2014-01-04 12:59:20
Η μαφία που λυμαίνονταν τα εξοπλιστικά προγράμματα φορούσαν κουστούμια και είχαν υψηλές διασυνδέσεις ακόμα και με τα θεσμικά πρόσωπα της χώρας. Δειπνούσαν σε πολυτελή εστιατόρια και οργανώνονταν ταξίδια στο εξωτερικό όπου σε ορισμένα από αυτά οι οικοδεσπότες φρόντιζαν να υπάρχει και αιθέρια συντροφιά Έτσι έδεναν περισσότερο τις χρυσές συμβάσεις. Οι οργανωτές των ταξιδίων αυτών φρόντιζαν να κρατούν στοιχεία από αυτές τις «δραστηριότητες» που διαδραματίζονταν στο εξωτερικό και οι πρωταγωνιστές τους δεν θα ήθελαν να αποκαλυφθούν ποτέ και για τίποτα.
Βέβαια όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα δεν ήταν αμαρτωλά. Η πλειοψηφία τους όμως ήταν, όπως προκύπτει και από την έρευνα της Δικαιοσύνης. Ένα άλλο τέχνασμα που εφευρέθηκε για την υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων όπου θα μπορούσαν και καλυφθούν οι μίζες εύκολα και να χάνονται οι διαδρομές των χρημάτων ήταν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα που συνόδευαν την κάθε σύμβαση.
Τα λεγόμενα “ΑΩ”. Βέβαια αυτή την τακτική των «ΑΩ» την εφάρμοζε και η Τουρκία μόνο που στη γείτονα χώρα υλοποιούνταν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα και «απογείωσαν» την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία. Στην Ελλάδα είναι άγνωστο τι έχουν γίνει τα «ΑΩ» στο μεγαλύτερο μέρος τους.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη οφείλει να ερευνήσει τις υποθέσεις των ΑΩ και ενδεχομένως να βρεθεί μπροστά σε μεγάλες εκπλήξεις. Ενδεικτική είναι η περίπτωση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων από την αγορά των TOR-M1. Στην υπόθεση αυτή εκτός από το ότι λείπουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια υπάρχουν και φόνοι ώστε να κλείσουν για πάντα κάποια στόματα Εκτελέσθηκαν εν ψυχρώ στην Κόκκινη Πλατεία αξιωματούχοι που αναζήτησαν τα χαμένα χρήματα από τα αντισταθμιστικά ωφελήματα της συγκεκριμένης αγοράς. Συγκεκριμένα στις 29.2.1999 ο τότε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Γιάννης Σμπώκος και ο Ι. Βορόμπιεφ, πρόεδρος του ρωσικού ομίλου Almaz-Antey, υπέγραψαν σύμβαση για την προμήθεια των TOR-M1.
Στη συμφωνία υπήρχε και η ρητή δέσμευση υλοποίησης από τη ρωσική εταιρία αξίας 73 εκ. δολ. Στις αρχές του 2002 ξεκίνησε η παράδοση του συγκεκριμένου πυραυλικού συστήματος.
Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε αρχικά για την υλοποίηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Άρχισε να τα αναζητά ο διάδοχος του Γιάννη Σμπώκου στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών ο κ. Σπύρος Τραυλός.
Έκπληκτος διαπίστωσε ότι η εταιρία που είχε αναλάβει την εκτέλεση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων είχε κλείσει τα γραφεία της στην Αθήνα (!) και ο εκπρόσωπός της μαζί με τον Έλληνα συνεργάτη του είχαν εξαφανιστεί(!) Τότε ενημέρωσε άμεσα τον νέο διευθυντή της Almaz-Antey Ιγκόρ Κλίμοφ ζητώντας εξηγήσεις.
Ο ισχυρός παράγοντας της Ρωσίας, προσωπικός φίλος του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, διαπίστωσε αρχικά ότι ποσό από τα 73 εκατ. δολάρια είχε εκταμιευτεί προς την εταιρεία και στη συνέχεια -μέσω και της Εισαγγελίας της Μόσχας- αποκαλύπτεται ότι περίπου 45 εκατ. δολάρια είχαν καταλήξει στην τράπεζα Western Bank του Μαυροβουνίου και περίπου 12 εκατ. εντοπίστηκαν σε λογαριασμό του προηγούμενου προέδρου Βορόμπιεφ στην Privi Bank της Μόσχας.
Έκπληκτος και ο κ. Πούτιν ζήτησε από τον Ιγκόρ Κλίμοφ να ηγηθεί αντιπροσωπίας που θα έρχονταν στην Ελλάδα προκειμένου να εντοπιστούν τα ίχνη των χαμένων χρημάτων.
