2013-12-22 17:00:14
Με αφορμή το φρικτό περιστατικό στην Υεμένη, όπου ένας «πατέρας» βίασε την 3χρονή (!) κόρη του, παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία που δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύ.
Συγκεκριμένα:
Σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση
Περίπου το 20% των γυναικών και μεταξύ 5% με 10% των ανδρών, αναφέρουν ότι έχουν πέσει
θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία.
Μελέτες δείχνουν πως μέχρι το ένα τρίτο των εφήβων κοριτσιών αναφέρουν την πρώτη τους
σεξουαλική εμπειρία ως αποτέλεσμα εξαναγκασμού.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, σχεδόν 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73
εκατομμύρια αγόρια κάτω των 18 υπέστησαν σεξουαλική βία και εκμετάλλευση το 2002, την πιο
πρόσφατη χρονιά για την οποία είναι διαθέσιμα ολοκληρωμένα στοιχεία.
«Εθνικές Έρευνες για τη Βία ενάντια στα Παιδιά» που έγιναν σε αρκετές χώρες δείχνουν πως μεταξύ
γυναικών ηλικίας 18-24 ετών, σχεδόν το 38% στη Σουαζιλάνδη,το 27% στην Τανζανία και το 32% στη Ζιμπάμπουε
ανέφεραν πως είχαν την εμπειρία κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας πριν την
ηλικία των 18. Περίπου ο 1 στους 9 άνδρες στην Τανζανία και ο 1 στους 10 άνδρες στην Ζιμπάμπουε είχαν αντίστοιχη εμπειρία.
Στη Ζιμπάμπουε, στις ηλικίες 18-24 ετών, μόνο το περίπου 3% των γυναικών και λίγο πάνω από το
2% των ανδρών που είχαν εμπειρία σεξουαλικής βίας, έλαβαν εξειδικευμένη βοήθεια από ιδρύματα
όπως κλινικές ή ΜΚΟ.
Στην Τανζανία, περίπου τα μισά κορίτσια που είχαν εμπειρία σεξουαλικής
βίας δεν το εκμυστηρεύτηκαν σε κανέναν. Στα αγόρια το ποσοστό ήταν ακόμα υψηλότερο.
Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια αγοράζονται και πουλιούνται στην πορνεία και τη
σεξουαλική σκλαβιά κάθε χρόνο. Το trafficking συχνά συμβαίνει μεταξύ χωρών, αλλά γίνεται επίσης
και εντός των χωρών, με κορίτσια και γυναίκες από αγροτικές περιοχές σε έρχονται στις πόλεις.
Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια στρατολογούνται κάθε χρόνο από κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις και
αντάρτες, διατρέχοντας έτσι υψηλό κίνδυνο σεξουαλικής, σωματικής και ψυχολογικής βίας.
Η εκμετάλλευση παιδιών μέσα από την πορνεία ή την παιδική πορνογραφία δεν αποτελεί μόνο μια
μορφή βίας από μόνη της, θέτει επίσης τα παιδιά θύματα εκμετάλλευσης σε κίνδυνο σωματικής και
ψυχολογικής βίας καθώς και παραμέλησης.
Ένοπλη βία
Τα παιδιά στις ένοπλες συρράξεις αντιμετωπίζουν βαρύτατες βλάβες, συμπεριλαμβανόμενων:
θάνατο ή ακρωτηριασμό, στρατολόγηση ως μαχητές, σεξουαλική βία, επιθέσεις σε σχολεία ή
νοσοκομεία, παρεμπόδιση πρόσβασης της ανθρωπιστικής βοήθειας και απαγωγή.
Υπολογίζεται ότι 526.000 άνθρωποι πεθαίνουν βίαια κάθε χρόνο, όμως μόνο 55.000 απ’ αυτούς
χάνουν τη ζωή τους σε συγκρούσεις ή ως αποτέλεσμα τρομοκρατικής επίθεσης.
Στις 53 χώρες που αποτελούν τον Ευρωπαϊκό τομέα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, 15.000
νέοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εξαιτίας διαπροσωπικής βίας ή βίας από συμμορίες,
η τρίτη μεγαλύτερη αιτία θανάτου μεταξύ ανθρώπων ηλικίας 10-29 ετών.
