2012-04-17 12:10:05
Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Ο σύγχρονος οικονομικός υπερεαλισμός : Τράπεζες χωρίς πραγματική οικονομία;
Γλυτώνουν τις τράπεζες λόγω του ότι διαφορετικά, θα κατέρρεε η οικονομία Έτσι λένε, έτσι μας λένε…
Αλλά ποια είναι αυτή η οικονομική δύναμη των Τραπεζών; Το 5, 7 ή σπανιότατα 9% των ιδίων τους κεφαλαίων;
Φυσικά όχι!
Δύναμή τους είναι ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΟΙ ......ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΤΟΥΣ…
Και για την ακρίβεια δεν είναι δύναμή ΤΟΥΣ…
Είναι η δύναμη ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ…
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ…
Και η τρέχουσα μνημονιακή πολιτική, ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ, ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΤΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ…
Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται : ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΚΤΙΜΩ, ΟΤΙ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΑΣΗ, ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ «ΠΑΚΕΤΟΥ» ΠΡΟΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ» Αυτό ας το έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, οι διοικήσεις ελληνικών τραπεζών όταν κάνουν τους όποιους τους σχεδιασμούς…
Και το χειρότερο όλων, σε ένα καθεστώς γενικευμένης εξάπλωσης της φτώχειας, δεν θα υπάρχουν πόροι για να στηριχθούν οι Τράπεζες, όπως στηρίζονται σήμερα…
Είναι ΚΑΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ η στήριξη του ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ εισοδήματος, που μπορεί να αποτελέσει τη καλύτερη στήριξη του τραπεζικού συστήματος…
Διαφορετικά, θα είναι σαν να περιμένουμε μια επιχείρηση να έχει προοπτική επιβίωσης, χωρίς να έχει ούτε ένα πελάτη, χωρίς να πουλά τίποτα….
Είναι ακραία η παραπάνω θέση μου;
Λοιπό, αν και δεν το νομίζω, έστω ότι είναι ακραία…
Και τι θα σήμαινε αυτό;
Ζούμε μέρες των Άκρων…
Η κοινή λογική, ο κοινός νου έχει δραπετεύσει, αν και συχνά στο τόπο μας έλειπε σα πολύχρονα ταξίδια απουσιάζοντας απ’ το τόπο του…
Το μέτρο έχει ηττηθεί κατά κράτος…
Το Άκρο, δυστυχώς, δεν είναι πάντα μια συνειδητή προσπάθεια εκβιασμού της λογικής και του μέτρου, είναι μια αρρωστημένη κατάσταση, που θεωρεί ότι αυτό είναι το μέτρο, και κάθε τι άλλο Άκρο…
Από τη στιγμή όμως που αποφάσισες να φορέσεις τα ρούχα του «μοιραίου», του «μονοδρόμου», η λογική σου στη καλύτερη περίπτωση φυλακίστηκε, στη χειρότερη πέθανε…
Το Άκρο, έρχονται στιγμές, αφού δεν μπόρεσες να το εμποδίσεις να γίνει κυρίαρχη κατάσταση, δεν μπορείς να το αντιπαλέψεις παρά μόνο με τα ίδια του τα όπλα…
Η θεωρία του «Μνημονιακού Μονοδρόμου» αποτελεί την πιο εμφανή έκφραση ενός τέτοιου Άκρου, που ως τέτοιο είναι και δογματικό…
Έτσι ανάμεσα στο ΕΝΑ ΑΚΡΑΙΟ δίλημμα :
«ΙΣΧΥΡΕΣ ΕΝΕΣΕΙΣ» (με κοινωνικούς πόρους) ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, ή ΧΑΟΣ,
και στο ΑΛΛΟ ΑΚΡΑΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ :
ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ή ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ (ΚΑΠΟΙΩΝ) ΤΡΑΠΕΖΩΝ,
θα επέλεγα, με το συμπάθειο, το δεύτερο, ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ, αν ο δογματισμός μου άφηνε χώρο, να κινηθώ κάπου στο ενδιάμεσο…
Ανάμεσα στην επιβίωση ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ και ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΕΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ, επιλέγω ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟ τον πρώτο…
Τέλος χρειάζεται να κάνουμε μια ουσιώδη υπενθύμιση εδώ…
Τι είναι αυτό με το οποίο ΚΥΡΙΩΣ ήταν συνδεδεμένη Η ΙΔΙΑ Η ΔΥΣΗ της τραπεζικής λειτουργίας, περισσότερο απ’ την ίδια τη τραπεζική επιχειρηματική λειτουργία;
ΗΤΑΝ –ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ- Η ΠΙΣΤΗ!!!!
