2012-04-16 20:34:29
Αντώνης Δεριζιώτης
(Λέκτορας, Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, Ε.Κ.Π.Α.)
Copyright: www.rieas.gr
Η ιστορία των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, έχει περάσει πολλές διακυμάνσεις, από την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ μέχρι την άρνησή της να συμμετάσχει στον πόλεμο του 2003 στο Ιράκ. Η καινούρια προσέγγιση που εισήγαγε ο Ahmet Davutoĝlu από το 2002 αναθεωρεί σε μεγάλο βαθμό τους άξονες της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, στους οποίους κυριαρχούσε ο αμερικανικός παράγοντας. Βάσει της προσέγγισης Davutoĝlu, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας από το 2002 και μετά, στοχεύει στη λογική των "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες".
Καλλιεργεί νέες φιλίες με τις αραβικές χώρες και το Ιράν μέσω του εμπορίου, της ενέργειας και της οικονομικής βοήθειας, επιδιώκει λύση στο ζήτημα της γενοκτονίας με την Αρμενία και ασκεί κριτική στο Ισραήλ
. Απορρίπτει τον ρόλο της γέφυρας μεταξύ του Ισλάμ και του Δυτικού κόσμου, τον οποίο έπαιξε για πολλές δεκαετίες η Τουρκία, καθώς θεωρεί ότι ουσιαστικά προωθεί συμφέροντα και πολιτικές άλλων χωρών. Η άσκηση επιρροής στα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή δεν ικανοποιεί τον Υπ. Εξωτερικών, διότι θεωρεί ότι η δυναμική της Τουρκίας, που απορρέει από το ιστορικό υπόβαθρό της, την γεωγραφική της θέση και την ταχύρρυθμη οικονομική της ανάπτυξη, μπορούν να κεφαλαιοποιηθούν σε ένα κεντρικό και όχι περιφερειακό ρόλο, εντάσσοντας τον Καύκασο, την Κ. Ασία, τον Περσικό κόλπο, την Κασπία, την ανατολική Μεσόγειο και την Μ. Θάλασσα στις ζώνες επιρροής της.1 Ο A. Davutoĝlu θεωρεί λανθασμένη την ψυχροπολεμική πολιτική της Τουρκίας στις γεωπολιτικές ζώνες που την περιβάλλουν και εμφανίζεται πεπεισμένος ότι η νέα στρατηγική της χώρας που βασίζεται στην διεκδίκηση των συμφερόντων της, θα κάνει την Τουρκία περισσότερο και όχι λιγότερο ελκυστική στην περιοχή αλλά και στη Δύση.2
Η τουρκική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να μελετηθεί αποκλειστικά στην αμερικανική της παράμετρο, λόγω της άρρηκτης σχέσης που υπάρχει μεταξύ των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και της αμερικανικής πολιτικής στις γεωγραφικές ζώνες τις οποίες επηρεάζει η Τουρκία. Οι πολιτικές που υιοθετούνται εκατέρωθεν στον άξονα Άγκυρας-Washington, στο πλαίσιο του παραπάνω γεωπολιτικού χώρου και ιδιαίτερα στη ρευστότητα που χαρακτηρίζει την Μ. Ανατολή -χώρου με ιδιαίτερη στρατηγική και οικονομική σημασία για την Washington αλλά και με έντονη δραστηριότητα από την πλευρά της Άγκυρας μετά το 2002- επηρεάζουν και την διμερή σχέση τους.
Η διμερής σχέση Τουρκίας-ΗΠΑ διαμορφώνεται από μια σειρά παραγόντων, με πολιτικά, οικονομικά, γεωγραφικά και στρατηγικά χαρακτηριστικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχουν ήδη βιώσει την λήξη του Ψυχρού Πολέμου και τον Πόλεμο του Κόλπου. Με δεδομένη την ψυχροπολεμική
1 Α. Davutoĝlu, Το Στρατηγικό Βάθος: η διεθνής θέση της Τουρκίας, μτφ Ν. Ραπτόπουλος-Επιμ. Ν. Σαρρής, (Αθήνα: Ποιότητα, 2010).
2 "The Davutoĝlu effect", Economist, 21 Οκτωβρίου 2010.
