2014-01-12 12:35:34
Με το μυαλό στην απόταξη του άχθους Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Τίποτα και για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται πλέον να αποσπά την προσοχή όλων κείνων που πιστεύουν πως δυναστεύονται πως αδικούνται πως καταπονούνται με τρόπο αήθη και βάναυσο από τις παρούσες πολιτικές.
Κανένας Ξηρός, καμία τρομοκρατία, κανένας Φιλιππίδης, κανένα σκάνδαλο, καμία εμβόλιμη περίπτωση παραπλάνησης του καθεστώτος προς όλους εμάς που πάσχουμε τα πάνδεινα, δεν πρέπει να είναι σε θέση να πάρει το βλέμμα από τον στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος, από την απόταξη του άχθους.
Το ιδωμένο το έργο κουράζει και απευθύνεται πλέον στους άμυαλους του είδους εκείνου, που πελάζει με τους εθνικούς παρουσιαστές ή με τις ιδέες τους, το ίδιο κάνει. Σε εκείνους του mega και σε κάποιους του skai αναφέρομαι και ίσως και σε κάποιους άλλους, σε αυτούς τους προικισμένους σκυφτούς ακόλουθους του συστήματος που με το αζημίωτο ασφαλώς, άγουν νομίμως -πλην ιταμώς- φρονήματα, κατά το δοκούν των κρατούντων.
Είναι πράγματι λυπηρό άνθρωποι με υποτιθέμενο κύρος να σκυλεύουν τις ελπίδες του κόσμου μασκαρεύοντας σε ντροπή την πίστη στο όραμα. Και λέγοντας όραμα, δεν εννοώ εκείνο το κάτι το μακρινό, το απρόσιτο, το κύημα της ευφυούς φαντασίας, αλλά εκείνο που και η λέξη λέει. Το απτό, το ορατό, εκείνο που σήμερα βλέπεται, εκείνο που σήμερα βιώνεται, εκείνο που σήμερα κατακλύζει την κοινωνία ολάκερη. Έχει καταντήσει πλέον σίχαμα, η αμέριστος ένταξη των ανθρώπων αυτών με τα ήθη της καθοδηγούμενης πολιτικής καθώς και με τα συμφέροντα αυτής.
Βεβαίως όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν θιγεί από την οικονομική κρίση –και είναι πολλοί- δικαιούνται να μην αντιλαμβάνονται, στο μέτρο εκείνο …όπου δεν τους πονά η καρπαζιά στο κεφάλι του άλλου. Δικαιούνται, αλλά τουλάχιστον δεν -πρέπει να- ομιλούν. Τουλάχιστον αυτό. Συνεπεία ευγενείας… Εκτός και αν βολεύονται, και βολευόμενοι αρέσκονται, οπότε και γίνονται συνεργάτες, οδηγοί, τιμητές της παρούσας κατάστασης εκ πεποιθήσεως πλέον.
Το συμφέρον λοιπόν! Το ίδιον όφελος! Μα εκείνο το όφελος δεν μας οδήγησε εδώ; Η ματιά στα συμφέροντα τα δικά μας και η άνευ προηγουμένου καταστρατήγηση του ενάρετου βίου; (Η υπόθεση καταντάει γελοία μόνο και με την εκφορά της λέξης ‘’ενάρετος’’… Εδώ παραζεύουμε πόρνη γριά, για νύφη και εξετάζουμε την περίπτωσιν παρθενίας…)
Κανείς ακόμη δεν νοιάζεται -με την αγνή έννοια του όρου-, παρά μόνο οι φωνές οι σκόρπιες οι μακρινές που ηχούν υπό τον τύπον της ‘’γραφικότητας’’. Και όμως, ανέκαθεν οι μειοψηφίες οριοθετούσαν το άριστον. Ανατρέξατε στην ιστορία. Όλοι οι ‘’αιρετικοί’’ κάτι είχαν να πουν. Κάτι ξεχωριστό που ενοχλούσε, μόνο που σήμερα μέσα στον πανικό των βαλλόμενων-επιβαλλόμενων πληροφοριών, εκείνο το ξεχωριστό χάνεται.
Κακόμοιροι όλοι.
Ημείς και υμείς. Παρηγορούμεθα ως οι μόνοι άμοιροι ευθυνών και ακολουθούμε τα αχνάρια εκείνων που από συμφέρον ολημερίς κοπιάζουν, άβουλοι, πειθήνιοι και αρεστοί. Κλακαδόροι εγίναμε του συρφετού, κάμπτοντες οσφύν εκ συνηθείας πλέον –διότι εμείς μπορεί να μην ξέρουμε τον λόγο, θα ξέρουν όμως οι άλλοι. Έτσι διατεινόμεθα. Θα ξέρουν -λέμε- ας σκύψουμε λοιπόν…- και οδηγούμεθα από την λάμψη της πηγής των, εις ατραπούς γνωστούς και μη εξαιρετέους, στα ισχυρά τα συμφέροντα, μέσα από τα βρομερά κανάλια των ''υδάτων'' και των πληροφοριών. Κύριοι. Σεμνοί. Βολικοί και βολεμένοι, ως αμνάδες λευκαί, ελευθέρως βόσκουσαι την σαρακοστή. Βαδίζουμε Και ορίστε τα αποτελέσματα. Ορίστε… Μόνο που τώρα πλέον, το ασαφές, βαπτίζεται φωτεινό και το λάθος, στόχος υπεράξιος, τόσο λαμπρός, που καταφέρνει και κρύβει με την λάμψη του, την αιτία της ύπαρξής του ή άλλως την πηγή της ενέργειάς του που δεν είναι άλλη από φερτό και άτιμο χρήμα…
Πράγματι πολύ λυπηρό πράμα η συνήθεια!
politisg.blogspot.gr
Τίποτα και για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται πλέον να αποσπά την προσοχή όλων κείνων που πιστεύουν πως δυναστεύονται πως αδικούνται πως καταπονούνται με τρόπο αήθη και βάναυσο από τις παρούσες πολιτικές.