Σε κάθε νέο άνθρωπο που σκοτώνεται, 20 με 40 περισσότεροι υποφέρουν τραύματα που απαιτούν
νοσοκομειακή περίθαλψη.
Βία στο σπίτι και μέσα στην οικογένεια
Οι οικογένειες έχουν τον κυριότερο ρόλο στην προστασία των παιδιών και την φροντίδα για την
σωματική και συναισθηματική τους ασφάλεια. Ωστόσο, κάθε χρόνο, 133 έως και 275 εκατομμύρια
παιδιά γίνονται μάρτυρες επεισοδίων βίαιης συμπεριφοράς μεταξύ των γονέων τους.15
Η βία κατά των παιδιών από τους γονείς και τα άλλα μέλη της οικογένειας μπορεί να περιλαμβάνει
σοβαρή σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική βία, καθώς και εσκεμμένη αμέλεια και σκληρή ή
ταπεινωτική τιμωρία στο πλαίσιο της πειθαρχίας. Προσβολές, πειράγματα, απομόνωση, απόρριψη,
απειλές, συναισθηματική αδιαφορία και υποτίμηση είναι όλα μορφές βίας που μπορεί να βλάψουν
την ευημερία ενός παιδιού.
Μελέτες από πολλές χώρες δείχνουν ότι έως και 80% με 98% των παιδιών υφίστανται σωματική
τιμωρία στα σπίτια τους, με το ένα τρίτο ή περισσότερο να αντιμετωπίζουν σοβαρή σωματική
τιμωρία που γίνεται με χρήση εργαλείων.
Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στοιχεία της UNICEF από το 2005-2010 δείχνουν ότι το
90% των παιδιών ηλικίας μεταξύ 2 και 14 ετών έχουν την εμπειρία βίαιης πειθαρχίας (ψυχολογική
βία ή/και σωματική τιμωρία).
Μεγάλο μέρος της ενδοοικογενειακής βίας κρύβεται πίσω από κλειστές πόρτες ή δεν καταγγέλλεται
ποτέ λόγω ντροπής, φόβου ή πολιτιστικής αποδοχής. Σχεδόν οι μισοί έφηβοι ηλικίας 15-19 ετών σε
παγκόσμιο επίπεδο νομίζουν ότι ο σύζυγος δικαιολογείται να χτυπήσει ή να δείρει τη σύζυγό του,
κάτω από ορισμένες συνθήκες.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας
πολλοί παράγοντες κινδύνου μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο κακομεταχείρισης ενός παιδιού. Σε αυτούς περιλαμβάνονται: να έχουν νεαρούς, φτωχούς, άνεργους ή κοινωνικά απομονωμένους γονείς, να υπάρχει ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας στο σπίτι, να ζουν σε μονογονεϊκή οικογένεια και να ζουν σε συνθήκες συνωστισμού στο σπίτι.
Βία στα σχολεία
Τα σχολεία έχουν ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν στην προστασία των παιδιών από τη βία.
Ωστόσο, για πολλά παιδιά το εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν αποτελεί ασφαλή χώρο. Αντίθετα, εκθέτει
τα παιδιά στη βία και μπορεί να τους διδάξει βίαιες συμπεριφορές, μέσω της σωματικής τιμωρίας,
σκληρών και ταπεινωτικών μορφών ψυχολογικής τιμωρίας, σεξουαλικής και σεξιστικής βίας και
εκφοβισμού (bullying).
Για πολλές νεαρές γυναίκες, το πιο συνηθισμένο μέρος όπου μπορεί να έχουν την εμπειρία
σεξουαλικού εξαναγκασμού και παρενόχλησης είναι το σχολείο.
Παρά το γεγονός ότι 102 χώρες έχουν απαγορεύσει τη σωματική τιμωρία στα σχολεία, η
απαγόρευση συχνά δεν εφαρμόζεται επαρκώς.
Οι καβγάδες και ο εκφοβισμός, είτε σωματικά είτε συναισθηματικά, είναι περαιτέρω παραδείγματα
της βίας κατά των παιδιών στα σχολεία.