λογική, όπου η βασική πτυχή της σχέσης τους ήταν η ασφάλεια, η συνεργασία τους χρειάστηκε να αναπροσαρμοσθεί σε σημαντικό βαθμό. Ο A. Davutoĝlu θεωρεί ότι η σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας είναι ιδιαίτερη και όχι μια απλή στρατηγική σχέση. Η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας είναι στο επίκεντρο μιας σειράς προκλήσεων που απασχολούν την αμερικανική στρατηγική. Οι ΗΠΑ χρειάζονται συμμάχους στην Αφρική και την Ευρασία, ενώ η Τουρκία χρειάζεται τη συνεργασία μιας παγκόσμιας δύναμης.3 Επομένως, σύμφωνα με το όραμα του A. Davutoĝlu, η Άγκυρα μπορεί να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητικός κόμβος μεταξύ της Washington και των χωρών της Μέσης Ανατολής, αναβαθμίζοντας απολύτως τον διεθνή γεωστρατηγικό της ρόλο και να εισπράξει τα δέοντα ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ.4
Η στροφή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, εν πολλοίς εμφανίζεται με τη ρήξη στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις το 2003 και την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, όταν στον σχεδιασμό της Washington η Τουρκία θα έπαιζε κομβικό ρόλο. 5 Η άνοδος του ΑΚP στην εξουσία το 2002 και η υιοθέτηση της νέας εξωτερικής πολιτικής σηματοδότησε μια ριζική αλλαγή στην προσέγγιση των διμερών σχέσεων της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες. Η εξάλειψη του σοβιετικού παράγοντα που κυριάρχησε στην ψυχροπολεμική σχέση Άγκυρας-Washington ανέτρεψε τη μονοδιάστατη ψυχροπολεμική αμερικανοτουρκική σχέση. Η μετάβαση στην μεταψυχροπολεμική περίοδο και η αναζήτηση της Τουρκίας για νέο ρόλο δυσχεραίνεται από μια σειρά παραγόντων που σταδιακά θέτουν τις δύο χώρες σε ελαφρώς αποκλίνουσες πορείες. Η αύξηση της επιρροής των ομάδων προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελέγχου των εξοπλισμών στο Κογκρέσο και τη Γερουσία κατά τη δεκαετία του 1990, διόγκωσε τις πιέσεις στην Τουρκία για αλλαγή της αποκλειστικά στρατιωτικής λύσης του κουρδικού ζητήματος που εφάρμοζε από την ίδρυση του κράτους, ενώ δυσχέρανε και την δυνατότητα στρατιωτικής ενίσχυσης της κατά του PKK. Η ίδρυση του ημιαυτόνομου κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ ανέκαθεν αποτελούσε για την Τουρκία πιθανό κίνδυνο για την εδαφική της κυριαρχία, επομένως οποιαδήποτε αμερικανική υποστήριξη προς αυτό εκλαμβανόταν από την Άγκυρα ως προσπάθεια αποδυνάμωσης της Τουρκίας.6 Άλλος ένας παράγοντας είναι το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, η οποία υπερψηφίστηκε δύο φορές από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, το 2007 και το 2010, παρά την αντίθεση του Λευκού Οίκου και στις δύο περιπτώσεις, εξοργίζοντας την Άγκυρα.
3 A. Davutoĝlu, A conversation with Ahmed Davutoĝlu, ομιλία στο Council on Foreign Relations, 14 Απριλίου 2010
4 Ι. Μάζης, Η Γεωπολιτική της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και η Τουρκία, (Αθήνα: Λιβάνης, 2008).
5 Μετά την άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει την εγκατάσταση 62.000 αμερικανών στρατιωτών σε τουρκικό έδαφος την 1η Μαρτίου 2003, το σχόλιο του αμερικανού υφυπουργού εξωτερικών, Paul Wolfowitz, ότι η τουρκική άρνηση είναι «ένα μεγάλο λάθος», δείχνει τη βαρύτητα που είχε δώσει το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών στο ρόλο της Τουρκίας ως αφετηρία των επιχειρήσεων του βορείου μετώπου κατά του Ιράκ. Ακόμα κι όταν η Άγκυρα αποφάσισε λίγο αργότερα να επιτρέψει τη διέλευση των πολεμικών αεροσκαφών μέσα από τον εναέριο χώρο της, χαρακτηριστικό σχόλιο αμερικανού αξιωματούχου καταγράφει την έντονη δυσαρέσκεια της Washington «Οι Τούρκοι μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ήταν σύμμαχοι του Saddam, τώρα είναι περίπου ουδέτεροι»5, ενώ ο αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα κατά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991, χαρακτήρισε «συντρίμμια» την στρατηγική συμμαχία των δύο χωρών.