Παράλληλα, ζητά τον κατ’ οίκον περιορισμό του Βορόμπιεφ έως ότου εξιχνιαστεί το έγκλημα. Το Μάιο του 2003 οι Ρώσοι καταφθάνουν στο Πεντάγωνο και επί 4 ημέρες συσκέπτονται με τον κ. Τραυλό και με Έλληνες αξιωματικούς. Έναν μήνα αργότερα ο κ. Τραυλός αποφασίζει να να μεταβεί στη Μόσχα. Στις 6 Ιουνίου αναμένει τον Ρώσο συνομιλητή του έπειτα από ραντεβού που έχουν δώσει στην Κόκκινη Πλατεία.
Ωστόσο, ο Έλληνας αξιωματούχος περιμένει μάταια, καθώς αρκετή ώρα μετά το προκαθορισμένο ραντεβού τον πλησιάζουν άνδρες των μυστικών υπηρεσιών και τον ενημερώνουν ότι ο Κλίμοφ δολοφονήθηκε και του ζητούν να λάβει μέτρα προστασίας.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας σε μια κωμόπολη κοντά στη Μόσχα δολοφονείται και ο Σεργκέι Σίτκο, στενός συνεργάτης του Κλίμοφ και πρόεδρος θυγατρικής της Almaz.
Σύμφωνα με τον φάκελο της υπόθεσης, αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι οι δολοφόνοι του Κλίμοφ προσπάθησαν να του πάρουν τον χαρτοφύλακα που περιείχε έγγραφα για τα ελληνικά αντισταθμιστικά. Παρά ταύτα οι ρωσικές αρχές απέδωσαν τις δολοφονίες στο πλαίσιο του «εμφυλίου» για τον έλεγχο των πετρελαίων.
Θα μπορούσε όλη αυτή η ιστορία να ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά δυστυχώς για την Ελλάδα όλα αυτά είναι πραγματικότητα. Πολλοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι αν η Δικαιοσύνη αρχίσει και ερευνά τι έχουν γίνει με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ θα έχει δουλειά για πολλά χρόνια.
Και αυτό γιατί στην πλειοψηφία τους δεν έχουν υλοποιηθεί. Ίσως βέβαια κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των «ΑΩ» φαντάσματα να έχουν εξαφανιστεί…
Και η Δικαιοσύνη θα πρέπει επίσης να ερευνήσει γιατί κάποιες ρήτρες δεν κατ έπεσαν όταν δεν τηρήθηκαν τα χρονοδιαγράμματα ή δεν πληρούσαν τα οπλικά συστήματα που πληρώσαμε τις προδιαγραφές που θα έπρεπε. Tromaktiko
Βέβαια όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα δεν ήταν αμαρτωλά. Η πλειοψηφία τους όμως ήταν, όπως προκύπτει και από την έρευνα της Δικαιοσύνης. Ένα άλλο τέχνασμα που εφευρέθηκε για την υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων όπου θα μπορούσαν και καλυφθούν οι μίζες εύκολα και να χάνονται οι διαδρομές των χρημάτων ήταν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα που συνόδευαν την κάθε σύμβαση.
Τα λεγόμενα “ΑΩ”. Βέβαια αυτή την τακτική των «ΑΩ» την εφάρμοζε και η Τουρκία μόνο που στη γείτονα χώρα υλοποιούνταν τα αντισταθμιστικά ωφελήματα και «απογείωσαν» την εγχώρια αμυντική της βιομηχανία. Στην Ελλάδα είναι άγνωστο τι έχουν γίνει τα «ΑΩ» στο μεγαλύτερο μέρος τους.
Η Ελληνική Δικαιοσύνη οφείλει να ερευνήσει τις υποθέσεις των ΑΩ και ενδεχομένως να βρεθεί μπροστά σε μεγάλες εκπλήξεις. Ενδεικτική είναι η περίπτωση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων από την αγορά των TOR-M1. Στην υπόθεση αυτή εκτός από το ότι λείπουν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια υπάρχουν και φόνοι ώστε να κλείσουν για πάντα κάποια στόματα Εκτελέσθηκαν εν ψυχρώ στην Κόκκινη Πλατεία αξιωματούχοι που αναζήτησαν τα χαμένα χρήματα από τα αντισταθμιστικά ωφελήματα της συγκεκριμένης αγοράς. Συγκεκριμένα στις 29.2.1999 ο τότε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών Γιάννης Σμπώκος και ο Ι. Βορόμπιεφ, πρόεδρος του ρωσικού ομίλου Almaz-Antey, υπέγραψαν σύμβαση για την προμήθεια των TOR-M1.
