2014-01-24 16:56:05
του Γ. Βοσκόπουλου*
Εδώ και τρία κάποιοι έχουμε επισημάνει τις παραβιάσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα. Η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ παραβιάζεται συστηματικά, ένα γεγονός που περνάει απαρατήρητο από πολλούς. Αν για τον απλό πολίτη αυτό αποτελεί μία παράπλευρη απώλεια της έλλειψης ενημέρωσης για τους πανεπιστημιακούς αποτελεί μία ακαδημαϊκή ανεπάρκεια που δεν επιδέχεται οντολογική αμφισβήτηση. Ουσιαστικά αυτό αναιρεί το ρόλο τους ως φορείς πολιτικής κοινωνικοποίησης και σηματοδοτεί την αποστασιοποίησή τους από την κοινωνία.
Η πρόσφατη δημοσιοποίηση της επιστολής 20 συνδικάτων, οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κινημάτων από όλη την Ευρώπη αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της αποκαθήλωσης των αξιών και αρχών από το ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης. Όπως επισημαίνεται στην επιστολή «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να χρησιμοποιήσει τις εξουσίες του για να διερευνήσει τις παραβιάσεις και να ξεκινήσει μια διαδικασία με βάση το άρθρο 7 της Συνθήκης της ΕΕ
. Η επιστολή μας παρέχει μια στέρεα βάση για να γίνει κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο να βρούμε έστω κι ένα άρθρο στο Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που να μην παραβιάζεται σήμερα από την ελληνική κυβέρνηση», δήλωσε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η Ελλάδα περνά τον έκτο χρόνο ύφεσης με την ανεργία να είναι σε επίπεδα ρεκόρ και 57,9% των νέων να βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι χωρίς πρόσβαση στην υγεία και στον ηλεκτρισμό, ενώ άλλες βασικές δημόσιες υπηρεσίες, όπως η εκπαίδευση, διαλύονται. Όσοι διαδηλώνουν ενάντια στην κατάσταση αυτή αντιμετωπίζονται με υπέρμετρη βία και συχνά απειλείται η ζωή τους…Είναι αυτό το μέλλον για όλους τους Ευρωπαίους; Ποια χώρα έχει σειρά για να δει τέτοια φαινόμενα; Όταν είμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες παραβιάσεις, η αδράνεια σημαίνει συνενοχή. Η Ευρωβουλή πρέπει να δράσει έστω και την τελευταία στιγμή και να πει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δε μπορούν να θυσιάζονται για κανένα λόγο. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί».
Είχα γράψει στο πρόσφατο παρελθόν ότι η Νέα Ευρώπη οικοδομείται με όρους διαχειριστικής και οργανωτικής βαρβαρότητας, δημοκρατικού κενού και αξιών. Οδηγεί τους πολίτες σε διλήμματα επιβίωσης, διλήμματα επιλογών. Παραβιάζονται καταστατικοί κανόνες που αφορούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την παροχή δημόσιων αγαθών, την ελευθερία, τη συμμετοχή και τη συνταγματική τάξη.
Ο προβληματισμός αυτός έχει αρχίσει να διαχέεται στα Ευρωπαϊκά Όργανα και fora. Η Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπογραμμίζει την παραβίαση της Συνθήκης της Λισαβόνας και του Κοινωνικού Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Επισημαίνει με σαφήνεια ότι τα περιοριστικά μέτρα προκάλεσαν μαζική φτωχοποίηση σε Ελλάδα, Κύπρο, Ιρλανδία και Πορτογαλία. Την ίδια στιγμή το ΕΚ δημοσιοποιεί τον προβληματισμό του για τον ρόλο της τρόικα στην Ευρώπη και απαιτεί αλλαγές στον τρόπο παρέμβασης της. Το ίδιο έπραξε στο πρόσφατο παρελθόν και ανεξάρτητος Σύμβουλος του ΟΗΕ όταν αναφέρθηκε στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα με αφορμή τη σύναψη των δανειακών συμβάσεων.
Τα παραπάνω αποτελούν πρωτογενές υλικό σε επίπεδο πολιτικής και δικαιικής τάξης που δεν χρησιμοποιήθηκε από την πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου. Οι διανοούμενοι, αν υπάρχουν σήμερα, αρνήθηκαν δια της απουσίας τους να ενεργοποιήσουν ένα δημόσιο διάλογο κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού για το μέλλον της χώρας και της ΕΕ. Αποποιήθηκαν τον παρεμβατικό και δημιουργικό τους ρόλο και βυθίστηκαν σε μία κατάσταση εσωστρέφειας.
Σύμφωνα με τον Β. Φίλια, «ο διανοούμενος στην κοινωνία λειτουργεί δικαιωματικά ως δημιουργός αλλά και ως προπαγανδιστής και κριτικός των ιδεών… εκφράζει μία εσώτατη προσωπική ανάγκη για να δοθεί ένα νόημα στη ζωή με τη βοήθεια της γνώσης… Δέχεται νωρίτερα και εντονότερα πνευματικά ερεθίσματα…[λειτουργεί] ως ανεξάρτητη και μοναδική προσωπικότητα».