6 Οπ. π., σσ. 24-25.
Η ψυχροπολεμική, συμβατική λογική ότι η Τουρκία περιβάλλεται από εχθρικές χώρες7 και πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα να τις αντιμετωπίσει, αντικαταστάθηκε από εκείνη των "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες", επαναπροσδιορίζοντας το πλαίσιο αντιμετώπισης των όμορων χωρών της με την εμπλοκή της συνεργασίας αντί της σύγκρουσης. Η προσπάθεια της για σύγκλιση με το Ιράν και τη Συρία από το 2002 και μετά, όταν για τις ΗΠΑ αυτές οι χώρες συνιστούσαν από τη δεκαετία του 1990 τον λεγόμενο "Άξονα του Κακού" και η κατάρρευση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων, διόγκωσε τις διαφορές που υπήρχαν αναφορικά με την αντιμετώπισή τους.
Η επιρροή των κυβερνήσεων του ΑΚP στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι προφανής, λόγω της εφαρμογής της ρητορικής του Υπ. Εξωτερικών A. Davutoĝlu, αν και η κρίση στις διμερείς σχέσεις τους δεν πρέπει να καταλογιστεί αποκλειστικά στην μετά το 2002 περίοδο, καθώς τα πρώτα δείγματα εμφανίζονται από τη δεκαετία του 1990. Η ριζική μεταστροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα στο γεωπολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει, λειτούργησε καταλυτικά και η απόκλιση μεταξύ Άγκυρας και Washington, σε μια περίοδο ιδιαίτερα σημαντική για την αμερικανική πολιτική στη Μ. Ανατολή, διευρύνθηκε. Όμως, η προσέγγιση Davutoĝlu, παρόλη την αρχική επιτυχία της, ιδιαίτερα προς τη Συρία, την Αρμενία και το Ιράν, έχασε την δυναμική της και η βελτίωση των σχέσεών της με τις παραπάνω χώρες επιβραδύνθηκε, πάγωσε και ουσιαστικά ανεστάλη. Επιπλέον, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους η στρατηγική συνεργασία θα συνεχιστεί. Ο ρόλος της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή, η συνεργασία της με τις ενεργειακές χώρες της Κ. Ασίας και η σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση την καθιστούν ελκυστική στην Washington ιδιαίτερα σε μια περίοδο αστάθειας στην περιοχή, λόγω της ρευστοποίησης των παλιών καθεστώτων σε χώρες-κλειδιά για την περιοχή, όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Συρία.
Η αποτυχία της πολιτικής "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες" του A.Davutoĝlu, ουσιαστικά θα οδηγήσει την Τουρκία σε διαφορετικές προσεγγίσεις προς τις σχετικές χώρες, σε μείωση της απόκλισης στις πολιτικές Άγκυρας-Washington και ενδεχομένως σε εξομάλυνση των διμερών σχέσεών τους.
Βιβλιογραφία
1. Aqraqi, S., “Turkey’s Erdogan in First Visit to Iraq Kurd Region,” Reuters, 29/03/2011, http://www.reuters.com/article/2011/03/29 (07/01/2012).
2. Arsij, S., "Tyrkey increases pressure on Syria over oppression", N.Y. Times, 29/11/2011
3. Barkey, H.J., "Hemmed in by circumstances: Turkey and Iraq since the Gulf war", στο Middle East Policy, Vol. VII, no. 4 (Οκτώβριος 2000).
4. BBC News, " Gül in landmark visit to Armenia", στο http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7602066.stm, 27/12/2011.