Τα σχολεία επίσης επηρεάζονται από τις συνθήκες στην ευρύτερη κοινότητα - για παράδειγμα, η
κουλτούρα των συμμοριών ή εγκληματική δραστηριότητα συμμοριών που σχετίζεται με ναρκωτικά.
Παιδική εργασία και βία στο χώρο της εργασίας
Ορισμένες κατηγορίες εργασίας έχουν καθορισθεί ως οι «χειρότερες μορφές» της παιδικής εργασίας
και επομένως θεωρούνται βία κατά των παιδιών. Αυτές περιλαμβάνουν:
Όλες τις μορφές δουλείας ή πρακτικές όμοιες με τη δουλεία, όπως η πώληση και η
διακίνηση (trafficking) παιδιών, η σκλαβιά και υπηρεσία λόγω χρεών και η καταναγκαστική η
υποχρεωτική εργασία, συμπεριλαμβανόμενης της καταναγκαστικής ή υποχρεωτικής
στρατολόγησης παιδιών για χρήση σε ένοπλες συρράξεις.
Η χρήση, προμήθεια η προσφορά ενός παιδιού με σκοπό την πορνεία, για την παραγωγή
πορνογραφικού περιεχομένου ή παραστάσεων.
Η χρήση, προμήθεια ή προσφορά ενός παιδιού με σκοπό παράνομες δραστηριότητες,
ιδιαίτερα για την παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών, όπως ορίζεται στις σχετικές διεθνείς
συνθήκες.
Εργασίες οι οποίες, από τη φύση τους ή εξαιτίας των συνθηκών κάτω από τις οποίες
πραγματοποιούνται, είναι πιθανό να βλάψουν την υγεία, την ασφάλεια ή τις ηθικές αξίες των
παιδιών.
Εκτιμάται ότι 215 εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται στην παιδική εργασία, εκ των οποίων 115
εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται σε επικίνδυνες εργασίες,23
που ορίζονται ως εργασίες κάτω από
επικίνδυνες ή ανθυγιεινές συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο θάνατο του παιδιού ή
στον τραυματισμό και/ή ασθένεια ως συνέπεια των ανεπαρκών προτύπων ασφάλειας, υγείας και
εργασιακού περιβάλλοντος.
Το μεγαλύτερο μέρος της βίας στο χώρο εργασίας ασκείται από τους εργοδότες, αν και σε εκείνους
που ασκούν τη βία μπορεί να περιλαμβάνονται επίσης συνάδελφοι, επιστάτες, πελάτες, η
αστυνομία, εγκληματικές συμμορίες και μεσάζοντες.
Υπολογίζεται ότι 10,5 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί σε
σπίτια, συχνά κάτω από επικίνδυνες συνθήκες και μερικές φορές σε συνθήκες οιονεί δουλείας,
σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας - 6,5 εκατομμύρια από αυτά τα εργαζόμενα παιδιά
είναι ηλικίας μεταξύ 5 και 14 ετών και πάνω από το 71% είναι κορίτσια.
Αυτά τα παιδιά είναι ευάλωτα σε σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική βία και πολλά θα μπορούσαν να καταλήξουν αντικείμενο εμπορικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Συχνά είναι απομονωμένα από τις οικογένειές τους, κρυμμένα από το δημόσιο μάτι και καθόλα εξαρτημένα από τους εργοδότες τους.
Ο εκφοβισμός και η διαδικτυακή παρενόχληση
Συχνά ο εκφοβισμός (bullying) σχετίζεται με διακρίσεις εις βάρος μαθητών από φτωχές οικογένειες ή περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες ή άτομα με ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά όπως η
εμφάνιση ή κάποια αναπηρία.
Ο εκφοβισμός εμφανίζεται επίσης και στο διαδίκτυο, σε μια μορφή που είναι γνωστή ως κυβερνο-
εκφοβισμός (cyber-bullying). Παραδείγματα κυβερνο-εκφοβισμού περιλαμβάνουν κακόβουλα
μηνύματα κειμένου ή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (emails), φήμες που διαδίδονται με ηλεκτρονικό
ταχυδρομείο ή αναρτώνται σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ταπεινωτικές φωτογραφίες, βίντεο,
ιστοσελίδες ή ψεύτικα προφίλ.
