται πόσο απέχει το Καράκας από το Λονδίνο.
O Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Διαμαντίδη και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Σπανούλη. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Ομπράντοβιτς και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Ιβκοβιτς. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Γιαννακόπουλου και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Αγγελόπουλου. Παράξενο πράγμα. Το πρώτο πρόσωπο που έρχεται στο δικό μου το μυαλό αυτές τις μέρες όταν ακούω τη λέξη «Παναθηναϊκός» είναι ο Κώστας Καϊμακόγλου. Και το πρώτο πρόσωπο που σκέφτομαι όταν ακούω «Ολυμπιακός» είναι ο Γιώργος Πρίντεζης.
Κάθε ομάδα χαρακτηρίζεται από τα αστέρια της, τις λαμπερές προσωπικότητες, το φωτεινό της εγκέφαλο, τους ακριβοπληρωμένους λεγεωνάριους. Αλλά οι καλύτερες από αυτές έχουν ως λυδία λίθο έναν παίκτη-κλειδί, χωρίς τον οποίο η μηχανή χάνει λάδια. Τον έξ-φάκτορα, όπως θα έλεγαν στα λύκεια της επικράτειας.
Αυτός είναι συνήθως ένας φόργουορντ για όλες τις δουλειές, ένα πολυεργαλείο που διορθώνει κάθε λασκαρισμένη βίδα, μπαλώνει τις τρύπες, κρύβει με επιδεξιότητα τα κενά και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο όποτε χρειαστεί, δίχως δισταγμό. Μετρήστε πόσα δαχτυλίδια πρωταθλητή έχει στη συλλογή του ο Ρόμπερτ Χόρι και θα καταλάβετε. Τα κέρδισε με τον ιδρώτα του, δεν του τα χάρισε κανείς. Ουδέποτε υπήρξε ο Χόρι λαθρεπιβάτης.
Ο Χόρι της φετινής ΤΣΣΚΑ είναι ο Βίκτωρ Χριάπα. Της Μπαρτσελόνα, όταν είναι γερός, ο Τσακ Έιντσον.
Ο Χόρι του Παναθηναϊκού είναι Ελληνας και λέγεται Κώστας Καϊμακόγλου. Του Ολυμπιακού είναι επίσης Ελληνας και λέγεται Γιώργος Πρίντεζης. Αρκετά πια με τον Ντόρσεϊ, τον Λο, τον Μπατίστ και τον Σάρας. Ας μην αδικούμε τα δικά μας παιδιά. Εάν δεν υπήρχε Καϊμακόγλου, θα περνούσε στο φάιναλ-φορ η Μακάμπι. Εάν δεν υπήρχε Πρίντεζης, θα είχε προκριθεί η Μοντεπάσκι. Ρωτήστε τον Ιβκοβιτς και τον Ομπράντοβιτς, αν δεν πιστεύετε εμένα.
Τα “clutchplays” των δύο φόργουορντ έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στην πρόκριση και τον αποκλεισμό. Το τρίποντο του Πρίντεζη 55 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε του πρώτου αγώνα στη Σιένα έφερε τον Ολυμπιακό στο 78-73 και έκοψε τα πόδια των Ιταλών. Το ακροβατικό καλάθι μετά από παλικαρίσιο επιθετικό ριμπάουντ του Καϊμακόγλου δρομολόγησε το 2-2 του Παναθηναϊκού στο Τελ Αβίβ.
Οι δυό τους ουδέποτε φοβήθηκαν το μεγάλο σουτ, τη βαριά μπάλα, το «πρέπει» της κρίσιμης στιγμής. «Εγώ», ψώναξαν όταν η πίεση έσφιγγε σαν μέγγενη. Κατάπιαν τα ριμπάουντ, έβαλαν τη μπάλα στο καλάθι, φόρεσαν τη φόρμα του χαμάλη, δοκίμασαν και το μανδύα του πρωταγωνιστή. Σε δύο περιπτώσεις, έγιναν «ομ φατάλ». Ο Καϊμακόγλου έχασε δύο φορές τον Μπλου και επέτρεψε στη Μακάμπι να αλώσει το ΟΑΚΑ με τα σουτ του σπουδαίου Αμερικανοϊσραηλινού. Ο Πρίντεζης έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του όταν ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία για το 2-0 στην Τοσκάνη.
Δεν πτοήθηκαν. Δεν επέτρεψαν να τους καταβάλει το «γαμώτο» της ήττας και η προσωπική ευθύνη. Ομολόγησαν το φταίξιμό τους και σήκωσαν τα μανίκια για να δρομολογήσουν την εξιλέωση. «Δεν θα ησυχάσω μέχρι να προκριθούμε», δήλωσε στο Τελ Αβίβ ο Καϊμακόγλου. «Εκανα λάθος, αλλά θα επανορθώσω», υποσχέθηκε στη Σιένα ο Πρίντεζης.