5. Bennhold, K., "Leaders of Turkey and Israel clash at Davos", The New York Times, 29 Ιανουαρίου 2009.
6. Cagaptay, S., "Where goes the US-Turkish relationship?", στο Middle East Quarterly, Fall 2004, Vol. XI, no. 4.
7 K. Kirişci, "Turkey and the United States: ambivalent allies", MERIA, Vol.2, no 4, (Νοέμβριος 1998), σ. 23.
7. Candar, C., "Turkey-Israel: Who should better think?", Hurriyet Daily news, 21/10/2009.
8. Graham-Brown, S., Sanctioning Saddam. The Politics of Intervention in Iraq, (London: I.B. Tauris, 1999).
9. Davutoĝlu, Α., Το Στρατηγικό Βάθος: η διεθνής θέση της Τουρκίας, μτφ Ν. Ραπτόπουλος-Επιμ. Ν. Σαρρής, (Αθήνα: Ποιότητα, 2010).
10. Davutoĝlu, Α., A conversation with Ahmed Davutoĝlu, ομιλία στο Council on Foreign Relations, 14 Απριλίου 2010
11. Gündoğan, U., "Islamist Iran and Turkey: state pragmatism and ideological influences", στο Middle East Review of International Affairs, 7:1, Μάρτιος 2003.
12. Gunter, M., "Economic opportunities in Iraqi Kurdistan", στο Middle East Policy, Vol. XVIII, no 2 (2011).
13. Hürriyet Daily News, "Iran tells Turkey to change tack or face trouble", στο http://www.hurriyetdailynews.com/default.aspx?pageid=438&n=iran-tells-turkey-change-tack-or-face-trouble-2011-10-09, στις 09/01/2012.
14. Jones, D., "Turkey and Iran: the end of the affair", RadioFree Europe-Radio Liberty, στο http://www.rferl.org/content/turkey_iran_end_of_the_affair/24364900.html, 09/01/2012.
15. Kardaş, Ş., "Turkey: Redrawing the Middle East map or building sandcastles?", Middle East Policy, Vol. XVII, no 1 (Spring 2010).
16. Karmon, E., "A solution to Syrian terrorism", The Middle East Quarterly, Vol VI, no 2, (Ιούνιος 1999).
17. Kirişci, K., "Turkey and the United States: ambivalent allies", MERIA, Vol.2, no 4, (Νοέμβριος 1998).
18. Kurd.net, " Turkey-Kurdistan economic ties strong despite conflict", στο http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2011/10/turkey3491.htm, 24/10/2010
19. Larrabee S., Troubled Partnership U.S.-Turkish Relations in an Era of Global Geopolitical Change, (Santa Monica: RAND Publications, 2010).
20. Larrabee, S., "Turkey's new Middle East activism" στο F. Burwell (ed.) The evolution of US-Turkish relations in a transatlantic context, Strategic Studies Institute (SSI) (Carlisle: SSI Publications, 2008).
21. Lesser, I.O., "Turkey, the United States and the delusion of geopolitics", Survival, Vol 48:3, Fall 2006.
22. Lundgren, A., The unwelcome neighbor, Turkey's kurdish policy, (London: I.B. Tauris, 2007).
23. Μάζης, I., Η Γεωπολιτική της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και η Τουρκία, (Αθήνα: Λιβάνης, 2008).
24. McDowall, D., A modern history of the Kurds, (London: I.B. Tauris, 2000).
25. Özerkan, F., "US will not take part in Turkey's October military drills", Hurriyet Daily News and Economic Review, 01/09/2010.
26. Pearson, R., "Turkey and NATO: New images and old questions", στο F. Burwell (ed.) The evolution of US-Turkish relations in a transatlantic context, Strategic Studies Institute (SSI) (Carlisle: SSI Publications, 2008).
27. Prager, R.,“Turkish - American relations: Historical context and current issues”, Background paper, σελ. 2, στο Turkish Industrialists’ and Businessmen's Association U.S. Representative Office (TUSIAD-US), 30 Σεπτεμβρίου 2003, από την ιστοσελίδα του TUSIAD-US Website:
http://www.tusiad.us/specific_page.cfm?CONTENT_ID=382, 15/05/2008.