Αν ο κίνδυνος για τους καταθέτες, όταν και στο βαθμό που είναι υπαρκτός, είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το ζήτημα της «τραπεζικής πίστης» είναι ακόμα πιο σημαντικό…
Αν αυτή η «πίστη» χαθεί, και πάντως, σήμερα, δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, τότε, οι τράπεζες ως τράπεζες, δεν θα έχουν κάποιον ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον περισσότερο απ’ ό,τι η ύπαρξη ενός σαράφικου…
Βεβαίως, στην οικονομική ιστορία, πηγαίνοντας πολλά χρόνια ή και αιώνες πίσω, μπορούμε να βρούμε παραδείγματα τραπεζών που πράγματι λειτούργησαν όχι απλά παραβλέποντας την «»τραπεζική πίστη» μα και συνειδητά καταστρατηγώντας την…
Αλλά, γενικά, οι τράπεζες, μιλώντας με την διεθνή εμπειρία, πέρα από το αν αποτελεσματικά ή όχι συνέβαλαν στην όποια διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης, πέρα από τις όποιες «ιδιαίτερες πελατειακές σχέσεις» ανέπτυξαν ή όχι με συγκεκριμένα συμφέροντα και με τελική ζημία για τις ίδιες, νομίζω ότι δεν θα υπερβάλλω, αν υποστηρίξω ότι Η ΚΥΡΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ «ΠΡΟΪΟΝ» ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΑΝ ΗΤΑΝ Η «ΠΙΣΤΗ»…
Αυτή η «πίστη» έχει τρωθεί βαριά…
Διεθνώς, πολύ περισσότερο ίσως από ό,τι στην Ελλάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι τράπεζες στον τόπο μας δεν έχουν τις δικές τους μεγάλες ευθύνες Όπως κι αν έχει το πράγμα, πρέπει λοιπόν, ΑΥΤΗ Η ΠΙΣΤΗ ΝΑ ΔΙΑΣΩΘΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΙΑ ΤΗΣ…
Όμως, κι εδώ συμβαίνει ό,τι και στη πολιτική…
Αυτοί ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΑΚΡΟ ΧΡΟΝΟ θεωρούνται ότι συνέβαλαν στη δημιουργία και τη συντήρηση του όποιου προβλήματος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ…
Αυτό, ΙΔΙΩΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, είναι μια αρχή πολύ γνωστή ΚΑΙ ΠΑΓΙΩΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝΗ, εκτός των περιπτώσεων όπου έχει αποφασιστεί η πορεία προς τον γκρεμό… Kafeneio
Ο σύγχρονος οικονομικός υπερεαλισμός : Τράπεζες χωρίς πραγματική οικονομία;
Γλυτώνουν τις τράπεζες λόγω του ότι διαφορετικά, θα κατέρρεε η οικονομία Έτσι λένε, έτσι μας λένε…
Αλλά ποια είναι αυτή η οικονομική δύναμη των Τραπεζών; Το 5, 7 ή σπανιότατα 9% των ιδίων τους κεφαλαίων;
Φυσικά όχι!
Δύναμή τους είναι ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΟΙ ......ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ ΤΟΥΣ…
Και για την ακρίβεια δεν είναι δύναμή ΤΟΥΣ…
Είναι η δύναμη ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ…
Το ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΤΕΣ…
Και η τρέχουσα μνημονιακή πολιτική, ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΡΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ, ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΟΤΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ…
Για να το πω όσο πιο απλά γίνεται : ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΚΤΙΜΩ, ΟΤΙ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΑΣΗ, ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ «ΠΑΚΕΤΟΥ» ΠΡΟΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ» Αυτό ας το έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους, οι διοικήσεις ελληνικών τραπεζών όταν κάνουν τους όποιους τους σχεδιασμούς…
Και το χειρότερο όλων, σε ένα καθεστώς γενικευμένης εξάπλωσης της φτώχειας, δεν θα υπάρχουν πόροι για να στηριχθούν οι Τράπεζες, όπως στηρίζονται σήμερα…
Είναι ΚΑΤΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ η στήριξη του ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ εισοδήματος, που μπορεί να αποτελέσει τη καλύτερη στήριξη του τραπεζικού συστήματος…
Διαφορετικά, θα είναι σαν να περιμένουμε μια επιχείρηση να έχει προοπτική επιβίωσης, χωρίς να έχει ούτε ένα πελάτη, χωρίς να πουλά τίποτα….