Κανένας Ξηρός, καμία τρομοκρατία, κανένας Φιλιππίδης, κανένα σκάνδαλο, καμία εμβόλιμη περίπτωση παραπλάνησης του καθεστώτος προς όλους εμάς που πάσχουμε τα πάνδεινα, δεν πρέπει να είναι σε θέση να πάρει το βλέμμα από τον στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος, από την απόταξη του άχθους.
Το ιδωμένο το έργο κουράζει και απευθύνεται πλέον στους άμυαλους του είδους εκείνου, που πελάζει με τους εθνικούς παρουσιαστές ή με τις ιδέες τους, το ίδιο κάνει. Σε εκείνους του mega και σε κάποιους του skai αναφέρομαι και ίσως και σε κάποιους άλλους, σε αυτούς τους προικισμένους σκυφτούς ακόλουθους του συστήματος που με το αζημίωτο ασφαλώς, άγουν νομίμως -πλην ιταμώς- φρονήματα, κατά το δοκούν των κρατούντων.
Είναι πράγματι λυπηρό άνθρωποι με υποτιθέμενο κύρος να σκυλεύουν τις ελπίδες του κόσμου μασκαρεύοντας σε ντροπή την πίστη στο όραμα. Και λέγοντας όραμα, δεν εννοώ εκείνο το κάτι το μακρινό, το απρόσιτο, το κύημα της ευφυούς φαντασίας, αλλά εκείνο που και η λέξη λέει. Το απτό, το ορατό, εκείνο που σήμερα βλέπεται, εκείνο που σήμερα βιώνεται, εκείνο που σήμερα κατακλύζει την κοινωνία ολάκερη. Έχει καταντήσει πλέον σίχαμα, η αμέριστος ένταξη των ανθρώπων αυτών με τα ήθη της καθοδηγούμενης πολιτικής καθώς και με τα συμφέροντα αυτής.
Βεβαίως όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν θιγεί από την οικονομική κρίση –και είναι πολλοί- δικαιούνται να μην αντιλαμβάνονται, στο μέτρο εκείνο …όπου δεν τους πονά η καρπαζιά στο κεφάλι του άλλου. Δικαιούνται, αλλά τουλάχιστον δεν -πρέπει να- ομιλούν. Τουλάχιστον αυτό. Συνεπεία ευγενείας… Εκτός και αν βολεύονται, και βολευόμενοι αρέσκονται, οπότε και γίνονται συνεργάτες, οδηγοί, τιμητές της παρούσας κατάστασης εκ πεποιθήσεως πλέον.
Το συμφέρον λοιπόν! Το ίδιον όφελος! Μα εκείνο το όφελος δεν μας οδήγησε εδώ; Η ματιά στα συμφέροντα τα δικά μας και η άνευ προηγουμένου καταστρατήγηση του ενάρετου βίου; (Η υπόθεση καταντάει γελοία μόνο και με την εκφορά της λέξης ‘’ενάρετος’’… Εδώ παραζεύουμε πόρνη γριά, για νύφη και εξετάζουμε την περίπτωσιν παρθενίας…)
Κανείς ακόμη δεν νοιάζεται -με την αγνή έννοια του όρου-, παρά μόνο οι φωνές οι σκόρπιες οι μακρινές που ηχούν υπό τον τύπον της ‘’γραφικότητας’’. Και όμως, ανέκαθεν οι μειοψηφίες οριοθετούσαν το άριστον. Ανατρέξατε στην ιστορία. Όλοι οι ‘’αιρετικοί’’ κάτι είχαν να πουν. Κάτι ξεχωριστό που ενοχλούσε, μόνο που σήμερα μέσα στον πανικό των βαλλόμενων-επιβαλλόμενων πληροφοριών, εκείνο το ξεχωριστό χάνεται.
Κακόμοιροι όλοι.
Ημείς και υμείς. Παρηγορούμεθα ως οι μόνοι άμοιροι ευθυνών και ακολουθούμε τα αχνάρια εκείνων που από συμφέρον ολημερίς κοπιάζουν, άβουλοι, πειθήνιοι και αρεστοί. Κλακαδόροι εγίναμε του συρφετού, κάμπτοντες οσφύν εκ συνηθείας πλέον –διότι εμείς μπορεί να μην ξέρουμε τον λόγο, θα ξέρουν όμως οι άλλοι. Έτσι διατεινόμεθα. Θα ξέρουν -λέμε- ας σκύψουμε λοιπόν…- και οδηγούμεθα από την λάμψη της πηγής των, εις ατραπούς γνωστούς και μη εξαιρετέους, στα ισχυρά τα συμφέροντα, μέσα από τα βρομερά κανάλια των ''υδάτων'' και των πληροφοριών. Κύριοι. Σεμνοί. Βολικοί και βολεμένοι, ως αμνάδες λευκαί, ελευθέρως βόσκουσαι την σαρακοστή. Βαδίζουμε Και ορίστε τα αποτελέσματα. Ορίστε… Μόνο που τώρα πλέον, το ασαφές, βαπτίζεται φωτεινό και το λάθος, στόχος υπεράξιος, τόσο λαμπρός, που καταφέρνει και κρύβει με την λάμψη του, την αιτία της ύπαρξής του ή άλλως την πηγή της ενέργειάς του που δεν είναι άλλη από φερτό και άτιμο χρήμα…
Πράγματι πολύ λυπηρό πράμα η συνήθεια!
politisg.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απομυθοποίηση των αιτίων της κρίσης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