28. The Economist, "Iraq's Kurds and Turkey: An unusual new friendship", The Economist, 19 Φεβρουαρίου 2009, στο http://www.economist.com/node/13145898?story_id=13145898
29. The Economist, "The Davutoĝlu effect", The Economist, 21 Οκτωβρίου 2010.
30. Yinanҫ, B., "Turkey's Davutoĝlu 'warned' US about Iraq strategy, new book reveals", Hürriyet Daily News, 26 November 2010, στο http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=new-book-on-davutoglu-reveals-details-of-turkish-foreign-policy-2010-11-25
(Λέκτορας, Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών, Ε.Κ.Π.Α.)
Copyright: www.rieas.gr
Η ιστορία των αμερικανο-τουρκικών σχέσεων από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, έχει περάσει πολλές διακυμάνσεις, από την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ μέχρι την άρνησή της να συμμετάσχει στον πόλεμο του 2003 στο Ιράκ. Η καινούρια προσέγγιση που εισήγαγε ο Ahmet Davutoĝlu από το 2002 αναθεωρεί σε μεγάλο βαθμό τους άξονες της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας, στους οποίους κυριαρχούσε ο αμερικανικός παράγοντας. Βάσει της προσέγγισης Davutoĝlu, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας από το 2002 και μετά, στοχεύει στη λογική των "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες".
Καλλιεργεί νέες φιλίες με τις αραβικές χώρες και το Ιράν μέσω του εμπορίου, της ενέργειας και της οικονομικής βοήθειας, επιδιώκει λύση στο ζήτημα της γενοκτονίας με την Αρμενία και ασκεί κριτική στο Ισραήλ
Η τουρκική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να μελετηθεί αποκλειστικά στην αμερικανική της παράμετρο, λόγω της άρρηκτης σχέσης που υπάρχει μεταξύ των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και της αμερικανικής πολιτικής στις γεωγραφικές ζώνες τις οποίες επηρεάζει η Τουρκία. Οι πολιτικές που υιοθετούνται εκατέρωθεν στον άξονα Άγκυρας-Washington, στο πλαίσιο του παραπάνω γεωπολιτικού χώρου και ιδιαίτερα στη ρευστότητα που χαρακτηρίζει την Μ. Ανατολή -χώρου με ιδιαίτερη στρατηγική και οικονομική σημασία για την Washington αλλά και με έντονη δραστηριότητα από την πλευρά της Άγκυρας μετά το 2002- επηρεάζουν και την διμερή σχέση τους.
Η διμερής σχέση Τουρκίας-ΗΠΑ διαμορφώνεται από μια σειρά παραγόντων, με πολιτικά, οικονομικά, γεωγραφικά και στρατηγικά χαρακτηριστικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχουν ήδη βιώσει την λήξη του Ψυχρού Πολέμου και τον Πόλεμο του Κόλπου. Με δεδομένη την ψυχροπολεμική
1 Α. Davutoĝlu, Το Στρατηγικό Βάθος: η διεθνής θέση της Τουρκίας, μτφ Ν. Ραπτόπουλος-Επιμ. Ν. Σαρρής, (Αθήνα: Ποιότητα, 2010).
2 "The Davutoĝlu effect", Economist, 21 Οκτωβρίου 2010.