Έφηβοι και νεολαία που υπάγονται στις κατηγορίες λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και
τρανσεξουαλικών, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο βίας, όπως ο εκφοβισμός και υψηλότερο κίνδυνο
αυτοκτονίας σε σχέση με άλλους εφήβους και νεολαία στην ίδια ηλικιακή ομάδα.
Υποβάλλοντας έκθεση για ένα ευρύ φάσμα των αναπτυσσόμενων χωρών, η Παγκόσμια Σχολική
Έρευνα Υγείας διαπίστωσε πρόσφατα ότι μεταξύ 20% και 65% των παιδιών σχολικής ηλικίας
ανέφεραν ότι είχαν υποστεί λεκτικό ή σωματικό εκφοβισμό κατά τις 30 ημέρες πριν την έρευνα.
Οι μαθητές/σπουδαστές που έχουν υποστεί εκφοβισμό διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο να
εμφανίσουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, φυγή από το σπίτι τους, κατάχρηση
αλκοόλ και ναρκωτικών, συχνές απουσίες και πάνω απ’ όλα, αυτοτραυματισμούς που έγιναν τυχαία
ή διέπραξαν οι ίδιοι.
Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού και του κυβερνο-εκφοβισμού επεκτείνονται και στην ενήλικη ζωή και υπάρχουν ενδείξεις για σημαντική συσχέτιση μεταξύ εκφοβιστικής συμπεριφοράς κατά την παιδική
ηλικίας και ψυχιατρικής νοσηρότητας αργότερα. Επιπλέον, οι ενήλικες θύματα εκφοβισμού στο χώρο
εργασίας είναι επιρρεπείς σε μια σειρά κινδύνων για την υγεία τους, συμπεριλαμβανομένης της
κατάθλιψης και καρδιαγγειακών προβλημάτων.
http://www.unicef.gr
Συγκεκριμένα:
Σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση
Περίπου το 20% των γυναικών και μεταξύ 5% με 10% των ανδρών, αναφέρουν ότι έχουν πέσει
θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική τους ηλικία.
Μελέτες δείχνουν πως μέχρι το ένα τρίτο των εφήβων κοριτσιών αναφέρουν την πρώτη τους
σεξουαλική εμπειρία ως αποτέλεσμα εξαναγκασμού.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, σχεδόν 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73
εκατομμύρια αγόρια κάτω των 18 υπέστησαν σεξουαλική βία και εκμετάλλευση το 2002, την πιο
πρόσφατη χρονιά για την οποία είναι διαθέσιμα ολοκληρωμένα στοιχεία.
«Εθνικές Έρευνες για τη Βία ενάντια στα Παιδιά» που έγιναν σε αρκετές χώρες δείχνουν πως μεταξύ
γυναικών ηλικίας 18-24 ετών, σχεδόν το 38% στη Σουαζιλάνδη,το 27% στην Τανζανία και το 32% στη Ζιμπάμπουε
ανέφεραν πως είχαν την εμπειρία κάποιας μορφής σεξουαλικής βίας πριν την
ηλικία των 18. Περίπου ο 1 στους 9 άνδρες στην Τανζανία και ο 1 στους 10 άνδρες στην Ζιμπάμπουε είχαν αντίστοιχη εμπειρία.
Στη Ζιμπάμπουε, στις ηλικίες 18-24 ετών, μόνο το περίπου 3% των γυναικών και λίγο πάνω από το
2% των ανδρών που είχαν εμπειρία σεξουαλικής βίας, έλαβαν εξειδικευμένη βοήθεια από ιδρύματα
όπως κλινικές ή ΜΚΟ.
Στην Τανζανία, περίπου τα μισά κορίτσια που είχαν εμπειρία σεξουαλικής
βίας δεν το εκμυστηρεύτηκαν σε κανέναν. Στα αγόρια το ποσοστό ήταν ακόμα υψηλότερο.
Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια αγοράζονται και πουλιούνται στην πορνεία και τη
σεξουαλική σκλαβιά κάθε χρόνο. Το trafficking συχνά συμβαίνει μεταξύ χωρών, αλλά γίνεται επίσης
και εντός των χωρών, με κορίτσια και γυναίκες από αγροτικές περιοχές σε έρχονται στις πόλεις.
Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια στρατολογούνται κάθε χρόνο από κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις και
αντάρτες, διατρέχοντας έτσι υψηλό κίνδυνο σεξουαλικής, σωματικής και ψυχολογικής βίας.
Η εκμετάλλευση παιδιών μέσα από την πορνεία ή την παιδική πορνογραφία δεν αποτελεί μόνο μια
μορφή βίας από μόνη της, θέτει επίσης τα παιδιά θύματα εκμετάλλευσης σε κίνδυνο σωματικής και
ψυχολογικής βίας καθώς και παραμέλησης.
Ένοπλη βία
Τα παιδιά στις ένοπλες συρράξεις αντιμετωπίζουν βαρύτατες βλάβες, συμπεριλαμβανόμενων:
θάνατο ή ακρωτηριασμό, στρατολόγηση ως μαχητές, σεξουαλική βία, επιθέσεις σε σχολεία ή
νοσοκομεία, παρεμπόδιση πρόσβασης της ανθρωπιστικής βοήθειας και απαγωγή.
Υπολογίζεται ότι 526.000 άνθρωποι πεθαίνουν βίαια κάθε χρόνο, όμως μόνο 55.000 απ’ αυτούς
χάνουν τη ζωή τους σε συγκρούσεις ή ως αποτέλεσμα τρομοκρατικής επίθεσης.
Στις 53 χώρες που αποτελούν τον Ευρωπαϊκό τομέα της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, 15.000
νέοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο εξαιτίας διαπροσωπικής βίας ή βίας από συμμορίες,
η τρίτη μεγαλύτερη αιτία θανάτου μεταξύ ανθρώπων ηλικίας 10-29 ετών.
Σε κάθε νέο άνθρωπο που σκοτώνεται, 20 με 40 περισσότεροι υποφέρουν τραύματα που απαιτούν
νοσοκομειακή περίθαλψη.
Βία στο σπίτι και μέσα στην οικογένεια
Οι οικογένειες έχουν τον κυριότερο ρόλο στην προστασία των παιδιών και την φροντίδα για την
σωματική και συναισθηματική τους ασφάλεια. Ωστόσο, κάθε χρόνο, 133 έως και 275 εκατομμύρια
παιδιά γίνονται μάρτυρες επεισοδίων βίαιης συμπεριφοράς μεταξύ των γονέων τους.15
Η βία κατά των παιδιών από τους γονείς και τα άλλα μέλη της οικογένειας μπορεί να περιλαμβάνει
σοβαρή σωματική, σεξουαλική και ψυχολογική βία, καθώς και εσκεμμένη αμέλεια και σκληρή ή
ταπεινωτική τιμωρία στο πλαίσιο της πειθαρχίας. Προσβολές, πειράγματα, απομόνωση, απόρριψη,
απειλές, συναισθηματική αδιαφορία και υποτίμηση είναι όλα μορφές βίας που μπορεί να βλάψουν
την ευημερία ενός παιδιού.
Μελέτες από πολλές χώρες δείχνουν ότι έως και 80% με 98% των παιδιών υφίστανται σωματική
τιμωρία στα σπίτια τους, με το ένα τρίτο ή περισσότερο να αντιμετωπίζουν σοβαρή σωματική
τιμωρία που γίνεται με χρήση εργαλείων.
Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στοιχεία της UNICEF από το 2005-2010 δείχνουν ότι το
90% των παιδιών ηλικίας μεταξύ 2 και 14 ετών έχουν την εμπειρία βίαιης πειθαρχίας (ψυχολογική
βία ή/και σωματική τιμωρία).
