2013-11-01 21:47:43
Απεβίωσε χθες, σε ηλικία 83 ετών στο Παρίσι, ο Ζεράρ Ντε Βιλιέ, δημιουργός των διάσημων κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων της σειράς SAS, έχοντας χάσει την μάχη με τον καρκίνο.
Ο πολυταξιδεμένος συγγραφέας που θεωρούταν η «απάντηση της Γαλλίας στον Τζέιμς Μποντ» συνήθιζε να λέει ότι δεν βλέπει τον εαυτό του ως λογοτέχνη, αλλά περισσότερο ως ρεπόρτερ της παλιάς εποχής, που γράφει για να διασκεδάζει τον κόσμο.
«SAS. Ο πρίγκιπας Malko Linge είναι ορφανός: ο συγγραφέας Ζεράρ ντε Βιλιέ απεβίωσε χθες στο Παρίσι, σε ηλικία 83 ετών, μετά από μακροχρόνια ασθένεια» έγραψε στο twitter, ο δικηγόρος του θανόντος, Ερίν Μορέν, εξηγώντας ότι ήταν επιθυμία του συγγραφέα, η ανακοίνωση του θανάτου του να γίνει με αυτόν τον τρόπο.
Η Κριστίν ντε Βιλιέ, σύζυγος του συγγραφέα και διευθύντρια των εκδόσεων Ζεράρ ντε Βιλιέ, επιβεβαίωσε τα δυσάρεστα νέα:
«Τον Μάιο διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας και μεταστάσεις στο συκώτι. Τις τελευταίες εβδομάδες διατηρούσε τις αισθήσεις του, αλλά ήταν ιδιαιτέρως εύθραυστος, δεν μπορούσε να αντέξει την χημειοθεραπεία. Ήταν ακριβώς ο θάνατος που δεν επιθυμούσε» δήλωσε η Κριστίν, μιλώντας στο AFP.
Οι New York Times είχαν χαρακτηρίσει τον Βιλιέ ως τον «καλύτερα ενημερωμένο άνθρωπο του πλανήτη», τον συγγραφέα που «γνώριζε πάρα πολλά».
Ο ίδιος είχε δηλώσει πρόσφατα ότι αγνοεί τον ακριβή αριθμό των πωληθέντων βιβλίων του, ωστόσο υπολόγιζε ότι σε όλες τις χώρες έχουν κυκλοφορήσει από 120-150 εκατομμύρια αντίτυπα.
(φωτογραφία: Jerome Sessini/ Magnum Photos - Le Monde)
Ο Ζεράρ ντε Βιλιέ ήταν γιος του Ζακ Ντεβάλ, θεατρικού συγγραφέα και κινηματογραφιστή. Με το ψευδώνυμο αυτό έγινε διάσημος και διηύθυνε μια επιχείρηση της οποίας ήταν ταυτόχρονα ο διευθυντής, ο ειδικός στο μάρκετινγκ και ο εργαζόμενος. Είχε μάλιστα δηλώσει στην Figaro: «Ναι, ίδρυσα μια επιχείρηση με κύκλο εργασιών 8 εκατομμυρίων ευρώ»
Ο Ντε Βιλιέ θεωρούνταν εκδοτικό φαινόμενο στην Γαλλία, αφού κάθε χρόνο κυκλοφορούσαν τέσσερα βιβλία της σειράς SAS τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες: ελληνικά, ιταλικά, γερμανικά, ιαπωνικά, κορεάτικα...Τον Οκτώβριο δημοσιεύτηκε το 200στό «επεισόδιο» της διάσημης σειράς, με τίτλο «Η εκδίκηση του Κρεμλίνου» και θέμα τον θάνατο του ολιγάρχη Μπόρις Μπερεζόφσκι. Κάθε βιβλίο του ακολουθούσε την ίδια συνταγή: μια γερή δόση γεωπολιτικής και εξωτισμού, σκηνές σκληρού σεξ και μπόλικης βίας.
Εξηγώντας αυτή την επιτυχία, ο Ντε Βιλιέ έλεγε: «Είναι δημοσιογραφία σε μορφή μυθιστορήματος, ένα είδος στιγμιαίας, φωτογραφικής αποτύπωσης μιας χώρας εντός του γεωπολιτικού πλάνου».