λογική, όπου η βασική πτυχή της σχέσης τους ήταν η ασφάλεια, η συνεργασία τους χρειάστηκε να αναπροσαρμοσθεί σε σημαντικό βαθμό. Ο A. Davutoĝlu θεωρεί ότι η σχέση ΗΠΑ-Τουρκίας είναι ιδιαίτερη και όχι μια απλή στρατηγική σχέση. Η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας είναι στο επίκεντρο μιας σειράς προκλήσεων που απασχολούν την αμερικανική στρατηγική. Οι ΗΠΑ χρειάζονται συμμάχους στην Αφρική και την Ευρασία, ενώ η Τουρκία χρειάζεται τη συνεργασία μιας παγκόσμιας δύναμης.3 Επομένως, σύμφωνα με το όραμα του A. Davutoĝlu, η Άγκυρα μπορεί να λειτουργήσει ως διαμεσολαβητικός κόμβος μεταξύ της Washington και των χωρών της Μέσης Ανατολής, αναβαθμίζοντας απολύτως τον διεθνή γεωστρατηγικό της ρόλο και να εισπράξει τα δέοντα ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ.4
Η στροφή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, εν πολλοίς εμφανίζεται με τη ρήξη στις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις το 2003 και την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, όταν στον σχεδιασμό της Washington η Τουρκία θα έπαιζε κομβικό ρόλο. 5 Η άνοδος του ΑΚP στην εξουσία το 2002 και η υιοθέτηση της νέας εξωτερικής πολιτικής σηματοδότησε μια ριζική αλλαγή στην προσέγγιση των διμερών σχέσεων της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες. Η εξάλειψη του σοβιετικού παράγοντα που κυριάρχησε στην ψυχροπολεμική σχέση Άγκυρας-Washington ανέτρεψε τη μονοδιάστατη ψυχροπολεμική αμερικανοτουρκική σχέση. Η μετάβαση στην μεταψυχροπολεμική περίοδο και η αναζήτηση της Τουρκίας για νέο ρόλο δυσχεραίνεται από μια σειρά παραγόντων που σταδιακά θέτουν τις δύο χώρες σε ελαφρώς αποκλίνουσες πορείες. Η αύξηση της επιρροής των ομάδων προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελέγχου των εξοπλισμών στο Κογκρέσο και τη Γερουσία κατά τη δεκαετία του 1990, διόγκωσε τις πιέσεις στην Τουρκία για αλλαγή της αποκλειστικά στρατιωτικής λύσης του κουρδικού ζητήματος που εφάρμοζε από την ίδρυση του κράτους, ενώ δυσχέρανε και την δυνατότητα στρατιωτικής ενίσχυσης της κατά του PKK. Η ίδρυση του ημιαυτόνομου κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ ανέκαθεν αποτελούσε για την Τουρκία πιθανό κίνδυνο για την εδαφική της κυριαρχία, επομένως οποιαδήποτε αμερικανική υποστήριξη προς αυτό εκλαμβανόταν από την Άγκυρα ως προσπάθεια αποδυνάμωσης της Τουρκίας.6 Άλλος ένας παράγοντας είναι το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, η οποία υπερψηφίστηκε δύο φορές από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, το 2007 και το 2010, παρά την αντίθεση του Λευκού Οίκου και στις δύο περιπτώσεις, εξοργίζοντας την Άγκυρα.
3 A. Davutoĝlu, A conversation with Ahmed Davutoĝlu, ομιλία στο Council on Foreign Relations, 14 Απριλίου 2010
4 Ι. Μάζης, Η Γεωπολιτική της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και η Τουρκία, (Αθήνα: Λιβάνης, 2008).
5 Μετά την άρνηση της Τουρκίας να επιτρέψει την εγκατάσταση 62.000 αμερικανών στρατιωτών σε τουρκικό έδαφος την 1η Μαρτίου 2003, το σχόλιο του αμερικανού υφυπουργού εξωτερικών, Paul Wolfowitz, ότι η τουρκική άρνηση είναι «ένα μεγάλο λάθος», δείχνει τη βαρύτητα που είχε δώσει το αμερικανικό υπουργείο εξωτερικών στο ρόλο της Τουρκίας ως αφετηρία των επιχειρήσεων του βορείου μετώπου κατά του Ιράκ. Ακόμα κι όταν η Άγκυρα αποφάσισε λίγο αργότερα να επιτρέψει τη διέλευση των πολεμικών αεροσκαφών μέσα από τον εναέριο χώρο της, χαρακτηριστικό σχόλιο αμερικανού αξιωματούχου καταγράφει την έντονη δυσαρέσκεια της Washington «Οι Τούρκοι μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα ήταν σύμμαχοι του Saddam, τώρα είναι περίπου ουδέτεροι»5, ενώ ο αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα κατά τον πόλεμο του Κόλπου το 1991, χαρακτήρισε «συντρίμμια» την στρατηγική συμμαχία των δύο χωρών.
6 Οπ. π., σσ. 24-25.