Αυτό που καταγράφουμε σήμερα στους κύκλους των αυτόκλητων διανοούμενων είναι ένα κενό δημιουργικής εμπλοκής, έλλειψη παρεμβατικής ικανότητας και κριτικού πνεύματος, συνειδητή ή υποσυνείδητη αυτοαναίρεση τους ρόλου τους, έλλειψη αντανακλαστικών και αξιολόγησης πολιτικο-κοινωνικών ερεθισμάτων. Σε κάθε περίπτωση διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί φαίνεται να μην αποτελούν «ανεξάρτητες και μοναδικές προσωπικότητες».
*του Γ. Βοσκόπουλου, Αναπληρωτή Καθηγητή Ευρωπαϊκών Σπουδών, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
thinkfree.gr
Εδώ και τρία κάποιοι έχουμε επισημάνει τις παραβιάσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα. Η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ παραβιάζεται συστηματικά, ένα γεγονός που περνάει απαρατήρητο από πολλούς. Αν για τον απλό πολίτη αυτό αποτελεί μία παράπλευρη απώλεια της έλλειψης ενημέρωσης για τους πανεπιστημιακούς αποτελεί μία ακαδημαϊκή ανεπάρκεια που δεν επιδέχεται οντολογική αμφισβήτηση. Ουσιαστικά αυτό αναιρεί το ρόλο τους ως φορείς πολιτικής κοινωνικοποίησης και σηματοδοτεί την αποστασιοποίησή τους από την κοινωνία.
Η πρόσφατη δημοσιοποίηση της επιστολής 20 συνδικάτων, οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κινημάτων από όλη την Ευρώπη αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της αποκαθήλωσης των αξιών και αρχών από το ευρωπαϊκό μοντέλο διακυβέρνησης. Όπως επισημαίνεται στην επιστολή «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να χρησιμοποιήσει τις εξουσίες του για να διερευνήσει τις παραβιάσεις και να ξεκινήσει μια διαδικασία με βάση το άρθρο 7 της Συνθήκης της ΕΕ
Είχα γράψει στο πρόσφατο παρελθόν ότι η Νέα Ευρώπη οικοδομείται με όρους διαχειριστικής και οργανωτικής βαρβαρότητας, δημοκρατικού κενού και αξιών. Οδηγεί τους πολίτες σε διλήμματα επιβίωσης, διλήμματα επιλογών. Παραβιάζονται καταστατικοί κανόνες που αφορούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την παροχή δημόσιων αγαθών, την ελευθερία, τη συμμετοχή και τη συνταγματική τάξη.
Ο προβληματισμός αυτός έχει αρχίσει να διαχέεται στα Ευρωπαϊκά Όργανα και fora. Η Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υπογραμμίζει την παραβίαση της Συνθήκης της Λισαβόνας και του Κοινωνικού Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Επισημαίνει με σαφήνεια ότι τα περιοριστικά μέτρα προκάλεσαν μαζική φτωχοποίηση σε Ελλάδα, Κύπρο, Ιρλανδία και Πορτογαλία. Την ίδια στιγμή το ΕΚ δημοσιοποιεί τον προβληματισμό του για τον ρόλο της τρόικα στην Ευρώπη και απαιτεί αλλαγές στον τρόπο παρέμβασης της. Το ίδιο έπραξε στο πρόσφατο παρελθόν και ανεξάρτητος Σύμβουλος του ΟΗΕ όταν αναφέρθηκε στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα με αφορμή τη σύναψη των δανειακών συμβάσεων.
Τα παραπάνω αποτελούν πρωτογενές υλικό σε επίπεδο πολιτικής και δικαιικής τάξης που δεν χρησιμοποιήθηκε από την πολιτική και πνευματική ηγεσία του τόπου. Οι διανοούμενοι, αν υπάρχουν σήμερα, αρνήθηκαν δια της απουσίας τους να ενεργοποιήσουν ένα δημόσιο διάλογο κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού για το μέλλον της χώρας και της ΕΕ. Αποποιήθηκαν τον παρεμβατικό και δημιουργικό τους ρόλο και βυθίστηκαν σε μία κατάσταση εσωστρέφειας.
Σύμφωνα με τον Β. Φίλια, «ο διανοούμενος στην κοινωνία λειτουργεί δικαιωματικά ως δημιουργός αλλά και ως προπαγανδιστής και κριτικός των ιδεών… εκφράζει μία εσώτατη προσωπική ανάγκη για να δοθεί ένα νόημα στη ζωή με τη βοήθεια της γνώσης… Δέχεται νωρίτερα και εντονότερα πνευματικά ερεθίσματα…[λειτουργεί] ως ανεξάρτητη και μοναδική προσωπικότητα».
Αυτό που καταγράφουμε σήμερα στους κύκλους των αυτόκλητων διανοούμενων είναι ένα κενό δημιουργικής εμπλοκής, έλλειψη παρεμβατικής ικανότητας και κριτικού πνεύματος, συνειδητή ή υποσυνείδητη αυτοαναίρεση τους ρόλου τους, έλλειψη αντανακλαστικών και αξιολόγησης πολιτικο-κοινωνικών ερεθισμάτων. Σε κάθε περίπτωση διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί φαίνεται να μην αποτελούν «ανεξάρτητες και μοναδικές προσωπικότητες».
*του Γ. Βοσκόπουλου, Αναπληρωτή Καθηγητή Ευρωπαϊκών Σπουδών, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
thinkfree.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τα τσιγάρα πιο εθιστικά;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