Είναι ακραία η παραπάνω θέση μου;
Λοιπό, αν και δεν το νομίζω, έστω ότι είναι ακραία…
Και τι θα σήμαινε αυτό;
Ζούμε μέρες των Άκρων…
Η κοινή λογική, ο κοινός νου έχει δραπετεύσει, αν και συχνά στο τόπο μας έλειπε σα πολύχρονα ταξίδια απουσιάζοντας απ’ το τόπο του…
Το μέτρο έχει ηττηθεί κατά κράτος…
Το Άκρο, δυστυχώς, δεν είναι πάντα μια συνειδητή προσπάθεια εκβιασμού της λογικής και του μέτρου, είναι μια αρρωστημένη κατάσταση, που θεωρεί ότι αυτό είναι το μέτρο, και κάθε τι άλλο Άκρο…
Από τη στιγμή όμως που αποφάσισες να φορέσεις τα ρούχα του «μοιραίου», του «μονοδρόμου», η λογική σου στη καλύτερη περίπτωση φυλακίστηκε, στη χειρότερη πέθανε…
Το Άκρο, έρχονται στιγμές, αφού δεν μπόρεσες να το εμποδίσεις να γίνει κυρίαρχη κατάσταση, δεν μπορείς να το αντιπαλέψεις παρά μόνο με τα ίδια του τα όπλα…
Η θεωρία του «Μνημονιακού Μονοδρόμου» αποτελεί την πιο εμφανή έκφραση ενός τέτοιου Άκρου, που ως τέτοιο είναι και δογματικό…
Έτσι ανάμεσα στο ΕΝΑ ΑΚΡΑΙΟ δίλημμα :
«ΙΣΧΥΡΕΣ ΕΝΕΣΕΙΣ» (με κοινωνικούς πόρους) ενίσχυσης του τραπεζικού συστήματος, ή ΧΑΟΣ,
και στο ΑΛΛΟ ΑΚΡΑΙΟ ΔΙΛΗΜΜΑ :
ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ή ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ (ΚΑΠΟΙΩΝ) ΤΡΑΠΕΖΩΝ,
θα επέλεγα, με το συμπάθειο, το δεύτερο, ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ, αν ο δογματισμός μου άφηνε χώρο, να κινηθώ κάπου στο ενδιάμεσο…
Ανάμεσα στην επιβίωση ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΕΙΣΟΔΗΜΑ και ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΕΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ, επιλέγω ΧΩΡΙΣ ΕΝΔΟΙΑΣΜΟ τον πρώτο…
Τέλος χρειάζεται να κάνουμε μια ουσιώδη υπενθύμιση εδώ…
Τι είναι αυτό με το οποίο ΚΥΡΙΩΣ ήταν συνδεδεμένη Η ΙΔΙΑ Η ΔΥΣΗ της τραπεζικής λειτουργίας, περισσότερο απ’ την ίδια τη τραπεζική επιχειρηματική λειτουργία;
ΗΤΑΝ –ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ- Η ΠΙΣΤΗ!!!!
Αν ο κίνδυνος για τους καταθέτες, όταν και στο βαθμό που είναι υπαρκτός, είναι ένα σημαντικό ζήτημα, το ζήτημα της «τραπεζικής πίστης» είναι ακόμα πιο σημαντικό…
Αν αυτή η «πίστη» χαθεί, και πάντως, σήμερα, δεν βρίσκεται στα καλύτερά της, τότε, οι τράπεζες ως τράπεζες, δεν θα έχουν κάποιον ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης, τουλάχιστον περισσότερο απ’ ό,τι η ύπαρξη ενός σαράφικου…
Βεβαίως, στην οικονομική ιστορία, πηγαίνοντας πολλά χρόνια ή και αιώνες πίσω, μπορούμε να βρούμε παραδείγματα τραπεζών που πράγματι λειτούργησαν όχι απλά παραβλέποντας την «»τραπεζική πίστη» μα και συνειδητά καταστρατηγώντας την…
Αλλά, γενικά, οι τράπεζες, μιλώντας με την διεθνή εμπειρία, πέρα από το αν αποτελεσματικά ή όχι συνέβαλαν στην όποια διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης, πέρα από τις όποιες «ιδιαίτερες πελατειακές σχέσεις» ανέπτυξαν ή όχι με συγκεκριμένα συμφέροντα και με τελική ζημία για τις ίδιες, νομίζω ότι δεν θα υπερβάλλω, αν υποστηρίξω ότι Η ΚΥΡΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ, ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ «ΠΡΟΪΟΝ» ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΑΝ ΗΤΑΝ Η «ΠΙΣΤΗ»…
Αυτή η «πίστη» έχει τρωθεί βαριά…
Διεθνώς, πολύ περισσότερο ίσως από ό,τι στην Ελλάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι τράπεζες στον τόπο μας δεν έχουν τις δικές τους μεγάλες ευθύνες Όπως κι αν έχει το πράγμα, πρέπει λοιπόν, ΑΥΤΗ Η ΠΙΣΤΗ ΝΑ ΔΙΑΣΩΘΕΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΠΑΤΗΣΙΑ ΤΗΣ…
Όμως, κι εδώ συμβαίνει ό,τι και στη πολιτική…
Αυτοί ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΑΚΡΟ ΧΡΟΝΟ θεωρούνται ότι συνέβαλαν στη δημιουργία και τη συντήρηση του όποιου προβλήματος, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ…
Αυτό, ΙΔΙΩΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, είναι μια αρχή πολύ γνωστή ΚΑΙ ΠΑΓΙΩΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝΗ, εκτός των περιπτώσεων όπου έχει αποφασιστεί η πορεία προς τον γκρεμό… Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πώς θα βγάλετε άκρη με το Δημόσιο...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
![O Ουγγαρέζος απάντησε στην Σπυροπούλου για την πρόταση συνεργασίας και άκουσε τα σχολιανά της! [video]](https://images.newsnowgreece.com/77/771143/O-ouggarezos-apantise-stin-spyropoulou-gia-tin-protasi-synergasias-kai-akouse-ta-sxoliana-tis-video-1-124x78.jpg)