Η ψυχροπολεμική, συμβατική λογική ότι η Τουρκία περιβάλλεται από εχθρικές χώρες7 και πρέπει να βρίσκεται σε ετοιμότητα να τις αντιμετωπίσει, αντικαταστάθηκε από εκείνη των "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες", επαναπροσδιορίζοντας το πλαίσιο αντιμετώπισης των όμορων χωρών της με την εμπλοκή της συνεργασίας αντί της σύγκρουσης. Η προσπάθεια της για σύγκλιση με το Ιράν και τη Συρία από το 2002 και μετά, όταν για τις ΗΠΑ αυτές οι χώρες συνιστούσαν από τη δεκαετία του 1990 τον λεγόμενο "Άξονα του Κακού" και η κατάρρευση των τουρκοϊσραηλινών σχέσεων, διόγκωσε τις διαφορές που υπήρχαν αναφορικά με την αντιμετώπισή τους.
Η επιρροή των κυβερνήσεων του ΑΚP στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις είναι προφανής, λόγω της εφαρμογής της ρητορικής του Υπ. Εξωτερικών A. Davutoĝlu, αν και η κρίση στις διμερείς σχέσεις τους δεν πρέπει να καταλογιστεί αποκλειστικά στην μετά το 2002 περίοδο, καθώς τα πρώτα δείγματα εμφανίζονται από τη δεκαετία του 1990. Η ριζική μεταστροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, ιδιαίτερα στο γεωπολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει, λειτούργησε καταλυτικά και η απόκλιση μεταξύ Άγκυρας και Washington, σε μια περίοδο ιδιαίτερα σημαντική για την αμερικανική πολιτική στη Μ. Ανατολή, διευρύνθηκε. Όμως, η προσέγγιση Davutoĝlu, παρόλη την αρχική επιτυχία της, ιδιαίτερα προς τη Συρία, την Αρμενία και το Ιράν, έχασε την δυναμική της και η βελτίωση των σχέσεών της με τις παραπάνω χώρες επιβραδύνθηκε, πάγωσε και ουσιαστικά ανεστάλη. Επιπλέον, υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τους οποίους η στρατηγική συνεργασία θα συνεχιστεί. Ο ρόλος της Τουρκίας στη Μ. Ανατολή, η συνεργασία της με τις ενεργειακές χώρες της Κ. Ασίας και η σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση την καθιστούν ελκυστική στην Washington ιδιαίτερα σε μια περίοδο αστάθειας στην περιοχή, λόγω της ρευστοποίησης των παλιών καθεστώτων σε χώρες-κλειδιά για την περιοχή, όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη και η Συρία.
Η αποτυχία της πολιτικής "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες" του A.Davutoĝlu, ουσιαστικά θα οδηγήσει την Τουρκία σε διαφορετικές προσεγγίσεις προς τις σχετικές χώρες, σε μείωση της απόκλισης στις πολιτικές Άγκυρας-Washington και ενδεχομένως σε εξομάλυνση των διμερών σχέσεών τους.
Βιβλιογραφία
1. Aqraqi, S., “Turkey’s Erdogan in First Visit to Iraq Kurd Region,” Reuters, 29/03/2011, http://www.reuters.com/article/2011/03/29 (07/01/2012).
2. Arsij, S., "Tyrkey increases pressure on Syria over oppression", N.Y. Times, 29/11/2011
3. Barkey, H.J., "Hemmed in by circumstances: Turkey and Iraq since the Gulf war", στο Middle East Policy, Vol. VII, no. 4 (Οκτώβριος 2000).
4. BBC News, " Gül in landmark visit to Armenia", στο http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/7602066.stm, 27/12/2011.
5. Bennhold, K., "Leaders of Turkey and Israel clash at Davos", The New York Times, 29 Ιανουαρίου 2009.
6. Cagaptay, S., "Where goes the US-Turkish relationship?", στο Middle East Quarterly, Fall 2004, Vol. XI, no. 4.
7 K. Kirişci, "Turkey and the United States: ambivalent allies", MERIA, Vol.2, no 4, (Νοέμβριος 1998), σ. 23.
7. Candar, C., "Turkey-Israel: Who should better think?", Hurriyet Daily news, 21/10/2009.
8. Graham-Brown, S., Sanctioning Saddam. The Politics of Intervention in Iraq, (London: I.B. Tauris, 1999).
9. Davutoĝlu, Α., Το Στρατηγικό Βάθος: η διεθνής θέση της Τουρκίας, μτφ Ν. Ραπτόπουλος-Επιμ. Ν. Σαρρής, (Αθήνα: Ποιότητα, 2010).