Τους βοήθησε η ομάδα όσο βοήθησαν και οι ίδιοι την ομάδα. Μέσα σε μερικά 24ωρα, οι παρ’ολίγον μοιραίοι ξανάγιναν ωραίοι, όπως και αρκετοί άλλοι της ιδίας συνομοταξίας (π.χ. ο Νικ Καλάθης). Η μοίρα δικαιώνει αυτούς που την πιάνουν από το λαιμό.
Ο Κώστας Καϊμακόγλου και ο Γιώργος Πρίντεζης είναι άνδρες με τα όλα τους. Μεγαλωμένοι στις ίδιες –πάνω κάτω- γειτονιές της δυτικής όχθης, σχεδόν συνομήλικοι, γνήσια και ανόθευτα προϊόντα του ελληνικού μπάσκετ, παίζουν το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας τους και ζουν την αθλητική τους ωριμότητα, δικαιώνοντας εαυτούς και αλλήλους.
Ο πρώτος ξεκίνησε λίγο καθυστερημένα την εκτόξευσή του προς το ρετιρέ, αλλά άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά μόλις κατάλαβε ότι η τύχη του χαμογέλασε. Ο δεύτερος δούλεψε σαν σκυλί και άφησε πίσω του τη μάλλον οδυνηρή εμπειρία της Μάλαγα, μέσα σε μερικούς μήνες. Η ψηφοφορία για τον πλέον βελτιωμένο Ελληνα μπασκετμπολίστα του 2011-2 θα είναι ντέρμπι άνευ προηγουμένου. Κόκκινα γένια ή κουρά εν χρω; Οχι ότι έχει σημασία Το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης τους χωράει και τους δύο, όπως και η Εθνική ομάδα. Οι δυό τους θα παίξουν για τρίτη χρονιά σε μεγάλη διοργάνωση, πλήρη μέλη πλέον της «επίσημης αγαπημένης». Ξαφνικά, η θέση «4» είναι η πιο δυνατή του γαλανόλευκου συγκροτήματος και ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης αισθάνεται πιο ξέγνοιαστος.
Όταν η μπάλα καίει στο Καράκας, οι υποψήφιοι ήρωες θα σχηματίσουν ουρά και ο ωκεανός που χωρίζει τη Βενεζουέλα από το Λονδίνο θα μοιάζει με λιμνούλα.
πηγή: gazzetta.gr
O Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Διαμαντίδη και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Σπανούλη. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Ομπράντοβιτς και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Ιβκοβιτς. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα του Γιαννακόπουλου και ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα του Αγγελόπουλου. Παράξενο πράγμα. Το πρώτο πρόσωπο που έρχεται στο δικό μου το μυαλό αυτές τις μέρες όταν ακούω τη λέξη «Παναθηναϊκός» είναι ο Κώστας Καϊμακόγλου. Και το πρώτο πρόσωπο που σκέφτομαι όταν ακούω «Ολυμπιακός» είναι ο Γιώργος Πρίντεζης.
Κάθε ομάδα χαρακτηρίζεται από τα αστέρια της, τις λαμπερές προσωπικότητες, το φωτεινό της εγκέφαλο, τους ακριβοπληρωμένους λεγεωνάριους. Αλλά οι καλύτερες από αυτές έχουν ως λυδία λίθο έναν παίκτη-κλειδί, χωρίς τον οποίο η μηχανή χάνει λάδια. Τον έξ-φάκτορα, όπως θα έλεγαν στα λύκεια της επικράτειας.
Αυτός είναι συνήθως ένας φόργουορντ για όλες τις δουλειές, ένα πολυεργαλείο που διορθώνει κάθε λασκαρισμένη βίδα, μπαλώνει τις τρύπες, κρύβει με επιδεξιότητα τα κενά και αναλαμβάνει πρωταγωνιστικό ρόλο όποτε χρειαστεί, δίχως δισταγμό. Μετρήστε πόσα δαχτυλίδια πρωταθλητή έχει στη συλλογή του ο Ρόμπερτ Χόρι και θα καταλάβετε. Τα κέρδισε με τον ιδρώτα του, δεν του τα χάρισε κανείς. Ουδέποτε υπήρξε ο Χόρι λαθρεπιβάτης.
Ο Χόρι της φετινής ΤΣΣΚΑ είναι ο Βίκτωρ Χριάπα. Της Μπαρτσελόνα, όταν είναι γερός, ο Τσακ Έιντσον.
Ο Χόρι του Παναθηναϊκού είναι Ελληνας και λέγεται Κώστας Καϊμακόγλου. Του Ολυμπιακού είναι επίσης Ελληνας και λέγεται Γιώργος Πρίντεζης. Αρκετά πια με τον Ντόρσεϊ, τον Λο, τον Μπατίστ και τον Σάρας. Ας μην αδικούμε τα δικά μας παιδιά. Εάν δεν υπήρχε Καϊμακόγλου, θα περνούσε στο φάιναλ-φορ η Μακάμπι. Εάν δεν υπήρχε Πρίντεζης, θα είχε προκριθεί η Μοντεπάσκι. Ρωτήστε τον Ιβκοβιτς και τον Ομπράντοβιτς, αν δεν πιστεύετε εμένα.