Τα μυθιστορήματά του δέχθηκαν κριτική και ο ίδιος χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων αντιδραστικός, σεξιστής και σωβινιστής. Στο γραφείο του μπορούσε να δει κανείς καλάσνικοφ κρεμασμένα στον τοίχο, ερωτικές φωτογραφίες και φωτογραφίες του ιδίου με αφρικανούς πολέμαρχους.
Ο Ντε Βιλιέ πάντως, θεωρούσε τον εαυτό του, περισσότερο έναν από τους ρεπόρτερ...παλιάς κοπής, που ταξίδευαν και έκαναν μεγάλες και πραγματικές έρευνες:
«Δεν προσποιήθηκα ποτέ τον λογοτέχνη. Θεωρώ ότι γράφω για να διασκεδάσω τον κόσμο, χωρίς να στέλνω κάποιο μήνυμα».
Ο «πατέρας της SAS», όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι, έλεγε ότι αυτό που έκανε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα είδος «γεωπολιτκού σίριαλ».
Eξηγούσε ότι προτού φύγει για ένα από τα πολλά ταξίδια του σε κόκκινες ζώνες του πλανήτη (Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη) συμβουλευόταν τα αρχεία του και όταν έφτανε στον εκάστοτε προορισμό του, συναντούσε δημοσιογράφους του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP), διπλωμάτες, αλλά και άνδρες των μυστικών υπηρεσιών με τους οποίους είχε γνωριστεί πριν από 20-30 χρόνια.
Οι «προφητείες»
Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που πολλά από τα βιβλία του αποδείχθηκαν προφητικά.
Το 1980, ο ντε Βιλιέ έγραψε για την δολοφονία του Aιγύπτιου προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, από εξτρεμιστές ισλαμιστές. Ένα χρόνο μετά, ο Σαντάτ δολοφονήθηκε.
Το 2007 εκδόθηκε το βιβλίο «Κόκκινος Λίβανος» με θέμα Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Σαουδάραβες κατασκόπους που συνεργάζονται με στόχο την απαγωγή του επικεφαλής της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, λίγο καιρό μετά την σύρραξη Λιβάνου-Ισραήλ που διήρκεσε 33 ημέρες, τον Ιούλιο του 2006. Τότε, ο Ντε Βιλιέ είχε δηλώσει ότι η ιστορία αυτή ήταν κατά 80% αληθινή.
Το καλοκαίρι του 2012 έγραψε το «Ο δρόμος προς τη Δαμασκό». Σε αυτό περιέγραφε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Ασαντ και μια επίθεση κοντά στο προεδρικό μέγαρο που έμοιαζε πολύ με ό,τι συνέβη στην πραγματικότητα έναν μήνα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου.
Το μυθιστόρημα «Οι τρελοί της Βεγγάζης» κυκλοφόρησε έξι μήνες πριν από την τρομοκρατική επίθεση ισλαμιστών στο αμερικανικό προξενείο στην εν λόγω πόλη το 2012 και την δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη, Κρίστοφερ Στίβενς και περιείχε περιγραφές του κέντρου διοίκησης της CIA στη Βεγγάζη.
«Δεν είμαι μάντης, απλώς κάνω υποθέσεις με βάση τις χώρες που ξέρω καλά και από καιρό σε καιρό, ορισμένες από τις υποθέσεις μου βγαίνουν αληθινές» συνήθιζε να λέει.
Παρά το σοβαρό καρδιακό επεισόδιο που υπέστη τον Δεκέμβριο του 2010, ένα μήνα μετά αναχώρησε εκ νέου για την Λιβύη, στη συνέχεια πήγε στην Ρωσία, τον Λίβανο και το Μάλι.
«Ο Malko Linge, όπως όλοι οι ήρωες, δεν έχει ηλικία. Δεν θα πεθάνει και δεν θα βγει στην σύνταξη» έλεγε ο Ντε Βιλιέ για τον κεντρικό ήρωα των μυθιστορημάτων του- έναν Αυστριακό πρίγκιπα - πράκτορα της CIA- αφήνοντας να εννοηθεί ότι και ο ίδιος σκόπευε να ακολουθήσει το... παράδειγμα του Malko.