Μεγάλο μέρος της ενδοοικογενειακής βίας κρύβεται πίσω από κλειστές πόρτες ή δεν καταγγέλλεται
ποτέ λόγω ντροπής, φόβου ή πολιτιστικής αποδοχής. Σχεδόν οι μισοί έφηβοι ηλικίας 15-19 ετών σε
παγκόσμιο επίπεδο νομίζουν ότι ο σύζυγος δικαιολογείται να χτυπήσει ή να δείρει τη σύζυγό του,
κάτω από ορισμένες συνθήκες.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας
πολλοί παράγοντες κινδύνου μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο κακομεταχείρισης ενός παιδιού. Σε αυτούς περιλαμβάνονται: να έχουν νεαρούς, φτωχούς, άνεργους ή κοινωνικά απομονωμένους γονείς, να υπάρχει ιστορικό ενδοοικογενειακής βίας στο σπίτι, να ζουν σε μονογονεϊκή οικογένεια και να ζουν σε συνθήκες συνωστισμού στο σπίτι.
Βία στα σχολεία
Τα σχολεία έχουν ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν στην προστασία των παιδιών από τη βία.
Ωστόσο, για πολλά παιδιά το εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν αποτελεί ασφαλή χώρο. Αντίθετα, εκθέτει
τα παιδιά στη βία και μπορεί να τους διδάξει βίαιες συμπεριφορές, μέσω της σωματικής τιμωρίας,
σκληρών και ταπεινωτικών μορφών ψυχολογικής τιμωρίας, σεξουαλικής και σεξιστικής βίας και
εκφοβισμού (bullying).
Για πολλές νεαρές γυναίκες, το πιο συνηθισμένο μέρος όπου μπορεί να έχουν την εμπειρία
σεξουαλικού εξαναγκασμού και παρενόχλησης είναι το σχολείο.
Παρά το γεγονός ότι 102 χώρες έχουν απαγορεύσει τη σωματική τιμωρία στα σχολεία, η
απαγόρευση συχνά δεν εφαρμόζεται επαρκώς.
Οι καβγάδες και ο εκφοβισμός, είτε σωματικά είτε συναισθηματικά, είναι περαιτέρω παραδείγματα
της βίας κατά των παιδιών στα σχολεία.
Τα σχολεία επίσης επηρεάζονται από τις συνθήκες στην ευρύτερη κοινότητα - για παράδειγμα, η
κουλτούρα των συμμοριών ή εγκληματική δραστηριότητα συμμοριών που σχετίζεται με ναρκωτικά.
Παιδική εργασία και βία στο χώρο της εργασίας
Ορισμένες κατηγορίες εργασίας έχουν καθορισθεί ως οι «χειρότερες μορφές» της παιδικής εργασίας
και επομένως θεωρούνται βία κατά των παιδιών. Αυτές περιλαμβάνουν:
Όλες τις μορφές δουλείας ή πρακτικές όμοιες με τη δουλεία, όπως η πώληση και η
διακίνηση (trafficking) παιδιών, η σκλαβιά και υπηρεσία λόγω χρεών και η καταναγκαστική η
υποχρεωτική εργασία, συμπεριλαμβανόμενης της καταναγκαστικής ή υποχρεωτικής
στρατολόγησης παιδιών για χρήση σε ένοπλες συρράξεις.
Η χρήση, προμήθεια η προσφορά ενός παιδιού με σκοπό την πορνεία, για την παραγωγή
πορνογραφικού περιεχομένου ή παραστάσεων.
Η χρήση, προμήθεια ή προσφορά ενός παιδιού με σκοπό παράνομες δραστηριότητες,
ιδιαίτερα για την παραγωγή και διακίνηση ναρκωτικών, όπως ορίζεται στις σχετικές διεθνείς
συνθήκες.
Εργασίες οι οποίες, από τη φύση τους ή εξαιτίας των συνθηκών κάτω από τις οποίες
πραγματοποιούνται, είναι πιθανό να βλάψουν την υγεία, την ασφάλεια ή τις ηθικές αξίες των
παιδιών.
Εκτιμάται ότι 215 εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται στην παιδική εργασία, εκ των οποίων 115
εκατομμύρια παιδιά εμπλέκονται σε επικίνδυνες εργασίες,23
που ορίζονται ως εργασίες κάτω από
επικίνδυνες ή ανθυγιεινές συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο θάνατο του παιδιού ή
στον τραυματισμό και/ή ασθένεια ως συνέπεια των ανεπαρκών προτύπων ασφάλειας, υγείας και
εργασιακού περιβάλλοντος.