Στη συμφωνία υπήρχε και η ρητή δέσμευση υλοποίησης από τη ρωσική εταιρία αξίας 73 εκ. δολ. Στις αρχές του 2002 ξεκίνησε η παράδοση του συγκεκριμένου πυραυλικού συστήματος.
Κανείς όμως δεν ενδιαφέρθηκε αρχικά για την υλοποίηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Άρχισε να τα αναζητά ο διάδοχος του Γιάννη Σμπώκου στη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών ο κ. Σπύρος Τραυλός.
Έκπληκτος διαπίστωσε ότι η εταιρία που είχε αναλάβει την εκτέλεση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων είχε κλείσει τα γραφεία της στην Αθήνα (!) και ο εκπρόσωπός της μαζί με τον Έλληνα συνεργάτη του είχαν εξαφανιστεί(!) Τότε ενημέρωσε άμεσα τον νέο διευθυντή της Almaz-Antey Ιγκόρ Κλίμοφ ζητώντας εξηγήσεις.
Ο ισχυρός παράγοντας της Ρωσίας, προσωπικός φίλος του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, διαπίστωσε αρχικά ότι ποσό από τα 73 εκατ. δολάρια είχε εκταμιευτεί προς την εταιρεία και στη συνέχεια -μέσω και της Εισαγγελίας της Μόσχας- αποκαλύπτεται ότι περίπου 45 εκατ. δολάρια είχαν καταλήξει στην τράπεζα Western Bank του Μαυροβουνίου και περίπου 12 εκατ. εντοπίστηκαν σε λογαριασμό του προηγούμενου προέδρου Βορόμπιεφ στην Privi Bank της Μόσχας.
Έκπληκτος και ο κ. Πούτιν ζήτησε από τον Ιγκόρ Κλίμοφ να ηγηθεί αντιπροσωπίας που θα έρχονταν στην Ελλάδα προκειμένου να εντοπιστούν τα ίχνη των χαμένων χρημάτων.
Παράλληλα, ζητά τον κατ’ οίκον περιορισμό του Βορόμπιεφ έως ότου εξιχνιαστεί το έγκλημα. Το Μάιο του 2003 οι Ρώσοι καταφθάνουν στο Πεντάγωνο και επί 4 ημέρες συσκέπτονται με τον κ. Τραυλό και με Έλληνες αξιωματικούς. Έναν μήνα αργότερα ο κ. Τραυλός αποφασίζει να να μεταβεί στη Μόσχα. Στις 6 Ιουνίου αναμένει τον Ρώσο συνομιλητή του έπειτα από ραντεβού που έχουν δώσει στην Κόκκινη Πλατεία.
Ωστόσο, ο Έλληνας αξιωματούχος περιμένει μάταια, καθώς αρκετή ώρα μετά το προκαθορισμένο ραντεβού τον πλησιάζουν άνδρες των μυστικών υπηρεσιών και τον ενημερώνουν ότι ο Κλίμοφ δολοφονήθηκε και του ζητούν να λάβει μέτρα προστασίας.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας σε μια κωμόπολη κοντά στη Μόσχα δολοφονείται και ο Σεργκέι Σίτκο, στενός συνεργάτης του Κλίμοφ και πρόεδρος θυγατρικής της Almaz.
Σύμφωνα με τον φάκελο της υπόθεσης, αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι οι δολοφόνοι του Κλίμοφ προσπάθησαν να του πάρουν τον χαρτοφύλακα που περιείχε έγγραφα για τα ελληνικά αντισταθμιστικά. Παρά ταύτα οι ρωσικές αρχές απέδωσαν τις δολοφονίες στο πλαίσιο του «εμφυλίου» για τον έλεγχο των πετρελαίων.
Θα μπορούσε όλη αυτή η ιστορία να ήταν αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά δυστυχώς για την Ελλάδα όλα αυτά είναι πραγματικότητα. Πολλοί αξιωματούχοι εκτιμούν ότι αν η Δικαιοσύνη αρχίσει και ερευνά τι έχουν γίνει με τα αντισταθμιστικά ωφελήματα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ θα έχει δουλειά για πολλά χρόνια.
Και αυτό γιατί στην πλειοψηφία τους δεν έχουν υλοποιηθεί. Ίσως βέβαια κάποιοι από τους πρωταγωνιστές των «ΑΩ» φαντάσματα να έχουν εξαφανιστεί…
Και η Δικαιοσύνη θα πρέπει επίσης να ερευνήσει γιατί κάποιες ρήτρες δεν κατ έπεσαν όταν δεν τηρήθηκαν τα χρονοδιαγράμματα ή δεν πληρούσαν τα οπλικά συστήματα που πληρώσαμε τις προδιαγραφές που θα έπρεπε. Tromaktiko
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