10. Davutoĝlu, Α., A conversation with Ahmed Davutoĝlu, ομιλία στο Council on Foreign Relations, 14 Απριλίου 2010
11. Gündoğan, U., "Islamist Iran and Turkey: state pragmatism and ideological influences", στο Middle East Review of International Affairs, 7:1, Μάρτιος 2003.
12. Gunter, M., "Economic opportunities in Iraqi Kurdistan", στο Middle East Policy, Vol. XVIII, no 2 (2011).
13. Hürriyet Daily News, "Iran tells Turkey to change tack or face trouble", στο http://www.hurriyetdailynews.com/default.aspx?pageid=438&n=iran-tells-turkey-change-tack-or-face-trouble-2011-10-09, στις 09/01/2012.
14. Jones, D., "Turkey and Iran: the end of the affair", RadioFree Europe-Radio Liberty, στο http://www.rferl.org/content/turkey_iran_end_of_the_affair/24364900.html, 09/01/2012.
15. Kardaş, Ş., "Turkey: Redrawing the Middle East map or building sandcastles?", Middle East Policy, Vol. XVII, no 1 (Spring 2010).
16. Karmon, E., "A solution to Syrian terrorism", The Middle East Quarterly, Vol VI, no 2, (Ιούνιος 1999).
17. Kirişci, K., "Turkey and the United States: ambivalent allies", MERIA, Vol.2, no 4, (Νοέμβριος 1998).
18. Kurd.net, " Turkey-Kurdistan economic ties strong despite conflict", στο http://www.ekurd.net/mismas/articles/misc2011/10/turkey3491.htm, 24/10/2010
19. Larrabee S., Troubled Partnership U.S.-Turkish Relations in an Era of Global Geopolitical Change, (Santa Monica: RAND Publications, 2010).
20. Larrabee, S., "Turkey's new Middle East activism" στο F. Burwell (ed.) The evolution of US-Turkish relations in a transatlantic context, Strategic Studies Institute (SSI) (Carlisle: SSI Publications, 2008).
21. Lesser, I.O., "Turkey, the United States and the delusion of geopolitics", Survival, Vol 48:3, Fall 2006.
22. Lundgren, A., The unwelcome neighbor, Turkey's kurdish policy, (London: I.B. Tauris, 2007).
23. Μάζης, I., Η Γεωπολιτική της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και η Τουρκία, (Αθήνα: Λιβάνης, 2008).
24. McDowall, D., A modern history of the Kurds, (London: I.B. Tauris, 2000).
25. Özerkan, F., "US will not take part in Turkey's October military drills", Hurriyet Daily News and Economic Review, 01/09/2010.
26. Pearson, R., "Turkey and NATO: New images and old questions", στο F. Burwell (ed.) The evolution of US-Turkish relations in a transatlantic context, Strategic Studies Institute (SSI) (Carlisle: SSI Publications, 2008).
27. Prager, R.,“Turkish - American relations: Historical context and current issues”, Background paper, σελ. 2, στο Turkish Industrialists’ and Businessmen's Association U.S. Representative Office (TUSIAD-US), 30 Σεπτεμβρίου 2003, από την ιστοσελίδα του TUSIAD-US Website:
http://www.tusiad.us/specific_page.cfm?CONTENT_ID=382, 15/05/2008.
28. The Economist, "Iraq's Kurds and Turkey: An unusual new friendship", The Economist, 19 Φεβρουαρίου 2009, στο http://www.economist.com/node/13145898?story_id=13145898
29. The Economist, "The Davutoĝlu effect", The Economist, 21 Οκτωβρίου 2010.
30. Yinanҫ, B., "Turkey's Davutoĝlu 'warned' US about Iraq strategy, new book reveals", Hürriyet Daily News, 26 November 2010, στο http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=new-book-on-davutoglu-reveals-details-of-turkish-foreign-policy-2010-11-25
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ποιες διάσημες κυρίες είναι επίσημα και φίλες δι' αλληλογραφίας;
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απίστευτο! Το τραίνο που δε σταματάει ποτέ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