Επιμέλεια: Δήμητρα Ράγια / www.ethnos.gr (πηγές: Le Figaro, Le Monde, Directmatin.fr, FranceTV info, ΤΙΜΕ, ΑΠΕ)
Ο πολυταξιδεμένος συγγραφέας που θεωρούταν η «απάντηση της Γαλλίας στον Τζέιμς Μποντ» συνήθιζε να λέει ότι δεν βλέπει τον εαυτό του ως λογοτέχνη, αλλά περισσότερο ως ρεπόρτερ της παλιάς εποχής, που γράφει για να διασκεδάζει τον κόσμο.
«SAS. Ο πρίγκιπας Malko Linge είναι ορφανός: ο συγγραφέας Ζεράρ ντε Βιλιέ απεβίωσε χθες στο Παρίσι, σε ηλικία 83 ετών, μετά από μακροχρόνια ασθένεια» έγραψε στο twitter, ο δικηγόρος του θανόντος, Ερίν Μορέν, εξηγώντας ότι ήταν επιθυμία του συγγραφέα, η ανακοίνωση του θανάτου του να γίνει με αυτόν τον τρόπο.
Η Κριστίν ντε Βιλιέ, σύζυγος του συγγραφέα και διευθύντρια των εκδόσεων Ζεράρ ντε Βιλιέ, επιβεβαίωσε τα δυσάρεστα νέα:
«Τον Μάιο διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας και μεταστάσεις στο συκώτι. Τις τελευταίες εβδομάδες διατηρούσε τις αισθήσεις του, αλλά ήταν ιδιαιτέρως εύθραυστος, δεν μπορούσε να αντέξει την χημειοθεραπεία. Ήταν ακριβώς ο θάνατος που δεν επιθυμούσε» δήλωσε η Κριστίν, μιλώντας στο AFP.
Οι New York Times είχαν χαρακτηρίσει τον Βιλιέ ως τον «καλύτερα ενημερωμένο άνθρωπο του πλανήτη», τον συγγραφέα που «γνώριζε πάρα πολλά».
Ο ίδιος είχε δηλώσει πρόσφατα ότι αγνοεί τον ακριβή αριθμό των πωληθέντων βιβλίων του, ωστόσο υπολόγιζε ότι σε όλες τις χώρες έχουν κυκλοφορήσει από 120-150 εκατομμύρια αντίτυπα.
(φωτογραφία: Jerome Sessini/ Magnum Photos - Le Monde)
Ο Ζεράρ ντε Βιλιέ ήταν γιος του Ζακ Ντεβάλ, θεατρικού συγγραφέα και κινηματογραφιστή. Με το ψευδώνυμο αυτό έγινε διάσημος και διηύθυνε μια επιχείρηση της οποίας ήταν ταυτόχρονα ο διευθυντής, ο ειδικός στο μάρκετινγκ και ο εργαζόμενος. Είχε μάλιστα δηλώσει στην Figaro: «Ναι, ίδρυσα μια επιχείρηση με κύκλο εργασιών 8 εκατομμυρίων ευρώ»
Ο Ντε Βιλιέ θεωρούνταν εκδοτικό φαινόμενο στην Γαλλία, αφού κάθε χρόνο κυκλοφορούσαν τέσσερα βιβλία της σειράς SAS τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες: ελληνικά, ιταλικά, γερμανικά, ιαπωνικά, κορεάτικα...Τον Οκτώβριο δημοσιεύτηκε το 200στό «επεισόδιο» της διάσημης σειράς, με τίτλο «Η εκδίκηση του Κρεμλίνου» και θέμα τον θάνατο του ολιγάρχη Μπόρις Μπερεζόφσκι. Κάθε βιβλίο του ακολουθούσε την ίδια συνταγή: μια γερή δόση γεωπολιτικής και εξωτισμού, σκηνές σκληρού σεξ και μπόλικης βίας.
Εξηγώντας αυτή την επιτυχία, ο Ντε Βιλιέ έλεγε: «Είναι δημοσιογραφία σε μορφή μυθιστορήματος, ένα είδος στιγμιαίας, φωτογραφικής αποτύπωσης μιας χώρας εντός του γεωπολιτικού πλάνου».
Τα μυθιστορήματά του δέχθηκαν κριτική και ο ίδιος χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων αντιδραστικός, σεξιστής και σωβινιστής. Στο γραφείο του μπορούσε να δει κανείς καλάσνικοφ κρεμασμένα στον τοίχο, ερωτικές φωτογραφίες και φωτογραφίες του ιδίου με αφρικανούς πολέμαρχους.