Το μεγαλύτερο μέρος της βίας στο χώρο εργασίας ασκείται από τους εργοδότες, αν και σε εκείνους
που ασκούν τη βία μπορεί να περιλαμβάνονται επίσης συνάδελφοι, επιστάτες, πελάτες, η
αστυνομία, εγκληματικές συμμορίες και μεσάζοντες.
Υπολογίζεται ότι 10,5 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί σε
σπίτια, συχνά κάτω από επικίνδυνες συνθήκες και μερικές φορές σε συνθήκες οιονεί δουλείας,
σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας - 6,5 εκατομμύρια από αυτά τα εργαζόμενα παιδιά
είναι ηλικίας μεταξύ 5 και 14 ετών και πάνω από το 71% είναι κορίτσια.
Αυτά τα παιδιά είναι ευάλωτα σε σωματική, ψυχολογική και σεξουαλική βία και πολλά θα μπορούσαν να καταλήξουν αντικείμενο εμπορικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Συχνά είναι απομονωμένα από τις οικογένειές τους, κρυμμένα από το δημόσιο μάτι και καθόλα εξαρτημένα από τους εργοδότες τους.
Ο εκφοβισμός και η διαδικτυακή παρενόχληση
Συχνά ο εκφοβισμός (bullying) σχετίζεται με διακρίσεις εις βάρος μαθητών από φτωχές οικογένειες ή περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες ή άτομα με ιδιαίτερα προσωπικά χαρακτηριστικά όπως η
εμφάνιση ή κάποια αναπηρία.
Ο εκφοβισμός εμφανίζεται επίσης και στο διαδίκτυο, σε μια μορφή που είναι γνωστή ως κυβερνο-
εκφοβισμός (cyber-bullying). Παραδείγματα κυβερνο-εκφοβισμού περιλαμβάνουν κακόβουλα
μηνύματα κειμένου ή ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (emails), φήμες που διαδίδονται με ηλεκτρονικό
ταχυδρομείο ή αναρτώνται σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ταπεινωτικές φωτογραφίες, βίντεο,
ιστοσελίδες ή ψεύτικα προφίλ.
Έφηβοι και νεολαία που υπάγονται στις κατηγορίες λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και
τρανσεξουαλικών, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο βίας, όπως ο εκφοβισμός και υψηλότερο κίνδυνο
αυτοκτονίας σε σχέση με άλλους εφήβους και νεολαία στην ίδια ηλικιακή ομάδα.
Υποβάλλοντας έκθεση για ένα ευρύ φάσμα των αναπτυσσόμενων χωρών, η Παγκόσμια Σχολική
Έρευνα Υγείας διαπίστωσε πρόσφατα ότι μεταξύ 20% και 65% των παιδιών σχολικής ηλικίας
ανέφεραν ότι είχαν υποστεί λεκτικό ή σωματικό εκφοβισμό κατά τις 30 ημέρες πριν την έρευνα.
Οι μαθητές/σπουδαστές που έχουν υποστεί εκφοβισμό διατρέχουν σημαντικό κίνδυνο να
εμφανίσουν ένα ευρύ φάσμα ψυχοσωματικών συμπτωμάτων, φυγή από το σπίτι τους, κατάχρηση
αλκοόλ και ναρκωτικών, συχνές απουσίες και πάνω απ’ όλα, αυτοτραυματισμούς που έγιναν τυχαία
ή διέπραξαν οι ίδιοι.
Οι επιπτώσεις του εκφοβισμού και του κυβερνο-εκφοβισμού επεκτείνονται και στην ενήλικη ζωή και υπάρχουν ενδείξεις για σημαντική συσχέτιση μεταξύ εκφοβιστικής συμπεριφοράς κατά την παιδική
ηλικίας και ψυχιατρικής νοσηρότητας αργότερα. Επιπλέον, οι ενήλικες θύματα εκφοβισμού στο χώρο
εργασίας είναι επιρρεπείς σε μια σειρά κινδύνων για την υγεία τους, συμπεριλαμβανομένης της
κατάθλιψης και καρδιαγγειακών προβλημάτων.
http://www.unicef.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Χαριστέας, Καφές και Κυργιάκος πάνε...μετανάστες στην Αυστραλία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