Τα “clutchplays” των δύο φόργουορντ έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στην πρόκριση και τον αποκλεισμό. Το τρίποντο του Πρίντεζη 55 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε του πρώτου αγώνα στη Σιένα έφερε τον Ολυμπιακό στο 78-73 και έκοψε τα πόδια των Ιταλών. Το ακροβατικό καλάθι μετά από παλικαρίσιο επιθετικό ριμπάουντ του Καϊμακόγλου δρομολόγησε το 2-2 του Παναθηναϊκού στο Τελ Αβίβ.
Οι δυό τους ουδέποτε φοβήθηκαν το μεγάλο σουτ, τη βαριά μπάλα, το «πρέπει» της κρίσιμης στιγμής. «Εγώ», ψώναξαν όταν η πίεση έσφιγγε σαν μέγγενη. Κατάπιαν τα ριμπάουντ, έβαλαν τη μπάλα στο καλάθι, φόρεσαν τη φόρμα του χαμάλη, δοκίμασαν και το μανδύα του πρωταγωνιστή. Σε δύο περιπτώσεις, έγιναν «ομ φατάλ». Ο Καϊμακόγλου έχασε δύο φορές τον Μπλου και επέτρεψε στη Μακάμπι να αλώσει το ΟΑΚΑ με τα σουτ του σπουδαίου Αμερικανοϊσραηλινού. Ο Πρίντεζης έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του όταν ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία για το 2-0 στην Τοσκάνη.
Δεν πτοήθηκαν. Δεν επέτρεψαν να τους καταβάλει το «γαμώτο» της ήττας και η προσωπική ευθύνη. Ομολόγησαν το φταίξιμό τους και σήκωσαν τα μανίκια για να δρομολογήσουν την εξιλέωση. «Δεν θα ησυχάσω μέχρι να προκριθούμε», δήλωσε στο Τελ Αβίβ ο Καϊμακόγλου. «Εκανα λάθος, αλλά θα επανορθώσω», υποσχέθηκε στη Σιένα ο Πρίντεζης.
Τους βοήθησε η ομάδα όσο βοήθησαν και οι ίδιοι την ομάδα. Μέσα σε μερικά 24ωρα, οι παρ’ολίγον μοιραίοι ξανάγιναν ωραίοι, όπως και αρκετοί άλλοι της ιδίας συνομοταξίας (π.χ. ο Νικ Καλάθης). Η μοίρα δικαιώνει αυτούς που την πιάνουν από το λαιμό.
Ο Κώστας Καϊμακόγλου και ο Γιώργος Πρίντεζης είναι άνδρες με τα όλα τους. Μεγαλωμένοι στις ίδιες –πάνω κάτω- γειτονιές της δυτικής όχθης, σχεδόν συνομήλικοι, γνήσια και ανόθευτα προϊόντα του ελληνικού μπάσκετ, παίζουν το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας τους και ζουν την αθλητική τους ωριμότητα, δικαιώνοντας εαυτούς και αλλήλους.
Ο πρώτος ξεκίνησε λίγο καθυστερημένα την εκτόξευσή του προς το ρετιρέ, αλλά άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά μόλις κατάλαβε ότι η τύχη του χαμογέλασε. Ο δεύτερος δούλεψε σαν σκυλί και άφησε πίσω του τη μάλλον οδυνηρή εμπειρία της Μάλαγα, μέσα σε μερικούς μήνες. Η ψηφοφορία για τον πλέον βελτιωμένο Ελληνα μπασκετμπολίστα του 2011-2 θα είναι ντέρμπι άνευ προηγουμένου. Κόκκινα γένια ή κουρά εν χρω; Οχι ότι έχει σημασία Το φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης τους χωράει και τους δύο, όπως και η Εθνική ομάδα. Οι δυό τους θα παίξουν για τρίτη χρονιά σε μεγάλη διοργάνωση, πλήρη μέλη πλέον της «επίσημης αγαπημένης». Ξαφνικά, η θέση «4» είναι η πιο δυνατή του γαλανόλευκου συγκροτήματος και ο αρχηγός Αντώνης Φώτσης αισθάνεται πιο ξέγνοιαστος.
Όταν η μπάλα καίει στο Καράκας, οι υποψήφιοι ήρωες θα σχηματίσουν ουρά και ο ωκεανός που χωρίζει τη Βενεζουέλα από το Λονδίνο θα μοιάζει με λιμνούλα.
πηγή: gazzetta.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Με… guest star τον Λέτο η προπόνηση
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Διαρκή προσπάθεια για την αποκατάσταση στο Δερβένι
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