Ο Ντε Βιλιέ πάντως, θεωρούσε τον εαυτό του, περισσότερο έναν από τους ρεπόρτερ...παλιάς κοπής, που ταξίδευαν και έκαναν μεγάλες και πραγματικές έρευνες:
«Δεν προσποιήθηκα ποτέ τον λογοτέχνη. Θεωρώ ότι γράφω για να διασκεδάσω τον κόσμο, χωρίς να στέλνω κάποιο μήνυμα».
Ο «πατέρας της SAS», όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι, έλεγε ότι αυτό που έκανε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα είδος «γεωπολιτκού σίριαλ».
Eξηγούσε ότι προτού φύγει για ένα από τα πολλά ταξίδια του σε κόκκινες ζώνες του πλανήτη (Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη) συμβουλευόταν τα αρχεία του και όταν έφτανε στον εκάστοτε προορισμό του, συναντούσε δημοσιογράφους του Γαλλικού Πρακτορείου (AFP), διπλωμάτες, αλλά και άνδρες των μυστικών υπηρεσιών με τους οποίους είχε γνωριστεί πριν από 20-30 χρόνια.
Οι «προφητείες»
Δεν ήταν τυχαίο λοιπόν που πολλά από τα βιβλία του αποδείχθηκαν προφητικά.
Το 1980, ο ντε Βιλιέ έγραψε για την δολοφονία του Aιγύπτιου προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, από εξτρεμιστές ισλαμιστές. Ένα χρόνο μετά, ο Σαντάτ δολοφονήθηκε.
Το 2007 εκδόθηκε το βιβλίο «Κόκκινος Λίβανος» με θέμα Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Σαουδάραβες κατασκόπους που συνεργάζονται με στόχο την απαγωγή του επικεφαλής της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, λίγο καιρό μετά την σύρραξη Λιβάνου-Ισραήλ που διήρκεσε 33 ημέρες, τον Ιούλιο του 2006. Τότε, ο Ντε Βιλιέ είχε δηλώσει ότι η ιστορία αυτή ήταν κατά 80% αληθινή.
Το καλοκαίρι του 2012 έγραψε το «Ο δρόμος προς τη Δαμασκό». Σε αυτό περιέγραφε απόπειρα πραξικοπήματος κατά του προέδρου της Συρίας, Μπασάρ αλ Ασαντ και μια επίθεση κοντά στο προεδρικό μέγαρο που έμοιαζε πολύ με ό,τι συνέβη στην πραγματικότητα έναν μήνα μετά την κυκλοφορία του βιβλίου.
Το μυθιστόρημα «Οι τρελοί της Βεγγάζης» κυκλοφόρησε έξι μήνες πριν από την τρομοκρατική επίθεση ισλαμιστών στο αμερικανικό προξενείο στην εν λόγω πόλη το 2012 και την δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη, Κρίστοφερ Στίβενς και περιείχε περιγραφές του κέντρου διοίκησης της CIA στη Βεγγάζη.
«Δεν είμαι μάντης, απλώς κάνω υποθέσεις με βάση τις χώρες που ξέρω καλά και από καιρό σε καιρό, ορισμένες από τις υποθέσεις μου βγαίνουν αληθινές» συνήθιζε να λέει.
Παρά το σοβαρό καρδιακό επεισόδιο που υπέστη τον Δεκέμβριο του 2010, ένα μήνα μετά αναχώρησε εκ νέου για την Λιβύη, στη συνέχεια πήγε στην Ρωσία, τον Λίβανο και το Μάλι.
«Ο Malko Linge, όπως όλοι οι ήρωες, δεν έχει ηλικία. Δεν θα πεθάνει και δεν θα βγει στην σύνταξη» έλεγε ο Ντε Βιλιέ για τον κεντρικό ήρωα των μυθιστορημάτων του- έναν Αυστριακό πρίγκιπα - πράκτορα της CIA- αφήνοντας να εννοηθεί ότι και ο ίδιος σκόπευε να ακολουθήσει το... παράδειγμα του Malko.
Επιμέλεια: Δήμητρα Ράγια / www.ethnos.gr (πηγές: Le Figaro, Le Monde, Directmatin.fr, FranceTV info, ΤΙΜΕ, ΑΠΕ)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
